คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ตอนที่45 หลิ่งหมิง2
“เจียวลู่บอกเจ้าหรือ?”
หลิ่งหมิ่งเอ่ยเสียงแหบแห้งยามถามออกมา บ่งบอกถึงแรงสะเทือนในอารมณ์ยากปกปิด “นางบอกเจ้าหมดเลยหรือ?”
สายตาที่เคยเรียบเฉยบัดนี้เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ทั้งยังสั่นไหวไปมา สลายความเย็นชาที่เคยปกปิดความรู้สึกแท้จริงไปจนสิ้น
หนิงเหมยยิ่งสะท้านจนหนาวเย็นจับขั้วหัวใจ นางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ปลายเล็บจิกเข้ากลางฝ่ามือจนเจ็บไปหมด
“เพราะอะไร...ท่านพ่อ” หญิงสาวพยายามถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ต้องเค้นจากลำคอ
“เพราะอะไร ถึงไม่ฆ่าข้าให้ตายๆ ไปเสีย ไยต้องเก็บข้าไว้” จบคำก็ได้แต่ก้มหน้าหลับตาลง ส่งให้น้ำตาไหลหยดลงพื้น รู้สึกทรมานอยู่ในโพรงอกเกินจะกล่าวต่อได้
ฝ่ามือใหญ่เริ่มกำถ้วยชาแน่น นายท่านหลิ่งรู้สึกปวดหัวไปหมด ความเจ็บปวดที่ถูกผนึกเอาไว้ลึกสุดใจเริ่มฉายแววออกมาทางสายตา
ความทรมานอันด้านชาจนกลายเป็นแผลลึกกลัดหนองมายาวนาน เริ่มปริแตกออกมาอีกครั้ง เรื่องราวในอดีตเริ่มพาดผ่านเข้ามาในโสตประสาท
ย้อนกลับไปเมื่อสิบแปดปีก่อน หลิ่งหมิงเดินทางไปติดต่อการค้าที่ต่างเมือง หลังจากเสร็จสิ้นจึงเดินทางกลับ แต่ก่อนเข้าเมืองในระยะทางอีกสองวัน เขาถูกโจรป่าปล้นชิงทรัพย์และทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บสาหัส เจียวลู่เป็นเด็กสาวชาวบ้านเดินทางผ่านมาพบจึงได้ช่วยเหลือเขาเอาไว้ นางพาเขากลับมาบ้านและรักษาตัวอยู่หลายวัน นางไม่หลับไม่นอนและดูแลเขาจนหายดี เจียวลู่เป็นเด็กสาวน่ารัก ดวงตากลมใส รอยยิ้มพริ้มเพรา พูดจาอ่อนหวาน กิริยาท่าทางมักออดอ้อนในที
หลิ่งหมิงเห็นว่าเจียวลู่อาศัยอยู่ในบ้านผุพังคนเดียวไม่มีใคร จึงบังเกิดความสงสารทั้งยังต้องการทดแทนคุณที่ช่วยเหลือ เขาคิดจะซื้อบ้านให้ใหม่พร้อมข้ารับใช้ แต่เจียวลู่บอกว่าที่นี่ห่างไกลเมืองเกินไป นางต้องการเข้าเมืองอยากรู้ว่าชีวิตในเมืองเป็นอย่างไร หลิ่งหมิงจึงคิดจะพานางไปซื้อบ้านพร้อมบ่าวให้ในเมือง
แต่เรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ เขาจึงพานางเข้าบ้านมาด้วยกัน คิดเพียงว่าจะกลับมาปรึกษาภรรยาตน หาทางดูแลนางและตอบแทนนางอย่างไรดี
เมื่อมาถึงบ้านและกำลังจะพาเจียวลู่ไปทำความรู้จักกับภรรยาซึ่งก็คือหนิงเยว่ซิน แต่ทว่าเขากลับเจอหนิงเยว่ซินอยู่กับชายผู้หนึ่งในเรือนหลัก ชายผู้นั้นคือคนรักเก่าของหนิงเยว่ซิน
หนิงเยว่ซินเป็นสตรีที่งดงามมาก ชาติตระกูลดีงาม นางมีชายมาหมายปองหลายคน เขาคือหนึ่งในนั้น จนท้ายที่สุด นางก็เลือกเขา แล้วตัดขาดคนรักอีกคนไป ยังผลให้ตระกูลของนางตัดนางจนสิ้น ซึ่งเขาก็มิรู้ได้ว่าทำไม แต่ในเมื่อนางไม่บอก เขาย่อมไม่ซักไซร้ และไม่สืบความ
จนกระทั่งวันนั้น ในเรือนหลัก หนิงเยว่ซินกับคนรักเก่า ชายคนนั้นบอกรักนางอย่างหวานซึ้ง
หลิ่งหมิงเห็นพวกเขาส่งยิ้มให้กันและกอดกันเนิ่นนาน
ยามนั้น...เขาโกรธมาก จึงเดินกลับออกไป ไม่เข้าหานาง โดยมีเจียวลู่ผู้เห็นเหตุการณ์ด้วยกันตามออกมาด้วย
เจียวลู่คอยปลอบโยนเขาอยู่ตลอดเวลา นางบอกเขาว่า ไม่ขออะไรมาก หากเขาจะตอบแทนคุณ นางขอแค่ได้ติดตามเขา ได้ดูแลเขา
นางพร่างพรูความในใจ ว่าตั้งแต่ได้รักษาอาการบาดเจ็บให้เขาหลายวัน ความรู้สึกผูกพันย่อมบังเกิด นางรักเขาจนไม่อาจห้ามใจ นางมิได้ต้องการให้เขารักนาง แต่นางจะขอดูแลเขาตลอดไป
สุดท้ายเขาเริ่มปรับอารมณ์ได้ จึงเอ่ยปากตอบรับเจียวลู่เข้าบ้านในที่สุด
เขาตัดสินใจลืมเรื่องที่เห็น ระหว่างหนิงเยว่ซินกับชายคนรักผู้นั้น เขาไม่ถามและไม่เอาความ แล้วแต่งเจียวลู่เป็นภรรยารอง เพื่อความเท่าเทียมกับสิ่งที่หนิงเยว่ซินทำกับเขา
เจียวลู่ก็ไม่ขัดข้องที่จะเป็นเพียงภรรยารอง ทั้งยังคอยดูแลเขาเป็นอย่างดีเสมอมา นางไม่เอ่ยถึงเรื่องที่เห็น ทั้งยังรับปากไม่พูดถึง นางดูแลเขาอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นยามที่เขาทุกข์ใจเกี่ยวกับหนิงเยว่ซิน หรือยามที่หนิงเยว่ซินอารมณ์ร้ายอาละวาดฟาดใส่ กระทั่งหนิงเยว่ซินไม่มาสนใจใยดีเขาอีกต่อไป เขาก็มีเจียวลู่คอยเอาอกเอาใจไม่ห่างกัน
หนิงเยว่ซินก็คล้ายกับว่าทิ้งเขาไปแล้ว นางขังตัวเองไว้ที่เรือนหลักและไม่ออกมาจากเรือนอีกเลย เขาพยายามเข้าหานาง แต่นางก็ไม่เคยออกมาพบเขา จะมีก็เพียงบ่าวรับใช้คนสนิทที่ออกมารับหน้า
และต่อมาเจียวลู่ก็ตั้งครรภ์ ยามนั้นเขาดีใจมาก เขาจึงดูแลเจียวลู่อย่างดี ประคบประหงมนาง
หลายเดือนต่อมาเขาจึงรับรู้ว่าหนิงเยว่ซินตั้งครรภ์เช่นกัน เนื่องจากมีหมอท่านหนึ่งเดินทางมาพบนาง
หนิงเยว่ซินปกปิดเขาเรื่องตั้งครรภ์ นางขังตัวเองอยู่แต่ในเรือน ไม่ยอมออกมา ไม่ให้เขาเข้าพบ ไม่แม้จะบอกเขาเพียงครึ่งคำ
เดิมทีเขาไม่เคยสงสัยอันใดในตัวหญิงคนรักเรื่องครรภ์ของนาง หากแต่วันที่นางคลอดลูกได้สามวัน ยามนั้นเขากับเจียวลู่กลับจากไปไหว้พระข้างนอก จึงรีบพากันมาเยี่ยมนางถึงเรือน แต่ภาพในวันนั้นของนาง
ทำเขาที่รักนางมากได้ประจักษ์ถึงความจริง
ภายในห้องส่วนตัวของหนิงเยว่ซิน ชายคนรักของนาง ประคองกอดนางกับลูกอย่างรักใคร่ พวกเขายังนัดแนะเพื่อพากันหนี ชายคนนั้นเรียกเหมยเอ๋อร์ว่า ลูกพ่อ ลูกของเราจะได้ดี นางยังตอบรับด้วยรอยยิ้มหยาดเยิ้มทุกคำ
เขาเสียใจมาก หันหลังเดินกลับออกมา โดยไม่เหลียวไปมองภาพนั้นอีก
จนในที่สุดหนิงเยว่ซินก็ตายจากไป...
นางตายไปทิ้งเอาไว้เพียงเด็กน้อยนอนอยู่ข้างศพมารดา
นางตายไปโดยที่เขาไม่สามารถทำอันใดได้เลย
ชายชู้ของนางก็หายตัวไป ไม่กลับมาอีก
ดวงตาคู่คมค่อยๆ ถูกเปลือกตาปิดทับ เพื่อซ่อนความร้อนผ่าวที่เกาะกุม ก่อนจะค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยประกายเกลียดชัง
หลิ่งหมิงคิดด้วยใจร้อนรุ่มรุนแรง ใบหน้าคมคายแต่เย็นชายิ่งขึงเครียด ฟันถูกขบจนสันกรามขึ้นแนว
เขาเกลียดชังธิดาคนนี้หนักหนา เขาปวดใจทุกครั้งที่เห็นหนิงเหมยผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายมารดาเกือบเต็มสิบส่วน หนิงเยว่ซินทำกับเขาถึงเพียงนี้ แล้วจะให้เขารักหนิงเหมยได้อย่างไร
เขาไม่รักเด็กคนนี้ก็จริง แต่จะให้เขาฆ่าทิ้งได้หรือ ในเมื่อนางเป็นบุตรสาวของสตรีที่เขารักปักใจ และเพื่อปกป้องชื่อเสียงของหนิงเยว่ซิน เขาจึงยังทนมองเห็นนางอยู่ในบ้านได้เสมอมา ถึงแม้ว่าจะฝืนทนเต็มที
“ออกไป” น้ำเสียงเย็นเยียบกว่าที่เคยเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของนายท่านหลิ่ง “อยู่ในที่ของเจ้า ห้ามออกมาก่อปัญหาอีก”
มันเป็นประโยคที่เขามักจะพูดทุกครั้ง ที่เขาได้พบหน้าหนิงเหมย
ตลอดเวลาสิบกว่าปี ธิดาจอมปลอมคนนี้มักมีเรื่องมาให้เขาต้องตัดสินทำโทษ แต่เขาก็มักจะไล่ให้นางกลับไป ให้นางอยู่ในที่ทางของนาง มิใคร่จะใส่ใจทำโทษหรืออะไร
“ท่านพ่อ...” เสียงหวานแผ่วเอ่ยออกมาจากริมฝีปากสั่นเทา
“ข้า...ยังเรียกท่านว่าท่านพ่อ...ได้หรือไม่?”
หลิ่งหมิงไม่ตอบคำ ไม่แม้แต่จะมองหน้านาง
หนิงเหมยรู้สึกสะท้านไปหมดทั่วสรรพางค์กาย นางทรมานปานจะขาดใจตายตรงหน้าชายผู้นี้ ความเจ็บปวดที่ได้รับตลอดสิบเจ็ดปีล้วนว่างเปล่า มันเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกในยามนี้ มันเทียบไม่ได้เลยกับความจริงที่นางสัมผัสได้จากทางสายตาของชายตรงหน้า
ทุกอย่างล้วนเป็นความจริง นางมิได้ฝันไป ทุกคำของแม่รอง
คือความจริง!
ปฏิกิริยาของชายตรงหน้า ล้วนตอบคำถามของนางได้จนสิ้น
ท่านพ่อ...
 |
|
ความคิดเห็น