ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวใช้พระกาฬ

    ลำดับตอนที่ #54 : ตอนที่46 ออกจากบ้าน1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 15.68K
      833
      10 ส.ค. 66

    ร่างบางไร้ซึ่งเรี่ยวแรง พยายามเหลือเกินที่จะเดินออกมาจากห้องโถงของนายท่านหลิ่ง

    หนิงเหมยพาเรือนกายที่คล้ายกับไร้จิตวิญญาณอยู่ในร่างตน มาหยุดยืนตรงหน้าหนี่ม่านที่นั่งรออยู่ด้านนอก สาวใช้ตัวน้อยรีบเข้ามาจับประคองร่างอ่อนแรงด้วยความเป็นห่วงเกินจะกล่าว ก่อนพากันเดินไปเรื่อยๆ ตามทางระหว่างเรือน

    คล้อยหลังสองสตรี ยังได้ยินเสียงกาน้ำชาตกพื้นจนแตกกระจายดังลั่น ตามด้วยเสียงสั่งการจากนายท่านหลิ่ง ว่าให้กักบริเวณฮูหยินรอง มิได้ออกมาจากเรือนอย่างไม่มีกำหนด บ่าวไพร่ต่างพากันสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามออกไปแม้เพียงครึ่งคำ

    ซูเจินเดินผ่านมาพอดี จึงลอบยกยิ้มพึงพอใจ นางตัดสินใจปล่อยหญิงบ้าผู้นั้นเอาไว้ มิได้ทำอันใดมากไปกว่าให้หลับใหล แต่นายท่านหลิ่งกลับจัดการให้กักขังหน่วงเหนี่ยว นับว่าดีไม่น้อย

    เมื่อเดินมาสบทบกับหนิงหมยและหนี่ม่านยังเรือนเดิม จึงได้ยินเสียงสั่นพร่าเอ่ยออกมา “อาเจิน...ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”

    หนิงเหมยเอ่ยพร้อมน้ำตาที่ไหลบ่าเต็มสองข้างแก้ม คล้ายกับว่าในเบ้าตาไม่มีทางแห้งอีกต่อไป ซูเจินมองนางอย่างเข้าใจ ไม่พูดไม่จาอันใดทั้งสิ้น หนี่ม่านก็เช่นกัน นางไม่กล้าถามอะไรทั้งนั้น

    เวลานี้เป็นยามซวีสามเค่อ (19.45น.) เหมาะยิ่งนักที่ทั้งสามจะพากันลอบออกมาทางประตูข้าง ซูเจินเดินนำหน้าเพื่อเปิดทาง หนี่ม่านเดินตามหลังพร้อมประคองร่างบางของหนิงเหมย

    เมื่อทั้งสามออกมาพ้นประตูของคฤหาสน์หลิ่งหมิงแล้ว จึงได้แต่ยืนละล้าละลัง ไร้หนทางไป หยวนคังที่ลอบติดตามหนิงเหมยตามคำสั่งของเฟยหลงเซียนจึงตัดสินใจปรากฏกายออกมา

    “ท่านราชองครักษ์คังนั่นเอง ตกใจหมดเลยเจ้าค่ะ” หนี่ม่านทักทายเสียงใส เมื่อเห็นชัดแล้วว่าเป็นใคร ที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาคล้ายปีศาจ

    “ข้าเอง” หยวนคังตอบรับเสียงต่ำด้วยใบหน้าเรียบเฉย อันที่จริง รัชทายาทสั่งการว่าเป็นองครักษ์คนใดก็ได้ ให้มาปฏิบัติหน้าที่นี้ แต่เขาเป็นคนขอร้องว่าต้องการมาด้วยตนเอง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม!

    ซูเจินหรี่ตามองหยวนคัง นางรู้อยู่แล้วว่าถูกติดตาม ที่ยืนรออยู่ก็เพื่อให้เขาโผล่มานี่ล่ะ

    “พาพวกข้าไปวังของพี่ชาย” สาวน้อยตาโตเอ่ยสั่งการทันที

    “ไปวังหยางอ๋องหรือ?” หยวนคังเลิกคิ้วถาม

    “วังที่มีชายในดวงใจของข้านั่นล่ะ” ซูเจินบอกแบบปัดรำคาญ นางต้องการไปเจอพี่ชายคนงาม มีปัญหาหรือไร?

    หยวนคังมองสตรีทั้งสามนางอย่างลังเล แท้จริงแล้ว เขาต้องการพาว่าที่พระชายาไปหารัชทายาทมากกว่า แต่ประเมินจากสถานการณ์แล้ว ระหว่างวังบูรพาในวังหลวงที่มีเวรยามแน่นหนา กับวังหยางอ๋องที่อยู่นอกวังหลวงแบบเอกเทศ

    อืม...ไปวังหยางอ๋องก่อน แล้วไปส่งข่าวให้รัชทายาทก็แล้วกัน

    เมื่อคิดได้ดังนั้น หยวนคังจึงหายไปครู่หนึ่ง แล้วกลับมาพร้อมรถม้าคันใหญ่ โดยมีเขานั่งประจำตำแหน่งสารถีแบบเตรียมพร้อม

    หนี่ม่านรีบจับประคองร่างบางที่อ่อนแรงจวนเจียนล้มลงเต็มทีของหนิงเหมยขึ้นนั่งบนรถม้า ตามด้วยซูเจินขึ้นนั่งตาม คงเหลือหนี่ม่านที่พยายามปีนขึ้นรถม้าด้วยตนเอง

    อึดใจเอวบางของคนตัวเล็กพลันถูกจับตรึงด้วยฝ่ามือใหญ่ ก่อนจะถูกยกจนตัวลอย

    หนี่ม่านกะพริบตาปริบๆ รู้สึกอุ่นร้อนที่เอวอย่างประหลาด

    หยวนคังจับร่างแน่งน้อยให้ขึ้นไปบนรถม้าด้วยท่วงท่าแข็งแกร่งเย็นชา ใบหน้าเรียบเฉย แววตาสงบนิ่งนัก เขาเอ่ยเสียงต่ำ “นั่งดีๆ” เขารู้สึกห่วงอยู่คนเดียวคือเจ้าตัวเล็กนี่ล่ะ

    จบคำก็พลิกกายตนขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งสารถีดังเดิม

    หนี่ม่านจึงเข้าไปในรถม้า สตรีทั้งสามนั่งอยู่ด้านในไม่พูดไม่จา เพียงครู่ต่อมา รถม้าพลันขยับแล้วเคลื่อนตัว

     

    โรงเหล้าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในระยะสายตาที่มองเห็นรถม้าคันใหญ่ที่บังคับโดยสารถีนามหยวนคัง

    ชายร่างกำยำผู้หนึ่งกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่กับสมุนของเขาอีกสี่ห้าคน หนึ่งในกลุ่มมองไปทางรถม้าแล้วเปรยว่า “นั่น! ใช่หัวหน้าองครักษ์คนสำคัญของรัชทายาทหรือไม่?

    ชายร่างกำยำหันหน้าไปมองตามทิศทางนั้น พลางเลิกคิ้วขึ้นสูง “ระดับหัวหน้าราชองครักษ์เป็นสารถีขับรถม้าให้ เกรงว่าคนด้านในคงไม่ธรรมดา” จบคำก็แสยะยิ้มน่าเกลียด

    อีกคนในกลุ่มรีบเอ่ย “พี่รอง ที่น้ำพุร้อนเมื่อหลายวันก่อน ข้าจำได้ว่าพี่ใหญ่ของเราที่ตายไปนั้น สาเหตุมาจากหญิงงามผู้หนึ่ง ข้าคิดว่าคงเป็นคนในรถม้ายามนี้กระมัง”

    “ฮึ!” ผู้ถูกเรียกว่าพี่รองแค่นเสียงคำหนึ่ง “รอพวกหมาป่าทมิฬมาสมทบ แล้วพวกเราก็เข้าจัดการเพื่อแก้แค้นให้พี่ใหญ่เลยประไร”

    หนึ่งในห้าที่นั่งอยู่รีบเอ่ยขัด “อ่า...พี่รอง”

    “อันใด?” คนพี่รองถามกลับตาขวาง

    คนเดิมรีบเอ่ยตอบ “เรายังไม่ได้รับคำสั่ง ไม่อาจทำโดยพละการ”

    อีกคนในกลุ่มไม่เห็นด้วยนักเขารีบเอ่ย “คนที่ออกคำสั่ง ย่อมไม่เห็นโอกาสงามๆ ยามนี้ เช่นนั้นแล้ว รีบจัดการแล้วไปรอรับรางวัลแทนรอคำสั่งมิดีกว่าหรือ”

    “นั่นสิ!” อีกหลายเสียงเห็นด้วย

    คนที่เอ่ยขัดให้รอคำสั่งได้แต่ยอมความไปตามน้ำก็เท่านั้น

    เวลาผ่านไปไม่นาน กลุ่มดำมืดทมิฬที่พวกในโรงเหล้ารออยู่ ก็พรางตัววูบไหวอยู่ไม่ไกล

    พี่รองของกลุ่มจึงเอ่ยสั่งให้สมุนในกลุ่มรีบออกมาสมทบ เพื่อเป้าหมายคือรถม้าคันหนึ่งที่มีหยวนคังเป็นสารถี



    **************

    อยากจะบอกว่า วังของหยางเหอจิน เป็นแหล่งบันเทิงของหนุ่มสาวกลุ่มนี้ค่ะ

    *************


    ติดตามข่าวสารหลี่หงได้ที่

    หลี่หง(LiHong/LoveShield)

    แฟนเพจ >>>https://www.facebook.com/LiHongLoveShield/

    เป็นเพื่อนกับ หลี่หง>>>คลิกFacebook


    นิยายสาวใช้พระกาฬ ฉบับจบบริบูรณ์ คลิก>>>สาวใช้พระกาฬ(ภาค 1)

    นิยายสาวใช้พระกาฬ ฉบับ E-Book คลิก>>>สาวใช้พระกาฬ

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTU0NTM5NSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijg1ODk5Ijt9


    Thumbnail Seller Link
    สาวใช้พระกาฬ
    หลี่หง
    www.mebmarket.com
    จะเป็นอย่างไรเมื่อทายาทสาวน้อยจ้าวยุทธ์ ต้องมาอยู่ในคราบสาวใช้ของนายสาวผู้อ่อนแอ..."คุณหนูท่านรักบุรุษผู้นั้น""ข้ากับเขาคบหากันมา...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×