“ไปทางเดิมเลย หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีของผมนะ” ยังไงนะครับคุณหนู คนขับรถทำหน้าสงสัย
“อ้อไม่มีอะไรครับลุง วันนี้คุณหนูทำตัวแปลกๆรีบๆนะครับ คุณหนูถึงกับขำแล้วบอกลุงคนขับว่า
รีบสิครับวันนี้ผมสอบน่ะ “แต่ผมจะขออะไรลุงอย่างได้ไหมครับ คือลุงเลิกเรียกผมว่าคุณหนูได้ไหมครับคือผมโตแล้ว เดี๋ยวเพื่อนได้ยินจะเอามาแซว” โหนี่ลุงต้องขอโทษคุณหนูเอ้ยคุณอินด้วยนะครับ ลุงติดปากถ้าจะเปลี่ยนเลยทันทีกลัวว่าจะไม่คุ้นเคยแต่ลุงจะพยายามครับ “ดีมากครับลุง”
อินเด็กหนุ่มน่าตาดีผิวขาวสูง187 ผู้ชายที่เพรียบพร้อมบ้านรวย ทางบ้านทำธุรกิจส่งออกไวน์ แน่นอนปู่ของอินเป็นเจ้าของที่ดิน 100กว่าไร่ ปลูกองุ่นสำหรับทำไวน์ มีโรงบ่ม และผลิตในที่เดียวกัน
อินกับปู่สนิทกันมากอยู่บ้านหลังเดียวกัน พ่อแม่อินเสียชีวิตจากการเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศสาเหตุเครื่องบินตก ทำให้ปู่รักและหวงหลานชายมาก ปู่มีอินเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดมรดก จึงจ้าง
บอร์ดี้การ์ด คอยรับส่งจากบ้านมาโรงเรียนอยู่เสมอ อินเพรียบพร้อมทุกอย่างยกเว้นอยู่อย่างเดียว
อินกลัวเครื่องบินมาก ตั้งแต่พ่อแม่เสียเมื่อ10ปีที่แล้วเกิดเป็นปมในใจของอินมาโดยตลอด ไม่กล้าขึ้นเครื่องบินไปไหน ต่อให้มีปู่อยู่ข้างๆก็ตาม ปู่จึงรักและห่วงหลานชายเป็นอย่างมาก ไม่ว่าอินอยากได้อะไรปู่จะหามาให้ได้เสมอ ล่าสุดปู่สร้างห้องเธียเตอร์ ให้อินไว้เพื่อผ่อนคลาย หลังจากกลับมาจากโรงเรียน อินจะเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนี้เสมอ ในห้องจะมีหนังสือมากมายก่ายกอง เพราะอินไม่ชอบดูหนัง เวลาว่างจะอ่านหนังสือเป็นประจำ
อีกมุมนึงได้มีหญิงสาวเรียนดี กล้าหาญ สดใสและสวยงามมาก เข้ามาเรียนต่อที่โรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวกับที่อินเรียนอยู่ แตกต่างกันอย่างเดียวคือ อยู่คนละเกรด อินเด็กingส่วน พิมญาดาเด็ก standard แน่นอนจำนวนค่าเทอมบ่งบอกถึงฐานะทางสังคม ต่อให้ทุกคนจะบอกว่าตัวเองที่เรียนห้องคิงส์ไม่เคยคิดว่าตัวเองนั้นดีหรือโดดเด่นกว่าใคร แต่มันก็เป็นเพียงเส้นบางๆเท่านั้น
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น