คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แดกเพื่อนครั้งที่ 2
02
#ฟิคแดกเพื่อน
แดกเพื่อนครั้งที่ 2
ตอนนี้ผมนั่งเม่อออกไปข้างนอกจ้องมองท้องฟ้าอยู่ครับ หลังจากที่ไอ้แจ็คมันจูบผม พอผมหลุดมาได้สิ่งแรกที่ผมทำคือวิ่งหนีไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบหรือรังเกียจหรอกนะครับ ผมเขินและผมก็แค่กลัวว่าถ้าให้มันจูบอย่างงี้ต่อไปคำว่าเพื่อนของเรามันจะไม่เหมือนเดิมนะสิ
พรุ่งนี้เสือกเปิดเทอมอีกให้ตายเถอะอีชิบหาย กูจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้มันวะ
ทันทีที่ผมทำธุระปะปังของตัวเองเสร็จก็ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนทันที แอร์ที่ใกล้ตายเข้าไปทุกทีส่งเสียงดังไปทั่วห้องอย่างน่ารำคาญ โทรศัพท์เน็ตก็กาก โทรทัศน์ก็ไม่มีดู สวัสดีครับความเหงา ... ทุกครั้งที่ผมหลับตามันก็จะมีใบหน้าของไอ้แจ็คลอยมาเรื่อยๆ
ผมมีความสุขนะ...
เช้าวันใหม่ที่แม่งโคตรแสนจะมืดมนผมลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้า กินข้าวแต่งตัวเรียบร้อยก็จะสลัดคาบแบมแบมคนแมน เดินลงมาขอตังแม่ไปโรงเรียนด้วยท่าทีออดอ้อนเหมือนแมว...
" แม่นี่ก็เปิดเทอมใหม่แล้วขึ้นค่าขนมหน่อยเด้ "
" เทอมพ่อเทอมแม่มึงสิ โรงเรียนก็อยู่แค่นี้ ใช้เงินอะไรนักหนา แค่กินข้าวแล้วก็กลับบ้าน มันต้องใช้เงินเยอะขนาดนั้นเลยหรอวะ 100 นี่มันก็พอยาไส้ทั้งวันแล้ว ไอเลว "
เอาอีกแล้วสิครับแม่ผมตวาดไล่ออกมาอีกแล้ว ก็แหง่สิผมมันเด็กไม่ดี แม่ผมสู้แม่ไอ้แจ็คเลยไม่ได้สักนิดตามใจมันไปหมด แบมละเพลียกับแม่ตัวเอง อาเมน...
ผมเดินมาหยุดที่ข้างบ้านไอแจ็คเหมือนเคยครับ กำลังตะโกนเรียกถามว่ามันตื่นรึยัง
" อะ ... ไอเหี้ยกูลืมไรไปป่าววะเมื่อคืนมันจูบกูนะโว้ย จะไปคุยก่อนก็ใช้เรื่องนะมึงต้องค่อยๆอ่อยอย่างมีชั้นเชิง มึงต้องทำเหมือนมึงไม่ชอบ มึงต้องทำเหมือนมึงไม่แคร์ โอเคเริ่ม...
ผมเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดกลัวมันจะลงมาเจอ แล้วผมจะทำหน้าเลิ่กลั่กใส่จนผิดสังเกต
ผมเดินเข้ามาโรงเรียนแบบตัวปลิวเปิดเทอมวันแรกก็แต่งตัวเรียบร้อยเป็นธรรมดาละครับ ผมสาวเท้ายาวเดินตรงไปใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ประจำของพวกผมเองละครับเห็นว่ามีไอยูค ไอเนียร์ ไอบี ไอมาร์ค ไอยองแจนั่งอยู่แต่ไม่ยักกะเห็นไอ้แจ็ค
มึงแม่งหายหัวไปไหนวะ คิดถึง...
" เฮ้ยพวกไปส่งรายงานเจ๊วิไลที่ให้ทำตอนปิดเทอมยังอะ "
" ส่งไปแล้ว มึงมาช้ากูเลยไปส่งกันก่อน " มาร์คเอ่ยขึ้น
" เอองั้น ... แล้วไอแจ็คมันส่งยัง "
ผมถามมันไปเพราะเป็นห่วงมันจริงๆนะกลัวมันจะโดนวิไลทำโทษตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอม
" กูจะไปรู้มั้ยละ มึงก็ไปส่งก่อนเหอะเดี๋ยวไม่ทันเอา " ไอมาร์คเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะกลับไปพูดกับเพื่อนคนอื่นต่อ ก็นะไปส่งก่อนก็ได้ ผมก้าวขึ้นบันไดที่สูงริบตาก็ห้องเจ๊วิไลเล่นอยู่ซะสูง นี่ก็ขาสั้นๆมันก็เหนื่อยนะ
ทางที่เดินผ่านห้องเจ๊วิไลจะเป็นห้องเก็บของเก่าครับซึ่งโรงเรียนก็สร้างทางขึ้นใหม่นะแต่ผมชอบใช้ทางนี้มันใกล้ดี แต่มันก็แอบหลอนอยู่นะครับ มีหยากไย่แมงมุมเต็มไปหมด โต๊ะเก่าที่ไม่ใช่แล้วบ่งบอกว่าโต๊ะแต่ละตัวมีประวัติ ก็แน่สิโรงเรียนผมเป็นโรงเรียนเก่าโรงเรียนแก่ หมายถึงมีคนแก่อยู่เยอะอะนะครับ ฮ่าๆ นานๆจะมีอาจารย์สาวสวยนมตู้มต้ามมา แต่ผมหาได้สนใจ
ผมไม่ได้ชอบชะนีนะโว้ย ...
ผมชอบไอแจ็คมัน ...
ชัดเจนดี ...
" อะ อะ จ้วบจ้าบ " เสียงอะไรวะนั่นผมที่หยุดเดินผ่านห้องเก็บของเก่าเพราะได้ยินเสียงคล้ายๆคนดูดเนื้อกัน อิเหี้ยที่นี้โรงเรียนนะโว้ยไม่ใช่ซ่องให้กะหรี่มันมาล่อกันอะ ไหนกูขอดูหน่อยสิไอเปรตที่ไหนมันมาทำเรื่องบัดซบในโรงเรียน ด้วยความเสือกของผมอีกอะครับ ผลักประตูเข้าไปทันที อีคนที่ดูดปากกันอยู่ก็ผละตัวออกสิครับ
หน้าผม O_o
แล้วท่านผู้อ่านรู้มั้ยละครับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าผมมันคือใคร มันคือเพื่อนสนิทที่ผมรักมันมากเลยละครับ
" อะ ... อะ ... ไอ้แจ็คสัน " ผมพูดกระตุกกระตักเพราะว่าภาพตรงหน้ามันไม่น่าภิรมย์นัก ตอนนี้ผมเหมือนโดนคำแช่งให้หยุดชะงัก อ้าปากค้างด้วยความตกใจเลยละครับ
" แฟนใหม่มึงหรอ " ผมถามไปเพราะความอยากรู้ มันไม่มีเหตุผลอะไรที่เพื่อนจะไม่บอกเพื่อนจริงมั้ยละครับ นอกจากมันคิดจะเก็บผมเอาไว้ระบายความรู้สึกเวลามันมีอารมณ์ก็เท่านั้น
" เออ " คำตอบสั้นที่ทำให้น้ำใสๆเริ่มคลอที่เบ้าตาผม ผมรับไม่ได้จริงๆครับ ผมพยายามกั้นมันเอาไว้และฝืนยิ้มเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยกลับไปอีกครั้ง
" อ้องั้นตามสบายเดี๋ยวกูไปส่งงานละ มึงอะส่งยัง "
" ส่งละ "
ผมเดินออกมาส่งงานเจ๊วิไลแล้ววิ่งไปหากลุ่มเพื่อนอย่างเร็วเลยละครับมีที่พึ่งทางใจคนเดียวของผมตอนนี้ก็ยูคยอมเท่านั้นละครับที่กุมความลับไว้ทั้งหมด
" เป็นเหี้ยไรอีกเนี่ยแล้วเหมือนจะร้องไห้ด้วย " ยูคเอ่ยขึ้นทันทีที่เราอยู่หลังห้องน้ำ
" มึงรู้มั้ยกูเจออะไรมา "
" ... "
" กูเห็นไอ้แจ็คมันจูบกับชะนีชื่อยองอะไรนั่นอะ "
" เฮ้ยมึงใจเย็นๆมึงก็รู้ว่าไอ้สันมันเป็นพวกไม่จริงจังมึงอย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปดิวะ "
" กูจะช่างแม่งละ ชอบใครก็เรื่องของแม่ง "
ผมพูดตัดพ้อ จริงๆแล้วผมก็ชอบมันนะครับแต่ไม่ได้ลึกสุดหัวใจ ก็ตามที่บอกไว้ผมพร้อมที่จะรู้ว่าตัวเองผิดหวัง ผมพร้อมที่ตัวเองจะมาอยู่จุดที่ถูกลดระดับความสนิท
ผมรักมันมาก แต่ถ้าไอ้แจ็คมันเป็นเพื่อนรักของผม มันมีความสุขผมก็โอเค
กริ่งงง !!
เสียงออดดังขึ้นบ่งบอกว่าได้เวลาเข้าเรียนในคาบแรกแล้ว แดดก็ร๊อนร้อน ผอ.ก็พูดน๊านนานให้มันอย่างงี้สิประเทศไทย ผมที่เดินมานั่งบนโต๊ะและทำเลที่ผมคิดว่าเหมาะแก่การงีบหลับที่สุดในการเรียน ก็คนมันเก่งอะครับ ตื่นมาฟังอาจารย์สอนตอนกลางคาบก็ยังรู้เรื่อง แต่วันนี้คงไม่มีการเรียนการสอนหรอก มันวันแรกนะ อาจารย์คนไหนให้งาน กูโกรธ
ผมที่ค่อยๆหลับตาลง พวกไอ้บีที่นั่งข้างหน้าผมก็คุยกันเสียงแจ๋วมาก ผมได้แต่อดทนเร่งเสียงของโทรศัพท์ที่เปิดเพลงไว้ให้ดังที่สุด ดังจนไอ้ยูคที่นั่งข้างๆผมสะกิดให้เบาเสียงลงเลยละครับ
ปึก !
เป็นเสียงไอ้แจ็คสันที่ผลักประตูเข้ามาแบบพรวดพาดอาจารย์ไม่อยู่หรอกนะ หลังจากพูดจบๆก็เดินนวยนาดออกไปนอกห้องแล้วละ มันเดินมานั่งข้างผมเหมือนเดิมครับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดคือการหลับตาแล้วแกล้งหลับ
ไม่อยากคุย ... ไหนบอกว่าเพื่อนมีความสุขก็จะสุขด้วยไงละ = w =
" ไอ้แบมอาจารย์สั่งงานไรปะ ? "
" ... "
" ไอ้แบมมึงฟังกูอยู่ป่าวเนี้ย "
" ไม่อะ "
ผมพูดเสียงเรียบทั้งๆที่นอนหลับตาอยู่
" เป็นเหี้ยไรอีกวะไอ้ยูค " ไอ้แจ็คหันไปถามไอ้ยูคที่มัวแต่เอานิ้วจิ้มลงบนจอสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ของมัน
" มึงไปทำเหี้ยไรไว้ละ นึกดิ "
ปกติแล้วผมเป็นคนร่าเริง พูดมาก กินเก่ง ปากดี ปากหมา และอินดี้สุด ๆ ตอนแรกผมก็อยากนอนจริงอยู่หรอกแต่พอเห็นมันเดินเข้ามา ก็แค่อยากหลับตาเฉยๆเสียดื้อ ๆ
" ไอ้แบม ! " ไอ้แจ็คตวาดใส่ผมก็จะกระฉากแขนผมให้ลุกจากเก้าอี้ก่อนจะลากตัวผมออกไปนอกห้อง ทิ้งไว้ให้กับอีพวกขี้เสร่อในห้องได้งงกัน
" มึงเป็นอะไร " แจ็คสันเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อนจะบีบแขนผมแรงขึ้น
" ปล่อยกูเจ็บ ... "
" มึงเป็นอะไรก็บอกกูสิกูเพื่อนมึงนะ "
" ไอเหี้ย แล้วทีมึงมีเหี้ยไรแล้วทำไมไม่บอกกูมั้งละวะ " ผมโมโหกลับบ้าง
" ... "
" เห็นมั้ยมึงก็ตอบไม่ได้ กูเพื่อนมึงปะวะ "
ผมนี่มันแย่มากจริงๆ ชอบอ้างความเป็นเพื่อนตลอด แต่จริงๆแล้วผมแค่ห่วงและหวงมันเฉยๆ
" มึงอย่าโกรธกูดิวะไอ้แบม "
" เอาเหอะยังไงกูก็ถูกลดระดับความสนิทอยู่แล้ว มึงมีแฟนก็มีไปเหอะ ไม่ต้องหวงกู "
ผมไม่พูดอะไรก่อนจะก้าวท้าวเดินออกมาจากตรงนั้น ทิ้งไว้แต่เครื่องหมายอะไรเอ่ยเต็มหัวแจ็คสันเต็มไปหมด
ที่ผมทำเขาเรียกว่ากำลังใช้คำว่า ‘’ เพื่อน ‘’ บังหน้าอยู่หรอ
ผมเดินกลับมานั่งที่ห้องเรียนเหมือนเดิมเรียนพละ ผมก็เตรียมกางเกงไปเปลี่ยนในห้องน้ำเรียบร้อยเตรียมตัวไปเรียนกับพวกไอบี แต่ละคนก็จะมีคู่เป็นของตัวเองในการเรียนพละ ผมคู่กับแจ็คสัน และมีกฏเหล็กอยู่ว่าห้ามเปลี่ยนคู่ เพราะถ้าเปลี่ยนคะแนนจะเป็น 0 ทันที
ผมก็ต้องทนกัดฟันต่อสู้กับหัวใจตัวเองเวลาเห็นหน้ามัน
เอาละครับวันนี้เราจะเรียนวอลเล่ย์บอลกันให้นักเรียนจับคู่กับคู่ตัวพวก ซ้อมตบลูกกันสองคนนะครับ เดี๋ยวครูมา เสียงอาจารย์พละพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากลานกีฬา นักเรียนที่แตกกันอย่างกับรังผึ้ง ปลีกกายหาคู่ของตัวเอง จัดการตบใส่กันไม่ยั้ง เช่นเดียวกับผมกับแจ็คสันครับ มันเป็นฝ่ายเสิร์ฟก่อน
ลูกแลกที่มันตบส่งมาให้ก็เป็นลูกเบาๆครับ ผมก็รับแล้วจะตบคืนแต่นึกถึงตอนมันจูบกับผู้หญิงคนนั้นแล้วโมโห ผมโยนลูกสูงก่อนจะกระโดดด้วยแรงที่มีฟาดมือไปยังลูกวอลเล่ย์ ก่อนที่ลูกวอลเล่ย์จะเด้งไปโดนหน้ามันจนมันล้มก้มขม่ำพื้นไป ผมไม่ขอโทษแต่ยืนเฉยๆรอมันเสิร์ฟคืน
แน่นอนครับไอ้แจ็คไม่กระโดดแต่ตบแรงมาก อัดใส่หน้าผมก่อนที่ผมจะปลิวไปตามแรงตบของมัน
ปึก
โอ้ย!
เลือดที่ไหลซิบออกมาจากมุมปากของผม ผมปาดมันอย่างช้าๆก่อนจะเงยหน้ามองไอ้แจ็คที่มันคงรู้สึกผิดหรืออะไรวิ่งมาดูผม ผมเงยหน้ามองมันก่อนจะปัดมือมันแล้ววิ่งออกไป
อีคนอื่นในสนามก็ซ้อมไม่ดูห่าเหวอะไรกันเลย กูปลิวมาขนาดนี้ควรเป็นห่วงกูหน่อยมั้ย
ผมเดินมาตามตรงอ่างน้ำที่เปิดให้สำหรับพวกเรียนพละได้ใช้ล้างหน้ากัน ค่อยบวนปากเอาเลือดออกและเช็ดก่อนจะเดินกลับไป
" ชื่อแบมปะ "
ใครวะ =q=
ผมที่หันไปตามเสียงเรียก ไปพบกับใบหน้าที่หล่อเหลา เต็ม 10 ผมให้ 100 เลยละครับ
" เรียกเราหรอ " ผมชี้หน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเรียกผมจริงๆหรอ
" เราชื่อฮุนนะ อยากรู้จักนายต้องทำยังไงอะ "
ผู้ชายก็มาถูกเวลาตลอดละ ....
100%
1 คอมเม้น 1 กำลังใจ
TALK :: ว้ายยยยยย !!! ฮุนแบมมากจากไหนวะนั่น มโนเองล้วนๆไม่ต้องตกใจเป็นแค่ส่วนหนึ่งในการปูเรื่อง ไม่สำคัญอะไรแค่เอาชื่อมาใช้ให้สาแก่ใจอีช้อยนักแล ตอนนี้อาจจะดูดราม่าหน่อยแต่มันก็ไม่ดราม่าอย่างที่คุณคิดหร๊อกกกก แบมมันใจง่ายนะเดี๋ยวก็ได้กัน ฮึฮึ
ความคิดเห็น