คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : PHOTOS ; 18 { 100 per. }
18
“ กว่าจะออกมาสู่โลกภายนอกได้นะคะ...นึกว่าจางอี้ชิงถูกคริสเก็บไว้ในกล่องแล้วซะอีก ”
คุณเจสสิก้าคือคนแรกในรอบเกือบเดือนที่ทักทายอี้ชิงก่อน คุณนางแบบคนดังมีคิวถ่ายแบบกับอี้ชิงหลังจากคิมแทยอน(บังคับ)ให้รับงานนี้แบบงงๆ ช่างภาพตัวขาวยิ้มเขินอาย ตั้งแต่คบกับคุณคริสก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนจริงๆ นั่นแหละถ้าไม่รวมตามถ่ายรูปเขา
“ อีกสองอาทิตย์ฉันก็จะกลับอเมริกาแล้วนะคะ ”
“ เอ๋!? จะกลับแล้วเหรอครับ? ”
“ ใช่ค่ะ หมดคิวงานแล้วก็ต้องกลับสิคะ ”
อี้ชิงแอบเหลือบมองคิมแทยอนที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ไม่ไกล รายนั้นน่ะนิ่งมาก ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยสักนิด ขนาดอี้ชิงไม่ค่อยได้เจอคุณเจสสิก้าแต่อี้ชิงก็แอบใจหายเหมือนกันนะที่เธอจะกลับไปแล้ว
“ แล้วจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ครับ? ”
คุณนางแบบดังยกมือป้องปากหัวเราะคิกคัก เธอชี้ไม้ชี้มือไปที่คิมแทยอน
“ ตราบใดที่ฉันยังเป็นแฟนคุณคิมเขาน่ะค่ะ ”
“ หา? ”
“ คริสไม่ได้บอกเหรอคะ ฉันกับคุณคิมน่ะ...ปิ๊งกันแล้ว ”
สงสัยว่าอี้ชิงต้องออกมาเจอผู้คนบ่อยๆ ซะแล้วสิ มีเรื่องสำคัญหลายเรื่องที่พลาดไปซะเยอะแยะ อะไรกันน่ะ? คิมแทยอนไปคบกับคุณเจสสิก้าตอนไหนเมื่อไหร่กันนะ
“ ทำไมเธอไม่โทรบอกฉันบ้างล่ะ ”
“ นายก็ไม่ได้บอกฉันเหมือนกัน ถ้าไม่ไปเจอตอนจูบกันอยู่แล้วฉันจะรู้มั้ย ”
พูดเรื่องจูบขึ้นมาอี้ชิงก็หน้าแดงซะแล้ว ยังเขินไม่หายเลยนะ...ถึงจะ...จูบกันไปหลายรอบแล้วก็เถอะ กับคุณแรพเปอร์คนดังให้ตายยังไงอี้ชิงก็ไม่มีวันหายเขินได้หรอก
“ ทำเรื่องไว้เยอะเลยนะ ”
สายตาคาดโทษของคิมแทยอนทำอี้ชิงสลด ช่างภาพตัวขาวพยักหน้าหงอยๆ
“ ถ้าฉันไม่รักพวกนาย...ฉันไม่ช่วยหรอกนะจะบอกให้รู้ไว้ ”
“ ยังไงก็รักกันนานๆ ให้สมกับที่ทำฉันเหนื่อยหน่อยแล้วกัน ”
“ ขอบใจนะ... ”
โปรดิวเซอร์คนเก่งยิ้ม...เป็นรอยยิ้มที่ไม่เห็นมานานมากแล้ว อี้ชิงรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมคนรอบตัวของเขาถึงได้ใจดีแบบนี้กันนะ คุณเจสสิก้าบีบไหล่อี้ชิงเบาๆ เธอชะโงกหน้ามายิ้มให้ อี้ชิงยิ้มตอบก่อนที่น้ำตาจะไหลเพราะความซาบซึ้งใจ
“ ฉันอยู่ข้างจางอี้ชิงเสมอนะคะ ”
“ อ้าว? ทำไมช่างภาพจางตาแดงแบบนั้นล่ะ ไปทำอะไรมา? ”
ผู้กำกับตะโกนทักเสียงดังเมื่อเห็นช่างภาพชั่วคราวของบริษัทเดินตาแดงมาแต่ไกล ไหนจะยกมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ นั่นอีก อี้ชิงยิ้มกว้างให้ผู้กำกับพูดเสียงสั่นๆ
“ ผม...ซาบซึ้งใจน่ะครับ ”
“ หา? ”
“ เริ่มถ่ายแบบกันเถอะครับ ผมพร้อมแล้วครับ! ”
คอนเซ็ปต์ของคุณนางแบบดังเป็นคอนเซปต์ที่งามอย่างธรรมชาติ ใบหน้าสะสวยถูกแต่งแต้มเพียงบางๆ คอสตูมก็เป็นแค่เสื้อผ้าสีขาวเรียบๆ เพื่อดึงความงามที่มีอยู่แล้วของเธอให้โดดเด่นออกมา คุณเจสสิก้ายิ้มน้อยๆ ให้กล้องเหมือนกับว่าเธอกำลังยิ้มให้อี้ชิงยังไงยังงั้นเลย
รอยยิ้มที่แสนจะจริงใจของเธอ
หลังจากเลิกกองอี้ชิงก็เก็บกล้องตัวโปรดไว้ในกระเป๋า คุณเจสสิก้าเปลี่ยนมาใส่ชุดลำลองธรรมดาเดินควงคู่มากับคิมแทยอนที่ถือแก้วกาแฟสองแก้ว คุณนางแบบดังโบกมือให้อี้ชิง
“ เย็นนี้ว่างใช่มั้ยคะจางอี้ชิง? ”
“ ใช่ครับ ”
“ มีคนจองตัวแล้วนะคะ ”
ช่างภาพตัวขาวทำหน้างง ยิ้มงงๆ ให้คุณนางแบบดัง วันนี้คุณคริสติดงานจนดึกนี่นา...
“ เอ่อ...ผมยังไม่ได้บอกคุณคริสเลยครับ ”
“ ต้องรายงานทุกเรื่องเลยรึไง ”
คิมแทยอนแขวะเข้าใส่ ท่าทางจะหมั่นไส้คุณคริสเอามากเลยล่ะ คุณเจสสิก้าหัวเราะสนุกสนาน เธอมองหน้าอี้ชิงเดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะ แล้วถึงเฉลยคำตอบ
“ ไม่ต้องบอกคริสหรอกค่ะ...เพราะคริสนั่นแหละจองตัวจางอี้ชิงไว้คืนนี้ ”
ริมแม่น้ำฮันมีคนไม่พุลกพล่านมากนักเพราะใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว อี้ชิงสวมเสื้อโค้ทตัวหนาคลุมร่างกายจากอากาศเย็นในคืนนี้ มองหน้าจอโทรศัพท์หลายครั้งแต่คุณแรพเปอร์คนดังก็ยังไม่มาสักทีเลยได้แต่ยืนแกร่วรอแถวนั้น บนหัวอี้ชิงมีแต่หิมะเต็มไปหมดแล้วนะ
กึก!
เสียงกึกกักเรียกความสนใจจากช่างภาพตัวขาวได้อย่างดี อี้ชิงเพ่งสายตามองไปในความมืด มันเหมือนมีเงาดำขยับไปมาตรงพุ่มไม้ เสียงเดินดังเข้ามาใกล้อี้ชิงยิ่งตื่นตกใจ
มีคนกำลังเดินตรงเข้ามาหาเขาพร้อมกับเชือกอะไรบางอย่าง
ชวนให้นึกถึงฉากในหนังฆาตกรรม ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยสักคน อี้ชิงก้าวถอยหลังช้าๆ ดวงตาเบิกกว้างระวังภัยแล้วก็ออกวิ่งแบบไม่คิดชีวิต เงาดำเดินตามมาอี้ชิงก็ยิ่งกลัวจนแข้งขาสั่นไปหมด ช่างภาพตัวขาวลุกลี้ลุกลนมัวแต่มองด้านหลังจนสะดุดพื้นลงไปกับพื้น พอจะลุกขึ้น...เงาดำของเข้ามาใกล้ซะแล้ว
อี้ชิงหลับตาปี๋ นึกถึงใบหน้าของคุณคริสในนาทีนั้น เขากลัว...กลัวไปหมดเลย
“ ท๊าดา! ”
แสงไฟสีนวลสว่างขึ้นจนอี้ชิงสะดุ้ง ร่างสูงถูกพันไปด้วยหลอดไฟสำหรับตกแต่งต้นคริสมาสต์ยืนกางแขนออกตรงหน้าอี้ชิง จากที่ตกใจกลัวกลับเปลี่ยนมาเป็นหัวเราะได้ไม่ยากเพียงเพราะคนตรงหน้าคือคุณคริส อี้ชิงทั้งโล่งอกทั้งเซอร์ไพรส์ ช่างภาพตัวขาวหัวเราะกับความบ้าบอของคุณแรพเปอร์คนดัง
“ ที่ทำตกใจ...ขอโทษนะครับ ”
คุณแรพเปอร์คนดังยิ้มหวาน ขยับตัวไปมาตรงหน้าอี้ชิงเหมือนนกเพนกวิน ดูน่ารักและตลกในคราวเดียวกัน ตอนนี้ทั้งตัวคุณรแพเปอร์คนดังมีแต่หลอดไฟสว่างจ้าเต็มไปหมด แถมเขายังตัวสูงทำให้ดูเหมือนต้นสนมีชีวิตเลยล่ะ
“ ทำไมถึง...เอาหลอดไฟประดับมาพันตัวเองแบบนี้ล่ะครับ เหมือนต้นคริสมาสต์เลย ”
“ เซอร์ไพรส์ไงครับ อ่า...จางอี้ชิงช่วยผมแกะไฟพวกนี้ออกหน่อยสิครับ ”
“ คุณคริสตลกจังเลยครับ ฮ่าๆๆ ”
ยันตัวลุกขึ้นจากพื้นได้ก็ต้องรีบเข้าไปช่วยแกะหลอดไฟพวกนั้นออกจากตัวคุณแรพเปอร์คนดัง ดีนะที่ไม่โดนไฟดูดไปซะก่อน อี้ชิงยิ้มขำ สำหรับเขาคุณคริสทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมดนั่นแหละ พวกเขาช่วยกันแกะหลอดไฟออก ปลายนิ้วคุณคริสแตะโดนมืออี้ชิงหลายครั้งอย่างจงใจ
“ คราวหลังไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นะครับ มาแบบปกติก็ได้ ”
“ แบบนี้ก็โรแมนติกดีนี่ครับ ”
ยังมาทำหน้าใสซื่อใส่อีกนะ เมื่อกี้อี้ชิงเกือบหัวใจวายตายไปแล้ว กว่าจะช่วยกันเอาหลอดไฟประดับพวกนั้นออกมาได้ก็แอบเหนื่อยอยู่เหมือนกัน คุณคริสโยนมันไปข้างทางก่อนจะโทรบอกใครสักคนให้มาเอามันไปเก็บ ฝ่ามือใหญ่กุมมืออี้ชิงเอาไว้แล้วพาออกเดินชมวิวยามค่ำคืน
“ มือจางอี้ชิงเย็นหมดเลย ”
“ ผมมีถุงมือ... ”
“ ไม่ต้องหรอกครับ มือผมก็ทำให้จางอี้ชิงอุ่นได้นะ ”
นิ้วโป้งไล้อยู่บนแหวนเงินเกลี้ยงบนนิ้วของอี้ชิง คุณแรพเปอร์คนดังดูมีความสุขมากที่เป็นแบบนั้น
“ ความจริงแล้ว...ผมอุ่นทั้งตัวนะครับ ถ้าจางอี้ชิงอยากจะกอดก็ได้ ”
“ ...ที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอครับ ”
ช่างภาพตัวขาวตอบเสียงอ้อมแอ้ม ก้มมองปลายเท้าตัวเองเดินไปข้างหน้า คุณคริสกดหัวอี้ชิงให้ซุกกับไหล่กว้างแล้วหัวเราะออกมา ริมฝีปากคลอเคลียอยู่ตรงผม อืม...ก็อุ่นจริงๆ นั่นแหละ
มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีค่าต่อพวกเขามากเหลือเกิน
คุณแรพเปอร์คนดังเป็นเหมือนตัวตนที่อบอุ่น ใบหน้านั้นอ่อนวัยเพียงแค่เขายิ้ม ฝ่ามือของเขาก็ทำให้อี้ชิงรู้สึกปลอดภัย เป็นยิ่งกว่าความประทับใจในตอนแรกที่เจอกัน อี้ชิงซาบซึ้งมากที่ได้เจอคุณแรพเปอร์คนดังและได้เดินข้างกันเหมือนตอนนี้ ยังกับความฝันเลย
แต่ความอบอุ่นนั้นก็ย้ำเตือนได้ดีว่ามันไม่ใช่ความฝันอีกต่อไปแล้ว...
ดวงตาคมเอาแต่ก้มมองแหวนเงินบนนิ้วของอี้ชิง ลูบไล้บนโลหะเงินเย็นเฉียบที่เริ่มอุ่นไปมา แววตาของคุณคริสที่จ้องมองเขาหวานเชื่อม รอยยิ้มก็หวาน
“ มีความสุขจังเลยครับ ”
เสียงทุ้มกระซิบบอกแผ่วเบา ช่างภาพตัวขาวเขินแต่ก็ยอมพยักหน้ากลับไป
“ ผมชอบจังเวลามองแหวนของผมบนนิ้วจางอี้ชิงแบบนี้ ”
“ ครับ ก็...คุณคริสมองออกจะบ่อย ”
“ แหวนของผมอยู่บนนิ้วใครก็ไม่สวยเท่านิ้วจางอี้ชิง ”
วลีประหลาดๆ ของคุณคริสทำให้แก้มขาวขึ้นสีระเรื่อสู้ความหนาวเย็น อี้ชิงทำอะไรไม่ถูกกับสายตาที่มองมา เขาเขิน เขาอาย คุณคริสเองก็เอาแต่มองมาตั้งแต่เจอกันแล้ว ยิ่งหดคอลงกับผ้าพันคอมากเท่าไหร่ก็เหมือนคุณคริสจะรู้ได้ทันทีว่าอี้ชิงน่ะเขินมากๆ
แกรบ
เสียงกรอบแกรบดังขึ้นในความมืดที่รายล้อมทำให้บรรยากาศอ่อนหวานสะดุดลง อี้ชิงสะดุ้งเฮือกมองรอบๆ อย่างหวาดระแวง คุณแรพเปอร์คนดังลูบหลังเขาเบาๆ ขณะที่ตัวเองก็รีบใส่ผ้าปิดปากทันที
“ ไปกันเถอะครับ ”
พวกเขาพากันหันหลังให้ต้นเสียงนั้นแล้วก้าวเร็วๆ ไปข้างหน้า เสียงตึกตักไม่ดังมากแต่ก็ไม่เบาจนไม่ได้ยิน ...มีคนกำลังตามมา มีคนกำลังเดินตามหลังพวกเขาอยู่
“ นั่นใครน่ะครับ... ”
“ อย่าหันไปมองครับ พวกนั้นเป็นซาแซงแฟน ”
ให้ตายเถอะ! ซาแซงแฟนนี่มันงานใหญ่ชัดๆ! อี้ชิงเดินแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้เพราะความกลัวปนตื่นเต้น ดูเหมือนว่าคุณรแพเปอร์คนดังจะสามารถรับสถานการณ์ได้ดีกว่ามาก ฝ่ามือพวกเขาปล่อยออกจากกันแล้วคุณแรพเปอร์คนดังเปลี่ยนมาดันหลังอี้ชิงแทน
ซาแซงแฟนเริ่มเพิ่มระดับเสียงซุบซิบพูดคุยมากขึ้น พวกนั้นสงสัยว่านี่ใช่คุณคริสตัวจริงรึเปล่า ช่างภาพตัวขาวหันมองอีกคนอย่างกังวลแต่คุณคริสกลับเอาแต่ยิ้ม
“ เราจะทำยังไงดีครับ ”
“ ผมจะนับหนึ่งสองสาม แล้วก็วิ่งนะครับ ”
“ วิ่ง? วิ่งไปไหนครับ? ”
ไม่มีคำตอบกลับมา อี้ชิงสับสนแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ เอี้ยวหลังไปมองนิดหน่อยก็เห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินเร็วๆ ตามมา เป็นนาทีระทึกของแท้
“ หนึ่ง ”
“ สอง ”
“ สาม! ”
มือใหญ่คว้าหมับที่แขนอี้ชิงแล้วออกตัววิ่งทันทีพร้อมกับเสียงโวยวายที่ดังขึ้น พวกนั้นกำลังวิ่งตามมาไม่ลดละ อากาศติดลบหนาวมากจนแทบก้าวขาไม่ออก อี้ชิงหอบแฮ่กมองหน้าคุณคริส พอเขาหันมายิ้มให้...อี้ชิงกลับยิ้มตามแล้วหัวเราะไปกับเขา
การเดทที่ริมแม่น้ำฮันกับประสบการณ์วิ่งหนีซาแซงแฟน คุณคริสหัวเราะเสียงดังทั้งที่ยังวิ่งไม่หยุด มือที่เคยจับแขนค่อยๆ เลื่อนลงมาสอดประสานนิ้วมือกับอี้ชิง ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข
“ ตรงนั้น! ”
ม้านั่งข้างทางกลายเป็นจุดหลบภัยชั่วคราวเพราะเงามืดของมันมากพอจะบังร่างคนสองคนได้มิด พวกเขานั่งหลบอยู่หลังม้านั่ง หอบหายใจให้เบาที่สุด เสียงวิ่งของซาแซงแฟนเลยไปไกลแล้วอี้ชิงถึงได้พรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“ เกือบไปแล้วนะครับ...เหนื่อยจัง ”
“ ฮ่าๆ คบกับผมจางอี้ชิงยังต้องวิ่งอีกเยอะเลยล่ะครับ ”
“ ผมไม่กลัวสักหน่อยนี่ครับ ”
ช่างภาพตัวขาวมองหน้าคุณแรพเปอร์คนดังอย่างมั่นใจ หัวไหล่พวกเขาเบียดกันเพราะกลัวจะมีคนมาเห็นอีก คุณแรพเปอร์คนดังเอนตัวพิงหลังไปกับม้านั่งแล้วมองอี้ชิงยิ้มๆ
“ พูดอย่างนี้...รักผมแล้วล่ะสิ ”
อี้ชิงหน้าแดง ใช่...ขนาดมองในความมืดยังดูออก
“ ก็ไม่ได้...บอกว่าไม่รักนี่ครับ ”
ช้อนตามองอีกคนแล้วก็ต้องเสหลบให้วุ่นวาย ไม่กล้าเอนหนีด้วยซ้ำตอนที่คุณคริสโน้มใบหน้ามาใกล้จนริมฝีปากอุ่นเฉียดกับผิวแก้มไปเบาๆ ริ้วแดงบนใบหน้าทำอี้ชิงอับอายสายตาคมอีกจนได้
“ อะ...อะไรกันครับ ”
ใบหน้าหวานจัดถูกรั้งไปจูบเบาๆ สัมผัสอ่อนหวานบนริมฝีปากและ...แววตาร้อนแรงที่มองมา มือคุณแรพเปอร์คนดังไล้ตรงหลังคออี้ชิงแผ่วๆ ช่างภาพตัวขาวหดคอหนี หวิวไหวไปทั้งใจ
“ คืนนี้ไปค้างห้องผมนะครับ... ”
ดวงตากลมเบิกกว้าง อี้ชิงเผลอกำเสื้ออีกคนแน่นจนยับยู่ยี่คามือเพราะความประหม่า จูบแผ่วๆ แตะแต้มซุกซนไปทั้วใบหน้า ตั้งแต่ลำคอจนมาถึงกกหู สายตาคุณคริสออดอ้อนเกินกว่าแฟนคลับตัวยังจะต้านทานยังไงไหว อี้ชิงอึกอัก แก้มแดงก่ำ
“ ผม...ผม... ”
“ อยากใช้เวลาอยู่กับจางอี้ชิงนะครับ...นะ ”
“ จะ...จะดีเหรอครับ? ”
คุณแรพเปอร์คนดังยิ้มกรุ้มกริ่ม ทั้งหล่อเหลาและน่ารักในเวลาเดียวกัน อี้ชิงมือไม้อ่อนไปหมดกับสายตาและสัมผัสอุ่นๆ ที่คลึงอยู่หลังมือ ช่างภาพตัวขาวหน้าแดงเถือก มองอีกคนอย่างสับสนสลับเขินอาย อี้ชิงเหมือนหูจะอื้อไปเลยด้วยซ้ำ
คุณคริสทาบมือลงบนอกซ้ายที่มีเสียงหัวใจเต้นตุบๆ ของอี้ชิง
“ จางอี้ชิงคนดีครับ... ”
“ คืนนี้ผมอยากอยู่กับจางอี้ชิงนะครับ ”
ทำไมคืนนี้ท้องฟ้าถึงสวยจังนะ?
คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบสะท้อนไปมาในหัว สัมผัสบางเบาไล้ไปทั่วช่างภาพตัวขาวที่เหม่อมองเพดานกลับเข้าสู่สถานการณ์ปัจจุบัน คุณคริสไม่ได้หยาบกระด้างแต่กลับอ่อนโยนบางเบาเหมือนปุยเมฆ อี้ชิงรู้สึกว่าตัวเบาหวิว หลุดเสียงครางแผ่วๆ ทุกครั้งที่คุณคริสลงแรง
“ คุณคริส... ”
มืออี้ชิงแตะลงใบหน้าของอีกคน จ้องมองความงดงามบนใบหน้านั้นราวกับเผลอไผลไปชั่วขณะ คุณคริสยิ้มก่อนที่เขาจะดึงมืออี้ชิงไปจูบเบาๆ แล้วจับแนบกับแก้มของตัวเอง
“ ผมกำลังรักจางอี้ชิงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วครับ ”
“ จริง...จริงเหรอครับ? ”
“ จากใจเลยครับ ”
ริมฝีปากที่บดเบียดลงมาอี้ชิงก็เผยอรับอย่างเต็มใจ ร่างบอบบางแทบจมหายไปกับเตียงกว้างเพราะร่างสูงใหญ่กว่าเบียดทับลงมา ยังกับอยู่ในความฝันล่องลอย...คุณคริสหายใจรดบนผิวแก้มจนเห่อร้อน ช่างภาพตัวขาวหลับตาแหงนเงยให้คุณคริสซุกใบหน้าลงมา สั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาออกแรงขบเม้ม
“ คุณคริสจะ...ไม่ทำมากกว่านี้ใช่มั้ยครับ ”
ช่างภาพตัวขาวกระซิบถามผ่านแสงสลัวจากแสงไฟอีกฝากของถนนที่ส่องเข้ามาในหน้าต่าง คุณคริสผละออกมาเล็กน้อย มองอี้ชิงด้วยสายตาเอ็นดูปนรักใคร่
“ แค่ให้สบายตัวน่ะครับ ไว้รอให้พร้อมก่อนนะ ”
“ ผมรู้สึกแปลกๆ มัน...อา...แปลกๆ ”
แขนเล็กกอดรัดคอคนตัวโตกว่าเอาไว้แน่นเป็นที่ยึดเหนี่ยวเมื่อเผชิญกับความรู้สึกหวาบหวาม ผิวเนื้อสั่นระริกใต้การกกกอดของร่างสูง อี้ชิงมองรอยยิ้มหวานของคุณคริสด้วยดวงตาที่พร่ามัวเพราะความสุขเอ่อล้น กระซิบเรียกชื่อคุณคริสเบาๆ เขาก็โฉบลงมาจูบอีกครั้ง และอีกครั้ง
“ รักนะครับ ”
“ อื้ม ...ครับ ”
อี้ชิงได้เอนนอนลงที่เดิมหลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นเหลือทิ้งไว้เพียงบรรยากาศอุ่นๆ หวานๆ รอบตัว คุณคริสดึงอี้ชิงไปกอดแนบอก จูบเบาๆ ตรงขมับแล้ววกมาตรงปลายจมูก
การนอนหลับไปพร้อมกับคนที่เรารักมันวิเศษมากจริงๆ แม้จะรู้สึกง่วงจนแทบลืมตาไม่ไหวแต่อ้อมกอดอุ่นๆ แผ่นอกกว้าง และความอ่อนโยนที่ไล้ตรงแก้มกับหน้าผากอี้ชิงหลับตาซุกหน้าลงกับหมอนนุ่มอย่างมีความสุข เสียงร้องเพลงดังแผ่วๆ กล่อมเข้านอน
“ ราตรีสวัสดิ์ครับ ”
ในห้วงฝันดีที่สุดของอี้ชิงคืนนั้นคือเสียงกระซิบราตรีสวัสดิ์ของคุณแรพเปอร์คนดัง
#ฟิคโฟโต้kl
เนื่องจากถ้าลงในเว็บฟิคใสๆ จะกลายเป็นหื่นขึ้นมาทันที
:) Shalunla
ความคิดเห็น