คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : SP CHAOS - Can you hear it? เสียงจากปุณณ์
Special CHAOS - Can you hear it? เสียงจากปุณณ์
"ปุณณ์! ช่วยดูงบชมรมเราให้หน่อยสิ นะ ๆๆ หายไปตั้งสองหมื่นกว่าแน่ะ จะบ้าตายอยู่แล้ว"
นี่คือการปรากฏตัวของโน่ที่เซอร์ไพรส์ผมที่สุดในรอบหลาย ๆ ปี เรารู้จักกันก็จริงครับ แต่ไม่เคยมีเรื่องต้องคุยกันสองคนแบบนี้มาก่อน และแต่ละครั้งที่คุย ก็ไม่เคยมีประโยคไหนที่ยาวขนาดนี้มาก่อนเช่นกัน
นึกถึงวันนั้นทีไรก็ยังอดยิ้มไม่ได้ เพราะปกติแล้วหน้าขาว ๆ ของโน่ที่ผมเห็นประจำมักเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์เสมอ เดี๋ยวมันก็โวยวาย เดี๋ยวทำหน้ากวนตีน บางทีทำเหมือนกำลังวางแผนชั่วอะไรสักอย่างอยู่กับบรรดาเพื่อนของมัน หรือไม่ก็ทะเล้นทะลึ่งไปเรื่อย แต่วันนั้นแปลกหน่อยที่มันทำหน้าเดือดร้อนสุดชีวิตมาหาผมแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทำเอาต้องกลั้นขำ สารภาพก็ได้ครับว่าผมชอบแอบมองโน่บ่อย ๆ เพราะมันหลากหลายดี เห็นหน้ามันทีไรก็ผ่อนคลายอารมณ์จากเครียด ๆ ให้ได้หัวเราะขำทุกที
แต่สาบานได้ว่าถึงจะเป็นอย่างนั้นผมก็ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับโน่สักครั้ง เพราะโน่เป็นเพื่อน(ห่าง ๆ)ที่ร่าเริงของผมเสมอ ผมรู้ว่าโน่น่ะแมนเต็มร้อย เคยได้ยินว่ามีแฟนอยู่ที่เดียวกับแฟนผม แต่ไม่เคยรู้ว่าคนไหนเหมือนกัน ก็ได้แต่แอบคิดว่าเวลาเจ้านี่อยู่กับแฟนจะเป็นยังไง จะกวนตีนเหมือนเวลาอยู่โรงเรียนไหม (แฟนมันคงเครียดอะครับ) หรือที่จริงแล้วอาจจะสวีตหวานน้ำตาลขึ้นอย่างคาดไม่ถึงเลยก็ได้ ใครจะรู้
คำที่ผมต่อรองโน่ไปวันนั้นก็เกิดจากความบริสุทธิ์ใจล้วน ๆ เช่นกัน ผมขอร้องมันโดยไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่ง ทั้งผมและโน่ จะตกหลุมกันและกันจนแทบถอนตัวไม่ขึ้น
Aim : ยูริออนแล้วเรียกด้วยจ้ะ พูดว่า: ปุณณ์อย่าทิ้งเอมไปไหนนะ
แต่ความจริงไม่เคยมีอะไรง่ายอย่างที่ใจคิด ผมนิ่งมองข้อความนั้นที่ส่งผ่านโปรแกรม MSN มาทางจอคอมพิวเตอร์ของผม ก่อนจะถอนหายใจยาว
ผมรู้สึกว่าปลายนิ้วชี้ตัวเองเคาะเมาส์เบา ๆ เหมือนคนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ทั้งที่จริง ๆ แล้วสมองว่างเปล่า ไม่ใช่ว่าผมจะใจร้ายไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ แต่ไม่ว่าพยายามคิดแล้วคิดอีกยังไงก็ไม่เคยเห็นทางออก จนกระทั่งเรื่องเดินทางมาจนถึงจุดนี้ ผมก็กลายเป็นเหมือนคนวิ่งหนีความจริงไปโดยปริยาย
หลายครั้งผมทบทวนตัวเองจนไม่อยากเชื่อว่าทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง สิ่งที่ผมรู้สึกกับโน่คืออะไรกันแน่ ผมรักโน่งั้นเหรอ ผมไม่กล้าคิดว่าตัวเองจะมอบสิ่งยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้เพื่อนที่เพิ่งจะก้าวเข้าสู่ชีวิตผมแบบเต็ม ๆ เมื่อวันพุธได้
ผมไม่สามารถจำกัดความคำว่า รัก ให้เจ้านั่นได้อย่างเต็มปาก แต่ผมอยากมีมัน การมีโน่อยู่ข้าง ๆ ผมในระยะเวลา 1 อาทิตย์ที่ผ่านมากลายเป็นสมบัติที่มีค่ามาก ทุกครั้งที่ผมตื่นมาแล้วเห็นหน้าโน่หลับอยู่ข้าง ๆ ผมอดคิดไม่ได้ว่าในเช้าวันต่อ ๆ ไปก็ขอให้เป็นแบบนี้อีก จนกระทั่งเราก้าวล้ำเส้นความเป็นเพื่อนระหว่างกัน
ผมรู้ว่ามันเชี่ยมากที่ทำอย่างนั้น ทั้งที่คนอย่างผมไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นกับใครได้อีกแล้ว
ผมอยากเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรักเอมได้ตลอดรอดฝั่ง ผมอยากประคับประคองความสัมพันธ์ของผมกับเอมไว้ให้สมกับที่เธอไว้ใจ
แต่ผมกลับแพ้ภัยตัวเองอย่างร้ายกาจ
ผมโกหก ที่พูดว่าบริสุทธิ์ใจตอนขอให้โน่แกล้งมาเป็นแฟนด้วย ผมโกหก
ที่จริงแล้วผมดีใจมากที่เป็นโน่เข้ามาในช่วงเวลานั้นพอดี โน่ที่เป็นเพื่อนห่าง ๆ ของผม โน่ที่เมื่อแปดปีก่อน เคยชักเย่อแข่งกับผมจนล้มระเนระนาดหัวเข่าถลอกกันทั้งคู่ โน่ที่เมื่อห้าปีก่อนเคยแสดงเป็นโหรคู่กับเจ้าเมืองซึ่งคือผมในงานสัปดาห์วันภาษาไทย โน่ที่เมื่อสองปีก่อนเคยถูกรถเก๋งลากมางานเลี้ยงวันเกิดบ้านผมด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ และพยายามพูดเพราะตลอดเวลาจนอดแอบมองไม่ได้ ว่ามันจะทำตัวเปิ่น ๆ อะไรในงานบ้างหรือเปล่า
โน่คนที่ผมคิดเสมอว่าถ้าเจอเด็กผู้หญิงแบบนี้คงจะดีไม่น้อย ผมคิดอยู่บ่อย ๆ ว่าอยากให้เอมสดใสได้เท่าโน่ ถึงจะโวยวายกระโชกโฮกฮากทำตัวนักเลงโตไปบ้าง แต่ดวงตากลมแป๋วนั้นก็ฉายแววเป็นมิตรและความจริงใจอยู่เต็มเปี่ยม
ผมท้าทายตัวเองด้วยการขอร้องคนที่ผมสนใจเป็นพิเศษมาตลอดให้แกล้งเป็นแฟนผมให้ โดยปลอบใจตัวเองว่าถึงยังไงโน่มันก็เป็นผู้ชาย ถึงจะน่ารักน่าเอ็นดูยังไง ผมก็คงไม่มีทางคิดอะไรแปลก ๆ กับเจ้านี่ได้เด็ดขาด
แต่ยิ่งนานวัน ผมก็ยิ่งรู้ว่าผมประเมินค่าตัวเองสูงไป ใจผมไม่ได้แข็งเท่าที่คิดเลย
โทรศัพท์เครื่องสีดำตั้งเงียบ ๆ อยู่ตรงหน้า เช่นเดียวกับผมที่ยังคงเงียบ...ไม่ได้ตอบอะไรเอมกลับไปในหน้าต่าง MSN บานนั้น
ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรไปแล้ว เพราะถ้าเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนผมคงพิมพ์ตอบเอมกลับไปด้วยความยินดีว่าไม่ว่าวันไหนผมก็จะไม่มีวันทิ้งเธอ แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกว่ามือแข็งเป็นหิน ไม่สามารถตอบอะไรเพื่อทำให้ตัวเองดูดีได้เลยจริง ๆ
เพราะผมรู้อยู่แก่ใจว่าผมมันเลวแค่ไหน
นิ้วชี้ผมเลื่อนจากเมาส์ที่จับอยู่ไปจิ้มยังปุ่มเบอร์โทรออกล่าสุดที่เพิ่งพยายามกดหาไปเมื่อหัวค่ำ แต่ก็ตัดสินใจวางสายก่อนเสียงสัญญาณจะดัง เพราะผมไม่ค่อยแน่ใจว่าโทรไปหาแล้วจะคุยอะไร (ถ้าถามว่าเจ็บไหมก็คงโดนมันด่ากลับ) แล้วเจ้าตัวจะยินดีคุยกับผมอยู่รึเปล่า
แต่นิ้วมือก็ไปได้ไวกว่าความคิด เมื่อมันกดโทรออกทันที ผมกดเปิดลำโพงโทรศัพท์ ได้ยินเสียงสัญญาณดังเพียงไม่นาน อีกฝ่ายก็รับสายด้วยน้ำเสียงนักเลงตามแบบฉบับมัน
"โทรมาไม กูอยู่หน้าห้องมึง"
ผมแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเปิดประตูออกไปพบว่าโน่ยืนอยู่ตรงนั้นจริง ๆ โลกของผมหยุดนิ่ง เพราะหลังจากนั้นไอ้คนท่าทางกวนตีนตรงหน้าจะทักทายด้วยคำว่าอะไรผมไม่สนแล้ว สิ่งเดียวที่ร้องก้องอยู่ในหัวผมตอนนี้คือ
ผมอยากมีโน่
อยากให้โน่อยู่ข้าง ๆ ผมต่อไป
ไม่ต้องถึงกับตลอดชีวิตก็ได้
ขอแค่ในเวลานี้ ที่เรายังรู้สึกดี ๆ ต่อกัน
ผมอยากเก็บรักษาช่วงเวลาเหล่านี้ไว้ให้ลึกที่สุด
เผื่อว่าวันหนึ่ง วันที่ผมอาจจะต้องกลายเป็นของใคร ผมจะได้ไม่ลืมเวลานี้
เวลาที่เคยมีโน่ เวลาที่เป็นเหมือนสมบัติชิ้นล้ำค่าในใจผม
"บางแสนมะ ใกล้ ๆ"
"เดี๋ยวตอนเช้าพาไปส่งให้ทันสอบ มาเร็ว!" หึหึ หน้ามันเหวอตลกดีครับ โวยวายเสียงดังอย่างที่ผมคิดไว้เปี๊ยบ แต่โบราณว่าด้านได้อายอด ผมไม่สนใจหรอกว่าโน่จะโวยวายขนาดไหน เพราะหลังจากวันนี้ไป ก็ไม่รู้แล้วเหมือนกันว่าเราจะยังเหลือโอกาสกันอยู่อีกหรือเปล่า
เพราะแววเศร้าหมองในดวงตาโน่ แจ้งให้ผมรู้ดีว่าโน่มาทำไม
หากหลังจากนี้จะมีอะไรเปลี่ยนไป ผมขอแค่โอกาสสุดท้าย ที่เราจะอยู่ด้วยกันนาน ๆ
ตลอดทางบนรถ ถ้าแค่โน่หันมามองผมบ้าง โน่คงรู้ว่าผมกล้ำกลืนฝืนทนขนาดไหน กับคืนสุดท้ายที่กำลังจะผ่านพ้นไป
ที่ร้านอาหาร ถ้าแค่โน่เชื่อใจผมบ้าง โน่คงรู้ว่าถึงผมจะไม่สามารถลืมเอมได้ แต่ความคิดว่าจะทอดทิ้งโน่ไปไหน ก็ไม่เคยมีอยู่ในหัวผมเช่นกัน
ในห้องคืนนั้น ถ้าแค่โน่เห็นแก่ตัวกับคนอย่างผมบ้าง
ถ้าแค่โน่เชื่อ และปล่อยเรื่องทั้งหมดให้ผมตัดสินใจ
ผมพร้อมจะทิ้งความจริง ความดีงาม ความถูกต้องทุกอย่าง
ผมพร้อมเสมอ ที่จะกอดโน่ให้นานเท่าที่โน่ต้องการ
...แต่โลกแห่งความจริงและความฝันก็เป็นแค่เส้นขนาน
ผมเหลือเพียงคืนนี้เท่านั้น ที่ผมกับโน่จะไม่ใช่เพื่อนกัน
ผมไม่สามารถกอดโน่ได้นาน เท่าที่ผมต้องการอีกต่อไป
ปุณณ์.
Postscript : *เฮ้อ* น้องปุณณ์เขาพูดไม่เก่งอะค่ะ เค้นมาได้เท่านี้ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว *เฮ้อ*
คนเขียนไม่รู้จะพูดไร (อู้งานดรออิ้งมาโพส) เอาเป็นว่า... จะรอฟังคอมเม้นจากคนอ่านแล้วกันนะคะ *โค้ง*
ต้องขอโทษด้วยค่ะที่เขียนอะไรเศร้า ๆ มา 4 ตอนติดแล้ว (เฮือก...) ก็แบบว่าให้สมชื่อเรื่อง LOVE SICK อะนะ (เสียงคนอ่านโวยวายบอก ไม่อาววววว) สัญญาว่าตอนหน้าก็กลับไปสบาย ๆ เหมือนเดิมแล้วล่ะ *เฮ้อ*
อ่อ.. ตอบคอมเม้นพอเป็นกระสัยนิดหน่อย แต่ก่อนตอบขอยื่นทิชชู่ให้คนอ่านรอบวงก่อน (จากตอนที่แล้ว) เพราะรู้สึกแต่ละคนที่เม้นมานี่จะ so sad กันล้วน ๆ (เห็ดก็ sad อะ)
แล้วก็มีกระแสคอมเม้นเข้ามาเยอะว่าเห็ดจะจบแบบรักแห่งสยามเหรอ (โอ่...) ไปเหมือนเค้าคงไม่ดีมั้ง 5555+ ยังไงรออ่านต่อไปนะคะ เรื่องนี้ไม่ได้จะจบในเร็ว ๆ นี้ซักหน่อย อิอิ
ถึงคุณ พาว
ตอบเม้นน้อยกว่านี้ก็อัพเยอะกว่านี้ไม่ได้อยู่ดีค่ะ (ฮา..) (ดูมันพูด ๆๆ)
ก็แบบว่า... เหนื่อยอ้ะ Y__Y
ถึงคุณ Benz (ชื่อเขียนแปลกมาก เขียนแบบนี้ละกัน)
โน่ปากไม่ตรงกับใจอยู่แล้วค่ะ เพราะเขาก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นี่
สถานการณ์บังคับล่ะเนอะ
ถึงคุณ -*-u+ki+to-*-
สู้ ๆ ค่า
ถึงคุณ dark_rider
ง่า... ปุณณ์ไปทำอะไรอะคับ --- เสียงจากน้องปุณณ์
ตกลงว่าเดี๋ยวตอนหน้ารมแก๊สพวกมันให้ตายทั้งเรื่องเลยดีกว่าใช่มะ 555+
ถึงคุณ lLucifer…
อ่านหนังสือสู้ ๆ จ้า
กอดทุเรียนฮาไปเหรอ 555555555+
เห็ดก็ไม่อยากให้เช้าค่ะ ขี้เกียจไปเรียนน
ถึงคุณ yumekun
*ยื่นทิชชู่ให้ปึกใหญ่* อย่าเพิ่งตายยยยยยยย
ถึงคุณ 713
อันนี้มาแปลก เศร้าดี ชอบบีบใจ?
5555+ ขอบคุณค่า
ถึงคุณ พรินซ์
มีการมาอ่านกันเป็นคู่ ๆ (อะไรเนี่ย อิจฉานะ)
เห็ดก็เขกหัวไอ้สองคนนี้อยู่ทุกวันค่ะ จนสมองมันยุบแล้ว ยังไม่ได้ดั่งใจซักที
หนีไปบางแสนใกล้ไปค่ะ ไปไกล ๆ หน่อย อิอิอิ
ถึงคุณ Armies
(โคตร) เกลียดคำนั้นเหมือนกันค่ะ 55555+
ถึงคุณ Nutsuki.
นี่ก็มาแปลกอีกคนละ ชอบตอนเศร้า 5555+ (เป็น S กันนี่เอง คนอ่านเรา)
ขอบคุณที่เข้าใจน้องปุณณ์ค่า~
ถึงคุณ เด็กคอนแวนต์
อะไรคือรัชชุ ๆ อ่า???
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~
เอมกับยูริเค้าคุยกันอยู่ในเอ็มค่า 555555555+
ตอบคอมเม้นแล้วนะ ขี้งอนจิง ๆ 55+
ถึงคุณ แอบรัก
เกือบลืมไปแล้วว่าอยู่หมวดสบาย ๆ คลายเครียด!?
ถึงคุณ เบลล์
เจอมือระเบิดแล้ว ฮ่า ๆ
ถึงคุณ Raincoat
แหม.... น้องปุณณ์เขาก็ไม่ได้หื่นขนาดนั้น 555+
ถึงคุณ โบว์
มีคนสงสารน้องเอมกับน้องยูริ!?
ถึงคุณ Luk-Pla
เมกากับปากี มันจะเจอกันยังไงเนี่ย 5555+
ถึงคุณ cooouj
รุนแรงมากค่ะ 55555+
ถึงคุณ สาวโรงงาน
จ้า~ ถ้าอยากได้ความรู้เด๋วจะถามเน้อ 5555+
ถึงคุณ เจ้าลัทธิ นิยมของแปลก
เสียใจด้วยค่ะ Y__Y
ถึงคุณ machii_36
เซ็งน้องปุณณ์จริงเหรอ Y_Y
ถึงคุณ **BoJaE~NuZZ**
สอบสู้ ๆๆ นะคะ
ถึงคุณ #12431;#12383;#12375;#8811;am
ช่วยด้วยยยย เห็ดโดนขู่ฆ่า~~~~~
ถึงคุณ M-P-M
โดนกับดักลูกทุเรียนไปอีกคน 55555+
ขอโทษค่า~
รักคนอ่านเหมือนกันเน้ออ
ถึงคุณ jaeho123
จะเขวี้ยงทุเรียนได้ไง น้องโน่เค้ากอดอยู่ 555555555+
ถึงคุณ *MR;MONKEY,,
ผูกคอใต้ต้นถั่วแระจะดีเหรออออ
ถึงคุณ Ciin
ปวดลำไส้ใหญ่มาก ๆ ก็เข้าห้องน้ำนะคะ 55555+
ถึงคุณ คารามูโจ้
จิ้นเองจนเหนื่อยนี่ยังไง....
ถึงคุณ SnowDomE
เอ่อ.... *ใบ้กิน*
ถึงคุณ นกฮูกสีฟ้า
555555555555+ มีการแต่งกลอนให้ด้วย 5555+
ชอบ ๆๆๆๆ
ถึงคุณ ja-jah
เค้าเศร้าอยู่ ให้ NC จะดีเร้ออออออออ
เรื่องโมเอ้ ก็มี น้องพิช น้องโน่ น้องพิช น้องโน่ น้องพิช และน้องโน่
เคลียร์ปะ? 5555555555555+
ถ้ายังไม่เคลียร์แนะนำให้ถามคนอื่นแทน 5555555555+ (อ้าวอีนี่ โยนเห็น ๆ)
ถึงคุณ Oa-Lunla
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ PP_PaNdA
ทรมานคนแต่งด้วย Y___Y
ถึงคุณ yumekun
อ่านสี่รอบ!? (สุดยอดดดดดดดดด) รักตายเลย 5555+
แต่อ่านบ่อยงี้จับผิดคนแต่งได้หมดสิ 5555+
ตอนนี้คงเข้าใจปุณณ์กันมากขึ้นเนอะ (หวังว่านะ..)
ถึงคุณ AngelJS
สยองจนไม่อยากพิมพ์!? O.o อะไรจะขนาดน๊านนนน
ที่บอกว่าสวย รวย ใจดี ส๊าธุ สมพรปาก 55555+
ถึงคุณ NaKOii
น้องโน่ตอนนี้เค้าอ่อนแอ แต่เดี๋ยวก็จะเข้มแข็งขึ้นเองแหละเนอะ
น้องปุณณ์เค้าก็อยากเลือกน้องโน่นะ แต่.... Y___Y
ถึงคุณ Fungus
โอ่.... นักอ่านมาราธอน (19 ตอนรวด)
ขอบคุณค่า!!
อย่าฉุดเขานะ Y___Y
ถึงคุณ มะนาวเซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์
น้องแป้งอยู่บ้านค่า~ ไม่ได้มาด้วย
ถึงคุณ mumumim
สงสัยต้องตั้งสมาคมนักฆ่าเมียกางเกงน้ำเงินซะแล้ว เหอ ๆๆ
ถึงคุณ +++the sky+++
ด่าไอ้ปุณณ์เรื่องนี้ไปหลายรอบแล้วค่า
ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic
ใครดีล่า แฟนใหม่หนูเอม... เพอร์เฟคกว่าปุณณ์จะหาที่ไหน Y__Y
ถึงคุณ มิส มินน้อย
แฟนคลับน้องแป้งมาอีกคน 5555+
บางแสนน้องแป้งไม่ได้มาด้วยค่า~
NC นี่... โนคอมเม้น 5555+
ถึงคุณ ~!!..$kulL..!!~
ขอบคุณค่า ^___^ อุตส่าห์รีบไปจ่ายค่าเนทมาอ่านด้วยอะ ดีใจ
ถึงคุณ sparrow
55555+ จิ้นได้ตามใจชอบค่า~
น้องปุณณ์นี่พอจะโอ้ได้อยู่นะ แต่โน่นี่มันถ่อยกว่าพิชเยอะอะ.. แต่ก็เอาเลยจ้า ตามสบาย
เรื่องใครเสร็จใครปล่อยให้เป็นความลับต่อไป หุหุ
ปล. มีการถกกับเพื่อนเรื่องนี้ด้วย 555+
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม
บ้านบึ้มแล้วเค้าจะแต่งนิยายต่อยังไงอ้า!!!
ชอบจูโน่อะ 555555+
ถึงคุณ .::Sweet Latte::.
มีการแต่งบทใหม่ให้ด้วย ชอบค่า 55555555+
ถึงคุณ M@medaZ-s
5555+ เรื่องน้องโน่เล่นเครื่องออเคสตร้าได้นี่เค้าเล่นได้ตั้งนานแล้วค่า (ก่อนเห็ดจะดูรักแห่งสยามอีก) ว่าแต่ออเคสตร้าเกี่ยวไรกะรักแห่งสยามอะ?
น้องปุณณ์บอกว่าเรื่องดวดเหล้าขอบายครับ ไม่ว่างแล้ว 555555+
ถึงคุณ My Love Is Vanilla
SP มาแล้วค่า แหะ ๆๆ หวังว่าคงจะพอไหวเนอะ
นี่สงสัยนอกจากต้องจ่ายบิลค่าทิชชู่แล้วคงต้องจ่ายค่ายาแก้ไอด้วย เหอ ๆๆ กรี๊ดหลายรอบเหลือเกิน 5555+
ปล. ติดสเปซน้องอะ!
ปปล. ขอโทษนะค้า ที่วันนี้ไม่ได้ไป Y__Y
ถึงคุณ K2KARN
นักอ่านมาราธอนอีกคน 5555+
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ Dangerous Jenny
เห็ดแนะนำไรไปหว่า?.....
ยังไงก็ไม่เป็นไรค่า ^____^ สู้ ๆ นะ
ถึงคุณ _iaMMaI-
*แจกทิชชู่ให้ค่า*
ถึงคุณ NANZII
ง้ะ... น้องปุณณ์เค้าก็คนดีอะเน้อ
ถึงคุณ ~TiNgToNgReD~
อีกนานค่ากว่าจะจบ
สินสอดขอเป็นน้องพิช อิอิ
ถึงคุณ Sucaro Devas
เรื่องแอด msn วันที่บอกให้แอดเห็ดแอดไม่ได้อะค่ะ (เนทเปนไรไม่รุ)
ยังไงแอดเห็ดมาอีกทีดูนะ เมลล์ที่โชว์นี่แหละค่า
ปล. เห็ดป่าวใจร้าย 5555+
ถึงคุณ Frozen
คนอ่านเรื่องนี้โหด ๆ ทั้งนั้นเลยวุ๊ย 5555+
ถึงคุณ Justtttt
สอบสู้ ๆๆๆๆ นะคะ
ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++**
มาโซมาอีกคนนึงและ ชอบตอนเศร้า 5555+
ถึงคุณ NBC*TNG
ค่ะ น้องโน่เค้าเป็นผู้หญิง(?)แกร่ง 55555+
น้องปุณณ์เปล่าสองใจนะ Y___Y
ถึงคุณ ฟุยุ เจ้าหญิงหิมะขาว
ตั้งแต่เขียนเรื่องนี้มา เห็ดโดนขู่ฆ่าไปกี่รอบแล้วหว่า?
ถึงคุณ B W wow
เหย๊อ!? จะดีเหรออออออออออ
ถึงคุณ ลูกอมก้อนรสแมลงสาบ
เห็ดอุตส่าห์ตั้ง BGM ไว้ซะเศร้าอะนะ
ดันฟังเพลงลูกทุ่งซะงั้น 55555+
ถึงคุณ ลิงน้อย
มีการต่อบทให้ด้วย 55555+
จะสอบแล้ว อัพสามตอนรวด เห็ดก็ไม่ได้ส่งงานไฟนอลสิ! T___T
ถึงคุณ may0-0
นี่ก็เขียนจดหมายให้เสร็จสรรพ 555555+ น่ารักจริง ๆ คนอ่านเห็ด
ใครไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจเน้อ รักทุกคน อ่านทุกคนเหมือนเดิมค่า จุ๊บ ๆๆ
ความคิดเห็น