คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : CHAPTER 59
ชายหนุ่มร่างสูงไม่ต่างกันนักสองคนยื่นอยู่ในสนามบินนานาชาติปักกิ่งรอให้คนขับรถของตระกูลอู๋ที่กำลังตรงมารับพวกเขาทั้งคู่อย่างรีบเร่งเพราะเพิ่งได้รับโทรศัพท์สายด่วนว่าคุณชายของบ้านกับคู่สมรสเดินทางมาถึงสนามบินก่อนกำหนด
ชานยอลวางกระเป๋าเดินทางไว้บนพื้นข้างตัว ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้สำหรับผู้โดยสาร เงยหน้าขึ้นหวังว่าจะได้เห็นคุณคริสยืนอยู่ตรงหน้าให้ว่าอีกนานมั้ยกว่าลุงถังจะมาถึง แต่เขากลับไม่พบร่างสูงไม่ว่าจะอยู่ตรงหน้าหรือด้านข้างก็ตาม
“คุณคริสไปไหน หวังว่าคงไม่ได้โมโหจนทิ้งเขาให้อยู่สนามบินคนเดียวหรอกนะ”
ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะกวาดตามองหาร่างของคริสแต่ก็ไม่เจอใครนอกจากผู้คนมากมายในสนามบินแล้วอะไรเย็นๆก็กระทบข้างแก้มชานยอลอุทานออกมาก่อนจะหันไปมองที่ต้นเหตุ แก้วโกโก้ปั่นถูกใช้สะกิดบนแก้มอิ่มโดยร่างสูงที่กำลังยักคิ้วให้ ชานยอลรับมันมาถือไว้ในมืออย่างงงๆ
“โกโก้ ของผมเหรอครับ?”
ร่างโปร่งถามออกมาก่อนเจ้าตัวจะต้องมานั่งขำกับคำถามโง่ๆของตัวเองก็มีเขากับคุณคริสแค่สองคนเท่านั้นในเมื่อมือของร่างสูงมีแก้วกาแฟเย็นอยู่แล้วโกโก้ก็คงต้องเป็นของเขา นี้คุณคริสจำได้แล้วใช่มั้ยว่าเขาชอบโกโก้ แล้วคำตอบของร่างสูงก็ทำให้เขาต้องฉีกยิ้มกว้างออกมา
“ชอบไม่ใช่เหรอ”
“ครับ ผมชอบมัน”
“อย่ากินมากเหรอ เดี๋ยวก็อ้วนอีกหรอก”
“เอ๋ ผมอ้วนเหรอครับ?”
ตาโตเบิกกว้างอย่างเพราะความแปลกใจก็จะใช้มือข้างที่ว่างจับแก้มตัวเอง มันก็ยังบวมเท่าเดิมนี้นาหรือว่ากลับเกาลีอาหารถูกปากเขาเลยทานมากเกินไปจนอ้วน คริสหัวเราะกับทาท่างน่ารักของเด็กหนุ่มก่อนจะนั่งลงข้างๆ อีกนานกว่าลุงถังจะเดินทางมาถึง
“ตอนเป็นเด็กนายอ้วนไม่ใช่เหรอ”
“อ้อ อ่า ครับ ผมเคยอ้วนเพราะชอบกินโกโก้นี้แหละ แหะๆ คุณแม่ชอบดุผมบ่อยๆแต่พี่ซูโฮก็แอบไปซื้อให้ผม
ทุกที แต่คุณรู้ได้ยังไงครับว่าผมเคยอ้วน”
ใบหน้าหวานเอียงมองคนข้างกายด้วยความสงสัย วันนี้คุณคริสทำให้เขารู้สึกแปลกใจหลายเรื่องแล้วไม่รู้ว่าร่างสูงไปเอาเรื่องตอนเด็กของเขามาจากไหนหรือว่าเป็นนมเยจินนะที่แอบนินทาเขา แต่พวกเค้าสองคนจะเอาเวลาไหนไปคุยกัน
“รูปน่ะ ฉันเห็นรูปนายตอนเด็กอยู่ในกรอบรูปบนหัวเตียงในห้องนอน กำลังอุ้มเฟอเร็ตใช่มั้ย?”
“อ้อ ใช่ครับ น่าเกลียดมากด้วย ฮ่าๆๆ”
“มันไปไหนล่ะ เฟอเร็ตตัวนั้น”
“มันหนีไปครับ ผมเลี้ยงมันได้ปีเดียวเอง ไม่รู้ว่าหายไปไหนผมร้องไห้แทบแย่เพราะคิดถึงมัน”
ชานยอลพูดพรางทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงเฟอเร็ตตัวแรกและตัวสุดท้ายในชีวิตของตน เขารักมันมากแต่แล้วมันก็หนีเขาไป ทั้งคู่นั่งคุยเรื่องชีวิตตอนเด็กของตัวเองให้กันฟังไปเรื่อยสลับกับการดูดเครื่องดื่มในมือของตนเองจนเสียงแตรรถดังขึ้นการสนทนาจึงได้หยุดชะงักลง
“ลุงถังมาแล้ว”
“อื้อ ไปกันเถอะ”
คริสลุกขึ้นยืนพร้อมกับจับกระเป๋าทั้งสองใบมาถือไว้เองหันไปมองร่างโปร่งที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ยอมลุกขึ้น ใบหน้าหวานดูเจื่อนลงถนัดตาเมื่อเห็นรถสีดำของตระกูลอู๋จอดอยู่หน้าสนามบิน คริสเอื้อมมือไปจับมือเรียวไว้บีบมันเบาๆก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียนุ่มนวลกว่าที่เคย
“ชานยอล ลุกขึ้นเถอะ กลับบ้านกัน”
“ครับ กลับบ้านกัน”
ไม่รู้ว่าเพราะไรอาจจะเป็นเพราะน้ำเสียงนุ่มนวลแสนอ่อนโยนที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดของคุณคริสที่เขาไม่เคยได้ยินเขาจึงพูดคำนั้นออกไปพร้อมกับลุกขึ้นยืนเดินเคียงข้างร่างสูงออกไปขึ้นรถที่จอดอยู่มุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ตระกูลอู๋ในเวลาต่อมา
“กลับมาแล้วเหรอคะคุณชานยอล พี่อู๋ฟาน”
เมื่อรถจอดสนิทที่ประตูคฤหาสน์ชานยอลก็พบกับร่างของคุณยายหลี่และภรรยาของคุณคริสในชุดคุมท้องยืนรออยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงเปิดประตูลงไปจากรถโดยมีร่างของเขาเปิดประตูตามลงมาทีหลังแล้วเขาก็ต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายหยุดยืนรออยู่ข้างรถพร้อมกับเอื้อมมือมาดึงแขนเขาให้เดินออกไปพร้อมกันต่างจากทุกครั้งที่มักจะเดินออกไปก่อนเขาเสมอ
“กลับมาแล้ว เป็นยังไงบ้างเพ่ยฟาง”
“ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ คุณชานยอลกลับบ้านสนุกมั้ยคะ?”
“ก็ดี”
ชานยอลตอบรับก่อนจะหันไปมองรถคันหนึ่งที่จอดอยู่ด้านข้างของคฤหาสน์ รถของใครกันทำไมเขาไม่เคยเห็นหรือว่าวันนี้มีแขกแต่ทำไมคุณยายกับเพ่ยฟางถึงออกมาข้างนอกได้ ปอร์เช่เคย์แมนคันสวยรุ่นที่เขาอยากได้เสียด้วยสิ มันเป็นของใครกันนะ กำลังจะหันไปถามคนที่อยู่บ้านตลอดเวลาอย่างเพ่ยฟางแต่เสียงคุณคริสก็ดังขึ้นเสียก่อน
“ชอบมั้ย?”
“เอ๋ อะไรครับ?”
“มานี้สิ”
คริสจูงมือคนที่กำลังยืนทำหน้างงเดินตรงไปยังรถปอร์เช่ เคย์แมนสีขาวคันงามที่เขาเป็นคนเลือกเองกับมือเพราะได้ยินร่างโปร่งบ่นว่าอยากได้รถเป็นของตัวเองเขาจึงซื้อให้และคิดว่าปอร์เช่รุ่นนี้คงทำให้ชานยอลพอใจไม่น้อย
“รถคันนี้เป็นของนาย”
คริสพูดพร้อมกับล้วงกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงขึ้นมายื่นมันไปตรงหน้าร่างโปร่งที่กำลังยืนอ้าปากหวอด้วยความตกใจ
“อ่ะ อะไรนะครับ?”
คุณคริสพูดขึ้นเมื่อพาเขามายืนอยู่ข้างรถปอร์เช่สีขาว คุณยายหลี่กับเพ่ยฟางเข้าบ้านไปแล้วเหลือเพียงเขากับคุณคริสเท่านั้น แล้วชานยอลก็ต้องอุทานออกมาก่อนจะทำตาโตฉีกยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจสุดขีด พวงกุญแจรถที่มีตุ๊กตาเสื้อห้อยอยู่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า
“คุณซื้อให้ผม..คุณซื้อให้ผมเหรอฮะ!”
“ใช่ ฉันซื้อให้นาย ชอบมั้ย? ชอบมันมั้ยชานยอล”
คริสพูดพร้อมกับดึงร่างโปร่งที่กำลังมองรถคันงามตาโตเข้ามาไว้ในอ้อมกอด กระซิบคำถามลงข้างใบหู จนคนฟังที่กำลังดีใจอยู่ต้องหันมามอง ดวงตากลมเป็นประกายเพราะความสุขและความรู้สึกปลื้มใจอยู่ท่วมอก เขามองใบหน้าที่อยู่ใกล้ไม่ถึงคืบของคุณคริสด้วยรอยยิ้มตอบคำถามของร่างสูงก่อนจะน้อมรับรสจูบแสนหวานที่อีกฝ่ายบรรจงมอบให้อย่างเต็มใจ
“ชอบครับ ผมชอบมันมาก”
คริสหัวเราะในลำคออย่างพอใจกับคำตอบและการตอบสนองของร่างโปร่ง เรียวลิ้นนุ่มลื่นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเขาเหมือนกับว่าเจ้าของมันต้องการจะตอบแทนความใจดีของเขาด้วยรสจูบ คริสไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ต่อสู้กับเขาอย่างไม่ยอมแพ้ดูดกลืนน้ำหวานรสเลิศในโพรงปากอิ่มอย่างช่ำชอง เสียงเปียกลื่นดังออกมาเป็นระยะพร้อมกับน้ำสีใสไหลลงมาตามมุมปากที่ทำให้เขาต้องจูบซับย้ำอยุ่หลายครั้งก่อนจะถอดริมฝีปากออกเมื่อร่างในอ้อมแขนประท้วงว่ากำลังหมดอากาศหายใจ
“คุณรู้ได้ยังไงครับว่าผมกำลังอยากได้รุ่นนี้อยู่พอดีเลย”
ชานยอลถามออกมาน้ำเสียงสั่นๆเพราะความตื่นเต้น ลูบไล้ผิวรถภายนอกอย่างหลงใหลรอยยิ้มกระจายอยู่เต็มใบหน้า ปอร์เช่รุ่นนี้ สีนี้ ถ้าแต่งอีกสักหน่อยมันคือรถในฝันของเขาเลยล่ะ
“ไม่รู้สิ สงสัยฉันเข้าไปอยู่ในใจนายมั้งถึงรู้ หึหึหึ”
“คุณน่ะ ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อย”
ชานยอลส่งค้อนอันใหญ่ให้ร่างสูงที่ยืนยิ้มทะเล้นอยู่ข้างๆแต่สีแดงเป็นเปื้อนที่แต่งเติมอยู่บนใบหน้าก็ทำให้คนโดนค้อนต้องอมยิ้มไม่นึกโกรธเคืองอะไร คริสเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับก่อนจะเรียกให้ร่างโปร่งเข้ามาสำรวจภายในรถ
“ชานยอลมาดูข้างในสิ”
ชานยอลละสายตาออกจากรถหันไปมองคุณคริสที่กำลังสำรวจภายในรถก่อนจะเดินตรงไปหาอย่างว่าง่ายโดยไม่รู้ว่าตกลงไปในบ่วงของคนเจ้าเล่ห์จนตัวเองดิ้นไม่หลุดเข้าแล้ว
“สวยมั้ย”
“สวยมากครับ”
ร่างโปร่งขานรับทันทีเมื่อคุณคริสถามว่าพวงมาลัยของรถรุ่นนี้สวยหรือเปล่า มันสวยสำหรับเขาอยู่แล้ว ทุกอย่างภายในรถดูเรียบหรูสมราคาเบาะหนังนุ่มสบาย ตอนขับคงสบายหลังดี แค่คิดเขาก็อดใจไม่ไหวแล้วอยากจะขับรถออกไปตอนนี้เสียจริง
“ชานยอล”
“อะไรเหรอครับ”
ชายหนุ่มถามออกมาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อร่างของตนถูกคุณคริสดึงให้ขยับเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม แล้วเขาก็ต้องก้มหน้างุดเมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย แก้มกลมซับสีแดงของเลือดที่เห่อร้อนบนใบหน้า ความต้องการของคุณคริสช่างน่าอายนัก
“ชานยอล มีอะไรกันนะ ในรถอ่ะ”
“อะ..อะไรกันครับ”
“นะ ชานยอล”
ไม่พูดเปล่าคริสยังดึงร่างคนที่นั่งก้มหน้าไม่ยอมสบตากับให้ขยับเข้ามาใกล้กันมากกว่าเดิม วาดแขนโอบรัดร่างที่มีอาการฝืนเล็กน้อยไว้ในอ้อมกอด ชานยอลซุกหน้าลงบนไหล่หนา ทำไมคุณคริสต้องขออะไรแบบนี้ด้วยนะ
“ไม่ได้นะครับ ที่นี้มันหน้าบ้านนะ ไม่ดีหรอกเดี๋ยวมีใครมาเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอก รถติดฟิมล์มืดขนาดนี้”
“เดี๋ยวมีคนสงสัย”
“ชานยอลอ่า นะ”
คริสกระซิบข้างใบหูกดจูบลงบนแก้มใสซุกไซร้ซอกคอระหงที่พยายามเบี่ยงหนี มือก็อยู่ไม่สุขไล่ปลดกระดุมร่างโปร่งออกทีล่ะเม็ดจนเจ้าของร่างต้องออกแรงผลักตนให้ถอยห่าง
“อย่าเลยนะครับ ถ้าอยากทำ..ทำบนห้องนะครับ”
“ไม่ไหวแล้วนี้ เห็นมั้ย”
“คุณคริส!”
ชานยอลร้องออกมาเมื่อมือของตนถูกอีกฝ่ายนำไปวางไว้บนที่ไม่เหมาะสม แก่นกายที่กำลังตั้งลำร้อนผ่าวจนเจ้าตัวต้องชักมือหนีแต่คริสก็ไม่ยอมง่ายๆ
“นะ นะชานยอล”
ไม่ฟังคำตอบคริสก็ดึงตัวคนที่กำลังดิ้นหนีให้ขึ้นมานอนเกยทับบนร่างเบาะข้างคนขับ ชานยอลถึงกับเหวอเมื่อเบาะนั่งถูกปรับให้เอนลงตอนนี้เขากำลังนั่งคร่อมร่างคุณคริสอยู่ ทั้งที่คิดว่าตัวเองตัวหนักแล้วแท้ๆแต่คุณคริสก็อุ้มเขาขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
“จะยอมมั้ย? ฮึ จะยอมมั้ย”
“คริๆ อย่าสิครับ ฮ่าๆๆ คุณคริสอ่ะ”
ชานยอลหัวเราะร่าเมื่อเอวบางถูกนิ้วทั้งสิบของร่างหนาบีบขย้ำไม่แรงนักมันทำให้เขาจั๊กจี้จนต้องร้องออกมา ชายหนุ่มหัวเราะจนตัวโยนก่อนจะต้องหอบหายใจถี่เมื่อมือที่เคยจับอยู่ตรงช่วงเอวขยับลงมาเรื่อยจนถึงจุดศูนย์กลางของลำตัว
..........................................เปะเมลค้าาา ถ้าใครยังไม่ได้รับรบกวนหลังไมค์ที่ทวิต หรือหน้าเพจค่ะ @PPdiary92
“ชานยอลอ่า”
“เลอะตัวผมหมดเลยอ่ะ”
“ก็นายบอกให้ฉันปล่อยข้างนอกนี้”
“ก็ผมกลัวรถเลอะนี้ครับ”
“ฉันก็เลยต้องทำแบบนี้ไง”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ คุณลงไปเอากระดาษชำระในรถคันนั้นให้ผมหน่อยสิครับ”
“นายใช้ฉันเหรอ?”
“ก็คุณเป็นคนทำนี้ แล้วจะให้ผมลงไปในสภาพนี้ได้ยังไง”
“ของนายก็มีเหมือนกัน นี้ไง”
“แต่ของคุณเยอะกว่า เห็นมั้ย?”
“เด็กบ๊องเอ้ย”
หลังจากจบบทสนทนาที่ฟังดูแปลกพิลึกแล้วก็เป็นร่างสูงที่เปิดประตูลงมาจากรถด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาจะทนใจแข็งได้ยังไงเมื่อโดนลูกอ้อนของเด็กตัวโตในรถ ชานยอลใช้ศีรษะของตัวเองถูไถบนไหล่ของเขาอย่างออดอ้อนช้อนสายตาขึ้นมองเขาจนเขาต้องใจอ่อนยอมทำตามคำขอ
“อ่ะ พอมั้ย?”
“คิคิ พอครับ”
ชานยอลรับกระดาษชำระมาถือไว้ในมือ หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจก่อนจะลงมือทำความสะอาดคราบต่างๆบนร่างกายของตัวเอง เมื่อทุกอย่างสะอาดเรียบร้อยดีแล้ว เด็กตัวโตก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาร่างสูงที่มองตัวเองอยู่เช่นกันอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจกดปลายจมูกลงบนปลายคางแหลมของอีกฝ่าย เล่นเอาคนถูกกระทำถึงกับอึ้งอย่างคาดไม่ถึงก่อนจะยิ้มออกมาจนแก้มแทบปริ
“ขอบคุณนะครับคุณคริส”
TBC.....................
พี่คริสคนดี หึหึหึ
ความคิดเห็น