คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มันมาหาเรื่องก่อน
ตอนที่2 ก็มันมาหาเรื่องก่อน
ชานยอลและทิฟฟานี่ต่างก็รีบโทรหาเซฮุน
“ทำไมโทรไม่ติดล่ะ” ทิฟฟานี่หันไปหาชานยอล สักพักเซฮุนก็รับสาย
[ว่าไง อ่อบอกมิยองด้วยว่ายุนอาถึงบ้านแล้ว] เซฮุนปลายสายพูดขึ้น
[ย้อนกลับไปเลยนะ ย้อนกลับไป เฮ้ย นี่เซฮุนนายกลับไปหายุนอาเดี๋ยวนี่ ยัยนั่นไปหาเรื่องจิ๊กโก๋ไว้ พวกมันมาแน่ ไปหายุนอาเดี๋ยวนี้!!!!!] ชานยอลพูดและก็ถูกทิฟฟานี่แย่งไปพูดแทน
[ได้ๆ]
ตื้ด ตื้ด ตื้ด
“เฮ้อ คงได้เรื่องบ้างล่ะเนอะ” ทิฟฟานี่ถอนหายใจเพราะเหนื่อยกับการพูดเมื่อกี้ และหันหน้ามาเจอหน้าของชานยอลจ้องเธออยู่
“เมื่อกี้ที่รักแร๊ปด้วยอ่ะ” ชานยอลพูด
ปั๊กก
“เดี๋ยวเหอะ” ทิฟฟานี่ฟาดเข้าที่ไหล่ของชานยอล และคาดโทษไว้
‘น่ารักอย่างเนี่ย ที่รักใครเนี่ย’
ทางด้านยุนอา
“เฮ้ น้องสาว ลืมพวกเราแล้วเหรอจ๊ะ” เสียงใครว่ะ คุ้นๆ พอฉันหันกลับไป ชัดเลย จิ๊กโก๋หัวทอง!! เมื่อวานฉันดันไปหาเรื่องไว้ด้วยสิ
“วันนี้ฉันไม่พร้อมและอารมณ์เสียด้วย อย่ามายุ่ง” ฉันหันไปตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด และหันกลับไปจะไขกุญแจเข้าบ้านอีกครั้ง แต่ก็ต้องถูกจิ๊กโก๋หัวทองคนหนึ่งมากระชากแขนฉัน โอ้ยย ปวดท้องอีกแล้ว กระชากซะขนาดนี้มดลูกไม่หลุดก็บุญแล้ว-__-
ฉันลงไปนั่งกับพื้นอีกครั้ง พวกจิ๊กโก๋ตกใจเล็กน้อยแต่พวกมันก็คงคิดว่าฉันหลอกพวกมัน ให้ตายสิ มาปวดไรตอนนี้ฟะ!!
“อย่ามาสำออย ทีเมื่อวานยังปากดีอยู่เลย” จิ๊กโก๋หัวเขียวพูดและกระชากฉันขึ้น ก็เมื่อวานมันอดีตนี่ย่ะ ไม่มีทางหนีเลยวุ้ย
ฟึบ ปั๊ก
ฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยเอากระเป๋าฟาดหัวไอหัวเขียว โอ๊ะ ลืมไปในกระเป๋าดันมีกระป๋องเหล็ก พี่ค่ะหนูขอโทษT^T
“ยัยตัวดี เธอจะไปไหน ห๊ะ!!” อ๊ากกกก มันรวบตัวฉันไว้ ตาเจ้ากรรมดันไปเห็นขี้เล็บ ยี้ ดำปี๋ L
“ปล่อยน่ะเว้ย!!! ปล่อยฉันสิว่ะ!! อ๊ากกกกกกกกก” สู้ไม่ได้ แหกปากไว้ก็ยังดี สู้เสียงฉันได้ก็เอาสิ!
“ปล่อยน่ะเว้ย” เทพบุตร O_o เทพบุตรมาช่วยฉันจริงๆด้วย!! เดี๋ยวนะ...เทพบุตรหน้าคุ้นๆอ่ะ
“ยุนอา!! ยืนให้มันจับไปปล้ำหรือไง!! มานี่!!” ปากแบบนี้นี่มันมีอยู่อยู่คนเดียว โอ เซฮุน
ฉันถูกนายนี่พาวิ่งมาถึงหน้าสวนสาธารณะในหมู่บ้าน แฮกๆ เหนื่อยเป็นบ้า เอ..เมื่อกี้ปวดท้องอยู่นี่หว่า ลืมไปเลยว่าเคยปวดท้อง
“มันไม่ตามมาแล้ว กลับเถอะ” ฉันดึงแขนเซฮุนให้หยุด และลงไปนั่งกับพื้น เหนื่อยว่ะ
“เธอนี่มัน!! ไปหาเรื่องพวกนั้นทำไม!! เธอเป็นผู้หญิงน่ะเว้ย!” ก็เป็นผู้หญิงดิว่ะ หน้าฉันเหมือนกระเทยเหรอ ฮึ่ย คนยิ่งเหนื่อยๆอยู่
“ฉันไม่ได้หาเรื่องพวกมัน มันมาหาเรื่องฉันก่อน” ฉันตอบไป และลุกขึ้นเดินไปร้านค้าแถวๆนี้
“และนี่ถ้าฉันมิยองไม่โทรมา เธอไม่แย่ไปแล้วเหรอL” จะไปรู้เรอะ!
“เออน่า ฉันอาจจะกระทืบพวกนั้นเละก็ได้ เอาล่ะนายกลับบ้านได้แล้ว” ฉันยื่นขวดน้ำให้เซฮุน และดันหลังเขาให้เดินไปยังรถที่จอดรอเขาอยู่
“เธอไล่ฉันเหรอ”
“ก็แค่ไม่อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วง”
“แต่เมื่อกี้เธอไล่ฉัน” เข้าใจไรอยากอย่างนี้ว่ะ
“ฉันแค่เป็นห่วงนายน่ะเนี่ย”
“เธอไล่ฉันอ่ะ L”
“เออ!!! ก็ไปสักทีสิ ฉันอ้อมให้แล้วก็ยังไม่ชอบ เดี๋ยวปั๊ด” ฉันง้างมือสุดฤทธิ์ ทำตาเหลือกใส่ด้วย
“ยังจะมาทำตาเหลือกอีก”
“เอาเถอะ! คนช่วยแล้วไม่ขอบคุณแถมจะทำร้ายร่างกายด้วย เชอะ คนไร้น้ำใจ” เซฮุนทำแก้มป่องอย่างงอนๆ และเดินออกไป ฉันก็เดินออกไปส่ง เซฮุนหันหน้ามานิดนึงและขึ้นรถออกไปเลย
‘รู้มั้ยฉันชอบเซฮุนตอนไหนที่สุด ตอนนี้แหละJ’
เม้น+โหวตด้วยน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้กับไรเตอร์ตาดำๆ
ความคิดเห็น