คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : Login 96: CHANGE 2
Login
96: CHANGE 2
"พี่ศรครับแล้วเราจะโจมตีกันยังไง"
กวินทร์ถามมา
ตอนนี้อิงศรกับกวินทร์กำลังวิ่งออกห่างจากกลุ่มครอบครัว
มุ่งหน้าตรงไปหาปีศาจร้ายที่มีเส้นผมสีเงินสะท้อนรับกับแสงจันทร์จนเปล่งประกายท่ามกลางโดรนสีดำจำนวนมหาศาลเหล่านั้น
ดูราวกับเป็นดวงดาวแพรวพราวบนท้องฟ้า พลางคิดหาวิธีรับมือ
การโจมตีไม่ได้ผล
สกิลก็ไม่ได้ผล
แต่ถ้าจะทำลายกำแพงอมตะนั่นก็มีแต่ต้องใช้สกิลโจมตีมนุษย์ต่างดาวไปห้าสิบครั้งเท่านั้น
แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ลำพังสกิลที่เขามีอยู่ตอนนี้ก็ยังไม่พอหรือต่อให้รวมกับสกิลของทุกคนที่อยู่ที่นี่อาจจะแค่ฉิวเฉียด
เท่าที่ดูตำแหน่งของเหล่าอดีตครอบครัวก็น่าจะไม่ต่างไปจากเมื่อสามปีก่อนทุกคนต่างก็ยังอยู่ในอาชีพและคลาสบิลด์แบบเดิมกับมีสกิลเพิ่มเติมขึ้นมาบางอย่างตามระดับเลเวลแต่แนวทางน่าจะยังไม่เปลี่ยนแปลงไปมากนัก
ฟูที่เป็นโคลสเซอร์ซึ่งเมื่อก่อนบิลด์สายสกิลไปทางริทเตอร์
(Ritter) น่าจะมีสกิลเน้นที่การเสริมพลังกายสำหรับป้องกันและโจมตี
ดูจากที่เปลี่ยนมาติดตั้งค้อนแทนขวานน่าจะเน้นไปที่การเสริมพลังป้องกันกับสกิลเน้นโจมตีเป็นวงกว้างซึ่งเสียเวลาในการออกท่าค่อนข้างนานดูทรงแล้วอีกฝ่ายเป็นมนุษย์ต่างดาวคงหลบไปก่อนจะทันโดนสกิลแน่
ส่วนมิกซ์ที่เป็นเรนเจอร์เหมือนกับเขาก็ยังใช้ปืนเหมือนเมื่อก่อนน่าจะยังบิลด์ไปทางเดสเพอราโด้
(Desperado) ที่เน้นการต่อสู้แบบสไนเปอร์ เล็งยิงด้วยสกิลที่มีความแม่นยำกับพลังทำลายหวังผลสูงถ้าไม่ให้ถอยออกไปไกลจากเขตที่มีโดรนคงสู้ด้วยสไตล์แบบนั้นไม่ได้
พลอยและพวกคู่หูน้องเล็กอย่างเน็กส์กับนิว
น่าจะยังไปทางสนับสนุนพรรคพวกเหมือนเมื่อก่อน ดูจากที่พลอยยังมีสกิลรักษาน่าจะยังบิลด์ไปสายฮอสปิทัลเลอร์
(Hospitaller) เหมือนเดิม
คลาสนี้ดูผิวเผินแล้วเหมือนกลุ่มที่มีหน้าที่รักษาและสนับสนุนเป็นหลักแบบในเกมแต่ความจริงแล้วเกมโลกาวินาศนี่ไม่ได้มีอาชีพที่เน้นจุดเด่นสุดโต่งขนาดนั้นถ้าให้เทียบแล้วเหมือนกับพวกอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่มีความสามารถสมดุลทั้งการต่อสู้และสนับสนุนเสียมากกว่าทั้งนี้ก็ขึ้นกับตัวผู้เล่นเองว่าจะบิลด์ออกมายังไง
จุดสำคัญของการต่อสู้นี้อยู่ที่พลอยจะสนับสนุนได้ถูกจังหวะเวลาแค่ไหนเพราะสกิลที่มีก็ใช้ได้เพียงครั้งเดียว
"ถ้าเจ้านรินทร์มันอยู่ที่นี่ก็ดีสิ"
อิงศรบ่นเปรยๆ พลางสำนึกถึงเพื่อนคนสำคัญที่ทำหน้าที่ส่วนนี้ให้มาโดยเสมอ
การที่มีนรินทร์ทำให้ทุ่มสมาธิกับการต่อสู้ได้อย่างเต็มที่
“พี่ศร”
กวินทร์ถามเร้ามาอีกเพราะเขายังไม่ได้ให้คำตอบว่าจะโจมตีกันยังไง
แต่การต่อสู้นี้ค่อนข้างยากลำบากจึงยังให้คำตอบในทันทีไม่ได้
มันมีข้อจำกัดจากสถานการณ์ที่ศัตรูสร้างขึ้นมากเกินไป
อิงศรยังคิดไม่ออกว่าจะแก้ทางยังไงก็เลย...
“ใช้ไอ้นั่นก็แล้วกันอิงศรฟอเมชั่นน่ะ”
พูดแบบนั้น
เลือกวิธีพื้นฐานที่สุดคือหยุดการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก่อน
ฟอร์เมชั่นที่เริ่มด้วยการหลอกล่อแล้วอาศัยจังหวะที่พอเหมาะใช้การผสานสกิลของเขากับกวินทร์สร้างพันธนาการศัตรู
“ครับ!”
กวินทร์ตอบรับจากนั้นพวกเขาก็แยกกันออกเป็นสองทาง
จะต้องลงมือให้เร็วที่สุดก่อนที่อีกฝ่ายจะหันไปเล่นงานพวกครอบครัวที่อยู่ด้านหลัง
อิงศรชักแผ่นยันต์ออกมาหลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้วว่าจะเริ่มยังไง
การโจมตีธรรมดาไม่สามารถดึงดูดความสนใจได้ดังนั้นก็ต้องใช้สกิลแต่จะต้องคิดและใช้อย่างแยบยลที่สุดเพื่อไม่ให้เสียเปล่า
“จงลุกไหม้ดาวอัคนี...”
แผ่นยันต์สลายไปหนึ่งแผ่น
อิงศรเล็งหน้าไม้แล้วลั่นไก
“มาร์สไตรค์!”
ปลดปล่อยลูกดอกที่ต่อมาแตกออกเป็นคมศรเพลิงนับสิบพุ่งใส่ศัตรู
ในหนนี้ไทเทเนียมไม่ยอมรับการโจมตีอยู่เฉยๆ
เธอเคลื่อนไหวหลบหลีกศรเพลิงได้อย่างคล่องแคล่วจนไม่น่าเชื่อว่านั่นจะเป็นความเร็วที่ถูกลดลงจากการใช้แวริเอเบิลไนท์
“ฟรอสฟิวรี่!”
กวินทร์อ้อมมาจู่โจมจากทางด้านหลังโดยเหวี่ยงดาบน้ำแข็งด้วยมือข้างเดียว
กวัดแกว่งมันสิบสองครั้งในชั่วพริบตาเดียวจนมองแทบไม่เห็นมือที่จับดาบ
“ลอบโจมตีได้ดีแต่ว่า”
ไทเทเนียมพูดแบบนั้นขณะที่ดาบเฉือนผ่านร่างของหล่อนไปแต่กลับไม่เกิดความเสียหาย
มิหนำซ้ำเนื้อส่วนที่โดนเฉือนยังไร้รอยขีดข่วน
แล้วยังพูดต่อไปว่า
“มาสเตอร์โพรเทคชั่นน่ะทำงานอัตโนมัติถึงฉันไม่ได้สั่งใช้มันก็จะทำงานอยู่ดี”
ตอนนั้นเองเสียงของอิงศรก็ดังขึ้นกว่าไทเทเนียมจะรู้ตัว...
“เมอคิวรี่สไตรค์!”
คลื่นน้ำก็ซัดลงมาจากด้านบนแต่มันก็แตกกระจายเป็นสายไปก่อนจะทันได้เข้าถึงตัว
กวินทร์ตั้งท่าจะใช้แอพพลิเคชั่นปีศาจเพื่อประสานกับสกิลเมื่อครู่ของอิงศรแต่ก็ล้มเหลวไปแล้วจึงถอยหลังแล้วกระโดดออกห่างไปสามก้าว
“เท่านี้ก็โดนไปอีกสองครั้งแล้วนะ”
อิงศรพูด
แต่ไทเทเนียมกลับยิ้ม
ยิ้มเหยียดอย่างมีเลศนัย
กว่าจะรู้ตัวว่าเพราะอะไรแขนขวาก็เกือบจะขาดกระเด็น..
โดรนตัวหนึ่งได้ลอบเข้ามาแล้วฝังใบมีดเลเซอร์กินเข้าไปเกือบครึ่งแขน
อิงศรเหวี่ยงตัวไปทางเดียวกับโดรนตัวนั้นพร้อมกับดึงแขนเข้าหาตัวเองพยายามเลี่ยงไม่ดันแขนออกไปไม่อย่างนั้นแขนจะโดนตัดขณะเดียวกันก็เปลี่ยนหน้าไม้ไปถืออีกมือหนึ่งพร้อมกับดึงแผ่นยันต์จากแขนเสื้อข้างที่เกือบขาดมาในเวลาเดียวกัน
“ชาร์คชู้ต”
อิงศรร่ายสกิลแต่กลับไม่ได้เล็งหน้าไม้ไปที่ไทเทเนียมตรงๆ
เขาเล็งมันต่ำกว่านั้น
หลังจากลั่นไกแล้วลูกศรมวลน้ำรูปฉลามก็พุ่งออกไปและเข้าปะทะกับพื้นจนน้ำท่วมนองและเพราะน้ำที่ไหลไปถึงเท้าของไทเทเนียมไม่ได้เป็นการโจมตีแล้วสกิลป้องก็เลยไม่ทำงาน
น้ำยังไหลต่อไปจนถึงด้านหน้าของกวินทร์
“จัดการเลย!”
อิงศรตะโกนสั่งข้ามหัวไทเทเนียมไป
กวินทร์ที่ตั้งท่ารออยู่แล้วก็ปักดาบน้ำแข็งลงบนพื้นแล้วสั่งให้แอพพลิเคชั่นปีศาจทำงาน
“แช่แข็งโลดแจ็คฟรอส!”
ตัวน้ำแข็งที่ปกคลุมดาบเปล่งแสงสว่างแล้วแผ่คลื่นความเย็นออกมาทำให้น้ำบนพื้นทยอยกลายเป็นน้ำแข็ง
คลื่นความเย็นยังคงแผ่ขยายออกไปมุ่งตรงเข้าหาไทเทเนียมแต่ถึงไม่เคลื่อนไหวสกิลของเดม่อนแอพก็น่าจะถูกป้องกันแล้วการโจมตีผสานของอิงศรกับกวินทร์ก็จะพังไม่เป็นท่า...
แต่หล่อนก็เริ่มขยับตัวหนีตอนที่คลื่นแช่แข็งใกล้เข้ามาถึงตัว
และแม้ว่าน้ำรอบเท้าจะเริ่มแข็งตัวแต่ไทเทเนียมก็ใส่แรงกระชากมันออกแล้วกระโดดหนีออกจากแอ่งน้ำนองมาได้ก่อนจะกลายเป็นน้ำแข็งไปหมด
อิงศรมองการตอบโต้นั่นแล้วหรี่ดวงตาแคบลงเล็กน้อย
“จริงๆ ด้วยสินะสกิลของเธอจะป้องกันเฉพาะสกิลที่เล็งเป้าไปที่ตัวเองเท่านั้น”
แล้วพูดแบบนั้น
“...”
ดูเหมือนจะเดาได้ถูกอีกฝ่ายไม่ได้ส่งเสียงหรือตอบอะไรกลับมาแต่สีหน้ามีการเปลี่ยนแปลง
หล่อนกระตุกคิ้วเล็กน้อย
อิงศรกล่าวต่อ
“เพราะงั้นเธอถึงได้หลบมันสกิลแช่แข็งที่ไม่ได้เล็งเป้าไปที่ศัตรูแต่เป็นน้ำบนพื้น”
แต่ไทเทเนียมกล่าวขัดคำพูดนั้น
“เกมโลกาวินาศนี่ก็เหมือนกับเกมทั่วไปมีกฎและรูปแบบที่ตายตัว
ทั้งสกิลและรูปแบบการต่อสู้ของผู้เล่นต่างก็ตระเตรียมมาเพื่อสกัดการเคลื่อนไหวแล้วทำดาเมจใส่กันรวมกับสกิลที่ใช้ป้องกันตัวเองนี่คือสิ่งที่เป็นกลยุทธ์ขั้นพื้นฐานที่ใครๆ
ต่างก็รู้กันทั้งนั้นแล้วเมื่อกี้ที่พวกนายใช้ก็คือการสกัดการเคลื่อนไหวของฉันแต่ว่านะหลังจากทำแบบนั้นได้แล้วพวกนายคิดจะทำไงต่อ”
อีกฝ่ายตั้งคำถามมาแบบนั้นแล้วยิ้มเยาะอย่างเข้าใจยามที่ได้เห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอิงศรไปแวบหนึ่ง
“…”
ยิ้มอย่างเข้าใจว่าที่เด็กหนุ่มพยายามพูดมาเมื่อครู่ไม่ใช่แค่การอธิบายให้กวินทร์ฟังแต่เป็นการหลอกให้คิดไปเองว่าถูกรู้จุดอ่อนเข้าให้แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย
ไทเทเนียมมั่นใจได้ขนาดนั้นนั่นก็เพราะว่า...
“ไม่ได้คิดเอาไว้เลยสินะมันก็แหงอยู่แล้วเพราะคอมโบนี้สมบูรณ์แบบเป็นปราการอมตะที่จะทำลายความรู้สึกอยากต่อสู้ของอีกฝ่าย
การมองให้ออกว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรแล้วทำลายมันซะนี่แหละคือกลยุทธ์ที่เป็นพื้นฐานเพราะเมื่อไร้ซึ่งความคิดที่จะต่อสู้คนพวกนั้นก็ไม่มีวันได้รับชัยชนะนายเองก็น่าจะเข้าใจมันได้ไม่ใช่เหรอกวินทร์”
หล่อนไม่คิดว่าตัวเองจะมีจุดอ่อนนั่นเองเป็นความทะเยอทะยานที่ไม่ได้เกินไปกว่าความจริง
จนถึงตอนนี้อิงศรก็ยังคิดไม่ออกว่าจะจัดการกับหล่อนอย่างไร
ตอนนั้นเองมิกซ์ที่เงี่ยหูฟังการสนทนาของพวกเขาก็เริ่มปรึกษากันเองในกลุ่ม
“นี่ถ้าสู้ไม่ได้งั้นเราหยุดยัยนั่นไว้แล้วหนีกันก็ได้นี่ยังไงก็ไม่มีความจำเป็นต้องมาสู้อยู่แล้วด้วยไม่ใช่เหรอแถมถ้าหนีออกไปไกลๆ
สกิลก็น่าจะกลับมาใช้งานได้อีกด้วยยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว...”
ทว่าซากิริก็กล่าวขัดคำพูดนั้น
“เสียใจด้วยนะที่ต้องทำให้ฝันสลายน่ะแต่กลุ่มพวกเรามีผู้หญิงกับเด็กอยู่ด้วยคิดว่าคงหนีมนุษย์ต่างดาวชั้นราชครูเลเวลร้อยพ้นไม่ได้ง่ายๆ
หรอก”
แล้วหางคิ้วของเด็กหนุ่มก็ตกด้วยความเสียดาย
“งั้นพวกเราก็ออกไปทำอะไรบ้างเถอะพลังก็ฟื้นจนเต็มแล้วด้วย”
ฟูเสนอความคิดทื่อๆ
ออกมา
“ไม่ดีมั้งฟู ถ้าอยู่ๆ
เข้าไปแจมด้วยแบบนั้นพวกเราจะไปถ่วงพี่ศรเขาเอานะ”
พลอยคัดค้าน
สรุปแล้วฟูที่คิดได้แต่การบุกตะลุยซึ่งหน้าก็จะถูกพลอยคัดค้านส่วนมิกซ์ที่เสนอความคิดเห็นออกมาได้เข้าท่าที่สุดก็จะมีจุดบอดที่ถูกซากิริมองออกได้ทั้งหมดลงท้ายการหารือก็ไปไม่ถึงไหน
จนกระทั่งมีเสียงเอะอะดังมาจากฟากของอิงศร
“พี่ศร!”
กวินทร์ตะโกนขณะที่มองอิงศรถูกล้อมด้วยโดรนจำนวนสิบเครื่องซึ่งอ้าใบมีดแสงรอจะแยกส่วนร่างโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้
“ซวยล่ะสิ”
อิงศรสบถใส่โดรนเหล่านั้นพวกมันพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทางพร้อมๆ
กันถึงจะพยายามหลบหลีกก็ทำไม่ได้ทั้งหมด เขาหลบไปได้เก้าเครื่องแต่มีอยู่ตัวหนึ่งที่เล็งจู่โจมมาที่คอ
“อึก..”
เด็กหนุ่มหลบมันไม่พ้นเพราะร่างกายยังเสียหลักจากการหลบต่อเนื่อง
คมมีแสงประชิดเข้ามาเฉือนผิวจนรู้สึกแสบร้อนแต่อีกไม่กี่วินาทีความรู้สึกก็คงจะหายไปเมื่อมันเฉือนตัดคอเขาจนขาดสะบั้น...
ตอนนั้นเองก็มีเส้นใยพุ่งเข้ามา
เส้นใยมัดพันตามส่วนต่างๆ ของข้อต่อ
“มาริโอเน็ตแดนซ์!!”
น้องเล็กของกลุ่มอย่างนิวเป็นผู้ที่ร่ายสกิลสร้างเส้นใยขึ้นมาแล้วกระตุกมันดึงตัวอิงศร
ดึงตัวเด็กหนุ่มซึ่งมีขนาดตัวต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ
แต่เธอกลับลากตัวอิงศรลอยออกมาจากกลุ่มโดรนได้อย่างง่ายดาย
อิงศรถูกวางลงบนพื้นห่างออกมาจากจุดเดิมพอสมควรเขาจับตรงบริเวณคอที่ถูกเฉือนไปเล็กน้อย
รู้สึกแสบและมีเลือดติดมือกลับมาแต่มันคงจะอาการหนักกว่านี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือไว้
ว่าแล้วเขาก็หันกลับไป
“ขอบใจนะนิว”
บอกขอบคุณน้องสาวที่ใบหน้าคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความกลัว
บางทีเด็กหญิงคงหวาดกลัวที่จะต้องสูญเสียเขาหรือไม่ก็เป็นเรื่องอื่น
“น...หนูขอโทษค่ะที่เข้าไปยุ่ง...”
นิวพูดน้ำเสียงสะอื้น
“แต่หนู...แต่หนู...ฮึก”
เด็กหญิงพูดต่อไปไม่ถูกเพราะความเสียใจ
บางทีคงจะเป็นเรื่องประมาณว่าสอดมือเข้ามายุ่งโดยที่เขาไม่ได้บอกให้ช่วยคงกำลังกลัวว่าจะถูกตำหนิในเรื่องนี้
อิงศรตั้งใจจะปลอบว่าไม่ต้องคิดมากแต่พวกเด็กโตสามคนก็...
“เก่งมากจ้ะนิว”
พลอยพูดแล้วดึงตัวน้องสาวเข้ามาโอบกอด
“ให้ตายสิพวกเราเนี่ยโดนน้องๆ
แซงเอาแล้วนะ”
ฟูพูดครางพร้อมกับเกาหัวแก้เขินไปด้วยขณะที่มือขวายกค้อนขึ้นมาแบก
ส่วนมิกซ์ก้มตัวลงมองหน้ามิ่งขวัญ
“ว่าไงขวัญถ้าเป็นพวกเราพอจะทำอะไรได้รึเปล่านายที่สู้เก่งกว่าพวกเราคิดว่าไงล่ะ”
แล้วถามคำถาม
“…”
มิ่งขวัญหันเหสายตามาทางนี้ราวกับอยากจะขอความเห็นจากอิงศรผู้เป็นพี่ชาย
พอเห็นพลังใจของทุกคนเข้าแบบนั้นก็รู้สึกทึ่งนิดหน่อย
แต่มันก็ทำให้คิดแผนขึ้นมาได้
ตอนแรกอิงศรไม่คิดจะพึ่งพาพลังของครอบครัวเพราะกลัวที่จะต้องสูญเสียอีกบวกเข้ากับประสบการณ์ต่อสู้ที่มีให้จับคู่กับกวินทร์กันแค่สองคนยังจะทำงานได้ง่ายกว่า
แต่ตัวเขาที่ได้น้องสาวคนเล็กช่วยเอาไว้ก็ไม่มีสิทธิ์จะไปคิดเอาเองแบบนั้นอีก
ทุกคนไม่ได้อ่อนแอเหมือนอย่างเมื่อก่อน
ถ้าเป็นตอนนี้....
ถ้าเป็นทุกคนในตอนนี้ล่ะก็...
“กวินทร์”
“หา? อะ...ครับ”
กวินทร์ตอบรับ
ความเป็นไปได้ที่มองเห็นมันผุดขึ้นมาไม่หยุด
มองเห็นได้อย่างชัดเจน
ภาพของครอบครัวในอดีตกับพวกพ้องในปัจจุบันจะมารวมกันแล้วเกิดเป็นพลังใหม่
“บางทีอาจจะทำได้ก็ได้อิงศรฟอร์เมชั่นแบบใหม่น่ะ...”
***สำหรับตอนของวันนี้ต้องขออภัยด้วยครับที่มาช้าเนื่องจากไรท์ติดปัญหากว่าจะกลับมาถึงบ้านได้เล่นเอาซะมืดค่ำก็เลยอัพช้าไปหน่อยครับ แล้วเจอกันใหม่วันจันทร์หน้าเน่อ****
ความคิดเห็น