Apocalypse Online เกมโกงวันโลกาวินาศ

ลำดับตอนที่ #256 : Extra Log 252: สวรรค์อนธกาล

Extra Log 252: สวรรค์อนธกาล

            เทิร์นบริงเกอร์ นั่นคือชื่อเรียกสังกัดของราหู เป็นชื่อเดียวกับที่กฤษณะพูดเอาไว้ตอนอยู่ที่เกาะร้าง

            เทิร์นบริงเกอร์ ทูตแห่งความว่างเปล่า

            เทิร์นบริงเกอร์ ผู้นำมาซึ่งการพลิกกลับ

            แล้วตอนนี้บนท้องฟ้าก็เนืองแน่นไปด้วยทัพของทูตแห่งความว่างที่กรูกันออกมาจากหลุมดำด้านบน การมาของพวกมันทำให้สถานการณ์พลิกผันไปอย่างมาก

            อิงศรเดาะลิ้น

            “ชิ เยอะชะมัด”

            พลางแหงนหน้ามองศัตรูที่ปิดล้อมท้องฟ้าด้วยจำนวนมากกว่าหนึ่งร้อย เหล่าทหารของเทิร์นบริงเกอร์มีทั้งที่รูปร่างเป็นมนุษย์และอมนุษย์ แต่ที่มีมากที่สุดน่าจะเป็นหุ่นจักรกล ราวกับหลุดออกมาจากหนังสงครามอวกาศอย่างไรอย่างนั้น

            ทหารของเทิร์นบริงเกอร์นั้นจะใส่ชุดรัดรูปสีดำคล้ายกับชุดอวกาศ ติดเกราะหน้าอกสีขาวมีความมันวาวน่าจะสร้างขึ้นจากวัสดุคล้ายกับพลาสติก และผูกผ้าสีดำปิดบังดวงตามีลวดลายสีขาววาดเป็นนัยน์ตาขนาดใหญ่ทับเอาอีกที

            พวกจักรกลก็มีทั้งแบบรูปร่างมนุษย์ ยานรบ สัตว์อสูร และ มังกร แตกต่างกันไป แต่สิ่งเดียวที่มีเหมือนๆ กันหมดทั้งมนุษย์และจักรกลก็คือ ‘สวัสติกะสีดำ’ หมุดพัดกวัดแกว่งอยู่ตามที่ต่างๆ ของร่างกาย พวกมนุษย์ส่วนใหญ่จะมี’ สวัสติกะสีดำ’ พัดอยู่บนหลัง

            สวัสติกะสีดำ...

            อิงศรพูด

            “หรือว่าจะเกี่ยวกับนิมิตตอนนั้น”

            นิมิตที่เมอร์คาบาห์แสดงให้เห็นที่วิหารบนแชงกริล่า ’สวัสติกะสีดำ’ ปรากฏขึ้นบนสวนศักดิ์สิทธิ์แล้วทำให้สวนตกอยู่ในกองเพลิง

            ‘สวัสติกะสีดำ’ ก็มีอยู่บนร่างของราหูด้วยเช่นกัน เมื่อมหาเทพเกร็งมือปลดปล่อยสายฟ้าสีดำทะมึนออกมา ‘สวัสติกะสีดำ’ ก็หมุนวนอยู่รอบข้อมือทั้งสองข้าง

            ราหูพูด

            “จะมหาเทพราหู หรือ แอดมินิสเทรเตอร์ราหูราลิส อันไหนๆ ก็เป็นแค่เปลือกที่ใช้ในโลกจำลองแห่งนี้เท่านั้นตัวตนที่แท้จริงของข้าคือผู้ที่ถูกเรียกขานแม้แต่ในกองทัพเทิร์นบริงเกอร์ด้วยกันว่าเป็นฝันร้ายแห่งจักรราศี เวิร์สแอกเกรซเซอร์ ไนท์แมร์โซดิแอก (Verse-Aggressor Nightmare Zodiac)”

            มันบอกว่าตัวตนในฐานะแอดมินิสเทรเตอร์เป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้น

            ...ตัวตนที่แท้จริงของมันคือผู้รุกราน

            คือฝันร้ายแห่งจักรราศี

            ไนแมร์โซดิแอก...

            “ที่โซลาริสบอกว่ามีผู้รุกรานก็คือเจ้าพวกนี้สินะ”

            อิงศรพูดสรุปออกมา

            แฟรนเซียมถาม

            “แล้วผู้รุกรานอย่างแกมีเป้าหมายอะไรกันแน่”

            ออร์ฟี่พูดเสริม

            “ส่งแฟรนเซียมมาจากอีกโลกคู่ขนาน มอบอาคานาร์ให้อิงศร ปั่นหัวผมให้ก่อกบฏต่อแอดมินิสเทรเตอร์ เข้าแทรกแซงโลกมนุษย์ทำให้เกิดการทดสอบความตั้งใจขึ้นมาทั้งหมดนั่นหรือว่าจะมีเป้าหมายที่การโค่นล้มระบบแอดมินสเทรเตอร์กันอย่างนั้นล่ะ”

            แล้วทันทีที่พูดจบ หอกแห่งเมสสิยาห์ก็สะสมพลังงานเสร็จพอดี หอกสีขาวบริสุทธิ์เปล่งประกายแสงสว่างเจิดจ้า

            ออร์ฟี่ควงหอกนั่นพร้อมกับพูดว่า

            “ไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้นะเพราะไม่ว่าจะมีเป้าหมายอะไรก็ยังเป็นสิ่งที่ต้องกำจัดทิ้งไปอยู่ดี”

            ไพ่อาคานาร์ปรากฏขึ้นห้อมล้อมออร์ฟี่ เหมือนเมื่อครั้งที่โค่นโซลาริส ออร์ฟี่กำลังจะใช้ท่าไม้ตายเพื่อปิดฉากหัวหน้าของศัตรู ถ้าหากทำได้กองทัพเทิร์นบริงเกอร์ที่ไม่มีผู้นำแล้วก็จะสูญเสียกำลังใจและถอยกลับไป

            แต่ราหูกลับ

            “ไม่มีประโยชน์หรอก เทิร์นบริงเกอร์นั้นไร้ความรู้สึกมีเพียงปณิธานแห่งความว่างเปล่าที่ยึดมั่นพวกเราไว้เป็นปึกแผ่นแล้วก็อีกอย่าง...”

            พูดเหมือนตอบโต้ความในใจของอิงศร แต่ออร์ฟี่ไม่รอให้มันพูดจนจบ

            “อาคานาร์อาร์ค!!”

            เขาตวัดหอกชูขึ้นไปปลดปล่อยสายรุ้งพุ่งไปที่ราหุพร้อมกับอาคานาร์ทั้งสิบใบ ทั้งหมดผนวกเข้ากับลำแสงแห่งความปรารถนาแล้วมุ่งไปข้างหน้า

            เสี้ยววินาทีก่อนที่ลำแสงจะเข้าถึงตัว ราหูกลับพูดอย่างใจเย็น

            “ออร์ฟิอูคูมันนาร์ทำไมตัวเจ้าถึงยึดติดกับอดัมที่ไม่น่าจะมีตัวตนอยู่จริงๆ ได้ทั้งที่มันเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาของมนุษย์แล้วสวนศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าสังกัดอยู่ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวพ้องกับไบเบิลเลยซักนิดเดียวหัวใจของเจ้ามันบอกเช่นนั้น ความสับสนนั่นสลักอยู่ในความปรารถนาของเจ้าถ้าอย่างนั้น”

            ราหูแสยะยิ้มและไม่ขยับตัวเลย ไม่รู้ว่าคิดจะต้านรับเอาไว้หรือสิ้นลายแล้วกันแน่

            บางทีคงจะเป็นอย่างแรกหรือก็คือราหูไม่ได้ยี่หระเลยว่าลำแสงที่มันกำลังจะรับเอาไว้นั้นเคยฆ่าพระเจ้า เคยทำลายแอดมินิสเทรเตอร์มาก่อน

            “ไรท์ โพรเทคเวนท์”

            ราหูเอ่ยพร้อมไพ่ใบหนึ่งปรากฏขึ้นในอุ้งกรงเล็บ ตัวไพ่เปล่งแสง เกิดเสียงดังฟุ่บแล้วหายวับไป

            อึดใจถัดมาก็มีช่องว่างมิติเปิดขึ้นเบื้องหน้าราหู มีคนก้าวออกมาจากช่องว่างนั้นก่อนที่มันจะปิดลงทำให้คนผู้นั้นขวางทางลำแสงไว้

            “เวิร์สแอกเกรเซอร์ เอดีเอเอ็ม สตอรี่เบรกเกอร์ (Verse-Aggressor AD – AM Story Breaker)”

            ลำแสงแหวกผ่านตัวชายคนนั้น พวกมันไม่กร้ำกลายเข้าไปราวกับทำให้ลำแสงเชื่อฟังได้

            แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับโฉมหน้าของชายผู้นั้นหรอก ออร์ฟี่ที่เห็นชายคนนั้นพูดเปรยอย่างไม่ได้ตั้งใจ

            “อดัม”

            แต่อิงศรก็กล่าวขัด

            “เรียกตัวจากโลกคู่ขนานมาสินะ”

            หลังจากมีกรณีของกฤษณะเขาก็เข้าใจแล้วว่ายุทธวิธีของราหูคือการเรียกตัวตนที่เหมือนกับพวกพ้องเขามาจากโลกคู่ขนาน

            “เปล่าเลยนี่คือ อดัมที่พวกเจ้าได้พบเจอบนสวนศักดิ์สิทธิ์นั่นล่ะบอกไปแล้วนี่ว่าข้าคือผู้ที่ผลักดันพวกเจ้าในการโค่นล้มเหล่าแอดมินิสเทรเตอร์

            เอดีเอเอ็ม (AD - AM) หรือ ออโต้เมชั่นดรอยด์อาร์ติแฟคเชียลแมน (Automation Droid - Artifactial Man)  อดัมก็คือไซเบอร์รอยด์ที่ข้าสร้างขึ้นมาในฐานะฝ่ายวิจัยพัฒนาสงครามของเทิร์นบริงเกอร์ คืออาคานาร์ เดอะ ฟูล ที่ข้าจงใจเอามันไปใส่ไว้ในตัวออร์ฟิอูคูมันนาร์ไงล่ะ มนุษย์เขลาที่กลืนกินผลแห่งปัญหาแล้วกำแหงต่อพระเจ้านามว่า อดัม อะไรกัน มันก็เจ้าเองนั่นแหละที่รับบทบาทนั้น ออร์ฟิอูคูมันนาร์ผู้ทรยศ เทรเตอร์จอยน์มี (traitor join me) ฮะฮะฮะ”

            พอราหูลั่นหัวเราะอย่างสะใจ ออร์ฟี่ก็เบ้หน้าแล้วพูดว่า

            “แกเป็นคนส่งเมล์นั่นมาตอนผมอยู่ที่ร้านกาแฟจริงๆ ด้วยรวมถึงการบุกรุกรากแห่งอาคาชิกนี้เมื่อตอนนั้นด้วยสิ”

            ออร์ฟี่พยายามบ่ายเบี่ยงไม่พูดถึงเรื่องของอดัม หรือว่านั่นจะเป็นอย่างที่ราหูพูด

            หมอนี่รู้จักอดัมมากที่สุดดังนั้นน่าจะดูออกว่าชายที่โผล่มานั้นเป็นตัวจริงหรือเปล่า การบ่ายเบี่ยงนั่นเท่ากับเป็นการยอมรับอย่างนั้นหรือ

            “ออร์ฟี่นาย…”

            อิงศรไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เขาเองก็สับสนเช่นกัน

            ตอนนั้นเอง ราหูก็พูดตอบ

            “อา แบบนั้นแหละ อดัมก็คือสปายที่ส่งไปสอดแนมและปรับปรุงความทรงจำของเจ้า จัดฉากให้แผนการดำเนินมาถึงตอนนี้อย่างสมบูรณ์ แล้วก็เมล์กับการบุกรุกนั่นก็ด้วย ทั้งหมดก็เพื่อกระตุ้นให้ความทรงจำที่ปรับปรุงเข้าไปนั้นทำงาน ทำให้เจ้าเดินไปตามบทที่วางเอาไว้ และได้มอบอาคานาร์ที่จำเป็นให้กับอิงศร นำไปสู่การทดสอบที่เจ้ามอบให้อิงศรทำให้พลังของพวกเขาก้าวกระโดดขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง”

            อิงศรสังเกตเห็นว่าช่วงที่ราหูพูดถึงอดัมนี้ ออร์ฟี่ชักสีหน้าเจ็บปวดอยู่ตลอด

            มันก็เจ็บปวดเกินไปจริงๆ นั่นแหละ ถ้าหากว่าชายที่ราหูเรียกมาซึ่งประจันหน้ากับพวกเขาตอนนี้คืออดัมตัวจริงแล้วล่ะก็

            ถ้าที่ผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่ยุคสมัยที่มนุษย์ยังไม่ถือกำเนิดเรื่อยมาจนถึงตอนนี้เลยก็เป็นแผนของฟาวเดชั่นอี เป็นแผนของราหูแล้วล่ะก็…

            ถ้าอย่างนั้นที่ผ่านพวกเขาสู้และดิ้นรนไปเพื่ออะไรกัน

            ครืน ครืนนนน เสียงอะไรบางอย่างที่ใหญ่มโหฬารกำลังถล่ม พอแหงนหน้ามองไปยังต้นทางที่เสียงดังมานั่น โลกคู่ขนานซึ่งปรากฏเป็นช่องว่างบนท้องฟ้าก็กำลังตกลงมาที่โลกฝั่งนี้ ไม่ว่าจะอาคาร พื้นดิน น้ำ รวมถึงผู้คน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตกลงมายังโลกในฝั่งนี้ มายังรากแห่งอาคาชิกที่พวกเขายืนอยู่ จะถูกหลุมดำดูดกลืนเข้าไป

            ทุกสิ่งทุกอย่างหายวับเข้าไปถายในหลุมดำ แล้วมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับแค่โลกของมิ่งขวัญจากอนาคตเท่านั้นแต่ยังมีโลกคู่ขนานอื่นๆ ที่เปิดขึ้นมาบนท้องฟ้าก็ถูกดึงเข้าไปภายในหลุมดำด้วย

            ตอนที่สร้างหลุมดำขึ้นมาราหูได้พูดเอาไว้แบบนี้

            การหลอมรวมโลกจากทุกวัฏจักรได้เริ่มขึ้นแล้ว เมื่อกวนทุกอย่างเข้าด้วยน้ำอมฤตก็จะสมบูรณ์

            การหลอมรวมที่ว่าคงหมายถึงแบบนี้ โลกทุกใบ ความเป็นไปได้ที่คู่ขนานกัน ทั้งหมดจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันภายในหลุมดำนั่นผลลัพธ์ที่รออยู่ ณ ปลายทางของการควบรวมโลกทุกใบไว้ภายในหลุมดำรวมถึงโลกฝั่งนี้ด้วยจะออกมาเป็นน้ำอมฤต

            น้ำอมฤต นั่นคืออะไรกันแน่?

            จนถึงตอนนี้ราหูก็แทบไม่ได้บอกคำตอบออกมาเลยหรือว่านั่นจะเป็นผลลัพธ์สำคั เป็นเป้าหมายที่แม้จริงของมันกันนะ

            “…”

            อิงศรจ้องมองไปยังราหู พยายามมองหาดวงตาของมันแต่ไม่พบเลย บนใบหน้าที่ดูสงบนิ่งซึ่งอยู่บนศีรษะที่ซ่อนลึกอยู่ในปากของที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมนั้นดวงตาของมันปิดสนิทราวกับมืดบอด ทำให้อ่านทางไม่ได้

            ที่จริงเขาพอจะรู้แล้วว่าสมมติฐานเมื่อครู่น่าจะถูกเพราะถ้าเป็นตาม กติแล้วราหูคงทักมาแล้วเพราะมันคอยอ่านใจพวกเขา รับรู้ความนึกคิดของพวกเขาได้และคอยตอบโต้ให้ไขว้เขวอยู่ตลอด การที่มันไม่แย้งมาเป็นหลักประกันอย่างดี

             ในตอนนั้นเอง

            จู่ๆ หูก็ได้ยินเสียงหนึ่งชัดเจนขึ้นมา สันหลังเสียววาบไปถึงกระดูกดำ อิงศรไม่เคยรู้สึกอะไรแบนี้มาก่อน เขาหันเหสายตาไปยังจุดที่ความรู้สึกอันน่าหวาดเสียวนี้ส่งมา บนท้องฟ้าที่ๆ โลกคู่ขนานใบอื่นถูกหลุมดำดูดกลืนหายไป เขามองเห็นเด็กชายคนหนึ่ง

            เด็กชายที่ดูคุ้นเคย ตัวเขาเองในวัยเด็กนั่นเองซึ่งอยู่ในโลกคู่ขนานใบอื่นกำลังถูกหลุมดำดูดเข้าไป

            อิงศรได้แต่ยืนมองตัวเองในโลกใบอื่นหายเข้าไปในนั้น ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมันยากจะบรรยาย

            แต่ว่า…

            “ราหู…ไม่สิ เทิร์นบริงเกอร์หรืออะไรก็ไม่รู้ล่ะ”

            เขาพูดโดยที่ไม่อาจสงบความโกรธที่กำลังพุ่งพล่านได้อีก แม้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้จะเข้าตาจนอยู่ก็ตาม

            แต่ว่า ราหูทำร้ายพวกเขา ทำร้ายจิตใจของพวกพ้อง ทำให้พวกเขาเป็นเหมือนของเล่นของมัน

            “พวกเราจะไม่ยอมให้แกได้ทำตามใจชอบอีกแน่”

            อิงศรชูมือขึ้นไปแล้วเรียกอาคานาร์สีทองออกมา

            “เมอร์คาบาร์ฮันเซลัชช่า”

            ร่างอวตารของเทวทูตที่คล้ายคลึงกับเขาบินทะยานออกจากไพ่ พุ่งขึ้นไปยังหลุมดำ

            “สะบั้นภาพลวงตานั่นเลยเมอร์คาบาห์”

            พริบตานั้นเอง ซีเซียมก็เคลื่อนไหวตอบโต้คำพูดของเขา เพราะว่าที่นี่ยังไม่มีใครที่มียูนิทสะสมเอาไว้เลย

            “กีก้าเอเนอร์จี้”

            ซีเซียมร่ายสกิล ทำให้ตัวเองมียูนิทลอยห้อมล้อมปืนของเขาถึงสี่ลูกด้วยกัน อิงศรเหลือบสายตามามองการกระทำนั้นอย่างเข้าใจพร้อมกับออกคำสั่งเมอร์คาบาห์

            “เมสไซอาห์บัสเตอร์”

            ยูนิทลูกหนึ่งของซีเซียมลอยขึ้นไปหาเมอร์คาบาห์ เมื่อดูดกลืนยูนิทนั้นเทวทูตก็ประกบดาบที่แขนเข้าด้วยกันแล้วเหวี่ยงมันขึ้นไปยังหลุมดำ

            ครั้งหนึ่งที่รากแห่งอาคาชิกนี้เขากับเมอร์คาบาห์เคยทำลายหลุมดำมาก่อนครั้งนี้ก็น่าจะทำได้เหมือนกันและหากทำสำเร็จก็อาจหยุดยั้งแผนการของราหูลงได้

            ทว่า อะไรๆ มันก็ไมได้ง่ายดายแบบนั้น ทันทีที่เห็นว่าอิงศรเล็งเป้าไปยังหลุมดำราหูก็ตอบโต้ในทันที

            ราหูโยนไพ่ที่น่าจะเป็นอาคานาร์ขึ้นไป ไพ่แข่งความเร็วกับดาบของเมอร์คาบาห์อยู่ช่วงหนึ่งก่อนจะระเบิดออกแล้วเปิดโพรงมิติให้นักรบที่อัญเชิญมาจากโลกคู่ขนานแซงหน้าไปหยุดการโจมตีเอาไว้

            เมสไซอาบัสเตอร์ปะทะเข้ากับโล่ของนักรบผู้นั้นแล้วกระดอนออกอย่างง่ายดาย

            ราหูพูด

            “จะขอแนะนำให้รู้จักกับเวิร์สแอกเกรซเซอร์แห่งโล่เหล็กไหลเซ็นจิน หรือจะเรียกว่าเน็กส์ก็ได้นะ”

            แล้วนักรบที่ป้องกันหลุมดำเอาไว้ก็ขยับโล่ออกเผยใบหน้าที่เหมือนกับเน็กส์ทุกระเบียดนิ้วแต่อายุมากกว่าตัวจริงราวสองปีได้ ผูกผ้าคาดตาสีดำที่มีลวดลายดวงตาดวงใหญ่สีขาวและสวมชุดรัดรูปเหมือนกับพวกนักรบเทิร์นบริงเกอร์

            โลกคู่ขนานบนท้องฟ้าถูกดูดเข้าไปในหลุมดำจนกระทั่ง ท้องฟ้ากลายเป็นความมืดอันเคว้งคว้าง ความเปล่า ฉายปรากฏอยู่แทนที่ในทุกๆ โลกคู่ขนาน

            ในตอนนั้นเอง ราหูก็ได้คิดที่จะปิดบัญชีกับพวกเขายืนอยู่ตรงนี้

            “จัดการพวกมัน”

***ช่วงนี้เจองานรุมเร้าจนเขียนไม่ทันเรื่อยๆ เลยขนาดอาทิตย์ที่แล้วงดไปอาทิตย์หนึ่งยังไม่วายโดนโยนงานมาให้ทำในวันหยุดด้วยเฮ้อ~~จากนี้อาจจะลดจำนวนตอนเป็นสองตอนต่ออาทิตย์ถาวรเลยก็ได้นะเนี่ยถ้ายังอยู่ในสภาพนี้ ยังดีว่าเนื้อเรื่องจะจบแล้วเอาเป็นว่าพบกันอีกทีวันพุธนะครับถ้าปั่นทัน กระทั่งตอนนี้ยังปั่นมาได้ไม่กี่หน้าเอง TwT ตอนหน้าคิดว่าน่าจะจบ Act เฉลยของราหูเสียทีเพราะเฮียแกปล่อยของเล่าแผนการหมดแล้วจากนี้ไปพวกอิงศรก็ต้องหาทางโค่นให้ได้กันล่ะนะ***