คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : - 12 - ( 100% )
Her Love Her Love, 오직 그것만 바라
그녀의 사랑 하나뿐인걸
ความรักของเธอ เสน่ห์ของเธอ
สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือความรักของเธอ
ขายาวก้าวเดินดุ่มๆลากคนตัวเล็กที่ช่วงขาสั้นกว่าก้าวเดินตามมาจนหยุดอยู่หน้าห้องของคนตัวเล็ก มือเรียวผลักกายเล็กให้แผ่นหลังแนบชิดบานประตูก่อนยกแขนทั้งสองข้างกักร่างเล็กไว้ภายใต้อาณัติอันใกล้ชิด
ดวงตากลมโตสั่นระริกก่อนทำใจสู้เงยหน้าขึ้นสบผลึกตาสีเฮเซลที่บัดนี้ลดความเกรี้ยวกราดลงกลายเป็นความขุ่นเคืองปะปนน้อยใจจนหัวใจลู่หานกระตุก
“ถ้าฉันไม่ได้ยินมันจะเป็นยังไง ถ้าฉันไม่เดินผ่านไปแถวนั้นพอดีพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นงั้นหรอลู่หาน”
“ฉะฉัน…”
“ฉันไม่ได้โมโหนายแต่ฉันโมโหมันที่กล้ามาพูดอะไรแบบนี้”
ผลึกตาสีเฮเซลอ่อนแสงลง จ้องมองดวงตาใสที่ด้านในลูกแก้วสะท้อนใบหน้าคมคายของตัวเองก่อนซบใบหน้าลงเข้าที่ลาดไหล่เล็กของลู่หานอย่างออดอ้อน แขนเรียวยกขึ้นโอบกอดเอวเล็กคอดกิ่ว
“อ้อมกอดของฉันอุ่นบ้างไหมลู่หาน”
ลู่หานที่ถูกสวมกอดไม่ตอบอะไรเพียงแค่อมยิ้มก่อนกดใบหน้าตอบรับ
“ถ้าอุ่น…ก็อย่าจากไปจากฉัน อย่าหายไปจากฉัน”
“เซฮุน…”
“นายเคยบอกว่าจะจีบฉันนี่” อ้อมแขนหนากอดกระชับเอวเล็กแน่นขึ้น
“แล้วตอนนี้นายก็จีบฉันติดแล้ว แต่ว่านายกลับจะหนีฉันไปอย่างนั้นหรอ นายจะใจร้ายทิ้งคนที่กำลังหลงรักนายหัวปักหัวปรำได้ลงคออย่างนั้นหรอลู่หาน...”
ใบหน้าสวยส่ายไปมากับไหล่กว้างของเซฮุน ซุกใบหน้ามุดลงกอดตอบร่างโปร่งแน่น
“ฉันไม่โกรธนายเรื่องวันนี้เพราะฉันเชื่อใจนาย”
“…”
“แต่ฉันโกรธตัวเอง”
“เซฮุน…”
“โกรธตัวเองที่ปล่อยให้ใครมาพูดแบบนี้กับนายได้ โกรธที่ปล่อยให้คนมาพูดจาดูถูกนาย”
“ไม่… ไม่มีใครดูถูกฉัน”
“แล้วที่มันพูดว่านายไม่เหมาะสมจะเป็นดัชเชสคือคำชมรึไง!!”
ลู่หานสะดุ้งเล็กน้อยกับเซฮุนที่ยืดตัวขึ้นจ้องหน้าเขาอย่างโมโห
“ฉันก็แค่…เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้นแหละ”
ผลึกตาสีเฮเซลอ่อนลงภายในพริบตากับใบหน้าสวยที่หมองลงดวงตาที่เศร้าสร้อยเสียจนน่าใจหาย ฝ่ามือหนาคว้ามือเล็กดึงคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดยกฝ่ามือลูบเส้นผมนิ่มอย่างต้องการปัดเป่าความกังวลของคนตัวเล็กให้ปลิวหายไป
“ฉันเหนื่อยกับสิ่งที่ใครเขาว่า เหนื่อยกับสิ่งที่ต้องฝืนทำอะไรในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเอง เหนื่อยที่ต้องหลอกตัวเองไปวันๆ ฉันรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ แต่ฉันก็ไม่เคยท้อเพราะคุณเพราะคุณเนื้อคู่ฉันถึงคิดได้ว่าฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ แต่ทุกสิ่งมันทำให้ฉันอดคิดไม่ได้จริงๆว่าฉันต้องฝืนทำอะไรทั้งหมดขนาดนี้เลยงั้นหรอ…” เสียงหวานเงียบเพียงอึดใจก่อนเปล่งออกมาอีกครา “หรือบางที… การเป็นดัชเชสมันจะดูสูงเกินไปสำหรับฉัน”
เซฮุนชะงักกับคำพูดของลู่หาน หัวใจแกร่งที่เคยมั่นคงเต้นถี่รัวบีบรัดจนรู้สึกแน่นไปทั้งกาย เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้และไม่เคยต้องการให้ลู่หานคิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน เพราะนั่นมันทำให้เขารู้สึกดูหมิ่นตัวเองอย่างอดไม่ได้
ผมคงเป็นคนรักที่แย่มากที่ปล่อยให้เขาคิดอะไรเช่นนี้
“ถ้านายพูดว่าการเป็นดัชเชสมันสูงเกินไป…”
“…”
“ดยุคคนนี้จะก้าวจากที่สูงเพื่อลงมาอยู่กับนายเองลู่หาน”
“เซฮุน…”
“ฉันเป็นเนื้อคู่ของนายลืมไปแล้วรึไงเด็กบ๊อง”
ลู่หานอมยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนตอบออกมาด้วยถ้อยคำที่ทำให้เซฮุนต้องหลุดหัวเราะในลำคอ
“ลืมไม่ลงหรอก เนื้อคู่หล่อๆแบบนี้ก็มีคนเดียวนั่นแหละ”
โน๊ะ หล่อจนโลกพังพินาศก็มีคนเดียวนั่นแหละโน๊ะ /(T/////A/////T)\
#ดราม่าไม่ถึงห้านาทีอิสลู่หานสไตล์คริ้ (>_<)
ลู่หานเบะปากก่อนจะโถมกายเข้ากอดร่างเซฮุนแน่น หัวใจดวงเล็กพองโตจนรู้สึกเหมือนกำลังลอยได้ ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มกว้างอย่างตื้นตันกับความรู้สึกตอบรับของเซฮุนที่พยายามทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบเส้นผมนิ่มไปอย่างนุ่มนวลราวกับขับไล่ปีศาจร้ายในความคิดของลู่หานออกไป ก่อนฝังรอยจูบถ่ายเทความอบอุ่นผ่านเส้นผมนิ่มอย่างอ่อนโยน
“อย่าคิด… ว่าการเป็นดัชเชสอยู่สูงเกินไปอีกเลยนะ”
“มันไม่มีหรอกอะไรที่สูงเกินไปหรือต่ำเกินไป”
“ฉันไม่สามารถละทิ้งตำแหน่งดยุคได้ เพราะมันฝังในสายเลือดของฉันตั้งแต่เกิด”
“และหัวใจของฉัน…ก็ไม่สามารถเมินเฉยต่อนายได้เหมือนกัน”
แกร๊ก
ลู่หานปิดประตูลงหลังจากที่เซฮุนส่งเขาหน้าห้องเสร็จ กำลังใจมากมายที่ได้รับจากเซฮุนทำให้ลู่หานฮึดสู้ต่อไป การเป็นดัชเชสถึงแม้จะโดนใครต่อใครมองว่ามันไม่เหมาะสมกับเขา
ก็แล้วทำไมละ ไม่เหมาะสมแล้วทำไม? มันหนักหัวพ่อมึงหรอห๊าห๊า!!!!!!! #แอ๊บโหด
แค่ลู่หานและเซฮุนรักกันก็พอแล้วนี่… ฮิฮิ
#ยิ้มหน้าบาน วันนี้กูดูมีสาระวุ้ย!!!!!
“ลู่หาน”
“อ้าวแบคมึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ลู่หานหันหน้าไปหาแบคฮยอนที่เดินถือถ้วยกาแฟออกมาจากฝั่งห้องครัว
“ก่อนมึงมาสักพัก เรื่องวันนี้มึงอย่าคิดมากเลยนะ”
“เรื่องอะไร”
“ก็…คุณจงแด เขาก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วละ เขาก็พูดไปงั้นมึงอย่าคิดเอามาใส่ใจเลยนะ” แบคฮยอนพูดพลางสังเกตุอากัปกิริยาเพื่อนไปด้วย ทันใดนั้นก็นึกอยากตบปากตัวเองเมื่อเห็นสีหน้าของลู่หานหมองลงอีกครั้ง
“กูไม่ได้คิดมาก แต่กูแค่คิดตามที่เขาพูด”
“มึงก็อย่าคิดดิ”
“จะไม่ให้กูคิดได้ยังไงในเมื่อที่เขาพูดเป็นจริงทุกอย่าง กูทำอะไรไม่เป็น กูกระโดกกระเดก กูไม่ใช่คนเรียบร้อย กูไม่มีความรู้ กูไม่เก่งอะไรเลย เรื่องง่ายๆกูยังทำไม่เป็น ทุกอย่างที่ดัชเชสควรเป็นแต่กูกลับทำไม่ได้เลยสักอย่าง!!!”
ราวกับภูเขาไฟระเบิด ความอัดอั้นที่อยู่ในใจลู่หานระเบิดออกมาจนหมดสิ้น แบคฮยอนที่ยืนอยู่มองเพื่อนอย่างเห็นใจ แต่ไม่ว่ายังไงลู่หานก็ต้องเป็นดัชเชส เซฮุนได้เลือกแล้วว่าต้องเป็นคนนี้เท่านั้น และเรื่องที่เกิดขึ้นเพื่อนอย่างเขาก็คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากภาวนาให้ลู่หานต่อสู้กับคำดูถูกเหล่านั้น และผ่านพ้นมันไปได้อย่างดี
ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าลู่หานจะอดทนได้มากน้อยแค่ไหน
เส้นทางแห่งการเป็นดัชเชสเพื่อเคียงข้างดยุคมันไม่ได้ง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากหรอกนะ
“แต่มึงรักท่านดยุคนี่ ถ้ามึงรักเขามึงก็ต้องต่อสู้สิ สู้เพื่อให้ตัวเองสามารถยืนเคียงข้างเขาได้”
“ใช่กูสู้แล้ว แต่กูแค่เหนื่อย… มึงรู้ไหมวันนี้กูเจอคริส เขาขอให้กูกลับจีนไปกับเขา”
แบคฮยอนเบิกตาโพลงอย่างตกใจทันทีกับคำพูดของลู่หาน หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างหวาดกลัวกัดริมฝีปากฉับอย่างวิตก แบคฮยอนไม่เคยคิดเคยฝันว่าคริสจะพูดเช่นนี้กับลู่หานทั้งๆที่รู้แก่ใจดีว่าลู่หานคือว่าที่ดัชเชสคนต่อไป
และการที่พาดัชเชสหนีก่อนงานเข้าพิธีนั้นก็ไม่แตกต่างอะไรจากกบฎ…
ในกฎเฮเลเนี่ยนที่แบคฮยอนท่องจำได้ขึ้นใจ…
‘ไม่ว่าผู้ใดก็ตาม ที่คิดกบฎต่อเฮเลเนี่ยน มันผู้นั้นต้องถูกจองจำในคุกใต้ดินไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันตลอดชั่วชีวิต…’
“แล้วมึงรู้ไหมตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่กูลืมทุกสิ่งทุกอย่าง กูลืมทุกอย่างแม้กระทั่งเขา...”
“มึงหมายถึง…”
“กูเกือบแล้วแบคฮยอน”
“นี่มึงอย่าบอกนะ…”
และทันใดนั้นเองหางตาข้างขวาของแบคฮยอก็กระตุกถี่รัวจนน่าตกใจ
“…อย่างที่มึงคิด”
“…”
“ถ้าตอนนั้นเขาไม่มาขัดกูไว้… ตอนนี้กูอาจกลับจีนไปแล้วก็ได้”
และในวินาทีนั้นแบคฮยอนถึงได้คิดตระหนักกับตัวเองอย่างใหญ่หลวง
ลางสังหรณ์ของบยอนแบคฮยอน… กำลังกลายเป็นจริง
“ลู่หาน… นี่มึงกำลังลังเลอยู่หรอ” ในที่สุดแบคฮยอนก็ถามสิ่งที่คาใจออกไป
“กูป่าว” นัยน์ตากลมกรอกขึ้นสบดวงตาใสของเพื่อนสนิท “กูแค่… เหนื่อยจนอยากหายไปไกลๆ กูแค่คิดว่าทำไมตัวเองต้องมานั่งปวดประสาทเหมือนคนบ้าที่แบกรับอะไรขนาดนี้ด้วย กูเหมือนเด็กที่ทะเลาะกับแม่แล้วอยากหนีออกจากบ้านตัวเอง”
“ลู่หาน…”
“กูไม่ได้ลังเล กูไม่ได้หวั่นไหวอะไรทั้งนั้น บางทีอาจเป็นเพราะความอ่อนล้าที่ทำให้กูตาบอดเผลอคิดอะไรแบบนั้น และอีกอย่างมึงก็รู้นี่ว่ากูเป็นคนยังไง”
แบคฮยอนยิ้มตอบรับรอยยิ้มของลู่หาน
นั่นสิเนอะ แบคฮยอนลืมไปได้อย่างไร
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกูก็ยืนยันว่ากูต้องพูดคำนี้กับมึง”
ปุบ
ฝ่ามือเล็กของแบคฮยอนตบไหล่เพื่อนเบาๆก่อนจ้องด้วยสายตามุ่งมั่นและจริงจัง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้าก็อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด”
“…”
“ถ้ามึงคิดจะรักใครก็รักให้แม่งสุดๆหัวใจไปเลย”
…นั่นสิเนอะ
รักให้สุดหัวใจจนตายไปข้างหนึ่งเลย ♥
และในที่สุดวันเฮเลเนี่ยนก็มาถึงเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ที่นักเรียนทุกคนพร้อมใจกันแต่งตัวเต็มยศเพื่อเข้าสู่เทศกาลที่สำคัญที่สุดของปี ชายหญิงมากมายต่างสวมชุดราตรีอวดโฉมรูปร่างงัดของดีกันออกมาแข่งกันโดยถือว่าวันนี้ไร้กฎข้อบังคับในความเรียบร้อยหนึ่งวัน
เสียงดนตรีคลาสสิคดังอบอวลโดยรอบอาคารตะวันตกที่ในวันนี้เปิดให้ทุกคนได้เข้าภายในเพื่อร่วมพิธีสำคัญหนึ่งวัน อาคารสไตล์ยุโรปเก่าแก่ที่มีโต๊ะอาหารบุปเฟ่ยาวตั้งอยู่ด้านข้าง พื้นที่ตรงกลางโล่งแจ้งถูกจัดเป็นฟลอร์เต้นรำ ถัดจากฟลอร์คือบันไดที่ถูกปูด้วยพรมแดงเป็นทางยาวตรงดิ่งเข้าสู่ห้องเฮเลเนี่ยนซึ่งเป็นจุดที่ตั้งของบังลังก์ดยุคที่ตอนนี้ยังคงว่างเปล่าเนื่องจากยังไม่ถึงฤกษ์ที่กำหนดไว้
ทุกคนในที่นี้ต่างเฝ้าตั้งหน้าตั้งตารอคอยช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกดินซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียนเฮเลเนี่ยนที่มาจากคำว่าเฮเลน่าในภาษากรีกโบราณ
เฮเลน่าที่แปลว่าดวงอาทิตย์…
พระอาทิตย์ที่สาดส่องประกายแสงสว่างเปรียบดั่งความหวังให้แก่ท่านดยุคผู้ยิ่งใหญ่หรือจะเปรียบอีกนัยนั่นก็คือเป็นเวลาที่ต้องส่งตัวดัชเชสให้แก่ท่านดยุคโดยการมอบกายและหัวใจ ทำการสัตย์สาบานเพื่อมอบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ต่อท่านดยุคและจะไม่ทรยศหักหลังเฮเลเนี่ยนต่อหน้าผู้คุมกฎสูงสุด
ดัชเชสผู้งามสง่าและเพียบพร้อมเหมาะสมเคียงคู่กายดยุค
“ลู่หานเสร็จรึยัง”
“เสร็จแล้ว”
ขาเล็กก้าวออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า คนตัวเล็กที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตามีประกายเพชรประดับอยู่บนบ่าทั้งสองข้างเพื่อบ่งบอกยศตำแหน่งดัชเชส ปรางแก้มใสทั้งสองถูกแต่งแต้มสีสันเสริมความน่ารัก ปอยผมถูกปัดขึ้นเล็กน้อยเสริมความน่ามองให้แก่คนคนนี้มากขึ้น
ดัชเชสที่สง่างามและคู่ควรกับท่านดยุคได้กำเนิดขึ้นแล้ว
“มึง…ดูดีชิบหายเลย”
“จริงหรอ? แค่ดูดีเองหรอกหรอ ว๊า! นี่กูคิดว่ากูน่ารักชิบหายจนณเดชเห็นแล้วต้องพุ่งเข้ามาขอเบอร์กูเลยนะเนี่ยถ่อว (._.)”
…แหมอีห่า -_-
“เอ้านี่ ท่านดยุคฝากมาให้ เปิดซะสิ”
มือเรียวคว้ากล่องทรงแบนที่แบคฮยอนส่งมาให้ กล่องสีขาวเรียบประกายมุขทำให้คนตัวเล็กนึกสงสัย และทันใดที่เปิดฝากล่องออกเผยให้เห็นด้านในนัยน์ตาเรียวสวยก็เบิกกว้างขึ้นทันทีอย่างตกตะลึง
“นะนี่มัน…”
“อืมหน้ากากขนนกสีขาวสำหรับดัชเชสยังไงละ”
ริมฝีปากบางสั่นระริกอย่างตื้นตันก่อนเม้มเข้าหากันช้าๆ มือเรียวหยิบหน้ากากขนนกสีขาวขึ้นมามองด้วยดวงตาหวานฉ่ำมันสวย…สวยมาก หน้ากากขนนกสีขาวที่แซมไปด้วยเพชรเม็ดเล็กโดยรอบทำให้ใบหน้างดงามต้องฉีกรอยยิ้มออกมาอย่างยินดี
และนั่นก็ทำให้คนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะหยิบขึ้นมาทาบทับบดบังดวงตาตัวเอง เอียงใบหน้าสี่สิบห้าองศาห่อปากเล็กน้อยให้แลดูเซ็กซี่และอวบอิ่ม รู้สึกอยากขยิบตาเป็นโพชั่นเรียกความเย้ายวนแต่มันติดตรงที่ว่าหน้ากากนั้นใหญ่จนบังมิดแล้ว และทันใดนั้นก็…
แชะ
Luhan : sending picture
“คิคิ”
ติ้ง!
โอ๊ะ รวดเร็วทันใจ \(//∇//)\
Duke Sehun: มันดูเข้ากับนายนะ ฉันอยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆจนอดใจแทบไม่ไหวแล้ว
พะพะคนบร้า !!!!!!!!!!
มาอยากให้ถึงเวลาน่งเวลานั้น อยากให้ถึงเวลาเข้าหอไวๆก็บอกมาสิคนทะลึ่ง!! (.////////.) #คิดไปเอง
Luhan : เวลานั้น…เวลาไหนหรอ?
ลู่หานเป็นคนคิขุโนเนะอะเข้าใจเป่า ไม่รู้หรอกว่าเวลาน้งเวลาไหน คงไม่ใช่เวลาบนเตียงหรอกเชื่อสิ \(//∇//)\
#เปิดโกดังหนังโป๊
Duke Sehun : เวลาของเรา… บนเตียงของเรา… มีร่างของเราสองคนสอดขับเคลื่อนเป็นจังหวะ….
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พูดแบบนี้ไม่เกรงใจป๋าม๊ากูเลยช๊ะ? คิดว่าหล่อแล้วจะพูดจา18+กับคนที่ไม่เคยเข้าสู่ในโลกกามอย่างกูได้งั้นหรอ?
เอาเลยเซ่! กูจะอ้าขารอให้เอาตายคาอกไปเลยเถอะคนทะลึ่งงงงงงง #พุ่งตัวไปฟินแลนด์แดนสวรรค์ (T//∇//T)
Duke Sehun : ฉันอยาก…กอดนายจะแย่แล้วลู่หาน
พ่อคนมักมากในกามมมมมมมมมมมมมม
มาบอกอยากกงอยากกอด นี่อยากกอดบนเตียงใช่ไหมละพูด!
ความจริงลู่หานเป็นคนใสใสนะ พอฟองดูกับคุณเนื้อคู่เท่านั้นแหละก็ไม่ใสอีกเลย ฮริ้ง (T//////∇//////T)
#เขินทะลุกำแพง
“เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง อย่าลืมละห้ามทำพลาดเด็ดขาดเข้าใจไหม”
ลู่หานเบ้ปากลงทันทีที่โดนกำชับอีกครั้ง ทำเหมือนเขาเป็นเด็กน้อยไปได้น่า! เรื่องแค่นี้ไม่พลาดง่ายๆหรอกเชอะ!
ติ้ง
โทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องดังขึ้นทำให้อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง มือเรียวเลื่อนเปิดข้อความล่าสุดทันใดนั้นก็ต้องเบิกดวงตาขึ้นทันที
P.K. : ลู่หาน… ฉันยังคงยืนยันคำเดิม มาหาฉันเถอะนะ กลับจีนไปด้วยกันนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะทำให้นายกลับมามีแต่ความสุขอีกครั้ง กลับมาหาฉันเถอะนะ… ฉันคิดถึงนาย มาหาฉันที่ลานน้ำพุหลังโรงเรียนได้ไหม ฉันจะรออยู่ที่นั่น… ฉันจะรอนาย
ดวงตาสวยสั่นระริกกับคำชวนของคริส ทั้งๆที่ภายในวันนี้เป็นวันดีของเขาแท้ๆ เป็นวันที่ลู่กานกำลังได้ก้าวขึ้นเป็นดัชเชสโดยสมบูรณ์แท้ๆ
จะทำยังไงดี ลู่หานควรจะทำยังไงดี
“ลู่หานออกไปข้างนอกกันเถอะคุณจงแดเรียกแล้ว”
นัยน์ตาสวยที่สั่นเทาเหลือบขึ้นมองแบคฮยอนอย่างหวาดๆ มือเรียวกำโทรศัพท์แน่นจนเกิดรอยแดง ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันอย่างชั้งใจในห้วงความคิดของตัวเอง
“ถ้ามึงคิดจะรักใครก็รักให้แม่งสุดๆหัวใจไปเลย”
“แบคฮยอน…”
วันนี้ผมกำลังได้เป็นดัชเชส..
“ห๊ะอะไรอีก? อย่าให้คุณจงแดรอนานนักสิ พิธีใกล้จะเริ่มแล้วนะ”
ดัชเชสที่ยืนเคียงข้างกายดยุค ยืนอยู่กับผู้ชายชื่อโอเซฮุน
“เดี๋ยวกูตามไปทีหลัง กูมีธุระด่วน”
โดยไม่รอคำทักท้วงใดๆ ของแบคฮยอนทั้งสิ้น...
ลำตัวของผมก็หมุนหันหลัง... สาวเท้ามุ่งตรงสู่ลานน้ำพุหลังโรงเรียน
( "ฉันอยากกอดนายจะแย่แล้วลู่หาน" Said by Duke Sehun ❤️ )
แชพเตอร์ที่สิบสอง 100% #ฟองดูฮุนฮาน
Fonduehunhan
ปิดเทอมแล้วน่าาาาาาาาาา เพิ่งปิดสดๆร้อนๆ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจมากไหมให้ทาย ตอบเลยว่าสุดๆ ได้ปิดสัดทีหลังจากที่มองคนอื่นปิดมานาน =_=
ปิดแล้วเราจะมาอัพฟิคบ่อยขึ้นโน๊ะ *v*
ความจริงตั้งใจจะมาอัพนานแล้ว แต่ก็นะ นั่นแหละ ติดเรื่องของเฮียคริส ._.
งื้ออออ เมนคนแรกของเรา เสียใจมาก ถึงเราจะเสียใจเรื่องพี่คริส
แต่ความฝันของเรา(ฟิค)ก็ต้องดำเนินต่อไป แล้วเรื่องนี้ดันวางพล็อทำร้ายพี่คริสอีกนะเห้อ
โอเคไม่พูดเรื่องดราม่าดีกว่าเนอะ ฟิคเราไม่ดราม่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอนนี้พี่ลู่วิ่งออกไปแล้ว... ไป... ไปไหน!!!!!!
ก็ไปหาเจ้าชายนะสิคะขุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่ไม่บอกหรอกว่าไปทำไม แล้วไปทำไม จะกลับจีนหรอ นี่ไม่บอก
เอาไว้ลุ้นตอนหน้าเอาเอง แต่บอกเลยว่าตอนไหนจัดเต็มค่า รับรองว่าทุกคนขอบแน่ๆ ^^
ไม่สปอยหรอกปล่อยให้งง คิคิคิคิคิ
โดยส่วนตัวรู้สึกชอบรูปที่แต่งในตอนนี้มาก มีทั้งหน้ากากขนนกสีขาว และคทา
คือชอบบบ คือคลาสสิค คือเก๋ คือดีเว้ยยยยย
หน้ากากที่ดัชเชสต้องสวมเพื่อเข้าพิธีส่งตับให้ดยุค คทาเพชรสีทองที่บ่งบอกยศตำแหน่งดยุค แง้ะ เขินจุง -////-
เดี๋ยวตอนหน้ามีของอีกหนึ่งอย่างคิคิ
ปล. ฟิคเรื่องนี้ใกล้เปิดจองเล่มแรกแล้วนะคะคุณ!!!!!!!!
ราคาสามร้อยห้าสิบอัพแน่ๆ เพราะมันหนามาก!!!!!!! เบื่อมากตั้งใจว่าจะไม่แต่งฟิครวมเล่มให้หนาๆละนะ
มันหนาอีกละจ้า แง้ ค่าส่งแพงไม่ใช่ไรหรอก 5555555555555555555555555555555
รู้สึกจะเปิดจองอีกอาทิตย์กว่าๆ แต่เปิดให้โอนยาวนะ สองเดือนนนนน ไม่ต้องห่วงๆ
ของแถมก็จัดเต็มแน่ๆ รอบนี้
สุดท้ายยย เปิดเทอมกันแล้วใช่ไหม?
ตั้งใจเรียนกกันนะคะ อย่าไปเที่ยวมากจนเสียการเรียนละ คิคิ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้ ขอบคุณจริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณ #ฟองดูฮุนฮาน ด้วย
นี่เข้ามาแก้ทอล์คอีกรอบเลยนะ 55555555555555555555555555555555
รักคนอ่านทุกคนเสมอ จุ้บๆ
สุดท้ายอยากฝากบอกว่า
ขอให้เชื่อใจอู๋อี๋ฟาน เพราะการเชื่อใจก็เท่ากับว่าเราชนะทุกสิ่งทุกอย่างแล้วคะ
ไฟท์ติ่งนะเอ็กโซแฟน เราจะอยู่ด้วยกันไปจนวันสุดท้าย
และไรท์ก็จะอยู่กับคนอ่านไปยันวันสุดท้ายเช่นกันคะ ^^
ความคิดเห็น