วิวาห์รักเจ้าพ่อแดนเถื่อน

ตอนที่ 30 : ตอนที่ 7.3

ตอนที่ 7.3

                        “ไอ้โง่! แกมีปัญหาที่หูหรือไง เมื่อครู่นี้ฉันก็บอกอยู่ว่าหล่อนเป็นเมียฉัน หรือว่าแกเบื่อที่จะหายใจแล้ว จึงได้พยายามยัดเยียดให้เมียฉันเป็นโสเภณีอยู่ได้” อเล็กซ์เอ่ยแล้วขยุ้มคอคู่กรณี จากนั้นก็ใช้มีดจ่อคอหอยมัน

                        “โอ๊ย! ผมขอโทษครับนายท่าน กรุณาไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ ผมขอโทษจริงๆ ที่ลบหลู่ภรรยาของนายท่าน”

                        ขี้เมาจอมหื่นกามเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีที่พยายามอ่อนน้อมต่ออเล็กซ์เต็มที่ รังสีแห่งความรักตัวกลัวตายแผ่กระจายไปทุกพื้นที่ มันหนาวเหน็บจับใจจนญาดารัตน์ขนลุกเกรียว

                        “ผ...ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจจะเหยียดหยามภรรยาคนสวยของนายท่านเลยจริงๆ แต่เมื่อครู่นี้ผมเจ็บมากจนหูอื้อตาลายไปหมด ก็เลยไม่ได้ยินว่านายท่านพูดอะไรออกมาบ้าง ผ...ผะ...ผมขอโทษ กรุณาไว้ชีวิตผม ส...สะ...สักครั้งเถอะครับนายท่าน”

                        คู่กรณีของญาดารัตน์รีบเปลี่ยนท่าที แล้วก็ต้องตาเหลือกเมื่ออเล็กซ์เอามีดกดลงไปที่คอมันจนเลือดไหลซิบ ญาดารัตน์เองก็ถึงกับตกตะลึงตาแข็งค้างไป

                        ‘ตายแล้ว อเล็กซ์กำลังจะฆ่าคน และคนที่กำลังจะฆ่านั้นก็มีเราเป็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด’

                        “แกอยากพล่ามอะไรก็ตามใจแกเถอะ แต่ฉันก็จะไม่ลืมเหมือนกันที่แกพูดว่าเมียฉันเป็นอีตัว!”

                        อเล็กซ์เอ่ยแล้วกดน้ำหนักมีดเพิ่มลงไปอีก ญาดารัตน์รีบหลับตาหนีภาพอันน่าสยดสยองนั้น แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เลยแผดเสียงร้องห้ามออกไปด้วยเนื้อตัวที่สั่นระริก

                        “พอ! พอแล้ว เอามีดออกมาให้พ้นคอของเขาเดี๋ยวนี้นะอเล็กซ์”

                        ญาดารัตน์ตัดสินใจลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นอเล็กซ์ชะงัก เขาหันกลับมามองหน้าเธออย่างงงๆ

                        “แต่มันทำร้ายเธอไม่ใช่หรือ เมื่อมันบังอาจนัก ความตายก็เป็นจุดจบอันสมควรแล้วนี่!”

                        “แต่คุณจะกลายเป็นฆาตกรและติดคุกนะอเล็กซ์”

                        จบคำเตือนนั้นญาดารัตน์ก็เห็นริมฝีปากที่เคยเร่าร้อนเร้าใจยามจูบพรมไปทั่วร่างเธอบิดเบ้เหยียดหยัน ส่วนดวงตาสีสนิมเจือทองนั้นก็ดูไร้กังวลอย่างสิ้นเชิง

                        “ฉันจะไม่ติดคุก! เพราะมันจะหายไปในทะเล และคนที่นี่จะไม่มีใครเป็นพยานให้กับศพอันชั่วช้าเลวทรามสักคนเดียว!”

                        “ยังไงก็เถอะ ฉันจะไม่ยอมให้ใครต้องมาตายเพราะฉันแน่ๆ แม้ว่าคนคนนั้นจะสมควรตายขนาดไหนก็ตาม!” ญาดารัตน์ขึ้นเสียงใส่ เมื่อเห็นแววตาอเล็กซ์ยังเด็ดเดี่ยวยืนกราน ส่วนมือเขานั้นก็ยังแช่นิ่งจ่ออยู่ตรงคอหอยของชายที่มีสีหน้าซีดเผือด อเล็กซ์เหมือนเพชฌฆาตที่กระหายหิวการลงทัณฑ์เสียเหลือเกิน

                        “หยุดความป่าเถื่อนของคุณเดี๋ยวนี้นะอเล็กซ์!” ญาดารัตน์ร้องลั่น เมื่อเขาขยับตัวและมีท่าทีไม่สนใจจะฟังคำทัดทานของเธอ

                        “เป็นบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ ฉันทำเพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของเธอกลับมาแท้ๆ”

                        อเล็กซ์เอ่ยเสียงเย็น ดวงตาสีสนิมบัดนี้เปลี่ยนเป็นสีทองด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ แววตาเขาดุร้ายเหมือนตาเสือที่กำลังเกรี้ยวกราดเพราะโดนขัดคอในตอนที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ เธอต้องหยุดเขาให้ได้ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้จะเป็นตราบาปติดหัวใจของเธอไปตลอดชีวิต

                        “อย่าทำแบบนี้อเล็กซ์ ถึงเขาจะทำร้ายฉัน แต่มันก็ยังไม่ถึงกับชีวิต พอแค่นี้เถอะนะ ได้โปรดเถอะ...” ท้ายประโยคญาดารัตน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ “สิ่งที่คุณทำกับเขามันมากพอแล้ว แต่ถ้าคุณต้องการให้เขาได้รับบทลงโทษมากกว่านี้ คุณก็ต้องมอบเขาให้ตำรวจจัดการ อย่าตั้งศาลเตี้ยขึ้นมาแบบนี้ เพียงเพราะว่าคุณเป็นเจ้าพ่อประจำเกาะเลย!”

                        หันไปปรามก็เห็นเขามองเธอตาลุกวาว ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเย็นชา เมื่อหลุบตาลงเห็นทรวงอกของญาดารัตน์วับๆ แวมๆ หญิงสาวจึงรีบห่อไหล่กอดอกแล้วเดินเข้าไปหาเขาด้วยขาสั่นๆ ขณะที่ดวงตาของอเล็กซ์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาราวหินไร้ชีวิต แต่พอเดินไปประชิดคนดุที่กระหายชีวิตของคนทำร้ายเธอเท่านั้น ภาพของเขากับคู่ขาเก่าที่กำลังจะจูบฟัดกันก่อนหน้านี้ก็เข้ามาในหัว ญาดารัตน์ส่ายศีรษะช้าๆ เพื่อพยายามขับไล่มโนภาพอันน่าสะอิดสะเอียนนั้นออกไป ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ใบหน้าหล่อเหลาของอเล็กซ์ก้มลงมองมาที่เธอด้วยสายตาค้นหา

                        “แล้วทำแค่นั้นมันจะหายเหรอ”

                        คำถามเหมือนไม่แน่ใจนั้นทำให้ญาดารัตน์ถอนใจเบาๆ หญิงสาวสบตาคนที่กำลังลังเลอย่างวิงวอน แต่แล้วในขณะที่นัยน์ตาของเขาเริ่มจะอ่อนแสงลง จู่ๆ ดวงตาสีนิลกาฬของญาดารัตน์ก็เกิดเรืองรองขึ้น ใบหน้าสวยเริ่มแดงก่ำ ริมฝีปากอวบงามเม้มเข้าหากันอย่างโกรธขึ้ง เมื่อภาพของอเล็กซ์กับสตรีคู่ขาเก่าแจ่มชัดขึ้นมาเต็มพื้นที่ แล้วมันก็ทำให้เธอโกรธมากจนหูอื้อตาลาย และโดยที่ไม่ทันได้คิดอะไรมาก มือบางก็ตวัดขึ้นตบเขาในทันที ทำให้อเล็กซ์ที่อารมณ์เริ่มจะผ่อนคลายลง ต้องยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของตัวเองอย่างงงๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบตอน