วิวาห์รักเจ้าพ่อแดนเถื่อน

ตอนที่ 29 : ตอนที่ 7.2

ตอนที่ 7.2

                        “ขึ้นชื่อว่าสามีแล้ว ภรรยาที่ไหนก็คงจะไม่อยากหารแบ่งให้กับใครทั้งนั้นแหละ การใช้สามีร่วมกับคนอื่นไปทั่ว มันก็เหมือนการใช้ส้วมสาธารณะร่วมกับชาวบ้านเขา ซึ่งในบางครั้งคนเราก็อยากมีส้วมเป็นของตัวเองเหมือนกัน”

                        “แต่ฉันชอบใช้ส้วมสาธารณะนะ มันมีคนคอยดูแลให้ สบายดีออก”

                        “มันใช่เวลาที่จะมาตลกไหม หุบปากของเธอไปซะ แล้วจะไปไหนก็ไปเสียทีเถอะ”

                        อเล็กซ์ว่าอดีตคู่นอนสุดเก่า แล้วส่งสัญญาณให้คนของเขามาลากออกไปไวๆ ซึ่งหล่อนก็ฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียด ยอมถอยทั้งที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนัก พออยู่กันลำพัง ทั้งสองก็จ้องตากันนิ่ง

                        “หวานใจ”

                        “ฉันทนอยู่กับสามีที่ตระหนี่ถี่เหนียวในเรื่องความซื่อสัตย์ไม่ได้หรอกค่ะอเล็กซ์ เพราะฉะนั้นนับจากวันนี้ไปจะไม่มีงานแต่งงานใดๆ ทั้งสิ้น และฉันก็จะไปจากที่นี่ด้วย ดังนั้นคุณจึงไม่มีสิทธิ์มาเหนี่ยวรั้ง นับจากวินาทีนี้ไปขอให้เราขาดกัน ขอโทษด้วยนะคะที่เคยพลาดพลั้งรับปากไป เพราะหลงคิดไปว่าจะสามารถเป็นภรรยาแบบนั้นได้ แต่พอเจอเข้าจริงๆ ใจฉันกลับรับชีวิตภรรยาที่มีสามีเป็นคนสำส่อนไม่ได้เลย”

                        ญาดารัตน์เอ่ยเท่านั้นแล้วก็วิ่งจากไป แต่ยังหนีไปได้ไม่ทันถึงไหน เธอก็ต้องตกใจ เพราะเมื่อวิ่งเข้าสู่ทางหักเลี้ยวได้ไม่นานก็มีมือหนึ่งดึงเธอเข้าไปยังพุ่มไม้ลับตาคน

                        “จะไปไหนจ๊ะคนสวย”

                        เสียงถามเมาๆ พร้อมการฉุดกระชากร่างเธอเข้าไปหา ทำให้ญาดารัตน์ช็อกตกใจเบิกตากว้างพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

                        “อ้อ…เธอนี่เอง เมื่อครู่ก่อนตอนฉันเห็นเธอลงมาจากรถใหม่ๆ ไม่ได้แต่งชุดนี้นี่นา แต่ช่างเถอะแม่สาวผิวงาม ไม่ว่าเธอจะใส่ชุดไหนก็ตาม เดี๋ยวฉันจะถอดมันเอง”

                        จบคำพร้อมการลากญาดารัตน์เข้าไปยังมุมลับตามากยิ่งขึ้นนั้น ทำให้หญิงสาวเริ่มได้สติและเปิดปากกว้างเตรียมจะหวีดร้อง แต่ทว่าเธอก็ต้องคลื่นเหียน เมื่อมือที่เหม็นไปด้วยบุหรี่ตะปบลงมาที่ริมฝีปาก แล้วญาดารัตน์ก็ต้องตัวงอเปล่งเสียงร้องไม่ออก เมื่อหมัดหนักๆ ชกเข้ามาที่ท้องอย่างจัง

                        “อย่า”

                        เธอคิดว่าร้องออกมาเสียงดังเต็มที่ แต่สิ่งที่ได้ยินนั้นกลับแผ่วเบาเหลือเกิน หญิงสาวน้ำตาไหลเมื่อชุดราตรีตัวสวยถูกกระชากออกจนขาดวิ่น และก่อนที่มันจะทำอะไรเธอไปมากกว่านี้ เสียงลมก็ไหววูบรุนแรง ตามมาด้วยเสียงของคนชั่วที่ร้องออกมาดังลั่นและล้มกลิ้งออกไปจากร่างเธอ พอมองตรงไปญาดารัตน์ก็เห็นรองเท้าของเธอที่น่าจะหลุดออกไปตอนโดนคนเมาลากเข้ามาในสวนถูกกำจนยับยู่ยี่โดยมือเรียวหนาแสนคุ้นตา

                        “อเล็กซ์”

                        เอ่ยแล้วก็ตัวสั่นเมื่อเห็นเขามองไปยังคนที่โดนตบด้วยนัยน์ตาวาวโรจน์ แล้วก็เบิกตากว้างเมื่อเห็นคนเมาที่ถูกอเล็กซ์ใช้ส้นรองเท้าตบใบหน้าโชกชุ่มไปด้วยเลือด หญิงสาวรู้สึกหวาดหวั่นที่เห็นดวงตาของอเล็กซ์แข็งกร้าว มันเป็นดวงตาที่พร้อมจะเข่นฆ่าคนได้อย่างไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ถ้าเพียงแต่บุคคลผู้นั้นทำให้เขาไม่พอใจ

                        “นี่สำหรับคนที่เข้ามาก่อเรื่องวุ่นวายภายในโรงแรมของฉัน” อเล็กซ์เอ่ยแล้วขว้างรองเท้าทิ้งไป จากนั้นก็ก้าวเข้าไปยืนคร่อมชายขี้เมาจอมหื่นกาม แล้วค่อยๆ โน้มหน้าลงไปหาชายที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกและหวาดหวั่น “แล้วทีนี้ก็มาถึงบัญชีของเรา แด่คนที่อาจหาญเข้ามาทำร้ายเมียของฉัน ไหนบอกมาสิว่ามือข้างไหนของแกกันแน่ที่ได้ทำการจาบจ้วงล่วงเกินต่อว่าที่นายหญิงแห่งเกาะนี้!”

                        อเล็กซ์เอ่ยแล้วกระชากมีดออกมาจากรองเท้าบู๊ตที่ซ่อนอยู่ในชุดสูทภูมิฐาน ขณะที่ญาดารัตน์ห่อตัวเข้าหากันและเอาผ้าที่ถูกฉีกขาดมาปกปิดเนื้อนวลให้เปิดเปลือยน้อยที่สุด รอบตัวเธอนั้นคือบอดี้การ์ดหน้านิ่งที่ไม่สนใจอะไรมากไปกว่าการพุ่งสายตาไปยังชายขี้เมาจอมหื่นกาม ที่บังอาจมากระทำการหยาบช้าต่อเธอ

                        “แกเป็นใคร”

                        “ป...ปะ...เป็นคนขับรถให้นักธุรกิจที่มาในงานครับ”

                        “ไอ้คนขับรถสารเลว ดูซิว่าถ้าฉันลงโทษแกแล้ว แกยังจะเที่ยวไปไล่ข่มเหงพวกผู้หญิงอยู่อีกไหม คาร์ล นายช่วยปิดตานายผู้หญิงให้ฉันทีซิ!”

                        อเล็กซ์เอ่ยจบ ญาดารัตน์ก็โดนปิดตา ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวนของนักข่มขืน ฟังดูมันทุกข์ทรมานจนแทบไม่เป็นภาษามนุษย์ เสียงครวญครางของเขาทำให้ญาดารัตน์ตัวเย็นเยียบ ต่อมาคาร์ลก็ปล่อยมือออกจากดวงตาของเธอ หญิงสาวจึงรีบมองไปยังชายน่ารังเกียจเป็นอันดับแรก แล้วก็เบิกตากว้างเมื่อเห็นคนที่ทำร้ายเธอกำลังกลิ้งกลับไปกลับมาอยู่บนพื้นโดยใช้มือที่ยังปกติดีอยู่กอบกุมประคองมือที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด ญาดารัตน์จับตาไปยังมือชายดวงซวยเขม็ง แล้วก็โล่งใจเมื่อเห็นว่านิ้วมือเขาอยู่ครบ

                        ‘ว่าแต่...อเล็กซ์ทำอะไรชายผู้นี้กันหรือ เขาถึงได้ชักดิ้นชักงอมากมายขนาดนี้’

                                                                                                                        “นี่เพราะเห็นแก่เจ้านายแกนะ ฉันเลยจัดการให้มันเฉียดจุดสำคัญไปเท่านั้น”                                 

                        อเล็กซ์เอ่ยเสียงดุดัน จ้องมองมือที่ถูกกรีดเป็นแฉกๆ อย่างสาแก่ใจ ใครทำเมียเขามันต้องเจ็บ! และถ้าหากเขามาไม่ทันละก็ มันต้องตาย! ร่างสูงเดินไปยกเท้ากระทืบซ้ำ เป็นเหตุให้อีกฝ่ายร้องแอ้กแล้วก็พยายามดิ้นรนหนีให้พ้นไปจากฝ่าเท้าของเขาพัลวัน พอดิ้นไม่หลุดสักที มันก็เลยตะโกนออกมาเสียงสั่นนัยน์ตาเหลือกลาน

                        “มันเป็นการลงโทษที่ป่าเถื่อนและรุนแรงเกินไป ผมไม่สมควรถูกทำร้ายเพียงเพราะผู้หญิงที่จงใจมาขายตัวในงานเลี้ยงวันนี้ นี่มันอีตัวนะ ทำไมหล่อนถึงต้องได้รับการคุ้มครองปานนางฟ้านางสวรรค์ด้วย หรือว่าหล่อนเป็นโสเภณีดาวเด่นประจำโรงแรมนี้ และคอยบริการแต่แขกผู้ดีมีเงิน!”

                        จบคำนั้นก็มีเสียงปั้ก ตามมาด้วยเลือดที่ท่วมจมูกและปากของคู่กรณี

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบตอน