My Only 1 เพราะคุณเท่านั้นคนเดียวของใจ

ตอนที่ 58 : MY ONLY 1 | 21 : งานวันเกิด [1]

สุ่มแจกอีบุคจากคอมเม้นท์ค่ะ

21 : งานวันเกิด

“ฉันซื้อนี่มาให้นาย”

หลังจากที่เป่าเทียนกันเสร็จ ภายในบ้านก็กลับมาสว่างดังเดิม เจ้าจันทร์หยิบเอาถุงที่ติดมือมายื่นให้เจ้าของวันเกิด

“ขอบคุณครับ ผมคิดว่าคุณลืม..” ณภัทรรับเอาไว้แล้วยิ้มกว้างกว่าเดิม

“ก็..เกือบลืมแล้ว” ถ้าพี่ชายของเธอไม่ทักมาบอกน่ะ

“จริงๆ ไม่ต้องซื้อของให้ก็ได้นะครับ แค่คุณไม่ลืมผมก็ดีใจแล้ว”

“ไม่เอาก็คืนมา”

“ได้ครับ แต่ผมขอตัวกับใจคุณมาแลกเปลี่ยน” ชายหนุ่มว่าด้วยแววตาเป็นประกาย

“เบาได้ก็เบา เพื่อนนั่งหัวโด่ กูไม่ใช่อากาศธาตุ” ไม้หนึ่งมองผู้เป็นเพื่อนแล้วก็ถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นจึงเดินไปถือถุงอะไรสักอย่างเข้ามา “ไม่ได้เตรียมของขวัญให้ แต่กูมีนี่”

“เดี๋ยว..พรุ่งนี้วันจันทร์” พิ้งค์ที่มองเห็นก่อนใครว่ามันคืออะไรก็ร้องท้วง

“แล้ว?”

“เกิดแกน็อกจนตื่นไปวอร์ดไม่ไหว แกโดนอาจารย์หักคอแน่” 

“ระดับพี่แล้วน้อง ไม่มีน็อก ไอ้นิกจัดการ” ไม้หนึ่งไหวไหล่อย่างไม่ยี่ระจากนั้นจึงส่งเหล่าขวดเครื่องดื่มมึนเมาไปให้นิกกี้ที่ตอนนี้เตรียมแก้วและน้ำแข็งมารอเรียบร้อย

ระหว่างที่เพื่อนวุ่นวายกับการจัดเตรียมเครื่องดื่ม ณภัทรก็จัดการแกะกล่องของขวัญตัวเอง ก่อนจะพบว่ามันคือนาฬิกาเรือนหนึ่ง เขายื่นมันไปให้หญิงสาวข้างกาย 

“ใส่ให้หน่อยสิครับ”

“ใส่อะไรตอนนี้ล่ะ ค่อยใส่” เจ้าจันทร์ปฏิเสธ

“เถอะนะครับ”

สุดท้ายก็แพ้ลูกอ้อนของเขาอีกเช่นเคย

หญิงสาวรับมันมาก่อนจะดึงป้ายราคาออก เธอนำมันไปสวมที่ข้อมือด้านซ้ายของณภัทรแล้วจัดการล็อกตัวล็อก ปรากฏว่ามันพอดีกับข้อมือของเขาชนิดที่ว่าไม่ต้องปรับสายเลย ตอนซื้อเจ้าจันทร์ก็แค่คาดการณ์คร่าวๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะพอดีถึงขนาดนี้

“นาย..ชอบหรือเปล่า”

“คุณให้อะไรผมก็ชอบหมดนั่นแหละ” ชายหนุ่มตอบ

“ฉัน..ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เจ้าจันทร์ไม่กล้าจะสบตากับณภัทรมากนัก ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่กันสองคนเสียหน่อย ทำไมเขาถึงได้ไม่ระวังตัวนัก

“อ้อ อยู่ทางซ้ายของครัวเลยนะครับ”

เจ้าจันทร์ลุกขึ้นจากเบาะรองนั่งจากนั้นจึงเดินออกไปที่ห้องน้ำ โดยมีณภัทรคอยมองตามจนหญิงสาวเดินหายเข้าไปด้านหลัง 

ทุกเหตุการณ์ตกอยู่ในสายตาของเพื่อนอย่างไม้หนึ่ง

“มองขนาดนั้นก็จับปั้นเป็นก้อนแล้วกลืนลงท้องไปเลยไหม”

“ทำได้กูคงทำไปนานแล้ว” ณภัทรตอบเพื่อน

“โอ้โห สายตามึง รอยยิ้มมึง เอ็นดูเขามากไหมล่ะ

“ก็น่าเอ็นดูจริง ๆ” เขาหุบยิ้มลงทันทีเมื่อหันไปพบสายตาของเพื่อนสนิทที่กำลังจ้องเขม็งอย่างจับผิด “ทำไม? ไม่เคยเอ็นดูคนที่น่ารักมาก ๆ เหรอ”

“เคยได้ยินไหม เอ็นดูเขาเอ็นเราแข็ง” ไม้หนึ่งพูด

“ขาดมึง..เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด ไม่ใช่แข็ง” ณภัทรสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อผู้เป็นเพื่อนพูดผิดก่อนจะรีบแก้ให้ 

ผิดแค่คำเดียวแต่ความหมายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ

“ทำไมขาดวะ ต้องแข็งดิ”

“ตอนเด็กมึงสอบตกภาษาไทยใช่ไหม”

“เอ้านี่ของมึง” นิกกี้เข้ามาขัดการสนทนาแล้ววางแก้วน้ำเมาลงหน้าไม้หนึ่งก่อนจะตามด้วยณภัทร “ส่วนนี่ของมึง เจ้าของวันเกิด กูชงเข้มให้เป็นพิเศษ”

กะจะมอมเขาชัดๆ เลย

สักพักเจ้าจันทร์ก็เดินกลับมานั่งที่เดิม คือด้านข้างณภัทร แล้วนั่นก็ทำให้หญิงสาวได้รับแก้วเครื่องดื่มเป็นของตัวเองด้วยเช่นกัน

“อันนี้ของแฟนเจ้าของวันเกิด ชงให้เข้มๆ เป็นพิเศษเลยครับ” นิกกี้พูดแล้วยิ้มแย้มก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อเดินเจ้าของวันเกิดใช้เท้ามาเตะตนเอง

“จะบ้าเหรอไง เอาน้ำเปล่าก็พอ” 

“บ้าน่า เจ้าจันทร์เขาอุตส่าห์มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมึงทั้งที ให้เขานั่งกินน้ำเปล่าได้ไง” นิกกี้ไม่สนใจณภัทรแล้วยื่นแก้วให้หญิงสาว “ดื่มได้ใช่ไหม”

“อื้ม ได้สิ” ถึงเธอจะไม่ชอบดื่ม แต่เจ้าจันทร์ก็ไม่กล้าปฏิเสธ มือเล็กยื่นไปรับแก้วนั้นมา

“เอ้าทุกคน เต็มที่เลย”

ท่ามกลางเพื่อนฝูงที่ดูจะสนุกสนานกว่าเจ้าของงานวันเกิด ไม่มีใครสนใจพวกเขาทั้งสองเลยสักคน ต่างก็พูดคุยพร้อมเปิดเพลงไปด้วยอย่างครื้นเครง

ณภัทรรีบหันไปมองคู่หมั้น “ห้ามดื่มนะครับ”

“ทำไมล่ะ” เจ้าจันทร์ทำตาใสมองอีกคนก่อนจะมองแก้วเครื่องดื่มในมือ “ก็น่ากินอยู่นะ”

“เดี๋ยวเมา คุณจะกลับบ้านยังไง” 

“นายก็ดูแลฉันสิ” เสียงของหญิงสาวแผ่วเบาลงไปอีกจนได้ยินเพียงแค่เขาและเธอ “อีกอย่าง ใครบอกกันว่าคืนนี้ฉันจะกลับบ้าน”

“...อะไรนะครับ?”

“คืนนี้ฉันตั้งใจจะอยู่กับนายนะ”

“พูดอะไรน่ะ” ณภัทรไม่แน่ใจว่าควรจะตีความหมายประโยคเมื่อครู่ว่ายังไงดี แต่พอเห็นมือเล็กนั้นยกแก้วเหล้าเข้าปากแล้วเขาก็ทำตาวาวโรจน์ “บอกว่าอย่าดื่มไง”

“อะไรเล่า แค่นิดหน่อยเอง” เจ้าจันทร์ว่าพลางดื่มของมึนเมาเข้าไปอีกอึก

“ดื้อ”

หญิงสาวทำเสียงฮึขึ้นจมูกใส่อย่างไม่ใส่ใจ

ดื้อที่สุด ไม่มีใครเกิน

“ก็บอกแล้วไงว่าคืนนี้ฉันจะอยู่ด้วย ก็วันเกิดนายนี่..หรือนายไม่อยากให้ฉันอยู่ด้วยกันล่ะ” เธอพูดในขณะที่ยังสบตากับเขา ตอนนี้เจ้าจันทร์ไม่แน่ใจว่าตนเองเมาเร็วไปหรือเปล่า “มีคนบอกว่าให้ฉันเอาตัวเองเป็นของขวัญวันเกิดนายนี่นา ก็อยู่รอจนปาร์ตี้เลิก”

ณภัทรไม่รู้ว่าเจ้าของความคิดนั้นเป็นใคร แต่ถ้ารู้จะยกพานดอกไม้ธูปเทียนไปบูชา ให้ตายสิ..นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตหรือเปล่าที่เขาอยากให้งานปาร์ตี้นี้จบไวๆ

คนเราเรียกอาการแบบนี้ว่าระริกระรี้

Castle-G's Talk

555555555555555 ว้อย นี่มันอะไรกันครับเนี่ย

#ณเจ้าจันทร์

เปิดพรีออเดอร์หนังสือแล้ววันนี้ - 30 มิถุนายน

http://castlegfiction.lnwshop.com/