My Only 1 เพราะคุณเท่านั้นคนเดียวของใจ

ตอนที่ 59 : MY ONLY 1 | 21 : งานวันเกิด [2]

สุ่มแจกอีบุคจากคอมเม้นท์ค่ะ

เวลาผ่านล่วงเลยไปได้เกือบครึ่งชั่วโมง

“อะ เต็มที่ ใครกลับไม่ไหวค้างบ้านกูได้ พ่อแม่กูอยู่ต่างจังหวัดกันยังไม่กลับ” ผู้ที่รับบทเจ้าของบ้านของวันนี้พูดขึ้น

“แล้วงานการนี่ไม่ทำมันแล้ว?”

“งานน่ะ ทำพรุ่งนี้ก็ได้”

เอาเข้าไป

ณภัทรมองหน้าหญิงสาวข้างกายนี่นั่งเงียบไม่ค่อยพูดค่อยจา

“ผมยังไม่ถามคุณเลยว่ามาที่นี่ได้ไง”

“ก็..เพื่อนนายพามา” เธอว่าพร้อมมองไปที่ร่างของไม้หนึ่งซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ “ฉันไปหานายที่หอแล้วเจอเขาพอดี เขาบอกว่านายอยู่ที่นี่เลยพามา”

“คุณเชื่อใจคนอื่นง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ” แววตาขุ่นเคืองแสดงออกมาอย่างชัดแจ้ง

“อ้าว เขาเป็นเพื่อนนายไม่ใช่เหรอ”

“เพื่อนผมก็ไว้ใจไม่ได้หรอก ไอ้พวกนี้น่ะ ยิ่งเพราะเป็นเพื่อนถึงได้รู้นิสัยดีไง” ณภัทรกลายเป็นคนที่กังวลเกินเหตุไปแล้ว

“คิดมากไปแล้ว ถ้าฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้มาอวยพรวันเกิดนายน่ะสิ ดีซะอีก” 

“คุณเจ้าจันทร์ครับ เคยลองดื่มขวดนี้ไหม” อยู่ๆ เพื่อนของเขาก็หยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยี่ห้อหนึ่งขึ้นมาถึงจะไร้สีแต่ค่อนข้างแรง “ต้องลองแบบเพียวๆ นะ”

ณภัทรเอื้อมมือไปฟาดนิกกี้จนเกิดเสียงดัง

“หยุดเลย มอมแค่กูก็พอ ไม่ต้องยุ่งกับคนของกู”

“ประทับใจคำว่าคนของกูว่ะ ซื้อได้ป้ะ” ผู้เป็นเพื่อนนอกจากจะไม่สนใจแล้วยังหัวเราะหน้าตาระรื่น

“เออ แล้วพิ้งค์หายไปนานเลย บอกจะไปเอาขนมในครัวไม่ใช่อ่อ เอาขนมหรือตั้งกระทะทอดใหม่วะนั่น” ไม้หนึ่งที่ไม่เห็นเพื่อนสาวนั่งอยู่ตรงนี้มาพักใหญ่แล้วก็พูดขึ้น เพราะก่อนหน้านั้นเจ้าตัวบอกจะลุกเข้าไปในครัว “นะ ไปเอาน้ำอัดลมในตู้เย็นหน่อย ไปดูไอ้พิ้งค์มันด้วยว่าทำอะไรอยู่”  

“อือ” ณภัทรพยักหน้าเล็กน้อยแล้วลุกขึ้น

ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้ามาในครัวที่อยู่หลังสุดของบ้าน ก่อนจะพบแสงไฟสลัวๆ ที่เปิดเอาไว้ พร้อมกับร่างบางของหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนกำลังนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องครัว

พิ้งค์ไม่ทันเห็นว่าเขาเดินเข้าไปหาเพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตากอดเข่า

“แกนั่งทำอะไรอะ”

พอเสียงของเขาดังขึ้น เพื่อนสาวก็รีบเงยหน้ามามองด้วยความตกใจก่อนจะรีบใช้มือขึ้นมาเช็ดใบหน้าไปมาแล้วลุกขึ้นยืน

“เอ่อ ไม่มีอะไร” พิ้งค์ส่ายหน้าปฏิเสธ

“แกร้องไห้เหรอ” ใช่ว่าณภัทรจะไม่เห็นน้ำตาในตอนแรกนั้น

“เปล่า”

“เปล่าอะไร ก็เห็น”

“เราร้องไห้เพรานะนั่นแหละ” เธอกล่าว “เราเจ็บที่เห็นแกกับเขา..นะเคยรู้หรือเปล่าว่าเรารู้สึกยังไงด้วย”

“พิ้งค์ แกเป็นเพื่อนเรา” ชายหนุ่มแสดงออกและปฏิบัติกับเธอเฉกเช่นเพื่อนคนหนึ่งอยู่เสมอ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรทำแบบไหน จะปฏิเสธตัดเยื่อใยก็ลำบากใจเพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง

การทำไม่รู้ไม่เห็นก็น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด

“ก็ใช่ไง เพราะรู้ว่าแกคิดกับเราแค่เพื่อน แต่เราก็หวังเพราะแกยังไม่มีใคร เราทำใจว่าวันนึงแกก็อาจจะมีคนที่แกชอบและคนนั้นคงไม่ใช่เรา พอมันเกิดขึ้นจริงๆ เรากลับทำใจรับไม่ได้” ไม่รู้ว่าเป็นความเมามายหรือแอลกอฮอล์ในตัวเริ่มออกฤทธิ์ พิ้งค์จึงเริ่มไม่อยากเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว เธอขยับกายเข้าไปหาเจ้าของร่างสูงก่อนจะเข้าไปสวมกอดแล้วกลับมาสะอื้นและร้องไห้อีกครั้ง “เป็นเราไม่ได้เหรอนะ แกชอบเราไม่ได้เหรอ”

“ขอโทษ” มีเพียงคำนั้นที่เอ่ยออกไป

พิ้งค์ร้องไห้มากกว่าเดิม เธออดกลั้นมาตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าเขาจะหมั้นหมาย แต่เพราะเป็นการหมั้นเพราะผู้ใหญ่จับให้ เธอจึงคิดว่าณภัทรคงไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจึงยังพอมีความหวังแม้จะริบหรี่ กลับกลายเป็นว่าเขามีใจให้คู่หมั้นตัวเองจริงๆ

“นะใจร้ายอะ แกรู้อยู่แล้วว่าเราชอบแก”

“ถ้าไม่อยากเป็นเพื่อนกันต่อเราเข้าใจนะ งั้นเราให้เวลาพิ้งค์แล้วกัน แต่เรายังเป็นเพื่อนให้ได้เหมือนเดิมนะ”

“นะ กอดเราหน่อยได้ไหม เราขอแค่นี้”

“อืม” เจ้าของร่างสูงที่เป็นฝ่ายโดนสวมกอดแต่แรกอยู่แล้วก็เกิดลังเลอยู่สักพัก แต่ถ้านั่นเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจริงๆ เขาก็ทำให้ได้ในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง อย่างน้อยก็เป็นการกอดปลอบใจ

เพราะยืนหันหลังให้กับทางเข้าห้องครัว ณภัทรจึงไม่ทันสังเกตว่ามีคนยืนอยู่ตรงนั้น รู้ตัวก็ตอนที่บุคคลที่สามพูดออกมา เสียงหวานที่คุ้นเคยอย่างดี

“ทำอะไรน่ะ”

“เจ้าจันทร์” ณภัทรผละกายออกมาจากผู้เป็นเพื่อนก่อนจะหันไปสบตากับผู้มาใหม่ แล้วเหลือบมองไปที่พิ้งค์เล็กน้อยซึ่งเธอยังคงก้มหน้าร้องไห้อยู่

“ฉันจะมาบอกว่าฉันจะกลับแล้ว เชิญนายสังสรรค์กับเพื่อนตามสบาย” หญิงสาวพูดจบก็หมุนตัวเดินออกมา พร้อมกับกำสายกระเป๋าสะพายแน่น

“เดี๋ยวครับ”

ณภัทรมองคนที่เดินออกไปแล้วก็ตกใจ เขามองเห็นเพื่อนอีกสองคนที่กำลังเดินเข้ามาในครัว

“เห้ย เกิดอะไรขึ้นวะ” ไม้หนึ่งประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความสงสัย

“มึงมาอยู่ดูพิ้งค์ด้วย เดี๋ยวกูกลับแล้ว” เขาบอกกับเพื่อน

ในส่วนของนิกกี้ที่กำลังมึนงงอยู่ ก็ไม่ทันได้ถามอะไร รู้อีกทีก็เห็นเจ้าของงานวันเกิดวิ่งออกไปแล้ว

อีกมุมหนึ่ง เจ้าจันทร์กำลังถือกระเป๋าเดินออกมาจากบ้านด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ก่อนหน้านี้เธอก็แค่สงสัยว่าทำไมเขาถึงได้หายมานาน ไม่ได้คิดว่าจะมาเจอกับภาพนี้เข้า.. เพื่อนผู้หญิงของเขาร้องไห้อยู่ อาจจะเป็นแค่การกอดปลอบหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เธอรู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิด เจ้าจันทร์เดินออกมาจากบ้านจนถึงถนนด้านหน้าที่มีแต่ความมืดมิด แสงไฟตามข้างทางก็ไม่ได้ช่วยให้สว่างมากนักเท่าไหร่

เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของคนที่วิ่งตามมา ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร

“เดี๋ยว คุณจะกลับตอนนี้เหรอ” ณภัทรเข้ามาคว้าแขนข้างหนึ่งของเธอ

“ใช่ จะกลับบ้าน”

“เมื่อกี้ ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณคิด” 

“นายรู้เหรอว่าฉันคิดอะไร” หญิงสาวก็แค่ไม่ชอบใจที่เห็นเขากอดผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้สนใจหรอกว่าจะมาเหตุผลอะไร “นายจะทำอะไรก็เรื่องของนาย ไม่ได้เกี่ยวกับฉัน”

ต่อให้ปากจะบอกไปแบบนั้น แล้วทำไมในใจเธอจะต้องว้าวุ่นถึงขนาดนี้กัน

“พิ้งค์เขากำลังร้องไห้เสียใจ ผมก็เลยกอดปลอบใจเขา”

“แล้วยังไง บอกฉันทำไม” เจ้าจันทร์เดินหนีอีกฝ่ายมาตามทางเดินเรื่อยๆ หวังว่าจะไปหารถแท็กซี่ที่ถนนใหญ่ด้านหน้า โดยก็มีร่างสูงเดินตามไม่ห่าง

“ผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด”

“นายไม่รู้เหรอไงว่าเขาชอบนาย” หญิงสาวหยุดเดินแล้วหันหน้ากลับไปถาม

“เรื่องนั้น..”

สีหน้าหนักใจประกอบท่าทีอ้ำอึ้งของณภัทรทำให้เจ้าจันทร์แค่นยิ้ม แค่นั้นเธอก็ได้คำตอบแล้ว

“ทั้งที่เขาชอบ แต่นายก็ยังไปกอดเขา”

“เขาเสียใจอยู่ แล้วเขาก็ขอกอด”

“นายก็ให้หรือไง ถ้ามีผู้หญิงมาขอจูบ นายก็ต้องให้ด้วยใช่ไหม” เธอไม่ได้อยากโกรธเขาด้วยเรื่องนี้เลย หญิงสาวหงุดหงิดตัวเองที่รู้สึกปั่นป่วนไปหมดขนาดนี้

“นั่นเพื่อนผมนะ” ชายหนุ่มถอนหายใจเล็กน้อย

“เพื่อนที่ไม่ได้บริสุทธิ์ใจน่ะสิ” เดิมที่เจ้าจันทร์ก็ไม่ชอบใจเพื่อนผู้หญิงของเขาตั้งแต่แรกเจออยู่แล้ว การได้มาเจอเรื่องแบบนี้ก็น่าโมโหกว่าเดิม

“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง”

“ก็เลิกยุ่งกับเขา เลิกให้ความหวังเขา เขาจะได้ตัดใจจากนายได้ไง” เพราะถ้าหากยังได้เจอหน้าได้คุยแถมได้กอดกันอยู่แบบนี้ อีกฝ่ายจะเลิกชอบได้ยังไง “ฉันไม่ไว้ใจเพื่อนนาย”

“คุณงี่เง่าแล้วนะ ผมตามใจคุณได้ทุกเรื่องแต่ถ้าให้ผมเลิกคบเพื่อนนั่นเกินไป”

Castle-G's Talk

เป็นนักอ่านเรื่องนี้ก็ต้องทำใจนิด โดนแกงกี่ครั้งก็ห้ามหวั่น

กระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ไม่ได้ดราม่าหนักนะคะ 5555

เปิดกิจกรรมลุ้นหนังสือหน้าเพจนะคะ ใครสนใจไปชิงได้

#ณเจ้าจันทร์

เปิดพรีออเดอร์หนังสือแล้ววันนี้ - 30 มิถุนายน

http://castlegfiction.lnwshop.com/