คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทส่งท้าย END
ณ คอนโดแดฮยอน&จุนฮง
หลังจากนั้น 1สัปดาห์
หลังจากที่เรื่องทุกอยากจบลงด้วยดี ทุกๆอย่างก็เริ่มเข้าล็อก จียอนถึงแม้จะตัดใจจากจุนฮงไม่ได้ แต่เธอก็อยู่ด้วยชีวิตที่รอคอยเขามาเติมเต็ม และอีก3วันเธอก็จะได้ออกจากสถานบำบัดแล้ว ส่วนแดฮยอนกับจีอึนก็มีแต่ความหวาน มอบความรักให้กันและคนอื่นๆทุกวัน คริสเองก็กำลังเตรียมตัวสู้คดี และแน่ใจว่าเขาจะต้องชนะคดีในครั้งนี้แน่ๆ จงออบเองก็เข้าใจคริสผู้เป็นพี่ชายของเขามากขึ้นและทำความเข้าใจคริสมากขึ้น จนทั้งสองเริ่มสนิทกันเหมือนพี่น้องทั่วๆไป
ตอนนี้จะไม่ปกติก็คงจะมีแต่จุนฮง หลังจากทะเลาะกับจียอนเขาก็หนีกลับไปอิตาลีและยังไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาสักที คงจะทำใจยากสักหน่อยคนที่เรารักหมดใจดันเป็นคนที่ร้ายที่สุด จนถึงตอนนี้ก็ยังดูเหมือนว่าเขายังไม่ให้อภัยจียอน แต่มันจะเป็นยังไงคงต้องติดตามกันไป
“จีอึน! ฉันมีอะไรจะบอก” แดฮยอนเดินมานั่งใกล้ๆจีอึนที่โซฟาแล้วพูดขึ้น พลางยื่นขนมขบเคี้ยวมาให้
“ข้าวดีหรือร้าย?” จีอึนหันไปถาม
“ดี! ดีมากด้วย” แดฮยอนพูดพลางทำหน้าตื่นเต้น
“ทำไม?! นายจะขอฉันแต่งงานเหรอ?” จีอึนหันไปทั้งตัวเพื่อถามแดฮยอน และท่าทางตื่นเต้นของเธอมันทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้
“เธอนี่จริงๆเลยนะ! ฉันบอกแล้วไงรอให้เธอจบตรีก่อนแล้วจะขอแต่งงานทันทีเลย” แดฮยอนพูดพลางกลั้นหัวเราะเต็มที่
“จำเอาไว้เลยนะ!! ว่าแต่เรื่องอะไรล่ะที่นายจะพูด” จีอึนทำหน้ามุ้ย แต่ก็อดอยากรู้เรื่องที่เขาจะพูดไม่ได้
“ตอนนี้จุนฮงกลับมาแล้ว ได้ข่าวว่าจะไปหาจียอนด้วย”
“งั้นก็แปลว่าจุนฮงรู้ใจตัวเองแล้วสิว่าต้องการอะไร?”
“อวยพรให้เป็นอย่างนั้นนะ ไอ่จุนฮงมันไม่เป็นอย่างที่พวกเราเป็นหรอกนะ”
“งั้นสินะ! จุนฮงใจแข็งจะตาย กว่าจะรัก กว่าจะเกลียด”
“กว่าจะลืมด้วย! ไม่เหมือนเราสองคน...ที่ทำตามที่หัวใจต้องการโดยที่ไม่กลัวเสียใจทีหลัง ถ้าหากวันนั้นเธอไม่พูดอย่างนั้น วันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะเป็นยังไง”
“ใช่! เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนวันนี้ ฉันดีใจนะที่ได้อยู่กับนาย” จีอึนจับมือของแดฮยอนเอาไว้ และพูด ทั้งสองคลายความอึดอัด และระบายความรู้สึกให้กันและกัน ไม่มีความลับต่อกัน และนั้นจะเป็นสิ่งที่ทำให้ความรักของทั้งสองยืนยาว
JUNHONG&JIYEON
@จุนฮง
ผมเดินเข้ามาในสถานบำบัด หรือสถานที่ดันนิสัยคน ผมเดินมองหาจียอน และในที่สุดผมก็เจอคนที่ผมกำลังตามหา เธอนั่งมองดอกไม้ดอกหนึ่งที่ขึ้นอยู่ตามลำพังบนพื้นหญ้าอย่างโดดเดี่ยว ผมตัดสินใจอย่างหนักก่อนจะเดินเข้าใจไปหาเธอ
“จียอน...” ผมเรียกชื่อเธอขึ้นหลังจากที่เดินมาหยุดตรงข้างหลังเธอ
“นี่ฉันคิดถึงเขาจนหลอนได้ยินเสียงเขาเลยเหรอเนี่ย?!!” เสียงบ่นของเธอดังขึ้น เธอคิดถึงผมขนาดเก็บไปหลอนเลยงั้นเหรอ? การที่ผมหนีเธอไปมันเหมือนผมเป็นผู้ชายที่เลวมากเลยสินะ
“จียอน... ฉันมาหาเธอจริงๆ” ผมพูดไปมห้เธอเชื่อ เธอหันหลังกลับมา และยืนขึ้นด้วยความตกใจ คราวนี้คงเชื่อแล้วจริงๆสินะ!
“นี่ฉันหลอนจนเห็นภาพเลยเหรอ?! ไม่ได้การล่ะคนอื่นต้องคิดว่าฉันคุยคนเดียวแน่!!” จียอนพูดและสบัดหัวใส่ภาพนั้นออกไป และหันหลังกลับไปอีกทางทันที
พึ่บ!! ....
ผมดึงร่างของเธอเข้ามาใว้ในอ้อมอกที่แข็งแรงของผม คราวก็เชื่อได้แล้วว่าคนตรงหน้าของเธอคือฉันจริงๆ จียอนเชื่อฉันสักครั้งสิ!
“จ...จุนฮง ...จริงๆเหรอ?” เธอพูดขึ้น ดูเหมือนจะตกใจมาก หรือผมจะหล่อขึ้นจนจำไม่ได้?
“ใช่! เธอเป็นอะไรทำไมถึงไม่เชื่อว่าฉันคือฉัน!”
“ก็ฉันคิดถึงนายมาก บางทีก็เห็นนายในฝัน บางที่ก็ได้ยินเสียงนาย หรือบางที่ก็เห็นนายเป็นตัวทั้งตัว พอมาเจออย่างนี้ฉันเลยไม่อยากเชื่ออีกแล้ว นายจะกลับมาหาฉันแล้วใช่ไหมจุนฮง?!”
“ทำไมเธอถึงไม่ลืมฉัน...”
“ฉันไม่รู้ แต่มันอาจเป็นเหตุผลเดียวกับที่นายมาหาฉันมั้ง! ฉันรักนาย รักนายที่สุด ฉันยอมเปลี่ยนเพื่อนายนะจุนฮง อย่าจากไปไหนเลยขอร้อง”
“ฉันทำไมไม่ได้...”
“...”
“ฉันจากเธอไปไม่ได้อีกแล้ว ฉันเพิ่งได้รู้ว่าฉันทรมานขนาดไหนเวลาที่ไม่มีเธอ ทรมานกว่าครั้งไหนๆ เรามาจบเรื่องนี้สักทีเถอะ จบอย่างแฮปปี้ เพราะคำพูดของโซฮยอนฉันเลยได้รู้ว่า ถึงฉันจะหนีเธอไปมันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นจริงๆ ฉันยังคิดถึงเธอ ฉันยังอยากเจอเธอ ฉันจึงกลับมา”
“ฉันขอบใจนายนะ ที่นายรู้ว่าจริงว่านายรักฉัน... ว่านายไม่ได้เกลียดฉัน ฉันขอบคุณนายที่ทำให้ฉันมีความสุข ฉันขอบคุณนายที่ทำให้ฉันรู้ว่าการแสดงออกว่ารักมันควรทำยังไง ฉันอยากจะขอบคุณนายหลายเรื่องเลยล่ะ..”
“คนที่รักกันแสดงออกกันยังไงงั้นเหรอ?” ผมแกล้งถามเธอไป ถึงรู้ก็เถอะ
“ก็ต้องจับมือกัน กอดกัน บอกรักกัน จูบกัน นั้นคือคือสิ่งที่แสดงความรักได้”
“งั้นเหรอ?” ผมผลักกอดออกจากเธอ “ต้องมือกัน” ผมคว้ามือฉันมาจับ เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมดอกความงงนิดๆว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ “กอดกัน” พอพูดจบผมก็คว้าร่างเธอเข้ามากอดอกีครั้ง
“นายจะทำอะไรเนี่ย?” เธอถามผมหลังจากที่ผมผลักกอดออกจากเธอแล้ว
“บอกรักกัน... ฉันรักเธอนะจียอน” ผมพูดโดยที่ไม่ตอบคำถามอะไรเธอทั้งสิ้น รู้เพียงแค่ในใจว่าต้องทำให้เธอสบายใจเท่านั้น
“นายกำลังทำตามที่ฉันพูดงั้น...” :X ผมไม่ปล่อยให้เธอพูดให้เสร็จ ก้มหน้าลงไปจูบเธอทันที ผมสังเกตุเห็นใบหน้าของเธอดูท่าจะตกใจไม่ใช่น้อย
“...” ผมไม่พูดอะไรออกไป เพราะเธอเป็นคนเอาหน้าออกไปเอง เหมือนครั้งนั้น ในห้องดนตรี...
“นาย..!”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แค่อย่าปฏิเสธฉันก็พอ” คราวนี้ผมใช้มือหนึ่งกอดไว้ที่หลังของเธอ และอีกมือหนึ่งจับแก้มของเธอ ก่อนจะก้มลงไปจูบเธออีกครั้ง อย่าปฏิเสธในสิ่งที่ฉันต้องการมอบให้เธอเลยนะจียอน
ตอนนี้มือของจียอนที่ใช้ดันร่างของผมค่อยๆอ่อนแรงช้า แล้วเธอก่อนเลือนมือขงอเธอขึ้นมาพาดคอของผม และมีความสุขไปกับรถจูบที่เร้าร้อนและอบอุ่นไปพร้อมๆกัน จูบนี้ฉันให้เธอนะจียอน ...จูบแรกของฉัน
THE END
:: ส่งท้าย ::
หลังจากนั้นพวกเขาก็อยู่กันอย่างมีคววามสุขเหมือนกับเจ้าหญิงเจ้าชายในนิทาน ทั้งแดฮยอนจีอึน จุนฮงและจียอน พวกเขาสอนให้พวกเรารู้ว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย มันมีแต่จะทำให้ทุกคนแย่ลง แต่ความรักก็จะละลายมันไปจนหมด หากเราเปิดใจและยอมรับความจริง และพร้อมที่จะแก้ไขมันไปพร้อมๆกัน แล้วสิ่งดีๆจะเข้ามาในชีวิตของเรา
ขอบคุณนักอ่านทุกคนจ้า – ไรท์
ความคิดเห็น