คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ตอนที่ 20
ณ โรงพยาบาล
@ คริส
ในขณะที่ผมกำลังฝันถึงอนาคตที่สวยงามของผม ผมก็ต้องตื่นขึ้นทันทีเพราะเสียงเจี้ยวจ้าวข้างๆหูของผม ผมลืมตาขึ้นช้าๆและหันไปมองรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยนี้มันคือที่ไหน?
“คุณคริสครับ! พวกเราขอให้คุณให้ปากคำกับเราด้วยครับ!” เสียงของคนที่มีคำพูดคำจาเหมือนตำรวจดังขึ้นใกล้ๆผม ผมหันไปมองต้นเสียงและหวังว่าทุกอย่างจะเป็นแค่ความฝัน แต่ก็ไม่! ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง
“ครับ” ผมตอบรับไปโดยไม่ปฏิเสธ ตอนนี้ผมควรจะได้รับผลกระทบในสิ่งที่ผมทำแล้วสินะ
“คุณตำรวจค่ะ!!” แล้วจู่ๆเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น เธอรีบวิ่งเข้ามาด้วยความเหน็ดเหนื่อยและร่างของชายอีกคนที่ตามมาติดๆกัน
“อะไรเหรอครับ” คุณตำรวจหันไปถาม
“คือ... ฉันมาให้ปากคำค่ะ เรื่องยาเบื่อในเค้ก ตอนนี้น้องสาวของฉันคนที่เป็นคนทำจริงๆออกมายอมรับแล้วค่ะ” นี่จีอึนพูดเรื่องอะไร?! เธอปกป้องฉันเพื่ออะไร?!
“แล้วนี่ก็เป็นภาพจากกล้องวงปิดในบ้านของคริสครับ ฮโยซองไม่ได้โดนคริสผลักตกบันไดเสียชีวิต แต่เธอประสบอุบัติเหตุขณะวิ่งออกมาจากห้องของเขา และตกลงไปเองครับ” คราวนี้แดฮยอนก็พูดขึ้นอีก เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน เราเขาปกป้องผมทำไม?
“งั้นเดี๋ยวทางตำรวจจะตรวจสอบหลักฐานให้อีกครั้งครับ แต่คดีฆ่าตรกรรมนายยงกุกยังคงไม่มีพยานหรือหลักฐานอะไรที่จะใช้บ่งชี้ว่าคุณคริสไม่ได้ทำ เพราะฉนั้นเจอกันในศาลนะครับคุณคริส” พอตำรวจพูดจบก็เดินออกไป เล่นเอาผมงงไปตามๆกัน
“เกิดอะไรขึ้นในระหว่างที่ฉันสลบไปงั้นเหรอ?” ผมถามพวกเขาทั้งสองคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงผม
“นายหน่ะสลบไปตั้ง4วัน ระหว่างนั้นเกิดเรื่องมากมายเลยหล่ะ” จีอึนเดินมานั่งข้างๆเตียงผมแล้วเริ่มพูดขึ้น
“ใช่!” คราวนี้เป็นแดฮยอนที่เดินมายืนใกล้ๆจีอึน “งั้นจะเล่าให้แบบคร่าวๆแล้วกัน ...ฮโยซองตายแล้ว...”
เปรี๊ยง!!!
เหมือนตอนนี้เกิดฟ้าผ่าในใจของผม เมื่อกี้แดฮยอนพูดว่าอะไรนะ?! ฮโยซองหน่ะเหรอตายแล้ว?!!! ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอเธอตกบันไดไปหลายขั้นจนเลือดนองเต็มบ้าน และโรคหัวใจของผมก็กำเริบ แต่ทำไม...
“แล้วจียอนก็ออกมาสารภาพเองว่าเธอสลับเค้กที่มียาเบื่อของเธอกับเค้กของนายตอนคุยกัน ภาพจากกล้องวงจรปิดแถวนั้นก็เห็นเด่นชัดว่าถุงเค้กที่จียอนหยิบไปคือถุงของนาย เพราะฉนั้นนายพ้นจากข้อหาพยายามฆ่า” คราวนี้จีอึนพูดขึ้น ผมพ้นแล้วงั้นเหรอ? พวกเธอช่วยไว้งั้นเหรอ?
“จียอนยอมรับผิดทุกอย่าง เพราะสิ่งที่เธอทำแค่จะทำร้ายพวกเราเท่านั้น! และยินดีที่จะเข้ารับการบำบัด ทีนี่ก็เหลือแต่นายที่ต้องหาทนายดีๆมาจัดการข้อหาพยายามฆ่ายงกุก เพราะพวกเราไม่เจอหลักฐานอะไรเลย มีดก็หาไม่เจอ กล้องก็ใช่ไม่ได้” นายจะหาเจอได้ยังไงล่ะ? ก็มีดที่ยงกุกจะใช้แทงฉันมันดันติดมือฉันไปถึงบ้านเลยหนิ
“แล้วทำไมพวกนายถึง...”
“โกรธสิ! ก่อนหน้านี้หน่ะ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย มีแต่ทำให้สูญเสียและเสียใจ ตอนนี้จุนฮงก็เป็นหนึ่งในนั้นแล้ว นายเองก็คงจะมีจุดจบไม่แพ้กันหรอกใช่ไหม? เอาเป็นว่าฉันให้อภัยนายก็แล้วกัน หลังจากนี้มาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาลัยกันเถอะ รุ่นพี่คริส” แดฮยอนพูดพลางยกมือขึ้นมา
ยุติเรื่องความแค้นทั้งหมด หยุดการล้างแค้น หยุดการสูญเสีย และหยุดการเสียใจ ใช่!มันถึงเวลาที่ฉันต้องหยุดแล้วสินะ เมื่อผมคิดได้แล้ว ผมก็ยื่นมือไปจับกับแดฮยอน ความสัมพันธ์เริ่มขึ้นใหม่อีกครั้งไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบคู่ปรับ แต่เป็นความสัมพันธ์แบบรุ่นพี่รุ่นน้อง
“ได้สิ! เรามาเริ่มต้นกันใหม่ตอนนี้ยังทันใช่ไหม?” ผมถามไปอีกเพราะกลัวว่าทุกอย่างมันจะเป็นแค่ฝัน
“ทันแน่นอน! ไม่มีคำว่าสายไปถ้าเราคิดได้” จีอึนเองก็พูดพลางยิ้มออกมายกใหญ่ เราทั้งสองหันไปมองจีอึน แล้วแดฮยอนก็โน้มร่างจีอึนไปกอด ดูไปดูมาคู่นี้ก็เหมาะกันดีแฮ่ะ
JUNHONG&JIYEON
@จียอน
วันนี้ฉันเข้ารับการบำบัดเป็นวันแรก ฉันควรจะรับรู้สักทีว่าฉันเองที่ผิด ผิดตั้งแต่คิดที่จะทำ แต่พี่จีอึนก็ยังคงให้อภัยฉัน แต่พี่จีอึนและคนอื่นๆไม่ใช่คนที่สำคัญที่สุด จุนฮงต่างหากที่ฉันอยากเจอเขา ฉันอยากให้เขาให้อภัยฉัน แค่เขาคนเดียวฉันก็สุขใจแล้ว
“จียอน!!!” เสียงหนึ่งเรียกฉัน ฉันหันไปมองและพบกับพี่จีอึน นายแดฮยอน คริส และจงออบเดินตรงมาหาฉัน
“เป็นยังไงบ้างจียอน?? ลำบากไหม?” จงออบเดินมาถามฉัน
“ไม่ลำบากค่ะ พวกพี่ไม่โกรธฉันเหรอ? ฉันเป็นคนทำทุกอย่างให้มันแย่ลง ฉันทำให้ยงกุกต้องตาย ฉันทำให้ฮโยซองต้องตาย” ฉันพูดพลางหลบตาทุกคน แม้แต่พี่สาวฉัน ฉันก็ยังไม่กล้าสบตา
“ไม่หรอก! เธอทำให้ฉันเข้าใจกับคริสใหม่อีกครั้ง” แดฮยอนพูด
“ใช่! เธอทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดใหม่ ฉันจะโกรธเธอได้ไงล่ะ?” คริสพูด
“ทั้งๆที่ฉันทำให้พวกนายสูญเสียมากขนาดนี้ ...พวกนายไม่โกรธฉันเลยงั้นเหรอ จริงๆเหรอ?” ฉันถามไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ และยังอยากถามไปอีกสักสิบครั้งร้อยครั้งเลยถ้าเป็นไปได้
“จริงสิจ๊ะ! เธอไม่ต้องคิดมากหรอกนะจียอน พวกเราให้อภัยเธอหมดแล้ว” ยกเว้นจุนฮง ทุกคนยกโทษให้ฉันแล้ว แต่ฉันยังอยากให้เขาคนนั้นให้อภัยฉัน ฉันอยากเจอแค่0.1วิก็ยังดี
“แต่คนที่ฉันอยากให้อภัยมีแค่คนเดียว จุนฮง...” ฉันหลบตาทุกคนทันทีเมื่อน้ำตามันเริ่มนองในตา ฉันไม่รู้ว่าควรทำไง แต่ฉันอยากเจอเขาจริงๆ อยากเจอเขาที่สุดในตอนนี้
“จียอน... ตัดใจเถอะนะ เรามาเริ่มต้นใหม่กัน เรื่องทุกอย่างจบแล้ว เธอยังมีพี่ มีเฮีย แล้วก็ยังมีป๊า วันนี้ป๊ากำลังเดินทางกลับมา เรากลับมาอยู่เหมือนเดิมกันอีกครั้งเถอะนะ” พี่จียอนโอบกอดฉันเพื่อปลอบใจ ฉันควรทำยังไง? ฉันลืมเขาไม่ได้! ให้ทำยังไงก็ลืมไม่ได้ และในหัวใจก็มีแต่เสียงเรียกแต่ชื่อของเขา
“ฉันทำไม่ได้ค่ะ ...ฉันทำไมได้จริงๆ ฮือๆ” ฉันร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ทำไมฉันมักจะเสียใจแต่เรื่องของจุนฮงอยู่เรื่อยๆ ทำไม?!
“ไม่ต้องห่วงนะพี่จะช่วยเธอเอง ไม่มีอะไรที่เธอทำไมได้หรอกจียอนเชื่อพี่เถอะ” พี่จีอึนยังคงปลอบใจฉัน ทำไมพี่ถึงอยากทำให้ฉันลืมเขา ทั้งๆที่รู้ว่าฉันทำไม่ได้ ตอนนี้ฉันยอมรับแล้วว่าฉันรักเขาจริงๆ ฉันรักเขาแค่คนเดียว ถึงแม้มันจะเป็นสิ่งที่ฉันเพิ่งรู้ตัวก็เถอะ
“อย่าพยายามไปเลยค่ะ งั้นฉันขอตัวนะค่ะ” เพราะฉันไม่อยากรับรู้คำพูดอะไรที่ทำให้ลืมจุนฮงฉันเลยเดินหนีพี่จีอึนไป
ฉันยังไม่พร้อมที่จะลืม และฉันยังไม่อยากลืมเขาด้วย จุนฮงคือรักครั้งแรกของฉัน จูบครั้งแรกของฉัน และเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา ครั้งแรกของฉันหลายๆอย่างเกิดขึ้นกับเขา ต่อให้ฉันตายฉันก็ทำไม่ได้อยู่ดี!!
DEAHYUN&JIEUN
หลังจากเคลียร์เรื่องทุกอย่างแล้ว จีอึนก็ตามแดฮยอนมาที่โบสถ์ที่เดียวกับที่แดฮยอนและจีอึนแต่งงานกัน พวกเขาทั้งสองนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ฝั่งหน้าสุด ก่อนจะเริ่มสนทนากันอย่างจริงจัง
“ทุกอย่างจบลงแล้ว ทีนี้เราสองคนก็คงจะมีความสุขกันได้แล้วใช่ไหม? ความสุข...จริงๆ” จีอึนเริ่มพูดก่อน เธอเลื่อนมือไปจับมือแดฮยอนด้วยความเขินอาย แต่ดูเหมือนแดฮยอนจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย
“ฉันว่า... เราแยกกันตรงนี้เถอะ เรื่องทุกอย่างจบลงอย่างตั้งใจแล้ว ฉันและเธอก็มีความสุข ถึงเวลาแล้วที่เราต้องแยกทางกัน” แดฮยอนเอามือของเขาออกมาก่อนจะพูด แสดงให้เห็นว่าตอนนี้เขากำลังจะตัดเยื่อใยที่เคยมีให้กันให้ขาด
“ไม่!! ฉันไม่ไป! ฉันจะไม่ไปไหนเด็ดขาด!! นายอย่าทำกับฉันอย่างนี้เลยนะขอร้อง” จีอึนหันไปพูดกับเขาตรงๆ เธอขอร้องแดฮยอนทุกวิถีทาง “ไหนนายบอกว่ากอดของนายคือของฉัน แล้วถ้านายจากฉันไปแล้วฉันจะกอดนายได้อีกยังไงล่ะ?”
“ถ้าเธอรู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่เธอเข้าใจ ...เธอจะยังอยากกอดฉันอยู่อีกไหม?” แดฮยอนลุกขึ้นยืนหันหลังให้เธอ เพราะไม่กล้าแม้จะสบตาคู่นั้นของหญิงสาวที่เขารัก
“นายหมายความว่าไง?” จีอึนพูดเสียงสั่นเครือ ใช่! ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อยู่
“ตอนแรกที่ฉันแต่งงานกับเธอ ...ก็เพราะจะใช้เธอเป็นเครื่องมือล้างแค้นคริส สุดท้ายแล้วฉันก็รู้ตัวเองว่าฉันมันก็ไม่ต่างอะไรไปจากคริสเลย อย่างนี้เธอ... จะยังคงรักฉันอยู่อีกไหม?” แดฮยอนหันมาถามจีอึน ทำให้เขามองเห็นน้ำตาของจีอึนอย่างชัดเจน ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป เขาทำให้จีอึนร้องไห้อีกแล้ว
“ฉัน ...อยากกอดนาย”
พึ่บ!
เมื่อจีอึนพูดจบแดฮยอนก็ดึงร่างของจีอึนเข้ามากอดทันที ตอนนี้เขารู้แล้วไม่ว่ายังไงจีอึนก็ยังคงรักเขา ไม่ว่าเขาจะเลวยังไง จีอึนก็ยังคงเหมือนเดิม เขาเปลี่ยนหัวใจที่แข็งด้านของจีอึนให้อ่อนไหวเหมือนสายน้ำ และจีอึนก็ทำให้เขาได้รู้จักความรักที่แท้จริงของเขาเช่นกัน
“นายรู้ไหม? ความรักสำหรับฉันมันคือตลอดไป ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ จียอนก็เช่นกัน ที่เธอทำเช่นนั้นก็เพราะเธอรักแม่มาก แต่เธอแค่ไม่รู้ว่าต้องแสดงออกมายังไง เพราะฉนั้นนายอย่าทิ้งฉันไปเลยนะ” จีอึนผลักกอดออกมาและเงยหน้าขึ้นไปมองเขา เธอพูดกับเขาด้วยความรู้สึกที่อยากใหพูดออกมาทั้งหมด
“ฉันขอโทษ ...แต่เพราะฉันรักเธอ ฉันกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้หากรู้ว่าฉันเคยเห็นแค่เธอเป็นแค่เครื่องมือของฉัน เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นแค่แผนการ ฉันไม่รู้ว่าเธอจะรักฉันมากขนาดนี้ ฉันขอโทษจีอึน”
“ฉันไม่เคยโกรธนายเลย ...มีแต่ขอบคุณที่นายทำให้ฉันมีความรู้สึกนี้อีกครั้ง ฉันอยากจะกอดนายทั้งวันทั้งคือ อยากให้นายอยู่กับฉันตลอดไป อยากให้มือของนายสัมผัสแค่ฉันคนเดียว แขนและอกของนายกอดฉันคนเดียว ตาของนายมองแค่ฉันคนเดียว หูของนายได้ยินแค่เสียงของฉันคนเดียว ชีวิตของนายเป็นของฉันคนเดียว”
“งั้นฉันจะเป็นแค่ของๆเธอคนเดียว มองเธอคนเดียว ฟังแต่เสียงของเธอ กอดแค่เธอ และ...” แดฮยอนเงียบไปสักพัก ก่อนจะโน้มหน้าลงมาจุมพิตลงบนริมฝีปากนุ่มๆนิ่มของจีอึน ความรู้สึกที่เหมือนอยู่บนสวรรค์ ร่างกายเบาหวิวมันกลับมาอีกครั้ง ...เมื่อคุณมีความรัก
“จูบแค่ฉันคนเดียว...” แดฮยอนเลือนหน้าออกมา จีอึนก็พูดขึ้นด้วยความเขินอาย เธอเอามือขึ้นมาจับกับริมฝีปากของเธอ
“ที่ฉันจูบเธอแรงๆในห้องน้ำครั้งนั้น ให้ฉันได้ชดใช้ให้เธอนะจีอึน” แดฮยอนพูดก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบกับจีอึนเช่นเดิม แต่มันเป็นจูบที่อ่อนหวาน แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เขามอบให้เธอ ต่อหน้าพระมารดาของพระเยซู
สิ่งเดียวที่เธอจะขอในตอนนี้คือ พระมารดาของพระเยซู ช่วยเป็นพยานความรักให้พวกเขาเหมือนกับเป็นพยานให้กับตอนที่พวกเธอแต่งงานกัน และอยากให้ความรักนี้เป็นไปตลอดไป เหมือนกับความรักที่พ่อแม่มีให้กับลูก ความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด หรือหมดสิ้นไป ความรักที่มีแต่สิ่งดีๆ มอบแต่สิ่งดีๆให้กัน ไม่กลัวว่าจะเสียใจ หรือจะผิดหวังอะไรเมื่อมอบรับให้ไปแล้ว
ความคิดเห็น