คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : - ต อ น ที่ 3 - [ 100 % ]
ตอนที่ 3
" ความรู้สึกของใคร? "
“ อึนจี! อึนจี! ” เสียงอูฮยอนเรียกแฟนสาวอยู่หน้าบ้าน
“ ... ” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับมาเลย
“ เป็นอะไรหรือเปล่าอึนจี! พี่เข้าไปนะ ” อูฮยอนพูดจบก็เอามือจับประตูด้วยความลังเล แต่ก็เปิดเข้าไปในที่สุด
“ อึนจี! เป็นอะไรหรือเปล่า!! อึนจีอยู่ไหน! ” ทันทีที่เข้ามาในบ้านเขาก็เห็นข้าวของที่กระจักกระจายไปคนละทิศคนละทาง ทำให้รู้สึกเป็นห่วงแฟนสาวมากขึ้น เขารีบเดินขึ้นไปชั้น2
“ อึนจี!! ” และเขาก็พบอึนจีที่นอนสลบอยู่ที่ปลายบันไดชั้นบน เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปดูอาการเธอทันที
“ อึนจี! อึนจี! ” อูฮยอนเอามือไปเช็คดูว่าอึนจียังหายใจอยู่หรือเปล่า เมื่อเขามั่นใจว่าเธอยังหายใจอยู่ก็พยายามเรียก
“ พ....พี่อูฮยอน~ ฉัน...ฉันไม่... ” อึนจีที่รู้สึกตัวได้สักนิดพยายามรวบรวมแรงที่มีพูดกับอูฮยอน
“ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหล่ะ!! ” อูฮยอนโมโหนิดๆ แล้วเขาก็อุ้มอึนจีลงมาจากชั้น 2 ก่อนจะพาเธอไปส่งโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
“ หมอครับ! อึนจีเป็นอย่างไรบ้างครับ! ” อูฮยอนรีบถามขึ้น เมื่อหมออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“ คนไข้แค่เป็นลมนะครับ หมอคิดว่าเธออาจจะเครียดมากไปนะครับ นอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลสักถถุงคงจะดีขึ้นนะครับ ” หมอพูดจบก็เดินออกไป ไม่นานบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงของอึนจีออกมาจากห้องฉุกเฉินไปไว้ที่ห้องรวม
“ อึนจีอารมณ์ดีอย่างนี้แท้ๆทำไมถึงเครียดได้ เธอเครียดเรื่องอะไรกันแน่นะอึนจี ” อูฮยอนพูดกับร่างที่ไร้ความรู้สึกของอึนจี
“ ไม่นะค่ะ! อย่าแยกเราไปจากกันนะค่ะ!! ฉันขอร้องฉันไม่อยากจากไป!! ” อึนจีพูดขึ้นด้วยท่าทางโหยหา อูฮยอนก็รีบเอามือเขาเขาไปจับมือของอึนจี แล้วอึนจีก็กอดมือของอูฮยอนไว้แน่น
“ อย่าจากฉันไปเลยนะค่ะ ขอร้อง! อย่าไปไหนอีกนะ! ” อึนจียังคงพูดออกมาทั้งๆที่กอดมือของอูฮยอนไว้
“ เธอไม่อยากให้ใครไป! อึนจีเธอไม่อยากให้ใครไป! บอกพี่มาสิ!! ” อูฮยอนพูดขึ้นเบาๆข้างๆอึนจี แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมาอย่างช้าๆ เหมือนความรู้สึกตอนที่แฟนสาวคนอื่นๆจากไป หรือคำสาปที่โชรงจากไปมันจะย้อนกลับมาทำลายรักครั้งนี้ของเขาอีกครั้ง
[ แอล & จิเอ ]
“ จิเอ~ จิเอ~ ” เสียงหนึ่งมากระซิบข้างๆหูจิเอที่นอนอย่างมีความสุขอยู่บนเตียง
“ ห๊ะ!! พี่แอล!! ” จิเอลืมตาขึ้นดูหน่อยนึง ก่อนจะรีบลุกขึ้นเพราะข้างๆเธอมันคือแอล
“ ตกใจอะไร?! พี่ไม่ใช่ผีสักหน่อย! ” แอลพูพลางหัวเราะอยู่ในคอ
“ ก็ควรจะตกใจละค่ะ!! อยู่ดีๆก็มีผู้ชายนั่งอยู่บนเตียงเดียวกัน!! ” จิเอพูดก่อนจะลุกจากเตียงด้วยท่าทางโมโหนิดๆ
“ งอลเหรอ? พี่ไม่ได้ตั้งใจ แค่จะมาปลุกเอง ” แอลเดินไปง้อ
“ พี่ก็รู้นิค่ะว่าฉันไม่ชอบ! ถ้ามีคนมาเห็นเขาจะคิดยังไงล่ะค่ะ!! ” จิเอหันมาพูด
“ ก็ได้ๆ! พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ทีนี้หายโกรธพี่ได้ยัง ” แอลถามไปด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยม
“ ช่างมันเถอะค่ะ ” จิเอกลั้นใจไม่คิดอะไร แล้วเดินไปเปิดประตูเพื่อจะออกจากที่ตรงนั้น
“ พ...พี่โฮย่า!! ” จิเอหน้าซีดขึ้นมาทันที เมื่อเปิดประตูมาเจอกับชายร่างใหญ่ตรงหน้า
“ แอล!! ทำไมแกมาอยู่ที่นี้!! ” โฮย่าผลักจิเอไปทางอื่นก่อนจะเดินไปหาเรื่องแอลที่ยื่นอยู่หลังจิเอ
“ โอ้ย!! ” จิเอร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะศีรษะของเธอดันไปกระแทกกเข้ากับขอบโต๊ะจนเลือดออก
“ จิเอ!! ” แอลที่เห็นอย่งนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของเธอ
“ ไม่ต้อง!! ออกไป! นายนี่มันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลย! ” โฮย่าผลักแอลออกไปก่อนจะเดินเข้าไปดูจิเอเอง
“ ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ” จิเอพูดก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน แต่โฮย่าก็ไม่วายช่วยพยุงเธอ
“ บ้าเอ้ย!! ” แอลร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อจิเอและโฮย่าเดินออกไปแล้ว ส่วนจิเอที่เดินออกมาได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจเล็กน้อย
“ ไม่ต้องไปสนใจมัน! ปล่อยให้มันบ้าอยู่อย่างนั้นแหล่ะ!! วันนี้จะพาเธอกลับบ้าน เข้าใจไหม? ” โฮย่าพูดก่อนจะลากตัวเธอไป โดยไม่ฟังคำตอบ
( พี่โฮย่าค่ะ...ความจริงแล้ว...ฉันอยากจะดูก่อนว่าพี่แอลเป็นอะไรหรือเปล่า )
มาอัพให้จบแล้วจ้า ^^
มาแบบสั้นอีกแล้ว .. ขอโทษทีน๊า พอดีไรเตอร์พึ่งสอบเสร็จ
สมองไม่เดินว่างั้น ให้อภัยเค้าน๊าา
ความคิดเห็น