คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - ต อ น ที่ 2 - [ 100 % ]
ตอนที่ 2
“ ชัดหรือยัง? ”
[ แอล & จิเอ ]
ณ บ้านพักชายทะเลแห่งหนึ่ง
“ ลมอะไรหอบมาที่นี้ครับพี่โฮย่า? ” เสียงแอลทักทายคนที่เดินทางมาไกล
“ คงไม่ใช่ลมบกลมทะเลแถวนี้ล่ะกัน! ” โอย่าพูด
“ ช่างเถอะครับ! แล้วจิเอล่ะ? เธอมาด้วยหรือเปล่า? ” แอลถามพลางหันไปมองรอบๆ
“ อยู่ที่ชายหาดนู้น ” โฮย่าตอบพลางหันหน้าไปมองที่ๆจิเอยื่นอยู่
“ เมื่อไรพี่จะเลิกทำโทษเธอด้วยวิธีนี้สักที?! เธอทำอะไรผิดหนักหนาถึงได้มาท้งเธอเอาไว้ที่นี้! พี่ก็รู้ว่าเธออึดอัดแค่ไหนเวล่อยู่ใกล้ผม!! ” แอลพูดขึ้นด้วยอารมณ์โกรธ
“ จะโกรธเมื่อไรก็บอกกันก่อนสิ!! ฉันตามอารมณ์แกไม่ทันหรอกนะเว้ย!! ” โฮย่าทำเป็นไม่สนใจ
“ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องพี่โฮย่า!! ทำไมพี่ถึงไม่เคยบอกผม?! ” แอลคั่นเอาคำตอบให้ได้
“ ช่างมันเถอะ!! มันไม่ใช่หน้าที่ของนายที่จะมาถามฉัน!! หน้าที่ของนายแค่ดูแลจิเอให้ดีก็พอ!! ” โฮย่าพูด และไม่ยอมตอบคำถามแอล
“ แน่นอนอยู่แล้วครับสำหรับเรื่องนั้น!! ผมจะต้องดูแลหัวใจของผมให้ดีอยู่แล้ว! ” แอลพูดด้วยความมั่นใจ
“ ก็ดี!! ทีหลังก็หาคนใช้มาบ้างนะ! จิเอจะได้ไม่ต้องลำบากเวลามาที่นี้! ” โฮย่าพูดส่งท้ายก่อนทำท่าจะเดินกลับไป
“ พี่พูดอย่างนี้ก็หมายความว่า..จิเออาจจะมาที่นี้อีกอย่างนั้นเหรอครับ!! ” แอลพูดด้วยความโกรธอีกครั้ง
“ นายนี่!อารมณ์ขึ้นๆลงๆ! ก็นายเป็นพี่ชายของจิเอนี่!! นายก็ต้องดูแลเธอสิ! ” โฮย่าพูดส่งท้ายก่อนจะเดินกลับไป ปล่อยให้คนที่คิดเล็กคิดของอย่างแอล เอาคำว่า ‘พี่ชายของจิเอ’ มาคิดหนัก เพราะในใจของเขารู้ดีว่าเขาเป็นแค่พี่ชายบุญธรรมของจิเอ และที่สำคัญกว่านั้นคือ..เขาชอบจิเอมาก
“ จิเอ!ไปตลาดกัน ” แอลเดินมาตามจิเอที่ชายหาด
“ ก็ได้ค่ะ! เด๋ยวจะค่ำเสียก่อน ” จิเอพูดจบก็เดินไปหาแอล ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งรถจักยานไปตลาด
ณ ตลาดยามเย็น
“ วันนี้พี่จะกินอะไรเป็นอาหารค่ำค่ะ? ” จิเอถามขึ้นหลังจากเดินมาได้สักพัก
“ ไม่รู้สิ! แวแต่จิเอว่าจะกินอะไรแล้วกัน ” แอลครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดออกมา
“ แล้วปกติพี่แอลทานอะไรค่ะ ” จิเอถามไปอีกครั้ง
“ ถ้าพี่ไปทำงานก็จะกินเนื้อย่างกับทีมงานเลย แต่ถ้า... ” แอลพูดลากเสียงยาวเพื่อหยุคิด
“ อย่าบอกนะค่ะว่าแค่มาม่าอีกแล้ว?! ” จิเอพูดอย่างรู้ทัน
“ มันก็มีกันบ้าง.. ” แอลพูดปัดๆไป พลางเอามือมาเกาหัวแกรกๆ~
“ บ้างอะไรกันล่ะค่ะ!! พี่ก็รู้ว่าลำไส้ของพี่ไม่ค่อยดีอยู่!! ฉันบอกแล้วใช่ไหมค่ะว่าอย่ากินให้มันมากเกิน!! ” จิเอหยุดเดินและหันมาดุแอล
“ นี่~ จิเอเป็นห่วงพี่เหรอ? พูดมายิ่งกว่าแม่อีกนะ!! ” แอลถามไป
“ ก็ใช่นะสิค่ะ!! โตขนาดนี้แล้วยังไม่ดูแลตัวเองอีก! รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงพี่ยิ่งกว่าแม่อีกนะ..! ” จิเอกระหน่ำคำด่า ก่อนจะหยุดลงเพราะรอยยิ้มที่แสนพิลึกของแอล
“ พี่พึ่งรู้นะเนี่ย! ว่าจิเอจะเป็นห่วงพี่ขนาดนี้ ” แอลพูดพลางยิ้มอย่างเขินๆ
“ พี่แอลก็!! ชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย! สนุกนักหรือไงค่ะ?! ” จิเอพูดจบก็เดินไป โดยที่แก้มทั้งสองข้างของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ ไม่ว่ายังไงอยู่กับพี่เธอก็ยิ้มได้เสมอสินะ ” ^ ^ แอลพูดยิ้มๆก่อนจะเดินตามจิเอไป
[ อูฮยอน & อึนจี ]
ณ ร้านดอกไม้ของอึนจี (ช่วงค่ำ)
// กริ๊ง~ กริ๊ง~ //
เสียงกระดิ่งที่ประตูร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีคนกำลังเข้ามาภายในร้าน
“ ขอโทษค่ะ! แต่ร้านป... ”
“ ไม่ได้มาซื้อดอกไม้ครับ! แต่มาขายดอกรัก ” เสียงของอึนจีถูกขัดด้วยมุขเสี่ยวๆของอูฮยอน
“ พี่อูฮยอน!! ยังมีดอกรักเหลืออีกเหรอค่ะ! ระวังตัวไว้เหอะ ” อึนจีพูดด้วยท่าทางงอลนิดๆ
“ ก็ใช้กับอึนจีคนเดียวนั้นแหล่ะ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม? ” อูฮยอนพูดจบก็เดินเข้าไปหาอึนจี
“ อย่าค่ะ! พี่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปตากลมด้านนอกเถอะค่ะ อีกอย่างฉันก็เกือยเสร็จแล้วด้วย ” อึนจีรีบห้ามไว้
“ งั้นก็ได้จ๊ะ! รีบตามออกมานะ ” อูฮยอนพูดจบก็เดินออกไปรอที่รถจักยานยนต์คันหรูของเขา
“ มีความสุขกันไปเถอะ!! ” ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของอูฮยอน
“ คุณเป็นใครครับ! ” อูฮยอนหันกลับมามองก่อนจะถามขึ้น
“ ตอนนี้คุณยังไม่ต้องรู้หรอก! รู้แค่ว่าอึนจีไม่ใช่ของคุณก็พอแล้ว ” เขคนนั้นพูดขึ้น
“ ในตอนนี้ผมเป็นคนที่อึนจีรักมากที่สุด! และเธอก็รักมมากด้วย คุณอย่าพยายามมาแทรกกลางระหว่างเราเลย เพราะมันไม่มีประโยชน์ ” อูฮยอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่แอบหวั่นไอยู่ในใจ
“ งั้นผมจะใบ้ให้! ผมโฮย่า! คนที่อึนจีรักที่สุด! อึนจีคือรักแรกของผม และผมก็เป็นรักแรกของอึนจี เราเป็นรักแรกของกันและกันไม่มีทางแยกจากกันได้ ” โฮย่าพูดมาด้วยความมั่นใจ
“ ไม่มีทาง! ปีหน้าอึนจีจะแต่งงานกับผม! เธอไม่มีทางกลับไปหาคุณ ” อูฮยอนพูดด้วยท่าทางหวั่นๆ มือทั้งสองข้างของเขาสั่นระรั่ว
“ งั้นคุณคงลืมไปแล้วสินะว่าผู้หญิงไม่มีทางลืมรักแรกของตัวเอง ” ฮ่าพูดตอกย้ำมาอีก
“ แต่คนที่เธอต้องการที่สุดคือรักสุดท้าย! คุณทำอะไรไม่ได้อีกแล้วเพราะคุฯเป็นแค่อดีต!! ” อูฮยอนพยายามเตือนโฮย่า และเตือนใจตัวเอง
“ ก็ดี!ขอให้คุณมั่นใจกับรักครั้งนี้ตลอดไปแล้วกัน ” โฮย่าเผยรอยยิ้มปีศาจก่อนจะเดินกลับไป
“ พี่อูฮยอนค่ะ! คุยอยู่กับใครค่ะ? ” อึนจีที่เดินมาพอดีก็ถามขึ้น
“ อ๋อ! ป...เปล่าจ๊ะ..แค่คนที่มาถามทางเท่านั้นเอง! ม...ไม่ต้องไปสนใจหรอก ” อูฮยอนพูดตะกุกตะกัก
“ เหรอค่ะ! แผ่นหลังคุ้นๆ แต่ช่างเถอะค่ะไปหาอะไรกินกันเถอะ!ฉันเริ่มหิวแล้ว ” อึนจีพูดพลางเอามือมาลูบที่หน้าท้อง
“ จ๊ะ! ” อูฮยอนพูดจบก็ยื่นหมวกมาให้อึนจี แต่ในใจของเขายังคงคิดถึงแต่คำที่อึนจีพูด ‘แผ่นหลังคุ้นๆ’ มันกำลังก้องอยู่ในใจของอูฮยอน
( หรือว่าอึนจีจะไม่ลืมรักเก่าของเธอจริงๆ ไม่นะอึนจี เธอรักพี่คนเดียวไม่ใช่เหรอ? )
มาแล้วจ้าา ^ ^
สั้นหน่อยนะ ตอนแรกคิดว่าจะยาวกว่านี้ซะอีก
เม้น + โหวต ให้กำลังใจเค้าน๊าา
ความคิดเห็น