คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - ต อ น ที่ 1 - [ 100 % ]
ตอนที่ 1
“ เมื่อเราได้สองรักกัน ”
2 ปี ผ่านไป
“ อึนจี!! ” เสียงใครบางคนเรียกอนจีมาจากด้านหลัง
“ พ...พี่โฮย่า ” อึนจีหันมามองและพูดขึ้นด้วยสีหน้าซีดเซียว
“ เป็นอะไรไม่ดีใจเหรอที่เจอพี่ พี่กลับมาหาเราแล้วไง ” โฮย่าพูดพลางยื่นมือมาจะจับมือของอึนจี
“ อึนจี! รอนานไหม? ” ไม่ทันทีโฮย่าจะจับมืออึนจี มือหนึ่งก็มากอดเอวอึนจีพร้อมกับน้ำเสียงที่ดูสนิทชิดเชื้อ
“ ไม่นานค่ะพี่อูฮยอน ” อึนจีหันมาตอบอูฮยอนโดยไม่สนใจสายตาโฮย่า
“ นี้น้ำส้มของอึนจี ” อูฮยอนพูดพลางยื่นแก้วน้ำส้มมาให้
“ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ! ฉันทิ้งร้านมานานแล้ว ” อึนจีพูดด้วยท่าทางเร่งรีบ พลางเหลือบตาไปมองโฮย่าที่ยืนดูอยู่ไม่ห่าง
“ ก็ดีเหมือนกัน ” อูฮยอนพูดก่อนที่ทั้งสองจะเดินผ่านหน้าโฮย่าไป
“ ฮึ! แฟนใหม่งั้นเหรอ!! ไม่ได้อยู่กันอย่างมีความสุขหรอก ” โฮย่าพูดขึ้นด้วยความเจ็บใจก่อนจะเดินตามทั้งสองไปห่างๆ
ค่ำของวัน
“ ฝันดีนะ ” อูฮยอนพูดเมื่อเดินมาส่งอึนจีถึงบ้านแล้ว
“ วันนี้ฉันมีความสุขจังค่ะ อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันหยุดอีกจัง ” อึนจีพูด
“ สำหรับพี่ทุกวันคือวันหยุดนะ เพราะเราได้เจอกันทุกวันไง ” อูฮยอนพูด
“ ถ้าเกิดพี่สร้างบ้านพักคนชราที่นี้เสร็จพี่คงต้องไปที่อื่นต่อ ” อึนจีพูดด้วยน้ำเสียงเซงๆ
“ แต่พี่ก็ยังสร้างไม่เสร็จเลยนี่ ” อูฮยอนพูด
“ ตอนนี้ก็เสร็จไป60% แล้ว อีกไม่นานก็คงเสร็จ งานของพี่ช่วงนี้ก็ออกมาดีซะด้วยคงได้ทำโปรเจกใหญ่ๆ ไกลๆอีกแน่ ครั้งหน้ามันอาจจะไม่โชคดีอยู่ใกล้ร้านฉันหรอกนะค่ะ ” อึนจีพูด
“ ถ้าพี่ไปไกลๆพี่สัญญาว่จะโทรมาหาอึนจีทุกวันเลย โอเคไหม? ” อูฮยอนพูดปลอบใจอึนจี
“ พี่ไม่โทรมาฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ แค่พี่ไม่เปลี่ยนใจไปฉันก็ไม่ว่าอะไรแล้ว เราคบกันมาตั้ง2ปีแล้วนะค่ะ ” อึนจีพูด
“ พี่ไม่วันเปลี่ยนใจหรอก นี้คือสัญญาจากพี่ ” อูฮยอนพูดจบก็จับมืออึนจีขึ้นมาสวมแหวนไปทีนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
“ พี่อูฮยอน! พี่ไปซื้อมาเมื่อไหร่ค่ะเนี่ยะ?? ” อึนจีถามขึ้นด้วยความดีใจ
“ พี่ก็สั่งทำเอาสิ! แหวนนี้น่ะมีแค่เรานะที่มีมัน ” อูฮยอนพูดพลางยกมือข้างซ้ายขึ้นมาให้อึนจีเห็นแหวนที่มีรูปร่างคลายของเธอที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายเช่นเดียวกัน
“ ขอบคุณนะค่ะพี่อูฮยอนที่คอยเติมความสุขให้ฉัน ” อึนจีพูด
“ พี่มีหน้าที่เติมเต็มอีกส่วนหนึ่งของชีวิตอึนจีนะ! ถ้าพี่อายุ 25 เมื่อไรเราแต่งงานกันนะ ” อูฮยอนจับมืออึนจีและพูดด้วยท่าทางที่มั่นใจ
“ แต่ปีนี้พี่ก็จะอายุ 24แล้วหนิค่ะ พี่จะให้ฉันแต่งกับพี่ปีหน้าเหรอ ไม่เร็วไปหน่อยเหรอค่ะฉันไม่หนีพี่ไปไหนหรอกนะ ” อึนจีพูด
“ ไม่! พี่ว่าช้านะ ช้ามาก! ความจริงเราหน้าจะแต่งกันเดือนหน้าเลย ” อูฮยอนยังคงพูดต่อไป
“ พี่อูฮยอน! กลับบ้านไปได้แล้วค่ะ!ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ฉันคงจะไม่ปลอดภัยแน่ ” อึนจีพูดด้วย่าทางเขินอาย
“ กลัวพี่เหรอ?! กลัวอะไรพี่งั้นเหรอ? หรือว่ากลัวพี่จะ.... ” อูฮยอนพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปอึนจีเรื่อย
“ พี่อูฮยอน!! ก็กลัวว่าจะทำอย่างเมื่อกี้แหล่ะค่ะ ” อึนจีรีบผลักอูฮยอนออกไป
“ พี่เคยทำอย่างนั้นที่ไหนกันล่ะ ฮ่าๆ ดูดิหน้าแดงใหญ่แล้ว ” อูฮยอนขำอึนจีที่กำลังยืนเขินอยู่
“ ถึงจะเป็นแฟนกันแต่พี่จะจูบฉันได้ต่อเมื่อเวลานั้นมาถึงเท่านั้น!! เวลาที่เราสองึชคนมั่นใจว่าเราจะไม่มีวันจากกันไป ” อึนจีพูดทวนอูฮยอน
“ อึนจีบอกพี่เป็นรอบที่ 100แล้วนะ! พี่จะจูบอึนจีได้ไง แค่ได้กอดพี่ก็ดีใจมากแล้ว งั้นพี่กลับบ้านนะ บ้านพี่ไกลม๊าก~ อยู่หลังถัดไปนี้เอง ” อูฮยอนพูด
“ ไกลมากเลยค่ะ ฝันดีนะค่ะ ” อึนจีพูดจบอูฮยอนก็เดินกลับไป แต่ก็ไม่วายหันมามองอึนจีเป็นระยะๆ ทำเอาตัวเองสะดุดเกือบล้มหน้าทิ้มลงกับพื้น เมื่ออูฮยอนเข้าบ้านไปอึนจีก็เดินกลับเข้าบ้านไปในที่สุด
วันต่อมา
//เอี๊ยด//
เสียงแบรกของรถจักยานยนต์ของอูฮยอนดังขึ้นอยู่ที่หน้าบ้านของอึนจี
“ โอ้ว!! สาวน้อยที่ไหนมาเดินเนแถวนี้กันนะ ” อูฮยอนถอดหมวกออกก่อนจะพูดขึ้น พลางส่องสายตาไปที่ร่างของอึนจี
“ มองอย่างนี้เดี๋ยวก็สกายคลิกใส่หรอกค่ะ!! มองได้มองไปอย่าไปมองให้สาวที่ไหนแล้วกัน!! ” อึนจีพูด
“ คร๊าบบ~ แม่หญิงของผม ” อูฮยอนพูดก่อนก่อนจะหัวเราะออกมา
หลังจากนั้น 25 นาที
“ ไม่อยากจากกันเลย ” อูฮยอนรับหมวกมาจากอึนจีก่อนจะพูดด้วยท่าทางเบื่อโลก
“ ไม่ต้องมาเลยนะพี่อูฮยอน! ไปทำงานได้แล้วค่ะ ช้าเดี๋ยรถติดนะ ” อึนจีพูด
“ ไม่อยากไปทำงานเลย! อยากอยู่กันอึนจีทั้งวัน ” อูฮยอนพูด
“ ไปทำงานนะค่ะ เดี๋ยวเที่ยงนี้ฉันไปหา ” อึนจีพูด
“ ก็ได้จ๊ะ! งั้นพี่ไปน่ะ ” อูฮยอนยิ้มมาก่อนจะขี่ต่อไป
อึนจีมองหลังอูฮยอนที่พึ่งขุบไปสักพัก จึงเดินไปเปิดประตูร้าน
“ มาคุยกันหน่อย ” ในระหว่างที่อึนจีกำลังก้มหน้าก้มตาหากุญแจร้านก็มีมือมาดึงแขนอึนจี
“ ปล่อยนะ! ” อึนจีรีบสะบัดทิ้งทำให้เธอมองเห็นหน้าของเขาอย่างชัดเจน
“ เดี๋ยวนี้พูดกับพี่อย่างนี้แล้วเหรอ? ” โฮย่า อดีตแฟนของอึนจีพูด
“ พ...พี่โอย่า ” อึนจีพูดด้วยสีหน้าซีดเซียว
“ ใช่พี่เอง!! ทำไม! มีบ้านใหม่! มีร้านเป็นของตัวเองแล้วจะลืมคนอย่างพี่งั้นเหรอ?! ” โฮย่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ กลับไปนะค่ะ!! ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับพี่!! ” อึนจีพูดจบก็ผ่านไป
“ เดี๋ยว!! ” โฮย่าคว้าแขนของออึนจีไว้
“ ปล่อยนะ!! ” อึนจีพยายามสะบัดแขนออก
“ ได้คนใหม่จะลืมคนเก่าอย่างพี่งั้นเหรอ? มันก็เป็นแค่ของคั้นเวลาเท่านั้นแหล่ะ!! ” โฮย่าพูด
“ ไม่!! พี่ – อูฮยอน!..คือคนที่ ฉัน - รัก - ที่ - สุด! ” อึนจีสะกดออกมาอย่างชัดเจนทำให้โฮย่าเคืองนิดๆและบีบแขนของอึนจีแรงขึ้น
“ มันให้อะไรล่ะ!! ถึงได้ลืมพี่ได้หมดใจอย่างนี้?! ” โฮย่าถามมา
“ พี่เขาให้ความเชื่อใจ! ความมั่นใจ! และความรักที่ฉันไม่เคยไดรับมาก่อนไงค่ะ! ไม่เคยได้รับมาเลยในชีวิต!! ” อึนจีพูดกลับไป
“ ได้!! พี่จะปล่อยเธอก็ได้!! แต่จำเอาไว้เธอจะไม่มีวันมีคามสุขกับมันแน่!! เพราะพี่จะทำทุกทางให้เธอกลับมาเป็นของพี่ ” โฮย่าพูดก่อนจะหันหลังกลับไป
“ เดี๋ยว!! พี่จะกลับมาอีกทำไมค่ะ!! ฉันไม่ต้องการคำตอบพี่วันนี้หรอกนะ! แต่พี่อย่ามายุ่งกับฉันและพี่อูฮยอนเลยนะค่ะ ให้เราด้รักกันดีๆเถอะ ” โฮย่าหยุดฟังอึนจีสักพักก่อนจะเดินต่อไป
“ ฉันขอร้องจริงๆนะค่ะพี่โอย่าอย่าทำลายความรักของเราเลย ” อึนจีพูดพลางยกมือขึ้นมามองแหวนที่อูฮยอนมอบให้
“ จิเอ!! ” เสีงโฮย่าตะโกนอยู่ที่หน้าร้านของจิเอ
“ พี่โฮย่า!! มาทำไมค่ะ ” รีบวิ่งมาดู
“ ไปกับพี่!! ” โฮย่าไม่ตอบอะไรทั้งนั้น คว้ามือของจิเอมา เพื่อจะลากเธอขึ้นรถ
“ เดี๋ยวค่ะ!! จะพาฉันไปไหนค่ะ ” จิเอถามขึ้น
“ ไม่ต้องถามอะไรมาก นั่งอยู่เฉยๆเดี๋ยวก็รู้เอง ” โอย่ารีบขับรถออกไปอย่างเร็วโดยไม่พูดอะไร
เวลาต่อมา
“ พี่พาฉันมาที่นี้ทำไมค่ะ ” จิเอถามขึ้นเมื่อรถของโฮย่ามาหยุดอยู่ที่หน้าโครงการก่อสร้างบ้าน ที่คนงานกำลังก่อสร้างอย่างขยันขันแข็ง
“ ลงไปและหาคนคุมงาน ” โฮย่าสั่งจิเอ
“ ท...ทำไมค่ะ ” จิเอถาม
“ ไปยั่วมัน ” จิเอถึงกับตาเบิกกว้างกับคำตอบของโฮย่า
“ พ...พี่ว่าอะไรนะค่ะ! ” จิเอยังตกใจไม่หาย
“ ใช่!! ลงจากรถไปซะ!! ” โฮย่าพูดพลางหันมามองหน้าจิเอทำให้เธอหวาดกลัวและลงจากรถไป
“ โครงการก่อสร้างบ้านพักคนชรา ควบคุมงานโดยบริษัท ABC จำกัด ผู้ควบคุมงาน นัม อูฮยอน สถาปนิกที่มีชื่อเสียงด้านการควบคุมงานก่อสร้าง และพนักงานดีเด่นของบริษัท ... คงจะเป็นคนนี้สินะที่พี่โฮย่าสั่ง ” จิเออ่านป้ายด้านหน้าก่อนจะเดินเข้าไป
“ คุณผู้หญิงมาหาใครครับ ” คนงานคนหนึ่งถามขึ้น
“ ฉันมาหาสถาปนิกที่ชื่อนัม อูฮยอน ค่ะ ” จิเอตอบไป
“ อ๋อ! คุณอูฮยอน งั้นเดี๋ยวผมไปตามมาให้นะครับ ” เขาพูดก่อนจะเดินไป
“ มาเร็วจังอึนจี..... ส...สวัสดีครับ ” จากท่าทางที่ร่าเริงของอูฮยอนก็ต้องเปลี่ยนไปเพราะผู้หญิงที่มาหาเขานั้นไม่ใช่แฟนสาวของเขา
“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจิเอค่ะ ” จิเอโค้งคำนับอูฮยอนด้วยความใสซื่อ
“ ครับ! มีอะไรกับผมเหรอครับ ” อูฮยอนถามขึ้น
“ คือฉัน.... คือว่า... ”
“ พี่อู.....ฮยอน ” อึนจีเดินมาพอดีทำให้คำพูดของจิเอต้องหยุดไป
“ อ่าว! อึนจี! มาแล้วเหรอ? คิดถึงแทบแย่ ” อูฮยอนรีบเดินเข้าไปกอดแฟนสาวของเขา
“ ว่าแต่....ใครเหรอค่ะ ” อึนจีถาม
“ ไม่รู้สิ! ว่าแต่เมื่อกี้คุณจะพูดว่าอะไรนะครับ ” อูฮยอนตอบอึนจีก่อนจะหันมาถามจิเอ
“ อ๋อ! เปล่าค่ะ ฉันแค่จะถามว่าแถวนี้มีร้านขายดอกไม้บ้างไหมนะค่ะ ” จิเอที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเปลี่ยนเรื่องอื่น
“ อ๋อ! แถวนี้มีร้านของฉันแค่ร้านเดียวค่ะ เปิดอีกทีก็ตอนบ่ายน่ะค่ะ คุณทานอะไรกับพวกเราก่อนไหมค่ะจะได้ไปพร้อมกัน ” อึนจีอธิบาย
“ อ๋อ!! ม..ไม่เป็นไรค่ะ พอดีฉันรีบน่ะค่ะ งั้นไม่กวนนะค่ะ ” จิเอรีบปฏิเสธก่อนจะเดินกลับไป
“ ทานอะไรก่อนค่ะพี่อูฮยอน ” อึนจีพูดก่อนที่ทั้งสองจะเดินกลับเข้าไปด้านใน
“ ฉันขอโทษค่ะพี่โฮย่า ” จิเอที่เดินมาถึงรถก็รีบขอโทษโฮย่าทันที
“ แค่นี้ก็ทำไม่ได้!!! ” โฮย่าโมโหตะคอกใส่จิเอ
“ ก็เขามีแฟนแล้วนิค่ะ! ฮือๆ ” T^T จิเอพูดพลางร้องไห้
“ มีแฟนแล้วไง!! ทำให้มันเลิกกันไปสิ!! แล้วไม่ต้องมาร้องไห้ด้วย!! ” โฮย่ายังคงตำหนิจิเอต่อไป
“ งั้นฉันเดินกลับบ้านเองก็ได้ค่ะ! ถ้ามันจะทำให้พี่โฮย่าสบายใจ ” จิเอพูดพลางทำท่าจะเปิดประตูรถ
“ ไม่ต้อง!! ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น! ” โฮย่ารีบห้ามเอาไว้
“ ฉันมันไม่เอาไหน!! ช่วยอะไรพี่โฮย่าได้เลย!! ฉันสำควรโดนลงโทษจริงๆค่ะ ” จิเอพูโทษตัวเอง
“ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ” โฮย่าที่เป็นโรคแพ้น้ำตาขั้นรุนแรงเริ่มอารมณ์เย็นลง
“ ฮือๆ แต่ฉันไม่เอาไหนจริงๆนะค่ะ พี่โฮย่าจะทิ้งฉันไว้กับพี่แอลก็ได้นะค่ะเพื่อเป็นการลงโทษ ” จิเอยังคงร้องไห้ต่อไป
“ จะไปอยู่ที่กันดารอย่างนั้นได้ยังไง ถึงแม้จะอยู่ใกล้ทะเลบรรยากาศดี แต่ไม่คนใช้สักคน เช็ดน้ำตาซะเดี๋ยวพี่จะพาเธอไปส่งที่บ้าน ” โฮย่าพูดพลางยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนสีม่วงไปให้เธอ
“ ฉันทนได้ค่ะ ถ้าพี่โฮย่าจะให้อภัยฉัน ” จิเอยังคงพูดต่อไป
“ เอาๆ! จะไปก็ไปฉันไม่ห้ามเธอล่ะ ” โฮย่าพูดจบก็ขับรถออกไป
มาอัพให้จบแล้วจ้า ^ ^
เดี๋ยวตอนหน้า สุดหล่อที่รอคอยจะออกมาแล้ว
เตรียมใจรับความน่ารักต่อจ้าา า
ความคิดเห็น