คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 13 : ลี นานา *100%
พอดีว่าไรเตอรืชอบอ่ะ เลยเอามาลงเฉยๆ -,.-
-13-
ลี นานา
ตอนนี้ฉันกลับมาบ้านตัวเองแล้วล่ะ พอก้าวเท้าเข้าบ้านก็เจอทั้ง พ่อ แม่ และไอ้กัสนั่งกันอยู่อย่างพร้อมหน้ากันเลยเชียว นัดกันมาสถาปนาอะไรกันหรือเปล่านะ-_-; อืม...ช่างเถอะ ครอบครัวสุขสันต์นี่เน๊อะ แต่วันนี้ฉันคงเข้าไปร่วมสุขสันต์ไม่ได้เพราะไม่มีอารมณ์จะร่วม นี่ฉันเป็นอะไรไปน่ะงงกับตัวเองจัง = =;
หลังจากที่ออกไปข้างนอกกับอีสเตอร์มาและก่อนจะกลับฉันก็เจอกับ ‘ลี นานา’ หรือ ‘นานา’ นานาเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี แม่ของเธอเป็นคนเกาหลีส่วนพ่อเป็นคนไทย ที่บ้านของเธอทำธุรกิจส่งออกเครื่องสำอาง และเธอก็เพิ่งจะย้ายจากเกาลีมาอยู่ที่ไทยได้ไม่นานมานี้เอง...สงสัยใช่มั้ยล่ะว่าทำไมฉันถึงรู้ลึกรู้จริงเรื่องนานาถึงขนาดนี้...เพราะว่าตอนที่อีสเตอร์ขับรถมาส่งฉันที่บ้านเขาเล่าให้ฉันฟังเล่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับนานาเลยล่ะ... และตอนนั้นตอนที่นานาแนะนำตัวว่าเป็นแฟนเก่าของอีสเตอร์ ทำไมไม่รู้พอได้ยินแบบเธอพูดแบบนั้นแล้วมันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ มันรู้สึกโหวงๆ เหวงๆ ในอกยังไงไม่รู้สิ...อ๊ะ! นี่หรือว่าฉัน...
บ้าน่า...ฉันจะไปรู้สึกแบบนั้นได้ไงล่ะฉันไม่ได้ ชะ..OxO
กรี๊ดดด >.< ไม่ได้นะน้ำแข็งห้ามพูด พูดไม่ได้ๆๆๆ (>.< ) ( >.<)
แต่ถ้าเอามาวิเคราะห์ดูแล้วฉันก็อาจจะ...
อาจจะ...
อาจจะ...
ชะ...ชอบ..
ไม่นะม่ายยยยยย=[]=
ฉันไม่ได้ชอบหมอนั้นซะหน่อย! =^=
“มีพายข้าวโพยอยู่ในครัวอะ กัสซื้อมาจะ...เฮ้ยพี่! กำแพงระวัง!..O_o”
ปึ้ง!!!
“อู๊ยยย! เจ๊บบบบ =[]= ไอ้กัสทำไมแกไม่บอกฉัน!”
“กัสบอกไปแล้วเหอะ พี่ได้ยินรึเปล่าน่ะ-_-;”
ถ้าได้ยินฉันก็คงไม่เดินชนหรอกไอ้น้องบ้า=O=^^
ตอนนี้ในหัวของฉันกำลังปั่นป่วนไปหมดทำอะไรก็ดูเหมือนจะเลื้อนลอยไปซะทุกอย่าง จิตใจก็งุ้นง่านมากกกก อ่ะขอบอก นี่ฉันเป็นอัลไล๊ลลลลลล /(>O<)\
พอขึ้นมาถึงห้องฉันจัดการกับตัวเองโดยการอาบน้ำชะล้างสิ่งรบกวนจิตใจออกไปให้หมด พออาบน้ำเสร็จฉันก็ออกมาสูดอากาศอยู่ที่ระเบียงหน้าห้อง
ว๊าววว วันนี้ดาวเต็มฟ้าเลย สวยจัง มันทำให้ฉันนึกถึงเพลงนี้เลยนะเนี้ย อะไรนะที่ร้องว่า...
คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการเป็นหน้าเธอ...
เป็นหน้าเธอ...
เป็นหน้า...
พะ...พอเถอะ! ทำไมฉันทำเหมือนตัวเองเป็นสาวน้อยวัยใสที่เหมือนกับว่ากำลังมีความรักแรกแย้มผริบานโลกสดใสกลายเป็นสีชมพูแบบนั้นล่ะ =O=;;
“โว้ยยย ยัยน้ำแข็งเธอเป็นอารายยยย /(>_<)\”
ฉันยืนทึ้งหัวตัวเองเหมือนคนบ้าอยู่หน้าระเบียงห้องของตัวเอง โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นคนที่ยืนอยู่ระเบียงบ้านข้างๆ ที่กำลังยืนกลั้นขำอยู่เลย
ฉันมองไปที่พี่โรมที่ตอนนี้กำลังกลั้นหัวเราะอย่างสุดขีด พี่โรมตอนนี้อยู่ในชุดนอนสบายๆ ในมือมีหนังสือเล่นหนาอยู่หนึ่งเล่ม สงสัยจะมานั่งรับลมอ่านหนังสือหน้าระเบียงล่ะมั้ง แต่ก็ดันมาเจอคนบ้ายืนทึ้งหัวตัวเองอยู่...นั่นก็คือฉันไงล่ะ -_-^
“นั้นเราเป็นอะไรน่ะ พี่เห็นยืนทำท่าแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว”
“อะ..เอ่อ ไม่มีไรค่ะพี่โรมน้ำแข็งแค่เกาหัวตัวเองเล่นน่ะ^^;;”
“อย่างนั้นหรอกหรอ...”
พี่โรมพูดเหมือนไม่เชื่อที่ฉันบอกไป แน่ล่ะใครจะไปเชื่อกัน - -; เกาหัวเล่นเนี้ยนะ คิดได้เน๊อะ! -_-^^
“น้ำแข็งพรุ่งนี้ว่างมั้ย”
อยู่ๆ พี่โรมก็ถามขึ้นมาหลังจากที่ฉันและเขาเงียบไปได้ซักพัก
พรุ่งนี้หรอ...
“ว่างค่ะ พี่โรมมีอะไรหรือเปล่า?”
“คือพี่ได้บัตรเข้าชมพิพิธภัณฑ์ศิลปะมาสองใบน่ะ ชวนไอ้เอสไปมันก็บอกว่าจะไปเที่ยวกับแฟนพี่ก็เลย...”
“มาชวนน้ำแข็ง... นี่ฉันเป็นตัวเลือกสุดท้ายของพี่ใช่มั้ยเนี้ย” ฉันพูดติดตลกและถามต่อไปอีกเพราะเห็นพี่โรมทำหน้าแปลกๆ”กี่โมงหรอคะ จะได้เตรียมตั้งนาฬิกาปลุกไว้”
“ประมาณ 9โมงเช้าเดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้านจะได้ไปบอกคุณป้าด้วยไง”
“ค่ะๆ พี่โรม ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะคะ ”
“ครับ ฝันดีนะน้ำแข็ง”
หลังจากที่พี่โรมบอกฝันดีฉันเขาก็รีบเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไปเลย ฉันที่ตอนนี้ยุงเริ่มตอมก็ต้องเดินเขาห้องบ้างแล้ว ถ้าให้เลือกระหว่างยุงกับเสือ ฉันขอเลือกเสือนะ- -; ตอนนี้จิตใจฉันสงบลงไปหน่อยนึงแล้วล่ะ ไม่ค่อยฟุ้งซ้านแล้ว(มั้ง)
พอปิดหน้าต่างอะไรเสร็จสับเรียบร้อยฉันก็เตรียมเข้านอน แต่ก่อนจะนอนก็ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์มาตั้งนาฬิกาปลุก กี่โมงดีน้าเอาเป็น..
ติ๊ดๆ..
ขณะที่ฉันกำลังจะกดปลดล็อคหน้าจอโทรศัพท์ก็มีคนโดทรเข้ามาพอดี
‘ไอ้ไข่โรคจิต’
นี่มันเบอร์ของอีสเตอร์นี่ เขาโทรมาหาฉันทำไม-.- (อยากรู้ทำไมไม่รับ-_- : ไรเตอร์) เออ นั่นสิอยากรู้แล้วทำไมรับล่ะ = =?
แต่ฉันยังไม่อยากคุยกับเขาตอนนี้นี่ –O-;;
ติ๊ดๆ..
เสียงโทรศัพท์ของฉันก็กำลังดังต่อไปอย่างบ้าคลั่ง จนนาทีสุดท้ายฉันก็กดรับจนได้ โกรธตัวเอง
จัง=^=
“ฮัลโหล...มี”
(“ทำไมรับช้า”)
เสียงของปลายสายแทรกมาทันที ทั้งๆ ที่ฉันยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ
“ก็รับแล้วนี่ไง นายมีอะไรก็รีบๆ พูดมาเหอะ –O-^”
(“เป็นอะไรไป เมื่อเย็นยังยั่วฉันอยู่เลย”)
ยั่ว ? ยั่วอะไรของนายยยยย=[]=
“ฉะ..ฉันยั่วอะไรนายห๊ะ อย่ามากล่าวหากันนะ”
โอ๊ยยยย คุยกับหมอนนี่แล้วไมเกรนขึ้น -*-
(‘ก็เธอไง จับนั่นจับนี่จนฉัน...’)
จับนั่นจับนี่อารายยยยย =[]=
“จับอะไรของนายยะ อีสเตอร์นาย...=O=”
(“พอๆ..ช่างเถอะ พรุ่งนี้เธอว่างมั้ย”)
อยู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องพูดเฉยเลย อะไรน่ะมาเคลียร์กันก่อนดิ๊ว่าฉันไปจับนั่นจับนี่อะไรของนาย คนไม่รู้เรื่องเค้าเสียหายนะ!-O- (ใครเสียหายกันแน่ฟะ? = = : อีสเตอร์)
แต่เมื่อกี๊เขาถามว่าอะไรนะ พรุ่งนี้ว่างมั้ยหรอ...
พรุ่งนี้ฉันนัดจะไปพิพิธภัณฑ์ศิลปะกับพี่โรมแล้วนี่น่า
“ไม่ว่างอะ-O-”
(“เธอไปไหน”)
“ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยเล่า”
(“ถามว่าไปไหน”)
ดูเหมือนอีสเตอร์จะไม่ฟังที่ฉันพูดไปเลยแม้แต่น้อย เรื่องอะไรฉันต้องบอกกเขาล่ะ
“…”
(“ถ้าไม่บอกฉันจะขับรถไปหาเธอเดี๋ยวนี้ นับหนึ่ง...”)
“บ้าหรอห๊ะ นายจะมาทำไม-_-;”
(“นับสอง...สามเมื่อไหร่เปิดประตูบ้านรอไว้ได้เลย นับ...”)
ขู่หรอ นี่นายขู่ฉันหรอออออออ-^-;;
“หยุดเลยนะ บอกก็ได้พรุ่งนี้ฉันจะไปพิพิธภัณฑ์ศิลปะ”
เฮ้อ~ สุดท้ายฉันก็แพ้หมอนี่จนได้ แพ้ทุกทีเลยด้วย ฮึ๊ย!=^=
(“กี่โมง?”) ถามอยู่นั่นแหละ ขนาดพ่อฉันยังไม่ถามขนาดนี้เลยนะ
“ถามทำไม-_-;”
(“เพราะฉันจะไปกับเธอ!”)
--ต่อ--
@ Art Museum
ทันทีที่มาถึงพิพิธภัณฑ์ศิลปะฉันก็เห็นอีสเตอร์ยืนอยู่หน้าประตูขายบัตรกับผู้หญิงคนหนึ่งฃึ้งมองแค่แว๊บเดียวฉันก็รู้ว่าเป็นใคร...ลี นานา แฟนเก่าของเขาไง
พอพี่โรมเห็นอีสเตอร์ก็เกิดอาการงงงวยถึงขีดสุด ฉันไม่ได้บอกพี่โรมไปหรอกนะว่าอีสเตอร์จะตามมาด้วย เพราะฉันเคาดว่าถ้าบอกไปแล้วมันจะต้องเกิดอะไรบางอย่างขึ้นแน่ๆ และฉันก็ไม่อยากเสี่ยง-_-; เซ้นส์ของฉันมันบอกว่าพี่โรมกับอีสเตอร์เหมือนจะไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ ซึ้งมาจากสาเหตุอะไรฉันก็ไม่อาจทราบ-_- จริงๆ ก็ดูจากตอนนี้ก็ได้มั้ง =O=^ อีสเตอร์กับพี่โรมยืนจ้องกันมาได้ซักพักแล้วล่ะ และในความรู้สึกของฉันเหมือนจะเห็นสายฟ้าดังเปรี๊ยะๆ แล้บมาจากสองคนนี้ด้วยแหละ -_-;
( * -_-) ~~ เปรี๊ยะๆ ~~(-_-* )
“เอ่อ...คือว่า...=O=;;”
ฉันในตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่ยืนอ้ำอึ้งๆ อยู่อย่างนั้น และพอมองไปที่นานาฉันก็เห็นเธอยืนหัวเราะคิดคักอยู่ นั่นเธอหัวเราะอะไรน่ะ - -? หรือว่าจะหัวเราะสองคนนั้น? พอนานารู้ว่าฉันมองเธออยู่เธอก็เดินเข้ามาตรงที่ที่ฉันที่ยืนอยู่
“ตลกเน๊อะ”
“...คะ?-O-”
“สองคนนั้นน่ะ ทำตัวเหมือนเด็กแย่งของเล่นกันเลย...”
พอมาถึงเธอก็พูดอะไรก็ไม่รู้ และฉันก็งงสุดๆ สองคนนั้นทำตัวเหมือนเด็กแย่งของเล่นกันยังไงอ่ะ=O=?
“ยังไงหรอ...” ฉันถามนานาที่กำลังยืนมองสองคนนั้นและหัวเราะคิกอยู่
“นี่เธอไม่รู้อะไรเลยหรอ... เหมือนที่อีสเตอร์เล่าให้ฟังไม่มีผิด ซื้อบื้อจริงๆ”
อ่าว –O- ไหงมาว่าฉันซื้อบื้อล่ะ เธอนี่ยังไงกันนะ -*- แล้วอีสเตอร์ไปเล่าเรื่องฉันให้นานาฟังด้วยหรอ
“ยังจะมาทำหน้างงอีก มาๆ เข้าไปข้างในกัน ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะ”
พอนานาพูดจบเธอก็จับมือฉันไว้หลวมๆและจูงพาเดินเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ ไม่อยากจะบอกเลยว่ามือนานานุ่มมากอย่างกับแก้มเด็กแหนะ=O= และพอเดินเข้ามาข้างในเธอก็โยนกล้องถ่ายรูปของเธอให้ฉันในทันที จึงทำให้ในตอนนี้ฉันได้กลายเป็นช่างกล้องส่วนตัวให้หล่อนแล้วล่ะ= =; จริงๆ มองดูแล้ว นานามี่ทำตัวเหมือนเด็กที่พ่อแม่พามาเที่ยวครั้งแรกเลยนะ เธอเหมือนจะตื่นเต้นกับทุกสิ่งอย่างที่ได้เห็นเลยล่ะ =_=
“ฉันเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก ตั้งแต่เด็กฉันอยู่ที่เกาหลีตลอดคุณพ่อกับคุณแม่ก็ทำงานตลอดเวลาพวกท่านเลยไม่ได้พาฉันออกไปไหนซักเท่าไหร่”
“อย่างนั้นหรอ แต่ทำไมเธอพูดไทยชัดจังเลยทั้งๆ ที่เธอบอกว่าอยู่เกาลีมาตลอด” พอนานาเล่าเรื่องของเธอฉันก็เกิดความสงสัยขึ้นมาว่าทำไมเธอถึงพูดไทยได้คล่องขนาดนี้ทั้งๆ ที่เธอบอกว่าอยู่แต่ที่เกาลีมาตั้งแต่เด็ก
“อ่อ เรื่องนั้นพ่อฉันเป็นคนสอนเพราะพ่อฉันเป็นคนไทย เวลาอยู่ที่นู้นท่านก็พูดภาษาไทยกับฉันแต่แม่ก็พูดแต่ภาษาเกาหลี...”
“…”
“ยังมีอีกคนนึงที่สอนฉันพูดภาษาไทย เขาเป็นลูกของเพื่อนพ่อน่ะฉันกับเด็กคนนี้สนิทกันมากๆ เลยนะเพราะเวลาพ่อกับแม่ทำงานเขาก็จะอยู่เลนเป็นเพื่อนฉันเวลาที่พ่อเขามาที่เกาหลีน่ะ ฉันชอบเขามากๆ เลย...”
นานาเดินไปเล่าไปถึงประวัติของเธอ จริงๆ ฉันก็ไม่ได้ถามนะ-_- แอบคิดนะว่าฉันสนิทกับเธอพอที่เธอจะเล่าเรื่องส่วนตัวของเธอให้ฉันฟังเลยหรอ แต่ก็เอาเถอะ อย่างนี้ก็ดีกว่ามาทำปั้นปึ่งใส่กัน ดีซะอีกฉันกับนานาจะได้สนิทกันเร็วๆ ฉันอยากจะมีเพื่อนเป็นลูกครึ้งบ้างไรบ้างน่ะนะ ฮิ๊ฮิ๊ ^^
“แล้วตอนนี้เด็กผู้ชายคนนั้นยังติดต่อกับเธออยู่มั้ย?”
ฉันเริ่มพูดจาเป็นกันเองกับนานามากขึ้นเพราะดูเหมือนว่าเราก็ดูจะสนิทกันในระดับหนึ่งแล้ว
“ฉันพึ่งจะเจอเขาเมื่อไม่นานมานี้เอง”
นานาพูดพร้อมกับยิ้ม ยิ้มที่ถ้าใครได้เห็นเป็นต้องหัวใจเต้นแรงจนทะลุออกมาข้างนอก(นี่ก็เวอร์ไป-_-^) ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังรู้สึกแปลกๆเลยอ่ะ=__,= นานานี่เธอเป็นผู้หญิงที่ดาเมจฟีโรโมนส์แรงกล้ามากเลยจริงๆ นะ
“แล้วเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ ”
ดูเหมือนว่าฉันจะถามแบบเจาะลึกเข้าไปเรื่อยๆ แล้วนะ อยากรู้เรื่องชาวบ้านมากขนาดนั้นเลยหรอ -___-; แต่นานาเธอก็ยังตอบทุกคำถามของฉันล่ะนะ
“เขาหรอ..เขากำลังจะหมั้นน่ะ ฉันก็แอบตกใจเหมือนกันนะ จริงๆ กลับมาคราวนี้กะจะมาขอรีเทิร์นซะหน่อย... ”
“…”
“แต่ก็ไม่แน่ ถ้ามีการยกเลิกการหมั้นล่ะก็...ฉันอาจจะไปขอเขาคบอีกครั้งก็ได้”
ไม่รู้ทำไมคำพูดของนานามันทำให้ฉันรู้สึกหน้าชาแปลกๆ จิตใจเริ่มกังวลกับอะไรก็ไม่รู้ และเหมือนกับว่าเด็กผู้ชายคนที่เธอพูดถึงในตอนแรกนั้นก็คือ...อีสเตอร์
---ต่อ---
ฉันเดินดูรูปภาพในพิพิธภัณฑ์เรื่อยๆ มาตามทาง โดยมีนานาเดินเป็นเพื่อนด้วย จนถึงตอนนี้ฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่านานาเป็นคนยังไง-_-; ดูจากลักษณะท่าทางของเธอในวันนี้และเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่...
เรื่องมีอยู่ว่า... เมื่อห้านาทีก่อนฉันกับนานาก็เดินคุยนั่นคุยนี่และถ่ายรูปกันตามปกติ แต่จู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาชนนานาเข้าเดินชนแรงมากเลยนะ จนเธอล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นเลยล่ะ-_- ฉันเลยต้องรีบไปดูอาการเธอ แต่พอกำลังจะถามว่าเธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น-O-;; นานายันตัวเองลุกขึ้นจากพื้นแบบไม่แสดงอาการเจ็บปวดใดๆ ออกมาให้เห็นเลย(ฉันแอบช๊อคเบาๆ เหมือนกันนะ-_-;)และเดินไปหาผู้ชายคนที่เดินชนเธอก่อนที่จะ...
‘เพี๊ยะ!!!’
นานาสะบัดฝ่ามือใส่หน้าผู้ชายคนนั้นเต็มๆ =[]= และพูดตบท้ายก่อนจะเดินสะบัดก้นงามๆ ของนาง ออกมาว่า...
‘เดินดูทางหน่อยก็ดีนะ...ไอ้ปลวก!!!’
‘…T[]T’ <<<สีหน้าผู้ชายคนนั้น
‘ปลวกจริงๆ -_- …เราไปกันเถอะ’
หลังจากนั้นนานาก็หันมาเรียกฉันที่กำลังยืนช๊อคกับเหตุการณ์ตรงหน้าให้เดินออกไปจากตรงนั้นโดยทิ้งผู้ชาย(เคราะห์ร้าย)คนนั้นให้ยืนงงปนอึ้งปน...เจ็บ...อยู่คนเดียว(แถวๆนั้นไม่ค่อยมีคนผ่านน่ะ)
บอกได้คำเดียวเลยว่า....
แร๊งงงงงงง!!! =O=;;
ณ จุดๆ นี้ฉันขอสาบานต่อหน้าพิพิธภัณฑ์อันศักดิ์สิทธิ์นี้เลยว่า... ฉันจะไม่มีปากมีเสียงกับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด ไม่มีวัน! –O-^^
กลับมาที่ปัจจุบันกันเถอะ....
ตอนนี้พักเรื่องของนานาไว้ก่อนนะ-_- ประเด็นคือ...จริงๆ ฉันคิดว่าทุกคนคงต้องแอบสงสัยเบาๆ แล้วใช่มั้ยล่ะว่า...
อีสเตอร์กับพี่โรมหายไปไหนกัน-_-;; นั่นสิ..สองคนนั้นเค้าหายไปไหนกันนะ=_=;
ด้วยความที่สงสัยเป็นอย่างมากฉันจึงควัก(ใช้คำว่าควัก)โทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเพื่อที่จะโทรหาพี่โรมแต่ยังไม่ทันได้กดโทรออกก็มีสายเข้ามาพอดี ฉันกดรับทันทีที่เห็นว่าใครเป็นคนโทรมาเพราะว่าฉันกำลังจะโทรหาเขาอยู่พอดี
“ฮัลโหล...พี่โรม”
(“ตอนนี้น้ำแข็งอยู่ไหนน่ะ?”)
“อ่อ ตอนนี้น้ำแข็งอยู่ชั้นสอง ตรงรูปภาพไมเคิล แจ็คสันอะพี่โรม แล้วตอนนี้พี่โรมอยู่ไหนหรอ”
(“พี่อยู่ชั้นสองนี่แหละ...นั่นไง พี่เจอเราแล้ว ยืนอยู่ตรงนั้นนะเดี๋ยวพี่เดินไปหา”)
“ค่ะ งั้นน้ำแข็งวางสายแล้วนะ”
(“ครับๆ”)
ฉันกดดวางสายทันทีที่พี่โรมพูดจบ และยืนยู่ตรงนั้นตามที่พี่โรมสั่งโดยมีนานายืนอยู่ด้วย ฉันเหลือบตาไปเห็นนานากดโทรศัพท์ยิกๆ เหมือนกำลังจะโทรหาใครสักคน
“ฮัลโหล นั่นนายอยู่ไหนน่ะ”
(“…”)
“ฉันอยู่ชั้นสอง ตรงรูปภาพไมเคิล รีบมาเร็วๆ ด้วย...”
(“…”)
“อะไรของนายก็รูปภาพไมเคิลไง ไม่เคิล แจ็กสันน่ะ-*- นายไปไมเคิลไหน…อย่ามาแกล้งโง่น่ะขอร้อง-*-....ไม่รีบมาแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน.... แค่นี้นะ!”
นานากระแทกเสียงในประโยคสุดท้ายและวางสายไปด้วยอารมณ์คุกกรุ่นหน่อยๆ(ฉันเดาว่าอย่างงั้น-_-;)ก่อนที่เธอจะหันหน้ามาหาฉัน
“เดี๋ยวฉันมาแปปนึงนะ ไปเข้าห้องน้ำ”
“อืม ฉันยืนรออยู่แถวๆ นี้แหละ”
พอฟังฉันพูดจบนานากก็พยักหน้าหงึกๆ และเดินตัวปลิวไปเขาห้องน้ำ ฉันสังเกตแล้วนะว่าห้องน้ำชั้นนี้น่ะไม่มี สงสัยเธอต้องลงไปเข้าฉันหนึ่งแล้วล่ะ-_- พอนานาเดินไปได้ซักพัก พี่โรมก็เดินมาหาฉัน แต่ทำไมพี่โรมถึงเดินมาคนเดียว...แล้วอีสเตอร์ล่ะ ฉันจำได้ว่าเหตุการณ์ล่าสุดสองคนนั้นอยู่ด้วกันนี่
“ไง รอนานมั้ย”
“ไม่หรอกค่ะ มีนานาเดินเป็นเพื่อนอยู่ก็เพลินดี”
“นานา...ผู้หญิงคนที่มากับอีสเตอร์น่ะหรอ แล้วไปไหนซะล่ะ”
“เธอไปเข้าห้องน้ำน่ะ... เอ่อ..คือว่า...แล้วอีสเตอร์ไปไหนหรอ ไม่ได้เดินเข้ามาด้วยกันหรอคะ”
ประโยคหลังฉันอ่อมๆ แอ้มๆ ถามพี่โรมไป พี่โรมขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินมาจับมือฉันแล้วพาเดินไปกับเขา
อะไรของพี่โรมน่ะ = =;
“นานายังไม่มาเลยนะพี่โรม รอเธอก่อนสิ เดี๋ยว...”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวหมอนั่นก็มาหาเธอเองแหละ อย่าลืมนะ ว่าสองคนนั้นเค้ามาด้วยกัน เรามากับพี่ ก็ต้องมาเดินกับพี่สิครับ ถูกมั้ย...”
ไม่รอให้ฉันได้ตอบอะไรกลับไปพี่โรมก็กระตุกมือฉันเบาๆ และพาฉันเดินไปกับเขาเรื่อยๆ พี่โรมพาไปดูนั่นดูนี่ พร้อมทั้งอธิบายเกี่ยวกับรูปภาพต่างๆ ที่เราได้ดูกัน บางภาพฉันกับนานาก็ดูผ่านๆ มาแล้วอ่ะนะแต่ไม่ได้อ่านรายละเอียดของภาพ พี่โรมพาฉันเดินมาถึงโซนภาพวาดสามมิติ โซนนี้ฉันกับนานายังไม่ได้มาดู พี่โรมดันหลังฉันให้เข้าไปถ่ายรูปกับไดโนเสาร์ที่พอถ่ายออกมาแล้วเหมือนไดโนเสาร์มันจะงับหัวฉันจริงๆ เลยอ่ะ =O=; อะเมซิ่งสุดๆ ไม่รู้ทำไมวันนี้พี่โรมเหมือนจะยิ้มเยอะเป็นพิเศษ สาวๆ งี้มองเหลียวหลังกันตาไม่กระพริบเลยเชียว แถมฉันยังได้ยินพวกเธอซุบซิบกันด้วยนะอย่างเช่น...
‘นี่เธอ นั่นใช่ดงเฮsjรึเปล่าน่ะ?=_=’
‘นั่นสิหล่อน แต่ฉันว่าตอนเข้ายิ้มเหมือนซูโฮexoมากว่านะ= =’
ก็ประมาณนี้แหละ -_-^
ฉันกับพี่โรมเดินมาถึงรูปวาดรูปหัวใจเหมาะสำหรับให้คู่รักไปถ่ายรูปด้วยกันเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่ามันดูหวานแว๋วแต๋วจ๋ามากอ่ะขอบอก ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะมักกับสีชมพูมากเท่าไหร่-_-;
“น้ำแข็งไปถ่ายรูปกันมั้ย”
“ถ่ายรูปกับ..’ไอ้นั่น’ หรอคะ?” ฉันพูดพรางเอานิ้วชี้ไปที่รูปภาพหัวใจตรงนั้น มันตั้งซะเด่นสง่าเหมือนรอให้คนไปถ่ายรูปกับมันเลยล่ะ - -* (ก็ใช่อะดิ-*-:ไรเตอร์)“แต่มันไว้สำหรับคู่รักไม่ใช่หรอคะ”
พี่โรมไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเดินมาจับมือฉันให้เดินไปตรงรูปนั้น ที่เพิ่งจะมีคู่รักคู่หนึ่งเดินออกไป และสะกิดคนแถวๆ นั้นพร้อมกับส่งกล้องให้
“ขอโทษครับ ช่วยถ่ายรูปให้หน่อย”
“อ่อ ได้ค่ะๆ”
ผู้หญิงคนนั้นรับกล้องจากมือพี่โรมไป พร้อมกับบอกให้ฉันกับพี่โรมไปยืนประจำที่
“อ่า..มองกล้องนะ 1...”
“^^” <<พี่โรม
“^^;;” <<ฉัน
“ชิดๆ กันหน่อยค่ะ...น้องผู้หญิงขยับเข้าไปใกล้ๆ แฟนสิคะ”
แฟน ?! O_O นี่เธอเข้าใจว่าฉันกับพี่โรมเป็นแฟนกัน ดูยังไงฟะ -.-
ฉันเขยิบเข้าไปใกล้พี่โรมอีกนิดนึงผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่พอใจอีก อะไรกัน นี่หล่อนจะมาอะไรกันนักกันหนายะ เขาแค่ให้ถ่ายรูปให้เฉยๆ หรอก มาส่งนู้ส้งนี่อยู่นั่น มายืนแทนฉันมั้ยล่ะแล้วจะได้รู้ว่ามันรู้สึกยังไง -*- ฉันยืนใกล้ตัวพี่โรมจนจะมีลูกด้วยกันอยู่แล้วนะ -_-;
“จะถ่ายแล้วนะคะ ...หนึ่ง สอง สะ...”
“ขอโทษครับเดี๋ยวผมถ่ายรูปให้พวกเขาเองดีกว่า ขอบคุณนะครับ...”
“-O-; …อ้อ ค่ะๆ เชิญ”
ผู้หญิงคนนั้นยื้นกล้องให้กับชายผู้มาใหม่(?)ย่างว่องไว และก็รีบจ้ำออกจากตรงนี้ไปทันที
เหลือก็แต่...
“ยืนใกล้กันขนาดนั้นไม่กลัวท้องหรอ ห่างๆ กันหน่อยก็ได้มั้ง...”
“…”
“…ของของใคร ใครก็หวง...เธอทำให้ฉันหึงนะรู้มั้ย”
---100%----
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วค่า~ 100% ขอโทษที่มาช้านะคะ >_<
**มาว่าเรื่องนิยายกันดีกว่า....
เอาแล้วล่ะ ใครกันที่โผล่มาปั่นพี่โรมกับหนู่น้ำแข็งครึ้งหลังกัน
ไรท์เดาว่าทุกคนก็น่าจะรู้นะว่าใคร
...ตอนหน้าหนูอีสเตอร์ ‘หึงโหด’ แล้วล่ะค่ะ-,.- หนูน้ำแข็งน้อยๆ จะรับมือไหวมั้ยโปรดติดตามกันนะคะ
สุดท้ายนี้อย่าลืมเม้นๆ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยน้า~
ถ้ายังไงก็ช่วย เม้นๆ โหวตๆ ให้ไรเตอร์ด้วยน้า~~
ถ้าเม้นเยอะๆ ยาวๆ จะอัพแบบ(โครต)เร็ว!เลยเอ้า!!!
:) Shalunla
ความคิดเห็น