ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [bap x you] Coffee Shop MyBaby กระต่ายที่รักไม่รักไม่ได้แล้ว

    ลำดับตอนที่ #7 : Bap Coffee Shop MyBaby : 5

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 195
      0
      7 ก.ค. 56








    ขออัพข่าว bap บ้างอะไรบ้างงง

    {Twitter update 130705}
    "@ZELO96: Let's be Warrior in front of ticket war!! "//เราไปเป็นนักรบในสงครามการจองบัตรกันเถอะฮะ...!!!!!!! ‎#มาชงเราไปรบทำไม ><«« หลงใหลผู้ชายในชุดนร ค่ะ


    และมาต่อที่นิยายเลย~~~~~~~~~~~~~~~



    บทที่  5

    (Zelo Talk)

     

     

         “เซโล่ๆ” เอ๊ะเสียงนี้มัน...ใช่หรือเปล่านะ
         “ตื่นซักทีสิ น้องรักของพี่” และต่อมาต้องใช่แน่ๆ
         ผมลืมตาขึ้นช้าๆก็เห็นนาอึนยื่นหน้ามองผมใกล้มาก ตอนนั้นแทนที่ผมจะตกใจ ตอนนั่น...เป็นแค่ความคิดที่ผมคิดไว้ ตอนนี้ผมขยายตัวไม่ได้เลย ปวดเหมื่อยไปหมดเลยแหะ
         “เซโล่ ฮึก....ฮือ...........” นาอึนโพยเข้ามากอดผมและพึมพำออกมา “ฉันนึกว่านายจะตายแล้วซะอีก ขอโทษนะ ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย ถ้าไม่นายไม่อยู่ แล้วฉันจะอยู่กับใคร ฮือ.............” นาอึนกอดผมแน่น แต่ผมได้แต่นั่งนิ่ง ทำไม....ร่างกายมันไม่ทำตามที่ผมสั่งเลยนะ
         “ขอโทษนะค่ะ” อยู่ดีๆมีนางพยาบาลเดินเข้ามาคนหนี่ง “ดิฉันขอให้ท่านที่มาเยี่ยมผู้ป่วยออกไปรอข้างนอกซักพักได้มั้ยค่ะ ดิฉันจะตรวจร่างกายเค้าซักหน่อย” นาอึกลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาและพยักหน้าช้าๆและก็เดินไป ตามด้วยฮิมชานฮยองที่ทำหน้าเศร้าไม่แพ้กัน
         เพราะผมกินกาแฟไปแค่นี้ทำให้ผมเป็นขนาดนี้เลยเหรอ เพราะเหตุนี้หรือเปล่าฮิมชานฮยองไม่ใข่ผมกินกาแฟ ผมกินไปแค่จิบเดียวไปถึงขนาดนี้ ร่างกายผมชาไปหมด ปวดเหมื่อยไปหมด เพราะกาแฟแค่นี้น่ะเหรอ ทำไมกัน....................




          

     

    [Naeun Talk]

     

     

         “นี่มันหมายความยังไงฮิมชานโอป้า!!! เพราะเหตุนี้เหรอ พี่ถึงไม่ใช่เซโล่กินกาแฟน่ะ” ฉันถามฮิมชานโอป้าอย่างจริงจัง ทำไมฉันถึงรู้สึกเป็นห่วงเค้าขนาดนี้เลยนะ
         “นั่นก็ถูกอยู่ส่วนหนึ่งล่ะนะ” ฮิมชานโอป้าตอบช้าๆ ทำไมต้องตอบแบบนั้นด้วยล่ะ
         “หนูว่าที่เซโล่เพราะไม่ใช่กาแฟ บอกมาสิ เป็นเพราะอย่างอื่นใช่มั้ย”
         “เค้าเป็นเพราะกาแฟจริงๆ.............นาอึน เชื่อเถอะ”
         “ทำไมล่ะ ทำไมเค้าถึงกินกาแฟไม่ได้
    !!! แล้วนี่เค้าเป็นอะไร ถึงเป็นแบบนี้” ฉันถามสีหน้าจริงจังกว่าเดิม
         “จุนฮงน่ะ เค้ากินกาแฟไม่ได้มานานแล้ว อาจจะเป็นเพราะในร่างกายเค้าไม่สามารถรับสารกาแฟอีนได้ พอได้รับสารแบบนั้นแล้ว เซโล่เลยเป็นแบบบนี้ แทนที่จะทำให้นอนไม่หลับ แต่กลับให้ผลทางตรงกันข้าม................” ฮิมชานโอป้าเว้นช่วงในการพูด ทำไมล่ะ มันต้องมีเรื่องไม่ดีต่อจากนี้แน่ๆ
         “ตรงกันข้าม............ตรงกันข้ามยังไงล่ะค่ะ ฮึก............” น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาทีล่ะนิด
         “ให้เผลทางตรงข้ามยังไงน่ะเหรอ มันทำให้เซโล่หลับไปและพอพื้นขึ้นมาร่างกายก็จะชา ปวดเหมื่อยไปทั้งตัว อาจจะขยับไม่ได้ หรือเดินไม่ได้เลยก็ได้ นี่จุนฮงแค่จิบไปแค่นิดเดียวเป็นถึงขนาดนี้ แค่เดินไม่ได้นะ
    !!! ถ้า..........จุนฮงกินไปทั้งล่ะ ไม่หนักกว่านี้เหรอ”

         “หนักกว่านี้.......หมายความว่าเซโล่จะ.............” ฉันน้ำตาไหลออกมาไม่เป็นท่า......
         “ใช่....งงเค้าอาจจะเป็นเจ้าชายนินทาไปตลอดกาล หรือ............ถ้าพื้นขึ้นมา จุนฮง.......งก็อาจจะ เดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต” ห่ะ................แค่คำพูดแค่นั้น สามารถทำให้ฉันอึ้งได้เพียงชั่วครู่....มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย ไม่จริง
         “และทำไม...............ทำไม
    !!! ทำไมฮิมชานโอป้า!!! ต้องให้เซโล่กินกาแฟด้วยเล่า” แค่คำถามของฉันออกไปแค่นั้น ก็ทำให้ฮิมชานโอป้าจุกไปชั่วขณะ...............
         “ก็โอป้าไม่นึกว่าจุนฮงจะกินกาแฟได้ ก็เห็นพ่อแม่บอกว่าจุนฮงกินไม่ได้ และก็ไม่รู้ด้วยว่ามันจะเป็นร้ายแรงขนาดนี้ หมอก็พึ่งบอกมาด้วย โอป้าก็พึ่งรู้.................และก็มาบอกนาอึนต่อ..............” ฮิมชานโอป้าน้ำตาไหลออกมาทีล่ะนิดและก็พูดต่อออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “โอป้า.............ก็......ขาดจุนฮง........ไปไม่ได้เหมือนนาอึนนั่นล่ะ ฮึก..........”
         ตอนนั้นฮิมชานโอป้าโพยเข้ามากอดฉันแน่นและก็ร้องไห้ออกมาแบบเด็กๆ ฉันก็เช่นกันด้วยควาใมที่ไม่ขาดขาดเค้าไป พี่ฮิมชานร้องไห้ระบายความในใจออกมาทั้งหมด จนทำให้ฉันรู้ว่าโอป้าคนนี้ของเซโล่เค้าก็มีนิสัยเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่แพ้ไม่จากเลย เช่นกัน
         “ห้ามบอกเค้าเด็ดขาดนะ ไม่งั้นเค้าอาจจะคิดฆ่าตัวตายได้ ฮึก.....” ฮิมชานโอป้าพูดออกมา ฉันทำได้แค่พยักหน้าออกมา

    ต่อไปนี้ฉันจะอยู่ข้างเซโล่ตลอดไป

    จะลืมเรื่องแดฮยอนให้หมด

    จะแคร์แต่เค้า ดูแลแต่เค้า

    ไม่ทิ้งเค้าให้หายไปจากฉัน

    เพราะชีวิตนี้.......ถ้าฉันขาดเค้าไป ฉันคงอยู่ไม่ได้จริงๆ..................

    ก๊อก
    !!!! เสียงไม้งั้นเหรอ ฉันรีบคลายฮิมชานโอป้าและหันหน้าไปทางต้นเสียงและก็เห็น................
    ไม่นะ ไม่จริง เซโล่เค้าได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้ว

    ไม่จริงใช่มั้ย

    “เซโล่.............” แค่ฉันพูดเอื้อนเอ่ยคำพูดนั้นออกมา คำพูดทุกอย่างที่จะพูดออกมาก็หายไปหมด เพราเห็นสีหน้าที่ช็อกมาของเซโล่แค่นั้น

     

    2 ชั่วใงก่อนที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น.............

     

     

     

    [Zelo Talk]



        

        หลังจากที่ผมให้นางพยาบาลคนที่เข้ามานั้นตรวจสุขภาพเสร็จ เธอก็บอกผมว่าปกติดี พอผมถามว่าออกไปเดินเล่นได้ แต่เธอกับบอดกว่าต้องเอามาค้ำไปด้วยทำไมกันนะ สงสัยจัง แต่สุดท้ายผมก็เอามาค้ำตัวผมจนได้ แต่มันก็สมควรเอามาอยู่หรอกนะ เพราะตอนนี้ร่างกายผมไม่ไหวจะเคลียรจริงๆล่ะนะ เหมื่อย ปวด ชาไปหมด ขยับไปไหนมาได้จริงๆล่ะนะ
         พอผมเดินเล่นมาได้ซักพักก็.........................
         “นี่มันหมายความยังไงฮิมชานโอป้า
    !!! เพราะเหตุนี้เหรอ พี่ถึงไม่ใช่เซโล่กินกาแฟน่ะ” เสียงนาอีนงั้นเหรอ ผมเลยแอบอยู่ตรงกำแพงและชะโงกหน้าออกมาดู เห็นฮิมชานฮยองกับนาอึนคุยกันอยู่ กาแฟงั้นเหรอ...................
         “นั่นก็ถูกอยู่ส่วนหนึ่งล่ะนะ” เพราะเหตุนี้งั้นเหรอ พี่ถึงห้าม ทำไมกัน....
         “หนูว่าที่เซโล่เพราะไม่ใช่กาแฟ บอกมาสิ เป็นเพราะอย่างอื่นใช่มั้ย” มันยังไงกันแน่
         “เค้าเป็นเพราะกาแฟจริงๆ.............นาอึน เชื่อเถอะ” เพราะกาแฟ กาแฟทำไม ยังกันแน่ ผมเริ่มสับสนแล้วนะ
         “ทำไมล่ะ ทำไมเค้าถึงกินกาแฟไม่ได้
    !!! แล้วนี่เค้าเป็นอะไร ถึงเป็นแบบนี้” นาอึน............... ผมยืนก้มหน้าอยู่แบบนั้น คงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องแอบฟังมากกว่าออกไปสินะ
         “จุนฮงน่ะ เค้ากินกาแฟไม่ได้มานานแล้ว อาจจะเป็นเพราะในร่างกายเค้าไม่สามารถรับสารกาแฟอีนได้ พอได้รับสารแบบนั้นแล้ว เซโล่เลยเป็นแบบนี้ แทนที่จะทำให้นอนไม่หลับ แต่กลับให้ผลทางตรงกันข้าม................” เว้นช่วงในการพูด ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ ผมยืนกดดันตัวเองอยู่ต่อไป
         “ตรงกันข้าม............ตรงกันข้ามยังไงล่ะค่ะ ฮึก............” นาอึน............เธอร้องไห้เพราะผม...ผมได้แต่แอบยืนมองอยู่แบบนั้น อยากเข้าไปซับน้ำตาเธอจริงๆ ให้ตายเหอะ
    !!!!
         “ให้ผลทางตรงข้ามยังไงน่ะเหรอ มันทำให้เซโล่หลับไปและพอพื้นขึ้นมาร่างกายก็จะชา ปวดเหมื่อยไปทั้งตัว อาจจะขยับไม่ได้ หรือเดินไม่ได้เลยก็ได้ นี่จุนฮงแค่จิบไปแค่นิดเดียวเป็นถึงขนาดนี้ แค่เดินไม่ได้นะ!!! ถ้า..........จุนฮงกินไปทั้งล่ะ ไม่หนักกว่านี้เหรอ” ห่ะ หมายความยังไงกัน ผมรีบเรียงเรื่องไม่ถูกแล้วนะ กาแฟ กินไปแค่นิดเดียว ขยับตัวไปได้ เดินไม่ได้ ยังไงกัน..............
         “หนักกว่านี้.......หมายความว่าเซโล่จะ.............” นาอึน.............อยากออกไปจริงๆให้ตายเถอะ ขามันไม่ขยับ เรื่องมันยังไม่กระจ่างด้วย
         “ใช่....เค้าอาจจะเป็นเจ้าชายนินทาไปตลอดกาล หรือ............ถ้าพื้นขึ้นมา จุนฮง.......งก็อาจจะ เดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต” ห่ะ................แค่คำพูดแค่นั้น ฮิมชานฮยอง ที่พูดออกมาคือเรื่องจริงใช่มั้ย ไม่นะ อนาตคของผมให้ตายเถอะ พังหมดเลย
         “และทำไม...............ทำไม
    !!! ทำไมฮิมชานโอป้า!!! ต้องให้เซโล่กินกาแฟด้วยเล่า”อึก............จุก จุกจริงเลย..........    

         “ก็โอป้าไม่นึกว่าจุนฮงจะกินกาแฟได้ ก็เห็นพ่อแม่บอกว่าจุนฮงกินไม่ได้ และก็ไม่รู้ด้วยว่ามันจะเป็นร้ายแรงขนาดนี้ หมอก็พึ่งบอกมาด้วย โอป้าก็พึ่งรู้.................และก็มาบอกนาอึนต่อ..............” ฮิมชานฮยองน้ำตาไหลออกมาทีล่ะนิดและก็พูดต่อออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาเค้าร้องออกมา “โอป้า.............ก็......ขาดจุนฮง........ไปไม่ได้เหมือนนาอึนนั่นล่ะ ฮึก..........”
         แค่คำพูดสั้นๆ แบบเดียวกันกับที่นาอึนพูด และคำพูดนั้นออกมาจากฮยอง...แค่นั้น ผมน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด อานตคของผม ต่อไปจะเป็นแบบนั้นน่ะเหรอ พิการ ไม่จริงใช่มั้ย ไม่
         หลังจากนั้นฮิมชานฮยองก็เค้าไปกอดนาอึน และร้องไห้ออกมาทั้งคู่และฮิมชานฮยองก็พูดว่า       “ห้ามบอกเค้าเด็ดขาดนะ ไม่งั้นเค้าอาจจะคิดฆ่าตัวตายได้ ฮึก.....”
         ฝ่ายผม....ที่ยืนร้องไห้คนเดียวอยู่ที่กำแพง ผมคิดว่าผมควรจะปกปิดความลับที่ว่า....ผมรู้เรื่องนี้ซะ แต่สุดท้ายด้วยความผิดพลาดของผม เรื่องนี้จึงได้ เปิดเผย เพราะเพียงแค่...........
         ก๊อก ไม้ที่ผมค้ำไว้ หลุดมือจนได้..............ง
         เพียงชั่วอีกใจ หัวใจผมตกวูบทันที รีบหันหน้าไปทางฮิมชานฮยองกับนาอึนซะ และก็พบว่าพวกเค้ามองอยู่
         “เซโล่................” และทั้งฝ่ายผมและนาอึนต่างเงียบไปตามๆกัน สุดท้ายผมจึงตัดสิน
          วิ่งหนีไป

    ผมจะวิ่งหนี หนีไป..............

    วิ่งหนีไปจากความจริงทั้งหมด

    ที่ผมพิการ

    ถึงจะมีแค่ไม้ค้ำไม้เดียว

    จะหนีไปถึงที่นั่น

    ถึงผมจะเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต




    # อ้ากกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้อาจจะจบจะเขียนแบบวนไปวนมา แต่ตอนต่อไป รับรองลุ้นกว่าเก่าชัว ป๊าปปปปปปปปปปปป ได้สนุกกันต่อตอนที่6 แน่นอน ติดตามต่อไปจร้า   

    ช่วงแถม~~~~~~~~~~~~~~~~


    [INFO] ภาพโปสเตอร์คอนเสิร์ต「B.A.P LIVE ON EARTH SEOUL WANTED ] ‎#กระต่ายมาโทกิน่ารักมว๊ากกกกกก







    :)  Shalunla 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×