-ночь- NighTime' รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #34 : SENT :: St. Augarsia ปกรณัมล้างภพ ภาค สิ้นโลหิต [คุณดรีม]

St.Augarsia ปกรณัมล้างภพ ภาค สิ้นโลหิต

          สวัสดีอีกรอบนะครับคุณดรีม สองปีแล้วสินะครับเนี่ยหลังจากที่ผมเคยวิจารณ์งานให้ไป คราวนี้ก็ต้องฝากตัวอีกเช่นเคยนะครับ แต่จู่ๆ โดดมาภาคสี่แบบนี้ ผมก็แอบกลัวเหมือนกันนะเนี่ย เพราะงานเก่าผมก็จำรายละเอียดได้ไม่หมดซะด้วย 5555 จะพยายามทำให้เต็มที่ที่สุดครับผม ^ ^

1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ผมคิดว่าชื่อเรื่องมันบ่งบอกตั้งแต่ภาคแรกแล้ว แต่ขอตัดตรงที่ยังไม่รู้สึกถึงความเกี่ยวโยงระหว่างชื่อภาคกับเนื้อหาครับผม

2.เนื้อเรื่อง (26 คะแนน/30 คะแนน) – สำหรับภาคสี่นี้ ผมคิดว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างเข้มข้นดีครับ แต่อ่านแล้วรู้สึกบีบคั้นอารมณ์ผู้อ่านไปหน่อย ตอนหนึ่งมีความยาวหนักหน่วงมาก มีหลายรสจนบางทีอ่านแล้วเหนื่อยกันเลยทีเดียวล่ะครับ บวกเพิ่มกับการใช้ถ้อยคำสวยที่บางทีอ่านแล้วเข้าใจยากเข้าไปอีกทำให้เรื่องนี้บางทีอ่านยากไปนิดครับ เทียบกับภาคแรกแล้ว ผมว่าภาคนั้นมีความผ่อนคลายมากกว่าเยอะ เหมือนค่อยๆ ดำเนินไปแต่มีจุดหมาย แต่ภาคนี้ให้ความรู้สึกตรงกันข้ามครับ ความหนักแน่นคั้นอารมณ์ในแต่ละตอน แต่กลับสัมผัสไม่ถึงจุดหมายของเนื้อเรื่อง เรื่องนี้จุดหมายคืออะไร แก่นเรื่องคืออะไร? เป็นเพียงแค่การเดินทางของอาร์กัส บุรุษเจ้าสายลมกับเด็กน้อยตามหาตัวเองอย่างครอเคลอย่างงั้นเหรอ? อะไรประมาณนี้น่ะครับ

            มีส่วนหนึ่งที่ผมงงในเรื่องนี้ครับ ทำไมครอเคลถึงคิดว่าตัวเองเป็นปิศาจ แค่จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น? รู้อยู่แล้ว? หรือว่าอะไร ตรงนี้ถ้าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ลองเสริมช่วงขยายที่ทำให้ครอเคลคิดแบบนี้หน่อยก็ดีครับ มันเหมือนจู่ๆ เจ้าตัวก็ปักใจเชื่อแปลกๆ

            แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง คือ ทุกภาคนั้นไม่ได้เชื่อมกันใช่มั้ยครับ? แค่มีตัวเอกตัวเดียวกันอย่างอาร์กัสเฉยๆ รึเปล่า หรือว่ายังไง? เพราะว่าอารมณ์ของภาคแรกกับภาคนี้ต่างกันมากเลยล่ะครับ ทั้งด้านของเนื้อเรื่องและอารมณ์ของเรื่อง

            แต่ถ้าพูดถึงการดำเนินเนื้อเรื่องแล้วทำได้ดีเยี่ยมนะครับ ไม่ยืดเยื้อ ค่อนข้างเป็นขั้นเป็นตอน อ่านแล้วไหลลื่นไปเรื่อยๆ กับการเดินทางของทั้งสองคนดีครับผม คืออ่านไม่รู้สึกเบื่อก็คงว่าได้ครับ

บทที่3 มีช่วงหนึ่งที่ครอเคลพูดถึง ”ปีก” คือครอเคลรู้ว่าตัวเองเป็นปิศาจหรอครับ? ผมงงๆ นิดหน่อยว่าปีกมาจากไหน หรืออย่างเรื่องระยะทางของทะเลสาบกับในเมือง ครอเคลรู้ได้ยังไง? อะไรประมาณนี้น่ะครับ

3.การใช้ภาษา (27 คะแนน/35 คะแนน) – สองปีผ่านไป ภาษายังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับคุณดรีม อ่านแล้วพรรณนาได้ลื่นตามาก เรียกได้ว่าแทบไม่มีข้อให้ติเลยล่ะครับ คำผิดเองก็น้อยมากจนแทบไม่มีเลยล่ะครับ แต่อาจจะด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเจาะจงกลุ่มผู้อ่านเพราะตัวมันเองก็เป็นนิยายแนว high fantasy เลยทำให้บางทีภาษามันเข้าใจยากครับ  ยากกว่าภาคแรกโขเลยทีเดียว เหมือนคำบางคำนั้นสวยและไพเราะ แต่แปลความหมายไม่ออก ถ้าไม่เคยผ่านตามา ซึ่งตัวมันก็ไม่ใช่อะไรที่เห็นบ่อยครับ เช่น “น้ำรัก” ในบทนำ รักที่เป็นยางไม้ ตรงนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าคนจะรู้จักมากแค่ไหน แถมพอประกอบคำเป็น “น้ำรัก” ยังเป็นความหมายสองแง่สองง่ามด้วยล่ะครับ หรืออย่าง “คคนานต์” ในบทที่1 ที่แปลว่าท้องฟ้า คำนี้ผมเองก็ต้องยอมรับเลยล่ะครับว่ารู้สึกคุ้นๆ แต่แปลไม่ออก 5555 หรืออย่างคำว่า “แสวด” ในบทที่สอง หรือ “กระทา” ที่ใช้แทนคำว่า”ผู้ชาย”(รึเปล่า?)บ่อย ผมก็ยังหาความหมายไม่เจอเรื่องนี้ผมว่าระวังไว้หน่อยก็ดีนะครับ แต่ถ้าเกิดคุณดรีมมองว่ามันไม่ใช่ปัญหาก็ไม่เป็นอะไรครับผม

            แล้วก็อีกอย่างที่อยากให้ระวังหน่อยนึง ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องด้านบนครับ คือความสม่ำเสมอของภาษาและความผิดพลาดครับ พอเราใช้ภาษาที่มันสละสลวยมากๆ การรักษาให้มันเป็นแบบนั้นในทุกรูปประโยคเองก็ยากตามกันไปครับ เรื่องของคุณดรีมจะมีการใช้ภาษาค่อนข้างโบราณ ดังนั้นบางทีพอมีภาษาวัยรุ่นปัจจุบันเข้าไปหน่อย เวลาอ่านก็เลยรู้สึกแปลกๆ ครับ อย่างพวกใจป้ำ หรือโว้ว โอ้โฮ อะไรแบบนี้ แล้วก็เรื่องความผิดพลาดที่พูดถึงก็คือ การใช้คำผิดความหมายหรือผิดไวยากรณ์ครับ อย่างเช่น “ยิ่งอัญมณี” ในบทที่สอง น่าจะต้องเป็น “ยิ่งกว่าอัญมณี” เพราะตัว “ยิ่ง” มีความหมายที่แปลว่ามากกว่า สูงกว่า แต่เวลาเปรียบเทียบก็ต้องมีคำว่า “กว่า” เชื่อมอะไรประมาณนี้ครับ (ตามความเข้าใจของกระผม)

บทนำ คำผิด -

- ไปไหนมาไหนจนทั่วทั้งเมืองเพรสเลส

            ผมคิดว่าพอใช้ “ทั่วทั้ง”แล้วมันแปร่งๆ ครับ น่าจะเป็น “ไปไหนมาไหนจนทั่วเมืองเพรสเลส” หรือ “ไปไหนมาไหนทั่วทั้งเมืองเพรสเลส” จะดูสละสลวยกว่าครับ

บทที่1 คำผิด พรวดดิน – พรวนดิน , แลบร้อน - แสบร้อน , บุพพการี – บุพการี

บทที่2 คำผิด นาตรกราย - นาดกราย (ผมหาความหมายคำว่านาตรไม่เจอ เลยเดาว่านาด จากนวยนาดที่แปลว่าเดิน ซึ่งสะกดด้วย “ด” ครับ แต่ถ้าเกิดผมเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยครับผม ถ้าผมผิด รบกวนคุณดรีมแปลให้ผมทราบด้วยก็ดีนะครับ ผมอยากรู้55555)

- อารมณ์อ่อนไหวไร้เดียงสามากกว่าเขาเพื่อน

            อันนี้หมายถึง “ใครเพื่อน” ใช่มั้ยครับ? พอมันเป็นเขาเพื่อน อ่านแล้วมันสะดุดแปลกๆ ไม่สามารถเข้าใจได้ในการอ่านครั้งเดียวน่ะครับ

- เจ้ายังเรียกข้าปีศาจ... สิ่งชั่วร้าย อัปมงคล อำมหิต หรือไม่เคยเปิดพจนานุกรม หรือจะเป็นพวกอ่านหนังสือไม่ออกหรืออ่านไม่ขาด

            อ่านแล้วไม่เข้าใจครับว่าต้องการสื่อว่าอะไร คือเข้าใจว่าทึ่งกับสรรพนามที่คนตรงหน้าใช้เรียกเขาแต่อ่านประโยคนี้งงๆ ครับ

- หนุ่มน้อยหล่อเหลาถึงได้เดินลิ่ว...

            อ่านแวบแรกนึกว่าพูดถึงครอเคลครับ เพราะอาร์กัสเองก็23แล้ว เลยคิดว่าน่าจะไม่ใช่หนุ่มน้อยแล้วล่ะครับ

บทที่3 คำผิด เหลือกิน – เหลือเกิน

- เดอะ รอยัลคือที่สุดของความโด่งดังอันฉาวกระฉ่อนไปทั่วผืนทวีป

            “ฉาวกระฉ่อน” ส่วนมากแล้วจะใช้ในความหมายแง่ลบมากกว่าแง่บวกครับ เป็น “เลื่องชื่อ” หรืออะไรพวกนี้ดีกว่า

- เจ้านี่แปลก ไม่ถามว่าทำไม แต่ถามว่าเพราะอะไร

            สงสัยครับว่าสองคำนี้ต่างกันยังไงหรอครับ? หรือในบทนี้อาร์กัสต้องการสื่อว่าอะไร?

- เพราะอะไร น้ำตาเขาถึงได้ท่วมเต็มตื้นเอาเป็นเอาตาย แต่น้ำในตากลับเหือดหายไปอย่างรวดเร็วกัน

            ความหมายของประโยคนี้ยังไม่ค่อยชัดเจนครับ ว่าตกลงร้องหรือไม่ร้อง

- ...เรียงตัวเป็นรูปรางงามปลาต

            ปลาตด้านหลังนี้ความหมายว่าอะไรหรอครับ?

บทที่4 คำผิด -

- “ต่อให้เป็นนักเวทย์จริง อย่างไรก็ต้องกินข้าวเหมือนๆ กันไม่ใช่หรือ?” ธัญพืชชนิดนี้แพร่หลายทั่วถิ่นที่ในแดนมัชฌิมโลก แตกกระจายเป็นหลายพันธุ์มีชื่อเฉพาะแตกต่างกันไป ตราบใดยังเป็นคนอยู่ก็ต้องกินข้าวสิ!

            บทบรรยายตรง “ธัญพืช....แตกต่างกันไป” ดูไม่สอดคล้องกับเนื้อหาน่ะครับ เหมือนจู่ๆ โผล่ขึ้นมา จะว่าเป็นเรื่องของใบเตบหรือขนมเลื่องชื่อที่กล่าวถึงในย่อหน้าก่อนก็ไม่น่าจะอยู่ในย่อหน้านี้น่ะครับ

บทที่5 คำผิด ปองร้อย - ปองร้าย

4.ตัวละคร (12 คะแนน/15 คะแนน) – ตัวละครคุ้นหน้าคุ้นตาโผล่มาให้เห็นบ้างประปรายเลยทีเดียวครับ เราก็มาพูดถึงตัวละครกันดีกว่า โดยรวมแล้วก็จัดว่าดีนะครับ ทั้งการบรรยายตัวละครหรือลักษณะนิสัยที่สื่อออกมา แต่สำหรับผมครอเคลเป็นตัวละครที่เข้าใจยากครับ เหมือนด้วยความเป็นเด็ก แต่นิสัยผู้ใหญ่เกินตัว ตัวละครตัวนี้อ่านกี่ทีก็ไม่เหมือนเด็กเจ็ดแปดขวบ 555 บางครั้งก็สงสัยใครรู้แบบเด็ก บางครั้งก็หยาบห้วน บางครั้งก็ดูสูงกว่าวัย แต่ก็จัดเป็นตัวละครเอกที่จัดว่าสร้างมิติให้เนื้อเรื่องได้ดีนะครับ อาจจะมีตอนฉากอารมณ์ในตอนที่หนึ่งที่ผมแอบตามไม่ทันไปบ้าง (เป็นอารมณ์เศร้าตกใจ จู่ๆ ก็หัวเราะประชดประชัน แล้วก็โกรธแล้วหัวเราะ คืออ่านแล้วผมขัดใจแปลกๆ (แต่คนอื่นอาจจะไม่แปลกก็ได้)) คือเข้าใจอารมณ์ตัวละครอยู่นะครับ แต่เหมือนอารมณ์ที่แสดงออกมาขึ้นลงแปลกๆ ถ้าเป็นไปได้ลองให้อารมณ์มันลื่นกว่านี้อาจจะดีกว่าน่ะครับ

แล้วก็ผมคิดว่า ครอเคลก่อนเกิดเหตุการณ์กับหลังเกิดเหตุการณ์มีความแตกต่างกัน อันนี้ไม่แน่ใจว่าคุณดรีมตั้งใจหรืออะไรนะครับ แต่เหมือนหลังจากที่อาร์กัสพามา ครอเคลดูมีความเป็นเด็กมากขึ้น อารมณ์ต่างๆ ก็ดูนิ่งน้อยลง เฉยชากับเรื่องรอบตัวน้อยลงประมาณนั้นน่ะครับ จะว่าอ่อนไหวก็คงได้ แล้วก็ที่บรรยายว่าซึมเซาในตอนที่สาม แต่ผมว่าในเนื้อเรื่องที่ผ่านมาเจ้าตัวไม่ได้ดูเศร้าอะไรขนาดนั้นครับ แล้วก็ต่อมาในบทที่สี่ที่พูดต่อ ก็ขัดกับความรู้สึกผมที่รู้สึกว่าครอเคลดูอ่อนไหวขึ้น แต่ในบทบรรยายประมาณว่า “ถ้าเขายังมีอารมณ์ด้านลบอยู่” ตรงนี้ผมก็เกิดสงสัยขึ้นมาอีกว่าครอเคลอารมณ์ด้านลบหายไปตอนไหนหรอครับ? แบบงงๆ เพราะบทที่สามก็ยังมีซึมเซาเหงาหงอยอยู่ ซึ่งก็ถือเป็นอารมณ์ด้านลบเช่นเดียวกัน

อาร์กัสเองก็ยังคงเป็นผู้ชายอารมณ์แปรปรวนเหมือนเดิมนะครับเนี่ย ถึงแม้จะดูเย็นไม่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนภาคแรก 555 แต่อาร์กัสในภาคนี้เหมือนจะเด็กกว่าในภาคแรกรึเปล่าครับ? ตรงนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ เพราะอ่านภาคแรกไม่จบด้วย ภาคสองสามก็ข้ามมา เลยงงๆ กับภาคสี่อยู่(ไม่)หน่อยครับ

ในส่วนตัวละครที่ต้องระวังอีกหนึ่งเรื่อง เป็นเรื่องเดียวกับที่ผมได้อธิบายไปในส่วนของการใช้ภาษาครับ คือเรื่องความสม่ำเสมอของสำนวนการพูด หากจะใช้ถ้วยคำสำบัดสำนวนที่ดูแฟนตาซีโบราณๆ ก็ต้องระวังการพูดของตัวละครบางทีที่ดูเป็นประโยคปัจจุบันด้วยครับผม อย่างปกติเวลาครอเคลคุยกับอาร์กัสจะค่อนข้างธรรมดาๆ แบบ “แล้วเจ้าถามทำไม” “รึไง / รึยัง” แต่บางทีก็มีอารมณ์แบบ “ไม่คิดหรือ” ซึ่งให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันประมาณนั้นน่ะครับ ในส่วนนี้เท่าที่อ่านเหมือนจะพบได้ในแทบทุกตอนเลยทีเดียวครับผม

บทที่4 สำหรับผม ครอเคลดูไม่ใช่คนที่จะคุยกับคนแปลกหน้าไม่เป็นเท่าไหร่ คืออาจจะไม่อยาก แต่ใช่ว่าคุยไม่เป็นประมาณนั้นน่ะครับ

5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – การอ่านง่ายสบายตา มีการจัดย่อหน้าเรียบร้อยดีครับผม

รวมคะแนน 86 คะแนน/100 คะแนน

ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^

ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ

อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ

ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ

ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ  ^ ^

RECEIVE’

ชื่อของท่าน :

นามปากกา :

วันที่รับงาน :

ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :

รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :

เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :

ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ  ^ ^

Ⓒ QRD