-ночь- NighTime' รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #35 : SENT :: ศึกอภินิหารสุดป่วน Fantasy Party [คุณเอ]

ศึกอภินิหารสุดป่วน Fantasy Party

สวัสดีครับ อันนี้เราเจอกันครั้งแรกก็ต้องขอฝากตัวด้วยเช่นกันนะครับ เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเจองานวิจารณ์ที่แต่งกันสองคน แอบคาดหวังกับความฮาป่วนไว้ใช่เล่นเลยล่ะครับ เพราะผมคิดว่าสองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว เนอะ

1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องดูน่าสนใจนะครับ แต่ผมรู้สึกว่ามันยังไม่ตรงกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่ อย่างศึกอภินิหาร ดูจะเป็นแนวสู้รบสงครามประมือกันอะไรแบบนี้ครับ ถ้าเป็น อภินิหารสุดป่วน อาจจะดูตรงกว่า เพราะเรื่องจะออกไปทางการผจญภัยมากกว่าสงครามครับ

2.เนื้อเรื่อง (17 คะแนน/30 คะแนน) – ให้ผมพูดตามตรงคืออ่านเรื่องนี้แล้วไม่อยากคิดเยอะ เพราะไม่งั้นก็จะเยอะมากๆ 55555 แต่เพราะอ่านเรื่องนี้ในฐานะของงานที่รับมา ก็ขออนุญาตวิจารณ์ตามที่ได้รับมอบหมายนะครับ

            การดำเนินเรื่อง ค่อนข้างไหลลื่น ไม่ช้าไม่เร็ว แต่ยังไม่ค่อยมีความน่าดึงดูด น่าติดตามเท่าไหร่นักครับ ผมสังเกตจากหลายครั้งที่พยายามดำเนินเรื่องไปสู่จุดตื่นเต้นของเรื่อง แต่เหมือนยังเดินไม่ได้จังหวะ อารมณ์ของผู้อ่านจึงไม่ได้ขึ้นลงตามจุดพีคจุดลงของเนื้อเรื่อง แต่อ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ซะมากกว่า ในส่วนของเนื้อเรื่องเองก็ไม่ถือว่าแปลกใหม่ เป็นพล็อตที่ค่อนข้างหาได้ทั่วไป แต่เรื่องนี้ก็ทำได้ดีตรงหาความสร้างสรรค์เฮฮาเข้ามาใส่ในเนื้อเรื่องและทำให้ผู้อ่านอ่านเพลินๆ ได้ แต่สำหรับผมมันก็ยังไม่ได้น่าติดตามขนาดนั้นครับ สรุปโดยรวมคือ อ่านสนุก อ่านง่าย แต่ยังไม่ถึงกับน่าติดตาม

บทที่สอง        ผมแปลกใจครับ ว่าผู้บุกรุกทั้งสาม สามารถไปไหนมาไหนได้ด้วยลมเพียงวูบเดียว ทำไมถึงไม่พาตัวฟ้าไปด้วยเลย? จะปล่อยเด็กสาวไว้อีกทำไม ประมาณนั้นน่ะครับ ถึงจะพอเข้าใจได้ว่าเพราะเนื้อเรื่องก็เถอะ แต่มันก็อ่านแล้วรู้สึกประหลาดๆ ครับ แล้วก็คุวาอิที่เข้ามายืนข้างๆ นางเอก แต่บรรยายถัดมาเป็นนั่งครับ แล้วก็ฉากที่เจอเจ้าถิ่น ตอนแรกฟ้าโดนผลักลงพื้น แต่จู่ๆ ก็บอกว่ามีคนกลุ่มหนึ่งจับตัวไว้อยู่ ตรงนี้ก็รู้สึกขัดๆ ครับ

บทที่สาม ฟ้าดูไม่ค่อยแปลกใจกับความสองปีให้หลังเท่าไหร่ครับแล้วก็ดูเชื่อง่ายไปหน่อย ไม่ค่อยลุ้น และตรง “แต่แล้วในที่สุดเธอก็พบว่าตัวเองดันหลังทางซะงั้น” ผมว่าฟ้าน่าจะหลงตั้งแต่แรกแล้วนะครับ?

บทที่ห้า ฉากที่ฟ้าเจอคุวาอิกับโคฮาคุ อย่างน้อยๆ ฟ้าน่าจะจำคุวาอิได้นะครับ เพราะสำหรับฟ้า เวลามันไม่ได้ผ่านไปสองปีจริงๆ (คือฟ้าไม่ได้ใช้ชีวิตสองปี) ถึงขนาดที่จะรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาแต่จำไม่ได้ ประมาณนั้นครับ ในบทเองก็ไม่ได้มีบรรยายว่าเธอจำอะไรไม่ได้อะไรแบบนี้ แต่เป็นหมือนอ่านข้อความในหนังสือแล้วหมดสติไป ตื่นมาก็สองปีแล้วมากกว่าครับ เพราะงั้นเลยน่าจะยังจำรายละเอียดช่วงนั้นได้ค่อนข้างดีอยู่ แล้วก็ตรงท้ายบทที่ทุกคนบอกฟ้าว่ามีปัญหาอะไรให้ตะโกนลงมา ผมเลยงงว่าเขามันสูงไม่มากก็จริง แต่มันต้องเตี้ยมากๆ ถึงจะส่งเสียงลงมาถึงข้างล่างน่ะครับ

3.การใช้ภาษา (24 คะแนน/35 คะแนน) – ภาษาโดยรวมจัดว่าดีใช้ได้ครับ แม้จะยังไม่ลื่นไหลมากนักก็ตาม ส่วนปัญหาหลักๆ ที่ผมพบเห็น คือ ภาษามันดูไม่สม่ำเสมอ แต่ถามว่ามันแย่มั้ย มันก็มีแค่ความต่างเรื่องการใช้ภาษาเล็กน้อยครับ ซึ่งตรงนี้(ผมเดาว่า)น่าจะเกิดจากการที่มีผู้แต่งสองท่าน คุณเอท่านหนึ่งจะติดภาษาค่อนข้างสบายๆ กระชับ ดูปัจจุบัน ใช้คำธรรมดาเข้าถึงง่ายกว่าคุณเออีกคนที่ดูจะมีภาษาที่สวยและดูแฟนตาซี พรรณนากว่าหน่อย (หรืออาจจะเป็นคนคนเดียวบรรยาย?) แล้วก็อีกเรื่องคือมุมมองของการเล่าเรื่องด้วยครับ ประมาณ80%ของเรื่องจะบรรยายในมุมมองบุคคลที่สาม แต่ที่เหลือจะมีบุคคลที่หนึ่ง(มุมมองตัวละคร)ปะปนลงไปบ้าง ซึ่งก็ทำให้แอบขัดๆ ใจอยู่เหมือนกัน ตรงนี้ก็ลองช่วยๆ กันปรับแก้ดูนะครับ

            เรื่องที่สองที่แอบสังเกตเห็นคือการใช้คำเชื่อมครับ คุณเอดูจะมีการใช้คำเชื่อมซ้ำซ้อนกันไปนิดนึง อย่างเช่น ในบทนำ “เด็กสาวผู้มีนัยน์ตามีม่วงผู้ตรงตามคำทำนาย” หรืออย่างในหน้าแนะนำตัวละคร “ได้ทำการปลดผนึกปีศาจอันเป็นเรื่องร้ายอันใหญ่หลวง” ซึ่งบางทีพวกนี้เราสามารถใช้คำอื่นที่ความหมายเดียวกัน อย่าง “ผู้ ที่ ซึ่ง อัน” เช่น “ได้ทำการปลดผนึกปีศาจซึ่งเป็นเรื่องร้ายอย่าง / อันใหญ่หลวง” และคำอื่นๆ หรือบางประโยคซึ่งละคำเชื่อมไปก็ไม่ทำให้แปลกหรือผิดเพี้ยน เช่น “เด็กสาวผู้มีนัยน์ตามีม่วงตรงตามคำทำนาย” อะไรประมาณนี้เป็นต้นครับ มันจะทำให้รูปประโยคสวยขึ้นหนึ่ง และไม่ทำให้อ่านสะดุดด้วยครับผม

            เรื่องที่สาม เวลาขึ้นความคิด ‘…’ ผมว่าเคาะขึ้นบรรทัดใหม่จะอ่านง่ายกว่าครับ

            เรื่องที่สี่ เป็นเรื่องของการขยายความครับ ... งงล่ะสิ ไม่ใช่ว่าคุณเอใช้ผิดหรืออะไรนะ แต่ผมว่าบางมันเยอะไปเสียมากกว่า อย่างเช่น ในบทที่หนึ่ง “ฟ้าเจอเด็กสาวผมยาวสีดำคนหนึ่ง ผู้มีนัยน์ตาสีเทาที่ใส่ชุดนักเรียนแบบเดียวกับเธอซึ่งคนๆ นั้นกำลังยืนเกาะรั้วและมองเข้าไปในบริเวณบ้านเช่าของฟ้า เหมือนกับว่าเธอคนนั้นต้องการจะมาหาใครบางคน” ประเด็นแรกของประโยคนี้คือมันยาวมาก ความจริงมันแอบคล้ายเรื่องคำเชื่อมที่ผมบอกไป(ดูตัวหนา) คือบางทีไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ครับ การท่อนสามารถต่อประโยคได้โดยไม่ใช้คำเชื่อม บางท่อนสามารถขึ้นเป็นประโยคใหม่ได้เลย โดยที่ไม่จำเป็นต้องรวมให้เป็นประโยคเดียวกันครับ บางทีเราควรจะหาจุดพักเบรกให้ผู้อ่านเวลาอ่านด้วยการตัดประโยค อะไรประมาณนั้นแหละครับ ประเด็นที่สองคือ การเน้นเยอะไปครับ(ตัวเอียง) เช่น จากตัวอย่างที่ยกไป คุณเอได้ระบุแล้วว่า เป็นเด็กสาวคนหนึ่ง และอธิบายรายละเอียด ชะเงอะชะเง้อยืนมอง ผมเลยรู้สึกว่าการเน้นต่อมันดูเวิ่นไป เหมือนบอกแล้วนะว่าเด็กสาวคนนี้ แต่ก็ย้ำต่ออีกว่า คนๆ นั้น เธอคนนั้น ซึ่งทำให้อ่านแล้วอึดอัดแปลกๆ บางทีถ้าใช้เป็นสรรพยามอย่าง เธอ เด็กสาว เรียบๆ ไปเลยจะทำให้ประโยคดูโล่งกว่าครับ

            เรื่องที่ห้า คือ การใช้คำครับ คุณเอค่อนข้างใช้คำซ้ำเยอะ อย่าง ผมดำขลับ ...และพรรคพวก นัยน์ตา อย่างมาก พวกนี้ จะมีการใช้ที่บ่อยมากเป็นพิเศษ (เหมือนจะมีคำอื่นๆ อีกแต่ผมนึกไม่ออกล่ะ) ลองหาคำอื่นๆ ที่ความหมายเดียวกันดูนะครับ ใช้คำศัพท์หลากหลายจะทำให้ภาษาดูสวยยิ่งขึ้นครับ

            เรื่องสุดท้าย คือ การบรรยายอารมณ์ นิยายเรื่องนี้จัดว่ายังสะท้อนอารมณ์ได้ไม่ดีนัก อย่างฉากฮา ความตื่นเต้นลุ้นระทึก แต่ส่วนมากอ่านแล้วจะรู้สึกติดแป้ก ยังดึงอารมณ์ผู้อ่านไม่ได้สักเท่าไหร่ประมาณนั้นครับ

บทนำ คำผิด แย่สง - แย่ลง

บทที่1 คำผิด ญาณทิพ – ญาณทิพย์

- ฟ้าทึ่งอยู่พักใหญ่

            อารมณ์ทึ่งส่วนมากมันจะเป็นอารมณ์ด้านบวก แบบสิ่งที่ได้ฟัง / ได้ยิน เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกประทับใจซะมากกว่า ผมเลยคิดว่าอารามฟ้าน่าจะประมาณ “ประหลาดใจ / แปลกใจ” มากกว่าครับ

บทที่2 คำผิด ญาณทิพ – ญาณทิพย์ , ตักสินใจ – ตัดสินใจ , กรุกๆ - กลุกๆ , หละ - ล่ะ , แฮะๆ – แหะๆ , ตัด – ตัก , (ขอโทษ)คะ – ค่ะ , (บริเวณ)นี่ – นี้ , อย่า - อย่าง , ซักพัก – สักพัก , อืมม์ - อืม , ผลึก - ผนึก , ผล - ผม

- เราต้องหาเพื่อนเพิ่มใหม่ให้ได้

            น่าจะเป็น “เพื่อนใหม่เพิ่ม” มากกว่าครับ

- ตรงที่บอกว่าฟ้าไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่ แล้วบอกต่อว่ามีแค่สองคนคือคุวาอิกับสาวผมดำ ตรงนี้ผมว่าอ่านแล้วขัดๆ เพราะ เท่าที่อ่าน มันจะให้ฟีลว่าฟ้ามีเพื่อนอยู่ แต่เพื่อนไม่เยอะ ซึ่งอย่างคุวาอิ สำหรับผมไม่รู้ว่าจะจำกัดความว่าเพื่อนได้รึเปล่า ส่วนสาวผมดำก็ยังไม่ได้รู้จักกันน่ะครับ

- เพราะอินอกจากนายแว่นผู้นั่งข้างๆ ...

            “อิ” น่าจะเกินมาครับ

- เธอรู้สึกดีไม่มันไม่ตกลงมาโดนหัว

            “ไม่” แรกน่าจะเกินมาอีกเช่นเดียวกันครับ

บทที่3 คำผิด –

บทที่4 คำผิด งาม – งาน , เหาะ – เกาะ , ใย – ใน , เพื่อ - เพื่อน

บทที่5 คำผิด หัวโมน - หัวขโมย , เซซิเลีน – เซซิเลีย , ประยุค - ประยุกต์

บทที่8 คำผิด ประถมพยาบาล - ปฐมพยาบาล , ปลุง - ปรุง

4.ตัวละคร (8 คะแนน/15 คะแนน) – สำหรับผม ผมว่าตัวละครเรื่องนี้นิสัยยังไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่ครับ ฟ้าเองก็บางทีเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ดูสุภาพ ดูเปิ่นๆ ดูเรียบร้อยและนิสัยค่อนข้างคล้ายกับเซซิเลียครับ หรืออย่างคุโระ ก็จะมีอารมณ์เดี๋ยวกลัวเดี๋ยวเย็นชาเดี๋ยวใจดีอะไรประมาณนั้นครับ แล้วก็ที่สำคัญคือแต่ละตัวยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์สักเท่าไหร่ด้วยครับ หากไม่นับเรื่องภาพลักษณ์ภายนอก มันไม่มีความโดดของตัวละครที่ทำให้เรารู้สึกว่า “เออ นี่คือคนนี้” อะไรแบบนี้ครับ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องกายภาพ ตรงนี้ต้องขอชมว่าเรื่องนี้ทำได้ดีค่อนข้างมาก ใครหน้าตาอะไรยังไงจินตนาการค่อนข้างง่ายครับครับ

แล้วก็มีเรื่องของสรรพนาม ถ้าสังเกตดีๆ คือ ผู้ใหญ่(ที่เป็นอารมณ์อาจารย์คนแก่)ทุกคนจะเรียกฟ้าด้วยคำว่า “แม่หนู” ครับ ซึ่งมันแปลก(สำหรับผมนะ) แล้วก็อาจารย์ผู้หญิงทุกท่านก็จะอารมณ์ จ๊ะจ๋า ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเป็นพิเศษ ประมาณนั้นครับ ส่วนเด็กผู้หญิงก็จะอารมณ์ จ้า กันหมด อันนี้ไม่แน่ใจว่าติดจากทางคุณเอ(ผู้หญิง)รึเปล่า เพราะผมเห็นคุณเอค่อนข้างจะคุยจ๊ะจ๋ากับผู้อ่านน่ะครับ

ถัดมา ผมสงสัยครับว่าพวกฟ้าอายุเท่าไหร่กันครับ? เพราะถ้าเทียบรุ่นกับคุวาอิ โคฮาคุที่บอกว่าอายุ15 – 16 แสดงว่าตอนที่เริ่มเรียนในบทแรกๆ พวกเขาอายุประมาณ 13-14 สินะครับ?

อีกเรื่องของตัวละคร คือ ความง่ายๆ ของตัวละคร ตัวละครเรื่องนี้ค่อนข้างเออออห่อหมกครับ ไม่มีใครระวังใคร เอะอะนิดหน่อยให้อภัย ชวนกันไปไหนมาไหน ประมาณนั้นครับ มันทำให้ความสัมพันธ์ของตัวละครไม่ค่อยพิเศษน่าสนใจเท่าไหร่ด้วย อย่างฟ้าที่เป็นตัวต้นเหตุ ทุกคนก็ยอมรับเธอ ช่วยเหลือ ผมว่ามันต้องมีบ้างแหละที่จะไม่ชอบ เช่น ตอนที่เซซิเลีย ตอนแรกเหมือนจะไม่พอใจที่รู้ว่าฟ้าเป็นตัวต้นเหตุ แต่แค่ฟ้าบอกว่ากำลังหาทางแก้ก็ยิ้มแป้น ตื่นเต้นดีใจที่มีคนร่วมอุดมการณ์เพิ่มอย่างง่ายดาย หรือฟ้าที่ใครชวนอะไร เสนออะไรก็รับหมด อาจจะด้วยความรู้สึกผิด ดีใจ ตื่นตัน มีที่พึ่ง แต่เธอก็ไม่ค่อยระวังตัวเท่าไหร่ ไม่สิ เรื่องนี้อาจจะเป็นทุกตัวละครก็ได้ครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมอาจจะคิดเยอะไปอย่างที่คนวิจารณ์คนแรกบอกเตือนว่าไม่ให้คิดนั่นแหละครับ

5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีปัญหาครับ

รวมคะแนน 66 คะแนน/100 คะแนน

ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^

ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ

อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ

ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ

ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ  ^ ^

RECEIVE’

ชื่อของท่าน :

นามปากกา :

วันที่รับงาน :

ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :

รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :

เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :

ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ  ^ ^

Ⓒ QRD