Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #487 : พ่อมดไร้เทียมทานกับมนตราล้าหลัง! เล่ม 1 จูนิเบียวมากไป

สำนักพิมพ์: First Page

ราคาปก: 300 บาท

แนวเรื่อง: Action, Adventure, Comedy, Fantasy, Harem, Romance

แต่งเรื่อง: Gamei Hitsuji

Illustration: himesuz

แปล: มนตรกานต์

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 8 เล่มยังไม่จบ ดูปกเล่มอื่น CLICK

เรื่องย่อ:

“ ——— พ่อมด ยาคางิ ซุยเมย์ นักไสยศาสตร์ยุคใหม่ที่หมายจะเข้าใกล้แก่นแท้ของทุกสรรพสิ่ง”

ยาคางิ ซุยเมย์เป็นคนที่มีชีวิตอยู่ในยุคปัจจุบันและเป็นพ่อมด แต่กลับถูกวงเวทที่โผล่ขึ้นมากะทันหัน

ส่งตัวเองและเพื่อนไปยังต่างโลก แต่ทว่าคนที่ถูกอัญเชิญไปในฐานะผู้กล้าคือเพื่อน

ส่วนตัวเองแค่โดนลูกหลงตกกระไดพลอยโจนไปด้วยเฉยๆ ซะงั้น!? แถมยังไม่รู้วิธีกลับอีกด้วย!?

ซุยเมย์ปฏิเสธที่จะร่วมเดินทางไปปราบจอมมาร และเริ่มใช้วิชาเวทมนตร์สมัยใหม่ที่มีทั้งหมด

เพื่อหาทางกลับโลกเดิม ———

เรื่องราวแฟนตาซีต่างโลกที่มีเวทมนตร์สมัยใหม่อันแข็งแกร่งปะทะกับเวทมนตร์ต่างโลก

ที่ยังไม่เคยได้รับรู้ ได้เปิดม่านขึ้นแล้ว!!

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เป็นแนวต่างโลกที่ผมค่อนข้างประทับใจความคิดที่คนแต่งใส่ในเรื่องนะ ปัจจุบันแนวต่างโลกบางทีก็โดนด่าว่าซ้ำซาก เกร่อจนล้นตลาดบ้าง แต่ผมคิดว่าเรื่องแต่งส่วนใหญ่มันก็ซ้ำซากทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับผู้แต่งจะสมารถบิดเนื้อเรื่อง หรือเพิ่มเติมเอกลักษณ์ไปในงานได้แค่ไหน ซึ่งเรื่องนี้คนเขียนก็ใส่ไอเดียมาค่อนข้างดี น่าเสียดายการเล่าเรื่องกับจังหวะส่งเรื่องมันทำได้ไม่สุด ทำให้ความสนุกมันอยู่ระดับกลางๆ

                เนื้อเรื่องคือพระเอกซุยเมย์ กับเพื่อนสนิทเรย์จิ และมิสึกิสาวที่แอบชอบเรย์จิได้ถูกอัญเชิญมาต่างโลก โดยที่เรย์จินั้นเป็นผู้กล้าที่ถูกเลือกให้ไปปราบขจอมมาร ส่วนซุยเมย์กับมิสึกิเป็นคนธรรมดาที่บังเอิญติดร่างแหมาเฉยๆ

                หลังจากที่ถูกอัญเชิญทั้งหมดก็ถูกเชิญไปพบราชาของอาณาจักร แล้วก็รับรู้เรื่องราวว่าอาณาจักรกำลังถูกจอมปีศาจบุก แล้วก็ขอร้องให้ไปสู้จอมมารตามระเบียบแนวอัญเชิญไปต่างโลกปรกติ ซึ่งซุยเมย์ก็มีความคิดแบบพระเอกต่างโลกสมัยใหม่ คือมันใช่หน้าที่ตรูเหรอฟะ อยู่ๆก็อัญเชิญมานี่มันลักพาตัวนี่ฟ่า แล้วเซย์โนพระราชาไม่ขอช่วยเหลืออะไรทั้งสิ้น ตรงข้ามกับเรย์จิที่ตกลงถูกข้อเรียกร้อง เป็นผู้กล้าเหรอได้สิ ผจญภัยเหรอเอาสิ สู้กับจอมมารเหรอตกลงเลย

                ตัวละครเรย์จินี่เป็นตัวละครเพื่อนพระเอกที่โดนอัญเชิญมาต่างโลกด้วยกันที่ดี คือเป็นคนที่ดีไม่มีเกรียน อารมณ์ประมาณตัวเอกแนวโลกสักยี่สิบสามสิบปีที่แล้ว รุ่นๆวาตารุหรือรามูเนะ พวกพระเอกกล้าหาญรักความถูกต้องแบบใสซื่อ พอถูกอัญเชิญไปต่างโลกก็ยินดีช่วยชาวบ้านแบบไม่คิดอะไรมาก แนวต่างโลกปัจจุบันชอบใส่ตัวละครผู้กล้าเรียลจูน่าหมั้นไส้ที่โผล่มาโดนซัดให้สะใจเล่น แต่ผู้กล้าคนดีแนวคลาสสิกนี่เริ่มห่างหายไปแล้ว ทีพอมีก็คนที่ตกหลุมตายไปน่าจะพอนับได้อยู่

                ช่วงแรกๆของเรื่องเหมือนจะมีคอนทรัสแนวคิดแบบสมจริงของซุยเมย์กับแนวคิดแบบอุดมคติของเรย์จินิดหนึ่ง แต่สุดท้ายคนเขียนก็ไม่ได้เอาตรงนี้มาขยายต่อ ซึ่งผมก็เสียดายนิดๆเพราะคิดว่าประเด็นนี้น่าเล่นอยู่ สุดท้ายทั้งคู่ก็แยกย้ายกัน เรย์จิเดินทางไปปราบจอมมาร ส่วนซุยเมย์ก็หาวิธีกลับโลกเก่า ก็คงเพื่อไม่ให้แย่งฮาเร็มกันล่ะนะ

                และจุดที่คนเขียนพยายามบิดเรื่องให้มันแตกต่างก็คือ การให้ตัวจริงของซุยเมย์เป็นจอมเวทในโลกความเป็นจริง ซึ่งเป็นไอเดียที่ผมค่อนข้างชอบนะ ประมาณว่าถ้าในโลกปัจจุบันมีจอมเวทหรือผู้ใช้พลังพิเศษแฝงตัวอยู่แบบซีรี่อินเด็กซ์ แล้วอยู่ๆคนพวกนี้ถูกอัญเชิญไปโลกแฟนตาซีที่เหมือนกับเกมRPG ที่บรรดาจอมเวทเน้นปล่อยลูกไฟ ปล่อยน้ำแข็ง ปล่อยสายฟ้า จอมเวทในโลกปัจจุบันคงรู้สึกว่าจอมเวทในโลกแฟนตาซีนั้นล้าหลังน่าดู

 

เช่น ตัวละครเฟลเมเนีย ที่ถูกยกย่องเป็นจอมเวทอันดับหนึ่งของอาณาจักร เพราะเธอสามารถปล่อยเวทมนต์ไฟได้รุนแรงกว่าจอมเวททั่วไป ซึ่งซุยเมย์ก็พูดใส่ว่ามันต่างจากคนถือเครื่องพ่นไฟตรงไหน จอมเวทในโลกปัจจุบันที่ต้องรับมือจอมเวทด้วยกัน  รับมือเทคโนโลยีสมัยใหม่ หรือกลุ่มคนที่ใช้อาวุธปืน เทคนิคกับความสลับซับซ้อนมันย่อมเหนือกว่าจอมเวทโลกแฟนตาซีที่ยิงเวทตรงๆอยู่แล้ว

                น่าเสียดายที่คนแต่งทำซุยเมย์ได้ดูจูนิเบียว ทั้งๆที่ประเด็นความความเหลื่อมล้ำทางเวมมนต์ของสองโลกนี่ถ้านำเสนอแบบสมจริงซะหน่อยผมว่าก็น่าสนใจนะ แถมคนเขียนก็เปิดว่าซุยเมย์เป็นจอมเวทตั้งแต่หน้าแรกเลย ไม่มีกั๊กๆให้หักมุมซักนิด ฉบับมังงะยังมีกั๊กไว้หลายตอนอยู่

                โดยรวมก็พอใจไอเดียนะ แต่การเล่เรื่องยังขาดๆเกินๆจนพึงพอใจได้ไม่สุด แต่ก็ถือว่าสนุกได้มาตรฐานแนวต่างโลกยุคนี้ล่ะครับ

ระดับความพึงพอใจ:3/5 ว่าแต่เห็นในบอร์คนเรียกพระเอกว่าซุยหมีแล้วโลลิอยู่หนใด