คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Hunters killed the vampire love:9
เสียงเคาะประตูเหมือนเสียงระฆังช่วยชีวิตของเพนกวิน
เขายันตัวลุกแต่ลุกไม่ได้ เพราะตัวเขายังถูกเกาะกุมด้วยมือหนาอยู่
“ป....ปล่อย
ก่อนได้ไมครับ”
“ไม่เอา!”
คิลเลอร์ไม่คิดจะถ่อย กลับรุกหนักกว่า
มือข้างหนึ่งเลื่อนมาจากใต้เสื้อยืดลูปไลตั้งแต่อกลงมายังเอว
ก็อกๆๆๆๆ
เสียงเคาระประตู หนักกว่าเก่า
ถ้าเกิดยังไม่เปิดประตูละก็มีหวังคงโดนพังแน่ๆ
เพราะอะไรนะเหรอก็เพราะเพนกวินรู้ว่าใครมา
“ม....ไม่นะ
คุณคิลเลอร์ ปล่อยผมก่อน”
“ไม่! ฉันทนไม่ไหวแล้ว แล้วฉันต้องการตอนนี้”
“ไม่! ให้ผม...”
“งั่นหาอะไรมาแลก……”
คิลเลอร์หันมาจ้องหน้าเพนกวิน
แสดงถึงความเอาจริง เขาเอาจริง!
“แล้วก็บอกไว้ก่อนนะ
ถ้าข้อเสนอฉันให้เสนอข้อเดียว ถ้าไม่ถูกใจนายไม่มีโอกาสแก้ตัวเป็นครั้งที่ 2
แล้วฉันก็จะไม่หยุด”
เป็นข้อเสนอที่บีบบังคับมาก
คนตัวเล็กถึงกลับหวั่น เขาจะเอาข้อเสนออะไรดี..แต่เขารู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอยากได้อไรจากเขามากที่สุด
แอ๊ด....
เสียงประตูเปิดขึ้นพร้อมกับชายตัวใหญ่
2 คนที่รอเขาอยู่ 2
คนนี้ตัวใหญ่กว่าคุณคิลเลอร์ซะอีก
“ทำไมช้านักวะ!”
“เออ ขอโทษครับผมหาเงินไม่เจอแล้วก็.....นี้ครับเงินค่างวดสำหรับเดือนนี้”
เพนกวินยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง
ซึ่งเขาก็รับมันไปแสดงสีหน้าพอใจ แล้วยิ้มชั่วร้ายออกมาบางพร้อมมองไปทางคนตัวเล็กที่ยืนเป็นหุ่นอยู่
“นี้แกไม่รู้หรือไงว่าเขาขึ้นค่าดอกเบี้ยแล้ว”
“เอ๋!!!”
เพนกวินถึงกลับหน้าเหวอ
แล้วชายคนหนึ่งก็กระชากเสื้อของเขาแล้วดึงเข้าหา
“จ...จะทำอะไรครับ
ถ้าอยากได้เงินเดี๋ยวผมไปเอามาให้”
คนตัวเล็กมีอาการหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
เขาไม่กล้าแม้แต่หายใจแรงๆ
“ไม่ต้องรำบากหรอกน่า”
“เอ๋!”
หรือว่าไอ้พวกนี้คิดจะปล้นเอาทรัพย์สินทั่งหมดกัน……
“เอาร่างกายแกมาขัดดอกซิก็สิ้นเรื่อง”
เพนกวินถึงกลับสะดุ้งกลับคำตอบ
ตอนนี้ใบหน้าใสๆกำลังซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
ชายอีกคนเดินเข้ามา สายตาหื่นกาม
เขาตรงเข้ามาลูบมือเล็กๆที่สั่นระริกของเพนกวิน
“ปล่อยผม อัก!”
เพนกวินโดนโยนเข้าไปในห้องพักตรงทางเข้าเสียงประตูก็ถูกปิดลง
พอเพนกวินหันไปก็พบกับชายร่างใหญ่ 2 คนเดินเข้ามาใกล้ เพนกวินยันตัวลุกขึ้นวิ่ง
แต่ก็ถูกมือใหญ่ๆคว้าผมสีดำของเขาไว้ได้ มันดึงเขาเข้ามาหาตัว
แล้วเอามืออีกข้างบีบคางของเขาแรงๆ
“คิดจะหนีเหรอ
ฝันไปเหอะ อ้ากกกก”
ได้ทีเผลอเพนกวินกัดเข้าไปที่หัวแม่มือ
แรงกัดนั้นทำให้ฟันฝั่งลึกลงไปจนเลือดออก
แต่แล้วใบหน้าใสๆก็โดนหมัดหนักๆประเคนเข้าที่หน้าจังๆ จนเจ้าตัวเล็กกระเด็น
“ฤทธิ์เยอะนักเหรอ”
“อัก!”
เพนกวินถูกเตะอีกหลายครั้งที่หน้าท้อง
จนนิ่งไป สติของเขาเริ่มเลือนราง
พอคนตัวใหญ่ทั่ง 2
เห็นอย่างนั้นก็ยกร่างเล็กๆไปในห้องนอน แล้วโยนลงไปจนที่นอนยวบลง
“แม่งเอย! ทำมันช่ำจนได้”
“ช่างมันฤทธิ์เยอะนักก็สมควรแกรีบจักการเขาฉันจะได้ต่อ”
“เออๆ”
เพนกวินได้ยินแต่เสียงสนทนาที่น่ารังเกลียด
ถึงเขาอยากจะหนีก็หนีไม่ได้ สติของเขาเลือนรางเต็มที
เขาได้ยินเสียงแว่ว ของใครบางคน เสียงการตระรุมบอลเล็กๆแต่เขาก็ไม่สามารถมาลุกขึ้นดูได้
“อืม....โอ้ย!”
เพนกวินลืมตาตื่นขึ้นมา
ขยับร่างกายเพื่อลุกขึ้น แต่ต้องสะดุ้งที่ท้องเพราะโดนเตะอัดหลายที
เขามองหาชายร่างใหญ่ทั่ง 2 แต่ไม่พบ สำรวจตัวเขาก็ยังคงใส่ชุดเดิม รอยแปลกๆก็ไม่มี
มีเพียงรอยช่ำที่มุมปาก
“เพน! ดีจริงนายตื่นแล้ว”
คิลเลอร์ที่เดินเข้ามาพอดีรีบวิ่งมาหาคนตัวเล็ก
นั่งลงบนขอบเตียง
“นายมาทำอะไรที่นี้....ไม่ซินายทำอะไรกับคนพวกนั้น
อืม!”
คิลเลอร์ชกจูบจากคนตัวเล็ก
อย่างรวดเร็ว น่าแปลกปกติคนตัวเล็กมักต้านเขาแต่ครั้งนี้กลับยอมให้จูบอย่างง่ายดาย
“ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้วนะเพน”
…………………………………………………………………………………..
คิลเลอร์นายเปลี่ยนศัพท์เรียกเพนกวินว่าเพนแล่วฮะๆดีใจโว้ย!
อย่างเพิ่งเบื่อกันนะ
ที่มีแต่หวานกับหวาน เพิ่งเริ่มเรื่องไม่ถึง 50% เลย
(มันมีคนส่งจดหมายลับมาว่าทำไมไม่ SM อย่างที่บอก)
มุกะชอบนะ รัก-เจ็บ-เข้าใจ-เจ็บซ้ำ-ศูนย์เสีย-เกลียด-หนี-ตามหา-ล่าก่อน-......
อะไรประมาณนี้
1 เม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
ขอร้องเม้นกันหน่อยนะตะเอง
ความคิดเห็น