คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Hunters killed the vampire love:10
.
.
.
“แล้วก็บอกไว้ก่อนนะ
ถ้าข้อเสนอฉันให้เสนอข้อเดียว ถ้าไม่ถูกใจนายไม่มีโอกาสแก้ตัวเป็นครั้งที่ 2
แล้วฉันก็จะไม่หยุด”
คิลเลอร์จ้องหน้าคนตัวเล็กอย่างจริงจัง
ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหน้าซีดไปเลย
น่าฟัดให้เละ.....
“ผม ย....อย่าซิ!”
คราวนี้คนตัวสูงเริ่มลุกหนักขึ้น
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเรื่อยๆ คนตัวเล็กเองก็ลนลานเต็มที จนในที่สุด....
“ก็ได้ผมยอมแล้ว!
คุณอยากได้อะไรผมให้ทุกอย่างเลย....แต่ตอนนี้ปล่อยผมไปเปิดประตูเถอะ!”
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ!”
คิลเลอร์ตระโกนเสียงไม่ดังมากนัก
เขาแสดงสีหน้าพึงพอใจอย่างถึงที่สุด
“งั้น! ขอบอกความต้องการของฉันก่อน......”
คิลเลอร์เว้นวรรคคำพูดแล้วหันมายื่นหน้าเข้าหาเพนกวินแทน
“นายต้องมาเป็นของฉัน”
“หา!!!!”
“อะไรก็นายเป็นคนพูดเองนะว่า
‘คุณอยากได้อะไรผมให้ทุกอย่างเลย’ นี้ไงสิ่งที่ฉันอยากได้”
เพนกวินหน้าถอดสีอีกครั้ง
เขาน่าจะไตร่ตรองคำพูดให้ดีเสียก่อน
เสียรู้คนตรงหน้าจนได้ถึงจะรู้ว่าเขาต้องการอะไรก็เถอะ
“ว่าไงจะคืนคำหรอ
ฉันบอกแล้วนะว่าไม่มีโอกาสที่ 2”
“ผมไม่คืนคำหรอก
ผมพูดคำไหนคำนั้น! เพราะฉะนั้นปล่อยผมไปเปิดประตู”
เพนกวินทำท่าลุกเดินออกไปแต่โดนคนตัวสูงกักไว้อีกรอบ
“ฉันอยากได้หลักประกัน
อุบ!”
คราวนี้คิลเลอร์ต้องเป็นฝ่ายตกใจเสียเอง
เพราะตอนนี้คนตัวเล็กเป็นคนเขย่งปลายเท้าขึ้นมาประกบจูบระยะสั่นๆ
ถึงมันไม่เนินนานก็ทำเอาคนตัวสูงเคลิมไปกับมันได้ คนตัวเล็กอาศัยจังหวะนั้นถ่อยห่าง
“...แล้วก็ช่วยออกไปจากห้องด้วยเพื่อความปรอดภัยของคุณ”
คนตัวเล็กพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป
ส่วนคนตัวสูงเองก็ยอมบ้าจี้ตามเขาออกจากห้องทางหน้าต่าง(ทางเข้าออกของเฮียแก)
เขาเดินไปตามท้องถนน
นึกอยากจะจับคนตัวเล็กกดเสียตรงนั้นให้ได้
แต่ทว่าก้อนเนื้ออกด้านซ้ายมันหวิวแปลกสังหรใจไม่ดี คิลเลอร์เลยย้อนกลับไปที่ห้อง
กระโดดเข้าทางหน้าต่าง มองหาคนตัวเล็กที่ห้องนั่งเล่น….
“แม่งเอย! ทำมันช่ำจนได้”
เสียงใครกัน....*
“ช่างมันฤทธิ์เยอะนักก็สมควรแกรีบจักการเขาฉันจะได้ต่อ”
“เออๆ”
จัดการเหรอ หมายความว่าไมไง
ห้องนอน เสียงมันมาจากห้องนอน
คิลเลอร์รีบดิ่งไปที่ห้องนอนของคนตัวเล็ก ยืนอยู่หน้าประตูเห็นคนร่างใหญ่ 2
คนกำลังกระซิบกระซากกันอยู่
“พวกแกเป็นใคร!”
คิลเลอร์ตระโกนออกไปสุดเสียง
พรางมองคนตัวใหญ่ 2 คนที่อยู่ในห้องนอนของคนตัวเล็ก
เขามองหาคนตัวเล็กจนพบว่าคนตัวเล็กปลอดภัยแต่ที่มุมปากมีแผลเล็กน้อย
“แกเป็นใคร อัก!”
คนตัวใหญ่คนหนึ่งโดนเสยคางจนหงายหลัง
ชายร่างใหญ่อีกคนก็กระโจนเข้าหาแต่ถูกคิลเลอร์กระชากคอแล้วบีบคอจนลอยตัวขึ้นเสียก่อน
ชายอีกคนพอได้สติก็ต้องตกตะลึงในสิ่งที่เห็นร่างของเพื่อนเขาลอยขึ้นเหนือพื้นด้วยมือข้างเดียวของคนตัวสูง
“ใครที่บังอาจมายุ่งกับของรักของข้ามันจะไม่ได้อยู่อย่างมีลมหายใจที่นี้บนโลกใบนี้!!!”
คิลเลอร์หันมามองชายอีกคนหนึ่งน้ำเสียงของเขาดูดุดันและน่าเกรงขาม
ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลเปลี่ยนเป็นสีแดงสดดังเลือด
เขาปล่อยร่างของคนตัวใหญ่ลงเพราะแน่ใจว่าสิ้นลมหายใจแล้ว
เขาค่อยๆเดินเข้าหาชายอีกคนหนึ่งอย่างช้า....
“อ้ากกกกกกกกกกก”
คิลเลอร์ยังคงนั่งเฝ้าร่างที่ไม่ได้สติมาตั่งแต่เช้าจนค่ำอยู่ข้างๆ แล้วลุกเพื่อไปทำธุระส่วนตัว
เขาร้อนใจแล้วก็กลัวว่าคนตัวเล็กจะเป็นอะไรไป
แต่เมื่อเขากลับไปที่ห้องความคิดพวกนั้นก็ถูกสลัด ทิ้งไป
“เพน! ดีจริงนายตื่นแล้ว”
คิลเลอร์รีบวิ่งมาหาคนตัวเล็ก
นั่งลงบนขอบเตียง กุมมือเล็กๆนั้นไว้
“นายมาทำอะไรที่นี้....ไม่ซินายทำอะไรกับคนพวกนั้น
อืม!”
เขาจูบ จูบลงไปที่ปากเล็กๆนั้น
เขาต้องการมัน และขาดมันไม่ได้ซะแล้ว
“ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้วนะเพน”
………………………………………………………………………………………
ได้เวลาแล้วววววววววว
เตรียมทิชชูกันยัง
ความคิดเห็น