คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Sister & Girlfriend
KELfer Online
ตอน 05 - Sister & Girlfriend
------------------------------
กันยาหันมองเด็กหญิงอวาต้าร์วัย 15 ปี ซึ่งเป็นเกณฑ์กำหนดขั้นต่ำของตัวละครในเกมนี้…
สำหรับกันยาแล้ว MeA ถือเป็นชื่อที่ยากจะลืม เพราะน้องสาวเล่ากรอกหูเขาเสมอตอนทานข้าวพร้อมกัน
ปกติแล้วพี่น้องคู่นี้จะติดสังคมโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คพอตัว ทำให้ช่วงเวลาว่างก็มักชนกันและผลัดเวรกันทำอาหารไม่ก็ไปซื้ออาหารมาให้ ดังนั้นพออยู่เงียบๆเข้า กันยาจึงได้กลายเป็นที่ปรึกษาเรื่องพล็อตนิยายอยู่เสมอๆ
กับชื่อตัวละครจากนิยายดังแล้ว มันอาจเป็นชื่อที่ใครก็ใช้ซ้ำได้ แต่ว่าด้วยน้ำเสียงรวมไปถึงสีหน้าท่าทางและวิธีการพูดแล้วมันมองเป็นอื่นไปไม่ได้เลยจริงๆ
"เธอก็เล่นเกมนี้ด้วยสินะ มีนา?" กันยาทักกลับพลางถามต่อ
"แหม่... ก็... เป็นเรื่องที่หนูแต่งเองนี่นา จะไม่เข้ามาเล่นได้ไง" น้องสาวพูดแบบตะกุกตะกักดูไม่เป็นธรรมชาติ
กันยามองแบบสงสัย เพราะปกติแล้วน้องสาวจะเป็นคนเรื่อยๆแต่ถ้าชอบอะไรแล้วก็จะจริงจัง จึงแลดูแปลกๆที่เต็มใจเข้ามาเล่นเกม แต่กลับดูเงอะงะ ถึงจะตีความว่าไม่คุ้นกับระบบ แต่การถามตอบกลับดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างที่คิด แถมยังจ้องหน้าตนอยู่บ่อยๆ
"มีอะไรหรือเปล่า ท่าทีแปลกๆนะเรา?" กันยาถามตรงๆ
"เอ่อก็... พี่กันจำหนูได้สินะ?" เธอถามกลับด้วยคำถามแปลกๆ
"อ้าว... จำได้แล้วผิดตรงไหนเนี่ย?" กันยาบ่น "เธอต่างหากที่ดูแปลกไป จู่ๆก็เข้ามากอด พอถามก็ตอบแบบติดอ่าง เป็นอะไรเปล่าเนี่ย?"
"ก็... ก็... แหม หนูไม่คุ้นกับระบบนี่นา แล้วก็อยากลองสร้างบุคลิกในเกมให้อินขึ้นเท่านั้นเอง" น้องสาวที่อายุอ่อนกว่าแปดปีก็ยังคงตอบแบบฟังไม่ขึ้นอยู่ดี
"นี่อย่าบอกนะว่าแอบโดดเรียนพิเศษมาเล่นน่ะ?" กันยาเอานิ้วจิ้มหน้าผากมีนาแล้วถามแบบจับผิด "ถึงจะยังไม่เข้าช่วงเอ็นท์ฯ แต่เธอก็ต้องทำคะแนนไม่ใช่เหรอไง ไม่งั้นชวดคณะที่ต้องการหรอก"
มีนาได้ยินเข้าก็ผงะเล็กๆ... ไม่ใช่เพราะถูกจับผิด แต่เพราะรู้ว่าข้อมูลที่พี่ชายพูดนั้นผิดเพี้ยน และดูเหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้ด้วยว่ามันผิดไปมากโขด้วย
"ดะ... โดดเรียนอะไรกันเล่า เพิ่งสอบเสร็จหมาดๆเนี่ย พี่จำวันสลับหมดแล้ว" เธอบ่นแต่ยังแกล้งตามน้ำไปต่อ "แย่จริงๆเลย กะว่าจะมาเล่นเปลี่ยนบรรยากาศ แล้วก็ฉลองที่สอบเสร็จเสียหน่อย อุตส่าห์เปลี่ยนบุคลิกด้วยอีก พอเข้ามาเจอพี่กลับถูกบ่นอีก"
"อ้าวเหรอ..."
เห็นหน้าตาที่จริงจังขึ้นและการบ่นงุบงำเป็นชุดก็เริ่มทำให้กันยาเริ่มคุ้นแล้วว่าน้องสาวเอาจริงและกำลังจะงอนแล้ว...
"โทษทีๆ ดูเหมือนการเชื่อมต่อไม่เข้าที่เท่าไหร่น่ะ พี่ยังจำๆลืมๆอยู่เลยเนี่ย" กันยาแก้ตัว
"จำๆลืมๆแล้วยังอุตส่าห์เล่นเกมจนเลเวลแซงชาวบ้านนี่นะ" เธอค้อนใส่
"ก็แหม... รู้กันอยู่สายเลือดเกมเมอร์พี่มันแรงขนาดไหน"
"เอาเถอะแค่จำหน้าหนูได้ก็พอแล้ว" มีนาเชิดหน้าไปอีกทาง
"อย่าเว่อร์ๆยัยหนู" กันยายกมือขึ้นมาขยี้ผมของมีนาด้วยความเอ็นดู
เห็นภาพสนิทสนมทั้งที่สองตัวละครเพิ่งเจอกันครั้งแรกแล้ว คาน่อนก็อดประหลาดใจไม่ได้
"เอ่อ... คะ... ใครกันน่ะฮะคุณอิมิค?" เขาถามกันยาตรงๆ "แถมใช้ชื่อ MeA อีก"
"อ๊ะ... โทษที ลืมแนะนำไปเลย"
กันยาแสดงความสนิทโดยเขย่าหัวประสาพี่แหย่น้อง
"เธอเป็นน้องสาวของฉันในโลกจริงน่ะ ก็เป็นคนที่แต่งนิยายที่เอามาเป็นเกมนี้นั่นล่ะ ชื่อคล้ายๆกันกับที่ใช้ในเกมเลย... ก็เรียก มีอา ตามชื่ออวาต้าร์เลยก็ได้นะ"
"คนแต่ง... เอ๋!?"
คาน่อนนึกออกทันใด เพราะอย่างน้อยๆมันก็มีบรรจุในฐานข้อมูลเรื่องโครงสร้างพื้นฐานของเกม ซึ่งก็ปรากฎชื่อผู้เขียนนิยายที่เป็นเค้าโครงของเกมนี้ด้วย
"คุณมีนาที่เป็นผู้เขียนนิยาย มีอา-มังกรน้อยปาฏิหาริย์ นั่นน่ะเหรอฮะ!?" เขาถามด้วยสีหน้าตกใจไม่นึกว่าจะเจอคนดังแบบนี้
"สวัสดีค่ะ" มีนายิ้มตอบแบบสุภาพ
"อื้อ... ยายนี่ล่ะคนเขียน ชอบเอาพล็อตไปเล่าตอนกินข้าวประจำเลย" กันยาพูดต่อ "ว่าแต่... รู้แล้วปิดเป็นความลับด้วยล่ะ ไม่อยากให้แตกตื่นน่ะ แบบว่าเธอนี่ชอบความเป็นส่วนตัว แถมยังแยกเรื่องงานเขียนกับเกมเป็นคนละส่วนด้วยสิ"
"อา... ฮะ" คาน่อนพยักหน้า "ถ้าคุณอิมิคว่าแบบนั้นก็ได้ฮะ"
"ตอนนี้ก็เพิ่งขึ้น ม.5 คะแนนสอบกับสะสมฉลุย เลยมาชิลๆในเกมได้อย่างที่ว่าตะกี้น่ะ"
"โห... เก่งจังเลยนะฮะ เรียนก็ดี นิยายก็ดัง"
"ฮะๆ ไม่หรอกค่ะ" มีนาตอบโดยไม่ทันเอะใจว่ากำลังคุยกับ NPC ที่ไม่ได้มีชีวิตจริง
แนะนำกันพอคร่าวๆแล้ว กันยาก็ชวนน้องสาวมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนตัวเดิมเมื่อครู่
"ว่าแต่วางแผนจะเล่นอะไรคราวนี้?" เขาเข้าสู่เรื่องเกมอีกหน
"ก็... ถ้าตามตัวอย่างโฆษณามีจริง คงเป็นอาชีพเทเมอร์ล่ะมั้ง พอดีอยากลองเลี้ยงมังกรน่ะค่ะ"
"หืม..."
ได้ยินเช่นนั้นแล้วกันยาก็มองน้องสาวอย่างจริงๆจังๆอีกครั้ง
พอสังเกตแบบตั้งใจก็พบว่าเผ่าที่เธอเลือกไม่ใช่มนุษย์เหมือนตนเอง แต่เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งมังกร ภายนอกเหมือนเด็กหญิงทั่วไป แต่ก็มีเขา มีหาง ตาเรียว หูแหลม
ซึ่งกันยานึกถึงมีอาในตัวละครเรื่องมังกรน้อยที่อยู่ในเวอร์ชันโตแล้วขึ้นมาเลยจริงๆ
แม้ในเกมจะมีบิดลักษณะไปบ้าง แต่โดยความสามารถพิเศษแล้วก็เหมาะกับสายอาชีพ Tamer เป็นอันดับสองรองจากครึ่งมนุษย์ครึ่งสัตว์ป่า... แต่ถ้าสัตว์ที่จะจับเป็นมังกรแล้ว เผ่าพันธุ์นี้ถือว่ามีโอกาสสำเร็จและได้มังกรระดับสูงมากที่สุด
"อืม... พอจะมองออกล่ะว่าเธอเล็งมังกรแบบไหน แล้วจะตั้งชื่อว่าอะไรน่ะนะ" กันยาพูดขึ้นลอยๆ
"คะ?" มีนาได้ยินบางส่วนแล้วสงสัย
"เปล่าๆ พี่ก็พูดเรื่อยเปื่อยแหละ" เขาตัดบทเข้าเรื่องเกมต่อ "แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้หลากหลาย พี่ก็ตั้งใจว่าจะเป็นอัศวินของชอบล่ะนะ มีนาก็ช่วยซัพพอร์ทก็แล้วกัน ดูเหมือนเกมนี้จะโจมตีจากบนฟ้าได้ด้วย มังกรน่าจะมีประโยชน์มากเลยล่ะ ถึงจะยังไม่รู้ว่าจะขี่ได้หรือเปล่าน่ะนะ"
"อืม"
"งั้นเดี๋ยวสักพักก็ต้องปาร์ตี้รวมทีมเลยก็ดีนะ จะได้สะดวกในการติดต่อหรือเก็บเลเวลกัน จากนั้นก็ค่อนคิดเรื่องกิลด์อีกที"
"ไหนๆก็ไหนๆ รอพี่กวางด้วยเลยสิคะ" มีนาแนะนำ
"เห... กวางเหรอ?"
"อื้อ หนูชวนเข้ามาเล่นด้วยกันแล้ว เดี๋ยวคงมาถึงล่ะ"
"กวางไม่ได้ติดเข้าเวรเอ็กซ์เทิร์นหรือน่ะ?" กันยาถามถึงแฟนสาวที่เรียนอยู่ในคณะแพทย์ศาสตร์
มีนานิ่งมองกันยาจนทำเอาพี่ชายรู้สึกอึดอัดขึ้นมา
แต่ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรมีนาก็ชิงบ่นขึ้นมาเสียก่อน
"โธ่... พี่กวางน่ะผ่านช่วงนั้นไปนานแล้ว ตอนนี้กำลังพัก รอเข้าทำงานที่โรงพยาบาลของแม่เขาต่างหากเล่า"
"เอ้า เหรอ..." กันยาส่ายหน้าบ่นกับตัวเอง "บ้าจัง... ไม่เข้าที่เข้าทางสักทีแฮะความจำพี่"
"สงสัยให้พี่กวางตรวจหน่อยคงจะดีมั้ง พี่เขาเก่งด้านสมองเป็นพิเศษด้วยนี่" มีนาได้ทีแซว
"ฮะๆ ไม่แน่นะให้เธอฮีลให้สักทีอาจหายก็ได้" กันยารับมุกแล้วหัวเราะขึ้น
ในความทรงจำของเขานั้น กวางมักจะเล่นเป็นนักบวชที่ทำหน้าที่สนับสนุนเต็มรูปแบบ
ก่อนหน้านี้เคยชวนเล่นเกมออนไลน์อยู่หลายครั้ง และดูเหมือนเธอจะเข้าขารู้ใจกันตนมาก สามารถไปสู้แนวหน้าด้วยกันได้และเอาตัวรอดได้บ่อยๆจนกันยาเก็บเลเวลได้อย่างสบายใจ
อาจเป็นเรื่องเซอร์ไพร้ซ์อยู่ไม่น้อยที่ทั้งน้องสาวและแฟนสาวเข้ามาเล่นเกมพร้อมๆกัน แต่ถ้าสองคนนี้ตั้งใจเอาจริงล่ะก็ กันยาก็มองว่าไม่มีกำลังเสริมไหนที่จะดีและคุยง่ายรู้เรื่องเท่าสองคนนี้อีกแล้ว
...............................................
หลังจากนั่งคุยเรื่อยเปื่อยอยู่ไม่นาน สักพักก็มีหญิงสาวในชุดนักผจญภัยหน้าใหม่ปรากฎอีกคนหนึ่ง
แม้จะยังไม่เห็นหน้าชัดเจนนัก แค่พอแน่ใจว่าอยู่ในจุดที่นัดไว้และดูจากบุคลิกภายนอกแล้ว สาวเจ้าที่มาสมทบคนสุดท้ายก็ยกมือขึ้นโบกแล้วทักทายนำก่อน
"กัน! มีนา!"
เช่นเดิมว่าเป็นเสียงเรียกที่คุ้นเคยสำหรับกันยา
เขามองตามเสียงนั้นที่ใกล้เข้ามาจนเห็นชัดมากขึ้นว่าเป็นตัวละครหญิงผมยาวสีทองสลวยในชุดนักผจญภัยแบบเดียวกับน้องสาว จะต่างก็ที่วัยในเกมที่ดูมีอายุราวๆสิบแปดถึงสิบเก้าปี
สาวเจ้าเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนอยู่ในระยะที่เห็นรายละเอียดมากขึ้น พอกันยาเพ่งได้สักพักก็มีปรากฎชื่อตัวละครขึ้นมาเหนือศีรษะตัวละครนั้นๆ
Deer
ก็ยังคงเป็นชื่อง่ายๆแต่ตรงตัว เมื่อรวมกับเสียงที่คุ้นเคยแล้วกันยาก็นึกออกในทันใดอีกเช่นเคย
"กวางเหรอ?" แต่เขาก็ถามแบบกั๊กๆไว้ก่อนกลัวพลาดขึ้นมาแล้วจะหน้าแตก
หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หน้าตาอาจไม่คุ้นเพราะอวาต้าร์เป็นการเลือกตามความชอบ แต่พอเห็นรอยยิ้มแล้วการทักแบบเป็นธรรมชาติแล้วมันก็สรุปได้ว่าอะไรเป็นอะไร
"จ้า กวางเอง" เธอขานรับแล้วมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆกันยาแบบเป็นกันเอง "ว่าแต่กันสบายดีไหม?"
"เห... สบายดีงั้นเหรอ?" กันยามองแฟนสาวที่อายุน้อยกว่าตนหนึ่งปีด้วยความประหลาดใจ "ถามแปลกๆยังกับคนไม่เจอกันมานาน วันก่อนฉันเพิ่งไปส่งเธอที่บ้านเองนา"
"อ๊ะ... ตายจริง" เธอหัวไว พอรู้สึกสะกิดใจแล้วรีบเปลี่ยนประเด็นทันที "เปล่าๆกวางหมายถึงเรื่องการเชื่อมต่อน่ะ ปกติดีไหม?"
"อ๋อ..." กันยาคล้อยตาม ซึ่งก็จังหวะดีกับที่ตนมีปัญหาอยากถามพอดีกัน "ถ้าเรื่องนี้ล่ะก็ มีปัญหานิดหน่อยนะ... กวางมาก็ดีแล้วว่าจะถามพอดีเลย"
"เอาสิ"
ว่าแล้วกันยาก็ไม่รอช้าที่จะถามเรื่องการเชื่อมต่อ หรือความทรงจำที่ไม่ปะติดปะต่อ จนถูกน้องสาวค้อนมาหลายที
ที่จริงแล้วกันยาจำได้ว่ากวางยังเป็นนักเรียนแพทย์อยู่เพียงแต่อยู่ปี 5 แต่มีนาบอกว่าจบมาหมาดๆแล้ว
ความที่เรียนจากมหาวิทยาลัยเอกชนจึงข้ามเรื่องใช้ทุนและเตรียมไปเข้าไปทำงานที่โรงพยาบาลที่แม่เป็นเจ้าของ แล้วรอจังหวะหาเรียนต่อทางด้านสมองที่ชอบต่อไป ช่วงนี้เลยมีเวลาเล่นเกมอย่างเต็มที่
เช่นเดียวกับมีนาซึ่งกันยาจำได้ว่าเธอต้องไปเรียนพิเศษเพื่อปรับพื้นฐานสำหรับมัธยมปลาย
แต่มีนาก็บอกว่าเธอผ่านชั้น ม.4 มาแล้ว และด้วยเกรดที่สูงมากด้วย จึงตกลงกับพ่อแม่ว่าไม่ต้องเรียนพิเศษอีกแล้ว แต่อ่านหนังสือด้วยตัวเองแทน และก็มีเวลามากพอให้มาช่วยพี่ชายตะลุยโลกออนไลน์เช่นกัน
ฟังจากทั้งสองเรื่องแล้วสรุปได้ว่าช่วงเวลาในความทรงจำของกันยาค่อนข้างเหลื่อมไปพอตัว
กันยาเองก็ถูกถามซ้ำอีกเช่นกันว่าอายุเท่าไหร่แล้ว เขาก็ตอบแบบลางๆว่ายี่สิบสาม... ทว่าการที่สองสาวมองมาทางตนเป็นตาเดียวกันก็เงียบแล้วไม่ยอมบอกว่าถูกหรือผิด... มันก็ยิ่งทำให้รู้สึกแปลกใจเข้าไปใหญ่...
"ตะ... ตกลงเป็นไงเนี่ย...?" ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นกังวล
"เอาเป็นว่า... ความทรงจำสับสนเพราะผลจากการเชื่อมต่อไม่สมบูรณ์น่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ส่งผลกับชีวิตจริง หรือเรื่องอื่นแน่ อาจมีสับสนไปบ้าง แต่ผ่านไปก็เข้าที่เองล่ะ"
"แล้วความจริงมันยังไงน่ะ?" กันยาถามกลับด้วยความรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ "ตกลงฉันอยู่โลกยุคสมัยไหนกันแน่เนี่ย ฟังดูยังกับว่าฉันโรลแบ็กตัวเอง ย้อนอดีตยังไงไม่รู้...?"
"ก็อย่างที่มีนาว่าไง ฉันเพิ่งจบแพทย์หมาดๆ มีนาก็อยู่ ม.5 ส่วนเธอก็ว่างงานอยู่ แต่จะเป็นไรไปล่ะลำพังแค่เปิดร้านขายอุปกรณ์คอมก็เหลือกินเหลือใช้แล้วนี่นะ ถ้าไม่ติดเกมมากจนลืมซ่อมหรือประกอบคอมตามที่ลูกค้าฝากไว้ล่ะก็นะ"
"อะไรกันเล่า อย่าพูดเหมือนฉันเป็นเด็กนักสิ" กันยาบ่นตัดพ้อ
"ก็เด็กน่ะสิ เล่นเกมด้วยกันมานานทำไมฉันจะไม่รู้" กวางยื่นมือไปหยิกแก้มกันยาเบาๆเป็นการหยอก
ในตอนนั้นเองคาน่อนที่เงียบมองมาตลอดจนรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองถูกลืมไปแล้วก็ได้เอ่ยปากขึ้นมามีส่วนร่วมบ้าง
"เอ่อ..." เขาชายตามองกันยาแล้วถามแบบติดลูกเกรงใจ "คะ... ใครอีกล่ะฮะเนี่ย?"
"อ๋อ..."
"แฟนฉันเองน่ะ" กันยาตอบกลับสั้นๆ
ได้ยินเท่านั้นเองคาน่อนก็หลุดปากอุทานขึ้นเสียงดังแบบห้ามตัวเองไม่อยู่
"แฟน!?"
"อื้อ... ลุยเกมออนไลน์ด้วยกันมาเยอะแล้วล่ะ รู้ใจฉันดีกว่าใครเลย"
"แฟน... แฟน... ทะ... ทำไม..."
คาน่อนหันหลบไปทางต้นไม้แล้วบ่นพึมพำเหมือนคนผิดหวังเรื่องความรัก
"จริงสินะ... คุณอิมิค ทั้งเก่ง ทั้งใจดี... จะมีคนชอบคอก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน..." เขาบ่นกับตัวเอง "ผม... ผมก็ไม่น่าคิดเข้าข้างตัวเองเลยนะ..."
ทว่าเสียงบ่นนั่นก็ดังพอที่กันยา มีนา และกวางจะได้ยินไปพร้อมๆกัน
ซึ่งนั่นเองที่ทำให้กวางเดินเข้ามามองกันยาใกล้ๆแล้วพูดเสียงเยือกเย็นขึ้น
"เห... กัน... นี่อะไรกัน?" กวางหยิกแก้มกันยาอีกข้างต่อกัน "แค่เริ่มเกมมาไม่ทันไรก็จีบสาวแล้วเรอะ?"
"จะ... จะบ้าเหรอ นี่ NPC นะ!" กันยาชักหนาหลบแล้วแก้ตัว "แล้วเขาก็เป็นผู้ชายด้วย"
"หา!?" มีนาและกวางตกใจตามๆกัน
ถึงตอนนี้กันยาไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมตอนแรกตนเองก็ยังมองว่าคาน่อนเป็นผู้หญิง
บุคลิกของ NPC ผู้นี้สมจริงมาก รวมถึงการแต่งหน้า ซึ่งดูเหมือนจะเสริมชั้นในให้มีหน้าอกระดับหนึ่ง รวมทั้งการดัดเสียง ก็ยิ่งทำให้มองออกยากไปใหญ่ ยิ่งมีพฤติกรรมลูกแง่ลูกงอนแบบนี้ด้วยแล้ว แม้แต่หญิงแท้อย่างมีนาหรือกวางเองก็ยังหลงเชื่อไปตามๆกัน...
แต่ในจุดนี้แล้ว สิ่งหนึ่งที่กันยาอดสงสัยไม่ได้ก็คือคาน่อนคิดอย่างไรกับตนกันแน่...?
...............................................(1/2)
ใช้เวลาอธิบายอยู่สักพัก ในที่สุดทั้งสี่ก็กลับมานั่งรวมกันที่โต๊ะหินอ่อนอีกครั้ง โดยที่สงบจิตสงบใจกันได้ทุกฝ่าย...
"แบบนี้นี่เอง... กันเป็นลูกค้าคนแรก แล้วคุยอย่างไม่รังเกียจ แถมให้ความสำคัญด้วย คาน่อนถึงได้ถูกใจนี่เอง" กวางพยักหน้าเข้าใจ
"ก็ใช่น่ะสิ...! เห็นฉันเป็นพวกหน้าหม้อหรือไงกันเล่า?" กันยาบ่น
"น่า... ก็กันเสน่ห์แรงนี่นา ฉันจะหึงแล้วผิดด้วยเหรอ?" สาวเจ้าง้อแกมอ้อน
มีนาดูพี่ชายถูกแฟนสาวที่เธอเคารพเสมือนพี่สาวแท้ๆหยอกเย้าแล้วก็อมยิ้มขึ้นมา จากนั้นก็ได้เลยหันมองทางคาน่อนที่ดูอายๆปนหึงกันยานิดๆ
"ว่าแต่... เป็น NPC ที่ดูมีชีวิตชีวาดีจังเลยนะ" เธอกล่าวชม "ไม่นึกเลยว่าจะออกแบบ AI ได้สมจริงขนาดนี้"
"อื้อ ถึงจะดูแปลกๆ แต่ก็พึ่งพาได้ล่ะ ถามได้ตอบได้ด้วย ระบบไม่ธรรมดาเลย" กันยาให้ความเห็น
พอเริ่มเข้าใจตรงกันมากขึ้นแล้วกันยาก็เข้าประเด็นต่อโดยการไปนัดแนะกับคาน่อน
"เอาเป็นว่าสองคนนี้จะมาเป็นลูกค้านายนะ เพิ่มงานให้อีก ยังไงก็ฝากด้วยนะ"
"อา... ฮะ" คาน่อนตอบแบบเซ็งนิดๆ ถึงจะได้งานมาทีเดียวถึงสองพร้อมกัน แต่ก็รู้สึกเหมือนเสียอะไรบางอย่างไป
กันยามองดูแววตาที่เศร้าลงก็กลายเป็นว่าต้องเลยตามเลยและปลอบ NPC อีกรอบ...
"เอาน่า ฉันก็ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย โรงแรมก็อยู่ตรงนี้ด้วย ยังไงก็เจอกันทุกวันแหล่ะน่า"
"อือ..."
"ช่วยๆกันหน่อยนะ ถ้าฉันเดินหน้าได้ไวขึ้น อีกหน่อยก็จะได้มีปาร์ตี้ไม่ก็สมาชิกในกิลด์มากขึ้น ถึงตอนนั้นนายก็จะได้มีงานมากขึ้นอีกไง"
"อืม..."
"แล้วก็ถ้าต้องมี NPC ประจำกิลด์ บางทีฉันอาจเลือกนายไปช่วยก็ได้นะ ในฐานะที่ให้คำแนะนำดีแล้วก็คุ้นเคย พูดสนุกหูด้วย"
"จะ... จริงนะฮะ?" คาน่อนมองกันยาสายตาอ้อนที่ดูเป็นธรรมชาติ
"น่ะ ถ้าถึงตอนนั้นล่ะก็ สัญญาเลย"
ตกปากรับคำด้วยสัญญาปากเปล่าแล้ว กันยาก็หันกลับมามองสองสาวแล้วถามซ้ำอีกครั้ง แม้ว่าจะมีธงในใจอยู่แล้วก็ตาม
"ว่าแต่วางแผนเลือกอาชีพกันแล้วใช่ไหม?"
"เอ... ก็..." กวางยังลังเลใจอยู่
"มีนาบอกฉันแล้วว่าจะเป็นเทเมอร์น่ะ ส่วนเธอก็เหมือนเคยไหม เป็นสายนักบวชแล้วช่วยสนับสนุนฉัน" กันยาเสนอ
"อืม... ก็ได้นะ..." แฟนสาวไม่เรื่องมาก
กันยารู้สึกแปลกๆกับคำตอบ... สองสาวดูลังเลเหมือนไม่พร้อมที่จะเข้ามาเล่นเกมแต่แรก โดยเฉพาะทางด้านกวางที่ไม่รู้อะไรลึกนัก แต่เข้ามาเล่นเกมที่แปลกใหม่ ดูยาก และยังเหมือนว่าต้องซื้อเครื่องเกมในราคาหลักแสนบาทอีกด้วย...
อย่างไรก็ดี มันก็อาจเป็นไปได้ว่าแปลกใหม่จนจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยทำให้ไม่มีสายในดวงใจนัก บางทีแล้วการให้ลองเล่นดูก่อนอาจจะช่วยทำให้ตัดสินใจอะไรจากนี้ได้ง่ายขึ้นก็เป็นได้ โดยเขาคิดว่าจะออกไปช่วยสอนวิธีการต่อสู้กับมอนสเตอร์ให้
กระนั้นรายละเอียดพื้นฐานก็ยังคงเยอะอยู่ดี กันยาเสนอให้มีนาและกวางลองฟังคำแนะนำคร่าวๆเกี่ยวกับระบบเกมโดยรวมจากคาน่อนก่อน จากนั้นจึงค่อยพาไปลองเก็บเลเวลดู
ซึ่งขั้นตอนนี้ก็อาจเสียเวลาอยู่พอตัว ถ้าเผื่อถามตอบแล้วอาจมากถึงเกือบครึ่งชั่วโมงได้ กันยาเลยคิดว่าจะขอแยกตัวไปดูอาวุธก่อน แล้วถ้ามีอะไรที่อาชีพมือใหม่ใช้ได้เขาก็ว่าจะซื้อกลับมาให้ด้วย เพื่อให้การเก็บเลเวลง่ายขึ้นอีกนิด
"ถ้างั้นก็ฝากช่วยอธิบายด้วยนะคาน่อน" กันยาฝากฝังงานให้กับ NPC บริการผู้เล่น จากนั้นก็จึงได้แยกตัวเพื่อเข้าไปในเมือง
กวางกับมีนามองตามเงียบๆจนกันยาเดินลับตาไป
"โกหกแบบนี้จะดีเหรอคะพี่กวาง...?" มีนาถามขึ้นเบาๆแบบพอได้ยินกันสองคน
"ช่วยไม่ได้นี่นา พี่ไม่มั่นใจเลยว่าถ้ากันรู้ความจริงว่าที่เดินไปมานี่ไม่ใช่ตัวตนที่เขาตั้งใจจะเป็นล่ะก็ต้องสะเทือนใจแน่ๆเลย"
"อืม... พี่กันก็หัวไวด้วยสิ เราจะปิดได้นานแค่ไหนกันนะ?" มีนาเป็นกังวล "แล้วถ้ารู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ต้องโกรธเราหนักแน่"
"ก็นะ... ถึงตอนนั้นค่อยว่าอีกทีละกัน แค่ตอนนี้รู้ว่าเชื่อมต่อสำเร็จ ความคิดความอ่านเหมือนกับก่อนหน้านี้ได้ก็ดีมากแล้วล่ะ ส่วนเรื่องความทรงจำก็ทำใจไปก่อน ได้ขนาดนี้พี่ก็พอใจมากแล้วล่ะ"
"นั่นสินะ... หนูก็ไม่คิดว่าจะออกมาดีแบบนี้เหมือนกัน อย่างกับฝันไปเลย ถึงจะมีบางส่วนเพี้ยนๆไปบ้าง แต่นี่ล่ะพี่ชายตัวจริงของหนูแน่ๆ"
"ตอนนี้ก็ตามน้ำไปก่อนนะ ไหนๆก็เข้ามาเล่นเกมใหม่แล้ว ก็เต็มที่กันไปเลย ไม่แน่ว่าถ้าช่วยให้กันเคลียร์เกมได้ บางทีอะไรอาจดีขึ้นก็ได้"
"นั่นสิคะ..."
ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับตัวตนของกันยาอยู่นั้น คาน่อนที่ยืนใกล้ๆแล้วได้ยินเสียบซุบซิบถึงกันยาแบบไม่ปะติดปะต่อก็สงสัยขึ้นมา และได้สอบถามทั้งจากตามหน้าที่และตามความต้องการช่วยเหลือกันยาจริงๆ
"มีเรื่องอะไรเหรอฮะ ผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหม?"
"อ๊ะ... ไม่หรอก ขอบใจนะ" กวางรีบเปลี่ยนเรื่อง
ด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับแล้ว สองสาวก็จึงตกลงใจว่าจะเลยตามเลยและเล่นเกมด้วยกันไปก่อน โดยไม่บอกความจริงอันสำคัญให้กันยาได้รับรู้...
...............................................
กันยาสอบถามที่อยู่ของร้านอาวุธมาจากคาน่อนจนคิดว่าแม่นแผนที่ทางเดินดีแล้ว ก็จึงได้เดินออกมาตามลำพัง ซึ่งตอนนี้มีคนเล่นเกมมากขึ้น แต่ก็ยังกระจุกอยู่เป็นบางส่วน เช่นทุ่งหญ้าหน้าประตูเมือง พื้นที่เก็บเลเวลของตัวเมือง มีกระจายตัวเดินสำรวจในตัวเมืองด้วยความสนใจอยู่บ้าง แต่บางส่วนก็ถูกตัดออกจากเกมไป 1 ชั่วโมงเป็นการลงโทษจากการถูกมอนสเตอร์สังหาร มันจึงทำให้ตัวเมืองช่วงนี้ดูสงบอยู่มาก ถ้าเกิดหลงทางตอนนี้ขึ้นมาแล้วล่ะก็ มีแต่จะต้องไปหา NPC ช่วยเหลือผู้เล่นเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ซึ่ง ณ จุดนี้ คาน่อนเองก็ยังคงให้คำปรึกษาที่ดีเยี่ยมในการเลือกร้านขายอาวุธให้ เนื่องว่าไฮแลนด์เป็นอาณาจักรที่ขึ้นชื่อเรื่องสงครามและการทำศึก ดังนั้นจึงมีอาชีพทหารและร้านค้าอาวุธอยู่เป็นจำนวนมาก
คาน่อนกำหนดพิกัดในแผนที่ให้กันยา โดยเลือกร้านที่ใกล้ที่สุดและมีอาวุธระดับพื้นฐานเหมาะสมกับกำลังซื้อของกันยาในเวลานี้
พอเดินข้ามถนนใหญ่ไปไม่กี่ซอย กันยาก็เห็นร้านขายอาวุธเล็กๆร้านหนึ่งที่กลมกลืนกับร้านค้าทั่วไประแวกนั้น
ดูภาพนอกแล้วไม่นึกว่าจะเป็นร้านขายอาวุธเสียทีเดียวเพราะมันเป็นร้านรับจ้างตีดาบทั่วไป ซึ่งคาน่อนได้อธิบายเสริมมาก่อนแล้วว่าร้านนี้รับตีเหล็กทั่วไปในเกม แต่ก็มีดาบและอาวุธพื้นฐานขายให้ผู้เล่นด้วย นอกจากนี้ก็ยังรับจ้างซ่อมอาวุธทั่วไปด้วย ถ้าไม่ติดเรื่องอยากดูของหรู เขาแนะนำว่าร้านนี้น่าจะสะดวกสุด และดูสงบ ไม่วุ่นวาย
กันยาเห็นชอบตามนั้นเพราะเขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เกมออนไลน์หลายเกมมักกำหนดเงื่อนไขอาวุธโดยอิงตามเลเวลและอาชีพ ถ้าเลเวลต่ำหรืออาชีพไม่ตรงก็จะใช้ไม่ได้
นอกจากนี้เงินในตัวเขาก็เพิ่งเหยียบหลักพันนิดๆเท่านั้น จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปซื้ออาวุธหรูๆ ขอเพียงแค่พื้นฐานที่ดีกว่าเดิมก็ใช้ได้แล้ว นอกจากนี้ยังต้องหาอาวุธสำหรับมือใหม่ไปให้มีนากับกวางด้วย
...............................................
พอเข้าไปในร้านแล้วก็พบว่ามีกันยาเป็นลูกค้าเพียงคนเดียว (และน่าจะเป็นลูกค้าคนแรกด้วย)
NPC ในลักษณะลุงอ้วนๆไว้หนวดเคราในชุดโทรมๆมองมาทางกันยาแต่พูดอะไรมากนอกจากคำว่า 'เชิญเลือกดูได้เลยเจ้าหนุ่ม'
เป็นอะไรที่ตรงข้ามกับคาน่อนมากคือไม่ได้มีหัวใจบริการเลย ซึ่งกันยาก็ไม่แปลกใจนักเพราะคาน่อนออกจะเป็น NPC พิเศษแถมมีหน้าที่ให้ความช่วยเหลือด้านข้อมูลด้วย
คาน่อนเองก็บอกเสริมด้วยว่าถ้าเป็นเรื่องอาวุธหรือพื้นฐานล่ะ NPC ในร้านก็จะช่วยตอบให้ได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องนอกเหนือจากนั้นเขาจะปฏิเสธหรือบ่ายเบี่ยงไป
"ลุงครับ ผมอยากได้อาวุธสำหรับสายนักดาบ แล้วก็อาวุธของนักเดินทางน่ะครับ" กันยาเข้าไปคุยในประเด็นหลักก่อนเป็นการทดสอบ
"ดูเอาเลยเจ้าหนุ่ม ไอ้ที่กองตามกำแพงกับชั้นวางของ เลือกได้หมดเลยอะไรก็ได้"
"เห...?" กันยามองตาม
ก็ปรากฏว่าในร้านนั้นมีชั้นวางอาวุธที่มีตั้งแต่ดาบไม้ ไปจนถึงดาบเหล็กพื้นๆเรียกอยู่ บ้างก็กองที่พื้น หรือพิงกับผนัง ดูรกจนต้องเลือกหาเอาเอง นอกจากนี้ก็มีพวกธนูหน้าไม้แบบง่ายๆ และมีพวกมีดสั้นที่ไม่สวยงามและดูไม่คมนักแต่น่าจะดีกว่าดาบไม้กองรวมกันด้วย
"เอ่อ... ลุงไม่จัดหมวดหมู่หน่อยเหรอครับนั่น..." กันยาพูดลอยๆ
"เชิญเลือกดูได้เลยเจ้าหนุ่ม" NPC พูดคำเดิมกับที่เชิญในตอนแรก
ถึงจุดนี้กันยาก็กระจ่างแล้วว่าที่คาน่อนบอกนั้นหมายถึงอะไร...
NPC ตอบเฉพาะคำถามที่เกี่ยวข้องโดยแท้...
แรกเริ่มกันยาดูจากอาวุธทั่วไปก่อน มันเป็นดาบไม้ที่เขาใช้จนหักไปเมื่อครู่ ซึ่งก็เห็นได้เด่นชัดเพราะเป็นอาวุธที่กองสุมกันในลังประเภทเดียวกันมากมาย
"เอ่อ... วางซะไม่น่าใช้เลยผับผ่า..." เขาบ่นเบาๆไม่ให้ NPC ได้ยิน
พอหยิบขึ้นมาแล้วก็มีหน้าต่างเล็กๆขึ้นมา แจ้งรายละเอียดเบื้องหน้า
'ดาบไม้ - อาวุธมาตรฐานทั่วไปสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่ ราคาถูก เบา แต่ก็พังได้ง่าย เวลาใช้โปรดระวังด้วย หักแล้วหักเลย ซ่อมไม่ได้'
'อาชีพที่เหมาะสม – ทุกอาชีพ โดยเฉพาะ'
'ค่า Power ที่ต้องการ - 1'
'น้ำหนัก - 5'
'ราคา - 10 gold'
กันยาดูรายละเอียดแล้ววิจารณ์ขึ้น
"ถูกจริงๆ มิน่าล่ะ มันถึงหักได้ง่ายๆแบบนั้น สมที่เป็นอาวุธของนักผจญภัยหน้าใหม่จริงๆ"
จากนั้นแล้วก็ได้วางลงที่เดิม เขายังไม่จำเป็นที่จะต้องรีบซื้อ ตอนนี้อยากดูอาวุธให้ทั่วๆเสียก่อน
...............................................
ร้านขายอาวุธเก่าและโทรม ดูไม่มีของดีให้เลือกมากนัก แต่สำหรับเงินในกระเป๋าที่กันยามีแล้ว ร้านนี้ก็ถือว่ากำลังดีเลยทีเดียว
เมื่อดูดาบจนทั่วแล้วกันยาก็เกิดสนใจธนูที่วางบนชั้น
"ธนูงั้นเหรอ...?" เขาลองหยิบจับขึ้นมาง้างเล่น
ปรากฏว่าสามารถง้างสายได้จริง ขอเพียงมีแค่ลูกธนูเท่านั้นก็สามารถใช้งานได้ทันที
"เอ๋...!?" กันยาหันมองทาง NPC "อาวุธเฉพาะสายอาชีพพวกนี้ ใครก็ใช้ได้เหรอครับ?"
เป็นคำถามที่คาดว่าน่าจะจัดกลุ่มในคำถามที่ถูกถามบ่อย (FAQ) พอ NPC ได้ยินแล้วก็ตอบกลับทันทีแบบไม่มีเงอะงะ
"อาวุธในเกมนี้ไม่จำกัดอาชีพหรอกเจ้าหนุ่ม ใครก็ใช้ได้ทั้งนั้นล่ะ เพียงแต่จะชำนาญหรือเปล่าเท่านั้นเอง"
"แสดงว่าอัพค่าพลังในส่วน Mastery ก็ไม่มีผลงั้นเหรอครับ?" กันยาอ้างถึง 1 ใน stat ที่เลือกอัพได้
"มีผลสิ เพียงแต่ความชำนาญมันจะไม่เต็มส่วนเท่ากับอาชีพนั้นๆน่ะ" NPC อธิบายต่อ "เช่นธนูที่เจ้าถืออยู่ ในค่าพลังที่เท่ากัน ถ้านักธนูใช้งานได้เต็มร้อย แต่เจ้าอาจจะใช้ได้แค่ครึ่งของเขา... ซึ่งนั่นยังไม่รวมไปถึงโบนัสเฉพาะของสายอาชีพอีกนะ"
"แสดงว่าถ้าอาวุธไม่ตรงสายอาชีพ ถึงใช้ได้แต่ค่าเริ่มต้นก็ไม่เท่ากันสินะครับ"
"ถูกต้อง"
กันยารู้สึกว่าเกมนี้สมจริงและมีการวางระบบที่แตกต่างจากเกมอื่นอยู่พอตัว ซึ่งนั่นก็หมายถึงสามารถใช้อาวุธได้หลากหลายและประยุกต์ได้มากขึ้นตามไปด้วย
ตอนนี้เขามีแนวคิดจะสร้างสถิติหนึ่งในเกม แต่มันจะไม่สำเร็จเลยถ้าไม่เข้าใจถึงระบบดี และไม่วางแผนในการอัพพลังและเลือกใช้อาวุธแต่เนิ่นๆ
กันยาวางธนูลงแล้วหยิบดาบมือเดียวเล่มหนึ่งขึ้นมาลองถือไว้ในมือ
"จะว่าไปแล้ว... ตอนทดลองอาวุธเมื่อกี้ ทำไมผมหยิบดาบบางเล่มไม่ขึ้นล่ะครับ?" เขาถามต่อ "มันหนักจนไม่ขยับจากชั้นวางเลย หรือว่ามันมีเงื่อนไขพิเศษอีก?"
"ไม่ได้มีเงื่อนไขอะไรมากมายหรอก เพียงแต่อาวุธแต่ละชิ้นจะมีค่ามาตรฐานขั้นต่ำที่ผู้เล่นต้องมีก่อนถึงจะใช้ได้"
"หืม?"
"ถึงเจ้าจะเลือกใช้อาวุธสายไหนก็ได้ยกเว้นพวกอุปกรณ์เสริมเวท แต่มันก็มีสถานะทางกายภาพอยู่นะ เช่นน้ำหนักดาบ น้ำหนักในรูปแบบไอเท็ม"
พอพูดถึงน้ำหนักแล้วกันยาก็นึกโยงไปถึงสถานะรวมของร่างกาย แล้วมันก็ทำให้เกิดข้อสงสัยต่อเนื่องกัน
"แต่ถ้าน้ำหนักล่ะก็ มันไม่เกินที่ผมจะแบกได้เลยนะครับ?"
"อันนี้ต้องดู 2 อย่างประกอบกันนะเจ้าหนุ่ม ลองเปิดดูเงื่อนไขอีกทีสิ มันจะมีบอกค่าน้ำหนัก กับค่า Power ที่ต้องการอยู่"
"อ๊ะ..."
พอกันยาเทียบกับดาบที่ถืออยู่นั้นก็พบว่ามีค่า Power อยู่จริงๆ และเป็นค่าที่แยกออกมาจากค่าน้ำหนักของอาวุธ
"ค่าน้ำหนักของอาวุธมันใช้บอกว่าเจ้าจะถือหรือแบกติดตัวได้มากน้อยแค่ไหน แต่ Power จะเป็นค่าที่กำหนดมาเพื่อให้ใช้อาวุธนั้นได้จริงๆน่ะ" NPC อธิบายต่อ
"เหมือนกับชีวิตจริงที่ว่าคนตัวเล็กแรงน้อยย่อมใช้อาวุธหนักๆไม่ได้งั้นสินะครับ?" กันยานึกภาพตาม
"ใช่ตามนั้น... แต่ว่าเพื่อไม่ให้ค่าน้ำหนักอาวุธกับค่า Power ตีกันจนสับสน เกมจึงกำหนดให้เห็นภาพด้วยการใช้ไม่ได้หรือหยิบไม่ขึ้นแทนเลยน่ะ"
"อืม... เข้าใจล่ะครับ ก็สมจริงดี คนที่ไปไกลๆอัพพลังไปมากๆก็ถึงใช้อาวุธดีๆที่มีน้ำหนักได้นี่เอง" ชายหนุ่มพยักหน้าครุ่นคิดแนวทางการเลือกใช้อาวุธเฉพาะตัว
ที่จริงแล้วกันยาอยากจะใช้ดาบสองมือเหมือนเช่นตัวละคร Emic ที่เป็นต้นแบบของชื่อที่นำมาใช้ตอนนี้ แต่ดูจากระบบเกมรวมไปถึงความหลากหลายแล้ว เขาเริ่มมองต่างและคิดว่าน่าจะมีการใช้งานที่เหมาะสมกว่านี้และใช้ประโยชน์สูงสุดกว่านี้อยู่
พอมองไปใกล้ตัวเห็นโล่ไม้พิงข้างฝาอยู่กันยาก็ถามต่อไปอีก
"พูดถึงการใช้อาวุธแล้ว ปกติดาบสองมือจะขายเป็นคู่ใช่ไหมล่ะครับ?"
"ใช่ แล้วไงล่ะ?" NPC ถามขอรายละเอียดที่สงสัยเพิ่ม
"ปกติแล้วตัวละครสามารถติดอุปกรณ์ได้ทั้งมือซ้ายและขวาโดยข้างหนึ่งจะเป็นอาวุธ ส่วนอีกข้างจะเป็นเครื่องป้องกันเช่นพวกโล่ใช่ไหมล่ะครับ?" กันยายกตัวอย่าง
"ใช่ แล้วไงล่ะ?" NPC พูดคำเดิมแต่ก็ยังคงรับคำถามไปประมวลเพิ่ม
"แล้วถ้าเป็นดาบมือเดียวเนี่ย ถ้าเราถือสองข้างได้ไหม?" กันยาถามเข้าประเด็น "แบบว่าผมไม่อยากใช้โล่ แต่อยากใช้ดาบที่มีคุณลักษณะต่างกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการโจมตีน่ะครับ"
"ถ้าเรื่องนี้ล่ะก็... จริงๆก็ฝืนได้อยู่นะ แต่ก็เหมือนกับการใช้อาวุธข้ามสายนั่นล่ะ" NPC ให้คำตอบตามฐานข้อมูลที่กำหนดไว้ “เพราะมันไม่ใช่ของที่ทำมาคู่กัน ฉะนั้นแทนที่จะดีขึ้นมันกลับจะถ่วงกันเอง ทำให้อาวุธในมือขวาช้าลงและเบาลงตามไปด้วย ส่วนด้านซ้ายก็ไม่เต็มประสิทธิภาพ สู้เลือกให้ชัดเจนไปเลยดีกว่าว่าจะให้ถือดาบกับโล่ หรือใช้ดาบสองมือ จะได้มีประสิทธิภาพที่สุด”
“อืม...”
พอพูดถึงเรื่องอาวุธแล้วกันยาก็เกิดข้อสงสัยต่อเนื่อง
"แล้วถ้าผมจะใช้ดาบมือเดียวแต่จับด้วยมือสองข้างล่ะครับ… ระหว่างการฟันด้วยมือข้างเดียว กับจับสองมือแล้วฟันนี่ ค่าความรุนแรงแตกต่างกันไหม?" เขามองว่านี่อาจเป็นตัวแปรที่จะช่วยให้เขาสร้างสถิติได้
"แน่นอน! สองมือย่อมต้องแรงกกว่าอยู่แล้ว แต่ว่าถ้าทำแบบนั้นก็หมายความว่านายจะต้องปล่อยมืออีกข้างว่างไปนะ จะติดโล่อะไรพวกนี้ไม่ได้ ใช้ดาบสองมือก็ไม่ได้ เว้นแต่พวกโล่ห์ขนาดเล็กที่แขนน่ะนะ แต่น้ำหนักของมันก็ส่งผลอยู่ดี ซึ่งเห็นความแตกต่างกันชัดเจนเลยล่ะ"
"อืม... เข้าใจล่ะ ขอบคุณมากครับ"
ถึงตอนนี้กันยาเริ่มเกิดไอเดียเป็นรูปเป็นร่างแล้ว
เพียงแต่ว่าจะเห็นภาพได้นั้นอาจต้องใช้เวลาสักหน่อย ถ้าพลังมากขึ้นและเปลี่ยนอาชีพไปแล้วมีทักษะเฉพาะทางล่ะก็ น่าจะช่วยให้อะไรเป็นรูปเป็นร่างขึ้นกว่านี้
...............................................
กันยาตกลงใจว่าจะซื้อดาบไม้ไปสัก 4 เล่มเผื่อขาดเหลือ โล่ถูกๆซึ่งมีก็ดีกว่าไม่มีไป 3 อัน ทั้งหมดนี้สำหรับมีนาและกวาง ส่วนตัวเขาเองนั้นมีเพียงแค่ดาบเหล็กพื้นๆ 1 เล่มเท่านั้น
อย่างไรก็ดีพอหยิบมาแล้วก็เห็นได้ชัดว่าของขึ้นมาอยู่ในมือกันยาเลย และชั้นวางนั้นก็กลายเป็นชั้นวางว่างๆไป
เป็นความรู้สึกที่ขัดแย้งเพราะปกติแล้วของซื้อของขายตาม NPC ปกติของเกมออนไลน์จะไม่มีจำนวนจำกัด ซึ่งตรงข้ามกับตอนนี้ที่หยิบมาแล้วหมดไป
"เอ้อ... ลุงครับ อาวุธพวกนี้นี่ซื้อแล้วมีหมดด้วยเหรอ?" กันยาอดไม่ได้ต้องถามอีกรอบ
"แน่นอนสิเจ้าหนุ่ม" NPC ตอบเสียงเหนื่อยๆ "พวกข้าก็ต้องทำงานกับพวกช่างตีดาบด้วยนะ กว่าของใหม่จะมาก็ต้องใช้เวลาหน่อย"
"นานสักเท่าไหรล่ะครับ?"
"แล้วแต่คุณภาพของน่ะ อย่างไวก็ครึ่งวัน อย่างช้าก็สามวัน"
"อา..."
ถึงตอนนี้กันยาชักรู้สึกว่า ใครซื้อไวก็ได้เปรียบ แต่ช่วงแรกคงไม่เห็นผลนักเพราะต่างคนต่างก็ยังไม่มีเงิน แต่อีกหน่อยถ้าอะไรเริ่มเข้าที่ ระบบที่มีช่วงเวลาที่หน่วงให้สมจริงเช่นนี้ก็อาจมีผลถึงกลไกการกักตุนสินค้าด้วย
เขาเริ่มคิดถึงสายอาชีพพ่อค้าแต่เนิ่นๆ บางทีแล้วการเข้าร่วมสมาคมพ่อค้าน่าจะเป็นประโยชน์ในเรื่องการซื้อของให้ถูกลงหรือขายของให้ได้ราคาขึ้นก็เป็นได้
พอถือของที่จะซื้อมาถึงเคาน์เตอร์จ่ายเงินที่ติดกับประตูแล้ว กันยาก็นึกสงสัยอีกเรื่อง แต่ความที่ทดสอบได้ง่ายๆเลยคิดจะลองแกล้งแหย่ NPC ดูว่าจะมีท่าทางหรือปฏิกิริยายังไง
กันยาวางดาบไม้ลงบนโต๊ะคิดเงินแต่ถือดาบเหล็กไว้ จากนั้นก็แสร้งทำเป็นเดินออกจากร้านไปแบบไม่พูดอะไร
พฤติกรรมชักดาบของแท้...
แต่ในตอนนั้นเอง ทั้งที่ไม่มีเสียงเรียกเตือนใดๆจาก NPC แต่จู่ๆกันยาก็โดนสิ่งที่คาดไม่ถึง อันเป็นระบบที่วางไว้ดัดนิสัยพวกเล่นเกมไม่มีมารยาทหรือเกรียนนั่นเอง
เปรี๊ยะ!
มีเกราะไฟฟ้าที่มองไม่เห็นผ่านประตูอยู่ พอกันยาก้าวขาไปแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น มันก็ช็อตร่างจนต้องสะดุ้งโหยง
"จ๊ากก!!"
กันยาผวาแล้วเด้งกลับเข้ามาในร้านแล้วนั่งลงด้วยการตกใจและเหนื่อยหอบ... ไฟฟ้าไม่แรงมากนักแต่ก็ทำเอาสะท้านไปทั้งแผ่นหลัง แล้วพอเหลือบมองก็พบว่าพลังกายก็ลดไป 1 ใน 3 ด้วย...
"อะ... อะไรกันเนี่ย... มีระบบแบบนี้ด้วยเหรอ...?" เขาอ้ำอึ้ง
แล้วจังหวะต่อเนื่องกันนั้นเอง NPC ที่ดูเงียบๆก็แอบยิ้มมุมปากขำปนสมน้ำหน้าแล้วพูดต่อด้วยประโยคสั้นๆแต่เจ็บจี๊ดในใจ
"จะซื้ออะไรก็จ่ายเงินก่อนออกจากร้านสิเจ้าหนุ่ม"
ความคิดเห็น