คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : The Knight (1/2)
KELfer Online
ตอน 06 - The Knight
------------------------------
ทำอะไรแผลงๆลงไปน่ะคุณอิมิค!?
คาน่อนบ่นเสียงหลง หลังจากที่กันยาเล่าเรื่องระบบช็อตป้องกันคนลักขโมย รวมไปถึงการที่เขาคิดจะทดสอบทิ้งของไว้กลางร้านโดยไม่ยอมซื้อ
"เฮ้อ... นี่ดีนะฮะที่คุณอิมิคทำลงไปแค่ครั้งเดียว" เขาปรับเสียงเบาลงหลังจากเห็นกันยาทำสีหน้าสำนึกผิดแล้ว
"มัน... ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอน่ะ...?"
"ก็ใช่น่ะสิฮะ ถ้าคุณอิมิคเล่นเกมออนไลน์มาเยอะคงรู้จักระบบการให้คะแนนความประพฤติใช่ไหมล่ะฮะ?"
"ก็คุ้นอยู่หรอก ที่มีการคาดโทษ ขึ้นตัวแดงที่ชื่อเตือนบ้าง ตัดสิทธิบางอย่างสินะ"
"นั่นล่ะฮะ ที่จริงแล้วเกมก็นี้มีระบบคะแนนความประพฤติอยู่นะฮะ แล้วที่คุณอิมิคทำลงไปนั่นก็เข้าข่ายด้วย"
"อ๋า...!? จริงดิ!?" กันยาอึ้งเมื่อรู้ว่าการกระทำของตนที่แค่ทดสอบกลับกลายเป็นเรื่องผิดมารยาทในเกม
ปกติแล้วเกมออนไลน์แต่ละเกมมักมีข้อกำหนดอยู่ เพื่อไม่ให้มีใครเอาเปรียบ หรือกลั่นแกล้งกัน
โดยทั่วไปแล้วจะเป็นเรื่องมารยาทที่วิญญูชนพึงจะมี เช่นการไม่หลอกลวงผู้เล่นคนอื่น การไม่พูดจาหยาบคายใส่ร้ายกัน การไม่ไปยุ่งกับคนอื่นที่กำลังตีมอนสเตอร์อยู่ ไม่ขโมยของที่ดร็อปจากมอนสเตอร์นั้นๆ
สำหรับเกมนี้ก็ไม่ต่างกัน ซ้ำยังจะยิ่งเข้มข้นมากขึ้นด้วย เนื่องจากว่าระบบมีความสมจริงและมีการเดินเวลาต่อเนื่องแล้ว เพื่อให้เป็นแบบอย่างที่ดีของสังคมในโลกนี้ จึงทำให้ต้องมีการเพิ่มกฎยิบย่อยอีกพอประมาณ ซึ่งก็ยังคงเป็นเรื่องที่ปุถุชนคนทั่วไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน... อาทิเช่นการไม่ลักขโมยผลไม้ที่ออกจากต้นในเขตเมือง (แต่สามารถเก็บลูกที่ร่วงแล้วได้) หรือการไม่ทิ้งขยะเรี่ยราด ที่ถึงแม้ช่วงเวลาหนึ่งของจะสลายไปเองก็ตาม... การไม่ทำความเสียหายให้กับวัตถุในเมืองเช่นกำแพง กระจก ผนัง ที่ทำลายได้ แม้ระบบจะก็ซ่อมแซมตัวเองได้ แต่ก็หักคะแนนผู้ทำลายไปด้วย และจะหักเงินเป็นค่าเสียหายด้วย
และแน่นอนว่าการลักทรัพย์ และหยิบของในร้านมาวางระเกะระกะที่กันยาทดสอบก็อยู่ในข่ายหนึ่ง ถึงจะขโมยออกมาไม่ได้ และของที่กองไว้จะถูกย้ายกลับไปตำแหน่งเดิมได้เองก็ตามที แต่กระนั้นก็มีผลกับคะแนนหักลบได้เช่นกันถ้าทำบ่อยๆ
คะแนนมารยาททั่วไปในเกมนี้จะถูกบันทึกโดยอัตโนมัติ ถ้ามากถึงจุดหนึ่งจะมีการเตือน และถ้ายังทำผิดอีกก็จะมีบทลงโทษตามมา แม้โทษจะไม่ปรากฏโดยตรง แต่มันจะมีผลอย่างมากในเรื่องของ โชค ในเกม เช่นโอกาสหลบโดยบังเอิญจะลดลง โอกาสติดคริติคอลลดลง โอกาสได้ไอเท็มดีๆลดลง หนักเข้าก็การได้ค่าประสบการณ์ลดลง... และถ้ายังประพฤติผิดอีกไม่เลิก รายชื่อนั้นจะถูกส่งไปเป็นแบล็กลิสต์ที่ควรจับตามองของ GM ในฐานะที่มีโอกาสก่อเหตุบานปลายในอนาคต...
แม้ตอนนี้จะยังห่างไกลโทษรุนแรง แต่พอได้ยินรายละเอียดจากคาน่อนแล้วกันยาก็พูดขึ้นมาแบบอ้ำๆอึ้งๆ
"อ่า... แล้วฉันจะโดนอะไรหรือเปล่าน่ะ?"
ถึงจะติดเกมและชอบทำสถิติจนบางทีทรมานตัวเองหรือมีส่วนในการป่วนราคาตลาดเกมนั้นๆมาบ้าง แต่กันยาก็ถือเป็นผู้เล่นนิสัยดีมากๆคนหนึ่ง ที่เล่นตามกฎ กติกา มีมารยาท และชอบช่วยเหลือผู้อื่นโดยเฉพาะผู้เล่นหน้าใหม่ที่มีใจอยากเล่นจริงๆ คติหนึ่งที่ยึดถือเวลาเล่นเกมเสมอๆ คือ เกลียดอะไรก็จงอย่าทำแบบนั้น อยากให้สังคมเกมดี ก็ควรเริ่มต้นที่ตัวเองเป็นคนแรก...
ทว่าพอเข้ามาเกมเคลเฟอร์ออนไลน์ได้แค่วันแรกเท่านั้น เขาก็ทำผิดกฎเข้าให้แล้ว...
"ถ้าความผิดครั้งแรกในกรณีนั้นๆก็ไม่เป็นไรหรอกฮะ ถ้ามีครั้งสองจะมีคำเตือนแจ้งมา ถ้ามีอีกจะเริ่มหักคะแนน ผมก็เตือนให้รู้ไว้ก่อนน่ะฮะ อย่าเพิ่งเครียดอะไรมากเลย" คาน่อนชี้แจง
"งั้นเหรอ... ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยสบายใจหน่อย"
"ปกติแล้วถ้าไม่ใช่ความผิดร้ายแรงล่ะก็ ไม่ค่อยลงโทษกันหนักๆหรือทันทีหรอกฮะ แล้วความผิดประเภทนี้ก็แก้กรรมได้ด้วย"
"แก้กรรม?"
"เกมนี้เราอนุญาตให้แก้กรรมได้ด้วยการไปสารภาพบาปล่ะนะฮะ จะมีบาทหลวงถามอยู่ที่โบสถ์ ถ้าเราตอบตามจริงค่าความผิดก็จะลดลง พูดไปก็เหมือนการเปิดช่องให้กลับใจน่ะนะฮะ"
"ถ้าผิดเพราะไม่ตั้งใจมันก็ดีอยู่หรอก แต่ว่า... บางคนมันก็ผิดแบบเจตนานะ อย่างพวกชอบก่อกวนอะไรแบบนั้น ระบบนี้อาจไม่ช่วยอะไรมากก็ได้นะ"
"ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฮะ เพราะทุกครั้งที่สารภาพบาป ชื่อและความผิดของคนนั้นๆก็จะไปปรากฎในบัญชีของ GM เช่นกัน อาจไม่หนักหนาเท่ากลุ่มที่ขึ้นบัญชีดำ แต่ความผิดก็ยังถูกบันทึกไว้อยู่ล่ะนะฮะ ถ้าผิดเรื่องเดิมมากๆก็อาจโดนโทษหนักขึ้นตามไปด้วย ไม่ต้องห่วง"
"อา... แบบนี้นี่เอง"
...............................................
พอเข้าใจระบบมากขึ้นกันยาก็โล่งอกมากขึ้นตามไปด้วย เขาแจกอาวุธให้กับสาวๆก่อน แล้วก็สอนวิธีใช้คร่าวๆนำ ก่อนที่จะพาไปทดลองสู้จริงต่อไป...
ตอนนี้ทั้งกวางและมีนาก็พร้อมที่จะไปเก็บเลเวลกันแล้ว อย่างไรก็ดี ก่อนที่จะออกไปแม็ปนอกเมือง กันยาก็นึกออกอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งที่จริงแล้วตั้งใจจะถาม NCP พ่อค้าอาวุธ แต่ความที่ถูกไฟช็อตจนสะท้านไปทั้งร่างก็พาลเอาลืมไปเสียสนิท มานึกออกอีกทีเอาตอนเห็นดาบไม้ที่เอาไปให้สาวๆสำรองไว้นั่นเอง
"นี่คาน่อน... ตอนสู้ตะกี้ดาบไม้หักคามือฉันมาทีแล้ว..." เขาถามนำพลางตบที่ฝักดาบอันใหม่ที่เหน็บไว้ข้างเอวแล้วพูดต่อ "นอกจากดาบไม้แล้วอาวุธอย่างพวกดาบเหล็กนี่มีพังไหม?"
"มีสิฮะ" คาน่อนตอบได้สบายในฐานะ NPC ที่มีข้อมูลพื้นฐานที่ถูกถามบ่อยและไม่ใช่ข้อมูลเฉพาะ
"เราพอจะรู้ระดับความสึกไหม ภายนอกพอจะดูออกนิดหน่อยก็เถอะ แต่ดูเหมือนว่าต่อให้ใช้แว่นส่องก็จะไม่เห็นค่าส่วนนี้แจ้งเลย"
"คนทั่วไปไม่รู้ระดับความคงสึกกร่อนหรอกนะฮะ ถ้าอยากรู้ต้องให้ร้านที่รับซ่อมอาวุธหรือตีดาบตรวจสอบให้น่ะฮะ ซึ่งเขาก็รับซ่อมด้วย แต่อาจมีค่าบริการและของบางอย่างที่ต้องจัดหาไปให้ด้วยสักหน่อย... ปกติร้านพวกนี้มีทุกเมืองอยู่แล้ว จึงไม่ใช่ปัญหาฮะ แต่คงต้องวางแผนก่อนออกเดินทางให้ดีหน่อย ถ้าไปอาวุธเสียกลายป่าเขาเข้าคงลำบากแย่ หรือไม่งั้นก็สายอาชีพช่างตีดาบไปด้วย ถ้าอัพสกิลที่ใช้ซ่อมแซมไว้แล้วก็สบายเลยฮะ"
"แล้ว... เราพอจะรู้ไหมว่ามันจะพังเมื่อไหร่น่ะ?"
"อันนี้ต้องหมั่นระวังเอาเองน่ะฮะ ถึงจะไม่มีค่าแสดงให้เห็น แต่เรื่องพวกนี้มักจะมีอาการเตือนบ่งชี้ก่อนเสมอ เช่นฟันแล้วความเสียหายเบาลง ฟันไม่เข้าเต็มที่บ้าง รู้สึกสมดุลไม่นิ่งบ้าง อะไรแบบนี้น่ะฮะ" คาน่อนอธิบายละเอียด "ถ้ามีอาการแบบนี้เมื่อไหร่ก็เข้าร้านตีดาบหรืออาชีพตีดาบให้ซ่อมได้เลย"
"สมจริงเกินไปก็วุ่นวายดีเหมือนกันนะ" กันยาถอนหายใจสั้นๆ
"จะได้เห็นคุณค่าของอาวุธไงฮะ" คาน่อนแซว
"ก็จริงอยู่หรอก... เหมือนพ่อครัวที่ต้องดูแลมีดตัวเองให้ดี นักดาบก็ต้องดูแลดาบตัวเองอยู่เสมอล่ะสินะ"
"ใช่ฮะ แต่คุณอิมิคคงไม่พลาดซ้ำสองแล้วล่ะมั้งฮะ"
"หึๆ ช่างชมนะ" กันยายิ้มชอบใจ
จากการต่อสู้เก็บเลเวลช่วงแรกกันยารู้สึกว่าอาวุธนั้นดูจะมีความคงทนมากในระดับหนึ่ง อย่างน้อยๆก็ใช้ทุบสไลม์หลายสิบตัวจนเลเวลขึ้นถึงระดับแปดปลายๆ จะมาพังเอาตอนที่ฝืนทุบนกคลั่งเท่านั้นเอง
ฉะนั้นกับดาบใหม่ที่พกอยู่ก็น่าจะทนได้มากกว่านั้น และคงเหลือเฟือที่จะอัพเลเวลตัวเองให้ขึ้นถึงสิบเพื่อเปลี่ยนอาชีพ และใช้ไปช่วยแฟนกับน้องสาวเก็บเลเวลในช่วงนี้
...............................................
หลังจากเข้าใจระบบพื้นฐานแล้ว กันยาก็วนลูปเดิมกับน้องสาวและแฟนโดยการพาไปทำเควสเพิ่มเงินก่อน จากนั้นก็ได้เริ่มต้นจากการฉายเดี่ยวสู้กับมอนสเตอร์เพื่อสอนแบบมีตัวอย่างจริงให้เห็นภาพ
กันยาสอนวิธีการต่อสู้กับสไลม์ให้ดู และไม่ลังเลใจที่จะบอกเท็คนิค วิธีหลบหลีก ต่อสู้ รวมถึงจุดอ่อนที่สังเกตมาให้สองสาวได้รับรู้ไปด้วย
ซึ่งไม่ว่าจะมีนาหรือกวางก็แสดงตัวได้สมราคาที่เป็นปาร์ตี้ดั้งเดิมของกันยามาแต่เนิ่นนานและตะลุยด้วยกันมาหลายต่อหลายเกม ถึงจะไม่ใช่สายชอบลุยโดยตรง แต่ก็เข้าใจและจับหลักที่กันยาบอกได้อย่างรวดเร็ว ถึงจะไม่คล่องเทียบเท่ากับกันยา แต่ก็ออกตัวได้ไวกว่าผู้เล่นหน้าใหม่รายอื่นๆ
กันยาเป็นพี่เลี้ยงให้แค่ไม่ถึงห้านาที มีนาและกวางก็แยกย้ายไปจัดการกับสไลม์ในแผนที่ได้เองโดยไม่ลำบากเกินไปนัก...
เมื่อดูวางใจได้แล้ว ก็ถึงทีที่กันยาจะแยกออกมาเก็บเลเวลเองบ้าง
เขาจัดการสไลม์สลับกับนกคลั่งที่มีจำนวนจำกัด แต่ระบบก็สร้างขึ้นมาใหม่ได้หากเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง
ด้วยความที่เป็นแม็ปด้านข้างเมืองที่ห่างจุดปรากฎตัวของผู้เล่นใหม่ คนมาเก็บเลเวลแถบนี้จึงยังคงน้อยเช่นเคย แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีผู้เล่นหน้าใหม่กระจายไปทั่วบ้างแล้ว
อย่างไรก็ดีขนาดแผนที่กว้างพอตัว จำนวนมอนสเตอร์มามีพอตัว แต่การจัดการมอนสเตอร์นั้นต้องใช้เวลาพอประมาณ เนื่องจากถูกปรับให้มีพลังโจมตีและป้องกันได้สมดุลเหมือนต่อสู้จริง
ฉะนั้นกันยาจึงมองว่าอาจใช้พื้นที่นี้เก็บเลเวลได้สบายๆอีกสองถึงสามชั่วโมง...
...............................................
เวลาผ่านไปอีกพักใหญ่ ที่สุดแล้วทั้งกันยา มีนา และกวาง ก็มานั่งพักกันที่ใต้ต้นไม้หน้าประตูเมือง
การมีระบบค่า STAMINA ก็เป็นตัวช่วยปรามได้อย่างดีไม่ให้สู้ติดพันเกินไปนัก ทั้งสามใช้พลังส่วนนี้ไปจนเกือบหมด แต่ก็ถือว่าได้รับค่าประสบการณ์มาสมน้ำสมเนื้อ เลเวลของกันยาขยับไปอยู่ที่ 11 ส่วนมีนาและกวางต่างก็หยุดอยู่ที่ 6 เท่ากัน
อากาศช่วงนี้เย็นลงไปพอตัว ฟ้าเริ่มออกสีแดงแต่ยังพอมองเห็นทัศนียภาพด้วยสายตาปกติได้อยู่ เทียบเวลาจริงน่าจะเกือบห้าโมงเย็นในช่วงฤดูร้อนได้...
"เอาไงต่อล่ะ จะพักหาอะไรกินแล้วเก็บเลเวลต่อไหม?" กันยาหันมองสองสาวแล้วถามความเห็น
"เอ... พี่ล่ะจะเอายังไง?" มีนาให้พี่ชายเป็นคนเลือกก่อน
"พี่ว่าจะไปเปลี่ยนอาชีพน่ะ แล้วอาจจะพักก่อนก็ได้ วันนี้เล่นมาเต็มที่เลย พรุ่งนี้ค่อยลองสกิลอาชีพใหม่แล้วย้ายแม็ป"
"งั้นมีนาไปด้วย"
"ฉันไปด้วยเหมือนกัน" กวางตามน้ำไปอีกคน
"เห... พวกเธอเล่นคนละอาชีพไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องเสียเวลาก็ได้มั้ง?" กันยาทักท้วง "นั่งพักรอแป๊บเดียวคงเสร็จ ระหว่างนั้นหาของกินเพิ่ม STAMINA ตัวเองไปก่อน"
"ก็แหม... ไหนๆพี่ก็จะเปลี่ยนอาชีพทั้งที มีนาก็อยากไปดูสักหน่อยเป็นแนวทางน่ะ ยิ่งถ้าเกมทำให้น่าประทับใจด้วยแล้วบางทีอาจทำให้ได้ไอเดียแต่งนิยายเพิ่มก็ได้นะ"
"หึ"
กันยาอดที่จะยกมือไปขยี้ผมน้องสาวด้วยความเอ็นดูเสียไม่ได้
"พูดได้เข้าหูจริงๆ สมเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังนะ"
"ไม่เอาน่าพี่" มีนาเขิน... ซึ่งหนนี้เป็นการเขินจริงๆไม่เสแสร้ง แม้จะรู้ว่าผู้ที่กำลังขยี้อยู่นั้นอยู่ในสถานะใด...
กวางที่เข้าใจเรื่องราวเบื้องหลังของกันยาทั้งหมด เห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ทั้งที่ลึกๆก็ยังอึดอัดใจที่จะต้องฝืนทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นนี้
"ว่าแต่จะเปลี่ยนตอนนี้เลยจริงเหรอ?" กวางถามแทรกไป
"อืม... ไหนๆก็นำมาขนาดนี้แล้ว ขอขึ้นทำเนียบผู้เล่นที่เป็นอัศวินคนแรกของเกมนี้ก็แล้วกันนะ"
"หืม... ก็นึกว่ากันจะรอฤกษ์รอยาม ให้เช้าวันใหม่แล้วค่อยเปลี่ยนอาชีพเสียอีก" กวางแซวทั้งที่รู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนยังไง
"โฮ้ย... รู้กันอยู่ฉันสนใจโชคลางที่ไหน อีกอย่างเกมนี้จำกัดเวลาเล่นตั้ง 18 ชั่วโมงต่อวันแน่ะ ถ้าเสียไปตั้งแต่ตอนนี้รวมอีกให้ถึง 6 ชม. ที่ต้องพักด้วยแล้ว ถึงตอนนั้นคงมีคนเปลี่ยนแซงหน้าไปไกลเยอะล่ะ"
"แหม... นิสัยชอบทำสถิติของเธอนี่แก้ไม่หายจริงๆนะ" คราวนี้กวางยิ้มแซวบ้าง แต่ก็อารมณ์ไม่ต่างจากมีนาเท่าไหร่ที่รู้สึกว่ากันยาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ
"ต้องบอกว่าเป็นความภูมิใจของเกมเมอร์ต่างหากล่ะ!" กันยาพูดอย่างภูมิใจ
"แต่ว่าเปลี่ยนอาชีพตอนเย็นนี่ก็" มีนาเกิดไอเดียขึ้นมาจึงพูดขึ้นกระตุ้นและเปลี่ยนบรรยากาศไปพร้อมๆกัน "ตั้งฉายาว่าอัศวินแห่งอัสดงก็คงเท่ไปอีกแบบนะพี่"
"อัศวินแห่งอัสดง งั้นเหรอ"
กันยาพยักหน้าพอใจพลางขยี้ผมน้องสาวแล้วเอ่ยปากชม
"พี่ชอบชื่อนี่นะ ไว้ตั้งกิลด์เมื่อไหร่ขอเอาไปใช้เป็นฉายาเลยก็แล้วกัน" เขายิ้มรับยกมือขึ้นชวนทุกคนไปเป็นสักขีพยานเพื่อเปลี่ยนอาชีพอัศวินดังที่ตั้งหวัง
...............................................(1/2)
ความคิดเห็น