ห้องเก็บของในห้วงเวลา

ลำดับตอนที่ #146 : ใบสมัคร Phony Villian

Application

“อย่าพึ่งเวทมนต์ไปซะทุกอย่างสิ เดี๋ยวร่างกายก็ได้ปวกเปียกหมดหรอก”

“เอ้า ชามะนาว ตั้งใจทำอะไรมันก็ดีอยู่หรอกแต่ระวังอย่าหักโหมตัวเองมากไปนะ”

   ชื่อ/นามสกุล : เฮเลน่า บาลาทอร์ || Helena Balathor

   ชื่อเล่น : เฮเลน || Helen

   เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

   สถานะ : รูมเมทรีเซ็ตเต้ และ ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านแถบชนบทแห่งหนึ่ง

   เพศ : หญิง

   ลักษณะ : หญิงสาวรูปร่างสูงอวบอิ่ม เรือนผมยาวไม่จัดทรงสีน้ำตาล ดวงตาสองสีฟ้า-ทองแลดูขี้สงสัย ใบหน้าสวยได้รูป บรรยากาศรอบตัวให้ความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่เล็กๆ มักจะใส่เสื้อแจ๊คเก็ตสีดำคอบานเป็นเอกลักษณ์ สูง 168 ซม. หนัก 48 กก.

   อายุ : 18

   นิสัย :

            ใจเย็น เฮเลนเป็นคนที่ใจเย็น สามารถควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองได้ดี ทำอะไรด้วยความรอบคอบ ไม่หุนหันพลันแล่น

            ใฝ่รู้ ใคร่สงสัย ชอบที่จะแสวงหาความรู้ใหม่ๆที่ตนไม่รู้จัก เวลาเจอสิ่งใหม่ๆเธอจะแสดงสีหน้าให้ความสนใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ท่าทีของเธอจะราวกับเด็กน้อยที่ได้ของเล่นใหม่ก็มิปาน

            เข้าสังคมเก่ง มนุษย์สัมพันธ์ดี ใช้คำพูดเป็นกันเอง และ รู้จักวิธีเข้าหาคนแต่ละประเภทเลยสร้างความสนิทชิดเชื้อกับคนอื่นได้ไว เป็นห่วง และ คอยดูแลคนรอบข้างอยู่เป็นนิจ ทำให้ได้รับฉายาจากคนรอบข้างว่า ‘คุณแม่เฮเลน’

            ตรงไปตรงมา ใช้ชีวิตแบบซื่อตรงเปิดเผย ไม่ค่อยมีลับลมคมในอะไรเท่าไหร่ บางทีก็แลดูซื่อเกินไป แต่นั่นก็ถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเธอ

            ขี้เซาระดับหนึ่ง นอนหลับง่าย ขี้ง่วงพอสมควร เวลาโดนปลุกแบบไม่ได้ตื่นเองจะงัวเงียอยู่ซักพัก ช่วงงัวเงียหัวจะมีท่าทางเหม่อลอยเป็นระยะๆ และ หัวจะไม่ค่อยแล่นซักเท่าไหร่

            ติดดิน เป็นคนสมถะ อยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก แทบจะไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องชีวิตประจำวันยกเว้นแต่มันจะเลวร้ายถึงขั้นจริงๆ

            โกรธยากแต่โกรธลึก ปกติแล้วเธอจะไม่ค่อยถือสาเรื่องอะไร แต่เวลาโกรธใครทีนึงกว่าจะหายโกรธก็นานพอสมควร ถึงแม้เรื่องราวจะสะสางแล้วเธอก็ยังคงเคืองอยู่ซักระยะ

   ประวัติ : เฮเลนเป็นลูกสาวคนเดียวของหัวหน้าหมู่บ้าน แม่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงตั้งแต่จำความได้ เติบโตมากับสภาพแวดล้อมแบบชนบทที่ทุกอย่างต้องลงมือทำเองกันหมด รู้ว่าตัวเองมีความสามารถด้านเวทตอนอายุ 8 ขวบ และ ได้รับการฝึกฝนเวทจากเพื่อนสนิทของพ่อที่เป็นจอมเวทซึ่งจะมาเยี่ยมเป็นระยะๆ

            ช่วงแรกที่เพื่อนๆรู้ว่าเธอใช้เวทได้ทุกคนต่างก็พากันหลบห่างเพราะไม่เคยมีใครในหมู่บ้านที่ใช้เวทได้แม้แต่คนเดียว ต้องยอมรับว่าตอนนั้นก็จิตตกมิใช่น้อยถึงขั้นหลายครั้งก็เคยคิดว่าถ้าตัวเองใช้เวทไม่ได้เสียยังจะดีกว่า แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ย่อท้อ ยังคงพยายามที่จะเข้าหาคนอื่นอยู่เสมอ

เวลาผ่านไป 1 ปีเกิดเหตุหมีหลุดออกจากป่าใกล้หมู่บ้าน ในตอนนั้นพวกผู้ใหญ่ยังคงทำงานที่ทุ่งกันอยู่ทำให้มีแต่เด็กๆที่อยู่ในหมู่บ้าน และ สิ่งที่ตัวเธอในตอนนั้นทำได้มีแค่คอยถ่วงเวลาด้วยเวทพื้นฐานให้อดีตเพื่อนๆไปเรียกพวกผู้ใหญ่มาเท่านั้น ถือว่าเคราะห์ดีที่เธอสามารถถ่วงเวลาได้จนพวกผู้ใหญ่มาถึง หลังจากที่ไล่หมีได้สำเร็จสติของเธอก็ดับวูบลง ณ ตรงนั้นเนื่องจากฝืนใช้เวทมากเกินไป และ กว่าจะได้สติก็เวลาผ่านไปอีก 3 วัน

หลังจากได้สติเหล่าอดีตเพื่อนที่เคยตีตัวออกห่างต่างก็มาขอโทษ และ คืนดีกัน ซึ่งสาเหตุหลักที่หลายๆคนทำตัวห่างเหินคือกลัวเวทมนต์ เมื่อทราบอย่างนั้นเธอเลยไปปรึกษากับอาจาร์ย และ ตั้งกฎให้ตัวเองว่าจะใช้เวทเฉพาะกับเรื่องที่จำเป็นจริงๆเท่านั้น ซึ่งพอทำตามกฎไปเรื่อยๆก็ทำให้เกิดความรู้สึกว่าสำหรับเธอเวทไม่ใช่ทักษะหลักแต่เป็นทักษะรอง หรือ ความรู้เสริมไปเสียมากกว่า

ช่วงอายุ 14 ย่างเข้า 15 ได้ลองแอบศึกษาเวทมนตร์ด้วยตัวเอง และ ได้ลองใช้เวทมนตร์ที่ทำให้ตัวเองเห็นในความมืดดู ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีแต่เพราะความตื่นเต้นจึงประจุพลังเวทลงไปเยอะมากเกินความจำเป็นทำให้เวทบทนั้นฝังแน่นเข้ากับตาซ้าย แทนที่เวทจะส่งผลเพียงชั่วครู่กลับกลายเป็นว่าเวทจะคงอยู่ตลอด และ เปลี่ยนสีตาของจากสีฟ้ากลายเป็นสีเหลืองทอง แน่นอนว่าโดนพ่อกับอาจาร์ยดุด่าว่ากล่าวมิใช่น้อย

หลังจากเหตุการณ์นั้นแทนที่เฮเลนจะกลัว กลับกลายเป็นแรงขับดันให้เธอแสวงหาความรู้ใหม่ๆอยู่เรื่อยๆ พออายุย่างเข้า 18 ขณะที่กำลังดูแลกลุ่มเด็กๆในหมู่บ้านอยู่ อาจาร์ยก็ได้แนะนำให้ไปเรียนรู้เพิ่มเติมที่โรงเรียน xxxx (ชื่อโรงเรียน) ด้วยความที่เป็นห่วงแม่ที่สุขภาพอ่อนแอจึงตอบไปว่าขอไปปรึกษาพ่อแม่ก่อน พอไปเล่าเรื่องราวให้ทั้งคู่ฟัง แม่เธอก็ส่งเสริมให้ไปเรียนเพื่ออนาคตของตัวเองซึ่งพ่อก็เห็นด้วยและบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเพราะเขาจะคอยดูแลแม่ระหว่างที่เธอไม่อยู่เอง

เมื่อทั้งคู่พูดอย่างนั้นเธอจึงออกเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับอาจาร์ย ซึ่งหลังจากที่สอบผ่านการคัดเลือก อาจาร์ยก็ได้บอกกับเธอว่าจะกลับมารับในวันปิดภาคเรียนก่อนที่จะไปจัดการเรื่องของตนเองต่อ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานเฮเลนก็ได้พบกับ ‘รีเซ็ตเต้’ เป็นครั้งแรกที่พิธีปฐมนิเทศ และ จับพลัดจับพลูไปมาจนกลายเป็นรูมเมทกัน

   ลักษณะการพูด : แทนตัวเองด้วยเรา เรียกคนไม่สนิทด้วยนามสกุล ส่วนคนสนิทจะเรียกด้วยชื่อเล่น เวลาพูดปกติไม่ค่อยลงหางเสียงเท่าไหร่แต่กับผู้อาวุโสจะมี’คุณ’นำหน้า

   ธาตุ : ดิน - น้ำ – สายฟ้า

   เวทมนต์ :

-          สร้างโกเลมขึ้นมาจากดิน

-          ปรับเปลี่ยนสภาพพื้นผิวบริเวณที่ต่อสู้

-          ควบคุมน้ำให้หมุนวนคล้ายหอกก่อนโจมตีใส่คู่ต่อสู้ด้วยความเร็วสูง

-          สร้างระเบิดน้ำแรงดันสูงขึ้นมารอบๆตัว ใช้สำหรับคุมพื้นที่ และ ป้องกันตัว

-          ใช้เวทสายฟ้ากระตุ้นขีดจำกัดร่างกายตัวเองชั่วครู่

-          สร้างอาวุธขึ้นมาจากธาตุดิน และ สายฟ้ารวมกัน

   ระดับพลัง : B

   ความสามารถพิเศษ : อึดตายยากตายเย็นเกรด A(?), ทำอาหารเก่ง, เลี้ยงเด็ก(?), ทักษะการเรียนรู้สูง และ นอนได้ทุกที่ไม่เกี่ยงสภาพแวดล้อม

   อาวุธ : ถุงมือทำจากโลหะเวทมนต์

   ของที่ชอบ : สิ่งแปลกใหม่ที่ตนไม่รู้จัก, การนอน, อาหารอร่อยๆ, สัตว์ขนปุกปุย โดยเฉพาะจำพวกสุนัข

   ของที่เกลียด/กลัว : เกลียดอากาศชื้น และ ฝน ไม่ค่อยกลัวอะไรเท่าไหร่

   เพิ่มเติม :

-          ถึงแม้จะใช้เวทมนต?ได้ แต่หลายอย่างก็ชอบที่จะลงมือทำเองเสียมากกว่า เพราะเธอมีความเชื่อว่าเวทช่วยให้ชีวิตสะดวกสะบายขึ้นแต่คนเราก็ต้องไม่พึ่งพามันมากจนเกินไป

-          เวลาว่างถ้าไม่มีอะไรทำก็มักจะไปทำอาหาร/ขนมสำหรับไว้กินกับเพื่อนๆ

-          ด้วยความที่ซื่อเกินไปจนทำให้โดนหลอกง่ายพอสมควร

-          ตาซ้ายสามารถมองเห็นในความมืดได้

มุมคุยกับผู้ปกครอง!

สวัสดีค่ะ! ไรท์ชื่อสโนว์นะ ผปค.ชื่ออะไรเอ่ย คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ

: ชื่อซันครับ

คิดว่าลูกจะติดมั้ยเอ่ยย

: อาห์ … ไม่มั่นใจครับ

ถ้าไรท์แต่งเรื่องเก่าจบ และมาประกาศผลเรื่องนี้เเล้วอาจจะมีการอัพช้าบ้าง ไม่ฆ่ากันใช่มั้ยคะ 5555

: ครับผม

ถ้าลูกไม่ติด จะเอาเป็นตัวประกอบมั้ยคะ?

: ขอรับกลับละกันครับ

เรื่องนี้นางเอก(เรด)จะไม่กวนteenแบบเรื่องเก่านะคะ อาจจะมืดๆดาร์กๆ และอาจทำลูกท่านเจ็บตัวเข้าขั้นปางตาย รับได้มั้ยเอ่ย?

: รับได้ฮะ

ถ้าลูกท่านติดเเล้วอยากได้แนวเนื้อเรื่องแบบไหนเป็นพิเศษมั้ยคะ หวานเเหวว อบอุ่น ดราม่า ฮา ตลก กวนๆ หรือSM?

: ดราม่านิดๆครับผม เป็นสีสันสายตา(?)