คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 21 days, วันที่ ๑๖. part,๑
SIXTEENTH DAY part 1
ลุ้นกันอยู่ใช่มั้ยล่ะว่าหลังจากที่ ชองยุนโฮบอกว่าหึงผม ผมจะทำยังไง?
หึ ! คนอย่างคิมแจจุงน่ะนะ จะไปทำอะไรได้ล่ะ ? นอกซะจาก...
“พูดบ้าอะไรน่ะ ชองยุนโฮ -0-“
“ฉันรู้ว่านายได้ยิน”
“ฉันหูอื้อน่ะเมื่อกี้ ไม่งั้นจะถามนายหรอ ว่า ห้ะ พูดว่าอะไร??”
“เมื่อกี้นายพูดว่า ห้ะ อืมอะไร”
“นายคงจะฟังผิดแล้วล่ะ แล้วตกลงเมื่อกี้ที่ทำหน้าตาจริงจังๆ น่ะ พูดว่าอะไรนะ?”
“ไม่ได้ยินก็ช่างมันเถอะ”
“^^;”
นั่นแหละ คำพูดที่ผมพูดกับยุนโฮเมื่อวาน...
ผมแม่งโคตรป๊อดเหอะ TOT! อ่อยเค้าไว้ซะเยอะแยะ ทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ทฤษฎีว่ายุนโฮจะตกหลุมรักจะขาดเค้าได้มั้ย...
แต่ทำไมถึงแกล้งไม่ได้ยินตอนยุนโฮบอกว่าหึงซะเองล่ะ U____U
ยุนโฮอาจจะเมาก็ได้เลยพูดแบบนั้นออกมา (ไม่อยมรับความจริงสุดๆ)
ทำใจไม่ได้นี่ มาหึงกันทำไมเล่า! ไปทำอะไรให้ คุยกะกึนซ๊อกเฉยๆ เองนะ T.T
ติ๊งหน่อง
เฮือกกกก ตกใจอีกแล้ว T^T เกือบตกเตียงแหนะ ไอ่บ้าที่ไหนมากดออดตอนที่กำลังฟุ้งซ่านฮ้า~~~
ติ๊งหน่อง~
เอ้อออ - - รู้แล้วหน่า
กริ๊ก
แจจุงเปิดประตูห้องออกกว้าง ก่อนจะต้องสะดุ้งกับผู้ชายหน้าตาดีที่ยืนนิ่งๆ อยู่หน้าห้อง
“มาทำไม?”
“ไม่ไปเรียนหรอ?” ยุนโฮมองสำรวจร่างสวยตั้งแต่หัวจรดเท้า
ก็ผมยังอยู่ในชุดเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินสลับขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์อยู่เลยน่ะสิ = =;
เอ๊ะ ชุดแอบล่อแหลม???
“คืออ....” ไป...แต่ไม่ไปกับยุนโฮได้มั้ย YOY
“...”
“แบบ...เดี๋ยวค่อยไปตอนเที่ยงๆ นายไปก่อนเลย” แจจุงปัดมือไล่
“ทำไม?” ฮึก...ทำหน้าตาโหดใส่ทำไม Y_______Y
“พึ่งตื่นไง กว่าจะอาบน้ำแต่งตัว นายไม่ต้องรอหรอก”
“รอได้”
“เห้ย ไม่เป็นไรเกรงใจ”
“ไม่เป็นไรไม่รีบ”
“ง่ะ...” แล้วจะไปเถียงอะไรได้ - -;
หรือว่าต้องหาวิธีอื่นไล่??
เอาไงดีหว่า...โอ๊ะ!
ไหนๆ ชุดก็ล่อแหลมแล้ว อ่อยให้ยุนโฮกลัวแล้วหนีไปเลยดีกว่า > <! (คิดได้ไง?? คจจ.เปิ่นเอ๊ยยย - -+)
“งั้น...เข้ามารอข้างในก่อนสิ ^^” แจจุงหลีกทางให้ยุนโฮเดินเข้ามา
ยุนโฮมองหน้าแจจุงเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวสวยที่อยู่กลางห้องชุดขนาดเท่ากันกับห้องของเขา
“ดื่มอะไรก่อนมั้ย?” แจจุงเดินไปที่หลังเคาท์เตอร์แล้วส่งยิ้มหวานให้กับยุนโฮ
“อ่า...กาแฟแก้วนึงก็ได้” แจจุงพยักหน้ารับพร้อมกับหันหลังไปเตรียมอุปกรณ์ทำกาแฟ
ปลายเท้าที่ถูกหุ้มด้วยรองเท้าสลิปเปอร์ขนปุยเขย่งตัวขึ้นเพื่อหยิบข้องในตู้ด้านบน มือสวยพยายามหยิบแก้วกาแฟใบสวยออกมา จนในที่สุดก็หยิบออกมาได้...
แจจุงเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาเล็กน้อย ยุนโฮรีบก้มหน้าลงไปมองนิตยาสารที่เอามาถือไว้
นิตยาสารแฟชั่น...สนใจอะไรพวกนี้ด้วยรึไง ชองยุนโฮ??
คุณคงจะสงสัยกันว่าผมทำอะไร...แหม่ ก็ผมเขย่งปลายเท้าพร้อมกับยื่นมือขึ้นไปสุดแขนขนาดนั้น
เสื้อแขนยาวตัวโคร่งของผมมันก็ต้องลอยขึ้นไปตามน่ะสิ…
เอวคอดขาวเนียนของผมน่ะ น่าหลงใหลจะตายไปปป อิอิ >w<!
“ใส่น้ำตาลกี่ช้อน?” แจจุงเรียกสติคนที่หลงใหลอยู่กับนิตยาสารชั่น(?)ให้เงยหน้าขึ้นมาสนใจ
“ไม่ใส่”
“ผู้ชายหน้าตาเย็นชาต้องชอบกินอะไรเข้มๆ แบบนี้เสมอเลยรึไง” แจจุงพึมพำกับตัวเองในขณะที่หันไปหยิบเหยือกกาแฟจากเครื่องชงกาแฟมาเทใส่แก้วที่พึ่งหยิบลงมา
“อ่ะ” แจจุงเดินถือแก้วกาแฟมาวางลงบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาให้ยุนโฮ
“...” ยุนโฮวางนิตยาสารลงก่อนจะเงยหน้ามามองคนที่เอากาแฟมาให้
“นั่งเล่นไปก่อน ตามสบายเลยนะ ขอไปอาบน้ำก่อน” แจจุง ยืดตัวยืนขึ้นจากที่ก้มตัววางกาแฟแล้วเงยหน้าคุยกับยุนโอเมื่อกี้
คุณก็น่าจะเดาออกใช่มั้ยว่าเสื้อคอกว้างๆ กับการก้มตัวมันจะเกิดอะไรขึ้น?
หึหึหึ....
40%
สุดท้าย พออาบน้ำเสร็จ ชองยุนโฮก็หายตัวไป - -; ตกลงยังไง? ไล่สำเร็จใช่หรือไม่??
เย้!! เพราะงั้นก็ต้องไปเรียนเอง ฮูเร่!~~
เดี๋ยวก่อนนะ...
เราไม่มีรถนี่....
ก็ใช่น่ะสิ!!...เพราะไม่มีรถ ตอนนี้ถึงต้องมานั่งง่อยอยู่บนรถเมล์แบบนี้ T^T ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปซะสนิทเลยอ่า...
ชองยุนโฮ มาเอาฉันไปด้วยเด้ Y_Y
ก็ยังดีที่รถเมล์มีที่ว่างให้นั่ง นี่ถ้าต้องไปยืนเบียดกับคนอื่นๆ คงจะไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละ...
พักกลางวัน
“นี่แกจะรีบเดินไปไหน?” จุนซูตะโกนถามคนที่รีบเดิน
“หายุนโฮ” แจจุงตอบจบก็มองซ้ายขวาหาโต๊ะประจำที่ร่างสูงมักจะนั่งอยู่กับปาร์คยูชอนทันที
ฟึ่บ!
แจจุงรีบเข้าไปนั่งข้างๆ กับร่างสูงที่ชะงักช้อนที่กำลังตักข้าวเข้าปากไว้
ยุนโฮเหลือบมามองคนสวยเล็กน้อย ก่อนจะยัดข้าวเข้าปากไปอย่างไม่สนใจใยดี
“ยุนโฮ Y^Y” แจจุงเรียก
“???” ยุนโฮหันมาทำหน้าเชิงถามว่ามีอะไร
“เย็นนี้กลับด้วยน้า”
“ไม่อยากนั่งรถเองแล้วหรือไง?”
“คือมันแบบ...” จะให้บอกว่าไงดีอ่ะ...
เหตุการณ์ตอนกำลังจะลงรถเมล์
ร่างสวยลุกจากที่นั่งและพยายามเบียดตัวให้พ้นออกมาจากฝูงชนจำนวนมากเพื่อไปยังประตูลง
แต่แล้ว...
หมับ!
เฮืออกกกกกก ใครจับก้น T^T ย๊ากกกกกกกกกกกก
แจจุงพยายามจะเดินหนีให้ไวที่สุด แต่เหมือนมือนั้นก็ยังตามมาติดๆ....
“เห้ย ปล่อยนะเว้ย” แจจุงหันไปพูดเบาๆ เพราะกลัวคนอื่นได้ยิน
“หึหึหึ นานๆ ทีคิมแจจุงคนสวยจะมาใกล้ชิดแบบนี้ ก็ขอเต็มที่หน่อยละกัน”
ย๊ากกก มันอยู่มหา’ลัย เดียวกับผม T^T แจจุงพยายามจะหันไปมองให้ได้ว่าคนที่ลวนลามตัวเองอยู่นั้นเป็นใคร...
ฟึ่บ!
แจจุงกระโดดลงจากรถทันทีที่ประตูเปิดแล้วรีบหันไปมองหน้าบุกคนหื่นกาม
ชายผู้นั้นลงจากรถแล้วส่งยิ้มมีเลศนัยให้คนสวยอย่างไม่เกรงกลัว ปากหนานั่นเอ่ยทักทายคนสวยก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง
“ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ...ที่รัก ;D”
ฮึก....นั่นมันเพลย์บอยตัวฉกาจของมหา’ลัย...
ชเว ซึงฮยอน T^T
“มันแบบอะไร?” ปาร์คยูชอนเสนอหน้าเข้ามาถามด้วยความอยากรู้
“เออนั่นสิแจจุง เมื่อเช้าแกมาถึงก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เป็นอะไร?”
“อย่าคาดคั้นกันดิ” แจจุงก้มหน้างุด ใครจะไปกล้าพูดเรื่องน่าอายแบบนั้นเล่า!!
“???” ไอ้หล่อนี่ก็อีกคน มองเขาด้วยสายตาแบบนี้ทำไม...
“ก็....ขึ้นรถเมล์มา...”
“...” ทุกคนเงียบพร้อมๆ กับจ้องใบหน้าสวยที่กว่าจะพูดแต่ล่ะคำออกมาได้ช่างยากเย็นเหลือเกิน
“แล้วตอนกำลังจะลง...”
“...”
“ก็เจอกับ ชเว ซึงฮยอน...”
“มันทำอะไร!?” แจจุงสะดุ้งเล็กน้อยกับคำถามของคนที่อยู่ข้างๆ ที่พูดออกมาทันทีที่แจจุงพูดประโยคเมื่อกี้จบ
“มัน...” แจจุงสบตากับยุนโฮอย่างแอบหวาดกลัว
ทำสายตาแข็งๆ แบบนี้ใส่กันทำไมฮะ ไอ้หล่อ!!
“มันจับก้น TOT แล้วก็พูดว่า ‘ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ...ที่รัก ;D’” แจจุงพูดออกไปในที่สุด
ฟึ่บ ตึง!!
แจจุงสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อยุนโฮลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกิดเสียงดัง
“จะไปไหน?” แจจุงถามด้วยความงง
“เดี๋ยวมา” ยุนโฮพูดแค่นั้นแล้วก็เดินหายไปเลย
แจจุงหันกลับมาขอคำตอบจากคนสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“มันคงไปหาเพื่อนเก่า” ยูชอนตอบแล้วหันไปตักข้าวยัดเข้าปากจุนซูที่เหมือนกำลังจะพูดอะไรออกมา
“กินเยอะๆ นะอย่ามัวแต่พูดเลย ^^”
“อื้ออ - -;” จุนซูเอามือปิดปากแล้วรีบเคี้ยวข้าวที่อัดแน่นอยู่ให้หมดๆ ไป
แจจุงมองตามหลังยุนโฮที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้วด้วยความสงสัย
แล้วตกลงวันนี้ยุนโฮจะให้กลับบ้านด้วยมั้ยอ่ะ...?
เลิกเรียนแจจุงก็รีบวิ่งมาอยู่ที่รถของยุนโฮทันที ไม่ว่ายังไงก็จะต้องกลับกันไอ้หล่อยุนโฮให้ได้!!
“เธอได้ยินเรื่องที่ยุนโฮมีเรื่องกับซึงฮยอนรึเปล่า?” แจจุงชะโงกหน้าออกมาจากหลังรถแล้วแอบฟังในสิ่งที่ผู้หญิงกลุ่มนึงกำลังพูดกัน
เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? มีเรื่อง??
“จริงหรอ?! ฉันไม่เห็นรู้เลย”
“ก็เห็นเขาบอกว่า เมื่อตอนพักจู่ๆ ยุนโฮก็เข้าไปกระชากคอเสื้อของซึงฮยอนตอนที่กำลังเล่นบอลกับเพื่อนอยู่เลยนะ!” เธอเล่าด้วยท่าทางตื่นเต้น อีกคนนึงที่เป้นฝ่ายรับฟังก็ยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ
“แต่ยุนโฮกับซึงฮยอนเคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ?”
“ก็นั่นน่ะสิ! ไม่รู้ว่าไปทะเลาะกันเรื่องอะไร” หญิงสาวสองคนนั้นค่อยๆ เดินห่างออกไป ทิ้งไว้แต่ความสงสัยให้กับแจจุง
“เธอได้ยินเรื่องที่ยุนโฮมีเรื่องกับซึงฮยอนรึเปล่า?”
“ก็เห็นเขาบอกว่า เมื่อตอนพักจู่ๆ ยุนโฮก็เข้าไปกระชากคอเสื้อของซึงฮยอนตอนที่กำลังเล่นบอลกับเพื่อนอยู่เลยนะ!”
พักกลางวัน...
“จะไปไหน?”
“เดี๋ยวมา”
“แต่ยุนโฮกับซึงฮยอนเคยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ?”
“มันคงไปหาเพื่อนเก่า”
“ก็นั่นน่ะสิ! ไม่รู้ว่าไปทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“มันทำอะไร!?”
“มันจับก้น TOT แล้วก็พูดว่า ‘ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ...ที่รัก ;D’”
เห้ยยย แจจุงสับสน ใครก็ได้ช่วยด้วย T^T
สรุปว่าเกี่ยวข้องกันใช่มั้ย? ยุนโฮมีเรื่องกับซึงฮยอนเพราะเขาหรอ??
ไม่หรอกมั้ง แหะๆ...อย่างยุนโฮน่ะนะ...
โอ้ยยยยยยย อะไรกันวะเนี่ยยยย TOT!!!
100%
บร๊ะ! ใครก็ได้ไปช่วยไขข้อข้องใจให้กับ คจจ. คนซื่อด้วย 5555555555
ตอนแรกว่าจะมีพาร์ทเดียวนะวันที่ 16 แต่เหมือนจะไม่พอ 2 พาร์ทเลยละกัน!
ไรเตอร์สอบผ่านข้อเขียน มศว ล่ะ รอสัมภาษณ์วันที่ 3
แต่คณะนี่รับแค่ 27 คน คนผ่านสัมภาษตั้ง 336 คน เยอะเว่อ =__=;
แต่จริงๆ ที่ผ่านเนี่ยฟลุ๊คเว่อๆ อ่ะ ตอนสอบออกแบบไม่ได้เรียนออกแบบผลิตภัณมาด้วย ไม่ได้ทำออกแบบส่งทำแต่ดรออิ้ง แต่ดันผ่าน? ฟลุ๊คชัดๆ!
เดี๋ยวประมาณอาทิตย์หน้า เค้าจะมาให้กรอกแบบฟอร์มสำหรับคนที่อยากได้ฟิคนะฮ้า~ เดี๋ยวไรเตอร์ประมวลราคาคร่าวๆ ก่อนจะได้ระบุไปเลย~
รักรีดเดอร์ทุกคนเลย <3’
ปล.ใครใจดีเขียนคำวิจารณืให้เรื่องนี้มั่งดิ อยากได้อ่ะ >w<!
ติได้ บ่นได้ ไรเตอร์ไม่ว่า! คึคึ
อีกอย่าง อย่าลืม ฟอลทวิตเตอร์กันนะฮับ ^^’
http://twitter.com/#!/MinGslimm
ฟอลแล้วทักคุยได้ ฟลอแล้วไม่ทักเค้าไม่คุยด้วยนะ >!!!<
ความคิดเห็น