คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : Part 37 Yoonho and Yoochun ❥ (Real End)
ตอนจบจริงๆเเล้วค่ะ *
เเต่ขอบอกว่า ตอนพิเศษมีอีกบานนนนนนนนนนเบยย
ของคู่นี้ก็หลายตอน เเล้วถ้าอยากอ่านกันก็จะลงคู่ มินริคกับทูคิมให้ด้วยค่ะ :)
ตอนจบเเล้ว ถามว่าเกี่ยวอะไรกับชื่อเรื่อง ป่วงจริงๆ 5555555
คุณปากกุ จัดให้ศรีเเล้วนะคะ จบที่เกาหลี มีน้องจินซอนกับนานะนะคะ :)
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ คอมเม้นทีฟินสุดๆๆ 555
คงไม่รวมเล่มอ่ะคะ ใครจะซื้อออออ 555555
คุณ PLZ ขอบคุณเหมือนกันนะคะที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้ :)
ติดตามอย่างเหนียวเเน่นจริงๆ.
________________________________________________________________________________________________________
“ผมรักแม่นะ”
ยุนโฮได้แต่อมยิ้ม ยืนมองสองแม่ลูกกอดรัดล่ำลาในอ้อมแขนของกันและกัน ..นี่ถ้าแม่เขายังอยู่ ยูชอนก็คงได้กลายเป็นคนโปรดของแม่แล้วก็คงจะได้โดนกอดรัดอยู่ในอ้อมแขนคุณนายนานสองนานเป็นแน่ๆ
“เอาละ แม่ฝากน้องด้วยนะยุนโฮ” คุณนายปาร์คหยิกแก้มของลูกชาย ก่อนจะดันหลังยูชอนไปหาชายหนุ่มร่างสูงที่อ้าแขนรับเด็กขี้แงเอาไว้ทันที
“ฝากอะไรหล่ะม๊า ผมต่างหากต้องไปดูแลหมอนี่” ปาดน้ำตาที่ขอบตาแดงก่ำป้อยๆ โบกมือล่ำล่าคุณนายที่เดินมาส่งหน้าเกท
“คราวหน้าอย่าลืมเอาจินซอนมาด้วยนะยุนโฮ”
“ครับ เดี๋ยวผมจะขนสมุนน่ารักๆของมิคกี้มาให้หมดเลย”
.......................................................
“หม่าม๊า”
“ยูจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
บอกได้เลยว่าตรงหน้าคือความวุ่นวายโกลาหลขนาดย่อมๆ ให้ตายเถอะนี่มันสนามบินนะไม่ใช่คอนโดเขา ตาคมทอดมองจินซอนที่วิ่งถลาเข้ามาเกาะเอวเกาะขายูชอนร้องแง้วๆจะให้อุ้มด้วยความเอ็นดู กับนานะที่วิ่งถลาเข้าไปรวบกอดยูชอนหมุนไปหมุนมา แล้วยังจุนจินที่เดินยักคิ้วมาหาเขาอีก
“นานะคิดถึงยูจังที่สู๊ดดดดดดดดดดด” ถอยออกมายิ้นยิ้มหวานก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มขาวๆที่ขึ้นสีหน่อยๆทั้งสองข้าง หัวเราะคิกคักชอบใจกับคนที่ยืนลูบผมตัวเองป้อยๆเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
ก็เล่นหนีไปโดยไม่พูดอะไรเลยนี่นา
“จินซอนก็คิดถึงหม่ะม๊านะ อยากหอมหม่ะม๊าบ้าง” พอเจ้าตัวเล็กยืนยันเสียงแข็ง ยูชอนก็เลยย่อตัวลงไปนั่งยองๆ ให้จินซอนกอดคอ แล้วก็กอดหอมแก้มหม่ะม๊าเสียหนำใจ
“นานะบ้าง นานะบ้าง”
สาบานเถอะว่ายัยนี่เป็นนางแบบจริงๆ ตาคมมองลูกพี่ลูกน้องตัวเองที่ร้องแง้วๆกระทืบเท้าจะหอมยูชอนบ้างแล้วก็ได้แต่มองตากับจุนจินที่ถูกทิ้งไม่ต่างกันแล้วส่ายหัว
ตบท้ายด้วยการที่เขา ชองยุนโฮถูกเนรเทศมานั่งข้างหน้าคู่กับพี่ชายที่เป็นสารถี ส่วนจินซอนไปนั่งตักหม่ะม๊าที่ด้านหลัง นานะก็ไปนั่งควงแขนยูชอนอยู่ด้านหลังเหมือนกัน แหม กลับมารอบนี่ความนิยมพุ่งจริงๆแฮะ
............................................
กระเป๋าเดินทางใบย่อมถูกอัดแน่นไปด้วยขนม เสื้อผ้า ของเล่นแล้วก็ของฝากต่างๆนาที่ยูชอนไปเหมามาเสียเกือบหมดมอลล์เพื่อนำมาเป็นของฝากให้กับลูกชาย นานะ พวกสตาฟ แล้วก็แจจุง
แต่ไม่ สิ่งแรกที่แฟนเขาทำไม่ใช่รื้อกระเป๋าเดินทางแจกของฝาก แล้วสิ่งแรกที่มิคกี้ทำหน่ะเหรอ ทิ้งกระเป่าเดินทางนอนแอ้งแม่งแล้วก็พุ่งเข้าห้องเล็กไปหยิบรูปจุนซูออกมาโยนทิ้งหน่ะ หลังจากนั้นถึงค่อยไปตะลุมบอนอยู่กับกองของฝากโดยมีนานะและจินซอนช่วยรื้อ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงร้องแหลมของนานะทำเอาพี่น้องที่นั่งจิบกาแฟกันอยู่แทบสำลัก ต้องทิ้งกาแฟไว้แล้ววิ่งมาดูน่าตาตื่นเพื่อนจะพบว่า
ฟอดดดดดดดดด
“ยูชอนน่ารักที่สุดดดดด”
ยัยตัวแสบกระโดดเหยงๆ พร้อมกับพรหมจูบลงบนชุดผ้าปูที่นอนลายเงือกน้อยแอเรียลแบบลิมิเตดอิดิชั่นที่ยูชอนลากเขาไปถึงดิสนีย์แลนด์เพื่อซื้อมาเป็นของฝาก
ใช่ เขาบอกให้ฟังอีกรอบก็ได้ เงือกน้อย แอเรียล ยัยน้องสาวรสนิยมดีของเขาที่เป้นนางแบบผู้โด่งดังมีรสนิยมเด็กน้อยแบบนี้แหล่ะ
“เย้ หม่ะม๊าน่ารักที่สุดดดด จุ๊บบบ”
ตามด้วยจินซอนที่ได้ชอคโกแลตรวมรสยี่ห้อดังห่อเบ้อเริ่ม กับชุดโมเดลกัปตันอเมริกาและผองเพื่อนซูเปอร์ฮี่โร่อีกกล่องใหญ่ ลูกชายตัวเล็กของเขาร้องลั่นเสียงแสบแก้วหู กอดหอมแก้มหม่ะม๊าที่รักเป็นพัลวั น
หลังจากนั้นเสียงร้องเย้ๆของจินซอนและเสียงกรีดร้องแหลมแสบแก้วหู ก็ตามมาแบบไม่หยุดหย่อนจนสองหนุ่มดื่มกาแฟแทบไม่เป็นสุด ยุนโฮคิดว่าขี้หูเขาคงจะออกมาเต้นระบำในสิบนาทีแน่ๆ แต่โชคดีที่จินซอนนอนหลับคอพับกับตักหม่ะม๊าไปแล้ว นานะก็เลยไม่กล้าร้องอะไรออกมาอีก ได้แต่เอามืออุดปากกระโดดเหยงๆไปรอบๆห้องนั่นหล่ะ
กว่าจะจัดของเข้าที่ เก็บเสื้อผ้าและจัดของให้เป็นที่เป็นทางเสร็จ ปาร์คยูชอนก็แทบหมดแรงข้าวต้ม แถมยังมึนหัวหน่อยๆเพราะยังปรับตัวไม่ได้กับเวลาที่แตกต่าง มือขาวหยิบผ้าขนหนูในตู้ก่อนจะลากเท้าเดินเข้าห้องน้ำ
“อาบด้วยดิ”
“ไม่” ตอบชัดถ้อยชัดคำพร้อมกับปัดมือที่สวมกอดอยู่รอบเอวออกไป เขาเหนื่อย แล้วเขาก็เมื่อยมากกก คิดว่าถ้าชองยุนโฮเข้ามาด้วยเขาจะได้นอนไหมคืนนี้ ? เอาเป็นว่าคงได้ทำอย่างอื่นในห้องน้ามข้ามคืนแทนที่จะเป็นอาบน้ำหน่ะ
“ไม่เอาห้องน้ำ!”
นั่นหล่ะ ก็ว่าปฏิเสธไปชัดถ้อยชัดคำเสียงแข็งดีนะ แต่สุดท้ายก็ได้มานอนพักหัวบนขอบอ่างน้ำอุ่นให้อีกคนสระผมแล้วก็นวดศรีษะให้ด้วยแอปเปิ้ลคาราเมลขวดเดิมจนได้
ปลายนิ้วที่วนกดอยู่บนผิวแถวขมับและลำคอทำให้ยูชอนรู้สึกผ่อนคลาย น้ำอุ่นสบายและกลิ่นแอปเปิ้ลคาราเมลที่แตะจมูกทำให้ยูชอนฮัมเพลงหงุงหงิงคลอไปด้วย
“ฮยองจะออกไปแล้ว อย่ายั่ว ถ้ายังอาบน้ำนอนสบายๆอยู่” เพราะว่าตอนนี้ฟองสบู่ที่ตีไว้ตอนแรกมันจางหายไปหมดแล้ว ยุนโฮจึงสามารถมองผ่านผิวน้ำลงไปเห็นอะไรถึงไหนต่อไหน และเพราะไม่อยากทรมานตัวเองมากกว่านี่ เขาก็ควรจะรีบออกไปเสียดีกว่า
.............................................
“อึก” กำลังจะร้องโวยวายเพราะกำลังเคลิ้มๆเหมือนจะหลับอยู่ก็มีอะไรหนักๆโดดมาทับกลางลำตัว แต่พอลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ เสียงโวยวายก็กลายเป็นการกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
บนตัวมีผ้าขนหนูหนึ่ง ผืน กับร่างเปลือยเปล่าที่ยังเปียกไปด้วยละอองน้ำเล็กๆ เรียวขายาวที่ลากขึ้นไปถึงสะโพกน่าสัมผัส แผ่นอกที่มีรอยจากเขาประปราย แล้วถามว่าผ้าขนหนูหนึ่งผืนอยู่ไหนเหรอ ? พาดอยู่บนศรีษะที่ปกคลุมไปด้วยสีดำชุ่มๆของยูชอนไงหล่ะ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ
“ฮยองเช็ดผมให้หน่อย” ก้มตัวลงมาใกล้จนชองยุนโฮแทบหยุดหายใจ ร่างสูงค่อยๆยันตัวขึ้นมานั่งโดยที่ยังมียูชอนอยู่บนตัก ขาเรียวตวัดเกี่ยวขัดขาไว้ที่หลังเอว คิดดูละกันว่าอะไรต่อมิอะไรมันแนบกันแค่ไหน
ต้นแขนอ่อนที่ตวัดโอบรอบคอทำให้ยุนโฮหายใจลำบาก สะโพกที่ขยับบดเบียดลงมาอย่างจงใจกับผิวนุ่มนิ่มที่ยังอุ่นจากอุณหภูมิของน้ำกระตุ้นยุนโฮได้ไม่ยากเลย
“ตัวแสบ ไหนบอกเหนื่อย อยากนอนแล้วไง”
“ฮื่อ” สะดุ้งสุดตัวเมื่อมืออุ่นลากลงไปตามรอยโค้งเว้าของแผ่นหลัง ก่อนจะผลุบหายไประหว่างร่องเนื้อเนียน
“แล้วอยากกอดมั้ยหล่ะ?”
ก็คิดว่ายังไงหล่ะ เขาก็ต้องการยูชอนอยู่ตลอดแล้วก็ต้องการมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนั่นแหล่ะ
“นอนได้แล้วคนดี ไม่งั้นถึงเช้าไม่รู้ด้วยนะ” จูบลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของยูชอนที่หลับไปแทบจะทันที ก็บอกแล้วไงว่าเขาต้องการเด็กตรงหน้านี่มากขึ้นเรื่อยๆ ขืนมานอนอ้อนกันอยู่หล่ะก็ คนที่จะแย่ก็ยูชอนนั่นแหล่ะ
พิจารณาร่างตรงหน้าแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณแจจุง ขอบคุณหม่ะม๊าที่น่ารักของยูชอน นานะ แล้วก็จินซอนที่ช่วยกันจนเขาได้ร่างบางนี้กลับมาสู่อ้อมแขน
ต่อไปนี้เขาคงไม่มีวันฝันร้ายอีกแล้ว แล้วก็คงจะมีชีวิตที่มีความสุขมากๆเสียด้วย
“ฮยองรักเรานะ ปาร์คยูชอน”
ความคิดเห็น