คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : Spe : Counting one to ten with Jooyeon
มาต่อให้อย่างไว บอกเเล้วมีอีกบานนน เฮฮฮฮฮฮ
ไม่รู้จะพูดอะไรเเล้ว ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ สำหรับผู้อ่านที่เหนียวเเน่นเเละเป็นเจ้าของ
คอมเม้นท์ยาวเฟื้อยเลื้อยทั้งสองท่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ :)
อ่านตอนนี้ก็ ...จิ้นยูชอนตามรูปนี้เลยนะคะ คิคิ;)
____________________________________________________________________________________________________________________
“พรุ่งนี้นายมีงานกับยัยจูยอนนั่นอีกแล้วเหรอเนี่ย !” ยูชอนปิดตารางงานฉับแล้วพลิกตัวไปหายุนโฮที่พึ่งจะหย่อนตัวลงบนเตียงพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะในลำคอ
“ไม่เดือดร้อนเลยนะนาย !” พูดแล้วก็พลิกนอนคว่ำ ก่อนจะโขกหัวตัวเองลงกับไอแพดที่แจ้งเตือนตารางงานกับแม่จูยอนตัวแสบขึ้นมาให้หงุดหงิด
“เค้าก็ไม่ได้มีอันตรายนี่” ตวัดขาขึ้นไปคร่อมร่างที่กำลังนอนคว่ำถูหน้าผากแดงๆของตัวเองอยู่บนเตียง จมูกโด่งกดลงที่แก้ม พร้อมกับมืออุ่นๆที่สอดเข้าไปใต้เสื้อ
“เปิดตารางงานให้ดูหน่อยสิ”
“อย่ามาลามกนะ ดูตารางงานแล้วล้วงมือเข้ามาในเสื้อทำไม” ผู้จัดการยูชอนหันมาค้อนขวับได้น่ารักนักหนาเลยโดนคุณนายแบบงับจมูกไปทีหนึ่ง
“เป็นหมาหรือไง งับมาได้”
“ถ้าเป็นแมวจะยอมให้เลียปะล่ะ” แลบลิ้นออกมานิดนึงพอให้คนข้างล่างเบิกตาหน้าแดงเล่น ปฏิกริยาเวลายูชอนโดนเขาหยอดมันน่ารักน้อยเสียเมื่อไหร่ แล้วพอเขาหยอดมากๆเข้ายูชอนก็จะพลอยพูดจาน่ารักตามไปด้วย ดีจะตายไป
“ยุนโฮอ่า” ครางเสียงแผ่วเมื่อปลายเสื้อถูกเลิกขึ้นพร้อมกับริมฝีปากน้อยๆที่ค่อยๆจูบไล่ขึ้นมาตามรอยโค้งเว้าของแผ่นหลัง
“ว่ายังไง ไหนตารางงานพรุงนี้หล่ะหื้ม?” ยูชอนรีบกุลีกุจอลากนิ้วเปิดหน้าจอไอแพดทันที หวังไปเองว่าดูเสร็จแล้วยุนโฮจะได้ลงไปจากตัวเขาเร็วๆ ชอบมาทำอ่อนโยนแบบนี้เถอะ แล้วเขาก็หลงกลทุกที
“ก็พรุ่งนี้ถ่ายแบบกับจูยอนตอนเจ็ดโมง แล้วก็ เข้าสตู MTV ตอนบ่าย โมง อื้อ” ฟันคมกดลงเบาๆที่หลังคอ ลิ้นชื้นละเลงอยู่แถวใบหูขาวที่เริ่มจัดสี
“ยังไงต่อ”
“ห้าโมงเย็น ไป อ้ะ” เป็นอันว่าไม่ได้พูดต่อเพราะมือที่ประคองใบหน้าตัวเองให้ไปรับจูบอ่อนโยน จนรู้สึกเขินแทบจะเป็นบ้านั่นหล่ะ
“รักนะ” กระซิบเบาๆกลับกลุ่มผมสีอ่อนที่หอมกลิ่นแอปเปิ้ลคาราเมลหวานๆเหมือนเคย ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากนุ่มๆที่ส่งยิ้มมาให้
“รักฮยองเหมือนกัน”
บอกแล้วไหมหล่ะ เขาหยอดทีไร ยูชอนก็จะพูดจาน่ารัก ฮยองอย่างนู้นอย่างงี้ทุกที แล้วมีอย่างที่ไหนหล่ะชองยุนโฮจะไม่ชอบ โถ้ !
“นอนกันเถอะ พรุงนี้ต้องเหนื่อยแน่เลย” โน้มคออีกคนลงบมาจูบที่ปลายจมูกก่อนจะตบพื้นที่ว่างข้างตัว เรียกให้ชองยุนโฮเข้านอนพร้อมกัน
ชองยุนโฮยอมทิ้งตัวลงนอนด้านข้างแต่โดยดี ตวัดเอวบางเข้ามาในอ้อมแขนทันทีที่ยูชอนเก็บของและกดสวิตช์ปิดไฟเสร็จ
“นอนซะนะคนดี ฝันดีครับฮยอง” ดึงมืออุ่นของอีกคนขึ้นมาแนบที่แก้ม ก่อนจะจุ๊บเบาๆที่กลางฝ่ามือ ชองยุนโฮได้แต่คลี่ยิ้มกว้าง มองใบหน้าใสที่หลับตาพริ้มใต้แสงจันทร์ที่ขับให้ผิวหน้านวลเนียน แทรกขาเรียวยาวเข้ากับขาของอีกคนเพราะเริ่มหนาวแต่อยากนอนเบียดยูชอนมากกว่าห่มผ้า
หนาวเนื้อห่มเนื้อนั่นหล่ะ !
“ฝันดีเหมือนกันครับ”
………………………………………………………………………
‘สี่’
‘ไม่ไหวแล้วนะ ยัยบ้านี่
ยูชอนได้แต่หลับตาข่มความหงุดหงิดที่พุ่งปรี๊ด มือขาวแตะที่หน้าอกตัวเอง พยายามหายใจเข้าออกช้าๆเป็นจังหวะควบคู่กับนับหนึ่งถึงสิบในใจไปด้วย
‘หายใจเข้า’
‘ห้า’
“ยุนโฮค้า”
ผึง !
ร่างขาวได้ยินเสียงเส้นความอดทนของตัวเองขาดออกจากกันดังลั่นอยู่ในหู ตอนแรกก็พยายามทั้งห้ามทั้งบังคับยุนโฮไม่ให้พูดกับใครต่อใครว่าพวกเขาคบกันอยู่ แต่ยัยนี่จะเป็นคนแรกที่เขาอยากจะแหกกฎตัวเอง อยากจะจับแม่ตัวดีมาเขย่าๆแล้วก็ตะโกนใส่หน้าให้รู้กันไปเลย
‘ยัยบ้า ยุนโฮเป็นแฟนฉัน เขาคบกับฉันอยู่ อย่ามายุ่งได้มั้ย ฉันหวง!’
แต่ก็ทำได้แค่คิด เพราะเป็นห่วงชื่อเสียงของสามีมากกว่า แถม เขาเป็นผู้ชายนะ จะให้จับผู้หญิงตัวเล็กๆมาเขย่าๆ แล้วก็ตะโกนใส่หน้าเนี่ยนะ ไม่แมนเอาซะเลย
‘เจ็ด’
ก็เลยได้แต่ตีมึนทำเป็นไม่ได้ยินเสียงพูดของหญิงสาวที่กำลังนั่งเบียด เบียด และเบียดแฟนของเขาอยู่ พร้อมกับพยายามพูดกรอกหูตัวเองด้วยเลขหนึ่งถึงสิบต่อไป
“ยุนโฮค้า ทานคุ้กกี้นี่หน่อยนะคะ จูยอนทำเองเลยน้า”
ยูชอนที่กำลังนับได้ถึงเลขเจ็ดหันหน้ามองคนรักตัวเองขวับทันที พร้อมกับส่งสายตา ‘ถ้าให้แม่นั่นป้อนหล่ะก็เป็นเรื่องแน่’ไปให้ ก่อนจะกลับมานั่งนับเลขต่อไป
“นับถึงไหนแล้ววะ” พึมพำเบาๆพร้อมกับยกมือเคาะๆที่หัวตัวเอง นี่เขาแก่แล้วหรือยังไง แค่นี้ก็จำไม่ได้ว่าตัวเองนับเลขอยู่ถึงไหน
‘เจ็ดอีกทีละกัน’
“พี่ทานเองได้ค่ะจูยอน ไม่ต้องป้อนก็ได้”
‘อืมดี ...น่ารักมากฮยอง ...แปด’
“เดี๋ยวมือโอปป้าเปื้อนนะคะ เดี๋ยวจูป้อนให้นะคะ”
‘ปะ ...แปดอีกที โอ้ยย ไม่นับแม่งแล่ว!’
แค่ตอนแรกเขานั่งอยู่ด้วยกันบนโซฟาสองคนแล้วแม่ตัวแสบนี่เข้ามาแทรกเขาก็จะเป็นบ้าแล้วนะ นอกจากนี้ไอการเอาขาเอาหน้าอกเบียดแฟนเขาไม่หยุดก็ทำให้เขาจะสติแตก แล้วนี่ยังจะมาป้อนคุ้กกี้กันอีกเหรอ!
“อีจูยอน!”
“ฉันสวีทกับพี่ยุนโฮอยู่ นายเห็นไหม?”
เห็นไหมเหรอ? ถามเขาว่าเห็นไหมเหรอ? ยูชอนกลอกตา กัดริมฝีปากแน่น เออ ได้เลย ให้เวลาสองวิสวีทให้พอ แล้วเดี๋ยวเห็นดีกันแน่
“แล้วเห็นไหมว่านี่อะไร?” ยูชอนควักสร้อยเส้นยาวที่คล้องคออยู่ออกมา ชี้ให้ดูตัวแหวนสีเงินเกลี้ยงๆที่คล้องเอาไว้กับสร้อยเส้นยาว เอื้อมตัวข้ามตักจูยอนไปคว้ามือใหญ่ขึ้นมา จับมือใหญ่กางนิ้วตรงหน้าจูยอน แถมพลิกมือกลับไปกลับมาให้เห็นแบบชัดเจน
“แก..”
ดวงตากลมโตที่ถูกขับให้กลมยิ่งขึ้นด้วยอายไลน์เนอร์สีดำได้แต่เบิกกว้าง ริมฝีปากสีอ่อนอ้าค้างพะงาบๆ ได้แต่ชี้นิ้วไปยังที่ตัวแหวนที่อยู่บนนิ้วเรียวยาวกับบนสร้อยคอสลับกัน
“ไม่ต้องให้บรรยายใช่ไหมว่าได้มาตอนไหน ยังไงเพราะอะไร หลังจากได้แล้วเราทำอะไรกันต่อ? หรือเธออยากรู้?”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“บ้า” ยูชอนยกมือขึ้นอุดหู พร้อมกับยกขาคู่ถีบแฟนตัวเองที่เอาแต่หัวเราะขำไปหลายที นิสัยเสียจริงๆ เวลาผู้หญิงมาเกาะแกะนี่มัวแต่ทำตัวเป็นเจนเทิลแมน ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลแล้วโยนขี้ให้เขาเป็นตัวร้ายตล๊อด !!!!!
จูยอนลุกหนีหายไปแล้ว ยุนโฮเลยคว้าเข้าที่ข้อเท้าขาว พร้อมกับออกแรงดึงให้ยูชอนเข้ามาใกล้ ตาคมมองแฟนตัวเองทีทำท่าหลุกหลิกมองซ้ายมองขวาทันที นี่มันร้านของพวกเขาเองนะ ถึงจะมีพวกทีมกองถ่ายเดินให้ว่อนก็เถอะ แต่มุมที่เขานั่งเบียดกันอยู่ก็อับพอสมควร แต่ช่างเหอะ ถึงใครจะเดินมาเจอเขาก็ไม่ได้แคร์อยู่แล้ว
“อย่ามาลวนลาม นี่มันนอกบ้าน”
“แล้วในบ้านได้ใช่ป่ะ งั้นรีบทำงานให้เสร็จแล้วรีบกลับกันดีกว่า” ส่งยิ้มอ่อนหวานแบบที่รู้ว่ายูชอนจะต้องเผลอยิ้มตามพร้อมกับแก้มแดงทุกครั้งไปให้ ก่อนจะเขยิบตัวไปเบียดพร้อมกับคว้ามือนุ่มมากุมไว้
“ไปให้ห่างเลย ไม่ต้องเอาแขนขาที่โดนยัยแสบนั่นเบียดมาแตะผมเลยนะฮยอง !” น้ำเสียงสั้นห้วนมาพร้อมกับกริยาปากคว่ำที่น่ารักน่าชัง แต่สรรพนามในประโยคกลับทำให้ยุนโฮได้แต่ยิ้มตาหยียิ่งกว่าเก่า
อ้อนอยู่ชัดๆ ...
“ฮยองอยากเห็นเราสวมไว้บนนิ้วมากกว่านะ” ยุนโฮคลึงปลายนิ้วอุ่นๆลงบนนิ้วนางข้างซ้ายที่ยังว่างอยู่ จมูกแตะเบาๆลงบนกลุ่มผมหอมที่หอมแอปเปิ้ลคาราเมลอย่างเคย
“โนๆ ผมไม่ยอมให้ยอดแฟนคลับในโฮมเพจที่ผมเป็นแอดมินเองลดฮวบแน่ๆ ไม่มีทาง” ยูชอนส่ายหัวดิกจนเส้นผมสีดำปลิวสะบัด ก็น่ารักน่าเอ็นดูอีกนั่นแหล่ะ
ทำอะไรก็น่าดูน่ามองไปหมดในสายตาเขา ... ยิ่งเวลาเขาทำด้วยยิ่งน่าดู หิหิ
“ฮยองอ่า ..กี้บอกว่าที่นี่มันนอกบ้านไงครับ” ทำปากเบะพร้อมกับขยำคอเสื้อคนข้างบนที่เพิ่งจะถอนจูบออกไป กำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆ ชองยุนโฮก็ต้อนเขาซะจนหลังเอนแนบไปกับเบาะนิ่ม
“ตื่นเต้นดีไง ... ใครจะเดินผ่านมาก็ไม่รู้” คว้าเปะปะไปจับหมอนใบเล็กลายตารางที่อยู่ห่างออกไปก่อนจะเอามาสอดใต้ศีรษะให้อีกคนสบายๆ บอกเลย งานนี้ยาวแน่นอน
ง่า ~ ก็เพราะไอรอยยิ้มตาหยีแบบนั้นอีกแล้ว เสียงทุ้มๆที่กระซิบอยู่ข้างหู...อีกแล้ว แล้วก็สัมผัสอ่อนโยนจากมืออุ่นที่ลูบอยู่แถวๆต้นแขนเขา ... อีกแล้ว ยูชอนเลยได้แต่ปล่อยให้ยุนโฮฮยองแนบริมฝีปากลงมาอีกหลายต่อหลายครั้ง
‘เก้า ... งืมม สงสัยต้องไปหัดทำคุ้กกี้มั้งแล้วแฮะ’
END
ความคิดเห็น