Enne House | เรียน(รู้)ภาษาเกาหลี ด้วยตัวเองง่ายๆ

ลำดับตอนที่ #109 : [TRANS] 나비 (Butterfly) - 준수 (XIA)

Title : 나비 (Butterfly)

Artist : 준수 (XIA)

Thai translation : Enne House via Dek-D.com

한참 나 걷다가 뛰다가

(ฮันชัม นา ค่อดดากา ตฺวีดากา)

ผมทั้งเดินและวิ่งมาเป็นเวลานาน

숨이 차 잠시 걸음을 멈추고

(ซูมี ชา ชัมชี กอรึมมึล มอมชูโก)

ผมเริ่มหายใจไม่ทันจึงหยุดเดิน

뒤를 돌아봤어 나 어딘지

(ทฺวีรึล โทลาบวาซอ นา ออดินจี)

ผมมองไปรอบๆ ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนกันนะ

또다시 시작되는 하루가

(โตดาชี ชีจักดฺเวนึน ฮารุกา)

เป็นอีกวันที่เริ่มต้นแบบนี้อีกครั้ง

오늘은 왜 이리 버거워

(โอนือรึล เว อีรี พอกอวอ)

แต่ทำไมวันนี้มันมากเกินไปสำหรับผม

그저 쉬고 싶은 마음뿐야

(คือจอ ชฺวีโก ชิพึน มาอึมปุนยา)

ผมรู้สึกอยากหยุดพักเหลือเกิน

어지러워 잠시 하늘 위로 시선을 돌려도

(ออจีรอวอ ชัมชี ฮานึล วีโร ชีซอนึล ทลรฺยอโด)

ในตอนนั้นผมรู้สึกมึนหัวไปหมด จึงกลอกตาขึ้นมองท้องฟ้า

두 볼에 스친 바람마저 날 피하는 것만 같아

(ทู โพเร ซือชิน พารัมมาจอ นัล พีฮานึน ก่อดมัน กาทา)

สายลมที่น่าจะพัดผ่านแก้มผมทั้งสองข้าง ดูเหมือนว่ามันกลับหลีกหนีผมไป

다시 한 걸음 내딛어

(ทาชี ฮันกอรึม แนดีดอ)

ผมจึงก้าวออกไปอีกครั้ง

가슴 가득히 하늘을 느껴

(คาซึม คาดึกฮี ฮานือรึล นือกฺยอ)

รู้สึกราวกับว่าผืนฟ้านี้ช่วยเติมเต็มในใจผม

벗어나고 싶다 해도

(พอซอนาโก ชิบดา แฮโด)

แม้ผมอยากจะหนีไปให้ไกล

피하고 싶어질 때라도

(พีฮาโก ชิพอจิล แตราโด)

แม้อยากจะหลบเลี่ยงทุกอย่าง

난 다시 일어서야 해

(นัน ทาชี อีรอซอยา แฮ)

ผมอยากลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

It is my way woo~

นี่แหละวิถีของผม

My own way woo 다시

(My own way woo ทาชี)

วิถีชีวิตที่เป็นแบบนี้อีกครั้งของผม

가끔 저 하늘을 날아갈 그날에

(คากึม ชอ ฮานือรึล นารีกัล คือนาเร)

ในวันที่ผมโบยบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

그저 기다림이 지루하기만 해 Oh

(คือจอ คีดารีมี ชีรูฮากีมัน แฮ)

การรอคอยมันช่างน่าเบื่อเหลือเกิน

어딜 향해 가고 있는지

(ออดิล ฮฺยังแฮ คาโก อิดนึนจี)

แล้วนี่ผมกำลังจะไปที่ไหนกันนะ

어느새 잊었어

(ออนือแซ อิจอซอ)

ผมลืมมันไปแล้ว

버려진 기억 그 사이로

(พอรฺยอจิน คีอ่อก คือ ซาอีโร)

ราวกับว่าสูญเสียความทรงจำ

놓쳐버린 꿈이 아쉬워

(นดชฺยอพอริน กูมี อาชฺวีวอ)

ผมเอาแต่คิดถึงความฝันที่หล่นหายไป

다시 한 걸음 내딛어

(ทาชี ฮัน กอรึม แนดีดอ)

ผมจึงก้าวเดินอีกครั้ง

가슴 가득히 하늘을 담아

(คาซึม คาดึกฮี ฮานือรึล ทามา)

หยิบเอาผืนฟ้านี้มาเติมเต็มในใจ

벗어나고 싶다해도

(พอซอนาโก ชิบดาแฮโด)

แม้ผมอยากจะหลีกหนีไปให้ไกล

피하고 싶어질 때라도

(พีฮาโก ชิพอจิล แตราโด)

อยากจะหลบเลี่ยงทุกอย่าง

난 강해져야만 해 나만의 길

(นัน คังแฮจฺยอยามัน แฮ นามาเน กิล)

แต่ผมต้องเข้มแข็งในแบบที่ผมควรเป็น

나만의 꿈이 있는 그 길 끝엔 나

(นามาเน กูมี อิดนึน คือ กิล กือเทน นา)

แม้ถนนแห่งความฝันเส้นนี้จะต้องสิ้นสุดลง

내일의 기다림을 믿기에

(แนอิเร คีดารีมึล มิดกีเอ)

แต่ผมก็เชื่อในการรอคอยวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง

다시 한 걸음 내딛어

(ทาชี ฮัน กอรึม แนดิดอ)

ผมก้าวเท้าออกไปอีกครั้ง

가슴 가득히 하늘을 느껴

(คาซึม คาดึกฮี ฮานือรึล นือกฺยอ)

รู้สึกราวกับว่าผืนฟ้านี้ช่วยเติมเต็มในใจผม

벗어 던져버린 날도

(พอซอ ดอนจฺยอบอริน นัลโด)

วันที่ผมละทิ้งทุกอย่างไป

소중했던 하루였음을

(โซจุงแฮ่ดดอน ฮารูยอซือมึล)

ก็จะกลายเป็นเมื่อวานที่เพิ่งผ่านมา

난 이젠 알 것 같아

(นัน อีเจน อัล ก่อด กาทา)

ตอนนี้ผมว่าผมเข้าใจแล้วล่ะ

It is my way woo~

นี่แหละวิถีของผม

My own way woo 다시

(My own way woo ทาชี)

วิถีชีวิตที่เป็นแบบนี้อีกครั้งของผม