<ลานเรื่องสั้น, 3> - เปลือยสวาททาสพรหมจรรย์

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่๖ แฟนเก่าเปย์หนัก

“อะไรนะ? ฉันตายแล้วเหรอ?”

บีนมองร่างที่แหลกไปของจนด้วยความตระหนก ยังไม่ทันรู้สึกเจ็บหรือเสียใจ แต่กลายเป็นว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปในพริบตาเดียว จากคนที่มีชีวิตเป็นแค่ศพ ผู้คนรอบข้างโหวกเหวก บ้างก็เข้ามามุง ถ่ายรูปไปลงโซเชี่ยล โทรศัพท์เรียกเจ้าหน้าที่มา ตามด้วยครอบครัวร้องไห้กับการจากไป

“ฮือ... บีนลูกแม่ ทำไมต้องเป็นลูกฉัน”

“แม่...”

บีนเข้าไปหาหญิงชรา แต่อ้อมกอดเธอก็ผ่านไป

“ตอนนี้เธอยังไม่มีพลัง จับแม่ไม่ได้หรอก เธอตายแล้วบีน แต่ตายแบบผิดพลาดน่ะ” เสียงอันเป็นมิตรดังขึ้นมา บีนหันไปก็พบกับวิญญาณสาวตนหนึ่ง “โทษที ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อนาว เป็นผีมานานแล้ว เห็นคนตายก็หลายคน แต่ครั้งนี้มันมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง คือว่าเธอตายทั้งที่ไม่ควรจะตาย”

“หมายความว่าไง? ตายโดยไม่สมควรตาย?”

“คือเจ้ากรรมนายเวรลงมือผิด คนที่เขาจะเอาชีวิตคือบีมคนนั้นต่างหาก”

นาวชี้ไปทางสาวสวยผมสีน้ำตาลด้านข้าง พร้อมกับวิญญาณอีกตน

วิญญาณเจ้ากรรมนายเวรทำหน้าอึกอักประสาผีทำอะไรไม่ถูก

“ฉันขอโทษ ฉันจะฆ่ามันแต่เธอเข้ามาก่อน มันเร็วกว่าที่พลังฉันจะหยุดทันได้” เจ้ากรรมนายเวรก้มศีรษะ หลบสายตาเหยื่อเคราะห์ร้าย “อีบีมนั่นมันเคยทำร้ายฉันเมื่อชาติก่อน กดขี่ฉันเหมือนเป็นทาส ฉันแค้นมันถึงได้หาทางเอาคืน รวบรวมพลังตั้งนาน นึกไม่ถึงว่ามันจะไปโดนเธอแทน”

“ฉันไม่อยากรู้ว่าใครแค้นอะไรใคร แต่นี่ฉันตายนะ!”

“ฉันก็รู้สึกผิด ถ้าโกรธจะตบฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันไม่รู้ว่า...”

“เออ เธอรีบไปฆ่ามัน ฆ่าอีบีมนั่น ไปฆ่าให้เสร็จ ยืนลอยหน้าโคตรน่าหมั่นไส้ พอแก้แค้นแล้วก็จะถึงตราฉันบ้าง” คนเพิ่งเสียชีวิตโวยวายต่อ เธอไม่สนว่าชาติก่อนของคนอื่น สนแต่ชาตินี้ของตนเอง ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นเคยทำเลวก็ให้มันตายไป จากนั้นค่อยให้เธอจัดการในส่วนปัจจุบัน

“คือฉันฆ่ามันไม่ไหว เป็นวิญญาณต้องรวบรวมแรงน่ะ”

ด้านบีมผู้ถูกอาฆาตตัวจริงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโพสต์เหตุการณ์พร้อมกับอ่านสเตตัสร้านอาหารน่ากิน ชวนเพื่อนไปห้างสรรพสินค้าต่อ ราวกับการตายของศพที่เห็นไม่ได้สร้างความสลดใจแม้แต่นิด เจ้ากรรมนายเวรได้แต่มองด้วยความแค้น พร้อมกับบีนที่แค้นไม่ต่างกัน

ผัวะ!

“ความแค้นเธอฉันไม่เคยรับรู้ด้วย ไม่เคยก่อเวรกรรมกับใคร แต่ต้องมาตายเพราะความแค้นแต่ชาติปางก่อนของใครก็ไม่รู้ มันยุติธรรมไหม?” บีนตบผีข้ามภพเสียคอเคล็ดแล้วทรุดตัวร้องไห้ เห็นคนมาเก็บศพก็เศร้าใจ เธอไม่มีร่างกาย ไม่สามารถกลับไปกินเล่นนอนนั่งเหมือนเมื่อก่อน

“ฉันขอโทษ”

“เธอขอโทษแล้วฉันกลับมามีชีวิตได้ไหมห้ะ?”

“เอ่อ... อาจจะได้ก็ได้นะ”

“พี่นาวหมายถึงอะไร?”

“คือยายบีมอะไรนั่นกำลังจิตอ่อนพอสมควร ถ้าเธอจะไปสิงร่างนั้นใช้ชั่วคราวก็พอจะได้อยู่นะ จัดการสิ่งที่ค้างคาให้เรียบร้อย ก่อนจะถึงคราวตายของมัน” นาวอธิบายเหตุการณ์เพื่อคลายความตึงเครียด “เธอจะลองสิงบีมก็ได้นะ ตั้งจิตให้มั่น แล้วเข้าไป ฉันก็เคยทำอยู่บ่อย”

ไม่ต้องรอให้เสียเวลา

......................................................................................................................................................

“โอ๊ย!”

บีมร้องขึ้นเมื่อถูกบางสิ่งกระแทกอย่างแรง ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นวิญญาณของบีนผู้เกรี้ยวกราด ด้วยสภาพจิตอ่อนแอเป็นทุนทำให้บีมไม่สามารถต่อสู้กับวิญญาณนั้นได้ บีมกลายเป็นแค่เจ้าของบ้านที่โดนยืดบ้านแล้วถูกคนร้ายขังไว้ในห้องเก็บของ ออกมาเจอผู้คนไม่ได้ก็เท่านั้น

“นี่แหละฉันคนใหม่”

บีนสำรวจร่างใหม่ สวยหุ่นดีกว่าร่างเดิมเสียอีก การแต่งกายและเครื่องประดับก็มีราคา บีนแสยะยิ้ม ในเมื่อมันต้องเป็นคนถูกฆ่าแต่ความผิดพลาดทำให้เป็นเธอ ผีตนนั้นมันตายอยู่แล้ว จะฆ่ามันซ้ำก็ไม่ได้ ครั้นจะตบตีก็ไม่สะใจและไม่เกิดประโยชน์ขึ้นมา เอาไว้ทีหลังก็ได้

ตอนนี้ขอสนุกกับร่างใหม่ดีกว่า

“เห้ย บีม ไปร้านชานมไข่มุกกัน”

“เอาดิ” บีนในร่างบีมตอบรับอย่างว่าง่าย นึกว่าจะไม่มีโอกาสได้กินชานมไข่มุกแก้วโปรด แต่โชคชะตาก็ยังให้เธอกลับมากินอีกจนได้ ทางด้านบีมที่ถูกกดก็พยายามจะขัดขืน ร้องขอความช่วยเหลือ ทว่าพลังก็น้อยเกินกว่าจะสู้กับบีนที่กำลังหิวและอยากเมนูครองใจประชาชน

“รับอะไรดีคะ?”

“ชานมไข่มุก เพิ่มไข่มุกกับไซรัปค่ะ”

“ไม่กลัวน้ำหนักขึ้นแล้วเหรอ?” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้นเมื่อเดิมทีบีมเป็นคนห่วงรูปร่างมาก ชนิดนั่งบ่นเรื่องลดความอ้วนได้ทั้งวัน ออกกำลังกายจนเป็นขาประจำฟิตเนส กลับมาสั่งของอ้วนได้เสียงดังฟังชัด ด้านบีนก็ก้มมองร่างใหม่ตัวเองที่กำลังได้สัดส่วนเหมาะเจาะ ใส่ชุดไหนก็กระชากใจชาย

“กลัวทำไม? หุ่นโคตรดี?”

บีนรับแก้วชานมมาแล้วดูดไข่มุกกิน โดยไม่ลืมเน้นน้ำเชื่อมด้านล่างพร้อมกับมุกเม็ดใหญ่เคี้ยวเพลินปาก กินแล้วชื่นใจ ต่างจากบีมเจ้าของร่างที่อยากจะกรี๊ดให้ลั่น นอกจากจะโดนผีสิงแล้ว ผีนั่นยังสั่งของอ้วนกินแบบไม่เกรงใจ ไม่ว่าจะเป็นไอศกรีมเพิ่มวิปครีม เครปครีมหนา หรือขนมปังเนยสดราดนมข้น

เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ร่างใหม่ก็รวย เธอมีจ่าย

“เอ้า บีม”

ชายหนุ่มคนหนึ่งตรงเข้ามาหาหญิงสาว เขาคือแฟนเก่าจอมเจ้าชู้ของบีน เลิกกันไปนานแล้วแต่บีนยังคิดถึงอยู่ คราวนี้ได้เจอกันอีกครั้ง แต่กลับเป็นในฐานะที่แฟนเก่าเธอเป็นคนที่แอบชอบร่างใหม่เธอ นัยน์ตาหวานเยิ้มบ่งบอกว่าเขากำลังชอบสาวสวยอย่างหนัก และคงลืมแฟนเก่าอย่างบีนไปแล้วนั่นเอง

“ปอนด์?”

“ไปกินข้าวกันครับทุกคน มื้อนี้ผมเลี้ยง”

“ยังเปย์หนักเหมือนเดิมนะ”

บีนเบะปากให้กับปอนด์ แน่นอนล่ะ คนเคยคบกันมานาน เธอรู้ว่าปอนด์เป็นผู้ชายประเภทไหน ตอนเพิ่งคบกันก็พร้อมเปย์ทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาเบื่อหน่ายก็ไปมีเรื่องผู้หญิงให้กวนใจจนต้องเลิกกัน คนนิสัยนี้พอชอบบีมก็ใช้เงินทำคะแนนกับทุกคน ความรักจึงปนความอยากแกล้งเอาคืน

แฟนเก่าทำให้เธอลืมกลับไปหาพ่อแม่เสียสนิท

เหมือนกับหลายคนที่ให้เวลากับเพื่อนหรือแฟนมากกว่าพ่อแม่ บีนก็เป็นหนึ่งในนั้น แม้ว่าจะเพิ่งเห็นแม่ร้องไห้กอดร่างตนเอง แต่พอได้สิงร่างใหม่สวยงาม มีอะไรให้สนุก กินเท่าไรก็ไม่อ้วน เธอก็คิดจะเล่นกับมันก่อน การเดตกับแฟนเก่าอีกครั้งก็น่าลอง เรื่องครอบครัวไว้ทีหลังก็ยังได้

“ไม่ได้เปย์ ผมแค่อยากดูแลบีมกับเพื่อนไง”

“ไปกินกันเถอะค่ะ เพื่อนหิวแล้ว”

“บีมหิวหรือยังครับ?”

“หิวแล้วค่ะ นี่ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยนะเนี่ย ท้องร้องจนแสบไปหมด” บีนตอบพลางยืนบังถังขยะอันเพิ่งโยนแก้วชานมลงไปพร้อมกับเริ่มการแกล้งแฟนเก่า “วันนี้ฉันอยากกินอาหารยุโรป ร้านนั้นดังด้วย ไปกินกันนะคะ ว่าไงทุกคน? หรือมีใครอยากไปกินร้านอื่นก็บอก?”

“แล้วแต่แก พวกฉันอะไรก็ได้”

ผลของอะไรก็ได้คืออาหารเต็มโต๊ะ

“เบค่อนติดมันของโปรดแหะ” บีนคีบเบค่อนชิ้นโตบนพาสต้า ความชุ่มของซอสครีมช่างเนียนปาก มื้อนี้กะกินให้แฟนเก่าหมดตัว สเต๊กเนื้อ ซุปข้าวโพด ไส้กรอก มันอบ กุ้งราดซอสเนย นมปั่น ทีรามิสุ ยังไม่รวมจานเพื่อนสั่ง อาหาร ของกินเล่น ขนม เครื่องดื่ม ครบถ้วนไม่ขาด

ปอนด์เริ่มซีดลงเมื่อนึกถึงเงินในกระเป๋า

“ร้านนี้อร่อยมาก อยากลองหอยบ้างอะ”

“เอาดิ ยังไม่กลับกันใช่ไหม? ฉันว่าจะเปิดไวน์สักขวด!”

“แกกินไวน์เป็นเหรอบีม?” จากคำพูดของเพื่อนพอเดาได้ว่าบีมไม่ดื่มแอลกอฮอล์ บีนอึ้งไปพักหนึ่ง เดิมเธอก็เป็นคนไม่ได้ชอบดื่มอะไร อย่างมากก็ตามโอกาสงานเลี้ยง แต่นี่ก็เป็นโอกาส เพราะโอกาสแก้แค้นได้มาถึง จะปล่อยผ่านก็เสียดาย นิ้วเรียวไล้ไปตามเมนูแล้วสะดุดกับไวน์ราคาห้าพัน

“ลองไง แต่จะลองก็ขอที่มันดีหน่อยแล้วกัน เอาขวดนี้ค่ะ”

“ครับ รอสักครู่นะครับ”

พนักงานยิ้มกว้างเมื่อมีคนสั่งรายการแพง ในขณะที่ปอนด์ซีดแทบไร้สีเลือด

ช่วงทำคะแนนจะปฏิเสธก็ไม่ได้ ขืนให้รู้ว่าเงินไม่พอจ่ายก็เสียหน้า จะหนีไปก็ยังชอบบีมอยู่ บีมจัดว่าสวยกว่าหลายคนที่เคยผ่านมา แล้วยังมีผู้ชายหลายคนแย่งกันจีบ ปอนด์ไม่อยากปล่อยเธอไป แต่ผู้หญิงกลุ่มนี้ก็กินได้ราวกับอดอยากมาครึ่งปี และไม่มีท่าทีว่าจะยอมอิ่ม

“หมดจานนี้ก็ไปกันเหอะ”

เสียงของเพื่อนในกลุ่มเป็นดั่งความหวังของปอนด์ เพราะที่อยู่บนโต๊ะนั่นเรียกได้ว่าเกินหมื่น ปอนด์ไม่อยากนึกว่าเดือนนี้จะบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับอะไร อย่าให้ถึงตอนที่ได้คบแล้วกัน แน่นอนว่าความคิดนั้นแฟนเก่าที่โดนกระทำไว้เจ็บแสบรู้ทันหมด บีมเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปยังร้านเบเกอรี่  

“เออ ฉันว่าไปต่อของหวานหน่อยเนอะ”

“ใช่ กินคาวไม่กินหวานสันดานไพร่”

“ไปกันแก”

ทุกคนกินกันอร่อย เจ้าของร่างตัวจริงอย่างบีมได้แต่หลบอยู่ริมไส้ติ่ง