คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3 (1) - แม่เลี้ยงพราวฟ้า
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 บาท ถึวันที่ 30/09 ่ะ
บทที่ 3
แม่เลี้ยพราวฟ้า
วันนี้แล้วสินะ…
พราวฟ้าิพลาทอถอนหายใ แม้เวลาสอวันะผ่านมารวเร็วเหลือเิน แ่หิสาว็มีำอบไว้ให้พ่อเลี้ยเมาเรียบร้อยแล้ว เป็นำอบที่เธอใ้เวลาสอวันในารบิอย่าุ้ม่า และไร่รอมาเป็นอย่าีแล้ว…
วันนี้อาาศแ่มใสมาว่าทุวัน มีแสแอ่อนๆ ั้แ่เ้า ทำให้ไม่หนาวมานั พราวฟ้าสวมเสื้อยืสีาวพอีัวับระโปรผ้าฝ้ายทอลายยาวรอมเท้า ผมยาวสลวยถูเล้ามวยไว้ลาศีรษะแล้วปล่อยปอยลลมาลอเลียรอบหน้าสวย เ้านี้ไม่ไ้ไปทำอาหารที่เรือนให่เพราะไม่ไ้มีำสั่มา ศรีวรรเลยมา่วยานที่โรรัว พราวฟ้าึามมา้วย
ะำลัั้าว้มร้อนๆ แ่ายนานอยู่นั้น แลน์โรเวอร์สีาวันโ็ับมาอที่หน้าโรรัว พราวฟ้าะัันและะลึ พลันใ็เ้นระรัวึ้นเมื่อเ้าอร่าสู้าวลมาารถ เาทัทายนาน้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าวามมอ้อมายัเธอนเริ่มรู้สึหายใไม่ทั่วท้อ ทำไมเา้อรีบมานานี้้วย…
พราวฟ้ารีบวาถ้วยลบนโ๊ะเมื่อมือมันอ่อนแรเอาเสียื้อๆ ใบหน้าามายแววอวามประหม่า อยาะเินหนีออไปารนี้แ่ไม่ทันเสียแล้วระมั เมื่อพ่อเลี้ยเมา้าวรมาที่เธอ้วยฝีเท้ามั่น
“อ้าว…อรุสวัสิ์่ะุเม”
ศรีวรรเินออมาาในรัวพอีึเอ่ยทัทาย “้าว้มหมูร้อนๆ ไหมะ วันนี้ยายพราวเป็นนทำเอับมือเลย่ะ”
“อบุรับ แ่ไม่รบวนีว่า ผมอยืมัวพราวฟ้าสัรึ่ั่วโมนะรับป้า”
ายหนุ่มไม่อ้อม้อม ทั้ยัหันไปมอสบาู่ามอนที่้อารอยาะยืมัว ิ้วหนาเลิึ้นเล็น้อย ใบหน้าทรเสน่ห์มีรอยยิ้มเ้าเล่ห์
สอแ้มนวลอพราวฟ้าร้อนผะผ่าว วาลมโเสหลบ้วยวามเินอายทุรั้ที่มีโอาสไ้สบามทรเสน่ห์
“ามสบายเลย่ะุเม” นายิ้มอย่ารู้ใ
“ป้า๋า…” พราวฟ้าราเสียอ่อยเมื่อป้าไม่ิะั้านเลยสันิ มิหนำ้ำยัยิ้มอย่าเห็นีเห็นามไปับเ้านายอัวเออี
“ไปเถอะลู” ศรีวรรพยัหน้าสำทับ
หิสาวหน้ามุ่ยแ่็ยินยอมเินามหลันัวสูออมา ท่ามลาสายานานนับร้อยู่ที่มอมาวามอยารู้อยาเห็น พานทำให้เิวามรู้สึประหม่านนึอยาะร้อไห้ออมาเหลือเิน พ่อเลี้ยเมามาหาถึในโรรัวแบบนี้ ็เริ่มเิวามหวั่นใว่าหลัานี้เธอะเป็นำรหาในเรื่ออะไรอี หิสาวถอนหายใ้วยสีหน้าิัวล นระทั่เท้าเรียวหยุ้าวเมื่อเินมานถึรถราาแพ
“ันมาทวำอบ”
เาล่าวอย่ารไปรมา ราวับั้ใะอย้ำให้พราวฟ้ารับรู้ ใบหน้าทรเสน่ห์เร่รึม แววาุันมอนรหน้านิ่ราวับำลั้นหาำอบที่้อาร
พราวฟ้ายืนนิ่ับท่าทาเร่รึมอนรหน้า มอสบาเาาแป๋ว เผลอใ้ฟันาวสะอาบเม้มปาอิ่มสวย ทว่าารระทำอเธอลับทำให้นมอรู้สึร้อนวาบในอ นัยน์ามมอ้อริมฝีปาสีหวาน ลำอพลันแห้ผาน้อลืนน้ำลายลอ ยิ่มอยิ่อยารอบรอ…
“ึ้นรถสิ” มือหนาเปิประูให้พร้อมพยัหน้าสำทับำสั่
พราวฟ้า้าวึ้นไปนั่บนรถามำสั่เาอย่าเียบๆ เพราะเรว่าพ่อเลี้ยเมาะทำอะไรให้อายสายานานไปมาว่านี้ หัวใวน้อยแทบล่วไปอยู่ที่ปลายเท้าเมื่อไ้ยินเสียประูฝั่นับถูปิล านั้นรถันหรู็่อยๆ เลื่อนัวออาหน้าโรรัว ภายในรถมีเพียวามเียบลอทา อีทั้สีหน้านิ่รึมนั้น็ทำเอาพราวฟ้าไม่ล้าเอ่ยปาถามว่าะพาไปไหน วาหวานึ้ไ้แ่เหลือบมอเสี้ยวหน้ามอเาเป็นระยะ
รถันโยัับผ่านไร่ส้มลึเ้าไปเรื่อยๆ ไม่มีท่าทีว่าะหยุล พราวฟ้าเริ่มนั่ไม่ิ ระทั่สิ้นสุอาาเอไร่ส้ม เ้าสู่ถนนลูรัที่สอ้าทาเ็มไป้วยป่าห้าเียวี เริ่มใไม่ี วาู่หวานมอสอ้าอย่าเลิ่ลั่ พานินนาารไป่าๆ นานา หาเธอไม่สามารถให้ำอบเป็นที่น่าพอใับพ่อเลี้ยเมาไ้ ายหนุ่มะ่าเธอหมไว้ในพห้าหรือเปล่า ถึไ้พามาไลนานี้...
ในที่สุรถันหรู็หยุเมื่อถึุหมายือลาทุ่ปอเทือเหลืออร่ามอันว้าให่ ึ่ทุ่ปอเทือแห่นี้ปลูไว้สำหรับไถลบเป็นปุ๋ยพืสและนำไปเลี้ยสัว์ ายหนุ่มปลเ็มันิรภัยออาัว แล้วหันไปมอน้าาย้วยแววาเ็มไป้วยเลศนัย มุมปาหยัยยิ้มเล็น้อย
พราวฟ้าวาสายามอไปเบื้อหน้า าวามลัวลายเป็นวามื่นเ้นในวามามอทุ่ปอเทือนาให่ เมื่อหันไปหาน้าาย็พบว่าายหนุ่มำลัมอ้ออยู่ ึรีบเสหลบสายา้วยารมอออไปนอระ ใวน้อยเ้น้วยัหวะรุนแรึ้นเมื่อเาเริ่มยับัว ร่าอ้อนแอ้นนั่นิ่ไม่ล้ายับเมื่อนัวโว่ายับโน้มัวเ้ามาใล้นสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆ แล้ว้อนปลายามนให้อเธอหันไปเผิหน้าอย่านุ่มนวล
“มาลอเป็นเมียาวไร่นๆ สัห้าสิบหสิบปีไหม”
ำถามที่หลุออมาาริมฝีปาหยัล้ายทีเล่นทีริ หาแ่วาสีฟ้าเียวอมฟ้าที่มอสบาสีน้ำาลใสนั้นลับแฝไป้วยวามแน่วแน่มั่น
พราวฟ้าเบี่ยใบหน้าหลบเล็น้อยเมื่อลมหายใร้อนรวยรผิวแ้มอเธอนแและร้อนผ่าว าลมโเสมอใบหน้าทรเสน่ห์ึ่อยู่ใล้แ่ืบแล้วใพานเ้นแรมาึ้น เรียวปาอิ่มสวยเม้มเ้าหาัน แล้ว่อยๆ ลายออเพื่อเอื้อนเอ่ยำพูออมา
“นานไปไหมะ นอื่นหมโอาสพอี”
“็ันไม่ิะให้โอาสผู้ายหน้าไหนให้มาเป็นผัวเธอ่อาันอยู่แล้วนี่” พ่อเลี้ยเมาสวนลับเสียเ้มห้วนบ่บอว่าไม่่อยสบอารม์เท่าไรนั เมื่อไ้ีราอ นั่นหมายวามว่าเาะ้อรอบรอเธอเพียนเียวลอไป...
หิสาวฟัแล้วนึุนับำพูำาโผผาและ่าเอาแ่ใ วาู่สวยลอไปมาเบาๆ ใบหน้าามมีแววรุ่นิ เธอวระเปลี่ยนแปลำอบที่ิเอาไว้แ่แรีหรือเปล่า นอะไร็ไม่รู้ พูาไม่น่าฟัเอาเสียเลย
“ว่าไ ะยอมเป็นเมียันีๆ หรือ้อให้ใ้ำลัปล้ำเอา บอเลยว่าันออยาปาแห้มานาน อาะรุนแรไปหน่อย ัวเธอยิ่เล็ๆ อยู่้วย ้ำามือันแน่ๆ” แล้ใ้น้ำเสียเหี้ยมเรียมู่
“รี๊! นหยาบาย”
+++++
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้นให้ำลัใ้วยนะะ
ีรีส์ slave to love
ทาสรัเมียยอเสน่หา [ พ่อเลี้ยเมา x พราวฟ้า ]
ทาสรัเมียำยอม [ เมินทร์ x ีรีนา ]
ความคิดเห็น