ห้องนอน ออริ ห้ามเข้านะเออ

ลำดับตอนที่ #151 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

APPLICATION

' We can't convergent. '

"จะอะไรก็ช่าง...ขอแค่ฉันได้นอนหลับอย่างสงบนั่นก็มากพอแล้ว"

นักล่าประจำ :: Blue Hunter 

ชื่อ - สกุล :: ลอเรตต้า นิกซ์ | Loretta Nyx

ชื่อเล่น :: ลอเร็ต | Loret (เนื่องจากชื่อลอเรตต้า เจ้าตัวกล่าวว่ามันช่างหวานแหววสิ้นดีเลยมักให้คนอื่นเรียกว่าลอเร็ตเฉยๆ มากกว่า เวลาแนะนำตัวเองก็มักจะแนะนำตัวว่าชื่อ ลอเร็ต นิกซ์ สั้นๆ)

ความหมาย :: ลอเรตต้ามาจากภาษาสเปนแปลว่าความบริสุทธิ์ ส่วนนิกซ์เป็นชื่อของเทพราตรีของชาวกรีก 

สัญชาติ :: อิตาลี (เออ แต่ชื่อเป็นภาษาสเปนแปลกมั้ย...แปลกสิ อันที่จริงลอเรตต้าเป็นคนมีเชื้ออิตาลี-สเปน แต่แค่ถือสัญชาติอิตาลีเพราะโตที่นั่น ตายที่นั่น เอ้ย ยังไม่ตาย)

อายุ :: 23 ปี

รูปร่างลักษณะ :: ลอเรตต้าเป็นหญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวานและคมคายไปในเวลาเดียวกัน ทั้งที่สองสิ่งนี้พอมาอยู่บนใบหน้าเดียวอาจไม่เข้ากันเสียเลย แต่กับลอเรตต้าแล้วความงามนั้นกลับลงตัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ โครงหน้าเรียวและโหนกแก้มสูงดูทำให้เธอเป็นคนยโสเล็กน้อย เธอได้ดวงตากลมโตสองชั้นและจมูกโด่งเป็นสันจากเชื้อสเปนในตัว สีตาของลอเรตต้าถือเป็นเฉดสีประหลาด มันออกเป็นสีน้ำตาลอมส้มเมื่อเวลาปกติ แต่หากมันสะท้อนกับแสงตะวันหรือแสงจันทรามันจะกลายเป็นสีแดงคล้ายหยาดโลหิตเลยทีเดียว เมื่อรวมกันกับแพขนตาหนาก็ขับให้ดวงตาของเธอราวกับดวงตาของตุ๊กตาก็ไม่ปาน ลอเรตต้าได้ผิวนวลเนียนขาวปานน้ำนมจากเชื้อสายอิตาลีในตัว แต่ผิวของเธอที่ควรจะเปล่งประกายสดใสกลับดูซีดเผือดเหมือนกระเบื้องเคลือบไปเสียหน่อยเมื่อสาวเจ้าไม่ชอบออกไปถูกต้องเเสงแดดที่ไหน ผมของเธอหยักศกยาวสลวยถึงกลางหลังสีดำสนิทเหมือนไม้มะเกลือ และพอรวมกับริมฝีปากบางเฉียบได้รูปสีแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติเหมือนกุหลาบแดง คุณก็สามารถเปรียบเทียบเธอกับเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ในนิทานก่อนนอนได้เลย ก็จะติดอยู่นิดหน่อยคือใบหน้าสวยสะคราญนั่นแทบไม่เคยมีรอยยิ้มปรากฏเลย มันมักจะนิ่งสนิทอยู่เสมอ แทบจะเรียกว่ากล้ามเนื้อบนใบหน้าตายเลยก็ว่าได้ ทั้งที่ถ้าหากเธอยิ้มแย้มแทนที่จะทำหน้าซังกะตายมันคงทำให้ใครต่อใครลืมหายใจเลยแท้ๆ แต่ก็นั่นล่ะ เจ้าตัวเขาไม่ชื่นชอบแสดงอารมณ์ทางสีหน้าดังนั้นจึงต้องผ่านกรณีนี้ไป

                              มาต่อกันที่รูปร่าง ลอเรตต้าเป็นสาวที่มีรูปร่างสูงโปร่งและเพรียวระหงแม้จะติดผอมบางไปบ้าง แต่ก็ถือว่าไม่ได้ผอมจนหน้าเกลียดอะไร ส่วนเว้าส่วนโค้งที่สมเป็นหญิงเธอก็มีครบครัน เอวคอด สะโพกผายและหน้าอกกลมกลึงอย่างไร้ที่ติ แขนขาเรียวยาวดูทะมัดทะแมงไม่น้อยแต่ก็ไม่มีกล้ามเนื้อที่บ่งบอกถึงความเเข็งแรงเลยแม้แต่นิดเดียว สิ่งที่พิเศษอีกอย่างของลอเรตต้าคือเธอมักมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เป็นกลิ่นที่เหมือนไม้สนผสมกลิ่นฝักวานิลา และกลิ่นนั้นก็ไม่เคยจางหายไปเลยแม้ว่าเธอจะไม่ได้อาบน้ำก็ตามเถอะ----อ้อ ส่วนสูงของลอเรตต้าคือ 171 ซม. และน้ำหนักที่น้อยกว่ามาตรฐานไปเล็กน้อยอยู่ที่ 49 กก.

                  

ลักษณะนิสัย :: ถ้าจะกล่าวถึงอุปนิสัยของลอเรตต้าหรือลอเร็ตในที่นี้ คงต้องเกริ่นจากอุปนิสัยพื้นฐานที่สุดของเธอเสียก่อนเป็นอันดับแรก

ลอเร็ตเป็นคนที่นิ่งเป็นหลับ ขยับได้สักพักก็หลับ ซ้ำยังขี้เกียจเหลือจะกล่าว

ลอเร็ตนั้นเคยกล่าวว่าเธอเป็นพวกความดันต่ำและแบตหมดง่าย ชีวิตของหญิงสาวหมดไปกับการนอนสัก70% (#นี่หล่อนจะเป็นเจ้าหญิงนิทราเรอะ) เธอสามารถหลับได้ทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการจะหลับ ไม่ว่าจะนั่ง นอน เดิน ยืน เธอก็สามารถสัปหงกเข้าสู่ห้วงนิทราได้อย่างง่ายดายราวกดปิดสวิตช์ ช่างเป็นความสามารถพิเศษที่ไร้ประโยชน์แต่เจ้าตัวก็ภูมิใจจะอวดเหลือเกิน ลอเร็ตไม่ค่อยชื่นชอบการขยับตัวให้เสียเหงื่อ ทั้งยังรักหมอนและผ้าห่มเป็นของสำคัญเยี่ยงชีพ ลอเร็ตเคยขี้เกียจแม้กระทั่งนอนหน้าเตียงเพราะง่วงเกินกว่าจะเดินขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ หรือไม่คุณอาจเห็นเธอนอนคว่ำหน้าราวกับถูกฆาตกรรมอยู่ที่ประตูบ้าน แต่เธอก็แค่หลับไปเท่านั้นล่ะ (#เชื่อเขาเลย) ลอเร็ตเป็นพวกใช้เวลาในชีวิตอยู่บนเตียง ทำงานก็ทำบนเตียง ทานอะไรก็ทานบนเตียง เหตุผลหลักๆ คือ เธอจะได้หงายหลังหลับไปเมื่อไรก็ได้ที่อยากจะหลับอย่างสะดวกสบาย--- แถมสาวเจ้ายังเคยกล่าวอย่างจริงจังหนักแน่นประหนึ่งการปราศัยโลกว่าวันๆ หนึ่งเธอต้องได้นอนเต็มที่อย่างน้อย 12 ชม. โน่นแหละ ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่มีเรี่ยวแรงขยับสรรพางค์กายเลยแม้แต่นิดเดียวนะ! หลับได้ทุกสถานการณ์หากง่วงขนาดในสถานการณ์ตึงเครียด เขากำลังจริงจังกันสุดๆ คุณก็อาจได้ยินเสียง 'ครอก...ฟี้' ดังขึ้นกลางวงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยก็ได้ แค่เห็นก็น่าปวดหัวแล้วสำหรับสาวคนนี้ =_=

มาต่อกันที่นิสัยต่อไป เธอเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ว่าไงว่าตามกันและขอให้สะดวกสบายไว้ก่อนเป็นดี

ก็อย่างที่เห็นกันไปว่าเธอนั้นขี้เกียจมาก ขี้เกียจสุดๆ ขี้เกียจกับทุกสิ่งแม้กระทั่งขี้เกียจจะตัดสินใจ ดังนั้นเธอจึงมีความเป็นผู้นำเท่ากับ 0 ส่วนความเป็นผู้ตามเต็มหลอด ไม่มีใครตามน้ำเก่งเท่าเธออีกแล้วเอาจริงๆ  จึงเป็นความเคยชินที่ลอเร็ตจะปล่อยให้ครอบครัวตัดสินใจลงความเห็นนู่นนี่นั่น ส่วนเธอจะหลับรอ พอพวกเขาตกลงใจกันลอเร็ตก็จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า 'เออ เอาไงก็เอา' แล้วฟุบหลับต่อ ไม่เรื่องมากกับอะไรเลยและไม่มีข้อแม้อะไรให้กับชีวิต จนกลายเป็นนิสัยไม่ช่างจะใส่ใจกับอะไรเอาเสียเลย ถือเป็นข้อเสียน่าปวดหัวเหมือนกัน เธอไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบด้านและไม่หยี่ระต่อเรื่องอะไรเท่าไหร่จนเรียกได้ว่าเฉื่อยชา ยกเว้นว่าจะคอขาดบาดตายจริงๆ ลอเร็ตจึงจะสลัดความง่วงทิ้งแล้วมีสติสตังขึ้นมากับเขาบ้าง นอกจากนั้นยังชื่นชอบความสะดวกสบายเป็นที่สุด อะไรที่ไหว้วานให้คนอื่นทำให้ได้เธอก็ไหว้วานอย่างไม่ลังเล การทำสิ่งไหนแล้วใช้ชีวิตสะดวกขึ้นเธอก็ทำ แม้กระทั่งอาหารการกินเธอก็สามารถกินได้ทุกอย่างโดยไม่สนใจเรื่องรสชาติด้วยถือคติ 'กินเพื่ออยู่' เสื้อผ้านี่จับๆมาใส่ไม่ได้คำนึงถึงความเข้ากันเล๊ยยย ให้เทียบคงเทียบกับการเล่นเกมแล้วมีให้เลือกระหว่างใช้สูตรโกงกับใช้ความพยายาม ถามว่าลอเร็ตเลือกอย่างไหน? เฮอะๆ ก็กดสูตรโกงแบบไม่ต้องคิดสิครับถามได้

ลอเร็ตเป็นสาวสวยเสียของที่ซกมกหาใดเปรียบ 

ก็เธอเป็นคนขี้เกียจ ไม่ชอบออกแรงและไม่ชอบการเสียเหงื่อ จึงไม่แปลกหากเธอจะใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์เรียกได้ว่าเปรียบเธอกับสัตว์หน้าขนอย่างสลอตเลยเถอะ เหมาะสมมากกกก! ลอเร็ตไม่ชอบการทำความสะอาดเอาเสียเลยเพราะมันทำให้เธอเหนื่อยและเธอก็ง่วงด้วย ดังนั้นภาพที่คุณจะเห็นจากสาวสวยโฉมงามคนนี้ก็คือเธอกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง รอบเตียงคือเศษขนมหรือกล่องนม กล่องน้ำผลไม้อะไรก็ตามแต่ที่เธอจะหยิบมากินบนเตียงเพื่อความสะดวกสบายของเธอเอง ข้าวของจำพวกหนังสือ ก็จะวางเป็นตั้งๆ รอบเตียงโดยคำนึงถึงเเค่ความสะดวกในการหยิบ แต่ไม่คำนึงถึงความเรียบร้อยเป็นระเบียบเลยสักนิด และยังมีก้อนกระดาษที่ถูกขยำจากการที่เธอแต่งนิยาย+วาดภาพเป็นอาชีพกระจัดกระจายรอบเตียง หมอนไปทางผ้าห่มไปทางไม่เคยสนใจเก็บ ต้องรอจนกระทั่งบ้านตกอยู่ในสภาวะหาทางเดินไม่เจอจริงๆ (!?)นั่นล่ะ ลอเร็ตถึงจะยอมขยับตัวลงจากเตียงเก็บกวาดทำความสะอาดสักหน จานชามลอเร็ตไม่ค่อยใช้เพราะเธอไม่ชอบล้าง เสื้อผ้านี่ใส่2ครั้งก่อนค่อยซัก (และซักผ้าสองอาทิตย์ครั้งนะ เอากับเขาสิแม่คนนี้=*=) กางเกงในนี่กลับตะเข็บใส่เอาได้ไม่มีปัญหา (#อ้วกกกก) ยังดีนะ ยังดีที่เธอยังสนใจดูแลความสะอาดร่างกายเพราะอย่างน้อยๆ เธอก็อาบน้ำวันละหน หลับในห้องน้ำไปครึ่งวันบ้างไม่ว่ากัน(#ห๊า!?) แต่ยังคงคอนเซ็ปความไม่ใส่ใจ เช่นหากแชมพูหมดเธอก็สามารถใช้สบู่สระผมได้หน้าซื่อๆ นั่นล่ะ สิ่งที่เจ้าตัวไม่ใส่ใจกับร่างกายตัวเองก็มีแค่หวีผมนั่นแหละนะ

ไม่สมหญิง ไร้ความสมหญิงสิ้นดี!

เอาเข้าไป เธอจะมีแต่ข้อเสียหรือเปล่านี่ ลอเรตต้า นิกซ์! ใช่แล้ว แม้หน้าตาของลอเร็ตจะสวยสะคราญเหมือนเจ้าหญิงในนิทานมากขนาดไหน แต่นิสัยเธอกลับตรงข้ามกับเบ้าหน้าเป็นขั้วลบ! เธอสามารถแคะขี้มูกหน้าตาเฉยต่อหน้าคนหมู่มาก หรือแม้กระทั่งตดไม่มีเสียงแล้วยกมือพร้อมพูดว่า 'เมื่อกี๊ฉันเพิ่งปล่อยแก๊สไปนะ' หน้าตายสุดๆ ขนาดเวลานอนเธอยังกรนเสียงดังเหมือนพวกผู้ชายไม่มีผิด ทั้งหน้าไม่มีความอายและระดับความหน้าหนาสูงมาก ต่อให้อยู่ในสภาพชุดชั้นในต่อหน้าผู้ชาย เธอก็จะทำหน้ามึนตามปกติแล้วกล่าวเสียงเฉื่อย 'อะไร ตกใจทำไม ไม่ได้โป๊สักหน่อย อีกอย่างร่างกายผู้หญิงกับผู้ชายมันโครงสร้างเหมือนๆ กันเเหละ แค่นายมีไอ้จ้อน ส่วนฉันมีนมเท่านั้นเอง' (#อะไรของหล๊อนนนนน!!) ไม่มีจริตจะก้านแบบผู้หญิง พูดจาหวานๆนี่ลอเร็ตทำไม่เป็น! และไม่คิดทำด้วยเหอะ แต่อย่างน้อยๆ อะไรที่ลูกผู้หญิงควรทำเป็นลอเร็ตก็ทำได้นะ พวกทำอาหาร เย็บปักถักร้อยน่ะ พอทำได้ แต่ก็ไม่ได้ฝีมือดีเด่อะไร แถมส่วนใหญ่เจ้าตัวก็ไม่ค่อยทำเพราะ 'ขี้เกียจ' 

ชอบกวนประสาทหน้าตาย และหน้ามึนเหลือจะกล่าว เล่นมุขหน้าตาย 

เห็นแบบนี้ข้อเสียของลอเร็ตยังคงมีต่อ (#ยังมีอีกเรอะ!?) เธอเป็นชื่นชอบการกวนที--ผู้อื่นเป็นที่สุด ทั้งการพูดแหย่ครอบครัวด้วยใบหน้ามึนๆ นั่น ให้พวกเขาโวยวายขึ้นมาหรือไม่ก็ทำหน้ามุ่ยใส่นี่เป็นเรื่องบันเทิงอย่างหนึ่งสำหรับชีวิตสโลว์ไลฟ์ของเธอเลยเชียว แต่ไอ้มือเท้าที่ตามมานี่ลอเร็ตไม่เอานะ เธอไม่ชอบเจ็บตัว พอกวนเสร็จก็จะเอาตัวรอดด้วยการฟุบหลับหนีไปเลย ส่วนใหญ่แล้วถ้าเธอเบื่อๆ ก็จะหาเรื่องกวนประสาทชาวบ้านเขานั่นล่ะ ด้วยหน้ามึนๆ กับคำพูดคำจาวอนทีนแบบนี้ก็ชวนให้มือเท้ากระตุกยิบๆเลยใช้มั้ยล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็กวนแบบดูสถานการณ์นะ และในบางครั้งเธอก็มักกวนโดยไม่ตั้งใจ เช่นว่าโดนบ่นเรื่องความซกมก ความขี้เกียจของตัวเอง บ่นยาวมากกก พอโดนบ่นจบ ลอเร็ตจะเเคะขี้หูนิดหน่อยแล้วหันไปหาคนบ่นก่อนอ้าปากถามด้วยสีหน้าเหมือนยังไม่ตื่น 'หา? เมื่อกี๊ได้พูดอะไรรึเปล่า' นั่นล่ะ แค่นี้ก็ทำคนเขาอยากเตะยายนี่ไปดาวอังคารแล้ว! แถมยังเป็นพวกพูดเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา บ่นใส่ลอเร็ตไปนี่เป็นการเป่าลมใส่ตุ๊กตาดีๆ นี่เอง และยังปล่อยมุขหน้าตายบ่อยครั้ง เข้ากับสถานการณ์บ้างขัดกับสถานการณ์บ้าง ฮาบ้างไม่ฮาบ้าง ส่วนใหญ่แป๊กมากกว่า และเจ้าตัวชอบปล่อยมุขทั้งที่ก็รู้ว่ามันไม่ฮา ด้วยเหตุผลคืออยากเห็นครอบครัวหรือคนสำคัญยิ้มแย้ม แม้จะเป็นยิ้มอ่อนใจแต่เธอก็ดีใจที่เห็นพวกเขายิ้ม และพอปล่อยมุขเสร็จต่อให้ทั้งวงเงียบกริบแล้วเริ่มเครียดหนัก เจ้าตัวก็จะเเค่หาวออกมาแล้วฟุบหลับต่อไป

ไม่ค่อยแสดงออกด้านความรู้สึกเท่าไหร่นัก เรียกว่าเก็บอารมณ์เก่งเลยล่ะ

อย่างที่เห็นว่าเธอแสนจะมีใบหน้าซังกะตาย ง่วงหงาวหาวนอน เปรียบดั่งกล้ามเนื้อแสดงอารมณ์บนใบหน้าตายสิ้นดับดิ้นไม่มีเหลือ เวลาดีใจ เศร้า โกรธ เขินอาย ก็จะไม่ค่อยมีใครรู้เท่าไหร่นัก และเจ้าตัวก็ยินดีด้วยที่ตนเองเป็นคนไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา เพราะไม่อยากให้ใครมาเป็นห่วงหรือเป็นกังวลกับเธอ โดยส่วนมากแล้วลอเร็ตเป็นคนใจเย็นมาก (ผลพวงจากความเฉื่อยโดยแท้) จึงไม่ค่อยโกรธอะไรง่ายๆ เอาจริงๆ คือเธอไม่ใส่ใจกับอะไรเลยไม่รู้จะโกรธไปทำไม แต่ก็มีลักษณะอาการเล็กน้อยที่ต้องสังเกตดีๆ แล้วจะรู้ว่าอารมณ์ของลอเร็ตตอนนี้ไม่คงที่นะ คือเวลาโกรธลอเร็ตจะกำมือจนเล็บจิกเข้าไปในผิวเนื้อเลยทีเดียว นี่เป็นนิสัยที่เจ้าตัวแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัว จนคนต้องทักว่า เฮ้ มือเธอเลือดไหล ลอเร็ตถึงจะรู้ตัวว่า เออ ตูเผลอจิกมือตัวเองนะ หรือเวลาเขินหูของลอเร็ตจะขึ้นสีแดงจัดมากทั้งที่หน้าตายๆ นั่นล่ะ แต่ก็เป็นคนความรู้สึกช้าด้วยล่ะนะ ประมาณว่าอีคิวต่ำกับเรื่องของตัวเองน่ะ

มีความสามารถแต่ไม่ชอบงัดออกมาใช้

ลอเร็ตเป็นคนหัวดีพอสมควร แต่มีดีจริงๆ ที่ความจำ เธอจำสามารถจดจำรายละเอียดของหลายสิ่งได้แม่นยำมาก และต่อให้ผ่านไปนานแล้วเธอก็ยังจดจำรายละเอียดเหล่านั้นได้อยู่ (แต่ส่วนมากเธอจะจำเเต่สิ่งที่เธออยากจำ ) มีสัญชาตญาณการโต้ตอบที่รวดเร็วในยามคับขัน (โดยปกติเฉื่อยเลยจ้า) เรียนรู้ไวและจับเคล็ดในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว มีทักษะการต่อสู้สูง ถึงเรี่ยวแรงจะไม่ได้เยอะแยะแต่ก็สามารถฝึกฝนการต่อสู้ที่ต่อให้ไม่ต้องใช้แรงมากก็สามารถล้มคู่ต่อสู้ที่เเรงเยอะกว่าและตัวใหญ่กว่าได้ไม่ยากเย็น (ไอคิโด้) และเรียนรู้การใช้อาวุธหลายประเภท การฝึกฝนการต่อสู้เป็นหนึ่งในไม่กี่สิ่งที่เธอยอมสละเวลานอนไปฝึก  (เธอฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก เนื่องด้วยการอยู่ในป่ามันจำเป็นต่อการใช้ชีวิต ไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าเธอจะเสียเหงื่อให้) และยังมีทักษะการเอาตัวรอดในขั้นดีด้วย (ทักษะการเอาตัวรอดในป่าอะไรพวกนั้นน่ะ) ทั้งหมดทั้งมวลสาวเจ้าเป็นคนมีความสามารถนะ แต่แค่ไม่ชอบงัดออกมาใช้...ก็มันขี้เกียจอ่ะ

มีข้อดีอันน้อยนิดคือรักครอบครัวมาก

ในที่สุดเธอก็มีข้อดีเสียที ลอเร็ตของเราเป็นคนที่ให้ความสำคัญและรักครอบครัวมาก (เฉือนชนะหมอนกับผ้าห่มไปนิดดดนึง) ใครมาทำร้ายครอบครัวของเธอนี่เจ้าตัวพร้อมสลัดหมอนผ้าห่มไฟว์จนกว่าจะตายกันไปข้างนะเอาสิ ไม่ค่อยห่วงตัวเองแต่เป็นห่วงคนในครอบครัวมาก และยังเป็นคนที่ความรู้สึกไวต่อความรู้สึกของคนในครอบครัวด้วย เช่นเวลาที่มีสมาชิกในครอบครัวคนไหนกำลังเศร้ากำลังทุกข์ใจ ลอเร็ตจะรับรู้ได้เป็นคนแรกๆ เลยล่ะ ถึงเธอจะปลอบใครไม่เป็นแต่สิ่งที่เธอจะทำคือเข้าไปอยู่เคียงข้าง แล้วพูดประโยคสั้นๆ 'ฉันอยู่ตรงนี้นะ' นั่นเป็นสิ่งที่ลอเร็ตจะทำเวลาอยากปลอบครอบครัวของเธอ ถึงเธอจะไม่ใส่ใจตัวเองหรือรอบกาย แต่สิ่งที่เธอคอยสังเกตอยู่เสมอคือครอบครัวของเธอ และรอยยิ้มที่น้อยครั้งจะเผยลอเร็ตก็มักจะมอบให้แก่ครอบครัวเท่านั้น แต่หากมีคนสำคัญคนอื่นนอกจากครอบครัว คนๆนั้นก็จะได้รับการปฏิบัติแบบนี้เช่นกัน 

ประวัติ :: แต่เดิมลอเร็ตเป็นเด็กกำพร้าในสถานรับเลี้ยงที่อิตาลี เด็กสาวไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเองนอกจากชื่อกับวันเกิด แน่นอนคนในสถานรับเลี้ยงก็ไม่ได้ปฏิบัติกับเธอดีนักหรอก ด้วยความที่ลอเร็ตเป็นคนหน้านิ่งมาตั้งแต่เล็ก เลยทำให้ทั้งครูพี่เลี้ยงหรือเด็กคนอื่นคิดว่าเธอหยิ่งยโส ลอเร็ตมักโดนกลั่นแกล้ง ดุด่าและถูกมองด้วยสายตาเย็นชาเสมอ เด็กสาวพบว่าสถานที่ๆ ทำให้เธอสบายใจที่สุดคือในห้วงนิทราของเธอเอง 

                  จนวันหนึ่ง ลอเร็ตอายุได้ราวๆ 8 ขวบปี เธอถูกรับไปเป็นบุตรบุญธรรมโดยชายคนหนึ่ง เขาพาเธอไปอยู่ด้วยที่บ้านในป่าลึกและบอกว่าทำอาชีพเป็นนายพราน ลอเร็ตใช้เวลากว่า2ปีในการทำความคุ้นเคยกับพ่อใหม่ เธอตั้งท่าขู่ฟ่อใส่เขามาสองปีเชียวนะกว่าจะยอมทำตัวเป็นเด็กดี(?) และโดยไม่รู้ตัวสมาชิกในครอบครัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ลอเร็ตมีพี่สาวน้องสาวเป็นครั้งแรก เด็กสาวที่ไม่เคยสัมผัสกับคำว่าครอบครัวได้รู้จักความอบอุ่นเช่นนี้เป็นครั้งแรก นั่นทำให้เธอรักครอบครัวของเธอเหลือเกิน

                   แต่อนิจจา งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราจริงมั้ย? พอพี่สาวน้องสาวเติบใหญ่ พวกเธอก็กระจัดกระจายแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง ส่วนลอเร็ตเลือกที่จะอยู่ที่บ้านในป่ากับพ่อของเธอต่อ เพราะเธออยากจะอยู่ที่นี่ ที่ซึ่งเป็นบ้านเพียงแห่งเดียวของเธอ และรอต้อนรับพี่สาวน้องสาวที่อาจจะกลับมาเยี่ยมเยียน จนกระทั่ง...

                   ในคืนที่เงียบสงบ ลอเร็ตก็กำลังนั่งอ่านหนังสือบนเตียงของเธอตามปกติ เธอสงสัยว่าทำไมพ่อบุญธรรมกลับช้าแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก เสียงตึงตังดังตามมาพร้อมกับพ่อของเธอที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา ตามตัวเต็มไปด้วยรอยถลอดปอกเปิก เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงหรือเปิดโอกาสในลอเร็ตเอ่ยปากถาม จัดการดันเด็กสาวเข้าไปในตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ สั่งเธอว่าให้เธอหลบซ่อนให้ดีแล้วโรยผงอะไรสักอย่างรอบตู้พลางพึมพำว่าจะทำให้พวกมันไม่ได้กลิ่นของเธอ ก่อนจะปิดประตูตู้เสื้อผ้าลง ลอเร็ตอยากอ้าปากถามบิดาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แผลพวกนั้นมาจากไหน แล้วทำไมต้องให้เธอหลบด้วย คำถามมากมายตีวนในหัว และเสียงนั่นก็ใกล้เข้ามา...

                  เป็นเสียงครืดคราดและเสียงขู่คำรามของสัตว์ร้าย ลอเร็ตยกมือปิดปากกลั้นเสียงร้องเมื่อได้ยินเสียงโหยหวนของพ่อดังลั่น กับเสียงตึงตังที่น่าหวาดหวั่น เธอมองลอดผ่านช่องผุๆ ของตู้เสื้อผ้าหลังเก่า ภาพตรงหน้าโหดร้ายเกินกว่าที่จะบรรยาย เลือดสาดกระเซ็น กับกลุ่มสัตว์ร้ายที่รุมสังหารพ่อเธออย่างโหดร้าย หมาป่า? ลอเร็ตไม่มีสติพอจะพิจารณา จนเหตุการณ์สงบ พวกมันจากไปแล้วทิ้งความพังพินาจไว้เบื้องหน้า ลอเร็ตถลาออกจากที่ซ่อนตัวแล้วกอดศพบิดาที่ไม่เหลือชิ้นดีไว้ เธอร้องไห้เป็นครั้งแรกในชีวิต ร้องปานจะขาดใจ หลังจากคืนนั้นเธอจัดการพิธีศพง่ายๆ และส่งจดหมายให้แก่พี่สาวน้องสาวเกี่ยวกับข่าวการตายของบิดา นั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

พฤติกรรมเด่น :: หูแดงเวลาเขิน / กำหมัดแน่นเวลาโกรธ / กรนเสียงดังไม่สมหญิง / ชอบกลอกตาเวลาไม่พอใจอะไรบางอย่าง / สัปหงกได้ทุกเวลาเมื่อง่วง

สิ่งที่ชอบ :: กุหลาบป่า เพราะมันเป็นสิ่งเเรกๆ ที่เธอตื่นมาแล้วเจอ (ปลูกไว้เป็นเถาข้างหน้าตาห้องนอน) จึงชื่นชอบมันไปโดยปริยาย 

การนอนหลับ ต้องถามเหตุผลด้วยหรอ...

วันที่ฝนตก เพราะมันทำให้เธอรู้สึกง่วงนอนมากกว่าอะไรทั้งสิ้น

หมอนผ้าฝ้ายสีเหลืองไข่ผสมคราบน้ำลายบูดใบโปรด เพราะเธอใช้หนุนนอนมาตั้งแต่เด็กๆ และหวงมากด้วย ใครอยากหลอกล่อหรือบังคับอะไรลอเร็ตนี่ใช้หมอนใบนี้เป็นตัวประกันได้เลย

หนังสือ วรรณกรรม เพราะมันช่วยฆ่าเวลาบนเตียงได้ดีทีเดียว

รอยยิ้มของคนสำคัญ อันนี้ไม่มีเหตุผลคงไม่แปลก

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด :: หมาป่าหรือหมาธรรมดาก็ไม่ชอบ เหตุผลที่ไม่ชอบหมาป่าเพราะเหตุผลในอดีต (ประวัติ) ส่วนไม่ชอบหมาเพราะมันคล้ายหมาป่า

วันที่แดดเเรงจัด เพราะมันรบกวนการนอนของเธอและแสงมันแยงตาด้วยเหอะ

คนที่มาทำร้ายคนสำคัญของเธอ อันนี้ก็เพราะเธอรักครอบครัวไงล่ะ!

การเสียเหงื่อการต้องออกแรงทำอะไรสักอย่าง ก็มันทำให้เธอเหนื่อยและง่วงมากขึ้นไปอีก

สิ่งที่กลัว :: การที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญเอาไว้ได้ เพราะเธอเคยสูญเสียพ่อไปโดยที่ตัวเองได้แต่นั่งตัวแข็ง ไม่สามารถทำอะไรได้เลย มันจึงเป็นความฝังใจเรื่องหนึ่งที่ลอเร็ตไม่ต้องการให้มันเกิดอีกเป็นหนที่สอง

งานอดิเรก :: นอนซะส่วนใหญ่ , อ่านหนังสือบ้าง , วาดรูปบางหน 

ลักษณะการพูด :: ลอเร็ตไม่ได้มีเสียงกังวานใสหรือไพเราะสนับจิต แหงล่ะ ใครมันจะไปสมบูรณ์แบบขนาดนั้น เธอไม่ใช่เจ้าหญิงดิสนีย์นะปั๊ดโถ่ เสียงของลอเร็ตก็จะออกทุ้มหวานติดจะแหบนิดๆ ดัดเสียงเสียหน่อยเป็นเสียงกระเทยได้สบายมาก ส่วนมากเธอจะพูดจาเหมือนคนงัวเงียไม่ก็คนละเมอ เรียกแทนตัวเองว่าฉันตลอด และเรียกคนอื่นด้วยชื่อกันโต้งๆ ไม่สนเด็ก โต แก่ หรือยิ่งหญ่อะไรมากจากไหน แต่ถ้าเวลาอย่างกวนประสาทหรือแหย่ใครจะเรียกคนนั้นด้วยนามสกุลแล้วนำหน้าด้วย Ms. / Mr. 

ยกตัวอย่างการพูด 5 ประโยค ปฏิบัติ! (?)

เวลาเเนะนำตัวเอง - สาวเจ้าจะมองหน้าคู่สนทนาก่อนล่ะ หาวต่ออีกครั้งเอาฤกษ์เอาชัย(?) "อ่า สวัสดี ฉันลอเร็ต นิกซ์ ส่วนยินดีที่ได้รู้จักมั้ย..ไม่อ่ะ แค่นั้นจบ นอนล่ะ" แล้วก็สัปหงกหลับไปเลยหน้าตาเฉย

เวลาเล่นมุขแก้เครียด(หรือเครียดหนักกว่าเดิม?) - "เฮ้ รู้มั้ยทำไมอีกาถึงเหมือนโต๊ะเขียนหนังสือ?" ทำหน้าง่วงๆ โบกมือเรียกความสนใจ พอคนถูกถามคิดหนัก ตอบโน่นนี่นั่นมาแล้วไม่ถูกไปสักพัก "เฉลยยย (เสียงยาน) มันไม่มีตรงไหนเหมือนกันเลยน่ะสิ ฉันอ่านจากอลิซ อินวันเดอร์..เดี๋ยวนะ จะชูรองเท้าขึ้นมาทำไมน่ะ"

เวลาได้ของชอบ - จะยิ้มน้อยๆ หรือเรียกได้ว่าเป็นแค่การยกมุมปาก "ขอบใจนะ แต่ฉันไม่มีอะไรจะให้ตอบแทนหรอกนะ และไม่คิดจะให้ตอบแทนด้วย" 

เวลาโดนบังคับให้ทำสิ่งที่ไม่อยากทำ - "ไม่อาววว เหนื่อยยย ถ้าฉันทำตามที่เธอ/นายบอก ฉันต้องนอนเพื่อกักเก็บพลังงานต่อไปอีก16ชม.เลยนา" ทำหน้ามุ่ยนิดหน่อย

เวลาเสียใจ - "ไม่เป็นไร ขอเวลาสักพัก" แล้วก็ไปนั่งเงียบคนเดียว

เพิ่มเติม :: ลอเร็ตมีอาชีพหากินคือนักเขียนนวนิยายแนวลึกลับ / ลอเร็ตจะเข้าเมืองเดือนละ2ครั้งเพื่อซื้อของเข้าบ้าน / ลอเร็ตคอเเข็งมากแต่ไม่ชอบดื่มเหล้า / ลอเร็ตวาดรูปเก่งดังนั้นในหนังสือนิยายของเธอ จะมีรูปที่เธอวาดประกอบอยู่ด้วยทุกเล่ม 

Talk To Cho !

สวัสดีค่ะ! ไรท์มีชื่อว่า โช จ้า! (｡’▽’｡)♡ ไม่ทราบว่าที่รัก(?)มีนามว่าอะไรคะ?

:: คุไซไรชิคร้าบบบ

เจอเราจนเบื่อหนังหน้า(?)รึยังคะ?

:: ยังไม่เคยเจอกันน้าาา

ขอขอบพระคุณมากค่ะ ที่ที่รักสนใจเรื่องนี้ / กราบงามๆสามรอบ(?)

:: โฮ่ ยินดีเลยครับ

ตอนนี้ก็ว่างๆเลยมาเปิดนิยายค่ะ แต่อาจมีดอง ที่รักเตรียมโหลกับเกลือให้ไรท์รึยังคะ(?)?

:: เตรียมแหล่ว---

หากลูกที่รักไม่ติดจะสาปแช่งไรท์ไหม?

:: ไม่เป็นไรครับผม!

หากไม่ติดจริงไรท์นำไปไว้ในโซนตัวละครซัพนะคะ นานๆทีออกหรือออกมาแค่ชื่อ

:: ตามสบายเลยฮะ

อวยให้ลูกสาวคู่กับใครเป็นพิเศษไหมค่ะ?

:: ชอบยามาโมโตะเป็นพิเศษ แต่ก็แล้วแต่ไรท์นะครับ!

ขอนิยามเด็ดให้ลูกสาวของที่รักหน่อยค่ะ!

:: นิ่ง ไม่ขยับ หลับราวคนตายครับผ้ม!

ต่อให้โชคดีนะคะที่รัก เวลาจะเดินไปไหนมองพื้นดีๆนะคะ(?)(｡’▽’｡)♡

:: โอเช--โครมมมม!!