สวัสดีค่ะ รุ้งมาวิจารณ์ให้แล้วนะคะ บอกก่อนเลยว่าไม่เคยอ่านนิยายรักเรื่องไหนที่ใช้พลังงานมากเท่าเรื่องนี้มาก่อน ความรู้สึกประมาณอ่านนิยายดราม่าแฟนตาซีอยู่กลาย ๆ เพราะกลิ่นอายความเป้นนิยายรักนี่หาแทบไม่เจอเลย มีน้อยมากจริง ๆ แต่เวลามีต้องยอมรับว่าทำฟินและชอบมาก อยากให้มีเยอะ ๆ จัง 5555 คือมันมีน้อยไปมากอ่าาา แต่พันไมล์กับโรสน่าร๊ากกกมากกก เอาล่ะรุ้งนอกเรื่องล่ะไปดูคำวิจารณ์ดีกว่าบอกเลยวิจารณ์ลำบากจริงอะไรจริงอ่ะเรื่องนี้

ชื่อเรื่อง : “Vanzirkt... โรงเรียนพันธุ์แสบ !” ชื่อเรื่องจำง่าย แถมแสดงถึงเอกลักษณ์ของเรื่องได้ชัดเจนมาก

พล็อต : พล๊อตเรื่อง+โครงเรื่อง เอิ่ม...ว่าไงดี ลำบากใจจัง อ่านมาตั้งนานทำไมเราจับพลีอตไม่ค่อยได้ 5555 ที่พอรู้คือนางเอกเป็นลูกน้องของบอสผู้มีบุญคุณ ถูกส่งไปเป็นบอดี้การ์ดให้คุณหนูเล็ก ปัญหาคือ นี่มันนิยายแนวรักกุ๊กกิ๊กไม่ใช่เร้อะ ทำไมอ่านไปอ่านมาเหมือนอ่านนิยายดราม่าแฟนตาซี จนต้องย้อนไปอ่านแนวเรื่องหลายต่อหลายครั้ง เป็นอะไรที่แบบหาจุดที่แสดงว่าเป็นแนวรักหวานแหววได้น้อยมาก อ่านแรก ๆ นึกว่าแฟนตาซีจริง ๆ นะ พออ่านมาเรื่องระบุไม่ได้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ ๆ ไม่ค่อยรู้สึกว่าเป็นแนวรักเลยจริง ๆ -_-;

การบรรยาย : ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี ติดที่ว่าบางฉากอ่านแล้วงงอ่ะ เหมือนมันไม่กระจ่างและไม่ชัดเจน งงมากที่สุดคือตัวละคร บางฉากงงว่าใครพูดกับใคร เราว่าเราก็อ่านทุกบรรทัดนะแต่ก็ยังไม่เก็ทอยู่ดี บางทีต้องเดาเอง หรืออ่านเลยมาเรื่อย ๆ ถึงจะเก็ท อยากให้บรรยายให้มันเห็นภาพชัดเจนขึ้นอีกนิด อย่าให้คนอ่านคิดเองบ่อย อารมณ์มันเปลี่ยน 5555

บทสนทนา : บทสนทนาถึงจะอึนมึนไปในบางตอนแต่ก็ถือเป็นสีสัน อ่านแล้วยังพอเข้าใจอยู่ไม่ทำเงิบมากนัก แต่กลิ่นอายมันก็ไม่รู้สึกถึงความรักหวานแหววอยู่ดี นอกจากฉากของพันไมลืกับโรสอ่ะ ที่เหลือดูเป็นดราม่าแฟนตาซีจริง ๆ นะ

ตัวละคร : ชอบชื่อตัวละครมากที่สุดโดยเฉพาะนางเอกเราชื่อโดนใจมากอ่า แต่บุคลิกตัวละครยังมีหลุดฟอร์มบ่อย ๆ นะ บางทีก็แบบ เอ๊ะ!! บุคลิกแบบนี้มันไม่ใช่คนนี้นะ อะไรแบบนี้ อยากให้ทำให้บุคลิกโดนเด่นกว่านี้อีกหน่อย อย่างน้อยให้มันชัดเจนไปเลย

ปล. คำวิจารณ์ของเรา เราวิจารณ์ในฐานะของนักอ่านนะไม่ใช่ผู้วิจารณ์มืออาชีพอะไร เราพูดในสิ่งที่เราคิดนะไม่ต้องเชื่อเรามากก็ได้ มันแล้วแต่ แต่ละคนอ่านนะมันรู้สึกต่างกัน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อย่าท้อนะค่ะ สู้ๆ ผลของงานขึ้นอยู่ที่ความพยายาม ขยัน อดทน ตั้งใจ อย่าท้อกับคำวิจารณ์ของคนอื่น เชื่อมั่นในสิ่งที่เราคิด ที่เราทำลงไปสู้ๆนะคะ

ก๊อก ๆ ๆ ขออภัยในความล่าช้านะคะ วันนี้รุ้งมาส่งคำวิจารณ์นะคะ ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ

ชื่อเรื่อง : “1'st Metter High ร้ายสร้างรัก” ชื่อเรื่องแสดงถึงพล๊อตชัดเจนมาก ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษกฌดูเก๋มาก ๆ เอาเป็นว่าไม่มีอะไรจะติ เพราะถูกใจจ้า
พล็อต : พล๊อตเรื่อง+โครงเรื่อง พล๊อตแบบคู่กัดคู่ปรับ ไม่ถูกกันแล้วรักกันก็เป้นพลีอตที่ค่อนข้างจะจำเจไปนะ แต่การวางโครงเรื่องและการดำเนินเรื่องทำให้พลีอตที่ธรรมดาดูไม่น่าเบื่อได้ดี ชื่อตอนในแต่ละตอนก้ชวนให้กดเข้าไปอ่านมาก ๆ ชอบสุด ๆ
การบรรยาย : การบรรยายฉากทั่วไปรุ้งว่าทำได้ดีนะคะ แต่ต้องระวังฉากที่เป็นประโยคสนทนา ยังงดูห้วนและน้อยเกินไป อยากให้ใส่ช่วงนี้เพิ่มเอาเป็นพวกท่าทาง หรือน้ำเสียงคนพูด ให้คนอ่านได้จิตนาการตามได้ง่ายขึ้นดีกว่าเนอะ
บทสนทนา : เรื่องนี้บทสนทนาค่อนข้างเยอะ แถมส่วนมากเป็นบททะเลาะหันของหนุ่มสาวด้วย เอาเป็นว่าระวังหน่อยเพราะบางทีเจอแบบนั้มาก ๆ มันจะดูเวิ่อเว้อเกินไปนะ
ตัวละคร : ตัวละครไม่เยอะไม่น้อย และดูกำลังดี คาแรคเตอร์ชัดเจน อันนี้ไม่ต้องพูดเยอะผ่านเลย อิอิ

ปล. คำวิจารณ์ของเรา เราวิจารณ์ในฐานะของนักอ่านนะไม่ใช่ผู้วิจารณ์มืออาชีพอะไร เราพูดในสิ่งที่เราคิดนะไม่ต้องเชื่อเรามากก็ได้ มันแล้วแต่ แต่ละคนอ่านนะมันรู้สึกต่างกัน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อย่าท้อนะค่ะ สู้ๆ ผลของงานขึ้นอยู่ที่ความพยายาม ขยัน อดทน ตั้งใจ อย่าท้อกับคำวิจารณ์ของคนอื่น เชื่อมั่นในสิ่งที่เราคิด ที่เราทำลงไปสู้ๆนะคะ

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ให้ความไว้วางใจเลือกรุ้งวิจารณ์นะคะ อย่างที่บอกว่าให้สับเละ ๆ รุ้งก้พยายามวิจารรืให้ละเอียดทีสุดนะคะ แต่ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรรุ้งต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ ส่วนใดในการวิจารรืไม่ตรงกับความจริงหรือล่วงเกินความคิดของไรท์สามารถแย้งได้ตอนไปเซ็นรับงานนะคะ

ชื่อเรื่อง : “หัวใจข้าพเจ้า” ชื่อเรื่องสั้น ๆ แต่ได้ใจความ แต่ยังขาดความน่าสนใจหน่อย ทั้ง ๆ ที่แนวเรื่องค่อนข้างจะแปลกใหม่ แต่ชื่อเรื่องดันให้ความรู้สึกไปอีกแนวแทน แบบอ่านชื่อเรื่องแล้วรุ้งคิดถึงพวกนิยายที่มีธีมประมาณร้อยปีก่อน หรือนิยายประมาณรบ ๆ หรือประมาณนิยายรักโรมานต์ ประมาณนี้อ่ะ แต่ถ้าถามว่าผิดมั้ย บอกเลยว่าไม่ผิด แค่เป็นความคิดส่วนตัวนะคะ ชื่อเรื่องคือจุดแรกที่คนจะมองและตัดสินนิยายของเรา ถ้าชื่อเรื่องดึงดูดใจได้ก็ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะคะ [3/5] รุ้งขอตัดคะแนนส่วนของความน่าสนใจและความสอดคล้องกับเนื้อเรื่องนะคะ
ตัวละคร : สำหรับชื่อตัวละครรุ้งให้ผ่านเพราะจดจำง่าย ตัวละครไม่เยอะจนชวนให้งง ในที่นี้รุ้งขออนุญาติพูดถึงตัวเด่น ๆ แค่ตัวเดียวนะคะคือ “รินทร์” เพราะรู้สึกว่าตัวนี้เป็นหัวใจสำคัญของเรื่อง (ก็แน่สินี่มันตัวเอกนี่) ตัวเอกเรื่องนี้มีความน่าสนใจตรงที่ว่ามีทั้งเพศชายและเพศหญิงอยู่ในคนคนเดียวกัน เลยไม่รู้จะเรียกว่าพระเอกหรือนางเอกดี แหะ ๆ แต่รุ้งรู้สึกว่ามันมีบางจุดที่ขัด ๆ ไป คือเนื้อเรื่องกล่าวไว้ว่า “รินทร์” ใช้ชีวิตเป็นเพศชายมา 14 ปี ใช่มั้ยค่ะ? หรือรุ้งเข้าใจผิด ถ้าใช่รุ้งรู้สึกว่ามันแปลก ๆ ตรงที่พอรินทร์มาเป้นผู้หญิงการปรับตัวมันเร็วไปจนดูไม่สมจริงอ่ะคะ น่าจะมีการหลุดบ้าง หลุดเป็นผู้ชายอะไรแบบนี้ มันจะได้ดูแล้วสมจริงมากขึ้นนะคะ ส่วนตัวละครอื่น ๆ รุ้งรู้สึกว่าค่อนข้างจะชัดเจนด้านบุคลิกมาก จะมีก็แต่กิ๊ฟต์ที่รู้สึกว่าเธอมีบุคลิกที่หลุดบ่อย แบบไม่แน่นอนนะคะ [8.5/10]
เนื้อเรื่อง : ถ้าแยกเป็นส่วน ๆ ในส่วนของพล็อตเรื่องรุ้งให้เต็ม รุ้งชอบในความแปลกและแตกต่างค่ะ ส่วนเรื่องของการดำเนินเรื่องรุ้งรู้สึกว่ามีหลายส่วนที่มันยังคลุมเครือซึ่งอาจจะเป็นเพราะการบรรยายยังไม่ครอบคลุมในจุดที่ควรจะเจาะจงหลายระเอียด การดำเนินเรื่องดูอืด ๆ จนอาจจะทำให้ความน่าสนใจดรอปลงไปได้นะคะ [16/20]
การบรรยาย : บอกก่อนเลยว่าเพิ่งเคยเจอนิยายที่มีบทบรรยายเยอะ ๆ แบบนี้ เยอะจนแทบจะไม่มีบทสนทนาเลยด้วยซ้ำ แต่ต้องเข้าใจก่อนนะคะว่าคำว่า “บรรยายเยอะ” กับ “บรรยายดี” และ “บรรยายให้เห็นภาพ” มันไม่เหมือนกันนะคะ คือรุ้งไม่ได้ต้องการจะสื่อว่าไรท์บรรยายไม่ดีนะคะ แค่บางครั้งรุ้งก็รู้สึกว่ามันเยอะไปจนเกรงว่าคนอ่านจะรู้สึกว่ามันเวิ่นเว้อหรือรู้สึกเบื่อได้นะคะ อย่างในบทที่1 รุ้งอ่านแล้วมันน่าจะเป็นบทนำอ่ะ ความรู้สึกมันให้แบบนั้น รุ้งค่อนข้างจะชอบฉากที่เปิดเรื่องมานะ มันเหมือนการกล่อมประสาทคนอ่าน ให้ค่อย ๆ คิดตามไปกับตัวอักษรแต่ละบรรทัด แต่ในบทนี้ก็มีจุดที่รุ้งอ่านแล้วมันสะดุดอยู่หลายจุดคือหนึ่งคำว่า..
“เซ็นเซอร์” ตรงนี้รุ้งว่ามันคือคำอุทานให้อุทานออกมาเลยดีกว่าว่า “เฮ้ย!!” เพราะคำว่าเซ็นเซอร์มันทำให้อารมณ์ที่ปูมาตั้งแต่ต้นสะดุดไปมาก เหมือนเรากำลังเดินอยู่บนทางเรียบ ๆ อยู่ดี ๆ ไปเจอพื้นต่างระดับ มันสะดุดแล้วชวนเสียหลักใช่มั้ยคะ แล้วตอนที่วิ่งกลับไปหาแม่ตรงนี้รุ้งว่าเพิ่มบทสนทนามามันจะดูเป็นธรรมชาติมากกว่านะคะ คือการบรรยายเยอะ ๆ มันก็ดีนะคะ แต่การให้ความสมดุลระหว่างบทสนทนาและบทบรรยายมันจะทำให้คนอ่านรู้สึกอิน รู้สึกว่ามันสมจริงมากว่านะคะ คือรุ้งรู้สึกว่าเรื่องนี้บรรยายเยอะซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีนะคะ แต่การที่อะไรสักอย่างมันเยอะไปมันย่อมทำให้มันไม่สมดุลใช่มั้ยคะ การบรรยายก็เหมือนกันถ้ามันเยอะไปคนอ่านอาจจะรู้สึกเบื่อ หรือรู้สึกว่ากำลังอ่านบทความเชิงวาการมากกว่าจะเป็นนิยายนะคะ อยากให้เพิ่มอารมณ์กิ๊วก๊าวเข้าไปในนิยายด้วย อิโมติคอนเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเสียงเอฟเฟคอะไรแบบนี้เพื่อเพิ่มความน่าสนใจและความลื่นไหลของตัวนิยายนะคะ เพราะเป็นนิยายรักเรื่องแบบนี้ถึงจัดเป็นเรื่องสำคัญถ้าหนักบทบรรยายมากไปอาจจะทำให้มันดูน่าเบื่อเกินไปนะคะ
อีกเรื่องนึงของส่วนนี้นะคะคือการบรรยายที่กำกวงในบางจุดคือบางครั้งรุ้งอ่านแล้วรู้สึกว่ามันขัดไปหมดอย่างฉากของคุณแม่ของรินทร์ไปพบครูที่เป็นเพื่อน (ไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกหรือเปล่า) ตอนนั้นอยู่ ๆ ก็ตัดฉากของรินทร์ออกไป แล้วก็มาเจอแม่มารับตอนเย็น แต่พอกลับถึงบ้านบอกว่าใกล้เช้าแล้ว เอิ่ม..รุ้งอ่านงงเองหรือเปล่าเอ่ย ไม่แน่ใจ แต่อ่านแล้วงงมาก [16/20]
คำผิด : ที่เห็นชัด ๆ มีอยู่สองคำคือ เค๊ก ต้องเป็น เค้ก นะคะ แล้วก็คู่บ้างขี้บ้าง เอิ่ม...ในที่นี้ต้องเป้นคำว่าคี่ นะคะ เท่าทีเห็นมีแค่นี้ค่ะ ถ้าตกหล่นขอโทษด้วยนะคะ [19/20]
การจัดหน้า : การจัดหน้าหลักรุ้งรู้สึกว่ามันเรียบและจืดไปหน่อย จนขาดความน่าสนใจที่จะดึงดูคนนะคะ อาจเพราะตรงด้านหน้ามันมีตัวหนังสือเยอะไปหน่อย มันเลยดูไม่น่าสนใจ ส่วนในตอนรุ้งแนะนำว่าให้หาธีมมาใส่นะคะ อาจเป้นธีมเดียวกับหน้าบทความก็ได้นะคะ มันจะได้ดูมีสีสันมากขึ้นนะคะ การจัดย่อหน้าก็ทำได้ดี แต่การเคาะวรรคคือใช้เคาะเดียวก็พอนะคะไม่จำเป็นต้องใช้ Tab รู้สึกว่ามันเยอะไปค่ะ [18/20]
ความชอบส่วนตัว : รุ้งชอบในความแปลกใหม่ของพล๊อตเรื่องนะคะ การดำเนินเรื่องก็ถือว่าอ่านได้เรื่อย ๆ อยากให้ลองปรับเรื่องบทสนทนาและบทบรรยายสักเล็กน้อยเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ ค่ะ [3/5]
รวมคะแนน 83.5 นะคะ
ปล. คำวิจารณ์ของเรา เราวิจารณ์ในฐานะของนักอ่านนะไม่ใช่ผู้วิจารณ์มืออาชีพอะไร เราพูดในสิ่งที่เราคิดนะไม่ต้องเชื่อเรามากก็ได้ มันแล้วแต่ แต่ละคนอ่านนะมันรู้สึกต่างกัน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อย่าท้อนะค่ะ สู้ๆ ผลของงานขึ้นอยู่ที่ความพยายาม ขยัน อดทน ตั้งใจ อย่าท้อกับคำวิจารณ์ของคนอื่น เชื่อมั่นในสิ่งที่เราคิด ที่เราทำลงไปสู้ๆนะคะ

สวัสดีคร๊าฟ วันนี้รุ้งมาวิจารณ์ให้นะ
ก็ชื่อเรื่อง "Conquer แผนรักร้ายยัยแม่มด" ชื่อเรื่องน่ารักจำง่ายมาก ไ แต่ชื่อโหลไปหน่อย แผนรักแผนร้ายชื่อนี้เห็นค่อนข้างจะบ่อยแล้วนะ แต่ก็มีข้อดึคือชื่อจำง่ายติดหูดีจ้า

หน้าบทความก็ดูเรียบ ๆ แต่สวยงามมากไม่รกหูรกตาจนเกินไปนัก เราชอบนะธีมสวย

ตัวละครมีไม่เยอะชื่อจำง่ายดี ตัวละครก็น้อยทำให้ควบคุมคาแรคเตอร์ได้ง่าย แต่คาแรคเตอร์ของนางเอกดูจะขัด ๆ กับความเป็นจริงนะ เพราะเธอไม่เหมือนคนความจำเสื่อมเท่าไหร่เลย แต่ก็เป็นความแปลกดี ปกติคนความจำเสื่อจะต้องซึม ๆ หงอย ๆ แต่นี่กับไม่สะทกสะท้านเลย แต่ต้องชมว่าไรเตอร์สามารถควบลคุมคาแรคเตอร์ได้อย่างไม่หลุดอ่านตอนแรกเป็นแบบไหนอ่านต่อไปก็ยังคนเป็นตัวเองอยู่ยอดเยี่ยมจ้า คาแรคเตอร์พระเอกยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ บางทีดูจะเพี้ยน ๆ บางทีดูกวน ยังสับสนอยู่

พล๊อตเรื่องการบรรยายทำได้ค่อนข้างดีบทบรรยายอ่านแล้วลื่นไหลดี พล๊อตเรื่องก็น่าสนใจ เนื้อหาก้ค่อนข้างชวนติดตาม ลทสนทนาก็ดูสมูทเข้ากันได้ดีอ่านแล้วไม่มีกระโดด

เรียกได้ว่าโดยรวมแล้วถือว่าทำได้ดีแล้วจ้าา พยายามต่อไปนะ
ปล.เราวิจารณ์ด้วยความคิดเห็นส่วนตัวนะถ้ามีข้อผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะ ^^

สวัสดีจ้านินิว จำได้ว่าเคยรับปากนิวไว้ว่าจะมาวิจารณ์เรื่องนี้ให้ แล้วก็หายไปเลย 555 เค้าขอโทษ เค้ายุ่งมากจริง ๆ แต่ยังตามอ่านตลอด จนจบ รู้สึกใจหายมากที่มันจบแล้ว เศร้า T^T แต่อย่างที่นิวบอกงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลาเนอะ เอาเป็นว่าวันนี้ไม่ได้มาวิจารณ์ (ห๊ะ!! แล้วมาเพื่อ??) เรียกว่ามาบอกความในใจดีกว่าเนอะ
ครั้งแรกที่อ่านเรื่องนี้มันมาจากเรื่องซัมเมอรืแอนด์วินเทอร์ ที่นิวไปใช้บริการและเราได้มีโอกาสวิจารณ์ แล้วรู้สึกชื่นชอบในแนวการเขียนของนิว เลยตามมาอ่านเรื่องนี้ พอเห็นชื่อเรื่องนี้ "You & Rain รักเราเป็นสีเทา" ไม่รู้ทำไมถึงปักใจรักเรื่องนี้ อาจเพราะชื่อเรื่องมันให้อารมณ์ประมาณว่าสีเทาจริง ๆ แต่ปกติเราไม่ใช่คนชอบอ่านนิยายหม่น ๆ แบบนี้เท่าไหร่นะ แต่พออ่านเรื่องนี้จบเรากลายเป้นคนชอบนิยายแนวนี้ไปเลยทีเดียว ^o^ ไม่ใช่คนชอบฝนแต่ชื่อเรียกมันยั้วยวนมาก แบนเนอร์ก็ดูเรียบ ๆ แต่สวยแล้วให้อารมณ์แบบสีเทาจริง ๆ ทุก ๆ อย่างสะกดเราให้ติดตาม ติดตามจนจบเรื่อง (จนต้องสั่งจองนิยาย ว่ะ ฮ่ะ ฮ่า) ชอบเรื่องนี้มากจริง ๆ การดำเนินเรื่องเรียบ ๆ ไม่ได้หวือหวาอะไรเลย แต่กลับรู้สึกไม่น่าเบื่อ อ่านได้เรื่อย ๆ แถมชอบด้วยซ้ำ มันเป็นอารมณ์ที่สนุกแบบเรียบ ๆ อ่ะ เอาเป้นว่าชอบธีมและพล๊อตของเรื่องนี้
ตอนช่วงท้าย ๆ รุ้งอ่านแล้วแบบว่าอินมาก เพราะเคยรู้สึกเหมือนแฟร์ ที่เคยคิดถึงใครคนนึงในฝันที่ไม่รู้ว่าคือใคร ตอนจบคิดว่าเศร้าแน่ ๆ แต่ดีใจมากเลยที่มันไม่เศร้าแบบที่คิด นิวจบได้สวยมาก มันดูสมบูรณ์ในแบบของมันเองจริง ๆ ^^
พอย้อนมาอ่านที่นิวรีไรท์ใหม่ มันเกิดคำถาม เหมือนที่เม้นต์ไปนั่นแหละ แต่อารมณ์แบบว่า สงสัย ค้างคา อยากได้คำตอบแต่ไม่อยากค้นหาคำตอบ เพราะรู้สึกว่าภายใต้ความไม่ชัดเจนมันมีความชัดเจนซ่อนอยู่ คล้าย ๆ กับ "ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน" อันนี้ก็คงเป้น "ความไม่ชัดเจนคือความชัดเจน" จุดนี้แหละที่ทำให้ประทับใจนิยายเรื่องนี้มากที่สุด สรุปคือ ถูกใจทุกอย่างที่เป็นเรื่องนี้

**ขอบคุณนินิวสำหรับนิยายดี ๆ อีกเรื่องนะจ๊ะ**

ชื่อเรื่อง : “Human's Empire ::: ดารา สายพาน ธารหมอก” ชื่อเรื่องเอามาจากชื่อตัวละครสินะ ชอบนะถึงชื่อจะไม่สื่อแนวเรื่อง แต่ชื่อชวนเดาแล้วให้เขาไปอ่านจริง ๆ
พล็อต : พล๊อตเรื่อง+โครงเรื่อง ส่วนนี้รุ้งจะไม่พูดอะไรบอกนะคะ เพราะว่าอย่างที่บอกว่ารุ้งไม่ค่อยถนัดกลัวว่าพูดมากไปมันจะผิดพลาดเสียเปล่า ๆ 55555+ เรื่องความแปลกใหม่ของพล๊อตรุ้งไม่แน่ใจเพราะว่ารุ้งไม่ค่อยอ่านแนวนี้ไม่รู้ว่าจำเจหรือเปล่า แต่การวางโครงเรื่องและการดำเนินเรื่องมันค่อนข้างจะซับซ้อน มีปมปริศนาค่อนข้างเยอะ ซึ่งมันมีข้อดีตรงที่ทำให้คนอ่านต้องติดตามต่อไปเรื่อย ๆ แต่การที่มีปมมากแล้วไม่ทยอยเฉลยออกมาบ้าง รุ้งว่าคนอ่านจะเบื่อนะ แล้วรุ้งก้ชอบตรงที่มีการเอาความทรงจำ เรื่องราวในอดีตมาให้อ่านสั้น ๆ ก่อนเข้าตอน มันเป้นการปูเรื่องที่ดีอ่า
การบรรยาย : การบรรยายเรื่องนี้ทำได้ค่อนข่างดี อ่านแล้วรู้สึกลื่นไหลดี แบบสื่ออารมณ์ แสดงบรรยายรอบตัวได้ชัดเจน อ่านแล้วเห็นภาพเลย
บทสนทนา : อันนี้รุ้งว่าไม่ค่อยน่าห่วง เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่ามันสมูทดีมาก ๆ แบบว่าอ่านเพลินเหมือนคนมาพูดให้ฟังจริง ๆ เรื่องนี้ทำได้ค่อนข้างดีนะ
ตัวละคร : ตัวละครเยอะจัง 5555 ดีหน่อยที่ชื่อตัวละครจำง่าย ไม่งั้นปวดหัวแย่ -__-;; คาแร็คเตอร์ตัวละครมีหลุดไปบ้างในบางฉาก อาจเพราะมันเยอะจนควบคุมยาก แต่ก็ถือว่าไม่ได้หลุดจนน่าเกียจนะ ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ไม่ถึงกับอ่านแล้วเงิบอ่า แต่จะให้ง่ายกว่านี้อาจต้องกำหนดจุดเด่นให้แตกต่างกันในแต่ละตัว จะช่วยให้ควบคุมง่ายขึ้น
สุดท้ายที่ถามว่าก่อนกับหลังรีไรท์อันไหนดีกว่า รุ้งอ่านคร่าว ๆ ก็รู้สึกว่า เอิ่ม...ห่างกันคนละโลก อ่านแล้วคนละอารมณ์ระหว่างก่อนกับหลัง แต่ถ้าถามว่าดีมั้ยรุ้งว่าดีทั้งคู่ อยู่ที่ว่าคนอ่านชอบอ่านแนวไหนมากกว่า อย่าไปคิดมากเรื่องนี้เลยค่ะ คนเรามันนานาจิตตัง ^^

ปล. คำวิจารณ์ของเรา เราวิจารณ์ในฐานะของนักอ่านนะไม่ใช่ผู้วิจารณ์มืออาชีพอะไร เราพูดในสิ่งที่เราคิดนะไม่ต้องเชื่อเรามากก็ได้ มันแล้วแต่ แต่ละคนอ่านนะมันรู้สึกต่างกัน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อย่าท้อนะค่ะ สู้ๆ ผลของงานขึ้นอยู่ที่ความพยายาม ขยัน อดทน ตั้งใจ อย่าท้อกับคำวิจารณ์ของคนอื่น เชื่อมั่นในสิ่งที่เราคิด ที่เราทำลงไปสู้ๆนะคะ

สวัสดีค่ะมาเสิร์ฟคำวิจารณ์แล้วนร๊าา ขอแซงคิววิจารณ์เรื่องนี้ก่อนเนอะ นิยายแนวแฟนตาซีค่อนข้างใช้เวลา เลยขอคข้ามมาเรื่องนี้ก่อนคงไม่ว่ากันนะ ออกตัวก่อนว่าผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ที่ตรงนี้เลยนะคะ ส่วนใดของการวิจารณ์ที่ไปล่วงเกินความคิดไรท์เตอร์ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้านะคะ

ชื่อเรื่อง : “ร้อยกลกามเทพ” ชื่อเรื่องสั้นกระชับได้ใจความดีมาก แบบว่าจำง่ายติดหูดีค่ะ ชอบชื่อเรื่องแนวนี้อยู่แล้วด้วย
พล็อต : พล๊อตเรื่อง+โครงเรื่อง ก็ดูแหวก ๆ ดีที่นางเอกเป็นทอมและพระเอกเป็นเกย์ ไม่ใช่สิ ๆ ไม่ชอบสตรีพอดี มันดูแปลก ๆ ดี ถึงจะเคยเห็นมาบ้างและแต่เรื่องนี้ดำเนินเข้าเนื้อเรื่องรวดเร็วจริง ๆ แบบเปิดตอนแรกมาก็เข้าประเด็นเลย เนื้อเรื่องดำเนินไม่เร็ว ไม่เอื่อยก็กำลังดีไม่ยืดเยื้อ
การบรรยาย : ในส่วนนี้ต้องระวังเรื่องการใช้ภาษาฟุ้มเฟือยนะ บางทีรู้สึกการบรรยายดูอืด ๆ น่าเบื่อไปบ้าง อาจเพราะภาษาที่ดูเรียบง่ายแล้วพออ่านรวดเดียวเลยดูน่าเบื่อไปบ้าง แต่ก็บรรยายฉากแต่ละฉากได้ละเอียดดี อ่านแล้วมองภาพออกถือว่าทำได้ดี
บทสนทนา : ค่อนข้างชอบบทสนทนานะ อ่านแล้วสมูทลื่นไหลดูเป็นธรรมชาติดี โดยเฉพาะพระเอกนางเอกเวลาคุยกันค่อนข้างชอบ
ตัวละคร : เรื่องนี้ตัวละครไม่เยอะเนอะ ตัวเด่นก็มีแค่พระเอกนางเอกซึ่งบุคลิกค่อนข้างโดดเด่นและไรท์เตอร์ก็ควบคุมได้ดีในส่วนของตัวละครเอก ส่วนตัวละครย่อย ๆ ก็ถือว่าทำได้ดีไม่แพ้กันไม่ค่อยมีหลุดฟอร์ม