คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Final Chapter : บทส่งท้าย
1 วันต่อมาที่โรงพยาบาลทหารแม่มดแห่งหนึ่งในเขตฐานทัพใหม่ยูเรก้า สิบตรีอลิซาเบธ โลแกน ได้นั่งสงบใจในร่มไม้พร้อมกับเสาห้อยน้ำเกลือที่เธอลากมาด้วย เธอได้เพียงแค่นั่งเหม่อลอยเหมือนรอใครคนหนึ่ง
“นี่นะหรือสาวน้อยที่ได้พบกับปาฏิหาริย์”
“อ๊ะ คุณคือ หา พันเอกคริสต้า ไวเวิร์น” เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับทำความเคารพ
“เฮ้ๆ ตามสบายเถอะ ยังไงเธอต้องพักให้มากๆ” พันเอกคริสต้า กล่าวให้เธอใจเย็นๆ
“แหม ไม่เป็นไรหรอกคะท่าน แค่ได้พักเติมน้ำเกลือและกลูโคส วันสองวันก็ปกติสุขแล้ว”
“แต่เธอต้องรับการประเมินสภาพจิตใจด้วยนะ ราวๆ เดือนนึงก็คงกลับมาประจำการได้ปกติ แล้วทำไมมานั่งแถวนี้ ไม่ไปพักที่ห้องล่ะ?”
“คือฉันอยากจะรอคนสักหน่อย เดี๋ยวเกรงว่าพวกเขาอาจไม่รู้ว่าฉันพักห้องไหน”
“ทีม Dark Tiger สินะ”
“ค่ะ”
“พวกนั้นจะมาจริงเร้อ พอเสร็จงานก็หายลับทุกที และก็ไม่กลับมาอีกเลย และถ้าเขามาฉันก็อยากจะด่าสักหน่อย”
“ทำไมล่ะคะ”
“เรื่องส่วนตัว แต่อย่าเข้าใจผิดนะ เอ้านี่ ของฝาก โกโก้ร้อน”
“ขอบคุณค่ะ”
ทั้งสองเงียบจากการสนทนาสักพักก่อนที่คริสต้าจะนั่งลงในม้านั่งเดียวกันจนอลิซาเบธผวา
“ไม่ต้องเกร็ง คิดซะว่าคุยกับเพื่อนด้วยกันจะดีกว่า รู้สึกเป็นไงบ้างจากการที่อยู่ในบริเวณนั้น”
“เหมือนตายแล้วได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ถ้าไม่มีพวกเขาฉันคงจะตายจริงๆ เลยแหละ”
“งั้นหรือ?”
“อืม แต่ฉันลืมสิ่งสำคัญไปซะสนิทเลย”
“อะไรรึ?”
“ฉันลืมจูบลาเขาน่ะซิ โดยเฉพาะคนที่ผอมๆ ผมสีบรอนด์ ใช่ ริชเชลน่ะแหละ โธ่ เสียดายเหมือนกัน”
“โธ่เอ๊ย เรื่องแค่นี้ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก แค่เธอรอดมาได้พวกเขาก็คงดีใจแล้วล่ะ”
“นั่นสินะ”
“โอ๊ะ ได้เวลาที่ฉันต้องทำงานแล้ว เอาเป็นว่าถ้าหายเมื่อไหร่ก็กลับไปรายงานตัวที่หน่วยเดิมที่เธอเข้านะ ขอให้โชคดี”
“จริงสิคุณพันเอก” อลิซาเบธกล่าวทิ้งท้าย “ถ้าเจอพวกเขาก็อย่าลืมบอกขอบคุณด้วยนะ”
“ไม่มีทาง!”
หลังจากที่พันเอกคริสต้าจากไปแล้ว สิบตรีอลิซาเบธก็ได้ลุกจากม้านั่ง แล้วมองขึ้นฟ้า
“ขอบคุณนะจอห์นที่ให้โอกาสแก่ฉัน”
“เธอโตขึ้นมากเลยนะ” จอห์น สัตว์ภูติของเธอกล่าว
“อืม” และเธอส่งยิ้ม
“ขอบคุณนะ ทีม Datk Tiger ที่ได้มอบชีวิตใหม่ให้ฉัน แม้พวกเขาจะไม่มาหาฉันอีกแล้ว….ล่ะมั๊ง แต่ฉันก็ภาวนาต่อใครสักคนหรือพระเจ้า สักวัน ฉันจะได้เจอกับพวกเขาอีกครั้ง ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม”
……
ณ อ่าวซาน ฟรานซิสโก ทีม Mr. Dark Tiger ได้มาพักผ่อนในเรือยอร์ชที่ลอยละล่องกลางอ่าว พวกเขาได้เข้ามาประชุมภายในทองเรือที่มืด มีเพียงแสงไฟจากแท็บเล็ตเท่านั้น
“โอเค ถ้าไม่มีข้อสงสัยก็จัดตามนี้ละกัน ภารกิจของพวกท่านจะเริ่มในอีก 2 วันนี้แล้วเจอกันที่ท่าอากาศยานนานาชาติแฟรงก์เฟิร์ต คาร์สแลนด์ รักษาเวลาด้วย….”
เมื่อจบการประชุม พวกเขาได้เปิดม่าน เปิดประตูระบายอากาศจนห้องที่มืดมิดกลับมาสว่างอีกครั้ง
“ภารกิจติดตามพวกแฟรงก์อีกแล้ว ไปทีไรเจอพวกลักลอบเก็บชิ้นส่วนนิวรอยด์ตลอดเลย พวกนั้นเอานิวรอยด์ไปทำอะไรก็ไม่รู้” กิกเดลไม่สบายใจเมื่อต้องรับงานซ้ำซาก
“บางทีพวกนี้อาจเป็นจิ๊กซอว์ปะติปะต่อความสัมพันธ์ของพวกแฟรงก์และเจมส์แขนนิวรอยด์ก็เป็นไปได้ ว่าแต่ว่า ริชเชลเป็นไงบ้าง ทอม” Mr. Dark Tiger สอบถามทอม
“ก็เป็นอย่างที่เห็นเนี่ยแหละ” ทอมเปิดพาออกมาด้านนอก เห็นริชเชลในชุดลำลอง นั่งเท้าคางเหล่อลอยมองดูทะเล
“ไง พ่อหนุ่มสำอางค์ พอเธอไม่อยู่ทำเหมือนสิงโตหงอยไปเลย” Mr. Dark Tiger แซวริชเชล
“แค่นึกถึงเรื่องในวันนั้นก็เท่านั้นเอง” ริชเชลตอบแบบไร้อารมณ์
“เอาน่า ไหนๆ เธอก็ควรมีที่จะไปแล้ว เราก็ต้อง…ฉลองความสำเร็จสักหน่อย ไหนๆ ทั้งมาที่ซาน ฟรานซิสโกได้แล้ว ภารกิจก็ลุล่วงแถมเธอก็ได้กลับฐานทัพเสียที จัดสักหน่อย” เขากล่าวเสร็จก็ไปที่ลังเก็บเครื่องดื่ม หยิบเบียร์ขวดเขียวๆ เย็นๆ มา 4 ขวดและน้ำมะนาวโซดาออกมาวางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับเปิดฝาขวดอย่างรวดเร็ว
“จะบอกว่าฉันดื่มเบียร์หนักมากนะเหวย แต่ทำไมเอามาแค่ 8 ขวดเองฟะ” ทอมมองที่กองขวดเบียร์พร้อมกล่าวไม่สบอารมณ์
“มันเป็นกฎของบริษัทเช่าเรือ พกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้คนละ 2 ขวดเท่านั้น แต่ช่างเถอะ เพราะต้องเก็บแรงไว้ทำภารกิจด้วย เอ้า ของนาย” Mr. Dark Tiger กล่าวจบก็ส่งขวดเบียร์ให้ทอม
“อ๊ะๆ ยังดื่มไม่ได้นะ ต้องมีพิธีสักหน่อย”
“จริงด้วย” ทอมเกือบยกดื่มแล้ว
“ว่าแต่เอาน้ำมะนาวโซดามาทำไมอีกขวดน่ะ?” กิกเดลมองที่ขวดน้ำมะนาวโซดาขวดนั้น
“เพราะยังมีสหายร่วมรบอีกคนนึงน่ะสิ อะๆ ไม่ใช้อลิสนะ แต่เป็นสิบตรี อลิซาเบธ แม่มดที่ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายที่สุดในชีวิต และได้กลับมาเกิดใหม่ที่ดีกว่า และได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย สมควรที่พวกเราต้องยกย่องในความสำเร็จ เอ้า ริชเชล นายมาด้วยสิ”
“แต่ถ้าเป็นเบียร์จะไม่ดีกว่ารึ?” ทอมสอบถาม
“อายุเธอยังไม่เหมาะกับการดื่มของมึนเมาน่ะสิ”
“แล้วทำไมโทโมโกะค็อส*วะ?ทั้งที่อายุยังไม่ถึงเลย” กิกเดลเกาหัวแกร่กๆ พร้อมหยิบเบียร์ไปด้วย
“ริชเชล นายใกล้ชิดกับเธอมากที่สุดไม่ใช่รึ มาๆ” Mr. Dark Tiger กวักมือเรียกริชเชล
“อ้าๆ มาก็ได้ มาก็ได้” ริชเชลลุกจากที่นั่งแล้วเดินมาที่โต๊ะหยิบเบียร์และมะนาวโซดาขึ้นมาแล้วเขาก็มองทั้งสองขวดพักหนึ่ง
“ทีนี้ก็ทำเหมือนกับทุกวันที่ฉลองพักผ่อนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมานะ ริชเชลนายเป็นคนกล่าวก่อนเลย”
ริชเชลสูดหายใจลึกๆ แล้วกล่าวออกเสียง “แต่นางฟ้าปีกหักตกสวรรค์”
ทุกคนขำ
“มะ มะ มะ ไม่ๆๆๆๆ” ริชเชลแก้ตัวอีกรอบ “แด่นกน้อยที่ปีกหักร่วงจากนภา”
“และเกือบจะโดนหมาป่าจับกิน” ทอมกล่าวเสริม คนอื่นจึงเริ่มต่อคำต่อประโยค
“แต่เด็กน้อยได้ช่วยรักษานกจนหายดี” กิกเดลกล่าวเสริม
“และพาขึ้นสู่อ้อมกอดของ…ท้องฟ้า” Mr. Dark Tiger กล่าวเสริม
“เพื่อไปยังที่ๆ ที่ควรจะไป…ตามใจปราถนา” ทอมกล่าวจบ
“ขอสดุดีให้กับ” Mr. Dark Tiger กล่าวนำ
“แต่ทหารแม่มดหัวใจกล้าหาญ!!” ทุกคนกล่าวขานเสียงดังพร้อมกันและชนขวดแก้วทั้ง 5 จนเสียงดังกังวาน
“โอ๊ย! โดนนิ้วชั้น” ริชเชลร้องขึ้นมา
ทุกคนเงียบกริบ และสักพักก็หัวเราะลั่น ริชเชลก็หัวเราะตาม เสียงหัวเราะของพวกเขาได้ดังกังวานทั่วเรือยอร์ช กลางอ่าวซาน ฟรานซินโกละท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
Finish.
…………………………
*kossu (Koskenkorva Viina) เหล้าท้องถิ่นในฟินแลนด์ ที่กิกเดลยกมานี้เป็นการล้อเลียนนิยาย strike witches สู้ตาย กองบินส่วนเกินแห่งซุโอมุส ในตอนที่ 5 นิวรอยด์จู่โจม หน้าที่ 152 ที่โทโมโกะเผลอดื่มโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่สุดท้ายกลายเป็นดื่มเพื่อย้อมใจ และได้พบกับเพื่อนๆ ที่แอบหนีไปอยู่ในบาร์ ผู้เขียนสงสัยว่าอายุแค่นี้ไปอยู่นั่นได้ไง ก็ยังไม่รู้ หรือสมัยนั้นยังไม่มีการควบคุมอายุผู้ดื่มก็เป็นได้ (อ้างอิงจากเวอร์ชั่นแปลไทย)
ความคิดเห็น