คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 21 : กลับบ้าน
เมื่อ 10 นาทีที่แล้วในฐานทัพ…
“โธ่ว้อย วันนี้พาใครไม่พา ดันพาตัวซวยกับนิวรอยด์มาถล่ม แถมยังต้องเสียหัวหน้าไปอีก”
“ทีนี้จะทำอะไรต่ออีกล่ะเนี่ย?”
“เฮ้ ดูพวกนั้นดิ พวกนั้น พวกนั้นกลับมาแล้ว”
โรเบิร์ดและพรรคพวกเดินกลับมาก็ได้เห็นภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่
“จากไปไม่นานทำไมเละเทะแบบนี้วะ?”
“โดนข้าศึกถล่มว่ะ มีทั้งทหารรับจ้าง และนิวรอยด์”
“นิวรอยด์ด้วยหรือ?”
สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนเครื่องบินบินต่ำมาก เสียงค่อยๆ ดังขึ้น ดังขึ้น ทุกคนหันไปดูต้นทางเสียงก็ได้เห็นนิวรอยด์เครื่องบินโบอิ้งขนาดยักษ์ ได้แยกตัวเองครึ่งลำแล้วปรากฏปืนยิงลำแสงออกมา
“*** แล้ว!” ทุกคนอุทานรีบวิ่งหนีแยกไปคนละทิศคนละทาง จนกระทั่งลำแสงจากเครื่องบินโบอิ้งได้ยิงใส่ฐานทัพของฮันเตอร์ เผาไหม้ทุกสิ่งจนพินาศในกองเพลิง
และเป้าหมายต่อไปของมันก็คือ ทีม Dark Tiger
……
ทางด้านเครื่องบินลำเลียงพลของทหารแม่มด นักบินคนหนึ่งได้ตรวจจับเป้าหมายบาง
“เจอเป้าหมายแล้ว ทั้งตำแหน่งนิวรอยด์ ความร้อน และโลหะ”
“เริ่มขั้นตอนเปิดประตูได้”
เขารีบแจ้งไปยังวิทยุทันที
“วิทซ์เกจเรียก วิทซ์เกจ อีก 1 นาทีเหล่าทหารแม่มดทั้งเตรียมออกจากเครื่องบินเพื่อไปยังจุดหมายล่วงหน้าอีก 50 ไมล์ และค้นหาในบริเวณนั้น จำไว้ว่ามีทหารแม่มดคนหนึ่งที่ต้องการกลับบ้าน ยังไงพาเธอมาให้ได้”
ประตูด้านหลังเครื่องบินเปิดแล้ว เสียงอากาศและเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มราวกับเสียงของมีด ทหารแม่มดบางคนได้จับกลุ่มคุยกัน
“ทหารที่หายสาบสูญหน้าตาจะเป็นยังไงน้า หายไปนาน 3-4 วัน คงจดโทรมน่าดู”
“แต่ถ้าต้องปะทะกับนิวรอยด์จริงนี่น่าจะไหวนะ”
“ดาร์คไทเกอร์ ดาร์คไทเกอร์ ดาร์คไทเกอร์ แค่ได้ยินชื่อก็ฟินสุดๆ แล้ว”
“หมดเวลาคุยกันแล้ว ร้อยตรีโรแลนด์ เตรียมออกได้” เสียงจากลำโพงดังขึ้นมา
“อ๊ะๆ ร้อยตรีโรแลนด์ เวเลน่า ออกปฏิบัติการได้”
ทหารแม่มดเริ่มทยอยออกจากเครื่องบินจนครบ 5 คน ทุกคนเริ่มตีโค้งแล้วบินไปล่วงหน้าอย่างรวดเร็ว
…….
ในเวลาปัจจุบัน ทีม Dark Tiger ได้ขับรถพร้อมจัดการกับนิวรอยด์ด้วยปืนกลที่มี แม้ตอนนี้จะไม่มีปืนกลหนักใช้ต่อกรแล้วก็ตาม ทางด้านบนฟ้า สิบตรีอลิซาเบธที่สวมสไตรเกอร์ยูนิตทำการออกบินเตรียมจัดการเป้าหมาย นิวรอยด์โบอิ้ง
ขั้นแรก เธอได้ตรวจสอบตาเปล่าเพื่อประเมินบุคลิกและอาวุธของศัตรู จังหวะจู่โจมและที่สำคัญจุดอ่อนของมัน ซึ่งเธอไม่มีทั้ง Magic Eye หรือแม้แต่การติดต่อจากวิทยุใดๆ เสมือนว่าเป็นศึก 1-1 โดยเฉพาะ ความรอบคอบต้องมาก่อนเสมอ
ทว่าเจ้านิวรอยด์โบอิ้งกลับไม่สนใจเธอเลย หนำซ้ำยังเริ่มผ่าครึ่งตัวเพื่อใช้ปืนใหญ่ยิงใส่กองรถของทีม Dark Tiger แทน แต่นั่นกลับกลายเป็นข้อมูลสำคัญสำหรับเธอ
“ถ้าแยกกลางแบบนี้ก็… อ๊ะ ทิศทางลำแสงนี่มัน!” เธออุทานกับการจับตำแหน่งของเป้าหมายลำแสงได้ ทันใดนั้นลำแสงขนาดยักษ์ได้ยิงลงมาที่พื้น
……
ภายในรถ SUV ทอมได้เห็นนิวรอยด์โบอิ้งกำลังจะยิงลำแสงมายังตำแหน่งรถพอดี ทอมจึงรีบเตือนกิกเดลทันที
“กิกเดล รีบเร่งความเร็วเลย”
“ไม่ไหวหรอก เครื่องยนต์เริ่มถึงขีดจำกัดแล้ว”
“ถ้าเบรกรถล่ะ” Mr. Dark Tiger ตะโกนไอเดียให้กิกเดล
“แต่ว่า…” กิกเดลกังวล
“เอาน่า!” Mr. Dark Tiger สั่งอีกครั้ง
กิกเดลและเขาจึงรีบหยุดรถทันที ลำแสงสีแดงได้ยิงลงบนพื้นถนน อย่างรุนแรง แต่ Mr. Dark Tiger ก็สัมผัสสิ่งผิดปกติอะไรบางอย่างเข้าจึงรีบเคาะประตู
“โทษทีนะ แต่ขอเข้าในรถแปป เร็ว”
หลังจากที่เขาได้ขึ้นรถและปิดประตูแล้ว ก็ได้รู้สึกเหมือนฝนตก ฝนสีดำ ไม่สิ ยางมะตอยเหลวที่ลอยแล้วหยดราวกับฝนจนรถ SUV และมอเตอร์ไซด์ได้เปื้อนคราบยางมะตอยร้อนๆ ไปแล้ว
“หนอย ลำแสงมันสามารถหลอมละลายยางมะตอยโดยรอบได้ด้วยหรือนี่ กิกเดล เห็นทีฉันคงต้องอยู่ในรถแล้วล่ะ ขอเวลาเก็บมอเตอร์ไซด์แปป”
……
สิบตรีอลิธซาเบธที่หยุดบินเพื่อสังเกตการณ์อยู่ก็ได้เรียกสติขึ้นมา
“ไม่ใช่เวลาจะมาตกใจตอนนี้!” เธอออกบินอีกครั้ง ในช่วงที่มันกำลังจะเก็บปืนใหญ่นั้นเธอใช้ปืนกลหนักยิงยิงกราดไปที่ตัวมัน แต่ก็ไม่ระแคะระคายมันเท่าไหร่
“บ้าจริง” เธอบินนำมันแล้วย้อนกลับอีกครั้งพร้อมกราดยิงครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่เป็นผล เธอจึงงัดแผนสองคือระเบิดไปติดที่ตัวนิวรอยด์ เธอหยิบระเบิดจากกระเป๋า ตั้งเวลาแล้วกดปุ่มแดงทั้ง 4 ลูกเพื่อหาโอกาสติดตัวมันในตำแหน่งต่างๆ เมื่อทุกอย่างพร้อม เธอจึงหยิบมา 1 ลูกแล้วบินเลียบตัวมันให้ใกล้ที่สุด แต่ทว่า นิวรอยด์เองได้ตอบโต้ด้วยการยิงลำแสงจากบริเวณหน้าต่างตัวมันอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เธอเข้าตัวได้อย่างลำบากจนกระทั่งเผลอทำระเบิดตกลงบริเวณปีกแล้วติดหนึบตรงนั้น
เธอฉุดคิดอะไรบางอย่าง “ถ้าทำให้มันเสียสมดุลล่ะก็?” หลังจากนั้นเธอจึงบินวกกลับมาอีกครั้งเพื่อเข้าไปกดระเบิด แต่ก็โดนลำแสงขัดขวางเป็นจำนวนมาก เธอกางโล่เวทย์เพื่อป้องกันลำแสงอย่างรวดเร็ว แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นจนเธอต้องบินดิ่งแล้วลอบโจมตีจากด้านล่าง ทว่าส่วนเครื่องยนต์ที่ปีกทั้งคู่ก็ร่วงลงมา แม้จะเฉียดตัวเธอไปได้ แต่เป้าหมายมันอยู่ที่รถ SUV และกองทัพนิวรอยด์ที่อยู่ตรงหน้า
“ม่าย…………..” เธอตะโกนเธอคว้าปืนกลยิงที่ท้องแล้วไล่ตัดปีก แต่ก็ไม่สะเทือน เธอจึงบินกลับขึ้นด้านบนอีกครั้ง
…….
ทางด้านเครื่องยนต์ที่บินดิ่งลงมา กิกเดลได้เห็นถึงความผิดปกติจึงรีบหักเลี้ยวไปทางด้านขวาแล้ววิ่งออกนอกถนนทันที ในจังหวะนั้นเครื่องยนต์ได้ลงมาที่กลุ่มนิวรอยด์ที่อยู่ภาคพื้นดินจนเกิดการระเบิดเป็นวงกว้าง ฉีกนิวรอยด์ที่อยู่ด้านล่างเป็นชิ้น ส่วนรถ SUV รอดอย่างหวุดหวิด
……
หลังจากที่ต่อสู้อย่างยาวนานแต่ยังไม่มีข้อสรุปใดๆ สิบตรีอลิธซาเบรได้รับรู้ถึงขีดจำกัดของพลังเวทย์ที่เหลือ ทั้งเครื่องยนต์ติดๆ ดับๆ, ทรงตัวบนอากาศไม่ได้, เวียนหัวอย่างมาก และกระสุนอีกเพียงไม่กี่นัด เธอจึงตัดสินใจที่จะใช้ระเบิดโจมตี ทว่านิวรอยด์โบอิ้งได้หักเลี้ยวพร้อมแยกครึ่งเพื่อใช้ปืนใหญ่อีกครั้ง เธอเห็นโอกาสที่สำคัญจึงรีบบินไปพร้อมกดปุ่มเขียวเพื่อให้เวลาทำงาน เมื่อบินมาถึงหน้าปืนใหญ่ของมันที่กำลังรอชาร์จ เธฮได้กล่าวคำหนึ่งขึ้นมา
“ทุกๆ คน ดูให้ดี วันนี้จะเป็นวันที่ดีที่สุดที่ฉันจะจดจำ…ตลอดไป”
เธอได้ใช้พลังเวทย์เฮือกสุดท้ายพุ่งเข้าหานิวรอยด์โบอิ้งตรงหน้าเมื่อได้จังหวะก็บินเฉียง 45 องศาแล้วขว้างกระเป๋าที่เต็มไปด้วยระเบิดเวลาที่ร้องดังระงม ส่วนนิวรอยด์เองก็ตอบโต้ด้วยการยิงลำแสงจากกระจก ด้วยตัวที่โล่งของเธอจึงสามารถหักหลบได้หมดแล้วรีบบินให้ห่างจากมัน ทันใดนั้นระเบิดได้ทำงานที่กลางลำตัวของมันพอดี แรงระเบิดทำให้มันผ่าครึ่งพร้อมกับการระเบิดร่างอย่างต่อเนื่อง ทว่าสิบตรียังไม่ปล่อยโอกาสนี้จึงบินกลับมาก็ได้เห็นคอร์ลที่ได้รับความเสียหาย ไม่รอช้า เธอกราดปืนกลครั้งสุดท้ายโดยทั้งระเบิดที่ปีกและคอร์ลของมันจนกระจุย แต่แรงระเบิดเองก็ได้ผลักร่างน้อยๆ ของเธอกระเด็นออกไป
“ดูนั่นสิ เธอทำเร็จแล้ว” ริชเชลเห็นซากนิวรอยด์
“ยอดไปเลย” ทอมอดใจไม่ได้
“เท่านี้คงไม่มีอะไรค้างคาแล้วสินะ” กิกเดลก็อดดีใจไม่ได้เช่นกัน
“ไม่ใช่แค่นั้น พวกนั้นมารับเธอแล้ว เธอได้กลับบ้านแล้ว“ Mr. Dark Tiger ได้เห็นกองบินจักรกลแม่มดจำนวนหนึ่ง
เหล่าทีม Dark Tiger ก็สามารถออกจากเขตนิวรอยด์ได้สำเร็จพร้อมกับฉลองด้วยเสียงหัวเราะลั่น
ทางด้านสิบตรีอลิธซาเบธที่สติเลือนลางลงและไม่สามารถควบคุมสไตรเกอร์ยูนิตได้จึงค่อยๆ ร่วงลง ปืนกลหนักที่ถือไว้ได้ปล่อยลงสู่เบื้องล่าง พร้อมกับได้ระลึกถึงความหลังตั้งแต่อดีตจนถึงสามารถเอาชนะนิวรอยด์ได้สำเร็จ
“ฉันคงไม่มีอะไรต้องค้างคาแล้วสินะ ดีจัง” เธอกล่าวด้วยความภาคภูมิใจก่อนที่จะค่อยๆ หลับตา
“ท้องฟ้าสวยจัง คิดถึงคุณปู่คุณย่าจริงๆ”
ทันใดนั้นร่างของเธอก็ได้รองรับโดยแขนของทหารแม่มดคนหนึ่งเข้า
“ดูสิ นี่มันสิบตรี สิบตรีจริงๆ ด้วย”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะจัดการับมันได้”
“เธอแค่เหนื่อยมาก ปาฏิหาริย์จริงๆ”
“เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ต้องรีบพาไปรักษา เร็วเข้าเด็กๆ”
“รัทราบ!!”
ความคิดเห็น