The Lost Zero Online : มหาสงครามราชันข้ามฟ้า

ลำดับตอนที่ #67 : CHAPTER 61 : ออฟไลน์ครั้งที่ 3 (5)

CHAPTER 61 : ออฟไลน์ครั้งที่ 3 (5)

ติ๋ง...ติ๋ง..

วุ่ม...ติ๊ด...ติ๊ด

"แฮ่ก...แฮ่ก..."

ณ ตึกอาคารสูงเสียดฟ้าสีเทาหม่นดูลึกลับ  ที่ชั้น 95 ชั้นที่สูงสุดของตึกนี้ ที่ห้องทำงานของผู้บริหาร...

      ก็ได้มีหญิงสาวหน้าสวยเจ้าของเรือนผมยาวประไหล่สีน้ำตาล และดวงตาคมสีน้ำตาลในชุดหนังสีดำรัดรูปทั้งตัว...

.....กำลังนำแฟลชไดร์ฟโหลดเก็บข้อมูลจากโน๊ตบุ้คสีดำบนโต้ะทำงานไม้สักสุดหรูนั่น

ติ๋ง....ติ๋ง

"แฮ่ก...ใกล้เสร็จแล้ว"

หญิงสาวก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือก พร้อมเหงื่อท่วมเต็มใบหน้า พลางกุมหน้าท้องที่มีของเหลวไหลสีแดงไหลออกมาตลอดเวลา....

ติ๊ง!

"เสร็จ..."

ฟุบ

หญิงสาวพอเห็นแถบสีเขียวที่หน้าจอโน๊ตบุ้คเด้งขึ้นมา  เธอก็ทำการดึงแฟลชไดร์ฟออกมาตากเครื่องโน้ตบุ้คสีดำนั่นทันที

ตึก  ตึก

พร้อมเดินกุมท้องออกจากห้องนี้อย่างอ่อนแรง  เธอก้าวขาลอดประตูกระจกของห้องที่ตอนนี้เป็นรูกลมที่เกิดการโดนความร้อนตัดผ่าน

ตุบ

"......"

เธอที่ก้าวออกมามองสภาพรอบๆเล็กน้อย  ก่อนจะเดินเข้าไปหาชายชุดดำในเสื้อเกราะกันกระสุนคนนึงที่นอนฟุบอยู่กับพื้น

แควก!

เธอฉีกเสื้อของเขาออก ก่อนจะนำผ้าที่ขาดนั่นมาพันตรงบริเวณบาดแผลที่เกืดจากการโดนยิงที่ตอนนี้เลือดไหลไม่ยอมหยุดนั่น

กริ๊ก!

ฉึก!

"อึ้ก!"

ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างที่เหมือนหลอดเข็มฉีดยาขึ้นมา พร้อมเปิดฝามันแล้วแทงลงที่เอวของตัวเองใกล้ๆบริเวณบาดแผลนั่นเป็นครั้งที่สอง

"เท่านี้...เลือดก็น่าจะหยุดไหลไปซักพักละนะ"

หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะทำการเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดไปรเวทของผู้หญิงธรรมดาๆ พร้อมเดินออกจากห้องนี้ไปอย่างช้าๆอย่างอ่อนแรง

แอ๊ด...

ปึง

"......"

โดยทิ้ง...ร่างของเหล่าศพชายชุดดำในชุดเสื้อกันกระสุนนับห้าสิบคนไว้ ในสภาพนอนจมกองเลือก...กองปืน...และกองปลอกกระสุนพวกนั้น...

ชายสวมสูทสีแดงที่นั่งพิงเสานั่งหายใจรวยริน ด้วยสภาพเลือดท่วมตัว ก็มองหญิงสาวที่เดินจากไป พร้อมพูดขึ้นมาเบาๆอย่างใกล้หมดลมเข้าไปทุกทีว่า....

"ยัยนี่มัน...ไม่ใช่มนุษย์...แล้ว"

ตุบ

ก่อนจะสิ้นใจตายไป...

ณ  มหาวิทยาลัยแคสเบี้ยน

ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์  ปี3

"การสื่อสาร หมายถึง  วิธีการต่าง ๆ ในการติดต่อระหว่างมนุษย์  ซึ่งทำให้อีกฝ่ายหนึ่งรับรู้ความหมายของอีกฝ่ายหนึ่ง  หรือกระบวนการของมนุษย์ในการแลกเปลี่ยนความรู้  ความรู้สึกนึกคิด  ความต้องการ  ทัศนคติ  และประสบการณ์ซึ่งกันและกัน"

ที่ห้องเรียนปี 3 ในตึกคณะมนุษย์ศาสตร์ ก็มึศาตราจารย์ดูวัยค่อนข้างชราคนนึงพูดขึ้นอยู่หน้าห้อง พร้อมกับหน้าจอโปรเจคเตอร์ของเขา...

"หนูจะมอบ...เซ็กส์ครั้งแรกของหนูให้พี่...ถ้าพี่ยอมเป็นแฟนกับหนู.."

คำพูดของรุ่นน้องหญิงสาวหน้าสวยยังคงก้องอยู่ในหัวของชายหนุ่มรุ่นพี่หน้าหล่อบ้าผู้หญิงคนนี้ตลอด....

แต่ซักพักเขาก็ตั้งสติได้ แล้วก็สะบัดหัวอย่างแรงและคิดในใจขึ้น...

'ไม่ ไม่ !! กะอีแค่เซ็กส์เราก็ทำมานักต่อนักแล้วไม่เห็นจะต้องไปสนใจเลย และขืนทำแบบนั้นเข้าเราก็ต้องกลายเป็นแฟนของฟ้าใสน่ะสิ...

...แล้วแบบนั้นเป้าหมายจะจีบเดียร์ให้สำเร็จต้องพังพินาศแน่!.....แต่ก็...เสียดายเว้ย!!!!!'

ควับ  ควับ!

"......"

ขณะที่ชุนกำลังคิดวางแผนในใจอยู่คนเดียวนั้นพร้อมสะบัดหัวไปมาอยู่คนเดียว ราวกับคนบ้า...

ก็กำลังโดนจ้องมองจากเหล่าเดอะ แก๊งค์เพื่อนของเขา กันย์  ธัน  นน  แจมและน้ำ ที่กำลังมองเขาอย่างเอน็ดอนาถใจอยู่ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชุนมีปัญหาเกี่ยวกับ....ผู้หญิง

"ดูท่านายจะไม่ได้เล็งน้องฟ้าใสอยู่สินะ ถึงได้สะบัดหัวอย่างนั้น" กันย์พูดขึ้น

"ก็หมอนี่มันเป็นแฟนกับน้องฮยอน...เอ้อ!จริงสิชุน ได้ข่าวว่าวง GIRLZ ของน้องฮยอนอาจะมาแสดงเปิดตัวที่ประเทศไทยพรุ่งนี้นี่! นายจะไปหาเธอรึเปล่าวะ?!" ธันถามขึ้น

"...ฮยอนอา...เฮ้ย!!"

ชุนพอได้ฟังธันพูดถึงฮยอนอาก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

'เดียร์นัด 5โมงให้ไปส่งถึงบ้าน...ฮยอนอานัด 6 โมงให้ไปรับเธอที่สนามบิน...กว่าจะส่งเดียร์ถึงบ้านน่าจะราวๆครึ่งชั่วโมง...

แต่ถ้าจากบ้านเดียร์ไปสนามบิน ถึงรถไม่ติดก็น่าจะราวๆ2ชั่วโมง แต่เวลาเหลือแค่ครึ่งชั่วโมงหลังจากส่งเดียร์....

...แล้วแบบนี้จะไปทันมั๊ยเนี่ยโว้ย!!!!"

5.02 น.

 ณ  หน้าตึกคณะแพทยศาสตร์

จ๊อก แจ๊ก!

"ดูนั่นสิ...พี่ชุนจริงด้วย สงสัยข่าวลือที่พี่ชุนคบหญิงสาวคณะเราจะเป็นจริง จริงๆด้วยแฮะ"

"นั่นสิ...แค่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นยัยเอ๋อนั่น"

เสียงกระซิบกระซาบของเหล่านักศึกษาแพทย์ทั้งหญิงและชาย ต่างพูดคุยกระซิบกระซาบกันอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เมื่อพวกเขาเห็นเดือนมหาลัยสุดฮอตของมหาลัยตนเอง มาขับรถสปอร์ตคันหรูสีเทามาจอดหน้าตึกคณะของพวกเขา...

ที่หน้าแปลกเพราะเขาดันมารอรับหญิงสาวแว่นหนาดูเอ๋อๆคนนี้ตังหาก....

"มาจริงๆด้วยสินะคะ^^"

หญิงสาวแว่นหนารูปร่างดีในชุดนักศึกษาเอ่ยยิ้มขึ้นให้กับ ชายหนุ่มเดือนมหาลัยหน้าหล่อคนนี้ที่กำลังยืนปั้นสีหน้ากังวลพิงอยู่กับรถของเขา

"อะ..ครับ มารีบขึ้นมาเถอะครับ ผมจะรีบไปส่ง"  ชุนพอเห็นเธอมาแล้วก็ยิ้มแห้งๆพลางเปิดประตูให้ 

"......"

หญิงสาวแว่นหนา หรือเดียร์ เห็นสีหน้าแปลกๆของชุนก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย จึงลองถามขึ้นมาด้วยเสียงเล็กๆของเธอ

"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะชุน?"

เดียร์ที่ทำท่าจะก้าวขึ้นรถก็หยุดลง ก่อนจะก้าวถอยหลังกลับมาแล้วถามขึ้น

"เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วตกลงคุณจะกลับไหมเนี่ย!!>3<"

ชุนตอบอย่างร้อนรน ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาข้อมือของตนเอง พอเห็นว่าเสียเวลามาเยอะแล้ว ก็ทำแก้มป่องมองหน้าเดียร์อย่างงอนๆแล้วพูดเร่งเธอทันที

เดียร์ก็ยิ้มขำกับท่าทางของเขาเล็กน้อย  แต่เธอก็สังเกตุทันว่าชุนแอบเหลือบมองนาฬิกาตัวเองแวบนึงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด 

ก็ทำให้เดียร์รู้ได้ทันทีว่าชุนต้องทีธุระด่วนที่สำคัญมากแน่ๆ แต่ที่อุตส่ายังมารอรับเธอได้ แสดงว่าชุนควเป็นคนพูดแล้วไม่คืนคำ

ถ้าพูดไปแล้วก็ต้องทำให้ได้ ทำให้เดียร์ยิ้มมองชุนอย่างพอใจเล็กน้อย...

แต่เธอก็ไม่อยากให้แค่การส่งเธอที่บ้าน ต้องไปขัดธุระของชุน...

เธอก็เลย....

"เอ้อ!!ชุนขอโทษนะคะ ฉันนึกขึ้นได้ว่ายังมีงานที่ต้องทำที่คณะอยู่ ชุนกลับบ้านไปก่อนเลยนะ เพราะกว่าฉันจะเสร็จก็คงดึก ไปก่อนนะ!"

ฟ้าวว!!ตึก ตึก!

"อ้าว!เฮ้ย!เดียร์เดี๋ยว!"

ชุนร้องเรียกเธอขึ้น แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว เมื่อเห็นเธอวิ่งลับหายเข้าไปในตึกของคณะซะแล้ว

"....อะไรจะพอดีขนาดนั้นเนี่ย...งั้นเรารีบไปรับฮยอนอาดีกว่าถ้าซิ่งซะหน่อยทันแน่นอน!"

ฟุบ!

บรืน~!!....บรืน~

ชุนที่ตกใจมาก ไม่คิดว่าฟ้าจะดลใจช่วยเขาที่กำลังลำบากเรื่องเวลาในการสับรางแบบนี้

 ทำให้เขายิ้มอย่างโล่งอก แล้วกระโดดขึ้นรถของตนพร้อมสตาร์ทซิ่งออกจากมหาลัยไปทันที

"....รีบจริงๆด้วยแฮะ"

เดียร์ที่ตอนนี้ยืนหลบอยู่ข้างเสาข้างในตึก ก็ชะเง้อแอบมองรถคันหรูที่ซิ่งออกไปอย่างด่วนจี๋โดยไม่กลัวว่าจะชนใคร

 ทำให้เดียร์รู้ว่าตัวเองเดาถูกที่ชุนกำลังมีธุระด่วนจริงๆ...

"เฮ้อ~อดประหยัดค่ารถเลยเรา...จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน...เราจะได้ไปเยี่ยม...ดรีมด้วย.."

เดียร์ที่ทำหน้าเสียดาย ซักพักจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นกังวล 

ก่อนจะทำท่าเดินออกจากตึกคณะ แต่ว่า...ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นด้านหลังของเธอ

"ให้พวกฉันไปส่งให้มั๊ยละ..."

"หือ?"

ผัวะ!!

"อ้ะ!"

ตุบ!

เดียร์ที่ตกใจเล็กน้อย เพราะเธอมัวแต่เหม่อจึงไม่รู้ว่ามีใครเข้ามาใกล้ตอนไหน แถมอีกอย่างที่เธอแปลกใจไม่คิดว่าจะยังมีคนอยู่อีก เพราะเห็นคนในขณะเธอต่างทยอยกันกลับหมดแล้ว

แต่เธอที่สงสัย...พอหันไปเท่านั้น ก็เห็นท่อนไม้หน้าสามขนาดสั้นเข้ามาใกล้ที่ใบหน้าของเธอ...

...ระยะของมันยากที่จะหลบได้ทันจึงทำให้เดียร์โดนเข้าไปเต็มๆ

แล้วเธอก็สลบล้มฟุบกองกับพื้นทันที...

" ทีนี้จะได้รู้ว่า...ถ้ามายุ่งกับพี่ชุนของฉันแล้วจะเป็นยังไง"

บรืน!!ปิ๊น!!ปิ๊น!!

"ทันแน่เว้ยแบบนี้ ฮ่า ฮ่า!!"

ชุนที่กำลังซิ่งฝ่าๆฟแดงอยู่ก็ตะโกนขึ้นดีใจอย่างบ้าคลั่ง  โดยไม่รู้เลยว่ากำลังเกิดเหตุการณ์อะไรกับหญิงสาวที่พูดคุยกันก่อนหน้านั้นอยู่เลย

ซ่า!!!

"อึ๊ก!แค่ก! แค่ก!"

เสียงสาดน้ำใส่ใบหน้าของเดียร์ดังขึ้นอย่างดัง น้ำที่สาดอย่างรุนแรงนั่นได้เข้าไปในจมูกของเธอและปากของเธอ จึงทำให้เธอสำลักขึ้นพร้อมไอออกมา

น้ำที่สาดอย่างรุนแรงนั่น ได้ทำให้ชุดนักศึกษาของเดียร์เปียกปอนไปหมด ทำให้ชุดนักศึกษาสีขาวนั่นรัดรูปร่างของเธอจนฟิต 

ทำให้เห็นทุกอย่างข้างในชุดนักศึกษานั่น...

แถมน้ำที่สาดอย่างรุนแรงนั่นทำให้แว่นตาหนาๆของเธอกระเด็นหลุดไปไกล...

"ตื่นแล้วสินะยัยเอ๋อ...เฮ้ย!ฟ้าใสดูหน้ายัยนี่สิ!!"

หญิงสาวชุดนักศึกษาคนที่หยิบถังน้ำมาสาดเดียร์อุทานขึ้น  เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของเดียร์ยามไม่มีแว่นหนาๆนั่นในตอนนี่

"ยัยนี่มันทำไม...."

"ฮา...แค่ก..แค่ก"

ฟ้าใสที่นั่งตะไบเล็บอยู่ตรงเก้าอี้ไม้ตัวนึงอยู่นั้น พอเห็นสีหน้าตกใจของเพื่อนสาวของเธอที่สาดน้ำใส่เดียร์นั้น...

 ก็รู้สึกแปลกใจและเมื่อมองไปทางคนอื่นพวกกลุ่มแก๊งค์สาวแสบของเธอที่ช่วยกันจับเดียร์มาที่โกดังหลังมหาลัยนี้ก็มีสีหน้าที่ตกใจเหมือนกันหมด...

แล้วพอฟ้าใสเดินเข้ามามองใบหน้าของเดียร์เท่านั้น...

"!!!"

ฟ้าใสก็ต้องเบิกตาโพลงขึ้น...

 เธอตกใจราวกับว่าเห็นเดียร์ที่ใส่แว่นหน้าจืดๆดูเอ๋อๆตอนแรกนั้น เป็น...คนละคนกับ...หญิงสาวที่เปียกปอนทั้งตัวอยู่ตอนนี้

หญิงสาวผมดำยาวขลับถึงกลางหลังสลวย ใบหน้ารูปไข่ที่มีผิวขาวอมชมพูเนียนละเอึยดน่าสัมผัส  ดวงตากลมโตคู่หวานสวยสีดำ ขนตายาวงอนได้รูปกับดวงตากลมนั่น  รืมฝีปากสีชมพูนมเรียวเล็ก

แถมที่น่าอิจฉาสำหรับหญิงสาว...คือหน้าอกหน้าใจนั่น...ที่ดูเข้ากับรูปร่างสวยๆของเธอได้ดี

จนสามารถเรียกว่าหญิงสาวคนนี้ได้ว่า....เป็นหญิงสาวที่มีร่างกายและทุกๆอย่างที่อิสตรีเพศทุกคนล้วนอยากได้มากที่สุด

"ฮึ..ฮึ..แบบนี้นี่เอง...พี่ชุนถึง.."

ตึก  ตึก

ฟ้าใสยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนจะเดินเข้าไปหาเดียร์ ที่กำลังปรือตาอย่างช้าๆและมองมาที่ฟ้าใสที่กำลังเดินเข้ามาอย่างยากลำบาก 

เพราะน้ำที่สาดมา มาบดบังทัศนวิสัยการมองของเธอเล็กน้อย

ตึก...

เพียะ!!

ฟ้าใสเดินเข้ามาพร้อมหยุดลง...ก่อนจะนำมือตบที่ใบหน้าสวยๆของเดียร์เข้าไปฉาดนึงเต็มๆ จนหน้าของเดียร์หันเลยทีเดียว

การตบของฟ้าใสทำให้น้ำที่บังตาเดียร์กระเด็นออกไป ทำให้เดียร์ตอนนี่เห็นหมดทุกคนว่ามีใครบ้าง

"ฟ้าใส...เธอทำแบบนี้ทำไม"

เดียร์ก็แปลกใจไม่คิดว่าหนึ่งในกลุ่มที่ทำร้ายเธอจะมีฟ้าใส คนที่ชิงทุนมาพร้อมกับเธออยู่ด้วย

  เพราะเธอจำได้ดีว่าตอนมาสอบชิงทุนตอนเจอหน้ากันตอนนั้นก็คุยสนุกกันดี ฟ้าใสก็ดูเป็นคนนิสัยดีคุยสนุกด้วยในตอนนั้น 

เธอเลยแปลกใจไม่คิดเลยว่าฟ้าใสจะทำแบบนี้กับเธอ และที่เธอสงสัยคือ...เธอทำแบบนี้ทำไม

"ทำไมน่ะเหรอ...เพราะแกมาแย่งพี่ชุนไปจากฉันน่ะสิ!" 

ฟ้าใสตะคอกใส่เดียร์ทันทีด้วยอารมณ์โมโหร้าย จนความสวยของเธอหายไปทีเดียว

"พี่ชุน...อ๋อ..ชุนน่ะเหรอ^^"

เดียร์พอได้ฟังชื่อชุน ก็เริ่มจับเค้าได้แล้วว่าทำไมฟ้าใสถึงทำแบบนี้ 

ฟ้าใสคงชอบชุน และหึงชุนมากที่เห็นชุนอยู่กับเธอตลอดเวลาและดูคุยอย่างสนิทสนมกันดีตลอด 

อย่างวันนี้ตอนเช้าชุนก็เป็นคนมาส่งเธอ ตอนเที่ยงก็นั่งกินข้าวด้วยกัน แถมตอนเย็นทำท่าจะกลับด้วยกันอีก จึงไม่แปลกที่เหล่าหญิงสาวที่ชอบชุนจะเกลียดเธอ

แต่ว่าเล่นทำร้ายในการตีหัว แล้วพาตัวมาทำร้ายต่อแบบนี้ก็ดูเกินไป...

"อย่ามาเรียกพี่ชุนอย่างสนิทสนมแบบนั้นนะ!!"

ควับ!ฟึบ!

ปึก!

"โอ๊ย!"

"ฟ้าใส!!"

ฟ้าใสเห็นหน้ากระยิ้มกระหย่อมของเดียร์ ที่ทำท่าดูไม่ทุกร้อนนั่น แถมเรียกชายหนุ่มที่เธอรักแบบดูสนิทสนมกันแบบนั้น  ก็ทำให้เธอรู้สึกโกรธแลัหมั่นไส้ท่าทางของเธอ

ฟ้าใสจึงง้างมือตบไปที่ใบหน้าของเดียร์...

แต่จู่ๆเดียร์ก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วหันเก้าอี้ที่มัดอยู่กับมือของเธอไปรับลูกตบของฟ้าใสอย่างรวดเร็ว

 ฟ้าใสที่หนุดมือไม่ทันก็กระแทกเข้าไปเต็มๆจนต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

"แก๊!!พวกแกทำอะไรอยู่เล่า! เอาไม้ที่อยู่แถวนี้ฟาดยัยนี่ให้ตายๆปเลย!!!"

ฟ้าใสที่น้ำตาไหลพลางกุมมือของตัวเองที่เขียวช้ำก็ชี้สั่งพวกเพื่อนสาวจอมแสบของเธอขึ้น

"เธอจะบ้าเหรอเล่นถึงตายเดี๋ยวก็ซวยหรอก!"

 เพื่อนสาวในกลุ่มโวยขึ้น เ้วยสีหน้าตกใจ เพราะไม่คิดว่าฟ้าใสจะทำถึงขั้นนี้

"จะกลัวอะไรเดี๋ยวพ่อฉันจัดการปิดเรื่องนี้ให้เอง! ถ้ายังไม่กล้าอีกเดี๋ยวฉันให้คนละแสนเลยเอามั๊ยละทีนี้!!"

"!!!"

ฟ้าใสตะโกนบอกด้วยอารมณ์คุกรุ่น ส่วนพวกผู้หญิงพวกนั้นพอเห็นเงินมาล่อก็ตาลุกวาว 

แถมอย่างที่ฟ้าใสว่าเดี๋ยวพ่อของเธอจะจัดการเรื่องปิดเรื่องนี้ให้เอง  ทำให้พวกเธอดล้าหยิบไม้คนละท่อนขึ้นมาแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งมัดอยู่กับเก้าอี้นั่นทันที

แต่ว่า....

"อ๋อ...เธอเป็นประเภทพวกพ่อแม่ตามใจจนเสียคนสินะ แล้วอีกอย่างมัดแบบนี้เอาฉันไม่อยู่หรอกนะ"

"!!!"

พวกสาวพวกนั้นพอหันไปมองก็ตาเบิกโพลงทันที เมื่อเห็นหญิงสาวที่คิดว่าน่าจะโดนจับมัดอยู่มายืนต่อหน้าพร้อมชี้ขาไม้เก้าอี้มาที่พวกเธออย่างไม่เกรงกลัว

"แก๊!!!ว่าไงน๊า!!พวกหล่อนจัดการมันซี่!!!"

ฟ้าใสฟังดังนั้นก็โกรธขึ้นมากกว่าเดิม เธอสั่งพวกคนของเธอให้เข้าไปทำร้ายเดียร์ทันที

"ดะ..ได้ค่ะ ย่าห์!!!"

จากนั้นพวกผู้หญิงพวกนั้นก็ถลาวิ่งเข้านำไม้ของแต่ละคนเข้าไปรุมตีเดียร์ทันที เดียร์เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจเล็กน้อย

"ตอนนั้นเพราะไม่ได้ตั้งตัวหรอกนะ...แต่คราวนี้ต้องเอาคืนให้สาสมซะแล้วสิ.."

ตึก ตึก!!

"!!"

เดียร์พูดจบก็นำมือทั้งสองข้างจับขาเก้าอี้ไม้อย่างแน่น ก่อนจะวิ่งเข้าหาพวกนั่นทันที

"น่องขาซ้าย!"

ผัวะ!!

"โอ๊ย!"

"หน้าแข้ง!"

ผัวะ!!

"โอ๊ย!"

"แขนซ้าย!"

ผัวะ!!

"โอ๊ย!!"

"แขนขวา ไหล่ หน้าท้อง น่อง แข้ง ข้อศอกๆๆๆๆ!!!"

ผัวะๆๆๆๆๆ!!!

"โอย....โอย..ฮือ...เจ็บ...."

เสียงร้องอวดครวซของเหล่าหญิงสาวนับสิบร้องขึ้น ขณะกำลังนอนดิ้นไปมาอยู่กับพื้นิย่างเจ็บปวด

"ไงละ...ทีนี้จะเอายังไงฟ้าใส"

เดียร์พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ด้วยใบหน้าสวยๆของเธอ  ฟ้าใสก็กลัวเดียร์ตอนนี้จนตัวสั่น พลางมองเหล่าลูกน้องของเธอที่นอนเจ็บอย่างโอดครวญ

เดียร์เห็นแบบนั้น ก็ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปกระซิบข้างหูของเธอ...

"ถ้าเราอยากที่จะแย่งใครซักคนมาเป็นของเรา....เราก็ต้องทำด้วยความสามารถของตัวเอง....ไม่ใช่การใช้วิธีสกปรกแบบนี้....

แล้วอีกอย่างเพื่อให้เธอพอใจ....ฉันขอบอกเลยว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับชุน...แต่ถ้าเธอยังทำเรื่องแบบนี้อยู่อีก...

ฉันรับรองเลยว่า....

ชุนจะเป็นของฉันแน่นอน^^"

*****************

แฮะๆอยากแต่งต่ออะทนไม่ไหว ตอนต่อไปลงเช้า

ขอคอมเม้นให้กำลังใจด้วยเน่อ

ปล.กลายเป็นนิยายรักในรั้วมหาลัยไปแล้ว เกมส์ออนไลน์หายยยยาววว