ERROR Online : Overkill มหานครออนไลน์แห่งความผิดพลาด

ตอนที่ 45 : Error : 0x00000041 รัสเซียน รูเล็ท [การหันเหความสนใจ]

ERROR Online : Overkill

“...ไม่ได้สังเกตเลยเหรอครับ คุณเฟยหลง”

            เสียงตอบดังมาจากเจ้าของหน้ากากยิ้มอย่างไม่ได้ใส่ใจ แม้เฟยหลงจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ เนื่องจากเขาไม่อยากจะแหวกหญ้าให้งูตื่นโดยการตั้งคำถามกับอีกฝ่ายจนเกิดผิดใจกัน

           “เออ เอาเถอะ ฉันคงจะไม่ได้สังเกตเอง” เขาพยักหน้ารับคำ ก่อนจะเลื่อนสายตาลงจับไปที่กระบอกปืนสีเงินที่ยังคงหมุนวนไปเรื่อยตรงหน้า

            ช่วงเวลาแห่งการรอคอยอันแสนยาวนานในการตัดสินว่าใครจะเป็นผู้เริ่มเล่นเกมแห่งความตายเป็นคนแรก ทั้งสองต่างก็ใช้สายตาเพ่งสมาธิไปที่ตัวปืนรีวอลเวอร์อย่างใจจดใจจ่อ ไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังตื่นเต้นกับเกมการแข่งขันที่กำลังจะเริ่มขึ้นแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะทั้งสองไม่มีทางที่จะให้อีกฝ่ายนำหน้าตัวเองไปก่อน ไม่ว่าจะด้วยการกระทำแบบไหนก็ตาม

“แกเล่น ERROR Online มานานหรือยัง ไอ้หนู”

            ท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียด จู่ๆ เฟยหลงก็เอ่ยปากชวนคุยกับเด็กหนุ่มฝั่งตรงข้าม

“นี่วันที่สามครับ”

“หือ วันที่สามเองเรอะ แสดงว่าปืนนั่นของเพื่อนสินะ แล้วแบบนี้จะไม่มีปัญหาหรือไง”

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ยังไงก็เพื่อนกันอยู่แล้ว คงจะคุยกันได้ไม่ยาก...” เจ้าของหน้ากากยิ้มว่าด้วยท่าทางสบายๆ “ว่าแต่คุณเฟยหลง กิลด์คุณมีสมาชิกกี่คนเหรอครับ”

“นั่นเป็นข้อตกลงถ้าแกสามารถชนะฉันได้ไม่ใช่หรือไง” เฟยหลงเดาะลิ้นอย่างรู้ทัน “แต่ถ้าแกอยากรู้จริงๆ ฉันจะบอกให้ก็ได้ เอาเป็นว่าสมาชิกกิลด์ทั้งหมดของเราน่ะ...” เขาเหลือบสายตามองฝั่งตรงข้ามอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า

“มากพอที่จะทำให้แกไม่มีที่อยู่ได้ก็แล้วกัน ไอ้หนู”

เจ้าของชุดกันหนาวสีขาวยืนนิ่งไปสักพัก ก่อนจะตอบโต้กลับไปว่า

“เห สุดยอดไปเลยนะครับ มีคนมากพอที่จะทำให้เด็กที่เล่นเกมมาไม่ถึงสัปดาห์ไม่มีที่อยู่ได้ด้วย ฟังดูน่าเกรงขามดีจริงๆ”

คำพูดของนาคาทำเอาเฟยหลงถึงกับหางคิ้วกระตุกเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าหนูในหน้ากากยิ้มจะพูดต่อมาอีกว่า

“แล้วมันมากพอที่จะทำให้แรงค์กิ้งอันดับสิบ โลงศพสีดำกับยูสเซอร์ชื่อดังแบบเจ้าหญิงแห่งหนามไม่มีที่อยู่ด้วยรึเปล่าล่ะครับ”

เฟยหลงหรี่ดวงตาตัวเองช้าๆ

“แน่นอน...แน่นอนอยู่แล้ว พวกเรามั่นใจมากกับการลงมือครั้งนี้ ตราบใดที่แกยังอยู่ที่นี่ เจ้าหนู แผนนี้จะไม่มีวันผิดพลาด”

“แหมๆ แล้วอย่างนี้คุณไม่กลัวเหรอครับ ว่าถ้าผมเกิดชนะพนันขึ้นมาเนี่ย แผนการของคุณจะล้มไม่เป็นท่า”

“ไม่หรอกไอ้หนู....”สิ้นคำของเฟยหลง เสียงปืนรีวอลเวอร์เสียดสีกับโต๊ะเหล็กค่อยๆ เลือนหายไปช้าๆ เป็นสัญญาณให้รู้ว่าการหมุนกำลังจะหยุดลงแล้ว

“มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น”

เสียงสุดท้ายของเฟยหลงถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเย็น เมื่อนัยน์ตาของเขามองเห็นปลายปืนรีวอลเวอร์ที่หยุดนิ่งพร้อมกับชี้ไปยังร่างในชุดกันหนาวสีขาวฝั่งตรงข้าม

นาคาจะเป็นฝ่ายเริ่มเล่นก่อน

กึก…

นี่คงจะเป็นการกระทำที่นาคาน่าจะปฏิเสธมันไปตลอดชีวิต สถานการณ์อันน่าอึดอัดที่เขากำลังทำอยู่ในขณะนี้ บอกได้คำเดียวว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ในชั่วชีวิตอันแสนปกติของเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งแบบเขาจะใฝ่ฝันถึงมันเลยแม้แต่น้อย

หรือในทางตรงข้าม คงจะดีซะกว่าหากเขาไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ตั้งแต่แรก

นาคาคิดพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ

“กลัวหรือไง”

เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับ

มือของเด็กหนุ่มที่จับปืนเกร็งขึ้นเล็กน้อย โอกาสคือหนึ่งในเจ็ด หากผิดพลาดสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้ก็คือการฆ่าตัวตายอย่างที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แม้จะรู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเสียชีวิตได้จากคำพูดของมาเฟียหน้าบากตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าการยิงปืนใส่ศีรษะตัวเองจะเป็นเรื่องน่าพิสมัยจนถึงขนาดเขาจะต้องอยากทำมันจนตัวสั่นเช่นกัน

เขาได้แต่สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พลางใส่น้ำหนักยังนิ้วที่แตะอยู่ที่ไกปืนช้าๆ

แกร๊ก!

เสียงเข็มชนวนสับลงกับรังเพลิงที่ว่างเปล่าบ่งบอกว่านาคารอดตัวไปในการยิงครั้งแรก เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะลดมือข้างที่ถือปืนลงไปที่พื้น ขณะที่สิ่งที่เฟยหลงทำทำก็เพียงแค่หัวเราะอย่างถูกใจ

“ตื่นเต้นไหมละ ไอ้หนู”

ตื่นเต้น...ควรจะเป็นอย่างนั้น หากสิ่งที่เขากำลังเล่นอยู่นี่คือการแข่งขันกันตามปกติ

ไม่ใช่การแสดงละครตบตาแบบนี้

“เอ้า ตาฉันแล้ว” คำพูดถูกเอ่ยพร้อมกับสัญญาณมือให้ส่งปืนมายังตัวเขา

ทว่า...นาคาไม่ได้ทำตามที่เขาบอก ที่เขาทำก็เพียงแค่ใช้ดวงตาสีทองจ้องมองดูฝั่งตรงข้ามด้วยแววตาที่ดูเย็นยะเยือกยิ่งกว่าเคย

“คุณบอกว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นสินะครับคุณเฟยหลง กับการที่ผมจะเป็นฝ่ายชนะคุณในเกมรัสเซียนรูเล็ทนี้ได้น่ะ” เสียงเรียบหลุดออกมาจากปากของนาคา ก่อนจะเลื่อนปืนในมือค่อยๆขึ้นมาจ่อขมับของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง

“คุณแพ้ตั้งแต่ที่เริ่มคิดแบบนั้นแล้วละครับ คุณเฟยหลง...”

แกร๊ก!

เสียงสับไกดังขึ้นท่ามกลางความตื่นตะลึงของเฟยหลง ไอ้เจ้าหนูคนข้างหน้ามันบ้าดีเดือดถึงขนาดลั่นไกในเกมรัสเซียนรูเล็ทที่มันเล่นเป็นครั้งแรกติดต่อกันสองครั้งเลยหรือไง?

“แก...ทำอะไร ไอ้หนู”

“เอาชนะเกมที่ผมไม่มีทางชนะได้ยังไงละครับ”

แกร๊ก!

ไกปืนถูกยิงเป็นครั้งที่สาม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็มีเพียงแค่ความเงียบสงัดหาใช่เสียงระเบิดของดินปืนแต่อย่างใด เฟยหลงเองยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูกได้แต่สะดุ้งยืนขึ้นตัวแข็งอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

เรื่องแบบนี้มัน...เป็นไปไม่ได้!

แกร๊ก!

ฉับพลันปืนรีวอลเวอร์กระบอกนั้นก็ถูกลั่นไกอีกครั้งในทันที ความคาดเคลื่อนที่เฟยหลงไม่มีทางคะเนไปได้อย่างแน่นอนว่าไอ้เด็กนี่มันจะบ้าบิ่นมากจนกล้าเสี่ยงชีวิตของตนสี่ครั้งติด และที่สำคัญคือไม่มีสักครั้งที่มันถูกกระสุนในรังเพลิงเจาะทะลุขมับ

ไอ้หนูนี่มันเสียสติไปแล้วหรือยังไงกัน!!

“ตกใจอะไรกัน คุณเฟยหลง” เจ้าของหน้ากากยิ้มหัวเราะ ในขณะที่ปืนรีวอลเวอร์ก็ยังคงจ่ออยู่ที่ขมับของตัวเองเช่นเดิม “เกมนี้น่ะไม่มีกฏที่บังคับให้ผู้เล่นต้องลั่นไกเพียงแค่ครั้งเดียวไม่ใช่หรือไง”

แกร๊ก!

อีกครั้งที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งปืนแกมบิทรีวอลเวอร์สีเงินที่ยังคงทำงานของมันไปเรื่อยๆอย่างไม่ขัดข้องแต่อย่างใด

ถูกอย่างที่มันบอก เขาไม่สามารถเถียงอะไรไอ้หนูนี่ได้ จะยิงกี่ครั้งก็ตามสบายเพราะมันขึ้นอยู่กับความเสี่ยงที่ผู้เล่นจะต้องแบกรับ

เพราะรัสเซียนรูเล็ทเป็นเกมที่ยิ่งยิงมากใช่ว่าจะยิ่งได้เปรียบ กลับกันผู้เล่นต่างก็คาดหวังให้เกมจบในตาของฝั่งตรงข้าม เพราะหากว่าถึงตาตัวเองเมื่อไหร่ก็เท่ากับตนเองต้องแบกรับความเสี่ยงอีกครั้งหนึ่ง ดังนั้นการกระทำบ้าดีเดือดแบบยิงรัวห้านัดติดกันแบบไอ้เด็กนี่ไม่ต้องไปพูดถึง

การกระทำบ้าดีเดือดที่ทลายแผนการของเฟยหลงให้พังพินาศอย่างไม่เหลือชิ้นดี!

ไม่ว่าจะเป็นการกะน้ำหนักหรือว่าการเปลี่ยนลูกโม่ก่อนที่เขาจะยิง ทั้งหมด...ต่างเป็นกลอุบายที่ไม่สามารถใช้การได้ หากไอ้เด็กนี่เป็นฝ่ายยิงศีรษะตัวเองก่อนถึงหกนัด

“มันก็เป็นเกมที่สนุกดีนะ รัสเซียนรูเล็ทน่ะ”

ร่างในเสื้อกันหนาวแหงนมองภาพของชายหน้าบากที่กำลังยืนกำหมัดแน่น ก่อนจะเหนี่ยวไกครั้งสุดท้ายเป็นการปิดเกมแห่งความตายท่ามกลางแววตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์อัดอั้นของเฟยหลงในการพ่ายแพ้เกมที่ตัวเองชำนาญโดยที่ไม่ได้แม้แต่จะแตะกระบอกปืนสักครั้งเดียว

“จบกันแค่นี้ละครับ คุณเฟยหลง”

แกร๊ก!

สิ้นเสียงไกปืนครั้งสุดท้าย อาวุธโลหะสีเงินก็ถูกวางลงกับโต๊ะพร้อมกับปลายของมันก็ชี้มายังร่างของเฟยหลงคล้ายกับภาพของมัจจุราชสีเงินที่รอคอยเวลาในการปลิดชีวิตตัวเขาที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้า

ชายผู้เป็นเจ้าของมันเอง

“ถึงตาคุณแล้วครับ”

เสียงพูดถูกเอ่ยมาจากปากของร่างในหน้ากากยิ้มที่กำลังมองตรงมาที่เขาอย่างไร้ซึ่งเยื่อใย แน่นอนว่าเฟยหลงไม่มีทางรับมันมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ยกมันขึ้นจ่อเข้าที่ขมับของตัวเองแล้วลั่นไกไปหัวเราะไปอย่างแน่นอน เพราะแม้แต่คนที่โง่เขลาที่สุดในโลกก็ยังรู้เลยว่านัดต่อไปมันคืออะไร

การยิงปืนรีวอลเวอร์ครั้งต่อไปไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย...บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่ไอ้หนูคนข้างหน้าคาดหวังไว้แล้วตั้งแต่แรก ไม่ใช่ข้อมูลของกิลด์เขาเลยแม้แต่น้อย

พูดได้ว่าความโลภต่ออาวุธอันแสนล้ำค่ามันบังตาเขา รวมไปถึงความเชื่อมั่นในฝีมือการเล่นรัสเซียนรูเล็ทของตนเองที่ยิ่งเสริมความมั่นใจว่าตัวเองจะต้องชนะ จนทำให้เฟยหลงเองก็ลืมคิดไปถึงสิ่งผิดปกติของข้อเสนอของฝ่ายตรงข้าม...เพราะหากแพ้เกมที่ต้องเดิมพันชีวิตตัวเองแบบนี้

แล้วเขาจะสามารถบอกข้อมูลกิลด์ตัวเองได้ยังไง

“แกวางแผนไว้หมดแล้วสินะ ไอ้หนู” เฟยหลงหรี่ตาถาม

            “เรียกมันว่า ศาสตร์แห่งการเบี่ยงเบนความสนใจ [Misdirection] ของนักมายากลดีกว่าครับ พอดีว่าผมเคยศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ในห้องสมุดของโรงเรียนเมื่อราวๆ 4-5 ปีที่แล้วน่ะครับ แหม ไม่คิดเลยนะครับว่ามันจะใช้ได้ผลกับคุณด้วย”

น้ำเสียงที่แฝงอารมณ์เย้ยหยันทำเอามาเฟียหน้าบากถึงกับหน้าขึ้นสีด้วยความอับอาย เฟยหลงยืนนิ่งไปสักพักก่อนจะทรุดตัวลงนั่งโดยไม่มีท่าทีจะดำเนินเกมต่อไป

“ฉันยอมรับ แกชนะ” เฟยหลงพูดพลางถอนหายใจเบาๆ “แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องเอาปืนที่รู้แน่ว่ามันมีลูกกระสุนอยู่ยิงกรอกขมับตัวเองนี่นา ไอ้หนู” พูดจบเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

“หมายความว่า คุณจะโกงผมสินะครับ คุณเฟยหลง”

“แกเก่ง มันก็ใช่” มาเฟียจีนกล่าว “ฉันไม่รู้ว่าแกแค่กล้าบ้าบิ่นเฉยๆ หรือว่าแกเล่นเล่ห์เหลี่ยมอะไร แต่แกก็เอาชนะรัสเซียนรูเล็ทที่ฉันมั่นใจได้ เพราะฉะนั้นก็ตามที่ตกลงกัน เดี๋ยวฉันจะบอกข้อมูลของกิลด์ฉันให้ฟัง”

นาคาไม่ได้รับคำกลับ สิ่งที่เขาทำก็เพียงแค่เอียงคอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า  

“โกงคนอื่นมันไม่ดีนะครับ”

“แล้วไง ฉันโกงแล้วแกจะทำอะไรได้ อยู่เฉยๆ ไปดีกว่า ไอ้หนู ถ้าทำฉันหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อไหร่ แกนั่นแหละที่จะเดือดร้อน” เฟยหลงโบกมือปัด ก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างสบายๆ “กฏน่ะมันมีไว้ให้พวกโง่เง่าเท่านั้นแหละที่จะยอมทำตาม แผนแกน่ะผิดพลาดแล้วละ สถานการณ์แบบนี้ร้อยทั้งร้อยก็ไม่มีใครยิงหัวตัวเองหรอกนะ ไอ้หนู”

“ไม่หรอก มันสมบูรณ์แบบเลยละครับ การหันเหความสนใจ [Misdirection] ของผมน่ะ”

“แกพูดอะไรของแก”

“คิดว่าผมจะทำอะไรได้ละครับ ที่อยู่ตรงหน้าผมก็คือปืนรีวอลเวอร์ที่นัดต่อไปมีกระสุนอยู่หนึ่งลูกกับผู้เล่นที่โกงเดิมพันผมน่ะ”

เสียงนิ่งสนิทจากฝั่งตรงข้ามทำเอาเฟยหลงรู้สึกตัวถึงความผิดพลาดเป็นครั้งที่สอง เขารีบหันกลับมายังร่างของเด็กหนุ่มในชุดเสื้อกันหนาวด้วยความรวดเร็ว

เพียงแต่มันสายไปเสียแล้ว เพราะสิ่งที่ตัวเขามองเห็นก็คือภาพของร่างในหน้ากากยิ้มที่กำลังหันกระบอกปืนสีเงินจ่อเข้ากับศีรษะของเขาในระยะเผาขน

“เกมนี้น่ะ ไม่มีทางจบจนกว่าจะเหลือผู้ชนะเพียงแค่คนเดียว คุณก็น่าจะรู้ดีนี่ครับ คุณเฟยหลง...”

เปรี้ยง!

บันทึกข้อมูล [Data Entry]

ทักษะประจำไอเท็ม [Equipment's Unique Skill]

รัสเซียน รูเล็ท [Russian Roulette]  

คำอธิบายสกิล [Skill Description] : ทุกๆ ครั้งที่ผู้เล่นทำการหันแกมบิท รีวอลเวอร์ที่บรรจุลูกกระสุนในรังเพลิง [1-6 นัด] และลั่นไกใส่ศีรษะของ ‘ตัวผู้เล่นเอง’ จะทำให้ค่าความเสียหายถูกเพิ่มขึ้นตามอัตราและโอกาสที่ผู้เล่นมีสิทธิถูก ‘ยิง’ [ความเสียหายขั้นต่ำที่เพิ่มขึ้น = 1.1 เท่า]