ตอนที่ 46 : Error : 0x00000042 ความตายที่กำลังมาเยือน
ERROR Online : Overkill
อึก...อึก
รสหวานอมเปรี้ยวของชามะนาวแล่นผ่านเข้าสู่ลำคอ ชายขอบตาคล้ำในชุดพนักงานบริษัทก็บิดคอเล็กน้อยด้วยความปวดเมื่อย ดวงตาสีส้มซีดก้มมองดูแก้วน้ำในมือที่คงเหลือแต่ก้อนน้ำแข็งก่อนจะปามันทิ้งลงกับพื้นพร้อมกับหยิบแก้วใส่เครื่องดื่มใบใหม่ออกมาจากหน้าต่างไอเท็มของตน
“พลาสติก...” เฮย์กะมองดูแก้วใบใหม่พลางถอนหายใจเบาๆ แล้วจึงหันไปคุยกับสมาชิกแก๊งไทคูนชุดดำที่นั่งอยู่ข้างๆตน “ทึ่งกับเกมนี่จริงๆ ว่าไหม ขนาดไอเท็มชามะนาวเย็นยังมีหลายรูปแบบเลยน่ะนะ”
ทว่า ไม่มีเสียงตอบรับเอ่ยกลับมา บุคคลผู้นั้นเอาแต่นั่งหันไปด้านหลังโดยที่ไม่แม้แต่จะสนใจเขาเลยสักเล็กน้อย
“คนหนุ่มสมัยนี้นี่เย็นชาจังเลยนะ...” ความเมินเฉยจากอีกฝ่ายทำเอาเฮย์กะต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นจึงหันกลับไปนั่งเท้าคางมองยังจออันมืดสนิทของโรงภาพยนตร์ช้าๆ
“น่าจะขอคุโระสักสองแสนชิพ เรานี่พลาดจริงๆ...”
สิ้นคำพูด ร่างของสมาชิกแก๊งไทคูนในชุดสูทที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ไถลลงไปกองกับพื้นหน้าเบาะที่นั่ง เผยให้เห็นถึงศีรษะผิดรูปที่กำลังบิดงอไปทางด้านหลังอย่างน่าสยดสยอง
เฮย์กะเหลือบไปมองร่างที่อยู่บนพื้น ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาช้าๆ พลางยกแก้วชามะนาวในมือขึ้นดื่มแล้วจึงพูดกับตัวเองเบาๆ ท่ามกลางบรรดาร่างไร้วิญญาณนับร้อยของสมาชิกกิลด์ไทคูนที่มาร่วมนั่งดูหนังเป็นเพื่อนกับเขาในโรงภาพยนตร์แห่งนี้ว่า
“เมื่อไหร่หนังจะเริ่มซักทีนะ...”
มันควรจะเป็นชัยชนะของเธอ ใช่...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันก็ควรจะเป็นชัยชนะร่วมกันของกิลด์เธอ
ทั้งแผนการที่สมบูรณ์แบบ ทั้งการเรียกรวมพลสมาชิกกิลด์ฝีมือดีร่วมสองร้อยคนที่เธอตระเตรียมไว้อย่างดี ภารกิจเร่งด่วนในการลักพาตัวเด็กหนุ่มเพื่อล่อตัวแรงค์กิ้งยูสเซอร์ลำดับสิบนี่เป็นสิ่งที่เธอและพรรคพวกวางแผนล่วงหน้าอย่างหามรุ่งหามค่ำ ไม่มีทางที่อะไรจะผิดพลาด
มัน...จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด
“เหลือเธอคนเดียวแล้วนะ ท่านรุ่นที่สอง”
เสียงจากร่างในชุดดำเบื้องหน้าปลุกเหมยอี้ให้ตื่นขึ้นมาจากภวังค์ หญิงสาวในชุดเสื้อขนสัตว์สะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองยังคู่สนทนาที่ยืนจ้องมองเธอภายใต้ผ้าปิดปากสีดำที่ปกคลุมใบหน้าของคนผู้นั้นไว้
ยูสเซอร์ผู้ดำรงตำแหน่งแรงค์กิ้งอันดับสิบ คุโร ฮิทสึกิ นักฆ่าผู้ขึ้นชื่อในเรื่องความรวดเร็ว อสรพิษที่บรรดาผู้เล่นในทวีปเอเชียต่างก็รู้จักกันดีในฉายาโลงศพสีดำของงูแบล็คแมมบ้าที่มีความหมายแฝงเป็นนัยๆ ว่า
‘ความตายที่กำลังจะมาเยือน’
เป้าหมายอันดับหนึ่งที่เหมยอี้ตัดสินใจทุ่มกำลังในการจัดการเพื่อเก็บเงินค่าหัวอันมหาศาลถึงสิบล้านซิล แน่นอนว่าเธอไม่ได้ดูถูกฝีมือนักฆ่าคนนี้แต่อย่างใด กลับกันแผนของเธอกลับรัดกุมถึงขนาดลากกลุ่มของแรงค์กิ้งอันดับสิบคนนี้มาไว้ในพื้นที่เล็กๆ แบบโรงภาพยนตร์เพื่อที่จะให้สามารถใช้จำนวนผู้เล่นที่มากกว่าให้เป็นประโยชน์ รวมไปถึงสภาพแวดล้อมที่จำกัดทำให้อาชีพอย่างนักฆ่าไม่สามารถใช้ความสามารถได้อย่างเต็มที่
เพียงแต่...สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเธอกลับเป็นร่างของนักฆ่าผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดที่กำลังยืนมองหน้าเธออย่างสบายๆ ในขณะที่สมาชิกสองร้อยกว่าคนของเธอก็เพียงแค่นั่งชมภาพยนตร์ด้วยร่างที่เย็นชืดไร้ซึ่งชีวิตชีวาจากฝีมือร่วมกันของโลงศพสีดำและพนักงานบริษัทที่กำลังนั่งดื่มชามะนาวอยู่คนเดียวเงียบๆ
“ฉันจะเสนอทางเลือกให้เธอสองทาง” คำพูดที่อยู่ดีๆก็โพล่งขึ้นมาของคุโระเรียกความสนใจของเหมยอี้ให้หันมาสบตาของตน “ทางเลือกแรกคือบอกที่อยู่ของนาคามา แบบนั้นเธอก็จะสามารถเดินออกไปจากที่นี่โดยสวัสดิภาพ” นักฆ่าชุดดำเว้นระยะให้อีกฝ่ายทำความเข้าใจไปสักพัก ก่อนจะเริ่มอธิบายต่อว่า
“ส่วนทางเลือกที่สองก็คือปฏิเสธ...แน่นอนว่าผลของการกระทำจะเป็นยังไง เดาว่าน่าจะรู้แก่ใจอยู่แล้วนะ ท่านรุ่นที่สอง”
คำตอบไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาในทันที หัวหน้ากิลด์ไทคูนไม่ได้ทำอะไรนอกจากยืนมองใบหน้าฝั่งตรงข้ามด้วยดวงตาสีมรกตที่กำลังสั่นระริก
เธอไม่มีทางต่อกรกับนักฆ่าคนนี้ได้ นั่นเป็นเรื่องจริง การสังหารยูสเซอร์ระดับสูงเกือบสองร้อยคนในชั่วพริบตาเป็นสิ่งที่แม้แต่ผู้เล่นมากประสบการณ์แบบเหมยอี้ก็ไม่ได้คาดหวังจากแรงค์กิ้งอันดับสิบอย่างแน่นอน เพียงแต่นักฆ่าคนนี้ก็ทำมันแล้ว ด้วยความเร็วที่เธอไม่สามารถจะมองตามทัน แข็งแกร่งอย่างน่ารังเกียจ เสียจนขนาดที่สมาชิกในกิลด์ของเธอผู้เคยเป็นแรงค์กิ้งยูสเซอร์ ยังไม่ไร้เทียมทานถึงขนาดนี้
ช่างเป็นมุขตลกร้ายที่ขำไม่ออก อันดับสิบของแรงค์กิ้งยุคปัจจุบันกลับทำการถล่มกิลด์ของเธอได้อย่างง่ายดาย ทรงพลังเสียจนเธออยากจะกลับไปไตร่ตรองเรื่องที่คนสนิทของเธอเคยพูดมาอีกครั้งหนึ่ง ข่าวลือที่เธอไม่เคยคิดจะนึกเชื่อ ไม่เคยจะใส่ใจเพราะคิดว่ามันก็แค่เรื่องเล่าปากต่อปากของยูสเซอร์เท่านั้น
ข่าวลือที่ว่า...แรงค์กิ้งยูสเซอร์ยุคนี้แข็งแกร่งที่สุดนับตั้งแต่เกมนี้เคยมีมา
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเลื่อนกลับมาดูยังร่างไร้ศีรษะของชายร่างใหญ่ที่นอนอยู่อยู่ข้างๆ ตน
“ถ้าเป็นเธอ เธอจะทำยังไง หยางจิน...”
คำถามที่ไร้เสียงตอบรับ เหมยอี้เองก็ไมได้คาดหวังว่าบุคคลผู้นั้นจะสามารถตอบกลับเธอได้อยู่แล้ว หญิงสาวเหม่อมองมันด้วยแววตาเศร้าสร้อยครู่หนึ่ง ก่อนจะวางหัวใจที่หยุดเต้นไปแล้วของสมาชิกในกิลด์เธอลงกับพื้น รวบรวมความกล้าอยู่สักพักแล้วจึงหันกลับมาสบตากับคุโระ ก่อนที่จะประกาศกร้าวเสียงแข็งว่า
“ข้ามศพดิฉันไปก่อน โลงศพสีดำ”
ทว่า ใบหน้าของคุโระไมได้ปรากฏวี่แววความหงุดหงิดจากคำปฏิเสธของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกันหากจะมีก็แต่รอยยิ้มเบื้องหลังหน้ากากสีดำที่ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุก
“ต้องการอย่างนั้นอยู่พอดี ท่านรุ่นที่สอง”
มือเรียวเลื่อนเก็บหอกสีแดงเข้มที่เธอเรียกขึ้นมากลับเข้าไปในหน้าต่างไอเท็ม คาดว่าคงจะไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้วจากสภาพโรงภายนตร์ที่นิ่งเงียบไม่ต่างอะไรกับป่าช้า
“เป็นไงบ้าง องค์หญิง”
นัยน์ตาสีแดงของเธอหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับร่างของนักฆ่าชุดดำที่ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้กับเธอหลังจากผลงานอันน่าตื่นตาตื่นใจที่แรงค์กิ้งยูสเซอร์คนนี้กับอดีตหัวหน้ากิลด์อสรพิษได้ทำไว้
ในเวลาแค่ไม่ถึงสิบวินาที สมาชิกกิลด์ไทคูนร่วมสองร้อยคนกลับถูกจัดการจนหมด ขนาดที่ว่าไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยปากร่ายสกิลสนับสนุนตัวเองสำเร็จด้วยซ้ำ
แข็งแกร่ง...ก็อาจจะจริง แต่หากไตร่ตรองดูดีๆแล้ว ยูสเซอร์ระดับสูงเกือบทุกคนในเกมต่างก็แข็งแกร่งกันในเส้นทางของตัวเองทั้งนั้น
ถึงอย่างไรมนุษย์ก็ยังเป็นมนุษย์อยู่วันยังค่ำ ไม่ว่าจะหายากแค่ไหนแต่เธอก็เชื่อว่าแรงค์กิ้งยูสเซอร์อันดับสิบผู้นี้ย่อมต้องมีจุดอ่อนอย่างแน่นอน
“เก่งเหมือนกันนี่นา คุโร ฮิทสึกิ”
นักฆ่าชุดดำหันมาสบตาเธอก่อนที่จะยกมือลูบศีรษะตัวเองเบาๆ
“ไม่เท่าเธอหรอก องค์หญิง”
อลิซแค่นเสียง ‘หึ’ ออกมาเบาๆ ก่อนที่จะถามเปลี่ยนเรื่องไปว่า
“แล้วรู้ไหมว่านาคาอยู่ที่ไหน”
ร่างในชุดดำชะงัก ก่อนที่จะหัวเราะแหะๆ พร้อมกับตอบกลับมาว่า
“คือเรื่องนั้น...หัวหน้ากิลด์ไทคูนไม่ยอมบอกฉันน่ะ”
คำตอบทำเอาอลิซเริ่มเกิดอาการเลือดลมไหลพล่านอีกครั้ง
“แล้วนายก็เลยจัดการกับเธอ อย่างนั้นสินะ”
“ประมาณนั้นแหละ”
คำสารภาพหน้าตายของคุโร ฮิทสึกิทำเอาใบหน้าของเด็กสาวถึงกับกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อลดความอยากฉีกทึ้งร่างของอีกฝ่ายด้วยมือเปล่า แล้วจึงยิงคำถามอีกคำถามแก่นักฆ่าตรงหน้าว่า
“จำไม่ผิด สมาชิกกิลด์ไทคูนทุกคนในโรงภาพยนตร์นี้ก็โดนนายกับอดีตหัวหน้ากิลด์ของนายเก็บหมดแล้วด้วยใช่ไหม”
“อื้อ...”
คำพูดสลดที่ดูไม่น่าให้อภัยของอีกฝั่งทำเอาเด็กสาวกัดฟันก้มหน้าลงกับพื้นพร้อมกับกำหมัดด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย เธอยืนนิ่งไปสักพัก ก่อนที่จะค่อยๆ เอ่ยคำสั่งเรียกหน้าต่างไอเท็มขึ้นมาช้าๆ
“เธอจะทำอะไร...องค์หญิง”
คราวนี้เป็นฝั่งคุโระที่เอ่ยปากถามบ้าง จากที่อยู่ดีๆตนก็เห็นร่างของเด็กสาวที่อยู่เบื้องหน้าเรียกไอเท็มบางอย่างขึ้นมาถือไว้ในมือ พร้อมกับส่งแววตาเหี้ยมกริบอันเต็มไปด้วยความน่าขนลุกอย่างประหลาดให้กับตน
“ฉันว่าจะส่งนายไปถามพวกนั้นโดยตรงเลยไง คงจะเร็วพอสมควรละนะ”
“ส่งไปถามพวกนั้น!?”
นักฆ่าชุดดำเบิกตากว้างขึ้นช้าๆ ด้วยความตกใจ
“เอ้า ก็พวกนายฆ่าสมาชิกกิลด์ไทคูนหมดเลยไม่ใช่หรือไง แถมแม้แต่หัวหน้ากิลด์นายก็ยังฆ่าหล่อนไปแล้วด้วย แบบนี้พวกเราก็ไม่มีทางรู้ว่านาคาอยู่ที่ไหนน่ะสิ ทางเลือกที่ดีที่สุดที่ฉันคิดได้ก็คือส่งนายที่เป็นตัวต้นเหตุไปถาม...”
สิ้นคำพูด เด็กสาวก็เผยให้คุโระเห็นอย่างชัดเจนถึงหยิบอุปกรณ์สวมใส่รูปร่างคล้ายกระบองหนามติดตะปูที่เธอกำลังกระชับมันแน่นอยู่ในมือ
“ที่โลกหลังความตายน่ะนะ”
9,528!
9,140!
9,712!
“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ” เสียงพูดถูกเอ่ยออกมาจากอลิซที่กำลังเดินจ้ำเท้าควันออกหูด้วยความหงุดหงิด “นี่ถ้าอดีตหัวหน้ากิลด์นายไม่ได้มาบอกว่าเขาเจอข้อมูลที่อยู่ของนาคาในตัวของสมาชิกกิลด์ที่นั่งข้างเขาละก็ นายถูกฉันฆ่าตายสักสองสามรอบแน่”
ณ บริเวณทางเดินหน้าโรงภาพยนตร์ปรากฏภาพของกลุ่มคนทั้งสามที่ประกอบไปด้วยคนเจ็บที่กำลังเดินกุมศีรษะหนึ่งรายกับสาวน้อยผู้ที่อารมณ์ไม่ค่อยอยู่ตัวสักเท่าไหร่ และสุดท้ายคือเฮย์กะในชุดพนักงานบริษัทที่ยังคงดื่มชามะนาวพร้อมกับเดินตามต้อยๆ อย่างไม่ได้ปริปากอะไร
“เธอ...เหมาะจะเป็นนักฆ่ามากกว่าฉันอีกนะ เจ้าหญิง”
นึกย้อนกลับไปนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ก็ทำเอาคุโระอดหน้ามืดอีกครั้งไม่ได้ เด็กสาวหน้าตาใส่ซื่อบริสุทธิ์คนนี้เล่นง้างไอ้กระบองติดตะปูนั่นฟาดเข้าใส่ศีรษะของตนอย่างรุนแรง แถมยังรัวติดๆ กันถึงสามที แทบจะทำเอานักฆ่าชุดดำคนนี้เกิดอาการน๊อคสลบเหมือดคาที่กันเลยทีเดียว
คุโระถอนหายใจเบาๆ ในขณะที่มือของตนก็ยังคงกุมเข้ากับบาดแผลบริเวณศีรษะที่ยังคงเลือดไหลไม่หยุด
“นายจะยอมเป็นเหยื่อคนแรกของฉันไหมละ แบบนั้นฉันอาจจะสนใจอาชีพนักฆ่าขึ้นมาจริงๆ ก็เป็นไปได้นะ”
คำตอบทำให้คุโระได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความรวดเร็ว หาไม่แล้วตนคงจะได้กลายเป็นเหยื่อประเดิมเปิดเส้นทางอาชีพใหม่ของนักฆ่าหญิงที่น่ากลัวที่สุดในเกมก็เป็นไปได้
เอ...แต่สมมติว่าเธอเลือกทางเดินนั้นจริงๆ แล้วละก็ ฉายาของเธอคงจะเป็น เจ้าหญิงนักฆ่าแห่งหนามอะไรแบบนี้ละมั้ง
หรือว่าเจ้าหญิงนักฆ่ากระบองหนามจะดูเข้ากันมากกว่าหว่า?
“หยุดคิดเรื่องไร้สาระได้แล้ว คุโร ฮิทสึกิ...พวกเรามาถึงที่หมายละ”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่นักฆ่าชุดดำจะเลื่อนนัยน์ตาสีหมอกของตนเหลือบไปมองยังห้องประตูไม้สีดำที่แปะป้ายไว้ข้างหน้าว่า ‘Staff Only’ ประตูห้องเก็บของที่ตั้งอยู่ด้านข้างโรงภายนตร์ที่ ‘44’ ซึ่งเป็นโรงภาพยนตร์สุดท้ายที่อยู่ด้านในสุดทางเดิน
“แน่ใจหรือว่าใช่ที่นี่น่ะ” คือคำพูดที่อลิซถาม
“ฉันว่าไม่น่าจะผิดนะ องค์หญิง”
คือคำตอบของคุโระ ก่อนที่เฮย์กะผู้เดินเงียบตลอดจะเอ่ยออกมาเช่นกันว่า
“ตามข้อมูลก็ควรจะเป็นแบบนั้นน่ะ คุณหนู”
ทั้งสามหันมามองหน้ากันอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะพยักหน้าให้กันเบาๆ หลังจากนั้นทางฝั่งอลิซจึ่งค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสที่ลูกบิดประตูช้าๆ
แอ๊ด…
ทันทีที่มันถูกเปิดออก ดวงตาของคุโระก็ถึงกับหรี่ตาลงด้วยความฉงน ท่ามกลางความมืดสลัวที่แผ่กระจายปกคลุมอยู่ทั่วทั้งห้อง เป้าสายตาที่ดึงดูดความสนใจของนักฆ่าชุดดำเป็นจุดแรกคือเงาของใครบางคนที่กำลังควงปืนรีวอลเวอร์สีเงินหมุนอยู่ในมือพร้อมกับหันหน้ามามองพวกเขาด้วยรอยยิ้มเปื้อนของเหลวข้นเหนอะที่ดูน่าขนลุก
ใครบางคนที่ทำเอาสาวน้อยคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คุโระถึงกับต้องยืนขมวดคิ้วจ้องมองเงาดังกล่าวในความมืดไปสักพัก จึงค่อยเอ่ยถามออกมาว่า
“นาคา...ใช่ไหม?”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่สายตาของพวกเธอจะเริ่มปรับชินกับความมืดได้ ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่เจ้าของร่างผู้นั้นจะเลื่อนมือขึ้นไปจับที่ใบหน้า ก่อนที่จะค่อยๆ ถอด ‘รอยยิ้ม’ เปื้อนโลหิตข้นของเขาออกมา แล้วจึงหันมาพยักหน้ากับพวกเธอช้าๆ
“อือ”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มิน่าถึงอยู่ด้วยกันได้สินะ
นาคายังน่ากลัวเลย
(หรือน่ากลัวที่สุดก็ไม่รู้)
สนุกงับ แต่สั้นจังเลย อัพถี่ๆเน่อ เพิ่งสมัครแฟนไปเอง อิอิ
มีคำอธิบายแน่นอนครับ
การฆ่าปกติขโมยไอเท็มไม่ได้ครับผม
แต่ของนาคาเดี๋ยวจะมีการอธิบายอีกรอบ
จะรออ่านต่อนะครับ
By 幸男。