ERROR Online : Overkill มหานครออนไลน์แห่งความผิดพลาด

ตอนที่ 131 : Error : 0x00000125 อีกด้านหนึ่ง

ERROR Online : Overkill

“ใช้ได้นี่” 

เด็กสาวเจ้าของแว่นสายตาสีแดงพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะที่นัยน์ตาก็ยังคงมองตรงไปยังแท็บเล็ทในมือ 

ภาพการถ่ายทอดสดเบื้องหน้าปรากฏร่างในชุดสูทเก่าสีดำกำลังยืนก้มหน้ามองดูคู่ต่อสู้ในสภาพไร้วิญญาณนอนกองอยู่ที่พื้น ขณะที่เขาเองก็เพียงแค่ยกมือขึ้นมาจับหน้ากากคล้ายกับกำลังใช้ความคิดว่าจะเอายังไงต่อไป…

“ตอนสุดท้ายถ้ารองหัวหน้ากิลด์นักดูดาวคุมสติดีๆ หน่อย...”

คือสิ่งที่หยกพึมพำออกมาจากปากเบาๆ 

แต่คงจะต้องบอกว่าการคาดเดาล่วงหน้า รวมไปถึงสิ่งที่หมอนี่ทำในการต่อสู้ครั้งนี้ ทั้งหมดเป็นการวางแผน เรียงลำดับเหตุการณ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ 

จนถึงขนาดที่ว่าเธอเองก็ยังรู้สึกขนลุกเล็กน้อย เมื่อมองดูผ่านกล้องมุมต่ำข้างๆ ต้นไม้ เมื่อเห็น หมอนั่นยืนนิ่งโดยไม่มีอาการลนลานสักนิดในระหว่างที่ซุ่มแอบดูทุกอย่างเกิดขึ้นอยู่เงียบๆ

มันไม่ใช่เรื่องปกติ สำหรับผู้เล่นเกินกว่า 99% ภายในเกมที่จะใจเย็นขนาดนั้น เมื่ออยู่ในสถานการณ์กดดันกับคู่ต่อสู้ระดับสูงที่สามารถพุ่งเข้ามาประชิดและปลิดชีพตัวเองได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที

“Hey Princess! Have you watched Naga’s fight that just ended?”

[เฮ้ เจ้าหญิง เธอได้ดูแมทซ์ที่นาคาสู้เมื่อกี้ไหม]

ซึ่งก็เป็นจังหวะที่เธอกำลังคิดอะไรอยู่นั้นเอง เสียงตึ๊ง! แจ้งเตือนของโปรแกรมแชทสำหรับเกมเมอร์ชื่อดังอย่าง Sidcord ก็ดังขึ้นมาพร้อมกับหน้าต่างสนทนาไอดี Christishere#1431 จะเด้งขึ้นมา

คือเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับอีโมต .gif รูปคาวบอยอ้าปากค้างด้วยความตื่นตะลึงแสดงให้เห็นว่าตัวผู้ส่งนั้นรู้สึกยังไงกับการต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้น

“Yeah, Jesus. Your “Darling” has done a good job, hasn’t he?” 

[อือ พระเยซู “สุดที่รัก” ของนายก็ใช้ได้เหมือนกันไม่ใช่หรือไง]

“True, he’s pretty good. And uh...I don’t usually swing that way mind you.”

[ใช่ หมอนั่นใช้ได้เลย แล้วก็ เอ่อ...ทางนี้ไม่ใช่คนที่เดินบน “เส้นทางสายนั้น” น่ะนะ เข้าใจด้วย]

“Or maybe you just don’t know it yet.”

[หรือบางที นายอาจจะแค่ยังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอเฉยๆ ก็เป็นได้]

“Hmm, no I don't think so Princess”

[อืม...ฉันว่าไม่น่าใช่นะ เจ้าหญิง]

“People can change, anyway stop calling me princess already, it's kind of remind me of someone I don't really enjoy thinking about”

[คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันได้ เอาเป็นว่าตอนนี้ นายก็เลิกเรียกฉันว่าเจ้าหญิงซะที มันทำให้ฉันนึกไปถึงใครบางคนที่ไม่ค่อยอยากจะนึกถึงเท่าไหร่น่ะ]

“Yeah alright, I guess I'll call you Alice since well it's a cute name after all”

[โอเคๆ งั้นฉันจะเรียกเธอว่าอลิซละกัน เพราะยังไงมันก็เป็นชื่อที่น่ารักดีน่ะนะ]

บทสนทนาดังกล่าวทำเอาหยกถึงกับขนลุกขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะรีบพิมตอบไปในทันทีว่า

“You are much more creepy than I thought Jesus, no wonder people nowadays convert to atheist”

[นายนี่โรคจิตกว่าที่ฉันคิดนะ พระเยซู มิน่าคนยุคปัจจุบันนี่ย้ายไปไม่นับถือศาสนาอะไรเลยกันเยอะ]

“Hey chill, I'm just joking. Also stop calling me Jesus already.”

[ใจเย็น ฉันก็แค่พูดเล่น แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าพระเยซูได้ล่ะ]

เธอไม่ได้พิมอะไรต่อนอกจากส่ง .gif รูปนักบุญที่กำลังยืนสวดให้กับรูปปั้นทางศาสนาพร้อมกับคำพูดที่อยู่ในภาพดังกล่าวว่า

“Amen.”

[อาเมน]

แชทดังกล่าวที่เธอพิมทำเอาตัวอักษร Christishere is typing… ถึงกับหยุดไปชั่วขณะ เสียงแจ้งเตือนของโปรแกรมซิดคอร์ดเงียบไปสักพัก ก่อนที่ลูกครึ่งเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอจะกลับมาเขียนอีกรอบด้วยข้อความเป็นภาษาไทยว่า

“ว่าแต่...เธอได้ดูฝั่งของสองคนที่เหลือไปหรือยัง”

“ยัง ฉันเพิ่งดูการต่อสู้ของหมอนั่นจบไปแล้วนายก็ทักมานี่ละ”

อีกฝั่งเงียบไปชั่วขณะก่อนที่ภาพการต่อสู้ระหว่างซีเนีย มิโกะแห่งเทือกเขาคาซารัส และจิลล์แห่งทีมโปโตรชิเทล’ จะถูกส่งมาให้เธอ

มันเป็นภาพของเกาะร้างขนาดเล็กที่ถูกปกคลุมไปด้วยหยาดฝน เดาได้ว่าคงจะอยู่ในแอเรียที่ห่างจากตำแหน่งของนาคาไม่ไกลมากนักจากสภาพอากาศที่ใกล้เคียงกัน

“ภาพสวยดีนี่ อย่าลืมพกร่มด้วยละ ถ้านายจะไปเที่ยวที่เกาะนั่นน่ะ”

เป็นครั้งที่สองที่ตัวอักษร Christishere is typing… จะหยุดลงไปอีกครั้ง ก่อนที่คริสต์จะพิมกลับมาว่า

“ไม่ใช่สิ เจ้าหญิง ลองดูใกล้ๆ หาดตรงที่มีเงาสีดำๆ ยืนล้อมๆ กันอยู่น่ะ”

เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนที่จะทำตามที่อีกฝั่งบอกเลื่อนสายตาเบื้องหลังกรอบแว่นไปยังตำแหน่งดังกล่าว

ก่อนจะต่อด้วยอาการลุกขึ้นยืนด้วยความแปลกใจพร้อมกับนัยน์ตาภายใต้กรอบแว่นสีแดงที่เบิกกว้าง...

ร่างเล็กของเด็กผู้หญิงในชุดกาวน์มองดูมิโกะสาวในสภาพ “ถูกสิงสู่โดยยักษ์แดง” [Possessed by Red Oni] ด้วยนัยน์ตาขาวสีขุ่น กับลมหายใจที่ค่อยๆ อ่อนระทวยลงไปเรื่อยๆ จากกรงเล็บของซีเนียที่แทงเข้าทะลุทรวงอก

ภาพที่มองเห็นได้ค่อนข้างชัดท่ามกลางหยาดฝนที่โหมกระหน่ำอยู่รอบข้างจากของเหลวสีเข้มที่ไหลชุ่มออกมาจากบาดแผล ปนเปื้อนไปกับสายฝนก่อนที่จะไหลลงสู้พื้นเป็นลำธารสีแดง

เปรี้ยงงง!!!

ประกายแสงขนาดใหญ่พุ่งวิถีของมันลงสู่พื้นน้ำ ท้องฟ้าที่ส่งเสียงครืน...ครืน...เป็นจังหวะ รวมไปถึงสายลมเกรี้ยวกราดสาดหยาดฝนเทน่ำใส่ทั่วอาณาเขต “เกาะร้างแห่งอาณาจักรสูญสลาย” [Desert Island of the Lost Kingdom] บ่งบอกว่ามันกำลังถูกปกคลุมไปด้วยพายุฝนฟ้ากระหน่ำ รวมไปถึงเงาสีดำปริศนาที่บินวนเวียนกรีดร้องอยู่รอบข้าง

สภาพอากาศที่หากผู้เล่นคนใดเพิ่งจะเปิดเข้ามาดู ก็คงจะต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “พายุฝนนี่แรงเป็นบ้า” “ฝนตกหนักยิ่งกว่าแมทซ์เมื่อกี้อีกหรือไง!?” หรือไม่ก็ “นี่มันเกาะร้างหรือเกาะผีสิงกันแน่เนี่ย!!”

เแต่สำหรับเหล่าผู้ชมที่เปิดเข้ามาไลฟ์สตรีมนี้ตั้งแต่แรกแล้วนั้น ทั้งหมดต่างก็เข้าใจถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งหยาดฝนที่โหมกระหน่ำแทบจะทั่วทั้งสิบอาณาจักร ทั้งพายุสายฟ้า [Thunderstorm] ที่แสนจะไม่เป็นธรรมชาติ ทั้งๆ ที่เมื่อไม่นานมานี้บนเกาะร้างดังกล่าวนั้นยังปรากฏแสงสีทองของพระอาทิตย์ส่องสว่าง

ทั้งสองมาจากทักษะของมิโกะแห่งเทือกเขาคาซารัส [Miko of the Kazarus Mountain] 

The Storm of Samsara

[พายุแห่งสังสาระ]

คู่ต่อสู้ของจิลล์แห่งทีมโปโตรชิเทล’ ที่ทำการเรียกใช้มาตั้งแต่ในตอนแรกที่เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ของเธอ

นักฆ่าในชุดกาวน์ที่กำลังอยู่ในสถานการณ์เป็นรองอย่างไม่น่าจะพลิกกลับมาได้

เป็นเวลาไม่นานก่อนที่โลหิตสีแดงจะทะลักออกมาจากริมฝีปากบางของเด็กผู้หญิงอีกครั้งเช่นเดียวกับแสงสุดท้ายวาบหายไปจากแววตา

เห็นดังนั้นมิโกะสาวซีเนียในร่างยักษ์แดงจึงสะบัดแขนสีแดงขนาดใหญ่ของตัวเองส่งผลให้ร่างของจิลล์หลุดกระเด็นออก ลอยไปไถลร่วงหล่นลงกับพื้นไม่ต่างอะไรจากตุ๊กตาสายป่านขาดที่ถูกเขวี้ยงทิ้ง

เธอเลื่อนดวงตาสีดำสนิทของยักษ์ทั้งสองข้างมองตรงไปยังร่างของคู่ต่อสู้อยู่สักพัก ก่อนที่จะชูคทาที่อยู่ในมืออีกข้างของเธอขึ้นฟ้า

เวลาเดียวกันกับที่ประกายแสงจะสว่างขึ้นมาอีกครั้งยังร่างไร้วิญญาณของจิลล์ที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้น

พร้อมกับเสียงประกาศพิเศษจากอีเวนท์ที่เกริ่นดังขึ้นมาว่า

“Entering Final Phase : Congratulations to the two players…”

[เข้าสู่เฟสสุดท้ายของการต่อสู้ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นทั้งสอง…]

“Entering Final Phase : Congratulations to the two players for achieving the title of Final Phase Contender.

*More info can be read here...[>]”

เข้าสู่เฟสสุดท้ายของการต่อสู้ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นทั้งสองคนที่สามารถผ่านเข้ามาถึงเฟสสุดท้ายได้ค่ะ 

*ข้อมูลที่เหลือสามารถอ่านต่อได้ที่นี่…[>]

เสียงแว่วเข้ามาสู่โสตประสาท เจ้าของชุดสูทเก่าสีดำหรี่ตาลงช้าๆ ก่อนที่จะละสายตาจากร่างไร้วิญญาณของรองหัวหน้ากิลด์นักดูดาวมาสู่หน้าต่างสีฟ้าที่เด้งขึ้นมาเบื้องหน้าเมื่อครู่

แล้วจึงเลื่อนนิ้วไปกดยังคำว่า ‘ที่นี่’ เพื่อเรียกหน้าต่างข้อมูลที่เหลือขึ้นมา

The Ten Kingdom of Catastrophe : Final Phase

[สิบอาณาจักรแห่งความล่มสลาย : เฟสสุดท้าย]

ข้อมูลที่เหลือเป็นข้อมูลพื้นฐานของกิจกรรมคล้ายกับรอบก่อนๆ รายละเอียดรวมไปถึงเงื่อนไขในการเป็นผู้ชนะที่ถูกปรับเปลี่ยนจากเงื่อนไขเดิม ตราสัญลักษณ์ที่ถูกลดลงมาจากทั้งหมดสิบเหลือห้า การจำกัดลดเงื่อนไขในการได้รับเหรียญตราที่ทำให้ง่ายลงกว่าเดิม 

และนอกเหนือไปจากนั้น…

“ระยะเวลาที่เหลือจากเดิมที่จะจบลงไปในตอนก่อนจะสิ้นสุดวัน”

รูปแบบเงื่อนไขการจำกัดเวลาที่ทางผู้จัดการแข่งขันมองว่ามันทำให้การแข่งขันนั้นยืดเยื้อมากขึ้น สุดท้ายหลังจากที่ผ่านการประชุมโดยอีเวนท์มาสเตอร์รวมไปถึงกรรมการบริหารของรูนการ์ดแล้ว ทั้งหมดมีมติเป็นเอกฉันท์ให้…

อ่านมาตรงถึงจุดนี้ ดวงตาสีดำของนาคาก็กระตุกเล็กน้อย ก่อนที่มือข้างขวาจะค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นมากุมที่หน้ากากช้าๆ 

เจ้าของชุดสูทเก่าสีดำถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองดูไปยังท้องฟ้าที่เริ่มถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีครึ้มอีกครั้งหนึ่ง

แล้วจึงพึมพำออกมาว่า

“อีก 1 ชั่วโมง...อย่างนั้นสินะ”

มือทั้งสองถูกประสานขึ้นที่หน้าผากของตัวเอง ขณะที่ลมหายใจของเขาก็ดังออกมาคลอกับพัดลมชำรุดมือสองภายในบ้านที่กำลังส่ายไปมาอย่างไม่เป็นจังหวะ

อีกครั้งที่พิรุณถอนหายใจเสียงเครียดออกมา

เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมยุ่งยังคงยกมือกุมขมับของตัวเองเป็นเวลาร่วม 10 นาทีนับตั้งแต่การแข่งขันระหว่างรองหัวหน้ากิลด์นักดูดาวและจบลงไป

แม้จะเตรียมใจไว้แล้วว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ในรอบสุดท้าย แต่ในใจลึกๆ ที่เชื่อมั่นว่าหนึ่งในสมาชิกกิลด์ คนที่เขาไว้วางใจมากที่สุดอย่างคุณเร็คท์ 

จะสามารถเอาชนะการแข่งขันในรอบสุดท้ายนี้และขึ้นมาเป็นหนึ่งในตำแหน่งแรงค์กิ้งยูสเซอร์เช่นเดียวกันกับเขาได้

 ความหวัง...ที่ถูกทำลายลงไปอย่างไม่เหลือชิ้นดีจากร่างสูงเจ้าของชุดสูทเก่า

นาคา ไพศาลธารา อดีตแชมโอลิมปิกคณิตศาสตร์เพื่อนร่วมโรงเรียนที่เขาเคยนับถือ

คนที่แม้แต่พิรุณเองก็รู้สึกสนใจในตัวอีกฝั่ง กับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาที่ไม่เคยถูกสานต่อมากไปกว่าศัตรูคู่อริที่มองหน้ากันไม่ติด

“เฮ่อ…”

อีกครั้งที่เขาเผลอถอนหายใจออกมา

สถานการณ์ปัจจุบันที่แม้แต่คนที่มักจะมองโลกในแง่บวกอย่างพิรุณเองก็ยังรู้สึกคับข้องอยู่ภายในจิตใจ กับผลการแข่งขันที่ไม่เป็นไปตามที่ต้องการ

เขานั่งกุมศีรษะที่เริ่มเต้นตุบๆ จากเส้นเลือดบนศีรษะ ก่อนที่พิรุณจะตัดสินใจเปลี่ยนบรรยากาศลดความตึงเครียดของตัวเองโดยการเปลี่ยนการถ่ายทอดสดไปยังประกาศของทาง ERROR ที่เพิ่งเด้งขึ้นมาในแถบแจ้งเตือนเมื่อไม่นานมานี้

“ขอแสดงความยินดีแก่ผู้เล่นทั้งสองคนที่ผ่านเข้ารอบ...”

บทแสดงความยินดีให้แก่นาคา ยิ่งทำให้พิรุณรู้สึกได้ถึงความกระอักกระอ่วนที่ก่อตัวขึ้นมาในจิตใจมากขึ้นอีก เขาเลื่อนหน้าต่างดังกล่าวไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่คลิปไฮไลท์ของการแข่งขัน...ที่เขาเลือกจะข้ามคู่ของเร็คท์และนาคาไปด้วยความรวดเร็ว

มาอยู่ที่ภาพไฮไลท์ .gif ของเหตุการณ์สุดท้ายที่เกิดขึ้น

สายฟ้าที่ฟาดลงมายังร่างของจิลล์ ก่อนในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ทั่วทั้งร่างของยักษ์สีแดงที่เป็นผู้ร่ายทักษะจะเริ่มปรากฏรูโหว่ขึ้น ภาพที่ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ชั่วขณะ แต่กับสายตาที่เฉียบคงของพิรุณ…

รวมไปถึงมอนิเตอร์รุ่นไฮเฟรมเรท 360 hz ก็ทำให้เขาสามารถที่จะระบุได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เงาสีดำรอบข้าง ไม่ใช่ทักษะของคุณซีเนีย...เหมือนจะเป็นอย่างนั้นละมั้ง”

พิรุณพึมพำออกมาเบาๆ

เงาสีดำทั้ง 18 ร่างที่ปรากฏขึ้นมาข้างเคียงก่อนที่มีดในมือทั้ง 18 เล่มจะถูกเสียบทะลุพร้อมกับจากทุกด้านแปรสภาพของมิโกะให้ไม่ต่างอะไรไปจากชีสของสวิสเซอร์แลนด์

เสี้ยววินาทีที่แม้แต่พิรุณเองก็ยังได้แค่เลิกคิ้วมองมันอย่างทึ่งๆ 

พูดกันตามตรงพายุแห่งสังสาระนั่น จริงๆ แล้วค่อนข้างจะส่งผลเสียให้กับคุณซีเนียมากกว่าผลดี เนื่องจากหยาดฝนและเหล่าวิญญาณร้ายที่ปรากฏขึ้นอยู่โดยรอบ ค่อนข้างจะปิดบังภูมิทัศน์ได้อย่างมิดชิดเกินไป

ทำให้เงาสีดำพวกนั้นดูเป็นเหมือนภาพประกอบฉากมากกว่าคู่ต่อสู้ที่ควรจะระมัดระวังตัว

จะว่าไปท่าแปลงร่างเป็นยักษ์นั่นก็ยิ่งทำให้ทัศนะวิสัยของตัวเองแย่ลงไปอีกไม่ใช่หรือไง ถึงจะบอกว่ามันเป็นการเพิ่มความสามารถทางกายภาพรวมไปถึงเวทมนตร์ให้ตัวเองอย่างมหาศาลก็เถอะ 

แต่สุดท้ายแล้วถ้ามันส่งผลเสียที่ร้ายแรงขนาดนี้ บางทีมันก็อาจจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเท่าไหร่

“ร่างแยก...หรือไม่ก็ร่างเสมือน”

ความสามารถที่ทำให้พิรุณย้อนนึกไปถึงใครบางคนที่มีความถนัดในด้านดังกล่าว...หรือคงจะบอกได้ว่าเชี่ยวชาญมันมากเสียจนแม้แต่เขา...

หรือให้พูดตามตรงแม้แต่แรงค์กิ้งยูสเซอร์ทั้งสองคนที่อันดับสูงกว่าเขา ก็อาจจะไม่สามารถที่จะเผชิญหน้ากันกับคนๆ นั้นได้

กลุ่มทักษะที่น่าสนใจแต่ก็แลกมาด้วยค่าความสามารถของผู้เล่น 

จากที่เคยได้ยินผู้เล่นที่มีทักษะสายนี้พูด อธิบายกันว่า เแค่คงร่างไว้ 2 ร่างหรือ 3 ร่างก็เต็มกลืนแล้ว ไม่ต้องพูดถึงการสร้างร่างแยกหรือร่างเสมือนที่มีจำนวนมากถึง 18 ร่าง…

คาดว่าน่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ร่างทั้งหมดกลายเป็นแค่ร่างอ่อนปวกเปียกในระดับเดียวกันกับสไลม์ในตอนต้นเกม

ความเร็วขนาดนี้...มันเป็นไปได้หรือไง

พิรุณคลิกย้อนกลับไปดูวนไปสองสามรอบก่อนที่เขาจะเริ่มหรี่ตาลงเล็กน้อย

...หรือบางทีอาจจะไม่ใช่ทักษะร่างแยก?

เงาสีดำพวกนั้นไม่เหมือนกับร่างในชุดกาวน์ที่สูญสลายหายไปในตอนแรก

มันมีลักษณะร่างที่สูงกว่า คล้ายกับ...ผู้ชายในวัยกลางคนมากกว่าจิลล์ที่มีสภาพเป็นเด็กผู้หญิง

บางทีเขาอาจจะมองอะไรผิดไป

พิรุณนั่งเลื่อนคอตัวเองไปใกล้ๆ แล้วจึงกดเพลย์สลับกับหยุดซ้ำๆ อีกครั้งก่อนที่เขาจะตัดสินใจย้อนกลับไปในช่วงแรกหยุดอยู่ที่ร่างในชุดกาวน์ กับสาวน้อยผู้มีนามว่าจิลล์ในชุดที่ยาวรุ่มร่ามจนเกินพอดี

ถ้าให้เขาเดาจริงๆ นี่ก็ไม่ใช่ร่างแยก

“...”

พิรุณหรี่ตามองภาพดังกล่าวไปสักพักก่อนที่ความคิดจะขึ้นมาในหัวว่า

เป็นไปได้ไหมว่า สไตล์การต่อสู้จริงๆ ของเด็กผู้หญิงคนนี้...

จะไม่ใช่สายอาชีพนักฆ่าอย่างที่ยูสเซอร์ทุกคนคิดกันมาตั้งแต่แรก

บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]

สิบอาณาจักรแห่งความล่มสลาย : เฟสสุดท้าย 

[The Ten Kingdom of Catastrophe : Final Phase]

ความหวังไม่มีอยู่จริง

[Hope doesn't Exist]

รายละเอียด [Information] : การแข่งขันจะจบลงเมื่อมีผู้เล่นที่สามารถรวบรวมห้าสัญลักษณ์ของอาณาจักรทั้งสิบหรือมากกว่านั้น [Collect Five or more of said Kingdom] เมื่อเหลือผู้เข้าแข่งขันเพียงแค่หนึ่งคน หรือเมื่อเวลากิจกรรมสิ้นสุดลง

อีเวนท์พิเศษจะเริ่มขึ้นหากผู้เข้าแข่งขันยังคงมีชีวิตรอดอยู่ใน 10 นาทีสุดท้ายและสัญลักษณ์ทั้งห้ายังไม่ถูกเก็บรวบรวม

[Special Event will occur if both contestant are alive during the last 10 minutes and 5 Symbol haven't been collected]

จำกัดเวลา [Time Limit] : 1 ชั่วโมง