ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #59 : ภาค 12 นินจาองครักษ์ ตอนที่ 16

    เมื่อสิ้นคำพูดของเรนยะเซงาว่าก็ได้เผยรอยยิ้มอันอบอุ่นออกมา

    “หลังจากฆ่าแกแล้วฉันจะเอาแกมาทำเป็นทหารอมตะของฉัน ฮิ ฮิ ฮิ” ซึ่งคำพูดของเซงาว่ามันช่างสวนทางกับรอยยิ้นนั่นเสียจริงๆ

    เรนยะเข้าปะทะกับเซงาว่าอยู่หลายครั้งจนในที่สุดเซงาว่าก็ได้ใช้วิชาประจำตระกูลมุซันออกมา

    “หัตถ์ร้อยขา !!!” ตะขาบยักษ์ 1 ตัวได้พุ่งออกมาโจมตีเรนยะจากใต้แขนเสื้อของเซงาว่า

    เรนยะที่เห็นดังนั้นจึงได้ใช้ดาบร้อยขาในมือฟันตะขาบตัวนั้นขาดเป็น 2 ท่อน

    “ทำไมกัน !” เซงาว่าพบว่าตะขาบของตนนั้นไร้ซึ่งการตอบสนองเขาจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะตะขาบของตระกูลมุซันโดนแค่นั้นไม่มีทางตายง่ายๆแบบนี้แน่

    . . . หรือว่า !!!

    “เจ้าดาบน่าชิงชังนั่น !” พอเซงาว่ามองดูดาบภายในมือของเรนยะดีๆแล้วนั้นเขาก็ถึงกับขบฟันอย่างเจ็บใจ

    “อ๋อ ดาบนี่หรือพอดีคนรู้จักให้มาน่ะ” เรนยะได้ตอบกลับอีกฝ่ายไป

    “เริ่มร้อนๆแล้วสิเนี่ย” เรนยะได้ปาดเหงื่อบนหน้าผากของตนไม่แตกต่างจากตัวเซงาว่า

    ซึ่งเหงื่อจะออกเยอะแบบนี้มันก็ไม่แปลกเพราะว่าทั้ง 2 คนนั้นกำลังต่อสู้ท่ามกลางเปลวไฟที่กำลังลุกโชนทำให้นอกจากจะมีเหงื่อออกเพราะอุณหภูมิความร้อนแล้วยังทำให้หายใจลำบากอีกด้วย

    “ว่าแล้วก็มาดับร้อนกันเถอะ” เรนยะได้ตั้งท่าผสานอินคาถาน้ำออกมา

    “สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า คาถาระเบิดน้ำมังกรวารี !!!” สิ้นคำของเรนยะบริเวณโดยรอบก็ได้เกิดหมาคลื่นน้ำขนาดใหญ่เครื่อนไหวดับไฟทั่วทั้งบริเวณตึกหน่วยแพทย์แห่งนี้

    ทำให้ในตอนนี้นั้นสนามตัดสินของเรนยะกับเซงาว่าได้ถูกเปลี่ยนจากกองไฟกลายเป็นแอ่งน้ำแทน

    “แบบนี้ค่อยหายร้อนหน่อย” เมื่อรอบๆไฟดับแล้วเรนยะจึงได้ใช้วิชามิติข่ายเทพอัสนีไปโผล่ข้างตัวเซงาว่าแบบไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัวก่อนที่จะผสานอินใช้คาถาออกมาอีกครั้ง

    “คาถาน้ำคุกวารี !” เมื่อเรนยะยื่นมือออกไปตัวของเซงาว่าก็ได้ถูกขังอยู่ในลูกบอลน้ำทรงกลม

    ตัวเซงาว่าที่ถูกจับขังภายในคุกน้ำที่ไร้ซึ่งอากาศหายใจก็ได้ดิ้นรนอย่างทรมานเพราะหายใจไม่ออก

    แต่ในขณะที่เรนยะคิดว่าจับตัวเซงาว่าอยู่หมัดแล้วนั้นจู่ๆร่างของเซงาว่าที่อยู่ในคุกน้ำก็ได้ค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นตะขาบตัวเล็กๆจำนวนมากแทน

    “ร่างแยกหรือเนี่ย” เรนยะแอบรู้สึกเสียดายนิดๆถ้าให้เดาเซงาว่าคงจะฉวยโอกาสใช้ร่างแยกในตอนที่เรนยะใช้คาถาระเบิดน้ำมังกรวารีแน่ๆ

    เรนยะกำลังจะใช้ตาเหยี่ยวมองหาตัวเซงาว่าแต่พอรู้ตัวอีกทีก็ได้มีเงาพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง

    “มีช่องโหว่ !” เซงาว่าได้ใช้ความเร็วของตนอ้อมโจมตีเรนยะจากทางด้านหลังด้วยวิชาหัตถ์ร้อยขา

    ตัวของเรนยะได้ถูกตะขาบที่ออกมาจากแขนเสื้อของเซงาว่าพันธนาการจนไม่อาจขยับได้

    “คิดจะจับตัวผมเหรอ เฮอะ ! จะขำตาย” ร่างกายของเรนยะเริ่มเปลี่ยนสภาพกลายเป็นมวลน้ำซึ่งนี่เป็นร่างแยกน้ำนั่นเอง

    “ชิ คิดเหมือนกันสินะ” เซงาว่าได้หันไปด้านหลังซึ่งมีเรนยะยืนยิ้มส่งให้ในสภาพไร้รอยขีดข่วน

    “อ้าวๆเริ่มหอบแล้วนะคุณเซงาว่า” เรนยะที่เห็นเซงาว่าเริ่มมีลมหายใจถี่ขึ้นก็เลยทักอีกฝ่ายไป

    ที่เซงาว่าจะหืดขึ้นคอแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกถึงคาถาของตะกูลมุซันจะมีประสิทธิภาพก็จริงแต่มันก็ใช้จักระปริมาณมหาศาลด้วยเช่นกัน

    เอาจริงๆแล้วเซงาว่าก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเรนยะจะรับมือกับตนได้ขนาดนี้แต่นั่นก็เป็นเพราะตัวเซงาว่านั้นประมาทเรนยะจนเกินไปที่ดันไปคิดว่านินจาเด็กอย่างเรนยะนั้นคงมีปริมาณจักระน้อยกว่าหากสู้แบบยืดเยื้อเขาคงสามารถเอาชนะได้

    . . . ซึ่งนั่นมันผิดถนัดเพราะตั้งแต่ที่ปะทะกันจนถึงตอนนี้จักระของเรนยะนั้นแทบไม่ลดลงเลยเพราะตัวเรนยะมีพลังฟื้นฟูจักระที่เร็วผิดแปลกจากนินจาทั่วไป

    เรนยะได้เปิดเกทมิติคลังสมบัติยิงอาวุธชั้นยอดเข้าใส่ตัวเซงาว่าแบบรัวๆจนจุดที่เซงาว่ายืนอยู่นั้นเกิดไอน้ำขึ้น

    “ดื้อด้านจริงๆ . . .” พอไอน้ำที่เกิดจากการระเบิดของอาวุธในคลังสมบัติเริ่มจางลงเรนยะก็ได้เห็นว่าตัวเซงาว่านั้นยังไม่ตาย

    . . . แต่ก็ไม่อาจเรียกได้ว่าครบ 32 เพราะแขนซ้ายของเซงาว่านั้นได้หายไปแล้ว

    “ยอมแพ้ซะแขนหายไปแบบนั้นความทะเยอทะยานคุณจบสิ้นแล้ว” เมื่อไม่มีมือไว้ประสานอินเซงาว่าก็ไม่อาจใช้คาถานินจาทำร้ายใครได้อีกแล้ว

    แต่เรนยะก็ต้องแปลกใจเพราะถึงจะเสียแขนซ้ายไปก็ตามแต่ตัวของเซงาว่านั้นก็ยังคงใจเย็นอยู่ได้

    “ช่วยไม่ได้ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว . . “ เซงาว่าได้หยิบหลอดยาจากประเป๋านินจาของตน

    ซึ่งเรนยะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามีตะขาบตัวน้อยนอนนิ่งอยู่ภายในหลอดยานั้น

    แต่ตะขาบตัวนั้นมันแตกต่างจากตะขาบทั่วไปที่เรนยะเคยเห็นเพราะถึงไม่ต้องใช้ตาแห่งดวงจิตเพ่งดูเรนยะก็สามารถรู้สึกได้ถึงจักระอันมหาศาล

    “ถึงมันจะยังไม่สมบูรณ์แต่แค่นี้ก็ฆ่าแกได้แล้ว” เซงาว่าได้เปิดฝาของหลอดยาเผยให้เรนยะได้เห็นเข็มฉีดที่อยู่ภายในหลอด

    “คิดว่าผมจะยืนเฉยๆให้คุณฉีดเจ้านั่นใส่ผมหรือไง” เรนยะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

    “ฮึ ! แล้วใครว่าจะฉีดให้แกกันไม่ทราบ” คำพูดของเซงาว่านั้นทำเอาเรนยะสับสนแต่ไม่นานเรนยะก็ต้องเบิกตากว้างเพราะเซงาว่านั้นได้ทำการฉีดหลอดยานั่นใส่ที่ต้นคอของตัวเอง !

    เรนยะที่เห็นดังนั้นเขาจึงได้ทำการเปิดเกทมิติคลังสมบัติระดมยิงอาวุธใส่ตัวเซงาว่าแบบไม่ยั้งหวังฆ่าให้ตาย

    . . . ถึงเรนยะจะไม่รู้ว่าหลอดยานั่นมันคืออะไรก็ตามแต่เขาก็ต้องหยุดยั้งอีกฝ่ายให้ได้เพราะตั้งแต่ที่เซงาว่าฉีดยานั่นใส่ตัวเองสกิลสัญชาตญาณของเรนยะมันก็ได้ร้องเตือนไม่หยุด

    แต่เรนยะนั้นไม่รู้เลยว่าตั้งแต่ที่ตัวยาเข้าไปในร่างกายของเซงาว่าทุกอย่างมันก็สายไปแล้ว . . . 

    (ลงจ้า)

เล่นจบบทชินจูกุเสียทีชอบน้องหมามากน่ารัก ~

ว่าแต่ไรท์ขอถามหน่อยว่า FGO ระหว่างเอมิยะ กับ อตาลันต้า ควรปั้นตัวไหนดีพอดีว่าคุณแม่เอมิยะดันโผล่มาในตู้ อาบี้จังซะได้ เฮ้อ ~