เคียงรักข้างหัวใจ (สนพ.Sugar Beat )

ตอนที่ 20 : อาการมันฟ้อง

“พี่ภัทรกลับมาแล้ว”

ดาวิศารีบวิ่งไปรับพี่ชายที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับของใช้และของกินเต็มไม้เต็มมือไปหมด จนติณภพต้องเดินไปช่วยรับและถือเข้ามาวางที่เคาน์เตอร์ด้วยความเห็นใจ

หอบมาได้ยังไงก็ไม่รู้ พะรุงพะรังไปหมด แต่ก็น่าแปลก ปกติดนัยภัทรไม่ค่อยจะหอบของอะไรไปฝากใครนักหรอก ยิ่งถ้าต้องเดินซื้อของหรือว่าหิ้วอะไรมากมายแบบนี้ ยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะพี่ภัทร” 

ดาวิศาเดินเข้าไปสำรวจทันที พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างชอบอกชอบใจ เมื่อเห็นขนมที่เธอชอบกินรวมอยู่ด้วย

“ของกินเรานั่นแหละ เอามาแกะใส่จานกินได้เลย แล้วนี่กินข้าวเย็นกันหรือยัง” 

ดนัยภัทรเอ่ยถาม ก่อนจะมองหาอีกคนซึ่งน่าจะนั่งทำงานอยู่ในห้องด้วยสายตาผิดหวัง ที่เจ้าหล่อนไม่วิ่งออกมารับของกินเหมือนอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้

“ยังค่ะ ก็รอพี่ภัทรกลับมานี่แหละ วันนี้เราสามคนช่วยกันทำอาหารด้วยนะคะ กะว่าจะเลี้ยงฉลองกันเล็กๆ น้อยๆ เนื่องในโอกาสที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา” 

ดาวิศาบอกพี่ชายเหมือนอวดๆ หารู้ไม่ว่าได้สร้างความอิจฉาและหมั่นไส้ให้กับพี่ชายของตน ที่พลาดโอกาสได้ทำอะไรสนุกๆ ร่วมกับพวกเธออย่างน่าเสียดาย

“ก็ดี งั้นเราสองคนช่วยกันจัดโต๊ะได้เลย เดี๋ยวพี่ไปตามธารา เอ่อ...คุณน้ำ ให้วางงานแล้วออกมากินข้าวก่อน”

พูดจบดนัยภัทรก็เดินหนีน้องสาวกับติณภพทันที พร้อมกับเดินเข้าห้องของธารธาราด้วยใบหน้าระริกระรี้ ทำเอาดาวิศาถึงกับมองตามด้วยสายตาสงสัยและแปลกใจเอามากทีเดียว

“พี่ภัทรดูแปลกๆ นะคะพี่ติณ” ดาวิศาหันมาพูดกับติณภพด้วยรอยยิ้มบางๆ

“ก็พี่บอกแล้ว ว่าสองคนนี้มันต้องมีอะไร” ติณภพบอกด้วยสีหน้าขำๆ

“ขอให้เป็นอย่างที่เราหวังเถอะค่ะ เพราะด้าสงสารพี่น้ำ” ดาวิศาคาดหวังอย่างนั้น ธารธาราเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเธอก็อยากจะให้ลงเอยกับพี่ชาย ไม่อยากให้ดนัยภัทรมองข้ามแล้วปล่อยผ่านเลยไปโดยไม่พิจารณา ซึ่งอาจจะทำให้คนอื่นอาจจะคว้าไปก่อนก็ได้

“สงสารพี่ดีกว่าคนดี” ติณภพบอกเสียงเศร้าแล้วเดินเข้ามาหาเธอที่เคาน์เตอร์

“สงสารอะไรกันคะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักหน่อย” ดาวิศาเฉไฉ ก่อนจะถลึงตาใส่อีกฝ่ายเมื่อเขาเข้ามาโอบกอดเธอจากด้านหลัง โดยไม่กลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า

“ก็พี่หยุดพักร้อนทั้งที แทนที่จะได้อยู่กับแฟนสองต่อสองอย่างสบายใจ กลับพาพี่มาที่นี่ทำไมก็ไม่รู้ มาเป็นก้างขวางคอคนอื่นอยู่ได้”

ดาวิศาหัวเราะคิก ความจริงเธอก็ไม่ได้วางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรกหรอก ว่าจะพาติณภพมาเยี่ยมพี่ชายที่นี่ แต่ด้วยความที่เป็นห่วงพี่สาวคนสนิทอย่างธารธารามากกว่า เพราะพี่ชายเล่าว่าหล่อนไม่ค่อยสบาย แถมยังต้องไปเผชิญกับเรื่องร้ายๆ มาโดยบังเอิญอีกด้วย

“ด้าอยากมาเยี่ยมพี่น้ำค่ะ แล้วก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศในการพักผ่อนดูบ้าง เชียงใหม่นี่มีที่เที่ยวสวยๆ ทั้งนั้นเลยนะคะพี่ติณ เอาไว้พรุ่งนี้ด้าจะพาเที่ยวให้ทั่วเลย รับรองว่าพี่ติณจะต้องชอบแน่ๆ”

“ไม่มีอะไรสวยเท่าแฟนพี่อีกแล้วคนดี เชื่อพี่สิ” ติณภพกระซิบบอกเสียงหวาน ก่อนจะฉวยโอกาสหอมฟอดกับพวงแก้มหอมกรุ่นที่ยั่วยวนใจเขาอยู่ตรงหน้า เนื่องจากอดใจไม่ไหวเอาเสียเลย

“พี่ติณ...อย่าค่ะ เดี๋ยวพี่ภัทรมาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องเอา” ดาวิศาห้ามปราม เพราะรู้ว่าพี่ชายนั้นหวงเธออย่างกับอะไร นี่ถ้าออกมาเจอน้องสาวยืนกอดกับผู้ชายแบบนี้ มีหวังได้ถูกเรียกไปอบรมบ่มนิสัยกันอีกแน่

“ไม่เป็นไร พี่ชายด้าอนุญาตพี่แล้ว” ติณภพบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ทั้งที่ใบหน้ายังคลอเคลียสองแก้มไม่ห่าง จนดาวิศาต้องดันใบหน้าเขาหนี

“จริงเหรอคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ดาวิศาถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พร้อมกับเบี่ยงหน้าหนีริมฝีปากร้อนๆ ที่จ้องแต่จะรุกรานเธอเอาให้ได้

“เมื่อเช้า เพราะฉะนั้นหลังจากนี้เรา...สวีตกันได้” 

พูดจบติณภพก็กดริมฝีปากลงไปหาเรียวปากบางช่างถามทันที ก่อนจะปิดปากเธอด้วยจูบแสนหวาน ที่ทำเอาดาวิศาถึงกับแทบเข่าอ่อนไปทันที ยังดีที่มีร่างสูงของเขาให้เธอได้พิงเป็นหลัก เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ดาวิศาคงได้หมดแรงลงไปนอนกับพื้นห้องแน่ๆ

“พี่ติณ พี่ภัทรบอกให้เราจัดโต๊ะอาหารรอนะคะ” 

หญิงสาวประท้วงด้วยใบหน้าเขินอาย หลังจากที่ชายหนุ่มเพียรจูบตรงนั้นตรงนี้ไปทั่วใบหน้าหวานไม่หยุด

“จัดกันไปจูบกันไปก็ได้ สองคนนั้นไม่ออกมาง่ายๆ หรอกเชื่อพี่สิ”

เชื่อทีไรเป็นหลงกลทุกที ดาวิศาบ่นอุบในใจ แต่ถึงแม้จะติณภพจะเจ้าเล่ห์แค่ไหน ดาวิศาก็ไม่เคยผลักไสเขาพ้นได้สักที นั่นก็เป็นเพราะหัวใจของเธอเองก็มีเขาอยู่เต็มพื้นที่ทั้งสี่ห้อง

“กินข้าวกัน”

เสียงคุ้นหูของใครบางคนที่ดังอยู่ข้างหู ทำให้ธารธาราหันขวับมามองด้านหลังด้วยความตกใจทันที หากแต่ที่น่าตกใจมากไปกว่านั้น ก็คือแก้มเนียนใสของหล่อน ดันหันไปชนปลายจมูกของเจ้าของเสียงนุ่มนั้นพอดิบพอดีราวกับตั้งใจ

ธารธาราหน้าแดงทันที ก่อนจะผงะหนีโดยอัตโนมัติ ต่างจากผู้บุกรุกที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ และยังไม่ยอมถอยหนีไปไหน แถมยังโอบล้อมหล่อนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยวงแขนกว้างใหญ่ พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ แก้มเนียนใสที่แปรเปลี่ยนเป็นสีเรื่อราวกับแกล้ง

“งานด่วนค่ะ ต้องส่งภายในคืนนี้” 

หล่อนตอบเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ยอมรับว่าการที่ดนัยภัทรเข้ามาชิดใกล้แบบนี้ มันทำให้หล่อนหัวใจเต้นถี่ และพาลทำอะไรไม่ถูกเอาเสียเลย

“ก็ไปกินข้าวด้วยกันก่อน แล้วค่อยเข้ามาทำต่อ” 

ดนัยภัทรออกคำสั่ง พร้อมกับมองงานของหล่อนแล้วถอนหายใจ ดูเหมือนว่างานของหล่อนจะยุ่งพอสมควรเลยทีเดียว เพราะทั้งสมุดจดบันทึก ทั้งสมุดคำศัพท์ รวมไปถึงปากกาและดินสออยู่กันให้มั่วไปหมดบนโต๊ะของหล่อน

“แต่ว่า...”

“มีข้าวซอยจากร้านอิงดาวด้วย ใครไม่กินจะเอาไปเททิ้งให้หมด”

ข้อเสนอของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับทำตาวาว ข้าวซอยจากร้านอิงดาวอย่างนั้นเหรอ? 

โห...ใครไม่กินก็บ้าแล้ว เรื่องอะไรที่ธารธาราจะปล่อยให้เขาเอาไปทิ้งกันเล่า

“เสียดายของออกค่ะ” 

หล่อนบอกเขาเสียงอ่อยๆ เพราะเห็นแก่ของชอบหรอกนะ หล่อนถึงได้ยอมวางงานตามคำสั่งของเขา ไม่อย่างนั้นจ้างให้ธารธาราก็ไม่มีทางปล่อยงานที่ยังไม่เรียบร้อยได้หรอก เพราะปกติหล่อนจะต้องทำให้เสร็จก่อน ถึงจะยอมทำอย่างอื่นทีหลัง ไม่งั้นจะต่องานไม่ติดจนต้องมาทบทวนใหม่

“เสียดายก็ลุก หรือจะให้อุ้มไป” ดนัยภัทรแกล้งถามด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม

“ก็ถอยก่อนสิคะ จะให้ฉันลุกยังไงเล่า” 

ธารธาราบ่นอุบ ส่งผลให้อีกฝ่ายถึงกับหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะถอยหนีออกจากเก้าอี้ของหล่อน แล้วยืนมองหล่อนด้วยแววตาขบขันเป็นอย่างมาก

จนป่านนี้หล่อนก็ยังตัวสั่นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ ทั้งที่ระหว่างเขาและหล่อนก็ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ธารธาราไม่น่าจะหวาดกลัวเขาถึงขนาดนี้

แต่จะว่าไปแล้วก็ไม่แปลกหรอก ในเมื่อหล่อนยังใสซื่อไม่รู้อะไรอยู่เลย แถมเรื่องอย่างว่าก็ไร้เดียงสายิ่งนัก ต่างจากคู่ขาทุกคนที่เขาเคยผ่านมา แต่ก็เพราะความไร้เดียงสาบนเตียงของหล่อนไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้หนุ่มผู้เชี่ยวชาญในเกมรักถึงกับแทบสำลักความสุขตาย

ให้ตายสิ...คิดแล้วอยากจะลากหล่อนขึ้นเตียงอีกสักครั้ง แล้วสอนบทรักที่แสนหวานและเร่าร้อนให้หล่อนได้รู้จักมากกว่านี้

                “ไปสิคะ ยืนเหม่ออะไร”

                เสียงของหล่อนทำลายความฝันของเขาลงไปในชั่วพริบตา ก่อนที่เจ้าตัวจะสะบัดก้นงามๆ แล้วเดินนำเขาออกไปด้านนอก โดยไม่หันมาสนใจเขาอีก

                คิดบ้าอะไรของแกดนัยภัทร ชายหนุ่มก่นด่าตัวเองในใจ ก่อนจะสลัดความคิดบ้าๆ นั่นออกไปจากหัวสมองให้เร็วที่สุด แต่ทว่ามันก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน เมื่อมองเห็นเตียงแห่งความหลังของเขาและหล่อน พร้อมกับภาพที่เขาตระกองกอดหล่อนแล้วหลับไปทั้งคืนด้วยกัน

                ถูกแล้วล่ะ! ดนัยภัทรยอมรับกับตัวเอง สรุปแล้วเขาก็คือไอ้หื่นอย่างที่ธารธารากล่าวหาจริงๆ ด้วย

***คิดถึงเค้ามั้ยยยย อิอิ ไม่สินะ ถึงไม่มีใครมาทวง ฮ่าาาาา ติดภารกิจพิชิตนายไฟแห่งไร่อัคนีอยู่ เลยเพิ่งแวะมาอัพ อย่างอนนะคะ เพราะพี่ทนายรักทุกคน รักที่สุดคือเมียหลวง(โอบธารา) นั่นๆๆๆ อย่าเบ้ปากมองบนด้วยความอิจฉานะคะ กร๊ากกก ไปล่ะ เช้าๆ อัพทนาย บ่ายๆจะอัพพี่ดินกะหนูโอบนะค้าาา จุ๊บๆๆๆๆๆ

ปล.ใครยังไม่จองพี่ดินรีบเน้อ ถึง 15 นี้นะคะ ไม่พิมพ์เผื่อ ไม่เกิน และไม่พิมพ์เล่มอีกนาน

                                             โอบขวัญ /เมียพี่ดิน