ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC-SNSD] รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ (Yuri)

    ลำดับตอนที่ #15 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 13

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.65K
      1
      18 มิ.ย. 52

    "เฮ้ยๆ ฟานี่จะไปไหน" ซันนี่เห็นทิฟฟานี่เดินสวนออกมา
    หน้าตาเป็นหมีองค์ลงมากอดถามไม่ได้



    "ฝากให้ยัยนั่นด้วย ฉันจะไปเอาเลือดชั่วๆ
    ออกจากหัวไอ้พวกบ้านั่น"



    กระเป๋าเสื้อผ้าถูดยัดใส่มือซันนี่
    ก่อนที่ทิฟฟานี่จะวิ่งตามออกไป



    ซันนี่ก็มองตามไปด้วยความตกใจ
    เฮ้ย! ทำอะไรไม่คิดอีกแล้ว



    "รอนานไหม ซันซัน" เสียงยูริดังขึ้น



    "มาพอดี ฝากเอากระเป๋าขึ้นไปให้สิก้าด้วย
    ฉันจะตามทิฟฟานี่ไป" ซันนี่พูดจบก็ส่งกระเป๋าให้ยูริต่อ



    "ตามหมีน้อย ตามไปไหน" ยูริถามกลับ



    "ก็หมีน้อยของเธอองค์ลงจะไปตีหัวชาวบ้านนะสิ
    ทำอะไรไม่เคยคิดเลย เอาสมองไปเก็บไว้ส่วนไหนหมดนะ"
    ซันนี่พูดจบก็วิ่งตามทิฟฟานี่ไป



    "อ้าว ยูลอยากไปด้ววย เอางี้ดีละ" ยูริมองซ้ายมองขวา



    อ๊ะ...นั่น! เบบี้บิ๊ก!!



    ยูริหันไปเห็นซอฮยอนที่กำลังเดินเข้าโรงพยาบาลมาพอดี
    จึงรีบวิ่งไปดักหน้าก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้



    "ขอโทษนะ เบบี้...เอ้ย คุณน้องสาวของคุณจอง
    ฝากกระเป๋าเสื้อผ้าให้คุณจองหน่อยสิคะ
    พอดียูลมีธุระด่วนมากเลย ขอบคุณนะคะ"
    ยูริพูดจบก็ส่งกระเป๋าเสื้อผ้าต่อให้ทันที
    ก่อนจะวิ่งตามซันนี่ออกไป



    "อะไรเนี่ย!! เพื่อนพี่สิก้ามีแต่ประหลาดๆ
    เห็นแล้วปวดหัวชะมัด ชวนให้ย้ายไปเรียนโรงเรียนเดียวกันก็ไม่ไป
    อีกหน่อยต้องประหลาดตามพวกนี้แน่ๆ "
    ซอฮยอนมองตามไปก่อนจะบ่นๆ ออกมา



    .

    .

    .

    บนห้องพักผู้ป่วย



    "กลับไปแล้วงั้นเหรอ" ฮโยยอนถามน้องสาวซ้ำ
    เมื่อซอฮยอนเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า
    แล้วก็บ่นเรื่องพวกเพื่อนของคนที่นอนอยู่บนเตียง



    "คะ รีบไปไหนกันก็ไม่รู้
    นี่พวกเค้าไม่ได้ขึ้นมาทักพี่สิก้าใช่ไหมคะ
    ไม่มีมรรยาทเลย แย่ที่สุด"
    ซอฮยอนต่อว่าพลางทำหน้าไม่ชอบใจ



    "เค้าอาจจะมีธุระก็ได้ มาถึงก็บ่น
    เดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวไวหรอก"
    ฮโยยอนยกกระเป๋าเสื้อผ้าของเจสสิก้า
    ไปเก็บในตู้อีกด้านก่อนจะมองหน้าน้องสาวอีกคน
    ที่ทำหน้าหงอยเป็นน้ำแข็งแห้งอยู่บนเตียง



    "ก็มันจริงไหมละคะ พี่สิก้าคบเพื่อนพวกนี้ไปได้ยังไง
    เชื่อซอเถอะค่ะ ออกจากโรงพยาบาลไปอยู่ที่บ้านเราแล้ว
    ย้ายไปเรียนที่เดียวกับซอเถอะค่ะ นะคะพี่สิก้า"
    ซอฮยอนหันไปเกาะแขนคนที่นอนนิ่งไม่พูดจาใดๆ ออกมาแทน



    ฮโยยอนมองแล้วก็ส่ายหน้าเล็กน้อย
    น้องคนเล็กของเธอนี่มันจริงๆ เลย
    ดื้อและเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง


    .

    .

    .

    ทางด้านยูริที่วิ่งตามซันนี่ไป
    ก็หยุดพักด้วยความเหนื่อย



    ทำไมวิ่งไวกันจัง...ยูลเหนื่อย!!~



    ยูริเงยหน้าขึ้นก็พบว่าตัวเอง
    มาหยุดอยู่ตรงป้อมตำรวจพอดี



    อ๊ะ...ชวนคุณลุงตำรวจไปด้วยดีกว่า



    ยูริคิดก่อนจะยิ้มกว้างแล้ววิ่งเข้าไปในป้อมตำรวจทันที


    .

    .

    .

    ทางด้านซันนี่ที่วิ่งตามทิฟฟานี่มาก็เริ่มดีเลย์ความเร็วลง
    ทำไมต้องเกิดมาขาสั้นวิ่งไม่ทันชาวบ้านเค้าด้วยนะ
    ซันนี่คิดพลางหยุดปาดเหงื่อเล็กน้อย



    ก่อนจะสูดลมหายใจแล้ววิ่งต่อ
    เลี้ยวซ้าย เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา
    ทำไมยิ่งดูเปลี่ยวๆ ขึ้น



    เลี้ยวขวา เลี้ยวขวา เลี้ยวซ้าย
    คิดถูกไหมเนี่ย วิ่งตามมาเนี่ย ><~



    เลี้ยงขวา อ๊ะ!!



    "ฟานี่!!" ซันนี่อุทานเสียงสูง
    ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทิฟฟานี่
    ที่นอนที่อยู่ที่พื้นสภาพโทรมมาก



    ถัดไปไม่เท่าไหร่ก็มีไอ้พวกที่ทิฟฟานี่วิ่งตามมา
    สภาพสลบเหมือดยิ่งกว่า บนพื้นมีเศษไม้
    กระจัดกระจายอยู่ทั่ว อะไรกัน แปบเดียว
    เล่นกันเกลื่อนถนนอย่างนี้เลยเหรอ



    "อูยยย~ เจ็บ" ทิฟฟานี่ลุกตามแรงพยุงของซันนี่
    ก่อนจะเอามือกุมหน้าผากเอาไว้
    รู้สึกถึงน้ำเหนียวๆ เหนอะๆ ก็ยกมือกลับลงมาดู
    ก่อนจะเห็นเลือดสีแดงสดบนฝ่ามือตัวเอง



    กรี๊ดดดดด~ มิน่าเจ็บมาก หัวแตกเลยเหรอ!!



    "เธอบ้าไปแล้วหรือเปล่า" ซันนี่บ่นใส่อย่างโมโห



    "ถ้าเกิดสู้พวกนั้นไม่ได้ทำยังไง"



    เพี้ยะ! ฝ่ามือเล็กๆ ตวัดเข้าใส่หน้าโทรมๆ
    ขาวๆ ของทิฟฟานี่



    ทิฟฟานี่หันหน้ากลับมามองเพื่อนตัวเองตาปริบๆ



    "ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เธอมาตบฉันทำไมเนี่ย!!"



    "ยังไม่ทำอะไรงั้นเหรอ แล้วนี่มันอะไร
    คิดบ้างไหมว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วงอ่ะ"
    ซันนี่ยังคงโมโหใส่ไม่เลิก แม้จะดีใจ
    ที่ทิฟฟานี่แค่หัวแตก กับตามตัวมีรอยขีดข่วนมากไปหน่อย



    เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ รอยขีดข่วน !!???



    "ก็ไอ้คอนโดบ้านั่น" ทิฟฟานี่ชี้ไปยัง
    คอนโดโทรมข้างๆ



    "อยู่ๆ ก็โยนโต๊ะไม้บ้านี่ลงมา
    ใส่หัวพวกนั้นพอดีเลย แม่นมาก
    แล้วชิ้นส่วนมันก็แตกกระจาย ลอยละลิ่ว
    มากระแทกหัวฉันเนี่ย เจ็บชะมัด"



    ยัยซันนี่บ้าตัวเล็กมือหนัก
    ปากแตกเลยเห็นไหม



    "อ้าว เหรอ ฉันไม่รู้นี่"



    "ทีหลังก็ถามก่อนตบสิ!!
    เวรกรรม! หัวฉัน ปากฉัน"
    ทิฟฟานี่โอดครวญต่อไป



    "แล้วทำไมแขนเป็นรอยข่วนไปหมดแบบนี้ล่ะ"
    ซันนี่ยังอดถามต่อไม่ได้



    "ก็วิ่งตามพวกนั้นไม่ทันเลย
    เลยใช้ทางลัดวิ่งทะลุสวนบ้านคนอื่นมานะสิ
    สวนบ้าอะไรก็ไม่รู้มีแต่กิ่งไม้"



    แป่ว!!~ มันก็สมควรแล้วละทิฟฟานี่



    "ทางนี้ค่ะๆ คุณลุงตำรวจ
    พวกนั้นแหละคะที่ทำร้ายเพื่อนยูล"
    เสียงยูริดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหันไปมอง



    "ไหนครับไหน"



    "ที่สลบเหมือดอยู่นั่นแหละคะ" ยูริเอ่ยตอบ



    ตำรวจที่ตามมาทำหน้างงๆ เล็กน้อย
    มองไอ้ที่สลบก่อนจะมองทิฟฟานี่ที่บาดเจ็บเล็กน้อย
    ใครทำร้ายใครกันแน่ว่ะ !!????



    ก่อนที่ซันนี่จะอธิบายเรื่องที่พวกสลบเหมือดดักตีหัว
    เจสสิก้าให้ตำรวจฟังอีกรอบ เพื่อจัดการพวกนี้
    และแล้วเรื่องก็จบลงอย่างมีความสุข


    (จิ้มฟังเพลงหน่อยน้า~)


    จบ













































































    จบแล้วเหรอ?







    ยังงง...!!!


    To be continue...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×