ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 14
ณ โรงพยาบาล
"กับอีแค่หัวแตกนิดเดียว
ทำไมต้องเย็บเยอะขนาดนั้นด้วย"
ทิฟฟานี่บ่นหลังจากเดินออกจากมาห้องทำแผล
"ยี่สิบเข็ม ไม่นิดเดียวนะหมีน้อย"
ยูริออกความเห็น
"บ่นเป็นหมีกินผึ้งจริงๆ นั่งอยู่เนี่ยกับยูริแล้วกัน
ฉันจะไปจ่ายเงินกับเอายาให้"
ซันนี่บอกก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง
ติ้ง! ประตูลิฟต์เปิดออก
ซอฮยอนเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี
ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นทิฟฟานี่กับยูริ
ต้องที่โซฟาสำหรับนั่งพักของโรงพยาบาล
"เอ๊ะ! ยัยพวกประหลาดพวกนั้นอีกแล้ว
มาทำอะไรกันอีกนะ ไม่เห็นขึ้นไปเยี่ยมพี่สิก้าเลย
อ้าว...หัวแตกด้วยนี่ สมน้ำหน้า จริงๆ"
ซออฮยอนบ่นพึมพำพลางยิ้มชอบใจออกมา
ก่อนจะเดินไปอีกด้าน เพื่อซื้อของในร้านค้าของโรงพยาบาล
ทางด้านซันนี่หลังจากจ่ายเงินและรับยาเสร็จ
ก็เดินกลับมาสมทบกับทิฟฟานี่และยูริ
"ไหนๆ ก็มาถึงนี่แล้ว จะขึ้นไปเยี่ยมสิก้าหรือเปล่า"
ซันนี่อดถามไม่ได้
"ไม่เอาหรอก ขึ้นไปสภาพนี้นะ
เดี๋ยวโดนถามมากเรื่องอีก
ขี้เกียจตอบคำถาม กลับบ้านดีกว่า"
ทิฟฟานี่พูดจบก็ลุกขึ้นทันที
"หมีน้อยกลัวเสียภาพพจน์เหรอ
ตอนนี้แปลงร่างเป็นหมีโทรม คิกคิก"
ยูริเอ่ยแซวพลางหัวเราะชอบใจ
"อยากโทรมเป็นเพื่อนกันไหมล่ะ"
ทิฟฟานี่หันขวับไปมองยูริ
ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
คนที่หัวเราะก็รีบยกมือปิดปากทันที
ก่อนจะส่ายหน้าดิกๆ ไปมา
"หมายความว่ายังไม่มาหาสิก้างั้นแล้วสิ
เพราะดูท่าแผลพวกนี้ก็ไม่หายง่ายๆ ซะด้วย"
ซันนี่ตีความสรุปของทิฟฟานี่
"ไม่ได้นะ คุณจองเหงาตายเลย
ไหนๆ หมีน้อยก็มาล้างแผลทุกวัน
ขึ้นไปหาคุณจองนิดนึงก็ได้
คุณจองได้ยิ้มออกไง" ยูริเอ่ยท้วงขึ้น
"เรื่องวันอื่นก็เอาไว้คิดวันอื่น
ฉันจะกลับล่ะ" ทิฟฟานี่เอ่ยตัดบท
ก่อนจะเดินแยกออกไป
"หมีน้อยดื้อจังซันซัน"
ยูริหันไปคุยกับซันนี่
ที่มองตามทิฟฟานี่ไปอย่างปลงๆ
"ก็ว่างั้นแหละ เธอก็อีกคน
เลิกทำตัวแบ๊วสักทีได้ไหม"
ซันนี่ตอบก่อนจะบ่นใส่ต่อ
นับวันยิ่งแบ๊วขึ้นทุกวัน
คิดว่าน่ารักมากหรือไง
เออ...คิดถูก!!! แต่เอียนจริงๆ
"ไม่ได้อ่ะ มันเป็นตัวตนของยูล
มันเป็นจิตวิญญาณ..."
"พอ!! กลับบ้าน!!" ซันนี่พูดตัดบท
ก่อนจะเดินแยกออกไป
"เฮ้อ~ ไม่ฟังยูลกันสักคนเลย"
ยูริคอตกเดินตามซันนี่ออกไป
.
.
.
บนห้องพักผู้ป่วย
ซอฮยอนที่เดินกลับเข้ามา
เล่าเรื่องที่เจอพวกเพื่อนๆ ของเจสสิก้า
ให้พี่สาวสองคนฟังอีกครั้ง
"ว่าใครบาดเจ็บนะ" ฮโยยอนถามย้ำ
เมื่อน้องสาวคนเล็กเล่าวนไปวนมา
ผสมกับคำติเตียนอย่างสนุกปาก
ทำให้เธอจับประเด็นไม่ค่อยได้เท่าไหร่
"ก็คนที่มาหาพี่สิก้าในวันแรกที่พี่สิก้าฟื้นไงละ
คนที่ทำตัวแปลกๆ ไม่สิ เพื่อนพี่ก็แปลกกันทุกคน
จะอธิบายยังไงดี" ซอฮยอนทำสีหน้าครุ่นคิด
ในณะที่ฮโยยอนพอเดาออกว่าใคร
ก่อนจะหันไปมองหน้าน้องสาวอีกคน
แม้ว่าสีหน้าของเจสสิก้ายังคงนิ่ง
แต่มือทั้งสองก็กำผ้าห่มแน่นทีเดียว
"แล้วเค้าเป็นอะไรมากไหม"
"ไม่รู้เหมือนกันพี่ ไม่ได้มองมาก
สงสัยไปทำตัวประหลาดโดนใครดักตีหัวมามั้ง
เห็นผ้าก็อตบนหัว อุ๊ย! ซอไม่ได้ว่าพี่สิก้าประหลาดนะ"
"เธอนี่ไม่ได้เรื่องเลย" ฮโยยอนบ่นใส่เล็กน้อย
"อ้าว พี่มาว่าซอทำไมเนี่ย" ซอฮยอนก็เถียงคืน
ฮโยยอนก็ได้แต่ส่ายหนเาอย่างเบื่อหน่าย
.
.
.
ที่ห้องพักของทิฟฟานี่
"หิวง่ะ แต่เจ็บปาก ฮือ..."
ทิฟฟานี่นอนราบไปโซฟานุ่มกลางห้อง
ก่อนจะบ่นพึมพำปนโอดครวญ
เพราะอาการท้องร้องประท้วงมาได้สักพักแล้ว
จะหาอะไรกินก็ไม่รู้จะกินอะไร
เพราะปากที่โดนซันนี่ตบมา
ดันบวมจนอ้าปากยังเจ็บ
"คอยดูนะยัยซันนี่
เจอกันอีกรอบจะตบหน้าคืน
เอาให้กินข้าวไม่ได้ไปอาทิตย์นึงเลย
ซี้ดดดดดด....พูดมากก็เจ็บ"
ทิฟฟานี่ยกมือกุมแผลที่ปาก
ก่อนจะข่มตาหลับ เผื่อให้การหลับ
ช่วยลดความหิวลง
ผ่านไปสิบนาที...
หึย...นอนไม่หลับ
ทิฟฟานี่คิดพลางลืมตาขึ้นมา
หรือเพราะ...ไม่ได้นอนบนเตียง
คิดได้ดังนั้นก็ลุกก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
แล้วก็ทิ้งตัวลงเตียงนุ่มอีกครั้ง
ผ่านไปสิบนาที...
ทำไมไม่หลับ หรือเพราะหิวมากกว่า
โอย...ปวดท้อง ใครก็ได้หาอะไรให้กินหน่อย
แล้วมันจะมีใครล่ะ ทั้งห้องก็มีอยู่คนเดียว
ทิฟฟานี่ลุกมาอย่างหงุดหงิด
ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
เดินเข้าไปที่ครัวแล้วเปิดตู้เย็นออก
นม กินนมก็ได้...ว่างเปล่า
ลืมไป มันหมดไปเมื่อวันก่อน
ยังไม่ได้ซื้อเลย หึย..!!
ออกไปซื้อก็ได้ก่อนจะหิวตายในห้อง
คิดได้ดังนั้น ทิฟฟานี่เลยเดินกลับไปในห้องอีกรอบ
ก่อนจะเปลี่ยนชุดสำหรับออกไปข้างนอก
และเมื่อเปลี่ยนเสร็จก็เดินออกมาตรงไปที่ประตู
แกร๊ก!
"...สิก้า!!" ทิฟฟานี่ร้องขึ้นอย่างตกใจ
เมื่อเปิดออกมาก็พบคนที่ควรจะนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
มานั่งจุมปุ๊กอยู่หน้าห้องแทน มาจากไหนเนี่ย = =;;
To be continue...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น