[FIC-SNSD] รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ (Yuri)

ลำดับตอนที่ #14 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 12

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน



"วันนี้จะไปหาสิก้าหรือเปล่า"
ซันนี่เอ่ยถามหลังจากเก็บของลงกระเป๋าเรียบร้อย



"อืม แต่ต้องกลับไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าสิก้าก่อน"
ฟานี่พูดพลางปิดกระเป๋าก่อนจะยกมันขึ้นมา



"จะปล่อยเจสสิก้าไปจริงๆ เหรอ"
ซันนี่อดถามไม่ได้



"ฉันจะไปห้ามอะไรเค้าได้ล่ะ
ฉันไม่ได้ญาติส่วนไหนของเค้านะ"
ฟานี่บ่นกลับ



"ห้ามได้สิ หมีน้อยเป็นเจ้าของคุณจองนะ
อย่าลืมสิ หรือว่าแกล้งลืมไปแล้ว"
ยูริพูดขัดขึ้นมา



"นั่นสิ ทำน้องเค้าแล้ว
คิดจะชิ่งหนีงั้นเหรอ"
ซันนี่เสริม



"หมีน้อยไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย"
แล้วก็ย้ำด้วยยูริอีกครั้ง



คนฟังและถูกว่าก็ปั้นหน้าบึ้งทันที
ว่ายังกับเธอไปฆ่าคนตายแล้วหนีความผิดงั้นเหรอ
กับอีแค่นอนด้วยกันทุกคืน(?) มีอะไรกันนิดๆ หน่อยๆ(?)
จะอะไรกันหนักหนาก็ไม่รู้ อีกคนเค้ายังไม่เห็นจะพูดอะไรเลย
แล้วยัยเพื่อนสองคนนี้ของเธอจะบ่นแทนทำไมกันนะ



"นี่ ถ้าเค้าไม่มีครอบครัวก็ว่าไปอย่าง
นี่เค้าก็มีครอบครัวแล้วไปให้ฉันบังคับอยู่
ฉันไม่จะโดนข้อหาพรากพี่พรากน้องเค้าหรอกเหรอ"
ทิฟฟานี่สวนกลับ



"โหย ไม่ได้ใจเลย หมีน้อยถามคุณจองแล้วเหรอ
ว่าอยากอยู่กับครอบครัวหรือเปล่าหรือคิดเองอีกแล้ว"



"สงสัยจะคิดเองชัวร์" ซันนี่สรุปคำถามของยูริโดยไม่ต้องคิดเลย



ทิฟฟานี่ก็ชะงัก จริงๆ ก็ยังไม่ได้ถาม
แต่อย่างน้อยถ้าอยากอยู่กับเธอก็ควรบอกสิ
เงียบเป็นเป่าสากแบบนั้นใครจะไปรู้กันเล่า



"พวกเธอนี่น่ารำคาญจริงๆ เลย"
ทิฟฟานี่แกล้งบ่นตัดบท
ก่อนจะเดินนำออกไป



ยูริกับซันนี่ก็มองหน้ากันเล็กน้อย



"เห็นความลังเลนั้นไหม ยูลลี่~"
ซันนี่เอ่ยขึ้น



"เห็นสิซันนี่~" ยูริขยิบตาให้อีกคน



"อีกนิดเดียวจะประสบความสำเร็จ
งั้นเราตามประกบลุยต่อ"
ซันนี่ยกมือขึ้นมากำหมัดตรงหน้า
ก่อนจะรีบลากยูริให้เดินตามทิฟฟานี่ออกไป



.

.

.

ณ ร้านค้าแห่งหนึ่ง ระหว่างทางกลับบ้าน



แผล่บ! ลิ้นแดงๆ โผล่ออกมาเลีย
ไอศกรีมแท่งที่ถูกถืออยู่อย่างเอร็ดอร่อย



"ไหนว่าจะกลับบ้าน แล้วมายืนกินไอติมตรงนี้นะเหรอ"
ซันนี่บ่นพลางตักเนื้อไอศกรีมในถ้วยไอศกรีมของตัวเองเข้าปาก
ในขณะที่ยูริก็ทานไอศกรีมโคนในมือแบบไม่สนใจกันเช่นกัน



"ไม่อยากกินแล้วซื้อทำไม" ทิฟฟานี่หันไปมองหน้า
ก่อนจะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย




"ใครว่าไม่อยากกิน เอ้ย! ฉันคิดว่าเธอจะตรงกลับบ้าน
เอากระเป๋าเจสสิก้าแล้วรีบไปโรงพยาบาลเสียอีก"




"ทำยังกับไปช้าแล้วโรงพยาบาลจะหาย
กินไอติมก่อนค่อยไปก็ได้ ยัยนั่นก็นอนอยู่บนเตียงเฉยๆ
จะรีบไปหาทำไมกัน" ทิฟฟานี่บ่นเสร็จ
ก็หันไปใส่ใจไอศกรีมแท่งในมือต่อ



แผล่บ!



"นี่ฟานี่ ฉันว่าเราไปโรงพยาบาลก่อนดีไหม
ไปคุยกับสิก้าให้รู้เรื่องก่อน แล้วค่อยเอากระเป๋าไปให้วันหลังก็ได้
ยังไงเจสสิก้าก็ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ"
ซันนี่นิ่งคิดไปก่อนจะเอ่ยประเด็นสำคัญขึ้นมาทันที



แผล่บ! ทิฟฟานี่ก็ทำเป็นหูทวนลม
ไม่สนใจคำพูดคนตัวเล็กสักเท่าไหร่



"ป้าค่ะ เอาอีกแท่งค่ะ" ทิฟฟานี่พูดจบก็
อมส่วนที่เหลือทั้งหมดก่อนจะรูดไม้เปล่า ออกมา
แล้วหันไปโยนทิ้งใส่ถังขยะด้านข้าง



"หมีน้อยกินมากๆ แล้วลิ้นแดงนะ
ดูสิปากเริ่มแดงแล้ว" ยูริเอ่ยทัก
ก่อนจะหัวเราะคิกคักชอบใจ



"ช่างเค้าเถอะยูริ อีกหน่อยเธอได้เรียกว่า
หมีอ้วน แน่ๆ และจริงๆ ฉันว่าเธอน่าจะเปลี่ยน
มาเรียกว่า หมีอ้วน ได้ตั้งนานแล้วนะ"
ซันนี่เอ่ยประชดใส่อย่างหมั่นไส้
ที่อีกคนทำเนียนไม่สนใจเรื่องที่เธอพูด



"หมีน้อยอ้วน ฮ่าๆ" และยูริก็ยังหัวเราะต่อไปไม่เลิก



ทิฟฟานี่เลยได้ส่งสายตาค้อนขวับไปยังเพื่อนสนิทสองสาว
หุ่นฉันออกจะดี กินไอติมแค่สองแท่งมันจะอ้วนได้ไง
พวกนี้นี่!! ไม่ช่วยจ่ายสักวอนแล้วยังจะมาบ่นมากอีก



หลังจากกินเสร็จ...



ประตูห้องพักถูกเปิดออก
ทิฟฟานี่เดินเข้ามาพร้อมเปิดไฟ
และก็มีสองสาวตามเข้ามาติดๆ



"โอ้ว มาย ก๊อด!! ทำไมห้องรกแบบนี้"
ยูริอุทานพลางทำตาโตตกใจ



"อยู่ไปได้ไงเนี่ย สกปรกที่สุดเลย"
ซันนี่บ่นตามหลัง



"จะรอในนี้หรือจะออกไปรอข้างนอก"
เจ้าของห้องก็หันมาถามตาขวาง



"ปกติสงสัยสิก้าเป็นคนทำความสะอาดแน่ๆ"
ซันนี่หันไปกระซิบกับยูริ



"หมีน้อยอ้วนเน่า ฮ่าๆ" แล้วยูริก็เติมคำที่ 4 ลงไปในชื่อเรียกอีกคน



"ก็แค่รกนิดหน่อย(?) พวกเธอจะบ่นมากอะไร"
ทิฟฟานี่บ่นใส่คืนอย่างหงุดหงิด



ที่จริงห้องก็ไม่รกมากมายแบบนี้หรอก
ออกจะสะอาดไปหมดทุกมุม
เพราะหลังๆ มายัยนั่นเป็นคนทำ
จะผิดก็ผิดที่ยัยนั่นแหละ อยู่ห้องดีๆ ไม่ชอบ
ชอบไปนอนเล่นที่โรงพยาบาล
คิดแล้วหงุดหงิดชะมัด



ปึก! กระเป๋าเสื้อผ้าในมือถูกโยนทิ้งตามแรงอารมณ์



"เบา! เดี๋ยวกระเป๋าก็พังพอดี"
ซันนี่บ่นใส่อีกรอบ หน้างิกเป็นตูดหมีแบบนี้
แล้วยังจะปากแข็ง มันน่าช่วยไหมละนี่ เฮ้อ~



.

.

.

ณ โรงพยาบาล



ประตูเลื่อนเลื่อนออกอัตโนมัติ
สามสาวก้าวเข้ามาในมือของทิฟฟานี่
มีกระเป๋าเสื้อผ้าของเจสสิก้าอยู่



"อ๊ะ เดี๋ยวก่อน ยูลไปเข้าห้องแปบสิ"
ยูริเอ่ยบอกพลางยัดกระเป๋าใส่มือซันนี่
แล้ววิ่งปู้ดไปยังห้องน้ำของโรงพยาบาลอีกด้าน



"แล้วทำไมไม่ขึ้นไปเข้าห้องน้ำบนห้องละเนี่ย"
ซันนี่บ่นพึมพำตามหลังไป



"สงสัยทนไม่ไหวมั้ง งั้นฉันไปข้างบนก่อนนะ"
ทิฟฟานี่บอกก่อนจะเดินแยกตรงไปที่ลิฟต์



"นี่แน่ใจนะว่าไม่เป็นไรอะไร"



"เออสิ ฉันถามแล้ว แค่หัวแตก
ไปบอกลูกพี่ได้เลยว่า ยัยบ้านั่นไม่ตาย"



เสียงคนคุยกันทำให้ทิฟฟานี่ชะงักแล้วหันกลับไปมอง
ก่อนจะเจอผู้ชายสองคนหน้าตาเห่ยๆ ทรงผมเด็กเกรียน
กระซุบกระซิบกันไปมายังกับคู่เกย์กุ๊ย



สายตาหรี่ลงเล็กน้อย คิ้วเริ่มขมวดชนกัน
นั่นมัน! ไอ้พวกที่เดินชนเราเมื่ออาทิตย์นู้นนี่หน่า
มาทำอะไรที่นี่!!??? แล้วใครไม่ตาย!!?????
หรือว่า...!!??? ทิฟฟานี่กำหูหิ้วกระเป๋าแน่น
ก่อนจะเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์



"เอ่อ...ขอโทษนะคะ ผู้ชายสองคนนั้นมาถามหาใครเหรอคะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยถามพลางชี้ไปยังเป้าหมายสองคน
ที่กำลังจะเดินตรงไปยังประตูทางออก



"เค้ามาถามหาคนไข้ที่โดนตีหัวนะคะ
รู้สึกจะชื่อ...จอง ซูยอน ค่ะ
มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ"



ชิ้ง!!~ ทิฟฟานี่หันหน้าพุ่งสายตา
ไปยังเป้าหมายทันที
อ๋อ...ไอ้พวกนี้เองหรอ
แกไม่ตายดีแน่!!



ทิฟฟานี่ไม่ได้ตอบคำถามของนางพยาบาล
แต่กลับผละออกมาก่อนจะเดินตามสองคนนั้นไปทันที



To be continue...