คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : ตอนที่ 69 การช่วยเหลือเมดูซ่าครั้งสุดท้าย ก่อนกลับบ้านเรา
ก่อนหน้าข่าวช็อคสำหรับกิลด์สเลเยอร์ 1ชั่วโมง เรือโดยสารที่พึ่งออกจากท่า ตอนนี้ได้มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตก เพื่อไปยังเมืองท่ากลางที่อยู่ถัดไป
“บรรยากาศดีจังเลย”เฟตพึมพำขณะนั่งอยู่ที่หัวเรือ ตอนนี้บนเรือมีแค่เขากับพวกลูกเรือ จึงเลือกนั่งตรงไหนก็ได้
“อืม”ชายหนุ่มนั่งกินลมแบบเต็มที่ นี่ถือเป็นโอกาสดีที่จะได้กินลมทะเลหน้าเรือแบบนี้
ในขณะที่เฟตกำลังบิวอารมณ์กับบรรยากาศของทะเล สายตาของชายหนุ่มที่กวาดมองไปทั่ว ก็ไปสะดุดกับภาพเรือไม้ขนาดใหญ่หลายลำ ซึ่งจอดทอดสมอกลางทะเล
“ตรงนั้นมีการล่าอสูรทางทะเลน่ะ”เสียงบอกจากด้านหลัง พอเฟตหันไปมองก็พบว่าเป็นคนขับเรือ ที่ออกมาเดินเล่นฆ่าเวลา
“ล่าอสูรทะเล ล่าไปทำไมครับ การประมงเหรอ”ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย ทำให้คู่กรณีส่ายศีรษะปฏิเสธพร้อมกับกล่าวว่า
“ไม่ใช่หรอก เป็นการล่าเพื่องานเพื่อเงิน ประมาณนี้แหละ”หลังว่าจบกัปตันเรือก็เดินจากหัวเรือไปท้ายเรือพร้อมกับสูบบุรี่ไปด้วย เขาเดินออกมาฆ่าเวลาจริงๆ
เมื่อได้รับคำตอบแบบนี้ เฟตก็ขมวดคิ้วมอง คนเรานี่โลภมากจริงๆแหะ แต่ก็ช่างเถอะ คนเราเล่นเกมก็เพื่อผ่อนคลาย หาเงินบ้างอะไรบ้าง ก็ไม่เห็นเป็นไร
เมื่อคิดได้ดังนั้นเฟตก็พยักหน้าให้กับความคิดที่เป็นกลาง แต่ด้วยความสนใจว่าผู้เล่นจะล่าอสูรทะเลยังไง เขาก็เลยหยิบปืนสไนเปอร์ที่มีกล้องส่องทางไกลหรือสโคปออกมาส่องดู
การล่าอสูรทางทะเลไม่ได้มีลูกเล่นอะไรหวือหวาแบบที่เฟตคิดเอาไว้ มันก็แค่การโยนอะไรบางอย่างลงไปในน้ำ จากนั้นก็มีอสูรขึ้นมาตามเหยื่อที่ถูกโยนลงไป ซึ่งชายหนุ่มก็คิดไว้เล่นๆ ว่า นั่นน่าจะเป็นพวกของที่มีเอาไว้ล่าหรือเรียกอสูรนั้นๆโดยเฉพาะ
ชายหนุ่มเล็งดูอยู่สักพักก็พบว่ามันไม่น่าสนใจจึงเตรียมกะจะลดปืนลง แต่ทว่า เมื่อเขาเห็นว่าอยู่ๆ ผู้เล่นบนเรือพวกนั้นก็กระโดดลงน้ำไป แถมยังทำท่าเหมือนว่ายน้ำไม่เป็น ตนจึงปรับลำกล้องปืนเพื่อการมองที่ชัดขึ้น
‘คนๆนั้นว่ายน้ำเป็นชัดๆ ไหงทำท่าแบบนั้นล่ะ’นี่คือสิ่งที่เฟตคิดในตอนที่เห็นผู้เล่นที่ตกน้ำลอยตัวเหนือน้ำ แม้จะทำท่าเหมือนลูกหมาตกน้ำว่ายน้ำไม่เป็น แต่การลอยตัวบนน้ำได้แบบนั้น ถือว่าไม่เนียนเลย
ทว่า ก็ยังมีคนใจดีให้การช่วยเหลือ โดยผู้ช่วยเหลือนั้นโผล่ขึ้นมาจากน้ำพร้อมกับช่วยประคองตัวผู้เล่นคนนั้น ไม่ให้จมน้ำตาย
แล้วเฟตก็ได้เข้าใจอย่างแจ่มชัดแล้วว่า คนเหล่านี้เล่นอะไร ที่แท้ การตกน้ำนั้นเป็นการแสดงละครฉากหนึ่ง เพื่อให้อสูรจิตใจดีงามได้ขึ้นมาช่วยเหลือ ใช่แล้ว คนที่ขึ้นมาช่วยเหลือก็คือ เงือกสาวที่ใส่หมวกแบบนักเวท และเป็นคนที่เขาจำได้ขึ้นใจในฐานะผู้มีพระคุณ
“คุณ ซีบิชอป”เฟตพึมพำเมื่อเห็นอสูรตนนั้น
แต่แล้ว ทันทีที่ซีบิชอปโผล่ออกมา บนเรือก็เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลง พร้อมกับตาข่ายขนาดใหญ่ที่ถูกโยนลงมาคลุมทั้งคนที่ถูกช่วยและผู้ช่วยเหลือ
“ได้เหยื่อแล้ว”
“เป็นอสูรระดับหายากจริงๆเลยนะเนี่ย หึหึ ข่าวที่ได้มาว่าแกอยู่แถวนี้ เป็นเรื่องจริง จริงๆซะด้วย”เฟตพึมพำอ่านปากพวกผู้เล่นบนเรือที่โห่ร้องตอนที่จับซีบิชอปได้
เมื่อเห็นเช่นนั้นเฟตก็เดินเข้าไปหาคนเรือพร้อมกับบอกสิ่งที่ต้องการ
“ให้เดินเรือไปทางเรือทหารผู้เล่นกิลด์อื่นน่ะเหรอครับ แหม ถึงบนเรือลำนี้จะมีแค่คุณคนเดียว แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะออกนอกเส้นทางได้ตามใจชอบนะครับ เวลาเป็นเงินเป็นทอง ผมต้องเข้าท่าเรือตามเวลาครับ”คนเรือไม่อาจทำตามความประสงค์ได้ ซึ่งเฟตก็เข้าใจดี เขาจึงเดินหนีตั้งแต่ที่ฝ่ายตรงข้ามอ้าปากแล้ว
“แค่นี้ไม่มีปัญหาล่ะมั้ง”เฟตพึมพำพร้อมกับสยายปีกเหล็กของตนออกมา ทันทีที่พร้อมเขาก็สละเรือบินตรงไปยังเรือของกิลด์ล่าอสูรที่อยู่ถัดไปหลายไมล์ทะเล
“เฮ้ อย่างงี้ต้องฉลองว่ะ มาเกาะแห่งความตายได้อสูรหายากมาตั้งหนึ่งตัว”ชายหนุ่มที่ทำหน้าที่เป็นเหยื่อโห่ร้องกับเพื่อนร่วมทีม หลังจากใช้จุดดีของซีบิชอปในการล่อให้อสูรมาติดกับ
ซึ่งความใจดีของซีบิชอปนั้น ใครๆก็รู้จักดี ว่าอสูรตนนี้จิตใจดีงามขนาดไหน แต่การจะหาตัวได้มันเป็นเรื่องยาก เนื่องจากอสูรสาวเดินทางไปทั่ว ไม่มีเขตอาศัยเป็นของตัวเอง จึงต้องหาสืบข่าวจากอสูรเลี้ยงตนอื่นๆ ว่าสัมผัสได้ถึงตัวตนซีบิชอปหรือไม่
ทันทีที่สัมผัสได้ว่าอยู่ในบริเวณนี้ การเล่นละครแหกตาอสูรดีๆก็เกิดขึ้น อสูรพวกนี้มีโปรแกรมในการเดินเป็นระบบ ถ้าจับจุดได้ ยังไงก็ย่อมชนะอยู่วันยังค่ำ
“นั่นซิพี่ ได้ข่าวว่าคนบนเกาะก็ได้อสูรไปหลายชนิดแล้วด้วย คาดว่าก่อนถึงสงครามแห่งเกมหรือโอลิมปิกอะไรนั่น สมาคมนักล่าอสูรของเราก็คงจะรวยพอดี”ลูกเรือคนหนึ่งหัวเราะอย่างยินดี พร้อมกับจับซีบิชอปมัด แต่เนื่องจากเงือกสาวดิ้นขัดขืน จึงถูกตบจนหมดแรงสู้
“หึ เป็นแค่ตัวละครในเกม มีหรือจะมาสู้กับผู้เล่น”ลูกเรือวีระบุรุษกล่าวสมทบหลังจากเงือกสาวไม่กล้าที่จะดิ้นสู้แล้ว อสูรจำพวกเงือกล้วนแต่จะแข็งแกร่งเฉพาะตอนอยู่ในน้ำ ถ้าเหนือจากน้ำเมื่อไหร่ ก็ไม่ต่างกับเด็กทารกเลย
“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าทำร้ายมาก เดี๋ยวเอาไปประมูลแล้วจะ…”ปร๊อดดดด!!! เสียงการห้ามเพื่อนถูกกลบไปด้วยเสียงอะไรแปลกๆ ส่วนไอ้คนที่ถูกห้ามก็เปลี่ยนสภาพจากมนุษย์กลายเป็นเพียงเศษซากมนุษย์ ที่ท่อนบนถูกอะไรบางอย่างทะลวงหายไป
“ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ ลูกผู้ชายจริงๆ”เฟตที่พึ่งบินมาถึงบ่นพึมพำพร้อมกับใช้เท้าเหยียบกาบเรือที่ผู้เล่นกำลังตะลึงมองซากเพื่อนตนเองที่ถูกอะไรไม่รู้โจมตีเสียเละเป็นโจ๊ก
‘กิลด์ผู้เล่นถูกโจมตีจากผู้เล่นค่ะ’เสียงระบบร้องในหูพวกกิลด์นักล่าอสูรที่ยังคงตะลึงกับสิ่งที่เห็น
“ผมขอตัวเธอคนนี้ได้มั้ยครับ”เฟตถามโดยไม่สนใจสภาพพวกผู้เล่น
“เฮ้ย แกเป็นใคร แล้วจะมาขอกันง่ายๆได้ยังไง พวกข้ากว่าจะจับมาได้ต้องใช้เทคนิคเยอะนะโว้ย”หัวหน้าหน่วยที่ทำตัวเป็นเหยื่อล่อสบถกล่าว ชายหนุ่มที่ถามจึงถอนหายใจ
“ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่เธอคนนี้สำคัญกับผมมาก”สิ้นคำกล่าวของเฟต ซีบิชอปที่จำชายหนุ่มได้ก็ถึงกับซึ้งใจ เธอช่วยผู้เล่นมาตั้งเยอะตั้งแยะ ก็พึ่งจะมีผู้เล่นมาคิดทดแทนพระคุณก็งันนี้นี่แหละ แถมคำกล่าวของเฟตก็ชวนคิดไปไกลเสียด้วย
“หึ อย่าเอาอะไรมาอ้างหน่อยเลย นี่เป็นอสูรหายากนะโว้ย พวกข้าไม่ให้หรอก”ชายคนเดิมกล่าวพร้อมกับชี้นิ้วให้ลูกน้องจัดการเลย ผู้เล่นนอกกิลด์ที่สังหารลูกน้องเขา ในตอนนี้มีแค่เฟตเพียงคนเดียวเท่านั้น ถึงจะยังไม่รู้ว่าเฟตใช้อะไรโจมตีก็ตาม
“ความโลภบังตาจนไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรซินะ”ชายหนุ่มว่าขณะสะบัดปีกให้กลายมาเป็นแท่งเหล็กยาวสีดำที่กลางตัวเหล็กเป็นรูกลวงลำกล้องยาว ฐานของมันยาวจากแขนไปถึงขาของชายหนุ่ม เมื่ออาวุธพร้อม คนเรียกใช้ก็พร้อมเช่นกัน เฟตกระชากเหล็กใต้ฐาน ดึงคันสไลด์รังเพลิงเรียกกระสุนเข้าประจำที่
“งั้นก็จำไว้ด้วย ว่าสำหรับผู้มีพระคุณของผม สำคัญที่สุด”ชายหนุ่มว่าจบก็ยกปืนที่มีลำกล้องใหญ่ถึง 12 mm. เข้าหาคนที่อยู่ใกล้ที่สุด จากนั้นก็ลั่นไกใส่ กระสุนปืนขนาดใหญ่วิ่งออกจากรังเพลิงอย่างรวดเร็ว เสียงคำรามของปืนดังขึ้นพร้อมร่างของผู้เคราะห์ร้ายกระเด็นออกไปจากตัวเรือตามแรงส่งของกระสุน
เปรี้ยง!!! นัดที่สอง สาม และสี่ตามขึ้นมาติดๆ ปืนกระบอกนี้เป็นแบบลูกเลื่อน ซึ่งเจ้าของปืนก็ถูกฝึกให้ใช้ระบบนี้มาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว ดังนั้น การยิงปืนระบบลูกเลื่อนโดยให้มีความเร็วถึง 0.23 ต่อวิ จึงไม่ใช่เรื่องยาก ยิงหนึ่งนัดก็ยกนิ้วออกจากไกมาจับที่คัดชักลูกเลื่อน จากนั้นก็ยกคันชักขึ้น ดึงคัดรั้งถอยหลังปลดปลอกกระสุนออกไปแล้วดันกลับก็เป็นการเตรียมพร้อมที่จะยิงนัดต่อไปแล้ว
การฆ่าล้างบางผู้เล่นเกิดขึ้นอีกสักพักก็จบลง โดยชายหนุ่มที่ใส่หมวกทรงสูงยาวแบบจอมยุทธ์
กึ๊ก กริ๊ก!!! เสียงปลอกกระสุนที่ดังกระทบกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะสลายกลายเป็นไอไป ทำให้อสูรที่ถูกจับอยู่บนเรือพากันสะดุ้ง
เฟตวางสไนเปอร์แอนตี้แท็งก์ไว้ข้างตัวแล้วเดินเข้าไปหาซีบิชอปที่ถูกทั้งตาข่ายทั้งถูกมัดเชือกไว้อยู่
“ปลอดภัยแล้วนะครับ”
“ค่ะ คะ”เงือกสาวตอบรับคำด้วยท่าแปลกๆ แต่ชายหนุ่มผู้ถามไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เนืองจากตอนนี้บรรดาเรือที่ออกมาทำภารกิจแบบเรือลำนี้ได้โอบกระหนาบเข้ามาตีแล้ว หลังจากเพื่อนส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปว่าถูกโจมตี
“จมมันเลย เพื่อนเราบนเรือลำนั้นตายหมดแล้ว”เสียงโห่ร้องที่แว่วเข้าหูมา ทำให้เฟตรู้ว่าเรือพวกนั้นพร้อมจะทำลายเรือลำนี้ ส่วนจะทำลายด้วยอะไร ก็คงจะเป็นปืนใหญ่แบบสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่โผล่ปากกระบอกลำกล้องมาจากกาบข้างเรือล่ะมั้ง
ตูม!!! เสียงยิงไล่กันมาเป็นทอดๆ จากบรรดาเรือล่าอสูรของกิลด์สเลเยอร์ กระสุนนัดแล้วนัดเล่าพุ่งทะลวงเข้าใส่กาบเรือที่เป็นไม้ จนตัวเรือยุบตัวลงตามแรงระเบิดของหัวกระสุนปืนใหญ่
โชคดีที่อสูรบนเรืออยู่ห่างจากกาบเรือมาก ไม่อย่างนั้นมีเละ
“ว่าจะไม่ทำผู้ไม่มีส่วนแล้วนะ แต่สงสัยจะต้องทำเพื่อความอยู่รอด”เฟตพึมพำแล้วสะบัดปีกของตนเองให้กลายเป็นป้อมอะไรบางอย่างที่ปากกระบอกเป็นแบบคู่ขนาดคล้ายอักษรตัว U ชายหนุ่มที่อยู่หลังป้อมไม่ได้สนใจ ครั้งนี้เขายึดฐานดีแล้ว ไม่มีปัญหาแน่นอน
“Rail gun Shoot”เฟตพึมพำพร้อมกับปืนใหญ่ที่คำรามก้อง ส่งกระสุนที่มีความไวเหนือเสียงออกไปจากตัวของมัน
บนเรือทุกลำที่จอดคอยท่าบรรจุปืนเตรียมพร้อมยิง ตอนนี้ยังมีกระสุนปืนใหญ่และดินปืนบรรทุกอยู่ที่หัวเรือ (ช่วงพร้อมรบ) ทำให้การโจมตีของเฟตเพียงนัดเดียวส่งผลให้เรือทุกลำที่อยู่ใกล้เคียงกันระเบิดไปตามๆกัน
เพียงการโจมตีภายในการยิงครั้งเดียว เรือที่อยู่ไม่ไกลกันมากก็ถูกจมเพราะแรงจลกับแรงระเบิด ซึ่งเฟตไม่รอช้ารีบหันเป้าหมายไปยังเรือที่อยู่ใกล้ๆกัน และยิงด้วยปืนใหญ่เรลกันจนจมไปทีละหลายๆลำอย่างง่ายดาย
เกาะแห่งความตาย ถ้ำเมดูซ่า
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงมีผู้หญิงสวยแบบนี้มาอยู่ แล้วเมดูซ่าหายไปไหน”แซกค์คำรามลั่นหลังจากล่าเมดูซ่าทั่วถ้ำแล้ว เจอแต่หญิงสาวผมทองหน้าตาสวยงาม ที่ทำทีหวาดกลัวพวกเขาอยู่
“หัวหน้า เธอคนนี้ไม่ใช่ผู้เล่นหรอก”หลังจากตรวจสอบกันแล้ว ลูกทีมที่จับตัวเมดูซ่าไว้ก็ร้องบอก
“พวกนายเป็นใคร ต้องการอะไรจากที่นี่”เมดูซ่าร้องถามด้วยท่าทีตื่นๆ เธอกำลังทำความสะอาดบ้านอันเป็นที่รักเลย อยู่ๆคนพวกนี้ก็โผล่หัวเข้ามา แล้วมาไล่ต้อนเธอยังกับหมูกับหมา
“เรามาหาเมดูซ่า”แซกค์ตอบเรียบๆ แล้วใช้คำสั่งตรวจสอบดูว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร ระดับของเธอสูงกว่าที่ลูกน้องจะตรวจสอบถึงเลเวลปกติ
‘เมดูซ่า เลเวล 150 ค่ะ’เสียงระบบร้องตอบกลับมา ทำให้แซกค์ต้องขยี้ตาพร้อมกับใช้คำสั่งตรวจสอบอีกหลายครั้ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า เมดูซ่ากลายเป็นผู้หญิงธรรมดาๆแล้วโว้ย ฮ่าฮ่าฮ่า เอาตัวมันไป แม้คำสาปของมันจะช่วยทำสงครามไม่ได้แล้ว แต่ความสวยของมันต้องใช้ซื้อขายในโลกมืดแน่ๆ ทีนี้แหละ แกคงจะดังกว่าบรรดาองหญิงเอลฟ์เสียอีก ฮ่าฮ่าฮ่า”แซกค์หัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดี เลเวลขนาดเมดูซ่านี่ ต่อให้ขายถึงหนึ่งล้านเหรียญทอง ยังไงก็ต้องมีพวกผู้เล่นเงินหน้าซื้อประมูลไปเก็บกินแน่นอน
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!”เมดูซ่าที่โดนลากไปขัดขืนเต็มที่ แต่ด้วยลักษณ์ทางกายภาพที่ไม่ต่างกับผู้หญิง เธอจึงถูกตุยท้องแล้วแบกออกไปเหมือนคนจะลากผู้หญิงไปทำมิดีมิร้าย
“เข้าไปตรวจสอบข้างในอีก ว่ามีอะไรบ้าง ถ้ามีของมีค่าก็เอากลับมาให้หมด”แซกค์กล่าวกับลูกน้องอย่างอารมณ์ดี นี่ถ้าเขามีความทรงจำเกี่ยวกับครั้งแรกที่ตายก็คงนึกเอะใจว่า ดวงตาของเมดูซ่าไม่ใช่สีแดงกับสีทองแบบนี้ ดวงตาจริงๆของเธอต้องเป็นดวงตาสีเหลือต่างหาก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ในเมื่อไม่มีใครสามารถจ้องตาเธอได้ ก็ไม่มีใครจำได้ว่าดวงตาที่แท้จริงของหญิงสาวเป็นยังไง ที่เห็นอยู่ในตอนนี้ก็คิดว่าแปลกเหมาะกับชื่อตำนานแห่งกรีกเท่านั้นเอง
“คุณเมดูซ่า”เฟตที่หลับตาข้างหนึ่งตลอดอุทานออกมา เมื่อภาพที่เมดูซ่าเห็นถูกถ่ายทอดมาที่เขา แม้เขาจะไม่ได้ยินเสียง แต่ก็มั่นได้ใจได้ว่า ภาพที่เห็นเมื่อสักครู่นี้เป็นภาพ ณ เหตุการณ์จริงเวลาจริง
“มีอะไรเหรอคะ”ซีบิชอปที่หางอยู่ในน้ำโผล่ขึ้นมาถาม ตอนนี้เธอเกาะอยู่กับซากเรือลำเดิมที่ถูกยิงจนเรือจมสู่พื้นผิวน้ำ เหลือไว้แต่เพียงเศษไม้ขนาดใหญ่ให้ได้ใช้พักพิง
“คุณเมดูซ่าถูกจับน่ะครับ”เฟตหันมาตอบตามที่ถูกถาม ทำให้เงือกสาวเอียงคอมองด้วยความแปลกใจ ชายคนนี้เรียกชื่อตำนานอันน่ากลัวของทวีปได้เหมือนคนรู้จักกันเลย จึงรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก
“แล้วจะทำยังไงคะ จะกลับไปช่วยเหรอ ท่านรีบไม่ใช่เหรอคะ”ซีบิชอปกล่าวถามเมื่อเห็นท่าทีที่อยู่ไม่สุขของชายหนุ่ม
“กลับไปก็คงไม่ทันมั้งครับ”เฟตพึมพำพร้อมกับหลับตาทำสมาธิ เมื่อสมาธิพร้อมภาพที่ดวงตาของเขาที่อยู่กับเมดูซ่าก็ถูกส่งเข้าสู่เปลือกตาข้างหนึ่งที่เขาหลับไว้
ภาพที่ถูกส่งเข้ามากับภาพ ณ เวลาปัจจุบันที่ชายหนุ่มใช้มองอยู่ ทำให้เฟตเวียนหัวจวนจะอาเจียน เนื่องจากเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสำหรับเขา แต่ถ้าลองคิดดีๆ ก็คงจะเหมือนเครื่องบินสอดแนมของกองทัพล่ะมั้ง บังคับอยู่ไกลๆ ใช้กล้องแบบ 3 มิติส่งภาพกลับมาสู่ฐานทัพ
“อ้า เสียดายจังแหะ ที่ยังทำโทมาฮอร์คไม่เป็น”เฟตพึมพำขณะตั้งปืนใหญ่ไว้ที่ซากเรือ โดยหันเป้าหมายไปยังทิศทางที่ตนพึ่งจากมา
“แต่ต่อให้เป็นโทมาฮอร์ก ก็คงไม่เหมาะจะมาใช้ยิงในเมืองล่ะมั้ง”ชายหนุ่มพึมพำพร้อมกับหลับตา กะระยะองศามุมโลกด้วยภาพที่เห็น แต่การกะระยะด้วยสายตาอาจเป็นการหักโหมเกินไป เฟตจึงเปิดแผนที่เอามาเทียบไปด้วย ซึ่งเมืองท่าแห่งเกาะแห่งความตายเขาจำลักษณะของบ้านเมืองได้ดีแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง ขอแค่เมดูซ่ามองไปทางไหนเขาก็ยังบอกได้เลยว่าที่นั่นคืออะไร
แผนที่ที่เฟตเปิดออกมา บอกทั้งตำแหน่งปัจจุบันและตำแหน่งเมืองที่เฟตพึ่งจากมา จริงๆแล้วถ้าชายหนุ่มหาซื้อหรือโหลดแผนที่เมืองก็คงจะได้ละเอียดกว่านี้ แต่ช่างมันเถอะ แค่นี้ก็เหลือเฟือแล้ว เมื่อแผนที่ ณ ปัจจุบันรายงานตามความจริง ว่าเฟตห่างจากมามากขนาดไหน องศาของพื้นต่างกันมากขนาดไหน มันส่งออกมาเป็นภูมิประเทศเลย
“50 ไมล์ทะเล ปรับองศาขึ้น 3 องศา เผื่อเล็กน้อย 2 พีเลียส”ชายหนุ่มพึมพำพร้อมกับปรับองศาปืนตามแรงโน้มถ่วงโลก เมื่อปืนพร้อมเขาก็ทำสมาธิอีกครั้ง โดยมีเงือกสาวคอยว่ายวนเวียนอยู่ตรงจุดที่เฟตอยู่ไม่ห่าง เหมือนกับอยากจะช่วยให้ชายหนุ่มมีสมาธิมากขึ้น ซึ่งก็มากขึ้นจริงๆนั่นแหละ
“โห ได้เมดูซ่ามางั้นเรอะ”พวกลูกน้องโห่ร้องตามๆกัน เมื่อแซกค์บอกว่าได้เมดูซ่ากลับมา
แต่แล้ว เมื่อพวกเขาได้เห็นร่างจริงๆของเมดูซ่าก็อึ้งเงียบไปตามๆกัน นี่เมดูซ่าสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“เฮ้ย ส่งตัวขึ้นเรือไปซะ นี่เป็นอสูรที่จับยากโคตรๆ ไม่ต่างกับเทพเลยนะโว้ย อย่ามาทำให้ของดีๆ ต้องเสื่อมราคา”แซกค์กล่าวพร้อมกับถีบให้ลูกกิลด์ของน้องชายส่งตัวเมดูซ่าขึ้นเรือไป คนพวกนี้ชอบมีความคิดแปลกๆกับอสูรสวยๆอยู่เรื่อย ขนาดอสูรเอลฟ์พวกนี้ยังทำร้ายเสียจนอสูรพวกนั้นไม่มีจิตใจแม้จะหายใจเลย
“แหะๆ เอาน่าพี่ มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย เมื่อเจอผู้หญิงสวยๆ ก็ต้องมีอาการกันบ้าง”น้องชายทั้งสองรีบปลอบ พร้อมกับมองเรือที่ออกเร็วกว่าปกติ เนื่องจากเมดูซ่าเป็นอสูรที่หายากมากๆ จึงต้องนำไปส่งที่ฐานใหญ่เสียก่อน แต่แล้วคำถามของพี่ชายก็ทำให้สะดุ้งเฮือกกันเป็นแถว
“ว่าแต่ กองเรืออื่นๆล่ะ แล้วจะกลับกันยังไง”
“เอ่อ คือว่า เอ่อ”ใครจะกล้าตอบว่าตายหมดแล้ว จึงพากันอ้ำอึ้ง แต่ก่อนที่แซกค์จะได้ซักถามเพิ่ม เขาก็เห็นประกายอะไรบางอย่างพุ่งมาจากกลางทะเล มุ่งตรงมายังจุดที่กองทัพยืนอยู่
“ซวยแล้ว”แซกค์อุทานลั่นเมื่อมองของนั้นทันภายในเสี้ยววิสุดท้ายพอดี
ตูม!!! แต่กว่าจะรู้ก็เมื่อสาย ทันทีที่แซกค์อุทาน หัวกระสุนเหล็กก็พุ่งเข้าทะลวงท่าเรือบริเวณนั้นจนทำให้ท่าเรือที่พวกกิลด์สเลเยอร์อยู่หายไปทั้งแถบ เสียงระเบิดที่เกิดขึ้นดังลั่นไปทั้งเมือง พวกผู้เล่นประจำเกาะจึงพากันออกมามองดูภาพความเสียหายด้วยความตกตะลึง
เศษซากของท่าเรือกับแสงที่เกิดจากการตายส่งผลให้พวกผู้เล่นพากันเบือนหน้าหนี แม้ศพของผู้เล่นบางศพจะสลายไปเร็ว แต่ก็มีอีกจำนวนไม่น้อยเลยที่ยังอยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส แขนขาดขาคอด หรือแม้กระทั่งคอขาด ซึ่งต่อมาก็พากันสลายกลายเป็นแสงหายไปพร้อมกับบรรดาเพื่อนฝูงที่อยู่ในวิถีกระสุน จะมีรอดก็แต่พวกที่แตกแถวออกไปพักผ่อนเท่านั้น
“เฮ้อ”เฟตถอนหายใจพร้อมกับสลายปืนใหญ่ให้กลับมาเป็นปีกเหล็กที่พร้อมออกตัวบิน
“เป็นอะไรมากมั้ยคะ”เงือกสาวโผล่หัวขึ้นมาถาม
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เมื่อมีฐานรองแล้ว ยังไงผมก็ไม่เป็นไร”
ซีบิชอปได้คำตอบนั้นก็นิ่งไปอึดใจพร้อมกับมองดูซากเรือที่ถูกแรงถีบของปืนดีดจนถอยหลังไปหลายสิบเมตร เรือที่จมไม่ใช่เพราะปืนใหญ่ของศัตรูหรอก แต่เป็นเพราะแรงถีบที่กระชากจนเรือฉีกออกเป็นชิ้นๆต่างหาก
“แต่ท่านบาดเจ็บนี่นา”ซีบิชอปเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชายหนุ่มตรงหน้าแล้ว
เฟตที่ถูกทักว่าเจ็บก็มองแผลที่ไหล่ขวา นี่ขนาดไม่ได้ใช้แขนเป็นฐานแล้ว ยังถูกความร้อนเจาะผ่านมาอีกหรือเนี่ย หืม สงสัยต้องทดลองหาวิธียิงปืนใหญ่ที่ช่วยลดภาระของร่างกายหน่อยแล้ว
ดูเหมือนชายหนุ่มจะคิดนานไปหน่อย เมื่อเงือกสาวโผล่ขึ้นมาใช้มือของเธอเกาะกุมอยู่ที่มือของเฟต จากนั้นก็นำมาประกบไว้ที่หน้าอกของเธอ หลังจากนั้นไม่นานแสงสีขาวก็สว่างวาบที่มือข้างนั้น
แสงที่เกิดจากการรักษาทำให้เฟตรู้ว่าเงือกสาวกำลังจะช่วยเขาอีกแล้ว
“ไม่ไหวค่ะ แผลสาหัสเกินจริงๆด้วย สงสัยต้องใช้วิธีนี้แล้วล่ะคะ”เงือกสาวกล่าวขัดจังหวะ พร้อมกับพยักหน้าให้เฟตนั่งลง
“ทำยังไงเหรอครั…. อุ๊บ!!”เฟตพูดได้แค่นั้น เมื่อเงือกสาวโผล่พรวดมาประกบปากเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับแสงสว่างที่ไล่จากแผลตรงมือไปจนถึงแขน ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที แผลพวกนั้นก็หายสนิทเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ทว่า คนที่รักษาและให้การรักษากลับไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย เมื่อรสจูบอันหอมหวานส่งผลให้พวกเขาไม่ยอมแยกออกจากกัน
“เฮ้ย มาดูอะไรตรงนั้นเร็ว”ลูกเรือที่ออกมาจากท่าแห่งความตายชี้นิ้วให้เพื่อนเดูเศษไม้กลางทะเล ซึ่งมีฉากเลิฟซีนให้ดูอยู่ พวกเฟตจูบกันนานเกินไปแล้ว
“โห ใครวะ มาแสดงบทรักกลางน้ำแบบนี้”เพื่อนอีกคนบ่นด้วยความอิจฉา
“เฮ้ย แต่นั่นมันซีบิชอปเลยนะเว้ย เงือกชั้นสูง หายากพอๆกับเทพ”เพื่อนอีกคนอุทาน เมื่อได้รับสิ่งที่เตือนสติ บรรดาเพื่อนฝูงก็พากันไปประจำที่เตรียมจะจับเป็นอสูรรับสูงให้ได้ โดยไม่ได้ดูเลยว่า เศษเรือที่อยู่กลางทะเลนั่นเป็นของเพื่อนพวกเขาที่หายไป
“พอแล้วครับ”เฟตถอนปากออกมาก่อนบอกกับเงือกสาวเบาๆ ส่วนอสูรสาวก็หน้าแดงเขิน นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย
แต่ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ห้ามเรื่องจูบนาน แต่เขาห้ามเพราะเรือที่รอคอยมาถึงแล้ว
“เอาล่ะ ไอ้เสือบุก”เฟตบอกกับตัวเองพร้อมกับกระโจนขึ้นเรือไปอย่างรวดเร็ว
เมืองเริ่มต้น
“ผมติดต่อพี่ได้แล้วครับ”ชิออนร้องบอกห้าอสูรสาวที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำจนลักษณ์อุปนิสัยดูแข็งก้าวมากขึ้นจนน่ากลัว
“อะไรนะคะ”ห้าอสูรอุทานพร้อมกับวางของที่ทำอยู่ในมือลงอย่างไม่เหลียวแล ใจพวกเธอบอกตรงๆว่าไม่ได้อยู่กับงานเลย
“ครับ ก็อย่างที่บอก พอดีตอนนี้ผมติดต่อพี่ได้แล้ว และก็คุยกันแล้ว เห็นว่ากำลังกลับมา คงจะถึงก่อนเย็น”ชิออนรีบบอกเมื่อเห็นห้าสาวตาลุกวาวเป็นประกาย
“แล้วจะรอช้าทำไมล่ะ ให้ฉันออกไปรับเลยซิ”ลีเวียธานเสนอตัวทันที แต่อนาตาเซียกลับส่ายหัวปฏิเสธ
“อย่าเลย เดี๋ยวหมอนั่นจะได้ใจ ปล่อยให้มาตามปกตินั่นแหละ หึ หายไปตั้งนานแทนที่จะติดต่อพวกฉันก่อน กลับไปติดต่อน้องชาย เป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย”ชิออนที่ถูกจับจิ้นสะดุ้งโหยง
“ตลกแล้วครับ พี่บอกโทรหาพวกคุณก่อนแล้ว แต่มีใครสนใจอย่างอื่นนอกจากจมกับงานของตัวเองมั่งล่ะ”ชายหนุ่มชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์ที่วางไว้กลางโต๊ะ หน้าจอมีการเตือนว่ามีสายไม่ได้รับหลายสิบสาย บ่งบอกได้ว่าพวกอสูรของเฟตผิดเต็มๆ
“งั้นเหรอ อืม จริงๆต่อให้เป็นเกย์ไรน่าก็ยังรักนะคะ”สาวผมขาวเอียงคอยิ้ม
“แต่ขอบอกไว้ก่อนกว่า ถึงพวกฉันจะมาทีหลัง แต่ก็ตีคะแนนนำแล้วนะ”ลีเวียธานเสริม
“ฉันต่างหากที่นำ”อนาตาเซียหันไปสวนอย่างไม่ยอม
“จาเนียต่างหากล่ะคะ”เอลฟ์สาวที่เงียบมานานเสริมขึ้นบ้าง
“ถึงเราจะไม่ได้หวานเหมือนพวกท่าน แต่คะแนนเราก็ดีนะคะ”อาธีน่าปิดท้าย จากนั้นก็กลายเป็นการทะเลาะกันในฮาเร็ม ชิออนที่ฟังอยู่ถึงกับส่ายหัวด้วยความหน่าย แต่ก็ยังดี อารมณ์ดีจนพูดคุยหยอกล้อกันได้แบบนี้แล้ว สภาพจิตใจคงจะดีขึ้นเยอะ
ทว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ชิออนไม่ได้บอก เนื่องจากกลัวว่าจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเสียก่อน ซึ่งเขาก็ชั่งใจอยู่นานว่าจะบอกดีหรือไม่ แต่เมื่อคิดได้ว่าอย่างพี่ชายเขา ยังไงก็ต้องเคลียร์กันได้ จึงไม่บอกว่า มีแขกผู้ได้รับเกียรติพ่วงท้ายมาอีกสองหน่อ
“อิจฉาว้อยยย!!!”ชิออนที่ออกมาจากห้องแหงนหน้าตระโกนใส่ฟ้าด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
‘จัดให้’เหมือนฟ้าจะเข้าใจความต้องการ จึงส่งอะไรบางอย่างลงมาให้ ชิออนจึงแบมือรับอย่างยินดี แต่เมื่อเห็นว่ามันเป็นอะไรก็เขวี้ยงทิ้งด้วยความเร็วแสง
“ตรูไม่ได้เป็นเก้งโว้ย”ชายหนุ่มคำรามลั่น ฟ้าเล่นประทานหนังสือที่มีภาพหน้าปกของชายหนุ่มหล่อเหลา ถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มสาวหน้าใสนับสิบ นี่จะให้เขาสร้างฮาเร็มชายหนุ่มหรือยังไง
“คุณชินคะ สนใจแบบนี้แล้วเหรอ”เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมเซาะ หนังสือเล่มนั้นดันเข้าไปอยู่ในมือของหญิงสาวในชุดนักเวทสีฟ้าที่พึ่งเดินผ่านมาถึงพอดี
“เอ่อ ไม่ใช่นะ พอดีฟ้าประทาน”ชิออนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“ใช่ค่ะ ฟ้าประทานจริงๆด้วย”ฟ้าใสพยักหน้าให้ จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวนของชิออน ที่ดังลั่นไปทั้งประสาทจนคนทั้งเมืองยังได้ยิน
บนเรือของกิลด์สเลเยอร์ ที่ถูกผู้เล่นอื่นยึดมา
“คิดถูกเปล่าหว่า ที่ไปช่วยคุณเมดูซ่ามา”เฟตพึมพำพร้อมกับเหล่ไปมองอสูรสาวที่ใช้สายตามองค้อนเขาด้วยความโกรธแค้น
ย้อนไปก่อนหน้านี้ 2 ชั่วโมง หลังจากที่เรือขนส่งอสูรของกิลด์ออกจากท่ามาได้ไม่นาน เฟตที่ยืนรออยู่บนซากเรือกลางทะเล ก็กระโจนเข้าโจมตี โดยเน้นสังหารพวกผู้เล่นสายทหาร ปล่อยพวกลูกเรือที่มีประโยชน์เอาไว้ แน่นอน ว่าเขาขับเรือสำเภาไม่เป็น
“พาฉันกลับบ้าน”เมดูซ่ายื่นคำขาด แต่คำขอนั้นก็ถูกชายหนุ่มที่มาช่วยปฏิเสธอย่างไร้เยื้อใย
“ทำไมล่ะ”หญิงสาวถามคล้ายคนโกรธ เฟตที่เป็นคนชอบความสงบแค่มองก็รู้ว่าหญิงสาวรักบ้าน ไม่อยากออกจากถ้ำแห่งความตายมากนัก ไม่สิ เพราะเธอไม่เคยออกจากที่นั่นมาก่อนต่างหาก จึงไม่กล้าที่จะเปิดหูเปิดตาจากที่นั่น
“เพราะมันอันตราย ถ้าคุณยังอยากจะกลับไปก็จะเป็นแบบเดิมอีก ถ้าอยากจะเดินตามรอยเดิมก็ไม่ว่าครับ”หลังจากเขาพูดเป็นเชิงบังคับว่าจะพาเธอไปที่อื่น หญิงสาวก็เอาแต่มองค้อนเขาด้วยความไม่พอใจ เพราะคนที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ ก็นายเฟตคนนี้นี่แหละ
“การช่วยคนไร้ทางสู้ เป็นสิ่งที่ดีแล้วล่ะค่ะ”เงือกสาวที่ไม่ยอมลงน้ำตอบย้อนความคิดของชายหนุ่ม ตอนนี้เงือกสาวกล้าโชว์ตัวบนเรือแล้ว แม้บนเรือนี้จะมีลูกเรือที่เป็นผู้เล่นกิลด์สเลเยอร์หลายสิบคน แต่พวกเขาล้วนแต่กลัวชายหนุ่มในชุดหมวกจอมยุทธ์ทั้งสิ้น แหงล่ะ ใครจะกล้าสู้กับคนที่เดินหน้าเอาปืนสไนเปอร์ยิงใส่เพื่อนฝูงในระยะเผาขนจนตกเรือตายกันมั่งเล่า
แต่ดูเหมือนเฟตจะไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่ เพราะเขาหันมาจดจ่อกับข่าวสารที่กำลังร่ายยาวจนรู้สึกว่า เกมนี้กำลังเกิดการจลาจน ไม่ว่าจะเป็นข่าวบ้านเมืองถูกอสูรเข้ายึด ป่าที่เคยสวยงามหรือท้องทะเลที่เคยอุดมสมบูรณ์ก็ถูกผู้เล่นเข้ายึดและทำลายเสียหมด
“นี่ล่ะน๊า สงคราม มันไม่เคยทำให้ใครได้ดีเลยสักคน”เฟตพึมพำพร้อมกับเงยหน้ามองฟ้า ที่ตอนนี้พระอาทิตย์เลยมาถึงตรงหัวแล้ว
“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าจะแวะท่าเรือก่อน หรือจะไปเมืองเริ่มต้นเลยครับ”ลูกเรือคนหนึ่งเดินเข้ามาถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ ซึ่งเฟตก็มองด้วยหางตา
“ถึงเมืองแล้วเหรอ”ชายหนุ่มถามนิ่งๆ ซึ่งคนที่มาถามก็ชี้นิ้วให้ดู ว่าอีกไม่กี่ไมล์ทะเลก็จะเข้าเทียบท่าเมืองธารวาสแล้ว แต่ถ้าจะไปต่อที่เมืองเริ่มต้นก็ต้องอ้อมเกาะเมืองนี้ไป ซึ่งต้องใช้เวลานานมาก อาจจะถึงเย็นเลยด้วยซ้ำ
เฟตพิจารณาเล็กน้อย แต่เมื่อหันไปเห็นหน้าพวกลูกเรือทำท่าทีเหนื่อยหอบอย่างน่าสงสาร ก็ตอบออกมาด้วยความเห็นใจว่า “งั้นก็ไปต่อเลยครับ”ชายหนุ่มตอบแบบไม่สนใจใยดี คนพวกนี้ทำท่าทางน่าสงสาร หน็อย!!! ทีตัวเองเดือดร้อนทำท่าปานจะเป็นจะตาย ทีจับคนอื่นมาไม่เห็นจะแคร์อะไรเลย
พวกลูกเรือหันไปมองหน้ากันไปมา ถ้าไปต่อนี่ พวกเขาไม่ได้อะไรเลยนะเนี่ย
เฟตดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของคนพวกนี้ดี จึงลุกขึ้นยืนแล้วพูดเรียบๆ แต่ดังทั้งเรือว่า“ไปต่อซิโว้ย”แค่นั้นแหละ เรือสำเภาของกิลด์สเลเยอร์ที่เฟตถือตัวเป็นผู้โดยสารชั้น VIP ก็วิ่งอ้อมเกาะใหญ่เมืองธารวาสมุ่งหน้าไปยังเมืองเริ่มต้นด้วยความเร็วสูง ถ้าช้ากว่านี้มีหวังโดนกินเหมาลำแน่
ภายในเมืองเริ่มต้น หลังจากข่าวการกลับมาของเฟตแพร่กระจาย ก็มีการจัดการต้อนรับอย่างอบอุ่นที่บ้านพักเฉพาะกิจของชายหนุ่มเจ้าของบ้าน
“โห จัดการต้อนรับซะสวยเลยแหะ”ชิออนที่เดินเข้าออกบ้านของพี่ชายได้เป็นว่าเล่นจุ๊ปากเปรยเบาๆ เมื่อเห็นว่าบ้านหลังนี้ถูกแต่งเพิ่มเติมจนดูแปลกตาไป ซึ่งเท่าที่ดู รู้สึกว่ามันจะตกแต่งแบบหลากสไตล์มาก อืม แหงล่ะ ก็เล่นมีอสูรหลายเผ่าหลายพันธุ์เองนี่หว่า
“แล้วนายนี่ จะเอาแต่เดินเล่นหรือไงกัน”อนาตาเซียหันมาถาม บ้านนี้ได้รับเอกสิทธิ์เฉพาะเฟต แต่ไอ้หมอนี่ดันได้รับอนุญาตจากระบบโดยถือว่าเป็นน้องชายเจ้าของบ้านซะงั้น
“แหม ผมต้องทำหน้าที่เจ้าเมืองนี่นา ก็ต้องเดินเข้าเดินออกรับแขกเป็นธรรมดา”ชิออนอ้างแล้วหานั่งเล่นที่โซฟาในบ้าน อืม โซฟานี่นุ่มดีแหะ น่าจะซื้อไปใช้ที่ปราสาทสักตัว
“เหรอคะ แต่ถ้าไรน่าจำไม่ผิด ระหว่างท่าเรือกับบ้านหลังนี้นี่มัน อยู่ห่างกันมากเลยไม่ใช่เหรอ”หญิงสาวผมขาวกล่าว ตอนนี้พวกเธอกลับมาพักที่บ้านของเฟตกันหมดแล้ว เลยมาชุมนุมกันอยู่กลางบ้าน ซึ่งมีตัวแถมอย่างชิออนมาร่วมวงด้วย ณ ขณะนี้
“โด่ ห่างกันแค่ 580 เมตรเอง”ชิออนบ่นอุบอิบ แต่สักพักก็ทะลึ่งตัวลุกขึ้นยืน เมื่อสัมผัสถึงพลังของพี่ชายตนเองได้ 5 สาวที่พึ่งจับสัมผัสได้ก็ปรายตามองที่ชิออนด้วยความแปลกใจ ชายคนนี้เก่งขึ้นถึงขั้นสัมผัสจิตได้ดีกว่าพวกเธออีกเหรอเนี่ย
แต่เรื่องนั้นไว้ว่ากันทีหลัง ตอนนี้เรื่องของพวกเธอต้องมาก่อน ทันทีที่สัมผัสถึงพลังของเฟตที่เข้ามาใกล้ได้ 5 สาวที่นั่งชุมนุมกันอยู่ก็พากันลุกพรวด แล้วเดินออกไปที่ชายหาดข้างบ้านทันที
“นั่นมัน ใช่จริงๆด้วยซินะ”ชิออนที่ตามมาด้วยพึมพำ เมื่อเห็นใครบางคนที่สุดจะคุ้นตา ยืนอยู่ที่หัวเรือซึ่งอยู่ห่างไปไกลหลายไมล์ แต่นั่นไม่มีปัญหาต่อดวงตาที่พึ่งผ่านพิธีปลุกอสูรของเขา
5 อสูรสาวที่ได้ยินปรายตามามองเล็กน้อย แต่สักพักก็หันไปจับจ้องที่ชายหนุ่มบนหัวเรือสำเภานั่นต่อ ชายคนนั้นสำคัญกว่าเยอะ
“เมดูซ่า”อาธีน่าที่มองเห็นใครบางคนบนเรือพึมพำ ต่างกับจาเนียและลีเวียธานที่หันมามองเทพสาว ด้วยรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับทั้ง 2 นางนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย
“มีอะไรหรือเปล่าอ่า ไหงดูบรรยากาศมันเครียดๆ”ชิออนกล่าวเป็นเชิงถาม
“ไม่มีอะไรค่ะ”จาเนียหันไปปฏิเสธแทน ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอก ว่าเรื่องของเมดูซ่ากับอาธีน่ามันร้ายแรงและเป็นตำนานมากแค่ไหน
เมื่อได้รับคำตอบจากกลุ่มหญิงสาวอย่างนั้น ชิออนก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร แม้จริงๆแล้วเขาจะรู้ซึ้งถึงตำนาน แต่ก็เชื่อว่าเฟตน่าจะจัดการได้
“งั้นผมไปก่อนก็แล้วกันนะ”ชายหนุ่มกล่าวขอตัวพร้อมกับสะบัดผ้าคลุมไหล่ไปข้างหลัง จนทำให้ดูเหมือนกับผ้าคลุม หลังจากพร้อมตัวเขาก็บินไปยังเรือสำเภาที่เห็นพี่ชายตนโดยสารมา ทิ้งให้ 4 สาวหันไปมองหน้าเทพสาวแต่เพียงผู้เดียว
“เรารู้ค่ะ ว่าควรทำยังไง”อาธีน่ากล่าวออกมาเรียบๆ เธอรู้ดีว่าทุกคนกลัวจะเกิดความวุ่นวาย ในกรณีที่เมดูซ่ามาเจอกับตน
“เรื่องของท่านไว้ทีหลังเถอะค่ะ ว่าแต่ ไหงเมดูซ่าถึงมาที่นี่ พร้อมกับเขาได้ดีกว่า”ไรน่าเป็นฝ่ายตั้งข้อสังเกต ซึ่งนั่นก็ทำให้อสูรตนอื่นๆพยักหน้าเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้
“หรือว่า”ลีเวียธานพึมพำ ซึ่งการคิดของเจ้าแห่งท้องทะเลก็ตรงใจกับอสูรสาวตนอื่นๆพอดี
“ไงพี่”ชิออนที่บินมาจนถึงเรือของกิลด์สเลเยอร์เอ่ยทักทายทันทีที่เท้าแตะพื้นเรือ
“สบายดีครับ ว่าแต่ เก่งขึ้นสินะครับ”แค่มองเฟตก็รู้แล้วว่าชิออนดูแข็งแกร่งขึ้น แม้จะหาจุดแข็งไม่ได้ แต่ก็มั่นใจว่าไร้ช่องโหว่
“ฮ่าฮ่าฮ่า หลบสายตาพี่ไม่ได้สินะ ประมาณนั้นแหละพี่ หลังจากควบคุมผ้าคลุมต้องสาปนี่ได้ ผมก็บินได้แล้ว ถึงจะไม่ต่างกับวิชาตัวเบามากก็เถอะ”ชิออนยักไหล่ตอบจากนั้นก็เหล่ไปมองเมดูซ่า กับเงือกซีบิชอป โดยไม่สนใจผู้เล่นบนเรือคนอื่นๆ ที่ทำท่าทางตกอกตกใจที่เขาโดดขึ้นเรือมาแบบนี้
“หาฮาเร็มมาเพิ่มเหรอพี่”
“ลักษณะผมเหมือนอยากหามากขนาดนั้นเลยเหรอ”เฟตตอบด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน นี่ยังดีที่อสูรน้ำตัวอื่นๆหนีหายไปหมด ส่วนบนเรือลำนี้ก็มีแค่เมดูซ่าเพียงตนเดียว เขาเลยได้ของแถมมาแค่ 2 คนนี้แหละ
“แต่ก็ไม่ปฏิเสธเรื่องฮาเร็มซินะ”ชิออนหยอก แต่พี่ชายกลับถอนหายใจหนัก เมื่อปรายตาไปเห็นสายตาของเมดูซ่าที่ดูเหมือนจะแข็งกร้าวขึ้นมา เมื่อมองไปเห็นอาธีน่าบนฝั่ง ส่วนทำไมเขาถึงรู้ ก็เพราะดวงตาของเธอโฟกัสอยู่เฉพาะเทพองค์นั้นน่ะสิ ดูเหมือนชิออนจะรู้จึงตบบ่าเบาๆ แล้วปลอบ
“เอาน่า เรื่องมันแล้วไปแล้ว แต่ผมคิดว่าสิ่งที่พี่ทำต้องเป็นสิ่งที่ถูกหลักมนุษยธรรมแน่นอน”
เฟตตอบรับคำปลอบนั้นด้วยความเงียบ จิตใจได้แต่ลุ้นระทึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า จะมีดราม่ามั้ย หรือจะสนุกสุดเหวี่ยงขนาดไหนถ้าเกิดมาม่าขึ้น แต่ก็เอาเถอะ เวลานั้นเขาจะได้รู้ก็ต่อจากนี้แหละ
เรือสำเภาของกิลด์สเลเยอร์เข้าเทียบที่ท่าเรือของเมืองเริ่มต้น หลังจากเทียบท่าแล้ว เงือกสาวก็รีบลงน้ำไปเพราะเห็นว่ามีคนเยอะ ต่างกับเมดูซ่าที่ดูท่าทางจะตื่นขึ้นมาเมื่อเห็นจำนวนผู้เล่นที่เดินเข้าออกท่าเรือจำนวนมากมายมหาศาล
“พอดีเป็นการเสริมกำลังของเมืองน่ะพี่”ชิออนไม่รู้จะอธิบายว่ายังไง จึงเอาคร่าวๆประมาณนี้ แต่เฟตนั้นไม่ได้สนใจฟังสักเท่าไหร่อยู่แล้ว จึงไม่ได้โต้ตอบอะไร เขาให้ความสนใจก็แค่สายตาของ 5 อสูรสาวที่จ้องมองมา นี่พวกเธอออกมารับถึงที่นี่เลยเหรอฟะ
“เอ่อ สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลยนะ”เฟตเอ่ยทักหลังจากเดินเข้าไปถึง 5 สาว ส่วนตัวอสูรก็ปรายตามองต่ำ พอชายหนุ่มมองตามก็เห็นว่าเป็นมือของใครบางคนที่กุมผ้าคลุมไว้ไม่ยอมปล่อย พอมองตามมือนั้นไปก็พบว่าเป็นเมดูซ่านั้นเอง เธอกุมชายเสื้อเขาไว้ด้วยท่าทางตื่นๆ สายตานั้นไม่ได้จ้องมองมาที่เขาเลย “เอ่อ คือว่า”เฟตหันมาจะอธิบายให้อสูรตนเองฟัง
“นายท่าน”กลับเป็นอาธีน่าที่เป็นฝ่ายทักแล้วกระโดดเข้ากอดชายหนุ่มก่อน ซึ่งการกระทำของเธอทำให้กลุ่มอสูรที่มาด้วยกันยืนค้างพูดอะไรไม่ออก พวกผู้เล่นที่ผ่านไปมาก็หยุดมองดูเหมือนกับเวลาของโลกนี้หยุดลง ใครที่รู้จักเทพสาวต่างขยี้ตา เหมือนไม่เชื่อว่าสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องจริง
“คุณอาธีน่า”เฟตอุทานเบาๆ เป็นเชิงแปลกใจ ตั้งแต่อยู่กันมา นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เทพสาวเข้าหาเข้าก่อนแบบนี้ แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับอ้อมกอดของหญิงสาวที่โอบกอดเขาแน่นเหมือนกลัวว่าตัวของเขาจะหายไป
ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ มือของเฟตจึงเอื้อมมาลูบหัวพร้อมกับกอดเธอคืนเหมือนต้องการตอบรับความรู้สึก ซึ่งนั่นทำให้บรรยากาศที่ดูตึงเครียดกลายเป็นหวานแหววไปโดยปริยาย
“เจ้านาย”ด้วยบรรยากาศมันพาไป อสูรสาวตนอื่นๆก็พากันโจนเข้าหาตัวเฟต แม้ภาพที่เห็นจะเหมือนกับมีตัวอะไรเกาะ แต่เมื่อเฟตใช้มือและผ้าตนเองโอบล้อม ภาพที่ออกมาจึงดูเหมือนกับราชาฮาเร็มกำลังมอบความสุขให้กับเหล่าชายาในคอนโทรล
เมดูซ่าในตอนแรกที่สังเกตเห็นว่าอาธีน่าโผเข้ามากอดเฟตก็ทำหน้าเหวอไม่เข้าใจ ด้วยไม่นึกว่าเทพองค์นั้นจะตามติดหรือกล้าทำอะไรกับผู้ชายแบบนี้ แต่ต่อมาเมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าถูกอสูรตนอื่นๆกอดอีก ก็ยิ่งเหวอจนอ้าปากค้างแบบมึนงง จากนั้นก็กลายเป็นการตกใจแทน ที่รู้ว่าชายที่ช่วยตนถึง 2 ครั้ง มีอสูรติดตามเยอะแบบนี้
“เรื่องทั้งหมดเดี๋ยวค่อยพูดกันนะครับ”อยู่ๆเฟตก็พูดขึ้น ทำให้ 5 อสูรสาวยอมปล่อย ส่วนเมดูซ่าก็รู้ว่าชายหนุ่มเข้าใจคำถามได้จากสายตาที่มองดูของเธอ
ด้วยความเห็นใจพวกผู้เล่นที่ส่งสายตาอิจฉาตาร้อนมา อสูรทั้ง 5 นาง จึงพาเจ้านายของพวกเธอตรงมายังบ้านส่วนตัวที่มีอยู่ในเมืองเริ่มต้น หลังจากมาถึงบรรยากาศที่หวานชื่นเมื่อสักครู่ก็กลายเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
“ว่าแต่ทำไมถึงต้องปิดตาหนึ่งข้างแบบนั้นด้วยล่ะ”นั่นเป็นคำถามเริ่มเปิดประเด็นของลีเวียธาน ซึ่งเฟตก็ตอบตามความจริงทั้งหมด สิ้นคำตอบของชายหนุ่ม สาวๆก็หันไปมองหน้าเมดูซ่าที่ตามติดเจ้านายพวกเธอไม่ห่าง อืม หรืออสูรแห่งตำนานตนนี้จะซึนเหมือนลีเวียธานหว่า ปากก็ทำพูดว่าไม่เอา แต่พอถึงเวลาจริงๆกลับไม่ยอมห่าง
“งั้นผมขอถามบ้างนะครับ คืออยากทราบว่า ตำนานของเมดูซ่าเกิดขึ้นจากอะไร”อยู่ๆเฟตก็เปิดประเด็นสำคัญ นี่คือสิ่งที่เขาสนใจมาตลอด แต่ไม่คิดที่จะฟังความข้างเดียวจึงไม่ได้ถามเมดูซ่าตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อตอนนี้อยู่พร้อมหน้ากันแล้วก็ถามมันซะเลยก็แล้วกัน
“นายท่านเห็นจากดวงตานั่น มาครั้งหนึ่งแล้วซินะคะ”เทพสาวกล่าว ชายหนุ่มจึงพยักหน้าให้ “เหตุการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นจริงค่ะ ซึ่งมันก็ทำให้เมดูซ่ามีราคี”เทพสาวกล่าวพร้อมกับหันไปมองเมดูซ่าที่ทำหน้าเหมือนไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์นั้น
“แต่สิ่งที่เธอสาปฉัน มันช่างน่ารังเกียจนัก”เมดูซ่าสวนทันควัน
“แต่คำสาปของเราทำให้คุณไร้คนเข้าหานะ”
“ข้ออ้าง การสาปให้หัวฉันเป็นงูคิดหรือว่าจะทำให้คนอื่นกลัวฉัน หึ เห็นมีแต่ต้องการจะวิ่งเข้าหาฉันทั้งนั้น”
“แต่สิ่งที่เกิดขึ้น มาจากการที่คุณเกิดแรงแค้น และใช้พลังศักดิสิทธิ์ที่ฝึกมาทั้งหมด มาแปรสภาพให้กลายเป็นคำสาปแห่งความตายนิรันไม่ใช่เหรอ”อาธีน่าเอ่ยถึงคำสาปจ้องตา คำสาปนี้ไม่ใช่คำสาปที่เธอร่ายไว้ให้ แต่เป็นเพราะเมดูซ่าเปลี่ยนพลังให้กลายเป็นความเกลียดชังเองต่างหาก
“นั่นเป็นเพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอไม่ช่วยฉัน เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นเหรอ”
“เหตุการณ์นั้นจะโทษเราฝ่ายเดียวไม่ได้ คุณก็รู้ว่าเรามีงานมากขนาดไหน”
“แล้วทำไมถึงไม่ลงโทษ ไอ้คนๆนั้นบ้าง”เมดูซ่าเริ่มขึ้นเสียงอย่างคนมีอารมณ์
“เขาเป็นพระเชษฐาของท่านเทพบิดา แล้วเราจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะ”
“ลำเอียง!!! นี่หรือคือเทพแห่งความยุติธรรม นี่ซินะ โลกแห่งเทพ ทำทุกอย่างตามตำแหน่งและความยิ่งใหญ่แห่งสภาเทพ”
“การกระทำทุกอย่างล้วนแต่มีเหตุผลชอบธรรมในตัวของมันเอง อย่างท่านลุง ตัวท่านก็ถูกแบนห้ามเข้าใกล้วิหารที่มีแต่ผู้หญิงเข้าออก หรือตัวเราเองก็ต้องทำทุกอย่างให้ใจเย็นลงมากกว่าในครั้งนั้น นั่นคือความผิดพลาดที่เราทำไปเพราะความโกรธ”อาธีน่าอธิบายเรียบๆ จากนั้นก็มีการโต้ตอบอะไรหลายยก แต่เฟตนั้นไม่ได้สนใจฟังตั้งนานแล้ว ในเมื่อจับต้นตอเหตุทั้ง 2 มาคุยกันได้ ก็แสดงว่าเรื่องนี้มีคนกลาง ซึ่งคนกลางที่ว่านั่นก็คือเทพแห่งท้องทะเล โพไซดอน แต่เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้เขาต้องเก็บเกี่ยวสิ่งที่ห่างหายไปนานเสียก่อน
หลังจากถกตำนานได้อีกไม่กี่คำ 2 อสูรสาวที่มีแผลต่อกันก็หันมามองคนที่เปิดประเด็นของพวกเธอ ซึ่งตอนนี้เอาเวลาว่างในการฟังไปนอนซบตักอสูรตนอื่นๆหน้าตาเฉย แถมมีการหยอกล้อข้ามหน้าข้ามตาเสียอีก
“อ้าว จบแล้วเหรอครับ”เฟตหันมาถาม เมื่อเห็นเมดูซ่ากับอาธีน่าหยุดการทะเลาะกลายมาเป็นหันมามองเขาแทน
“จะมีประโยชน์อันใด ถ้าเอาอดีตมาทำลายปัจจุบัน”
“ยิ่งค้นหา ยิ่งเจ็บปวด ไม่มีค่าอะไรที่ต้องสืบค้นอดีต นำปัจจุบันมาเป็นแกนดำเนินชีวิตดีกว่า”อาธีน่าปิดท้ายคำพูดของเมดูซ่า การที่พวกเธอได้มาถกกันแบบนี้ทำให้สามารถเข้าใจหัวจิตหัวใจกันได้มากขึ้น ถ้าเป็นในอดีตอย่าหวังเลยว่าจะได้คุยกันได้สะดวกใจแบบนี้ มันต้องมีเหตุอะไรบางอย่างมาทำให้เรื่องแตกกลางคัน หรือไม่ก็ลุกขึ้นมาสู้กันเองเลยด้วยซ้ำ
“งั้นเหรอ ถ้าได้แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะครับ แม้ผมจะไม่รู้ว่าช่วงนั้นในจิตใจของพวกคุณเกิดอะไรขึ้น แต่ผมคิดว่า เหตุการณ์นั้นมันคือตำนาน คือสิ่งที่ควรถูกลืม ไม่ใช่ควรถูกนำมาเป็นปัจจุบัน”เฟตกล่าวจบก็ซุกตัวลงกับหางอันฟูฟ่องของไรน่า จากนั้นก็เลื้อยผ่านตัวหญิงสาวไปหาคนอื่นๆ ซึ่งการกระทำของชายหนุ่มทำให้พวกหญิงสาวคลายความตึงเครียดของเหตุการณ์ตรงหน้าได้อย่างน่าประหลาด
หลังจากเหตุการณ์ความไม่สงบตรงหน้าเบาลง ชายหนุ่มตัวกลางก็พลิกตัวกลับมายืนบนพื้นด้วยท่าทางนิ่งๆ
“เหมือนผมจะลืมว่าหิ้วใครอีกคนมาด้วย”ว่าจบเฟตก็เดินออกจากห้องโถง ทิ้งให้อสูร 6 ตน มองตามด้วยความมึนงง เมื่อเห็นชายหนุ่มมุ่งไปยังชายหาดของเมือง ซึ่งสิ่งที่เฟตตามหาก็คือตัวซีบิชอปที่ลอยคลอเล่นอยู่บริเวณนั้น
“ทำไมถึงรู้ว่าผมอยู่ที่นี่ล่ะครับ”ชายหนุ่มที่เดินมาถึงชายหาดเอ่ยถามด้วยความสนใจ ท่าเรือมายันชายหาดบ้านหลังนี้ มีระยะห่างกันไม่มากก็จริง แต่อสูรตนนี้ไม่น่าจะมองเห็นว่าเขาไปทางไหน
“คือว่า ฉันจับสัมผัสสุดแปลกของคุณได้ ก็เลยตามมาน่ะ”เงือกสาวกล่าวจบก็มุดน้ำลงไป เหลือแต่ส่วนหัวขึ้นมา แม้ชายหาดนี้จะดูเป็นส่วนตัวมาก แต่ก็ยังมีสายตาของใครบางคนจับจ้องมาอยู่ดี
“ฮ่ะฮ่ะ สุดแปลกงั้นเหรอ”ชายหนุ่มพึมพำขณะเดินลงไปในน้ำทะเล ซึ่งจุดมุ่งหมายคือไปหยุดอยู่ใกล้ๆเงือกสาว ซึ่งตัวซีบิชอปเองก็ไม่ได้หลบ เพราะเชื่อใจชายที่อุตส่าห์ช่วยเหลือเธอเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณ
“ว่าแต่ ขึ้นบกไม่ได้เหรอครับ”เฟตหันมาถามขณะปล่อยตัวรับความเย็นที่ส่งผ่านมาของน้ำทะเล
“เอ๋ ก็พอได้นะคะ แต่ทักษะของฉันเป็นระดับแค่ปกติ อาจจะเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์ไม่ได้มากนัก ที่สำคัญ ตัวฉันจะอ่อนแอมากด้วย”เงือกสาวกล่าวตามจริงทุกประการ นี่ถือเป็นความลับอย่างหนึ่งที่ไม่ควรบอกใคร แต่สำหรับซีบิชอป เธอกลับไว้ใจจนกล้าบอกความลับประจำเผ่า
“งั้นก็ ขึ้นไปคุยกันบนบ้านหลังนั้นจะดีกว่ามั้ยครับ ผมรู้สึกว่ามีสายตามองมายังไงไม่รู้”ชายหนุ่มกล่าวจบก็ปรายตามองไปยังทิศใต้ของชายหาด ที่เห็นพวกผู้เล่นที่พากันมาเที่ยวน้ำทะเล โดยส่องกล้องส่องทางไกลมาบ้านหลังนี้ ประมาณว่าสนใจต้องการติดตามว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ก็ได้ค่ะ”เงือกสาวตอบตกลง พร้อมกับร่ายเวทอะไรบางอย่างที่เฟตคิดว่าคุ้นหูแบบแปลกๆ ซึ่งถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นเวทที่พวกอนาตาเซียใช้ในสมัยเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แรกๆ แต่เรื่องนั้นก็ต้องตัดประเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเงือกสาวกลายร่างเป็นมนุษย์ได้จริง แต่หลงเหลือครีบแบบปลาไว้ที่หูให้เห็นว่าไม่สมบูรณ์อย่างที่บอกจริงๆด้วย
หลังจากเงือกสาวพร้อม เฟตก็พาเธอเข้าบ้านเพื่อหลบสายตาพวกผู้เล่นหรือพวกนักล่า ถ้าปล่อยให้อยู่ข้างนอกแบบนั้นต่อไป ไม่วายถูกตามล่าอีกแน่นอน
เมื่อเข้ามาในบ้าน เงือกสาวถึงกับร้องชมว่าตกแต่งได้สวยแปลกตาดี ซึ่งเฟตเองก็พึ่งสังเกต จึงพบว่าสวยอย่างที่ซีบิชอปว่าจริงๆด้วย
ซิบิชอปเมื่อเห็นเฟตไม่รู้จักว่าของที่ตกแต่งต่างๆมาจากสไตล์ของเผ่าอสูรอะไร เธอก็เลยรับหน้าที่อธิบายให้ฟัง ซึ่งกว่าจะอธิบายจบ ก็มาถึงห้องโถงรับแขกพอดี
“เอือก”เงือกสาวหยุดเดินทันที เมื่อเห็นสายตาเย็นชาของคนในห้อง ต่างกับเฟตที่เดินเข้าไปหน้าตาเฉย
“คุณเฟตคะ นั่นมัน”เงือกสาวจะบอกว่าพวกเธอเหล่านั้นไม่ธรรมดานะ แต่เมื่อเห็นว่าพวกเธอไม่ได้แสดงความก้าวร้าวอะไรก็เลยเดินตามตัวเฟตอย่างกระชั้นชิด กลัวว่าถ้าเกิดหากจากชายคนนี้มากเกินไปจะถูกจับกิน
“คิดว่าไง ผ่านมั้ย”อนาตาเซียเปิดประเด็นทันทีที่เฟตพาเงือกสาวมานั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้าม
“เหมือนจะยังไม่รู้ตัวนะคะ แต่ก็เอาเถอะ เขาคนนี้เป็นบุคคลที่ดึงดูดของแปลกได้มากกว่าใครแล้ว”ไรน่าเอียงคอกล่าว ต่างกับเงือกสาวที่งงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเธอพูดออกมา
“หึ หมอนี่จะเอาอะไรเข้ามาอีกฉันไม่สนหรอก”ลีเวียธานเชิดอกกล่าว ดูเหมือนเธอจะมั่นใจในตนเองมากเสียเหลือเกิน
“แล้วแต่เจ้านายเหมือนเดิมค่ะ”จาเนียตามใจตามสเต็บ
“เราไม่ออกความเห็นค่ะ”อาธีน่าเองก็ถือหลักตามใจเช่นกัน ส่วนเฟตที่พอจะรู้ว่าพูดถึงเรื่องอะไรรีบยกมือห้าม
“เดี๋ยวๆ ทำไมต้องมาลงประชามติด้วยล่ะ ผมไม่ได้พาเธอมาเปิดตัวนะครับ”
“แม้ท่านจะพูดแบบนั้น แต่สถานการณ์จริงๆไม่ใช่อย่างที่ท่านเข้าใจนะคะ”เทพสาวกล่าวก่อน เธอเข้าใจสถานการณ์ดีว่าอะไรเป็นอะไร หรือเฟตจะพาสาวมาใส่ฮาเร็มเพิ่ม เธอก็ยังรู้เลย ชายคนนี้เจ้าชู้ได้อย่างเป็นธรรมชาติ
เมื่อถูกอาธีน่ากล่าวเช่นนั้น เฟตก็เงียบไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะเหตุการณ์ส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆด้วย
“งั้นมาลงประชามติกัน สตรีที่ 1 กับ 2 ใครจะให้ผ่านไม่ผ่านบ้าง เราอนาตาเซีย ให้ผ่านทั้งคู่ เพราะมีประโชยน์จริง”สาวผมดำลุกขึ้นกล่าวคนแรก
“ผ่านทั้งคู่ค่ะ เพราะซีบิชอปเป็นเผ่าเงือกเวทสายรักษา ต้องมีประโยชน์มากกว่าตัวไรน่าแน่”ไรน่ากล่าวจบก็ปรายตาไปมองทั้งเมดูซ่ากับซิบอชอป ที่ทำหน้างงไม่เข้าใจกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
“อืม ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปฏิเสธ พวกเธอช่วยหมอนี่จริง และน่าจะช่วยผลักดันได้จริงๆ”ลีเวียธานทำซึนตามแบบฉบับ นี่มันรูปแบบของเธอนี่
“จาเนียเองก็ไม่มีปัญหาค่ะ”เอลฟ์สาวไม่ปฏิเสธที่เฟตจะพาใครเข้ามาอยู่แล้ว ยิ่งพวกเธอดูจะไม่มีพิษมีภัยต่อเจ้านายด้วยแล้ว ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
“เราเองก็ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะพูดตามตรง พวกเธอมีประโยชน์ต่อนายท่าน แล้วอีกอย่าง กลุ่มของนายท่านจะได้แข็งแกร่งขึ้นมากกว่านี้อีกด้วย”เทพสาวไร้ข้อกังขา เธอเคลียร์ปัญหาหนักใจได้แล้ว จะไปปฏิเสธก็กระไรอยู่
“เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่เห็นรู้เรื่องเลย มาเห็นด้วยเรื่องอะไรกัน”เมดูซ่าลุกขึ้นค้าน แต่ 5 สาวกลับไม่รับฟัง เพราะถือหลักว่าคนมาทีหลังต้องรับฟังรุ่นพี่ที่เข้ามาก่อน
หลังจากคุยกัน 5 คนโดยเมิน 3 หนุ่มสาวตรงหน้าแล้ว ลีเวียธานก็หันมามองซีบิชอปที่นั่งเอ๋อไม่เข้าใจว่าเธอถูกลากมามีเอี่ยวตั้งแต่เมื่อไหร่
“อ้อ ในเมื่อเจ้านายจะพาเธอคนนั้นไปเที่ยว เราก็ต้องจัดชุดให้เธอหน่อย ชุดแบบนั้นเที่ยวไม่เหมาะหรอกนะ แต่จะเปลี่ยนชุดเลยก็เข้าที กลิ่นทะเลยังติดแบบนั้น ต้องอาบน้ำก่อนซินะ”หญิงสาวกล่าวจบก็เดินเข้าไปลากซีบิชอปโดยเข้าไปยังห้องถัดไป จากนั้นก็เดินหายไปเลย ทิ้งไว้แต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเงือกสาวที่ไม่เข้าใจว่าอยู่ๆทำไมตนถึงถูกอุ้ม
“อืม ก่อนเที่ยวก็ต้องพักผ่อนก่อนซินะ ถ้าเราจำไม่ผิด ตามวัฒนะธรรมของชาวทวีปตะวันออก รู้สึกจะต้องแช่น้ำคลายความเมื่อยล้าด้วยนี่นา”เทพสาวกล่าวจบก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับส่งซิกไปให้อสูรสาวตนอื่นๆ
“คุณเมดูซ่า ไปด้วยกันนะคะ”เอลฟ์สาวเดินเข้าไปรับหน้าเมดูซ่า ที่เธอเข้าใจเรื่องทั้งหมดและยังทำใจไม่ได้ ที่อยู่ๆก็ถูกยัดเยียดให้เข้าฮาเร็มของใครก็ไม่รู้
“มะ มะ....อืม”เมื่อถูกอ้อนวอนด้วยสายตาใสสื่อของเอลฟ์สาว เมดูซ่าก็เลยปฏิเสธไม่ลง ถูกจาเนียลากไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านในของตัวบ้าน
“เอ่อ เข้ากันได้ไวผิดปกติหรือเปล่าเนี่ย หืม หรือปกติจะต้องเป็นแบบนี้ นี่ซินะ ผู้หญิง เข้าใจยากชอบกล”เฟตพึมพำหลังจากอสูรทั้งหมดหายไปหมดแล้ว หลังจากนั่งฆ่าเวลาได้ไม่นาน เขาก็ได้กลิ่นเกลือของทะเลที่ออกมาจากตัวเอง จึงถือโอกาสไปหาล้างตัวเพื่อล้างกลิ่น
“ทางนี้หรือเปล่าหว่า”ชายหนุ่มพึมพำพร้อมกับเดินไปตามทางเดินของบ้าน ในบ้านหลังนี้เขาไม่เคยสำรวจเลย จึงไม่รู้ว่ามันมีอะไร และไปไหนได้บ้าง โผล่ไปจะโผล่ยังยุคหินหรือไม่ เขาก็ยังไม่รู้ แต่ในเมื่อพวกสาวๆไปทางนี้ เขาก็คิดว่าน่าจะเป็นทางนี้แหละที่เป็นทางไปห้องน้ำ
เมื่อเดินมาจนสุดทาง ชายหนุ่มก็เห็นประตูบานใหญ่ ซึ่งพอเข้าไปแล้วก็พบว่ามันเป็นห้องน้ำแน่นอน แต่ก่อนจะเข้าไปอาบได้ก็ต้องหาผ้าอาบน้ำซินะ แล้วผ้าอยู่ตรงไหนหว่า น่าจะเป็นห้องเล็กนั่นที่อยู่ถัดไปแน่ๆเลย
“อืม ใช่จริงๆด้วยแหะ หึหึ ครบครันดีจัง สมแล้วที่เป็นของตอบแทน”ชายหนุ่มพึมพำขณะนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวมุ่งเข้าสู่ห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอน้ำ
“โอ้ ใหญ่แหะ น่าจะเปิดบริการห้องน้ำจริงๆ ถ้ามุ่งเก็บตังน่าจะได้เงินมากแน่นอน”เฟตร้องอย่างยินดี เมื่อเห็นว่าห้องนี้ใหญ่มากขนาดไหน มันใหญ่มากจนเขามองไม่เห็นเลยว่าสุดทางของบ่อน้ำกลางห้องนั่นจะไปสุดอยู่ที่ไหน แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญ เวลานี้ต้องอาบน้ำแล้วซินะ คิดได้เช่นนั้น เขาก็เดินมุ่งหน้าตรงไปลงน้ำทันที ไม่สนใจอะไรแล้วทั้งสิ้น
ความร้อนของน้ำทำให้ความเมื่อยล้าของร่างกายทั้งหมดหายไป ชายหนุ่มนั่งเท้าแขนอย่างสบายอารมณ์ หลังจากนั้นก็คิดไปต่างๆ นาๆ จนกระทั่งขึ้นได้
“แล้วน้ำที่เราแช่อยู่คือน้ำร้อน งั้นก็น่าจะหมายความว่ามันคือห้องน้ำ เมื่อคือห้องน้ำ พวกสาวๆก็มุ่งมาอาบน้ำ แล้วตอนนี้พวกเธอไปไหนล่ะ เข้ามาไม่เห็นมีใครสักคน”เฟตพึมพำเมื่อนึกได้ ซึ่งทันทีที่เขาทำสมาธิกับดวงตา ก็ได้เห็นว่าดวงตาฝ่ายตรงข้ามนั้นจับจ้องมาที่เขาจากมุมมืดของห้องน้ำ
“กรี๊ดดดดด!!!”เป็นเสียงของเมดูซ่าแน่นอน ซึ่งพอเฟตหันไปมองเขาก็พบว่าอสูรของตนเองมัดมือมัดแขนของอสูรสาวไว้ แต่ก่อนที่เขาจะทันรู้ตัวว่าอสูรตนอื่นๆอยู่ที่ไหน ก็ถูกจู่โจมจากรอบด้านเสียแล้ว
ความคิดเห็น